Το απόγευμα της Πέμπτης 27/1, την ώρα που η φασιστική επίθεση της αντίδρασης ενάντια στους μετανάστες εργάτες και στο Άσυλο κλιμακωνόταν, μια επίθεση που στρέφεται ενάντια σε ολόκληρο το λαό, οι σοσιαλδημοκράτες του «Κ»ΚΕ και του ΣΥΝ συναγωνίζονταν στα ίσα για να προδώσουν την υπόθεση των μεταναστών εργατών απεργών πείνας και της λαϊκής δημοκρατικής κατάκτησης του Ασύλου.
Σε όλη τη διάρκεια της παραμονής των μεταναστών εργατών απεργών πείνας στη Νομική, οι σοσιαλδημοκράτες του «Κ»ΚΕ προπαγάνδιζαν πόσο ύποπτη και υπονομευτική για το Άσυλο είναι παρουσία των μεταναστών εκεί, δίνοντας με τη στάση τους «αριστερό» άλλοθι και ενισχύοντας το προπαγανδιστικό οπλοστάσιο της αντίδρασης (ας σημειωθεί εδώ ότι ακόμα κι αν υπήρχαν ενστάσεις για την επιλογή της Νομικής ως χώρου φιλοξενίας του αγώνα των απεργών πείνας, μπροστά στην επίθεση της αντίδρασης στους μετανάστες, η μόνη πραγματικά αντιφασιστική απάντηση είναι η ταξική αλληλεγγύη). Ωστόσο, η προδοσία έφτασε στην κορύφωσή της το απόγευμα της Πέμπτης. Όπως μεταδόθηκε από τα ΜΜΕ το απόγευμα της Πέμπτης και δημοσιεύθηκε στον «Ρ» το επόμενο πρωί, η μοναδική κίνηση των σοσιαλδημοκρατών του Περισσού μπροστά στην άρση του Ασύλου και την επικείμενη καταστολή των μεταναστών ήταν η εξής: «Σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, με τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη, Χρ. Παπουτσή, μετά την απόφαση της Πρυτανείας για άρση του ασύλου, ζήτησε να μην ασκηθεί βία κατά των μεταναστών που βρίσκονται στη Νομική. Η κυβέρνηση έχει τρόπο και πρέπει να ικανοποιήσει τα άμεσα δίκαια αιτήματά τους. Η Αλέκα Παπαρήγα προειδοποίησε ότι αν η κυβέρνηση χρησιμοποιήσει την κρατική καταστολή κατά των θυμάτων μεταναστών, δε θα έχει μόνο την ευθύνη γι' αυτή την αποτρόπαιη πράξη αλλά και για τις συνολικές παρενέργειες που θα δημιουργήσει.» («Ρ», 28/1/2010, σελ. 8). Το μόνο αντικειμενικό συμπέρασμα που μπορεί να εξαχθεί από την παραπάνω ανακοίνωση είναι ότι την ώρα που το αστικό κράτος καταργούσε το άσυλο, την ώρα που οι κατασταλτικοί του μηχανισμοί ήταν έξω από την είσοδο της Νομικής, έτοιμοι να εισβάλουν, οι σοσιαλδημοκράτες του Περισσού διεξήγαγαν «ταξική πάλη» (και ήταν πράγματι ταξική, αλλά προς όφελος του κεφαλαίου) με τηλεφωνήματα ζητώντας μόνο «να μην ασκηθεί βία», χωρίς καν να δηλώσουν την αντίθεση τους στην άρση του Ασύλου, δίνοντας δηλαδή τη συγκατάθεσή τους για μια «ειρηνική» επέμβαση των δυνάμεων καταστολής για την εκκένωση της Νομικής. Ακόμα πιο κραυγαλέα ένδειξη της προδοσίας του «Κ»ΚΕ, ενός κόμματος που ισχυρίζεται ότι έχει «πρωτοπόρα δράση», ήταν η παντελής απουσία δυνάμεων του έξω από τη Νομική, την ώρα που εκατοντάδες απλοί ανένταχτοι αντιφασίστες αγωνιστές συγκεντρώθηκαν αυθόρμητα για να υπερασπίσουν τους μετανάστες και το Άσυλο.
Από τα παραπάνω αποδεικνύεται περίτρανα ότι όταν η ηγεσία του «Κ»ΚΕ αναφέρεται σε ανακοίνωσή της στις 26 Γενάρη σε «φοιτητές που θα προστατεύσουν το πανεπιστημιακό άσυλο, από την υπονόμευση(!) και κατάργησή του» καλεί τους φοιτητές να προστατεύσουν το Άσυλο, όχι από την επέμβαση των κρατικών κατασταλτικών μηχανισμών, αλλά από τους μετανάστες και τους αλληλέγγυους σε αυτούς. Τα γεγονότα είναι γεγονότα και δείχνουν ότι το «Κ»ΚΕ είχε το ρόλο του θλιβερού χειροκροτητή της άρσης του ασύλου και της αστυνομικής καταστολής, όσα άρθρα «υπεράσπισης» του Ασύλου κι αν γράψει ο «Ριζοσπάστης» για να παραπλανήσει τους αναγνώστες του.
Οι σοσιαλδημοκράτες του ΣΥΝ πήραν με τη σειρά τους τη σκυτάλη της προδοσίας της υπόθεσης των μεταναστών απεργών πείνας την Πέμπτη το απόγευμα, αφού σε ανακοίνωση του γραφείου τύπου του ΣΥΝ (27/1/2010) αναφέρουν ότι «σεβόμαστε την ελευθερία έκφρασης και γνώμης, ιδιαίτερα όσων επιλέγουν να αγωνίζονται με οριακές μορφές πάλης. Ωστόσο θεωρούμε ότι η σημερινή τους στάση δε βοηθά τον αγώνα τους, παρά δίνει άλλοθι στη κυβέρνηση να επιδιώξει τη κατάργηση του ασύλου.» . Οι σοσιαλδημοκράτες του ΣΥΝ , δηλαδή, φτάνουν στο σημείο να κατηγορήσουν τους μετανάστες για αδιαλλαξία και επομένως δικαιολογούν, εμμέσως πλην σαφώς(!), την άρση του ασύλου και την καταστολή! Μάλιστα, μέσω της ανακοίνωσής τους, καλούσαν τους αγωνιστές μετανάστες εργάτες να αποδεχτούν άνευ όρων την πρόταση της πρυτανείας, δηλαδή να μεταφερθούν υπό τη συνοδεία των δυνάμεων καταστολής σε ένα κτίριο φρουρούμενο σε 24ωρη βάση, όπου αποκομμένοι από το κίνημα αλληλεγγύης, δηλαδή τους καλούσαν να μεταβούν οικειοθελώς σε μία φυλακή. Το ίδιο αισχρή είναι η συνέχεια της ανακοίνωσης όπου αναφέρεται ότι «Χρειάζεται μεγαλύτερη υπευθυνότητα από όλους. Καλούμε όλα τα εμπλεκόμενα μέρη να επιδείξουν ψυχραιμία και αυτοσυγκράτηση», ισομοιράζοντας τις ευθύνες σε κράτος και μετανάστες. Στο ίδιο μήκος κύματος και η «αριστερή» φράξια του ΣΥΡΙΖΑ, το «Μέτωπο αλληλεγγύης και ανατροπής», που δια στόματος Αλαβάνου υποστήριζε την ώρα της επέμβασης της αστυνομίας στη Νομική ότι «η θέση του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής για την κατάσταση, που έχει δημιουργηθεί στη Νομική είναι ότι δεν αποτελεί μία από τις πιο εύστοχες επιλογές η εγκατάσταση μεταναστών απεργών πείνας στο κτίριο της Νομικής Σχολής». Μια θέση απερίγραπτη, αφού αφ΄ενός ήταν δυνάμεις του συγκεκριμένου χώρου που επαίρονταν δημόσια για τη δήθεν «δική τους» πρωτοβουλία για τη Νομική και αφ’ ετέρου με το άσυλο να καταπατείται την ίδια στιγμή, δεν κάνεις κριτική σε αρχικές επιλογές, όπως δεν έκανε καμία κριτική η Κίνηση για Ανασυγκρότηση του ΚΚΕ 1918-55, στην ανακοίνωσή της, εκείνες τις ώρες.
Τα κοινά στοιχεία της στάσης των σοσιαλδημοκρατών «Κ»ΚΕ - ΣΥΝ συμπληρώνονται από το ότι ο ΣΥΝ δεν κινητοποίησε τις δυνάμεις του για την υπεράσπιση των μεταναστών και του Ασύλου – σε αυτό το σημείο δεν αναφερόμαστε σε μεμονωμένους αγωνιστές οι οποίοι έπραξαν το αντιφασιστικό τους καθήκον με δικιά τους πρωτοβουλία - παρά μόνο μερικά μεγαλοστελέχη βρέθηκαν στη συγκέντρωση στη Νομική για το «θεαθήναι».
Η προδοτική στάση των δύο βασικών σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων, «Κ»ΚΕ και ΣΥΝ, απέναντι στον αγώνα των μεταναστών εργατών απεργών πείνας και στο Άσυλο δεν είναι ούτε πρωτόγνωρη, ούτε εκπλήσσει. Είναι μία στάση υπαγορευμένη από τις δεσμεύσεις που έχουν τα ρεβιζιονιστικά κόμματα, στην αστική τάξη και το κράτος της, μία στάση που προκύπτει από το ρόλο που καλούνται πάντα να παίζουν, το ρόλο του «πράκτορα της αστικής τάξης μέσα στο εργατικό κίνημα». Τις στιγμές που η επίθεση του κεφαλαίου βαθαίνει, που η ταξική πάλη οξύνεται , τότε φανερώνεται ξεκάθαρα ο ρόλος και η ουσία των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων, μόνιμα υποχωρητικές ως προς το σύστημα και συμφιλιωτιικές και ενδοτικές σε κάθε κατασταλτική του ενέργεια, όπως αυτή της καταπάτησης του ασύλου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου