Τετάρτη 31 Μαρτίου 2010

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΣΩΤΗΡΙΟΥ

Στη μνήμη του θείου τους Βασίλη, ένα χρόνο μετά το θάνατο του, τα ανίψια του Θεώνη και Νίκος Ζέρβας πρόσφεραν το Φλεβάρη στην ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ 50 ευρώ.





***
Διαβάστε επίσης: «Έφυγε» ο συναγωνιστής του Άρη Βελουχιώτη, ο «Ψηλορείτης» του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ, σύντροφος ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΣΩΤΗΡΙΟΥ, πρόεδρος της «Κίνησης για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55» και εκδότης της «ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗΣ»
Διαβάστε Περισσότερα »

Αυστηρότατη μηνιάτικη τριπλή επιτήρηση: Κομισιόν – ΕΚΤ – ΔΝΤ

«άνθρακες ο θησαυρός» των χαμηλών επιτοκίων  δανεισμού

στη δίνη των κερδοσκόπων και των τοκογλύφων η χώρα  

Η χρεοκοπημένη ελληνική οικονομία εξακολουθεί  να βρίσκεται και θα βρεθεί και  στο μέλλον για μεγάλο ακόμα χρονικό διάστημα στο έλεος των διεθνών κερδοσκόπων και τοκογλύφων, διάστημα που δεν είναι καθόλου εύκολο να προσδιοριστεί, επειδή επηρεάζεται από σειρά εσωτερικούς παράγοντες που σχετίζονται με τη βελτίωση ή μη των βασικών δεικτών της οικονομίας αλλά και εξωτερικούς, ιδιαίτερα της ΕΕ και της Ευρωζώνης, και επιπλέον προφανώς και της παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομίας.

Σίγουρο είναι ότι το χρονικό αυτό διάστημα, πέραν των παραπάνω παραγόντων, θα επιμηκυνθεί και λόγω της παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης υπερπαραγωγής που πλήττει και την ελληνική οικονομία στο σύνολό της, μ’ αποτέλεσμα τη μεγάλη μείωση της παραγωγής, τον υψηλό πληθωρισμό και τα απανωτά κύματα ακρίβειας αλλά και την αλματώδη αύξηση της μαζικής ανεργίας που πλησιάζει και αναμένεται να ξεπεράσει το 20%, προβλήματα που θα οξυνθούν και λόγω των οικονομικών, προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου, μέτρων της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. 

Όσοι  ανέμεναν ότι θα αποκλιμακώνονταν το επιτόκιο δανεισμού της χώρας, μετά την απόφαση των Βρυξελών «στήριξης» (=ουσιαστικά ανύπαρκτη) της Ελλάδας, δεν μπορούσαν παρά να διαψευστούν και να απογοητευτούν, διότι λίγες μέρες μετά την απόφαση αποδείχθηκε «άνθρακες ο θησαυρός» των χαμηλών επιτοκίων, αφού για το νέο δανεισμό των 5 δισ. το επιτόκιο διαμορφώθηκε στο 6% (5,9%) δηλ. διατηρήθηκε ουσιαστικά στα ίδια επίπεδα που ήταν πριν την απόφαση των Βρυξελών (η Γερμανία δανείζεται με 3%).

Και δε θα μπορούσε να συμβεί διαφορετικά, αφού οι διεθνείς κερδοσκόποι και τοκογλύφοι γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα τη χρεοκοπία της ελληνικής οικονομίας αλλά και την ανύπαρκτη «στήριξή» της απ’ την ΕΕ, που τους αφήνουν ανοιχτό το δρόμο σ’ αυτές τις τεράστιες πιέσεις και στην πρωτοφανή λεηλασία της χώρας που πληρώνει καθημερινά η εργατική τάξη και ολόκληρος ο ελληνικός λαός.

Ένα άλλο σημαντικό ζήτημα είναι ότι το «πρόβλημα» Ελλάδα που την οικονομία  της οδήγησε σε χρεοκοπία η  κυβέρνηση Καραμανλή και την  κατέστησε «αδύναμο κρίκο» της ιμπεριαλιστικής  ΕΕ, βρίσκεται επιπλέον στη δίνη του ανταγωνισμού μεταξύ των ισχυρών  ιμπεριαλιστικών χωρών της ΕΕ, ιδιαίτερα μεταξύ Γερμανίας-Γαλλίας, με τη Γερμανία, και ισχυρότερη οικονομικά χώρα, να αρνείται κάθε «βοήθεια» προς την Ελλάδα, φοβούμενη μήπως αποτελέσει «κακό προηγούμενο» και για άλλες χώρες της ΕΕ, αλλά και πιέζοντας ασφυκτικά τον ντόπιο καπιταλισμό να «νοικοκυρευτεί».

Και το τρίτο ζήτημα είναι ότι χρεοκοπημένη η οικονομία της χώρας βρίσκεται  στη δίνη του ανταγωνισμού μεταξύ των ΕΕ – ΗΠΑ, ανταγωνισμός, που, πέραν τον άλλων, συνδέεται με τη σχέση Δολαρίου–Ευρώ, τη μεγάλη πίεση του Δολαρίου στο Ευρώ και τις προσπάθειες των ΗΠΑ υπονόμευσης της ΕΕ και αύξηση της επιρροής της στους «αδύναμους κρίκους» της ΕΕ.

Το πλέγμα αυτών των παραγόντων δυσχεραίνει  ακόμα περισσότερο την ήδη  δεινή οικονομική κατάσταση της  χώρας, εντείνει ακόμα περισσότερο την εξάρτησή της απ’ τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, αυξάνει την εκμετάλλευσή της απ’ αυτές και έχει δημιουργήσει μια πρωτοφανή νεοαποικιακού χαρακτήρα κατάσταση με την τριπλή μόνιμη αυστηρή, κάθε μήνα, επιτήρηση των Κομισιόν – ΕΚΤ – ΔΝΤ  και την παράδοση των «κλειδιών» της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς αυτούς Οργανισμούς απ’ την κυρίαρχη αντιδραστική τάξη και τους πολιτικούς της εκπροσώπους. Αυτή η νεοαποικιακή κατάσταση έχει οδηγήσει σε δυσκολίες και συγχύσεις και τη σοσιαλδημοκράτισσα Παπαρήγα που τώρα συνεχίζει κάθιδρη, εντατικά και με γοργούς ρυθμούς τις «ανασκαφές» στο χώρο των Βαλκανίων και της Μεσογείου για να «ξεθάψει» την ανύπαρκτη «ιμπεριαλιστική Ελλάδα» (η άρνηση της εξάρτησης της χώρας οδηγεί και σε εξωραϊσμό της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης εκ μέρους της ηγεσίας του «Κ»ΚΕ).

Όμως  και παρά τη μεγαλύτερη εξάρτησης  της χώρας και τις δυσκολίες  της οικονομίας, τα κέρδη των ντόπιων  καπιταλιστών, βιομηχάνων και τραπεζών, συνεχίζουν να κινούνται σε δυσθεώρητα ύψη, ενώ τα εξοντωτικά μέτρα της  κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ που ρίχνουν όλα τα βάρη στους εργαζόμενους, χειροτερεύουν καθημερινά την κατάσταση της εργατικής τάξης, εντείνοντας παραπέρα το προτσές της απόλυτης εξαθλίωσης του προλεταριάτου.
Διαβάστε Περισσότερα »

Η τουρκοφάγα Παπαρήγα σε αμόκ εθνικιστικού παροξυσμού στη Θεσσαλονίκη

εαρινή  εκστρατεία των «Αμαζόνων» Κανέλλη-Παπαρήγα στην «κόκκινη μηλιά»

η εθνικιστική  ηγεσία του «Κ»ΚΕ εκ νέου στην πρωτοπορία των δυνάμεων του πιο έξαλλου  αντιδραστικού αστικού εθνικισμού 

Τελευταία η στάση της ηγεσίας του  χρουστσοφικού «Κ»ΚΕ απέναντι στα  αντιδραστικά ρεύματα του αντιδραστικού  αστικού εθνικισμού και του ρατσισμού  δείχνει εμφανέστατα ότι η  ηγετική ομάδα αυτού του αστικού  σοσιαλδημοκρατικού τύπου κόμματος κυριαρχείται πλέον από εθνικιστικές-ρατσιστικές απόψεις, και επομένως επιβάλλεται στο εξής η σοσιαλδημοκρατική ηγετική ομάδα να χαρακτηρίζεται όχι μόνο εθνικιστική-ρατσιστική αλλά επιπλέον και πρωτοπορία των αντιδραστικών εθνικιστικών-ρατσιστικών δυνάμεων της χώρας (μοναρχοφασιστική ΝΔ, ναζι-φασιστικό ΛΑΟΣ, «Χρυσή Αυγή», κλπ.), αφού και στις δυο περιπτώσεις τις ξεπερνάει με τη στάση της απ’ τα δεξιά.

Έτσι  στην περίπτωση του «μεταναστευτικού»  η ηγεσία του «Κ»ΚΕ όχι μόνο δεν ψήφισε το εντελώς ακρωτηριασμένο νομοσχέδιο (ψηφίστηκε μόνο από ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ) – συμπαρατασσόμενη με τα ρατσιστικά κόμματα ΝΔ-ΛΑΟΣ που κι’ αυτά δεν το ψήφισαν – αλλά επιπλέον  ΔΕΝ το ψήφισε (= ρατσιστική στάση) επειδή μελλοντικά αυτό θα δημιουργήσει  τάχα «θέμα μειονότητας και για τους μετανάστες» («Ρ» 9/2/2010, σελ.15) ή ακόμα σαφέστερα λόγω «δημιουργίας και ανακίνησης μειονοτικών και εθνικιστικών ζητημάτων, μέχρι και την αλλαγή συνόρων» («Ρ» 7/3/2010, σελ. 7), ξεπερνώντας μ’ αυτή την αντιδραστικότατη διατύπωση απ’ τα δεξιά το σύνολο των εθνικιστικών-ρατσιστικών δυνάμεων του τόπου, αφού αυτές ως τώρα δεν έχουν διατυπώσει και προβάλλει-υποστηρίξει παρόμοια άποψη.

Η ηγετική  εθνικιστική-ρατσιστική ομάδα του  «Κ»ΚΕ δεν βρέθηκε μόνο στην πρωτοπορία των ρατσιστικών δυνάμεων, μ’ αφορμή το «μεταναστευτικό», αλλά και στην πρωτοπορία των εθνικιστικών δυνάμεων αρχίζοντας με τις Καρατζαφέριες επερωτήσεις στη Βουλή της Λ.Κανέλλη για να κορυφωθεί στην ομιλία της Παπαρήγα στη Θεσσαλονίκη (20 Μάρτη). Η γνωστή έξαλλη τουρκοφάγα εθνικίστρια-ρατσίστρια και θρησκόληπτη θεούσα Λ. Κανέλλη, μ’ αφορμή τις «διαπραγματεύσεις FRONTEX-Τουρκίας»,στην επερώτησή της ζητά να πληροφορηθεί: αν «συμμετέχει η ελληνική κυβέρνηση και ποια θέση παίρνει σε ότι αφορά το απαραβίαστο των ελληνικών συνόρων στο Αιγαίο και την εξασφάλιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας;» («Ρ» 27/1/2010, σελ. 13) (γνωστή αντιδραστική ΟΝΝΕΔίτισα, μέλος του εθνικιστικού «Δικτύου 21», υπερασπίστρια της φασιστικής δικτατορίας (κατά δημοσιεύματα), προστατευόμενη και φανατική θαυμάστρια του Χουντο-Χριστόδουλου, την οποία ο μακαρίτης βετεράνος αρχισυντάκτης του «Ριζοσπάστη» ΒΑΣΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ είχε χαρακτηρίσει, όταν ήταν υποψήφια για πρώτη φορά του «Κ»ΚΕ, «φανταχτερή δημοσιογραφίνα που πολλά χρόνια υπηρέτησε με φλογερό πάθος τη Δεξιά και την αντίδραση», που όμως η σοσιαλδημοκράτισσα εθνικίστρια Α.Παπαρήγα την προστάτευσε απ’ την πρώτη στιγμή δηλώνοντας: «η ρετσινιά του εθνικιστή δεν κολλάει ούτε στο ΚΚΕ ούτε, αν θέλετε, στους συμμάχους ούτε στους ανθρώπους που συμπορεύονται με το ΚΚΕ», («Ρ» 17/3/2000).
Μετά  από λίγο, βαδίζοντας στα εθνικιστικά χνάρια της Κανέλλη, την εθνικιστική της σκυτάλη πήρε η Α. Παπαρήγα με επερώτηση στη Βουλή, Δευτέρα 15 Μάρτη («Ρ» 16/3/2010, σελ.3: «συνεκμετάλλευση του πετρελαίου από την ελληνική και τουρκική πλουτοκρατία …  νομιμοποίηση των «γκρίζων ζωνών» στο Αιγαίο …») για να φτάσει στο αποκορύφωμα – αμόκ εθνικιστικού παροξυσμού – στη Θεσσαλονίκη (Σάββατο βράδυ 20 Μάρτη στη συνεστίαση της ΚΟΘ) κατηγορώντας όλα τα κόμματα, μαζί και τα εθνικιστικά (μοναρχοφασιστική ΝΔ-ναζι-φασιστικό ΛΑΟΣ), του αστικού κοινοβουλίου, ούτε λίγο ούτε πολύ, για εθνική μειοδοσία. Επαναλαμβάνοντας πάλι τα περί «αναζωπύρωσης εθνικιστικών και μειονοτικών ζητημάτων» που θα δημιουργήσουν τάχα οι προλετάριοι μετανάστες υποκινούμενοι από τους καπιταλιστές-ιμπεριαλιστές, ως την «αλλαγή συνόρων», έκανε λόγο για κάποια «συμφωνία για το Αιγαίο» και εγκαλεί όλα τα κόμματα γιατί «σιωπούν όλοι τους για το Αιγαίο» δηλ. σιωπούν, πλην «Κ»ΚΕ, όλα τα κόμματα: ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ-ΛΑΟΣ: «η ΝΔ είπε πως δε διάβασε. Ο ΣΥΡΙΖΑ τίποτα. Δεν είδε τίποτε. Αυτά τα θεωρούν εθνικιστικά και ρηχά ζητήματα, τα σύνορα. Είναι κοσμοπολίτες, είναι υπεράνω συνόρων, είναι «μοντέρνοι», αυτά θεωρούνται ντεμοντέ, να ασχολείσαι με τα σύνορα και την άμυνα της χώρας. Ο δε λαλίστατος κ. Καρατζαφέρης, κουβέντα» («Ρ» 23/3/2010,σελ. 10).

Έξαλλη, λοιπόν, η εθνικίστρια Παπαρήγα προσπερνάει, και σ’ αυτή την περίπτωση, απ’ τα δεξιά όχι μόνο το ΠΑΣΟΚ και το ΣΥΡΙΖΑ αλλά και τα εθνικιστικά κόμματα (ΝΔ-ΛΑΟΣ). Συνεπαρμένη η σοσιαλδημοκράτισσα Παπαρήγα από εθνικιστικό οίστρο και σε κατάσταση εθνικιστικού παροξυσμού κατηγορεί τον αρχηγό του ναζι-φασιστικού ΛΑΟΣ, μάλιστα τον κατονομάζει ακόμα και προσωπικά, λέγοντας: «ο δε λαλίστατος κ. Καρατζαφέρης, κουβέντα» (!!!), εγκαλώντας τον για «έλλειψη» εθνικισμού, κι’ εκείνος «θιγμένος» αρχίζει τα μελωδικά περί «θερμών επεισοδίων» τροπάρια του, για να βρεθεί έτσι η «υπερπατριώτισσα» και το σοσιαλδημοκρατικό της κόμμα στην πρωτοπορία των πιο έξαλλων ακραίων εθνικιστικών αντιδραστικών δυνάμεων του τόπου.

Ακολουθεί η παρέμβαση της στη συζήτηση στη Βουλή (22 Μάρτη) στην οποία σηκώνει μόνη της εντελώς τη σημαία του αντιδραστικού αστικού εθνικισμού-σοβινισμού. Κατά την παρέμβασή της αντιλαμβανόμενη το μέγεθος των αρνητικών εντυπώσεων που δημιουργεί το έξαλλο εθνικιστικό της παραλήρημα και τον κίνδυνο που περιέχει η τυχοδιωκτική της πολιτική τακτική επιχειρεί απ’ τη μια, με παροιμιώδη επαρχιώτικη κουτοπονηριά, να μετριάσει αυτές τις αρνητικές εντυπώσεις και η τουρκοφάγα Παπαρήγα «ξορκίζει» υποκριτικά έναν πόλεμο – στην πραγματικότητα τον υποθάλπει – με την Τουρκία, λέγοντας «δεν θέλουμε πόλεμο μεταξύ μας, ούτε σοβινισμούς κλπ., να πάρουμε την κόκκινη μιλιά», «δε θα απαντήσουμε τα όπλα παρά πόδας, πάτε και κάντε μικρασιατική εκστρατεία» και ότι «εμείς δε θέλουμε να εξάψουμε έναν πατριωτισμό, ο οποίος μπορεί να οδηγήσει σε εθνικισμό, σοβινισμό και δεν ξέρω τι άλλο και να δημιουργήσει προβλήματα και στη Θράκη και στην Κύπρο, και είμαστε πάρα πολύ προσεχτικοί στο ανέβασμα των τόνων» (!!!), ενώ ταυτόχρονα απ’ την άλλη συνεχίζει να κρατάει ψηλά και ολομόναχη στη Βουλή την τυχοδιωκτική σημαία του αντιδραστικού αστικού εθνικισμού-σοβινισμού, λέγοντας: «αλλά δεν μπορούμε να μη βλέπουμε έναν πραγματικό κίνδυνο» («Ρ», 23/3/2010, σελ. 19).

Στην  ίδια παρέμβαση στη Βουλή, «μαζεύει», σαν κουτοπόνηρη επαρχιώτισσα, όλα  όσα είχε πει στη Θεσσαλονίκη ενάντια στα άλλα κόμματα (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ-ΛΑΟΣ) για εθνική μειοδοσία, επειδή θα συγκέντρωνε τα πυρά της επίθεσής τους: «κι’ εμείς δε θέλουμε να εκχωρήσουμε τίποτα. Και δεν είναι ότι κάποιος μέσα στη Βουλή θέλει, αλλά στο όνομα της παγκοσμιοποίησης και του κοσμοπολιτισμού μπορεί να υποστούμε και αυτό …  αλλά δεν μπορούμε και να ανεχτούμε οτιδήποτε απειλεί την εδαφική ακεραιότητα της χώρας, ούτε για συνδιαχείρηση των πετρελαίων, ούτε για τίποτα, δεν είναι ζήτημα επίδειξης πατριωτισμού» («Ρ», 23/3/2010, σελ. 19).

Αλλά  δεν είναι μόνο τα παραπάνω. Και  ο «Ριζοσπάστης» κυριαρχείται αυτές  τις μέρες καθημερινά από μια  τουρκοφάγα αντιδραστική πολιτική, έναν ακραίο και επικίνδυνο αντιτουρκισμό  και έναν έξαλλο εθνικισμό, δηλητηριάζοντας  την εργατική τάξη και το λαό μας, με ισχυρισμούς ότι «η άμυνα της χώρας και η προστασία των συνόρων συρρικνώνονται, δεν είναι απλώς εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων, αλλά υπονόμευση της αμυντικής ικανότητας της χώρας» («Ρ» 25/3/2010, σελ. 1) και επιπλέον μιλάει για «ΝΑΤΟποίηση του Αιγαίου» (σελ.8) (λες και το Αιγαίο δεν είναι ΝΑΤΟποιημένο από τότε που η Ελλάδα μπήκε στο ΝΑΤΟ), ξεπερνώντας σε εθνικισμό-σωβινισμό και τις ναζιστο-φασιστοφυλλάδες «Ελεύθερος Κόσμος», «Α1», «Χρυσή Αυγή», κλπ. με τη δημοσίευση πρωτοσέλιδα, μα και στη σελίδα 8, χάρτη Ελλάδας-Τουρκίας με ήδη νέα σύνορα και τίτλο «Προς μειωμένη κυριαρχία στο Αιγαίο» («Ρ» 28/3/2010, σελ.1) και την Παπαρήγα την Κυριακή το πρωί να αναλύει σε συγκέντρωση στον Πειραιά το νέο χάρτη, που όμως ο «Ριζοσπάστης της Τρίτης δεν έχει, όλος παραδόξως και γιατί άραγε (;), τίποτε δημοσιεύσει απ’ τη «στρατιωτική» ανάλυση του «25ου μεσημβρινού» της Παπαρήγα, παρόλο που έχει ολόκληρη σελίδα αφιερώσει στη συγκέντρωση («Ρ»30/3/2010, σελ 3).

Πέρα  απ΄το γενικότερο πρόβλημα του εθνικισμού που κυριαρχεί στην εθνικιστική ηγετική ομάδα του «Κ»ΚΕ, προκύπτει και ένα άλλο εντελώς αυτονόητο και εξαιρετικά επίκαιρο ερώτημα που χρειάζεται απάντηση: γιατί, άραγε, η ηγεσία του «Κ»ΚΕ προβάλλει αυτές τις μέρες αυτόν τον έξαλλο αστικό εθνικισμό-σωβινισμό και μάλιστα τη στιγμή που η εργατική τάξη και ολόκληρος ο ελληνικός λαός δέχεται την πιο εξοντωτική επίθεση του κεφαλαίου; Η ηγεσία του «Κ»ΚΕ επιχειρεί προφανώς να αποπροσανατολίσει την εργατική τάξη και το λαό και να στρέψει αλλού την προσοχή τους: να τους απομακρύνει απ’ την πάλη για την ματαίωση της εφαρμογής των αντιλαϊκών μέτρων της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, σέρνοντάς τους, με την έξαρση του αντιδραστικού αστικού εθνικισμού-σωβινισμού, στην κατεύθυνση του φανταστικού, αυτή τη στιγμή, τουρκικού κινδύνου.
Διαβάστε Περισσότερα »

Απάντηση επαναστατών κομμουνιστών, ανταρτών των ΕΛΑΣ-ΔΣΕ, στο Μίκη Θεοδωράκη

Επικίνδυνο  και πολύ επιζήμιο για την εργατική τάξη, το λαό και τον τόπο το εθνικιστικό  ολίσθημα του Μίκη Θεοδωράκη πολιτικής  στήριξης στο φασιστοειδές, έξαλλο εθνικιστή τυχοδιώκτη, άξιο απόγονο  και  φανατικό θαυμαστή-υμνητή των  εθνοπροδοτικών ταγμάτων Ασφαλείας Α. Σαμαρά 

Απάντηση  επαναστατών κομμουνιστών, ανταρτών των ΕΛΑΣ-ΔΣΕ, στο Μίκη Θεοδωράκη

Στα χρόνια της κατοχής με το Μίκη Θεοδωράκη  πολεμήσαμε μαζί, μέσα απ’ τις γραμμές  της ΕΑΜο-ΕΛΑΣίτικης Αντίστασης, τους φασίστες κατακτητές και τους ντόπιους εθνικιστές συνεργάτες τους (Ράλληδες, Ταγματασφαλίτες, Χίτες, ΕΔΕΣίτες, ΠΑΟτζήδες, κλπ.) αλλά και τους άγγλους ιμπεριαλιστές το Δεκέμβρη του 1944.

Στο δεύτερο  αντάρτικο 1946-1949 εμείς βρεθήκαμε  στο βουνό πολεμώντας για 3 ½  χρόνια τους ντόπιους μοναρχοφασίστες και τον αγγλοαμερικάνικο ιμπεριαλισμό, ο Μίκης βρέθηκε στο κολαστήρι του Μακρονησιού, υποβαλλόμενος σε πρωτάκουστα βασανιστήρια απ’ τη μοναρχοφασιστική Δεξιά, όπως και πολλές δεκάδες χιλιάδες αντιφασίστες και κομμουνιστές που πολέμησαν τους Ιταλούς, Γερμανούς και Βούλγαρους φασίστες κατακτητές.

Μετά  την υποχώρηση του ΔΣΕ οι πιο  πολλοί από μας τους αντάρτες βρεθήκαμε  πολιτικοί πρόσφυγες στην τότε σοσιαλιστική Σοβιετική Ένωση του Στάλιν και στις άλλες Λαϊκές Δημοκρατίες.

Αργότερα, το ΄55-΄56, με την ωμή επέμβαση των προδοτών χρουστσοφικών ρεβιζιονιστών στο ΚΚΕ – που διέλυσαν το ηρωικό επαναστατικό μας Κόμμα και στη θέση του συγκρότησαν ένα αστικό σοσιαλδημοκρατικού τύπου κόμμα, το «Κ»ΚΕ (’56) – βρεθήκαμε με το Μίκη Θεοδωράκη σε εντελώς διαφορετικά ιδεολογικο-πολιτικά στρατόπεδα: εμείς, κρατώντας ψηλά την κόκκινη σημαία της προλεταριακής επανάστασης και του προλεταριακού διεθνισμού, παραμείναμε μαχητικά ακλόνητοι στο στρατόπεδο του σοσιαλισμού-κομμουνισμού και την επαναστατική γραμμή των ΣΤΑΛΙΝ-ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ, αυτός πέρασε στο στρατόπεδο της χρουστσοφικής ρεβιζιονιστικής αντεπανάστασης, που είχε ήδη, αμέσως μετά το θάνατο-δολοφονία του Ιωσήφ Στάλιν, ανατρέψει τη Διχτατορία του Προλεταριάτου στη Σοβιετική Ένωση και τη Λαϊκή Εξουσία στις άλλες Λαϊκές Δημοκρατίες, εξαλείφοντας, μετά το ΄53, το σοσιαλισμό και παλινορθώνοντας σταδιακά τον καπιταλισμό σ’ αυτές αλλά και διαλύοντας ολόκληρο το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα αρχές της δεκαετίας του ΄60.

Η συντριπτική  πλειοψηφία των ελλήνων κομμουνιστών, ανταρτών των ΕΛΑΣ-ΔΣΕ (95% στην Τασκέντη, 80-85% στις Λαϊκές Δημοκρατίες), αντιταχθήκαμε στην ωμή επέμβαση στα εσωτερικά του ΚΚΕ της σοσιαλδημοκρατικής φασιστικής κλίκας των Χρουστσοφ-Μπρέζνιεφ και χιλιάδες σύντροφοι μας διώχθηκαν απ’ τους ομοϊδεάτες του Μίκη Θεοδωράκη, ενώ το Φλεβάρη του ΄56, διαρκούντος του αντεπαναστατικού σοσιαλδημοκρατικού 20ου συνεδρίου του ΚΚΣΕ άρχισαν οι φασιστικές χρουστσοφικές δίκες, με σκηνοθετημένες κατηγορίες, σε βάρος ελλήνων κομμουνιστών στην Τασκέντη στις οποίες πολλοί απ’ τους συντρόφους μας καταδικάστηκαν με νόμους για αλήτες-χούλιγκανς και εξορίστηκαν στη Σιβηρία – διώξεις που κράτησαν ολόκληρες δεκαετίες, κορυφώθηκαν με τις εξορίες πολλών δεκάδων ηγετικών στελεχών του επαναστατικού ΚΚΕ 1918-55 στις παγωμένες στέπες της Σιβηρίας και την εξόντωση μερικών, ανάμεσά τους και του Νίκου Ζαχαριάδη, του μεγαλύτερου έλληνα επαναστάτη κομμουνιστή ηγέτη και μια απ’ τις μεγαλύτερες φυσιογνωμίες του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, που δολοφονήθηκε στις αρχές Αυγούστου του ΄73 στο Σουργκούτ της Σιβηρίας, μετά 17 χρόνια εξορίας, απ’ την προδοτική σοσιαλδημοκρατική κλίκα των ΜΠΡΕΖΝΙΕΦ-ΦΛΩΡΑΚΗ, χωρίς ο Μίκης Θεοδωράκης να υψώσει φωνή διαμαρτυρίας ούτε για την εξορία και δολοφονία του Ζαχαριάδη ούτε για τις εξορίες των ανταρτών των ΕΛΑΣ-ΔΣΕ στη Σιβηρία, ενώ την ίδια  περίοδο ορθά ύψωσε φωνή διαμαρτυρίας για τις εξορίες αντιφασιστών και κομμουνιστών στα νησιά του Αιγαίου απ’ τους εγκληματίες συνταγματάρχες της φασιστικής Χούντας (ο παλιός κομμουνιστής Νίκανδρος Κεπέσης που έφυγε πέρυσι απ’ τη ζωή γράφει σχετικά με τη δολοφονία του Ζαχαριάδη ότι «την 1η Αυγούστου 1973 ο χρουστσοφικός ηγέτης Λ.Μπρέζνιεφ προχώρησε σε ένα εγκλημα που δεν τόλμησαν ούτε οι χιτλερικοί κατακτητές … ο Χαρ. Φλωράκης φαίνεται ότι συναίνεσε με τη χρουστσοφική ηγεσία αν δεν της το ζήτησε εκείνος για τη δολοφονία του Ζαχαριάδη. Όπως και νάχει το ζήτημα ο Χαρ.Φλωράκης υπήρξε ηθικός αυτουργός της δολοφονίας του Ν.Ζαχαριάδη», Ν.Κεπέση: «Προβληματισμοί γύρω από γεγονότα και πρόσωπα», σελ. 45, Αθήνα 2006, και: «Μαρξισμός-Λενινισμός και Προλεταριακός» σελ. 5-6, Αθήνα, Μάης 2007). 
Παρόλο  που ανήκαμε σε διαμετρικά αντίθετα ιδεολογικο-πολιτικά στρατόπεδα, παρακολουθούσαμε μακριά απ’ την προσφυγιά την  αντιφασιστική-αντιιμπεριαλιστική πολιτική δράση του Μίκη Θεοδωράκη μέσα απ’ τις γραμμές της ΕΔΑ  και της νεολαίας Λαμπράκη κατά της ντόπιας μοναρχοφασιστικής Δεξιάς και του αμερικανο-ΝΑΤΟικού ιμπεριαλισμού τις δεκαετίες ΄50-΄60 αλλά και κατά την περίοδο της στρατιωτικο-φασιστικής δικτατορίας, τις μαζικές κινητοποιήσεις των ευρωπαϊκών λαών κατά της Χούντας που θα ήταν αδύνατες χωρίς τη συμμετοχή αντιφασιστών καλλιτεχνών όπως των Μ.Θεοδωράκη-Μ.Μερκούρη, κλπ.

Παρακολουθώντας την πολιτική δράση του Μίκη Θεοδωράκη  κατά τη «μεταπολιτευτική» περίοδο  με λύπη διαπιστώναμε μια σαφή τάση εξωραϊσμού της μοναρχοφασιστικής Δεξιάς σε σειρά περιπτώσεις, αρχίζοντας μ’ εκείνο το «Καραμανλής ή τανκς», κλπ. για να καταλήξει στη συμμετοχή του στην αντιδραστική κυβέρνηση Κ.Μητσοτάκη, περίοδο κατά την οποία, δυστυχώς γι’ αυτόν, σημειώθηκε και η στυγερή δολοφονία με σιδηρολοστό του αντιφασίστα αριστερού καθηγητή Νίκου Τεμπονέρα απ’ τα φασιστικά εγκληματικά αποβράσματα της ΟΝΝΕΔ, φασιστικής νεολαίας της ΝΔ, (ο δολοφόνος Καλαμπόκας ήταν και γραμματέας της ΟΝΝΕΔ Πάτρας). Αν στην περίπτωση της δολοφονίας του ήρωα Γρηγόρη Λαμπράκη απ’ τα τρίκυκλα της φασιστικής Καραμανλικής ΕΡΕ ο Μίκης Θεοδωράκης βρέθηκε στο αντιφασιστικό στρατόπεδο της Αριστεράς, στην περίπτωση του ήρωα Νίκου Τεμπονέρα βρέθηκε δυστυχώς στο αντιδραστικό στρατόπεδο των δολοφόνων του ίδιου κόμματος που τώρα λέγεται, κατ’ ευφημισμόν, «ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ», στάση, που τότε καταδικάσαμε και επικρίναμε δημόσια με την αρμόζουσα κομμουνιστική πολιτική αυστηρότητα, όπως επικρίναμε και τις επανειλημμένες δηλώσεις εξωραϊσμού εκ μέρους του και του φίλου του αποστάτη σοσιαλδημοκράτη Χ.Φλωράκη της μοναρχοφασιστικής ΝΔ επί Κ.Καραμανλή του νεότερου, εκτιμώντάς τες ως εγκατάλειψη των αντιφασιστικών του θέσεων.

Όμως, εμείς  οι επαναστάτες μαρξιστές δηλ. λενινιστές-σταλινιστές, αντάρτες των ΕΛΑΣ-ΔΣΕ, σταθεροί και συνεπείς υπερασπιστές της προλεταριακής επανάστασης και του σοσιαλισμού-κομμουνισμού αλλά και του προλεταριακού διεθνισμού μα και συνάμα αποφασιστικοί μαχητικοί αντίπαλοι του αντιδραστικού αστικού εθνικισμού-ρατσισμού-φασισμού και του κοσμοπολιτισμού, απαλλαγμένοι απ’ οποιεσδήποτε προκαταλήψεις, δε διστάσαμε, παρά την ιδεολογικο-πολιτική αντιπαλότητα, να επικροτήσουμε και να χαιρετήσουμε δημόσια αντιεθνικιστικές δηλώσεις-στάσεις του, όπως π.χ. κατά του εθνικιστικού «Δικτύου 21», κλπ., την ορθή στάση του στην περίπτωση Οτσαλαν,  τις αντιφασιστικές εκδηλώσεις στη Μακρόνησο, κλπ. αλλά τον υπερασπίσαμε και απ’ τις συκοφαντικές επιθέσεις των φασιστών σιωνιστών του Ισραήλ.

Ταυτόχρονα, βέβαια, υποχρεωθήκαμε αργότερα να ασκήσουμε κριτική σε απαράδεκτες  δηλώσεις στήριξης του Μίκη Θεοδωράκη  στο Χουντοφασίστα, έξαλλο και αμετανόητο εθνικιστή-ρατσιστή, Χριστόδουλο Παρασκευαϊδη, αρχιεπίσκοπο ως το θάνατό του (δήλωση Μ.Θ: «όταν μιλάς για τον πρόεδρο της Δημοκρατίας ή τον αρχηγό της εκκλησίας πρέπει να πλένεις το στόμα σου», Απρίλης 2007), ο οποίος μετά από λίγο έτρεξε στην Κύπρο και απέδωσε τιμές στο δολοφόνο του λαού μας, συνεργάτη των Γερμανών κατακτητών, Χίτη Γρίβα, επίδοξο δολοφόνο του Μακαρίου, δολοφόνο κυπρίων αγωνιστών και προδότη της Κύπρου, διαψεύδοντας το Μίκη Θεοδωράκη που υποχρεώθηκε τότε να βγάλει σχετική ανακοίνωση («Ελευθεροτυπία» 4/5/2007, σελ. 19), στην οποία αποκαλύπτει τον εθνοπροδοτικό ρόλο του φασίστα Χίτη Γρίβα, αλλά που δυστυχώς στο τέλος κάνει λόγο για συσπείρωση όλων των δυνάμεων «που αντιστέκονται στην παγκοσμιοποίηση και στον αφελληνισμό του Λαού μας. Ανάμεσα στις δυνάμεις αυτές εξακολουθώ να συγκαταλέγω και εσάς προσωπικά» («Ελευθεροτυπία» 4/5/2007, σελ. 19), δηλ. το φασίστα αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο (!!!). Αλλά αμετανόητος ο Χριστόδουλος Παρασκευαϊδης, κουβαλώντας τη Χίτικη σημαία του Γρίβα απ’ την Κύπρο πήγε τον ίδιο μήνα (25 Μάη 2007) και την «τοποθέτησε» στον τάφο του φασίστα μητροπολίτη Λεωνίδα Παρασκευόπουλου στη Θεσσαλονίκη, αποκαλώντας «μπουρλοτιέρη των πιστών σε δύσκολες εποχές» έναν φανατικό και προκλητικό υμνητή-υπερασπιστή της στρατιωτικο-φασιστικής δικτατορίας που είχε φτάσει ακόμα στο σημείο να αναγορεύσει τη δεύτερη σύζυγο του αρχιεγκληματία Γ.Παπαδόπουλου σε «Παναγία»: «δυο Δέσποινες υπάρχουν, μια είναι η Παναγιά και η άλλη η Δέσποινα Παπαδοπούλου» ή αλλιώς: «δυο Δέσποινας έχομεν, μίαν εις τους ουρανούς, την Παναγίαν, και άλλην ει την γην, την κυρίαν Προέδρου», για να διαψεύσει εκ νέου το Μίκη Θεοδωράκη.

Ο Μίκης  Θεοδωράκης φαίνεται να μη διδάχθηκε  τίποτε ούτε απ΄ το πάθημά του με την περίπτωση του Χριστόδουλου Παρασκευαϊδη μα ούτε, ακόμα χειρότερα, απ’ τους αγώνες του λαού μας την περίοδο της κατοχής και τον εθνοπροδοτικό ρόλο των ντόπιων εθνικιστών συνεργατών των κατακτητών (Ράλληδες, Ταγματασφαλίτες, Χίτες, ΕΔΕΣίτες, ΠΑΟτζήδες, κλπ.),   αλλιώς δεν μπορεί να εξηγηθεί  η απόφασή του πολιτικής στήριξης του φασιστοειδούς Α.Σαμαρά – ενός έξαλλου και άκρως επικίνδυνου εθνικιστή τυχοδιώκτη και ρατσιστή, φανατικού θαυμαστή-υμνητή των εθνοπροδοτικών ταγμάτων Ασφαλείας, γεγονός που προκάλεσε αλγεινή εντύπωση και μεγάλη απογοήτευση όχι μόνο στους κομμουνιστές αλλά και σ’ ολόκληρο τον αντιφασιστικό κόσμο της χώρας.

Έτσι, μ’ αφορμή την εκλογή του ως αρχηγού  του μοναρχοφασιστικού κόμματος της ΝΔ, του έστειλε συγχαρητήρια επιστολή: «αγαπητέ μου Αντώνη, πανηγυρίζω κι’ εγώ μαζί σου τη θριαμβευτική σου νίκη που διανοίγει μια νέα προοπτική για την Ελλάδα μας! Με αγάπη δικός σου, Μίκης» για να ακολουθήσει και μία νέα, δεύτερη ανοιχτή δήλωσή του στήριξης του Α.Σαμαρά («Νέα» 4/12/2009, σελ.7).

Σ’  αυτή για να δικαιολογήσει την  πολιτική του στήριξη στο Σαμαρά επικαλείται τα γνωστά αστικά και εθνικιστικά περί «παγκοσμιοποίησης» (αντί να μιλήσει για ιμπεριαλισμό) μυθεύματα, περί «ελληνικότητας», «αφελληνισμού», αλλά και «καλλιέργειας του πατριωτισμού» δηλ. καλλιέργεια του αντιδραστικού αστικού εθνικισμού. Επιπλέον αναφέρεται στο «Κυπριακό», αποσιωπώντας ότι αυτό το δημιούργησε το μοναρχοφασιστικό κόμμα της ΕΡΕ με τις συμφωνίες Λονδίνου-Ζυρίχης των Καραμανλή-Αβέρωφ αλλά και οι φασίστες συνταγματάρχες που βγήκαν μέσα απ’ τα σπλάχνα του ίδιου αντιδραστικού κόμματος, ενώ στην περίπτωση του «Μακεδονικό» αποσιωπά ότι δημιουργός του είναι ο ίδιος ο έξαλλος εθνικιστής Α. Σαμαράς που ως υπουργός Εξωτερικών της κυβέρνησης Μητσοτάκη δέχθηκε-υπέγραψε τη διάλυση της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας – ή μήπως το τότε χαζοχαρούμενο νήπιο του Μητσοτάκη δεν ήξερε τι έκανε; - που γέννησε αναπόφευχτα το «Μακεδονικό» και τώρα παριστάνει τον ακραιφνή «υπερπατριώτη» και «γενναίο» δηλ. θρασύδειλο «Μακεδονομάχο».

Ο Μίκης  Θεοδωράκης έπρεπε να γνωρίζει – το γνωρίζει υποθέτουμε αλλά το αποκρύβει από τη νεολαία και εμείς οι παλιοί κομμουνιστές, αντάρτες των ΕΛΑΣ-ΔΣΕ, έχουμε καθήκον να της κάνουμε γνωστό – ότι ο Α. Σαμαράς δεν είναι μόνο απλά ένα φασιστοειδές, ένας έξαλλος και άκρως επικίνδυνος τυχοδιώκτης εθνικιστής-ρατσιστής αλλά και ένας φανατικός θαυμαστής-υμνητής των εθνοπροδοτικών εγκληματικών ταγμάτων Ασφαλείας

Ας παραθέσουμε  ένα σχετικό απόσπασμα από  την εφημερίδα μας που γράφτηκε με την ευκαιρία της εκλογής του  ως αρχηγού του μοναρχοφασιστικού  κόμματος της ΝΔ:  οι οπαδοί της Δεξιάς «στο υπεραντιδραστικό πρόσωπο του είδαν τον αυθεντικό-γνήσιο εκφραστή της παράταξής τους, αναγνώρισαν τη «χαμένη» πολιτική τους ταυτότητα, ξαναβρήκαν το «χαμένο» τους εαυτό και το κόμμα τους – συμπληρωμένα με το «δάκρυ» του «εθνάρχη» για το «μακεδονικό» και τη διαρκή προτροπή να «έχουν τις ιδέες τους ως σημαία» – γι΄ αυτό και συσπειρώθηκαν γύρω του και εξέλεξαν ως νέο τους αρχηγό τον «κανακάρη» του Αβέρωφ και των αμερικανών ιμπεριαλιστών αλλά και «παραδόξως» ένα πολλαπλά αποτυχημένο στέλεχος της μοναροφασιστικής Δεξιάς που είχε προκαλέσει σοβαρή ζημιά στο κόμμα του.

Πράγματι  ο Αντ. Σαμαράς έχει πλούσια αντιδραστική πολιτική δράση στο ενεργητικό του: άνηκε στο σκληρό πυρήνα της Αβερωφικής φασιστικής ΟΝΝΕΔ και τους ροπαλο-λοστοφόρους των «Κενταυρο»-«Ρέιντζερς», υμνούσε και θαύμαζε-θαυμάζει τα εθνοπροδοτικά  εγκληματικά τάγματα Ασφαλείας τρέχοντας στην «πηγάδα του Μελιγαλά», στου «Μακρυγιάννη» και στις μοναρχοφασιστικές φιέστες κατά των «κομμουνιστοσυμμοριτών» , υπεράσπιζε και υπερασπίζει με φανατισμό όλες τις αντιδραστικές φασιστικές παραδόσεις της ξενόδουλης Δεξιάς: «ο Σαμαράς έδινε σταθερά το «παρών» σε διχαστικές εκδηλώσεις, όπως εκείνες στην Πηγάδα του Μελιγαλά, ενώ ακολουθούσε μια ρητορική (για «πρασινοφρουρούς» κ. α.) που ξεσήκωνε τους ροπαλοφόρους «Κένταυρους» και «Ρέιντζερς» της γαλάζιας γενιάς» («Νέα», 5-6/12/2009, σελ.12).

Όταν  την πρώτη μέρα (17/8/1982) της συζήτησης  για την αναγνώριση της εθνικής  Αντίστασης ο μεγάλος προστάτης  του Ε.Αβέρωφ (που ας σημειωθεί  μαζί με τον «εθνάρχη» πρόδωσαν την  Κύπρο) αποχώρησε επικεφαλής της αντιπολίτευσης απ’ τη Βουλή με φασιστικούς κρωγμούς του είδους: «θέλετε, κυρίως, να αποκτήσει το ΚΚΕ συγχωροχάρτι και βραβείο για την αντεθνική του δράση επί κατοχής» (Κ.Παπαγεωργίου: «Η αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης 1941-1944, χρονικό απ’ τα πρακτικά της Βουλής», σελ. 69, Αθήνα 1984) και απειλώντας: «όταν έλθουμε στην εξουσία, ένα απ’ τα πρώτα νομοσχέδια τα οποία θα καταθέσουμε, θα είναι εκείνο το οποίο θα καταργεί τον παρόντα νόμο» (στο ίδιο, σελ. 65), το τότε χαζοχαρούμενο νήπιο, ο Αντ.Σαμαράς, έτρεχε βιαστικά στην «Πηγάδα του Μελιγαλά» για να τιμήσει την «εθνική δράση» (!) των «ένδοξων προγόνων» του δηλ. των εθνοπροδοτικών εγκληματικών ταγμάτων Ασφαλείας που στο πλευρό των χιτλερικών κατοχικών στρατευμάτων πολέμησαν το λαό: «από κοντά και η Ν.Δ., που βλέπει το μνημόσυνο του 1982 ως τη δέουσα απάντηση στην επίσημη αναγνώριση της εαμικής Αντίστασης. Ο νεαρός βουλευτής Αντώνης Σαμαράς ανακοινώνει π.χ. με ειδικό δελτίο τύπου την έλευσή του «για να παραστεί στο Μνημόσυνο των σφαγιασθέντων από τους εαμοκομμουνιστές» («Ελευθερία» 18/9/82).»(«Ελευθεροτυπία», ΙΟΣ, 11/9/2005)» («ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ», Νο 311, 1-15 Δεκ. 2009, σελ.2). 

Και ακριβώς  αυτόν τον άξιο απόγονο και  φανατικό θαυμαστή-υμνητή των ταγμάτων Ασφαλείας έρχεται να στηρίξει πολιτικά ο Μίκης Θεοδωράκης σε μια πολύ κρίσιμη περίοδο για τη χώρα, ισχυριζόμενος ότι μαζί του θα συμβάλλει στη «λύση» των όποιων εθνικών θεμάτων, τη στιγμή που είναι γνωστό σε μας τους επιζώντες παλιούς κομμουνιστές, αντάρτες των ΕΛΑΣ-ΔΣΕ, ότι τα τάγματα Ασφαλείας και όλες οι άλλες εθνικιστικές οργανώσεις «έλυσαν» τα προβλήματα της χώρας μαζί με τους φασίστες κατακτητές δηλ. παρέδωσαν τη χώρα στους Γερμανούς και πολέμησαν στο πλευρό και μαζί τους τον ανυπότακτο και γενναίο αντιφασίστα λαό μας, ορκιζόμενες στον Χίτλερ, μεταξύ των οποίων και ο διοικητής των ταγμάτων Ασφαλείας Πελοποννήσου, Δ.Παπαδόγγονας, που έστειλε το γνωστό επαίσχυντο τηλεγράφημα στο Χίτλερ για τη διάσωσή του που κατέληγε: «από της Ιεράς γης της αρχαίας Σπάρτης…  υψούται η προσευχή μας. Κύριε, διαφύλασσε τον Φύρερ» (!!!). 

Ο δρόμος στήριξης-συνεργασίας με τους απογόνους  και θαυμαστές-υμνητές των ταγμάτων Ασφαλείας, συνεργασίας με τους επικίνδυνους τυχοδιώκτες εθνικιστές-ρατσιστές-σωβινιστές-φασίστες τύπου Σαμαρά που προτείνει ο Μίκης Θεοδωράκης στις νεότερες γενιές και στη νεολαία δεν είναι δρόμος αντίστασης και πάλης στους οποιουσδήποτε ιμπεριαλιστές, αλλά δρόμος υποταγής και παράδοσης της χώρας σ’ αυτούς: είναι ο δρόμος των εθνοπροδοτικών ταγμάτων Ασφαλείας που προτείνουν τα ηγετικά στελέχη της ΝΔ και μάλιστα ακόμα και ένας απ’ τους πιο «ήπιους», ο πρώην αρχηγός της Γ.Ράλλης που δικαιολογεί το δοσίλογο εθνοπροδότη πατέρα του Ιωάννη Ράλλη εν έτει 2004 δηλ. τον 21ο αιώνα: «κοιτάζοντας προς τα πίσω, πιστεύω πως χάρη στη στάση του πατέρα μου δεν καταλήξαμε σαν τη Γιουγκοσλαβία του Τίτο ή την Αλβανία του Χότζα. Τότε όμως, δυο και τρεις φορές τη νύχτα, φώναζαν έξω απ’ το σπίτι μας «Ράλλη-προδότη-θάνατος!». Σαν να τ’ ακούω ακόμα…» (Έκδοση «Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας, Νο 139 (11/7/2004), σελ. 25).  

Σ’  αντίθεση με τις επιζήμιες και άκρως επικίνδυνες για την εργατική τάξη, το λαό και τον τόπο προτροπές του Μίκη Θεοδωράκη δηλ. γραμμή του αντιδραστικού αστικού εθνικισμού, που όλοι οι λαοί αλλά και ο λαός μας έχουν πληρώσει με ποτάμια αίμα, εμείς οι παλιοί κομμουνιστές επαναστάτες, αντάρτες των ΕΛΑΣ-ΔΣΕ, καλούμε τις νεότερες γενιές και τη νεολαία να ακολουθήσει όχι μόνο το δρόμο της προλεταριακής επανάστασης και του σοσιαλισμού-κομμουνισμού αλλά και του προλεταριακού διεθνισμού, το δρόμο της πάλης κατά του αντιδραστικού αστικού εθνικισμού-ρατσισμού-σωβινισμού-φασισμού, που δηλητηριάζουν την ταξική συνείδηση των εργαζομένων, υποκινούν το μίσος και την εχθρότητα μεταξύ των λαών και υποθάλπουν αντιδραστικούς πολέμους, το δρόμο της επαναστατικής ταξικής πάλης κατά του καπιταλισμού και του ιμπεριαλισμού που ακολούθησε το επαναστατικό ΚΚΕ μ’ επικεφαλής το Νίκο Ζαχαριάδη, γιατί οι χρουστσοφικοί σοσιαλδημοκράτες ακολουθούν τον εθνικιστικό δρόμο της υποταγής στους ιμπεριαλιστές, με πιο ακραίο παράδειγμα τους χρουστσοφικούς σοσιαλδημοκράτες ηγέτες του «Κ»Κιράκ (σύντροφων του σοσιαλδημοκρατικού «Κ»ΚΕ) που όχι μόνο κάλεσαν τους αγγλο-αμερικάνους να επέμβουν στη χώρα τους, αλλά δέχθηκαν να τους διορίσουν τα στρατεύματα κατοχής στην κυβέρνηση δοσιλόγων που αυτά συγκρότησαν: έγιναν οι Τσολάκογλου, Ράλληδες και ταγματασφαλίτες συνεργάτες των αγγλο-αμερικάνικων κατακτητικών στρατευμάτων στη χώρα τους.
Διαβάστε Περισσότερα »

Φόρος τιμής του Πωλ Ρόμπσον στον Ιωσήφ Στάλιν μ’ αφορμή το θάνατο του στις 5 Μάρτη του 1953


Σε  Εσένα Αγαπημένε  Σύντροφε

Paul Robeson

Δεν υπάρχει  πλουσιότερη αποθήκη ανθρώπινης εμπειρίας από τις παραδοσιακές ιστορίες, τα παραδοσιακά ποιήματα και τραγούδια ενός λαού. Σε πολλά  από αυτά, οι ήρωες είναι πάντοτε  πλήρως αναγνωρίσιμοι άνθρωποι –  όμως με ένα πιο καθολικό χαρακτήρα και με μία διάσταση που αγκαλιάζει όλη την ανθρωπότητα. Έτσι είναι και με τη Ρωσική, Κινεζική και την Αφρικάνικη λαογραφία.

Το 1937, ένα ανυπόμονο κοινό από πολίτες  της Μόσχας – εργάτες, καλλιτέχνες, νέοι, αγρότες από τις κοντινές πόλεις – γέμισαν το θέατρο Μπολσόι. Ανάμεναν μια παράσταση από το Ουζμπέκικο Εθνικό Θέατρο, με επικεφαλής την ταλαντούχα Ταμάρα Κανούμ. Η ορχήστρα ήταν μεγάλη με αρχαία και σύγχρονα όργανα. Πόσο συναρπαστική ήταν η ανάμιξη της μουσικής της πλούσιας κουλτούρας των Μουσόγκρσκι, Τσαϊκόφσκι, Προκόπιεφ, Σοστακόβιτς, Κρενίκοφ, Γκλιερ – μ’ αυτή την όμορφη μουσική των Ουζμπέκων, που απορρέει από παλιό και περήφανο πολιτισμό.
Ξαφνικά όλοι σηκώθηκαν – άρχισαν να χειροκροτούν – να επευφημούν – και να χαμογελούν. Τα παιδιά χαιρετούσαν.

Σ’  ένα θεωρείο στα δεξιά στεκόταν ο Στάλιν – γελώντας και χειροκροτώντας το κοινό όπως επίσης και τους καλλιτέχνες  στη σκηνή.

Θυμάμαι ότι τα δάκρυα άρχισαν να κυλούν σιωπηρά και εγώ χαμογελούσα  και χαιρετούσα. Επρόκειτο ξεκάθαρα για έναν άνθρωπο που φαινόταν να περιβάλλει τα πάντα. Τόσο καλοσυνάτος – ποτέ δεν θα μπορέσω να ξεχάσω εκείνο το ζεστό συναίσθημα καλοσύνης, όπως και μία αίσθηση σιγουριάς. Ήταν κάποιος ο οποίος ήταν σοφός και καλός – ο κόσμος και ιδιαίτερα ο σοσιαλιστικός κόσμος ήταν πραγματικά τυχερός που είχε την καθημερινή του καθοδήγηση. Σήκωσα ψηλά τον γιό μου Πώλυ για να χαιρετίσει αυτόν τον παγκόσμιο ηγέτη και το δικό του ηγέτη. Και αυτό επειδή ο Πωλ ο νεώτερος φοιτούσε σε σχολείο στη Μόσχα, στη χώρα των Σοβιέτ.

Η υπέροχη  παράσταση άρχισε, ξεδιπλώνοντας νέες απολαύσεις σε κάθε στροφή – ανσάμπλ και σόλο, φωνητικά και ορχηστρικά, κλασσικός και παραδοσιακός χορός εκπληκτικής δημιουργικότητας. Θα μπορούσε να είναι αυτό δυνατό μερικά χρόνια νωρίτερα το 1900 – το 1915 – όταν αυτοί οι άνθρωποι ήταν μισο-δουλοπάροικοι – η πολιτιστική τους έκφραση απαγορευμένη, η πλούσια πολιτιστική κληρονομιά τους σχεδόν χαμένη κάτω απ’ τη μπότα της τσαρικής καταπίεσης;
Έτσι  εδώ γίνεται κανείς μάρτυρας στο  πεδίο των τεχνών – ενός πολιτισμού εθνικού στη μορφή, σοσιαλιστικού στο περιεχόμενο. Εδώ ήταν ένας λαός συγκρίσιμος με μερικούς από τους φυλετικούς λαούς της Ασίας – συγκρίσιμος με τους περήφανους Γιορούμπα ή τους Μπασούτο  της Δυτικής και Ανατολικής Αφρικής, αλλά τώρα οι ζωές τους αναπτύσσονται από την αρχή στο σοσιαλιστικό τρόπο ζωής μέσα σε είκοσι χρόνια ωρίμανσης υπό την καθοδήγηση των Λένιν και Στάλιν. Και σε όλη αυτή την περιοχή της ανάπτυξης των εθνικών μειονοτήτων – αυτές που ζουν στα εδάφη της Μακράς Ρωσίας – ο Στάλιν έπαιζε τον πιο αποφασιστικό ρόλο.

Μεταγενέστερα επρόκειτο να ταξιδέψω – να δω με τα ίδια μου τα μάτια πως μπορούσε να συμβεί στους αποκα-λούμενους  και καθυστερημένους λαούς. Στη  Δύση (στην Αγγλία, το Βέλγιο, τη Γαλλία, την Πορτογαλλία, την Ολλανδία) –  οι Αφρικάνοι, οι Ινδοί (της Ανατολικής και Δυτικής Ινδίας), πολλοί από τους Ασιατικούς λαούς θεωρούνται τόσο καθυστερημένοι που θα πρέπει να περάσουν, αιώνες ίσως, μέχρι αυτοί οι αποκαλούμενοι «κολόνιαλς» (στμ. λαοί των αποικιών) να μπορέσουν να γίνουν μέρος της σύγχρονης κοινωνίας.

Αλλά  στη Σοβιετικοί Ένωση, οι Γιακούτς, οι Νενέτς, οι Κιργκίζ, οι Τατζίκ – έχαιραν  σεβασμού και βοηθιούνταν να αναπτυχθούν  με απίστευτα γρήγορο ρυθμό σε αυτή τη σοσιαλιστική χώρα. Καμιά κούφια υπόσχεση, όπως αυτές που ακούνε συνεχώς ο έγχρωμος λαός των Ηνωμένων Πολιτειών, αλλά έργα. Για παράδειγμα, η μετατροπή της ερήμου του Ουζμπεκιστάν σε ανθισμένα χωράφια  βαμβακιού. Και ένας παλιός μου φίλος, ο κ. Γκόλντεν, ο οποίος εκπαιδεύτηκε από τον Τζορτζ Ουάσινγκτον Κάρβερ στο Τάσκετζι, έπαιζε ένα εξέχοντα ρόλο στην παραγωγή βαμβακιού. Το 1949, είδα την κόρη του, ενήλικη και φοιτήτρια σήμερα – μια περήφανη σοβιετική πολίτης.

Σήμερα  στην Κορέα – στη Νοτιο-ανατολική  Ασία – στη Λατινική Αμερική και  στις Δυτικές Ινδίες, στη Μέση Ανατολή  – στην Αφρική, βλέπει κανείς δεκάδες εκατομμύρια για καιρό καταπιεσμένους ανθρώπους των αποικιών να εξεγείρονται για την ελευθερία. Τι θάρρος – τι θυσία – τι αποφασιστικότητα να μην σταματάς ποτέ μέχρι τη νίκη!

Και συντάχθηκαν  εναντίον τους, οι ενωμένες δυνάμεις της  λεγόμενης Ελεύθερης Δύσης, με επικεφαλής τους άπληστους, διψασμένους για κέρδος, πολεμοκάπηλους βιομήχανους και οικονομικούς βαρόνους της Αμερικής μας. Η ψευδαίσθηση ενός «Αμερικά-νικου αιώνα» τους κάνει να μη βλέπουν το παρόν, την ξεκάθαρη πραγματικότητα ότι ο πολιτισμός τους έχει ξεπεράσει – ότι σήμερα ζούμε στο Αιώνα των λαών – ότι το άστρο φωτίζει λαμπρά στα Ανατολικά της Ευρώπης και του κόσμου. Οι λαοί των αποικιών σήμερα κοιτάζουν προς τις Σοβιετικές Σοσιαλιστικές Δημοκρατίες. Βλέπουν πως υπό την αρχηγία του Στάλιν, εκατομμύρια σαν κι αυτούς έχουν βρει μια νέα ζωή. Βλέπουν πως υπό την αρχηγία του Μάο Τσετούνγκ και με τη βοήθεια και την καθοδήγηση της Σοβιετικής Ένωσης, μια νέα Κίνα προσθέτει την πανίσχυρη δύναμή της στον πραγματικό και  διευρυνόμενο σοσιαλιστικό τρόπο ζωής. Βλέπουν ότι τα πρώην μισο-αποικιακά Ανατολικο-ευρωπαϊκά έθνη οικοδομούν νέες Λαϊκές Δημοκρατίες βασισμένες στην εξουσία του λαού, με το λαό να διαμορφώνει την τύχη του. Τόσο μεγάλο μέρος της προόδου αυτής προέρχεται από την υπέροχη καθοδήγηση, θεωρητική και πρακτική, που δόθηκε από τον φίλο τους τον Ιωσήφ Στάλιν.
Έχουν τραγουδήσει – τραγουδούν σήμερα και θα τραγουδούν το εγκώμιο του  – στα τραγούδια και στις ιστορίες. Σλάβα - σλάβα - σλάβα - Στάλιν, Δόξα στον Στάλιν. Το όνομα του θα τιμάται και θα λατρεύεται για πάντα σ’ όλο τον κόσμο.

Η επιρροή του Στάλιν σε όλες τις σφαίρες της κοινωνικής ζωής είναι ευρεία και βαθειά. Από το τελευταίο, απλά γραμμένο, αλλά πέρα για πέρα διορατικό και περιεκτικό έγγραφό του, ανατρέχοντας πίσω στο χρόνο, οι συμβολές του στην επιστήμη της παγκόσμιας κοινωνίας μας παραμένουν ανεκτίμητες. Μόνο με βαθύ σεβασμό μπορεί να μιλήσει κάποιος για τους Μαρξ, Ένγκελς, Λένιν και Στάλιν – τους δημιουργούς του πλούσιου παρόντος και μέλλοντος της ανθρωπότητας.

Ναι, μέσω της βαθειάς του ανθρωπιάς, μέσω της σοφής του αντίληψης, μας αφήνει μια πλούσια και μνημειώδη κληρονομιά. Πιο σημαντικό – έχει χαρτογραφήσει την κατεύθυνση των σημερινών και μελλοντικών μας αγώνων. Έχει δείξει το δρόμο προς την ειρήνη – της φιλικής συνύπαρξης – για την αμοιβαία ανταλλαγή επιστημονικών και πολιτιστικών συνεισφορών – για το τέλος του πολέμου και της καταστροφής. Πόσο συνεπώς, πόσο υπομονετικά, με τι βαθειά καλοσύνη και σοφία εργαζόταν για την ειρήνη και τη συνεχώς αυξανόμενη αφθονία. Αφήνει δεκάδες εκατομμύρια σε όλη την υφήλιο συντετριμμένους από τη θλίψη.

Αλλά, όπως γνώριζε καλά, ο αγώνας συνεχίζεται. Έτσι, εμπνευσμένοι από το αξιοθαύμαστο παράδειγμα του, ας σηκώσουμε τα κεφάλια  μας σιγά αλλά περήφανα και ας πορευτούμε μπροστά στον αγώνα για την  ειρήνη – για μια πλούσια και ικανοποιητική ζωή για όλους.

Με τα εμπνευσμένα λόγια του Λιούις Άλλαν (Lewis Allan), του προοδευτικού μας  ποιητή -

Σε  εσένα Αγαπημένε  Σύντροφε, δίνουμε  αυτόν τον ιερό όρκο
Ο αγώνας θα συνεχιστεί – ο αγώνας θα συνεχιστεί ακόμα.
Κοιμήσου  ήσυχος, Αγαπημένε Σύντροφε, το έργο μας μόλις θα αρχίσει.
Ο αγώνας θα συνεχιστεί – έως ότου νικήσουμε  – μέχρι να νικήσουμε 

*** 

Ένας  φόρος τιμής του Πωλ Ρόμπσον  στον Ιωσήφ Στάλιν μ’ αφορμή το θάνατο του  στις 5 Μάρτη του 1953. Δημοσιεύθηκε στην  New World Review, τον Απρίλη του 1953, και ανατυπώθηκε στο Paul Robeson Speaks, με την επιμέλεια του Philip Foner, σελίδες 347-349.
Διαβάστε Περισσότερα »

Τρίτη 30 Μαρτίου 2010

ΦΡΙΧΤΟ ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΙΚΟ ΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ

Η χτεσινοβραδυνή δολοφονία ενός αλλοδαπού παιδιού  που διαμελίστηκε ψάχνοντας στους  κάδους απορριμμάτων για να ζήσει, δεν  είναι μια είδηση για τα «ψιλά».
Η τρομοκρατική επίθεση στα Κάτω Πατήσια είχε δήθεν σαν στόχο, το φάντασμα της ΕΕΔΕ (Ελληνική Εταιρεία Διοίκησης Επιχειρήσεων), που λόγω έλλειψης χρηματοδότησης, υπολειτουργεί πλήρως τα πέντε τουλάχιστον τελευταία χρόνια.
Από την άλλη δεν οδηγεί πουθενά, από που κι ως που, ένα παρηκμασμένο κέντρο σεμιναρίων ν’ αποτελέσει στόχο «αριστερο-αναρχικής» τρομοκρατίας. Η προβοκάτσια ήταν μάλιστα τόσο πολύ πρόχειρα φτιαγμένη, ώστε στο ενημερωτικό τηλεφώνημα αναφέρθηκε πως θα χτυπηθεί, η ΕΒΕΕ!
Το βέβαιο είναι  πως η περιοχή είναι στέκι  φτωχών αλλοδαπών εργαζομένων και  συχνό θέατρο, ναζιστικών-ρατσιστικών επιθέσεων.
Το σίγουρο  είναι, πως η βόμβα στον κάδο της  οδού Ιακωβάτων, δολοφόνησε ένα 15χρονο  παιδί απ’ το Αφγανιστάν και τραυμάτισε την 11χρονη αδελφή του και τη μητέρα τους που παρακολουθούσε από απόσταση.
Μια χοντροκομμένη  ναζι-φασιστική προβοκάτσια, κι’ ας σπεύδει η ΕΛΑΣ να βρει κοινή συνδεσμολογία με προηγούμενα πρόσφατα χτυπήματα.
Το φριχτό έγκλημα  οδηγεί κατευθείαν σε φασίστες δολοφόνους.
Το παιδικό  αίμα του παιδιού της εργατικής  τάξης, ζητάει τσάκισμα του φασιστικού φιδιού, που έχει ήδη σηκώσει κεφάλι.
Διαβάστε Περισσότερα »

Τρίτη 23 Μαρτίου 2010

Θύελλα απανωτών εξοντωτικών μέτρων, σκληρή επιτήρηση και διαρκείς ιμπεριαλιστικές πιέσεις

Η σημερινή οικονομική χρεοκοπία, εξαιτίας της  εφαρμογής της νεοφιλέλευθερης  οικονομικής πολιτικής, της ρεμούλας και των πολλαπλών σκανδάλων  της κυβέρνησης Καραμανλή, οδήγησε σε σκληρότατη και διαρκή επιτήρηση απ’ τα επιτελεία της ιμπεριαλιστικής Ευρωπαϊκής Ένωσης, σε απανωτά εξοντωτικά μέτρα σε βάρος της εργατικής τάξης και του λαού και σε διαρκείς ιμπεριαλιστικές πιέσεις σε όλα τα επίπεδα.
Ο πρωθυπουργός πριν ξεκινήσει τα ταξίδια του σε Βερολίνο-Παρίσι-Ουάσιγκτον, αναζητώντας στήριξη στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, ανακοίνωσε νέα εξοντωτικά μέτρα που αναμένεται να προκαλέσουν απότομη και ραγδαία επιδείνωση της κατάστασης της εργατικής τάξης και ολόκληρου του λαού, βαθαίνοντας παραπέρα το προτσές της απόλυτης εξαθλίωσης του προλεταριάτου, αυξάνοντας τη μεγάλη στρατιά των ανέργων, αυξάνοντας τον πληθωρισμό και εκτοξεύοντας στα ύψη τις τιμές, βαθαίνοντας ακόμα περισσότερο την οικονομική κρίση.
Παρά  τα νέα μέτρα η άσχημη κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στον τομέα του δανεισμού της χώρας δεν φαίνεται να καλυτερεύει. Η χώρα βρίσκεται κάτω απ’ την τεράστια πίεση του κερδοσκοπικού και του τοκογλυφικού κεφαλαίου και εξακολουθεί να δανείζεται με δυσβάσταχτα εξοντωτικά επιτόκια που θα κληθεί να πληρώσει ο λαός.
Η οικονομική κρίση που οξύνει διαρκώς τις  ενδοιμπεριαλιστικές αντιθέσεις έχει μετατρέψει τη χώρα σε έρμαιο της σκληρής  επιτήρησης των ευρωπαίων ιμπεριαλιστων  και επιπλέον την έχει καταστήσει ελαφρό μπαλονάκι στη δίνη του  ανταγωνισμού τόσο μεταξύ των ισχυρών ιμπεριαλιστικών χωρών της Ευρώπης (Γερμανία-Γαλλία-Αγγλία)  όσο και του ανταγωνισμού ΕΕ – ΗΠΑ που η κάθε μια ξεχωριστά και όλες μαζί πιέζουν αφόρητα και εξοντωτικά, προσπαθώντας να αρπάξουν όσο μπορούν περισσότερα.
Η Γερμανία και η Γαλλία πιέζουν και φορτώνουν τη χώρα, παρά τη χρεοκοπία και την κρίσιμη κατάστασή της, με ακόμα μεγαλύτερες και δυσβάστακτες στρατιωτικές  δαπάνες, χωρίς καμία «στήριξη»  όσον αφορά το δανεισμό και τα εξοντωτικά επιτόκια, μετατρέποντας τη χώρα και το λαό μας σε πειραματόζωο. Απ’ την πλευρά τους οι ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ, έχοντας τα δικά τους συμφέροντα στην περιοχή, πιέζουν προς την κατεύθυνσή τους και επιδιώκουν να τη σύρουν στη θανάσιμη αγκαλιά του ΔΝΤ που ελέγχεται απ’ τους ίδιους.
Την οικονομική χρεοκοπία και πτώχευση της χώρας – που μόνο τα φλύαρα και κακά μαθητούδια του Δημοτικού σχολείου Παπαρήγα-Τσίπρας δεν έχουν «πάρει ακόμα είδηση» (Παπαρήγα: «η πτώχευση είναι μια σημαία που σηκώνει η κυβέρνηση και η ΕΕ» «Ρ» 26/2/2010,  Τσίπρας: «ωραία το παραμύθι με το δράκο της χρεοκοπίας», «Ελευθεροτυπία 14/3/2010) – πληρώνει βαριά ο ελληνικός λαός που αυτές τις μέρες βρίσκεται στους δρόμους αγωνιζόμενος να υπερασπιστεί τα συμφέροντά του και απαιτώντας να πληρώσουν την κρίση οι καπιταλιστές βιομήχανοι και τραπεζίτες.
Διαβάστε Περισσότερα »

Η σοσιαλδημοκρατική ηγεσία του «Κ»ΚΕ: μια ως το τέλος συνεπής πρωτοπορία των αντιδραστικών εθνικιστικών-ρατσιστικών δυνάμεων

η εθνικιστικο-ρατσιστική ηγετική ομάδα της Α.Παπαρήγα δεν ψήφισε το νομοσχέδιο για το «μεταναστευτικό», επειδή μελλοντικά ανοίγεται τάχα ο δρόμος να τεθεί ζήτημα «μειονότητας και για τους μετανάστες» («Ρ» 9/2/2010, σελ.15)
Τελικά  το πολύ ατελές και εντελώς «ακρωτηριασμένο», ως προς τη «λύση» ορισμένων προβλημάτων  των προλετάριων μεταναστών, ψηφίστηκε: «το νομοσχέδιο υπερψήφισαν το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ, ενώ το καταψήφισαν η ΝΔ και ο ΛΑΟΣ» («Ρ»11/3/2010) και το «Κ»ΚΕ δήλωσε «παρών»(!!!) δηλ. το νομοσχέδιο ψηφίστηκε ΜΟΝΟ απ’ τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ.
Έτσι  η σοσιαλδημοκρατική ηγεσία του  «Κ»ΚΕ , παρά του όποιους ανεπιτυχείς  αλλά και γελοίους «ελιγμούς» που επιχείρησε κυρίως στο διάστημα απ’ την πρώτη «Ανακοίνωση» του ΠΓ («Ρ», 24/1/2010, σελ.2-3) εμφανιζόμενη σ’ αυτούς μ’ ένα «φιλομεταναστευτικό» προσωπείο, τελικά, πετώντας τη «φιλομεταναστευτική» μάσκα, έπραξε αυτό που για τους επαναστάτες μαρξιστές δηλ. τους λενινιστές-σταλινιστές ήταν σίγουρα αναμενόμενο και το οποίο η ίδια είχε ήδη προαποφασίσει και πρωτοσέλιδα προβάλλει στο «Ριζοσπάστη»: «το ΚΚΕ δεν πρόκειται να ψηφίσει το νομοσχέδιο της κυβέρνησης για το μεταναστευτικό» («Ρ» 9/2/2010, σελ. 1), ακυρώνοντας μ’ αυτή την εθνικιστική-ρατσιστική πράξη από μόνη της την άκρατη και πιο ελεεινής μορφής δημαγωγία απέναντι στα ταξικά μας αδέλφια, τους μετανάστες προλετάριους που ζουν και δουλεύουν στη χώρα μας.
Και δεν  ψήφισε το συγκεκριμένο νομοσχέδιο για το «μεταναστευτικό» όχι επειδή αυτό είναι «ατελές και ελλιπές», ανολοκλήρωτο και εντελώς «κουτσουρεμένο» αλλά αντίθετα επειδή και αυτό το πολύ ατελές και εντελώς «κουτσουρεμένο» νομοσχέδιο δημιουργεί «θέμα μειονότητα και για τους μετανάστες» («Ρ» 9/2/2010, σελ.15), όπως είχε δηλώσει – και μάλιστα δυο φορές – κατά την ομιλία της στη Βουλή η επικεφαλής της εθνικιστικο-ρατσιστικής ηγετικής ομάδας, σοσιαλδημοκράτισσα Α.Παπαρήγα, ή αλλιώς για τρίτη φορά διατυπωμένο στη δεύτερη ολοσέλιδη «Ανακοίνωση» λόγω κινδύνου «δημιουργίας και ανακίνησης μειονοτικών και εθνικιστικών ζητημάτων μέχρι και την αλλαγή συνόρων» («Ρ» 7/3/2010, σελ7).
Το ότι  η ηγεσία του χρουστσοφικού «Κ»ΚΕ  είχε και έχει τεράστιο πρόβλημα να αποκρύψει απ’ την εργατική τάξη και το λαό αλλά και τους αντιφασίστες και κομμουνιστές την αντιδραστική εθνικιστική-ρατσιστική της στάση – πράγμα που τελικά δεν κατάφερε να πετύχει παρά τις απεγνωσμένες προσπάθειές της – φαίνεται απ’ το ότι το εθνικοστικο-ρατσιστικό ΠΓ υποχρεώθηκε να βγάλει δυο μεγάλες «Ανακοινώσεις», μια δυο ολόκληρων σελίδων με τίτλο: «Οι θέσεις του ΚΚΕ για την κτήση ιθαγένειας από μετανάστες και τη συμμετοχή στις δημοτικές εκλογές» («Ρ» 24/1/2010, σελ. 2-3) και μια δεύτερη ολόκληρης σελίδας με τίτλο: «Για την ιθαγένεια και τη συμμετοχή μεταναστών στις δημοτικές εκλογές με βάση το τελικό νομοσχέδιο» («Ρ» 7/3/2010, σελ. 7), ενώ ο ρεφορμιστής εργατοπατέρας του ΠΑΜΕ και βουλευτής Γ.Μαυρίκος υποχρεώθηκε να καταφύγει στο καραγκιοζιλίκι μιας προσωρινής «αναδίπλωσης», δηλώνοντας ότι «το ΚΚΕ θα δηλώσει αν θα ψηφίσει ή όχι το νομοθέτημα όταν αυτό θα συζητηθεί στην ολομέλεια της Βουλής» («Ρ» 3/3/2010, σελ.7) (πρόκειται για χρουστσοφικό καραγκιοζιλίκι γιατί ήταν ήδη γνωστό από το πρωτοσέλιδο του «Ριζοσπάστη» (9/2/2010) ότι το «Κ»ΚΕ ΔΕΝ θα ψηφίσει το νομοσχέδιο).
Με την  άρνηση της να ψηφίσει το νομοσχέδιο η σοσιαλδημοκρατική ηγεσία του «Κ»ΚΕ φρόντισε η ίδια να σπάσει ακαριαία όλες τις δημαγωγικές σαπουνόφουσκες ότι «το ΚΚΕ υποστηρίζει τη νομιμοποίηση αυτών που ζουν και εργάζονται στην Ελλάδα, με ισότιμα δικαιώματα και ελεύθερη διακίνηση στην Ευρωπαϊκή Ένωση», καθώς και «ελληνική ιθαγένεια σε όσους το επιθυμούν μετά την ενηλικίωσή τους με αντικειμενικά κριτήρια και όχι με κριτήρια υποταγής» ή την «κριτική» σ’ αυτό για «αποσπασματικές ρυθμίσεις» («Ρ» 3/3/2010, σελ.7), ότι «αφήνει απέξω την πλειοψηφία των οικονομικών μεταναστών» ή ότι «οι οικονομικοί μετανάστες και οι οικογένειές τους είναι μέρος της εργατικής τάξης» («Ρ» 11/3/2010), κλπ. κλπ. ή ότι ΔΕΝ το ψήφισε τάχα, επειδή «το νομοσχέδιο αφήνει εκτός της πλειοψηφία των μεταναστών, με τη διάκριση σε νόμιμους και παράνομους» («Εποχή», 14/3/2010, σελ.17), όπως δήλωσε ο πατενταρισμένος σοσιαλδημοκράτης ρατσιστής Γ.Μαρίνος (αν είναι σωστή η απόδοση της δήλωσής του απ την «Εποχή», γιατί ο «Ριζοσπάστης» (11/3/2010) δεν την αναφέρει καθόλου).
Αλλά  πως μπορεί να γίνει πιστευτό ότι  η ηγεσία του «Κ»ΚΕ θα ψήφιζε ένα  πιο ολοκληρωμένο από το ψηφισθέν νομοσχέδιο για το «μεταναστευτικό» που λογικά θα «δημιουργούσε» πολλαπλάσια και πολύ μεγαλύτερα προβλήματα για τα εθνικά συμφέροντα της χώρας όταν δεν ψήφισε ούτε το συγκεκριμένο δηλ. ένα πολύ πιο ατελές και εξαιρετικά «κουτσουρεμένο» νομοσχέδιο με το εθνικιστικό πρόσχημα ότι έτσι θα χρησιμοποιηθούν οι μετανάστες προλετάριοι «για τη δημιουργία και ανακίνηση μειονοτικών και εθνικιστικών ζητημάτων, μέχρι και την αλλαγή συνόρων» («Ρ» 7/3/2010, σελ7); Μ΄ αυτή την αντιδραστικότατη διατύπωση ξεπέρασε απ’ τα δεξιά ακόμα και τους ναζι-φασίστες του ΛΑΟΣ που το αποκαλεί «κεντροδεξιό» («κεντροδεξιά ο ΛΑΟΣ»,.«Ρ» 16/11/2007, σελ.32),  (εξαίρεση απ’ το χώρο των χρουστσοφικών σοσιαλδημοκρατών αποτελεί ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Θοδωρής Δρίτσας που στην ολομέλεια της Βουλής (9/3/2010) ορθά χαρακτήρισε το ΛΑΟΣ: «το ΛΑΟΣ είναι εθνοσοσιαλιστικό κόμμα. Και ο Χίτλερ αυτά έλεγε, μειλίχια και γλυκύτατα», «Ελευθεροτυπία» 13/3/2010, σελ. 53).
Με την  ευκαιρία προκαλούμε τη σοσιαλδημοκρατική  ηγεσία του «Κ»ΚΕ να κατονομάσει τις διαβόητες «ΜΚΟ» (για να τις μάθει και ο λαός) και να μην κρύβεται δειλά πίσω απ’ αυτές, χρησιμοποιώντας τες ως πρόσχημα για να διαδίδει το φαρμακερό δηλητήριο του αντιδραστικού αστικού εθνικισμού στην εργατική τάξη και το λαό.
Η ΑΡΝΗΣΗ ΨΗΦΙΣΗΣ του συγκεκριμένου ελαττωματικότατου  νομοσχεδίου για το «μεταναστευτικό» δείχνει ότι:
Πρώτο,  η σοσιαλδημοκρατική ηγεσία του «Κ»ΚΕ στην πράξη συμπαρατάχθηκε πλήρως, ακόμα μια φορά, με τις πιο ακραίες εθνικιστικές-ρατσιστικές δυνάμεις του τόπου (μοναρχοφασιστική ΝΔ και ναζι-φασιστικό ΛΑΟΣ, «Χρυσή Αυγή» κλπ.) κατά των μεταναστών προλετάριων, κι’ αυτό με πρόσχημα τον ανύπαρκτο κίνδυνο των εθνικών συμφερόντων δηλ. τη δημιουργία «μειονότητας και για τους μετανάστες» («Ρ» 9/2/2010, σελ.15) και την «αλλαγή συνόρων» (7/3/2010, σελ.7).
Ας υπενθυμιστεί με την ευκαιρία ότι η πρώτη  χαρακτηριστική περίπτωση πλήρους  συμπαράταξης στην πράξη με τις ακραίες εθνικιστικές δυνάμεις (ΝΔ-ΛΑΟΣ-Ιερατείο) ήταν το κοινό αίτημα για «ΑΠΟΣΥΡΣΗ» του αντιδραστικού αστικού βιβλίου της ιστορίας της Στ΄ Δημοτικού που αντικαταστάθηκε με άλλο αντιδραστικό αστικό που επιπλέον κυριαρχείται και είναι ολοκληρωτικά διαποτισμένο απ’ το δηλητήριο του αντιδραστικού αστικού εθνικισμού (ή μήπως κάνουμε λάθος και αντικαταστάθηκε από κάποιο άλλο που γράφτηκε έστω απ’ την αστική σοσιαλδημοκρατική χρουστσοφική σκοπιά που η ηγεσία του «Κ»ΚΕ υιοθετεί και προπαγάνδιζε στα έντυπά της;). Απ την πλευρά μας είχε τότε σημειωθεί σχετικά: «Μια απ’ τις τελευταίες εθνικιστικές τοποθετήσεις ήταν το αίτημα της «απόσυρσης» του βιβλίου Ιστορίας της Στ΄ Δημοτικού – κοινή θέση των εθνικιστών και του φεουδο-αστικού ιερατείου – με την οποία η Α. Παπαρήγα σημείωσε τη μεγαλύτερη και πιό αξιοζήλευτη επιτυχία στη ρεφορμιστική της πολιτική καριέρα: πέτυχε να γίνει πρωτοσέλιδο «αγκαλιά» με το χουντο-Χριστόδουλο (σε φωτομοντάζ βέβαια) στη βδομαδιάτική φασιστο-φυλλάδα του γνωστού χουντοβασιλικού Γρηγόρη Μιχαλόπουλου, «Νεοι Ανθρωποι» (30/3/2007, σελ. 1) και με τον πολύ χαρακτηριστικό-αποκαλυπτικό τίτλο «Χριστόδουλος Παπαρήγα με την ίδια σκέψη στον ίδιο δρόμο», εννοώντας προφανώς στον ίδιο σκοταδιστικό νεοορθόδοξο και εθνικιστικό φασιστικό δρόμο» («ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ» αρ.φυλ.252, 15-30 Ιούνη 2007, σελ.2).
Δεύτερο, η σοσιαλδημοκρατική ηγεσία του «Κ»ΚΕ – πέρα απ’ την προδοσία της προλεταριακής επανάστασης και του σοσιαλισμού-κομμουνισμού αλλά και την απεμπόληση των αστικών αιτημάτων, όπως η απάλειψη του θρησκεύματος απ’ τις Ταυτότητες για την οποία κάποιο καλογεράκι του «Ριζοσπάστη», ο Ν. Μπογιόπουλος, οδύρονταν γοερά και έγραφε οργισμένα: «η χώρα δεν αντέχει ανάλογο «διχασμό» με εκείνο που προκάλεσε η απόφαση της κυβέρνησης Σημίτη για τις ταυτότητες» («Ρ» 7/9/2006, σελ.31) – επιπλέον εκφυλίστηκε οριστικά σε μια πολύ επικίνδυνη για την εργατική τάξη και το λαό εθνικιστική-ρατσιστική πολιτική ομάδα, όπως έχει ήδη απ’ τους επαναστάτες κομμουνιστές διαπιστωθεί,
Τρίτο, η σοσιαλδημοκρατική ηγεσία του «Κ»ΚΕ δεν εκφυλίστηκε μόνο σε εθνικιστική-ρατσιστική πολιτική ομάδα, συμπαρατασσόμενη με τις πιο ακραίες εθνικιστικο-ρατσιστικές δυνάμεις του τόπου, αλλά βρέθηκε και στην πρωτοπορία τους ως το τέλος, αφού με την υπεραντιδραστική εθνικιστική-ρατσιστική θέση της, ότι με την ψήφιση ακόμα και αυτού του πολύ προβληματικού και «κουτσουρεμένου» νομοσχεδίου για το «μεταναστατευτικό» θα τεθεί τάχα θέμα μελλοντικά δημιουργίας «μειονότητας και για τους μετανάστες» και μάλιστα «μέχρι και την αλλαγή συνόρων» της χώρας (επαναλαμβανόμενα τρεις φορές) ξεπέρασε απ’ τα δεξιά όλες τις εθνικιστικο-ρατσιστικές δυνάμεις του τόπου, αφού αυτές, δε διατυπώνουν παρόμοια θέση.
Τέταρτο, η σοσιαλδημοκρατική ηγεσία του «Κ»ΚΕ με τη στάση της άφησε να της βγουν απ’ τα αριστερά όχι μόνο τα δίδυμα χρουστσοφικά της αδέλφια, οι σοσιαλδημοκράτες των ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ αλλά και το μεγαλοαστικό ΠΑΣΟΚ (κατ’ αυτήν «σοσιαλδημοκρατικό» εξωραΐζοντας το), όπως είχε συμβεί και στην περίπτωση απάλειψης του θρησκεύματος απ’ τις Ταυτότητες που οι χρουστσοφικοί του «Κ»ΚΕ ζητούσαν να παραμείνει.
Εκτός απ’ την παραπάνω πολιτικο-ιδεολογική πλευρά, υπάρχει και μια άλλη εξίσου σημαντική αν όχι σημαντικότερη, η συνδικαλιστική, επειδή αυτή συνδέεται άμεσα με την εργατική τάξη (ντόπιους-ξένους εργάτες) και το συνδικαλιστικό κίνημα, που πρέπει σύντομα να επισημανθεί, χωρίς βέβαια να γίνει αναφορά στο σημαντικότερο: την ισότιμη συμμετοχή, όλων χωρίς όρους των μεταναστών εργατών στα συνδικάτα, μια θέση που οι ομογάλακτοί τους χρουστσοφικοί στη Γαλλία, μέσω της CGT, έχουν από καιρό αποδεχτεί.
Η σοσιαλδημοκρατική  ηγεσία του «Κ»ΚΕ αντί να αναθέσει τη «βρώμικη δουλειά» δηλ. τη συμπαράταξη με τους ρατσιστές στη φανατική και λυσσασμένη εθνικίστρια-ρατσίστρια Λ.Κανέλλη – την οποία η Παπαρήγα είχε καλύψει ευθύς εξαρχής: «η ρετσινιά του εθνικιστή δεν κολλάει στο ΚΚΕ ούτε, αν θέλετε, στους συμμάχους ούτε στους ανθρώπους που συμπορεύονται με το ΚΚΕ», («Ρ» 17/3/2000) – με το εθνικιστικό «Πατριδογνωμόνιο»-Χάρτη της Ελλάδας στο «Ριζοσπάστη» και τις Καρατζαφέριες επερωτήσεις στη Βουλή (όπως π.χ. εκείνη για τις «διαπραγματεύσεις Frontex-Τουρκίας» στη οποία ερωτά αν «συμμετέχει η ελληνική κυβέρνηση και πια θέση παίρνει σε ότι αφορά το απαραβίαστο των ελληνικών συνόρων στο Αιγαίο και την εξασφάλιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας;», «Ρ» 27/1/2010, σελ. 13), την ανέθεσε σ’ ένα ηγετικό στέλεχος του ΠΑΜΕ και βουλευτή, το ρεφορμιστή εργατοπατέρα Γ.Μαυρίκο – η άρνησή του να ψηφίσει το συγκεκριμένο νομοσχέδιο για το «μεταναστευτικά» θα αποτελεί το μελανότερο στίγμα της πολιτικο-συνδικαλιστικής του δράσης σ’ ολόκληρη την αστικο-ρεφορμιστική του καριέρα – εμπλέκοντας έτσι άμεσα το ΠΑΜΕ και σπρώχνοντάς το να συμπαραταχθεί και να πιαστεί  χέρι-χέρι με τους ρατσιστές της ΔΑΚΕ που κι’ αυτοί αντιτάχθηκαν, όπως και το ΠΑΜΕ, στην ψήφιση του νομοσχεδίου όπως και το κόμμα της, η μοναρχοφασιστική ΝΔ που το καταψήφισε.
Έτσι  οι ρεφορμιστές ηγέτες του ΠΑΜΕ με τη ρατσιστική στάση άρνησης ψήφισης  του νομοσχεδίου για το «μεταναστευτικό» σημείωσαν μια νέα «επιτυχία»: τους βγήκαν απ τα αριστερά όχι μόνο οι ρεφορμιστές της «Αυτόνομης Παρέμβασης» (ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ) αλλά και οι ρεφορμιστές εργατοπατέρες των ΠΑΣΚΕ-ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ (του μεγαλοαστικού ΠΑΣΟΚ), που όλοι τους ήταν υπέρ της ψήφισης του νομοσχεδίου για τους μετανάστες εργάτες.
Τώρα  οι προλετάριοι μετανάστες εργάτες  ρωτούν το ρεφορμιστή εργατοπατέρα Γ.Μαυρίκο: γιατί συνάδελφε δεν ψήφισες το νομοσχέδιο που λύνει έστω και ελάχιστα απ’ τα πολλά δικά μας προβλήματα; Και ο ρατσιστής Μαυρίκος τους απαντά με θράσος: δεν έχετε δίκιο, εμείς σας «συμπαραστεκόμαστε», δεν μάθατε ή δεν ακούσατε ότι το νομοσχέδιο «ψηφίστηκε»(!) με τη δήλωσή μου στη Βουλή: «ΠΑΡΩΝ» !!!
Διαβάστε Περισσότερα »

Βάρβαρη επίθεση της Αστυνομίας σε διαδηλωτές

Ο υπουργός «τρομοκρατίας του πολίτη» αναζητεί και την παραμικρή ευκαιρία για  να κάνει επίδειξη δύναμης, διατάζοντας  την Αστυνομία που με υπερβάλλοντα ζήλο εκτελεί τις εντολές του  επιτιθέμενη ενάντια στους διαδηλωτές.
Έτσι  στην ειρηνική διαδήλωση στο Σύνταγμα έδωσε και πάλι εντολή να επιτεθεί η Αστυνομία στους διαδηλωτές με γκλομπς  χημικά και δακρυγόνα, καταβρέχοντάς τους στο πρόσωπο  με χημικά από ελάχιστη απόσταση, ούτε καν 30 εκατοστών προκαλώντας τους εγκαύματα σ’ ολόκληρο το πρόσωπο και ιδιαίτερα στα μάτια.
Θύματα  αυτής της βάρβαρης αστυνομικής  επίθεσης υπήρξαν και αρκετοί  διαδηλωτές μεγάλης ηλικίας μεταξύ των οποίων και ο Μανώλης Γλέζος, ο οποίος μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο με σοβαρά εγκαύματα στα μάτια, γεγονός που δικαιολογημένα ξεσήκωσε πολλές διαμαρτυρίες και την καταδίκη της βάρβαρης αστυνομικής επίθεσης.
Διαβάστε Περισσότερα »

Συλλήψεις φασιστών στον Άγιο Παντελεήμονα

ίκοσι  εννέα άτομα, μέλη της φασιστικής «Επιτροπής Εθνικής Σωτηρίας» αλλά και άλλα φασιστοειδή και ναζιστές, που πραγματοποιούσαν συγκέντρωση  ενάντια στους μετανάστες ζητώντας την «άμεση απογκετοποίηση του Αγίου  Παντελεήμονα», προσήχθησαν από την αστυνομία στις 24 Φλεβάρη 2010 για εξακρίβωση στοιχείων.
Ανάμεσα στους προσαχθέντες ήταν η Τομεάρχης ΒΔ της «Νέας Δημοκρατίας» και Νομαρχιακής Συμβούλου Αθηνών Χριστίνας Σιδέρη, ο Ηλίας Λέντζος, μέλος του ΠΓ της «Δημοκρατικής Αναγέννησης» του Παπαθεμελή, πρώην μέλος του ΛΑΟΣ αλλά και της «Κ»ΝΕ («Ο ίδιος προσωπικά εντάχθηκα στην ΚΝΕ από το 1993 έως το 2003, όταν παραιτήθηκα τον Απρίλιο του 2003 και εντάχθηκα στο ΛΑΟΣ», επιστολή στην Εποχή» 17/9/2006, σελ.2), ο Τάσος Χατζηπαράσχου από τους επικεφαλής της φασιστικής «Επιτροπής Εθνικής Σωτηρίας» και πρώην μέλους του ΔΗΚΚΙ αλλά και υποψήφιος με το «Κ»ΚΕ, ο Σάββας Χατζηπαρασκευάς, εκδότης της ναζιφασιστικής φυλλάδας «ΣΤΟΧΟΣ» και διάφορα άλλα φασιστοειδή.
Από τους 29 προσαχθέντες οι 28 αφέθηκαν ελεύθεροι λίγη ώρα αργότερα μετά την εξακρίβωση στοιχείων, ενώ κρατήθηκε μόνο ο εκδότης του «ΣΤΟΧΟΥ» γιατί εκκρεμούσε σε βάρος του καταδικαστική απόφαση συκοφαντική δυσφήμιση μέσω του Τύπου.
Τρεις βασικές παρατηρήσεις σχετικά με τα παραπάνω: πρώτο, η απουσία μετώπου πάλης κατά των εθνικισμού-ρατσισμού εκ μέρους της χρουστσοφικής ηγεσίας του «Κ»ΚΕ έχει μετατρέψει αυτό το αστικό, σοσιαλδημοκρατικού τύπου, κόμμα, σε δεξαμενή άντλησης δυνάμεων απ’ τα εθνικιστικά-ρατσιστικά μοναρχοφασιστικά και ναζι-φασιστικά κόμματα και οργανώσεις (ΝΔ, ΔΗΚΚΙ, «Δημοκρατική Αναγέννηση», ΛΑΟΣ, «Χρυσή Αυγή, κλπ.), δεύτερο, τα κόμματα και οργανώσεις «Κ»ΚΕ-ΝΔ-ΔΗΚΚΙ-«Δημοκρατική Αναγέννηση»-ΛΑΟΣ-«Χρυσή Αυγή», κλπ. αποτελούν μεταξύ τους συγκοινωνούντα δοχεία αντιδραστικών εθνικιστικών-ρατσιστικών απόψεων, τρίτο, μέλη και στελέχη της ΝΔ (π.χ. Χριστίνα Σιδέρη, κλπ.), του ΔΗΚΚΙ και της «Δημοκρατικής Αναγέννησης» πηγαίνουν χέρι-χέρι με τους ναζι-φασίστες των ΛΑΟΣ-«ΣΤΟΧΟΥ» όχι μόνο στη φασιστική «Επιτροπή Εθνικής Σωτηρίας» αλλά και στα φασιστικά δολοφονικά πογκρόμ εναντίον των μεταναστών εργαζομένων.
Διαβάστε Περισσότερα »

Δευτέρα 15 Μαρτίου 2010

Απάντηση στον Αμβρόσιο και στον Αδ. Τύπο από την Παλαιστινιακή Κοινότητα

Η Παλαιστινιαική κοινότητα εξέδωσε την παρακάτω ανακοίνωση με αφορμή μια προσπάθεια λασπολογίας ενάντις στον Παλαιστιναικό λαό που αναπράχθηκε από την Αδέσμευτο τύπο, το blog του Αμβρόσιου και αλλού

«Σχετικά με τα δημοσιεύματα ελληνικών εφημερίδων για το email που διακινείται στο Διαδίκτυο και αφορά τον ομαδικό γάμο στη Γάζα με δήθενανήλικα κοριτσάκια, σας δηλώνουμε ότι πρόκειται για μια νοσηρήαπόπειρα αμαύρωσης της εικόνας του παλαιστινιακού λαού, των εθίμων και των παραδόσεών του, με προφανείς στόχους από τους εμπνευστές της, καιεκφράζουμε τη λύπη μας για την αβασάνιστη διακίνηση του σχετικού email
χωρίς διερεύνηση της αλήθειας.
Διαψεύδουμε κατηγορηματικά το περιεχόμενο του συγκεκριμένου email και τις παραπλανητικές φωτογραφίες που το συνοδεύουν, και διευκρινίζουμε ότι όλα ανεξαιρέτως τα κοριτσάκια που εμφανίζονται στις φωτογραφίες δεν είναι οι νύφες στον ομαδικό γάμο, αλλά τα παρανυφάκια. Τα ντυμένα
παρανυφάκια είναι μια συνηθισμένη τοπική παράδοση σε πολλούς Ισλαμικούς γάμους, και συνήθως είναι οι μικρές αδελφές ή οι μικρές ανιψιές του γαμπρού ή της νύφης. Οι νύφες παραμένουν σε ξεχωριστό χώρο κατά τη διάρκεια της ομαδικής τελετής, και για τον λόγο αυτό δεν εμφανίζονται στις συγκεκριμένες φωτογραφίες.
Διευκρινίζουμε επίσης ότι οι ομαδικοί γάμοι δεν συνηθίζονται καθόλου στην Παλαιστίνη, και ο συγκεκριμένος ομαδικός γάμος διοργανώθηκε για να διευκολυνθούν οι νέοι και νέες της Γάζας από το οικονομικό βάρος του ξεχωριστού ατομικού γάμου, λόγω της δύσκολης οικονομικής κατάστασης που υποφέρει ο Παλαιστινιακός λαός στη Λωρίδα της Γάζας και που οφείλεται στον συνεχιζόμενο παράνομο κι απάνθρωπο Ισραηλινό
αποκλεισμό.
Τονίζουμε επίσης ότι η Παλαιστινιακή Εθνική Αρχή έχει υπογράψει όλες τις διεθνείς συνθήκες για την προστασία του παιδιού και της γυναίκας, με πιο πρόσφατη τη συνθήκη CEDAW που υπέγραψε ο Πρόεδρος Μαχμούντ Αμπάς τον Μάρτιο του 2009.
Ο Παλαιστινιακός λαός είναι φορέας πολιτισμού χιλιάδων χρόνων και η Παλαιστίνη είναι η γενέτειρα των τριών μονοθεϊστικών θρησκειών. ΟιΠαλαιστίνιοι, Μουσουλμάνοι και Χριστιανοί, αγωνίζονται εδώ και δεκαετίες για την ελευθερία της πατρίδας τους από την Ισραηλινή κατοχή και για την ίδρυση ενός ανεξάρτητου δημοκρατικού κράτους, ώστε να επικρατήσει η ειρήνη στην περιοχή».

Διαβάστε Περισσότερα »

Το «ευλογημένο» ρατσιστικό παραλήρημα του Χουντο-Άνθιμου και των άλλων ρατσιστών «αγίων»

Δεν περνάει  μέρα, μ’ αφορμή το κυβερνητικό νομοσχέδιο για το «μεταναστευτικό», που ο  Χουντο-φασίστας μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος να μην μιλάει στα κηρύγματα  και τις συνεντεύξεις του για το «μεταναστευτικό».

Έτσι  στα τέλη του Γενάρη εξαπέλυσε  μια σφοδρότατη, ακραίου ρατσιστικού  και μισαλλόδοξου χαρακτήρα, επίθεση, ισχυριζόμενος πως αν ψηφιστεί το νομοσχέδιο «θα μαυρίζει ο τόπος». «Αν εμείς, μια χώρα 11 εκατομμυρίων ορθοδόξων χριστιανών, εισάγουμε 2,5 εκατομμύρια μουσουλμάνους, για να υπηρετήσουμε τα σχέδια της Τουρκίας για τον μελλοντικό εκτουρκισμό της Ελλάδας, θα φτάσουμε κάποτε να έχουμε παράρτημα της Αλ Κάιντα στη χώρα μας. Αυτό θα γίνει και μακάρι να διαψευστώ. … δεν μπορείς να φέρνεις 700 χιλιάδες μουσουλμάνους στην χώρα και να τους κάνεις Έλληνες χωρίς να ρωτάς την εκκλησία. Θα γεμίσουμε την Αττική γύρω από τον Παρθενώνα, Κύριε ελέησον… Θα μου πείτε, δεν είναι αγάπη να κατατίθεται ένα νομοσχέδιο που θα τακτοποιήσει όλους τους μετανάστες, που είναι μέσα στην Ελλάδα μας; Όχι, δεν είναι διότι δεν γίνεται από αγάπη, γίνεται από την παρόρμηση της νοοτροπίας και της πεποιθήσεως ότι πρέπει όλοι οι λαοί να αναμειχθούμε και να γίνουμε χωρίς εθνικά διακριτικά και χωρίς την ιστορία που έχουμε…  Κανένας δεν είναι νόμιμος, νόμιμοι μετανάστες είναι οι Έλληνες που πήγαν στη Γερμανία, οι Βούλγαροι που πήγαν στο Βέλγιο, οι Τούρκοι που πήγαν στη Γερμανία με ονομαστικές καταστάσεις, με ελέγχους και πιστοποιητικά υγείας και το ποινικό τους μητρώο. Αυτοί ήσαν νόμιμοι! Εγώ, που έζησα και τις πρώτες εισόδους των μεταναστών στον Έβρο, έχω να πω: όλοι είναι παράνομοι… Εμείς σαν Ελλάδα δεν χωράμε άλλους μετανάστες, πρέπει να το καταλάβετε, καταστράφηκε η παλαιότερη συνοικία των Αθηνών,  ο Άγιος Παντελεήμων Αχαρνών. Φωνάζουν οι ξένοι: φύγετε να πάτε στα Βόρια Προάστια, εδώ θα μείνουμε εμείς στα σπίτια σας», ενώ αλλού, πέρα απ’ τις γνωστές αντιδραστικές εθνικιστικές αερολογίες περί «πατρίδας», «ιστορίας» και «γένους», μας προειδοποιεί ο ρατσιστής ιεράρχης ότι οι μετανάστες που «έχουν κατακλείσει» τα νησιά μας θα τα «διεκδικήσουν» κιόλας!!!

Ο δε «άγιος»  Αμβρόσιος των Καλαβρύτων δηλώνει: «η συντριπτική πλειοψηφία είναι μουσουλμάνοι και κάθε μήνα μεταφέρουν στις Αλβανικές τράπεζες ζεστό ελληνικό χρήμα… υπονομεύουν, δηλαδή, και αποδυναμώνουν την ελληνική οικονομία».

Αλλά  και ο Σεραφείμ Πειραιώς: «εάν ήρχοντο βουδιστές, κομφουκιαστές, ινδουιστές και οποιαδήποτε άλλη θρησκευτική ομάδα, δεν θα είχα καμία αντίρρηση. Η μουσουλμανική παραδοχή η θρησκευτική έχει μια φονταμενταλιστική αντίληψη. Δεν ενσωματώνεται ποτέ. Φοβάμαι ότι θα έχουμε γκετοποιήσεις και τέτοια προβλήματα».

Ευτυχώς που υπήρξαν και κάποιες συνετές  φωνές μητροπολιτών που τοποθετήθηκαν  εντελώς διαφορικά, όπως ο Διδυμοτείχου Δαμασκηνός: «εφόσον υπάρχουν προϋποθέσεις, δεν θα πρέπει οι μετανάστες να περιθωριοποιούνται αλλά να εντάσσονται στις κοινωνίες όπου ζουν… το πανάρχαιο ψηφιδωτό του λαού μας και των παραδόσεων μας χωράει και μερικές ψηφίδες διαφορετικού χρώματος» και ο Μεσσηνίας Χρυσόστομος: «πώς να ξεχωρίσω ένα παιδί μεταναστών που γεννήθηκε εδώ, όταν ο κάθε ένας που απολαμβάνει της ελληνικής παιδείας είναι Έλληνας; … ο Ελληνισμός ποτέ δεν σκέφτηκε με κριτήρια αρίας φυλής. Ο ελληνικός πολιτισμός έχει άλλα κριτήρια και άλλες αρχές, την ελευθερία του ανθρώπου και τον σεβασμό στην αξιοπρέπεια του ανθρωπίνου προσώπου». Και ακόμα διερωτώμενος δήλωσε: «πως έχουμε το δικαίωμα να κάνουμε διακρίσεις, πως έχουμε το δικαίωμα να χαρακτηρίζουμε ανθρώπους;». «Όχι μόνο ο γνώστης, αλλά και αυτός που είναι μέτοχος της ελληνικής παιδείας είναι συμμέτοχος του ελληνικού πολιτισμού».

Η Διαρκής  Ιερά Σύνοδος, σε σχέση με την περίπτωση  της διατήρησης του θρησκεύματος στις Ταυτότητες την εποχή του χουντο-Χριστόδουλου, τώρα αναγνώρισε τουλάχιστον, έστω δειλά και με μισόλογα, ότι το «μεταναστευτικό» είναι αρμοδιότητα του κράτους και όχι της εκκλησίας, ενώ ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος τήρησε «ουδέτερη» (;) στάση για το «μεταναστευτικό». Όμως κύκλοι της Αρχιεπισκοπής σημείωναν ότι «δεν μπορεί να λες ότι θα γεμίσει η χώρα μαυράκια ούτε να τάσσεσαι υπέρ της παροχής ιθαγένειας και υπηκοότητας σε όλους ανεξαιρέτως τους μετανάστες που καταφθάνουν καθημερινά στη χώρα μας»..

Τέλος αναδημοσιεύουμε και τα πρόσφατα συμπληρωματικά αντιδραστικά μαργαριτάρια του Μητροπολίτη Καλαβρύτων από το blog του:

«ΜΑΣ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΑ ΠΡΟΙΚΙΑ ΤΟΥΣ!

ΝΑ  ΤΟΥΣ ΧΑΙΡΕΣΘΕ!!!!!!!

Η Κυβέρνηση προχωρεί ακάθεκτη στη νομιμοποίηση των οικονομικών  μεταναστών, οι οποίοι σαν τα κοπάδια  των αποδημητικών πουλιών εισέρχονται  ανεξέλεγκτα στη  Χώρα μας! Στην συντριπτική τους πλειοψηφία είναι οπαδοί του Ισλάμ. Σ' αυτό ακριβώς το σημείο εστιάζεται η αντίδρασή μας. Διότι οι Μουσουλμάνοι, μάλιστα δε οι εξ αυτών φανατικοί, έρχονται και εισέρχονται στη Χώρα μας, κουβαλώντας την προίκα τους! Κουβαλάνε δηλ. τα ήθη και τα έθιμα της θρησκείας των και της Χώρας προελεύσεώς των, με τα οποία και δια των οποίων κάποτε θα αλλοιώσουν τον χαρακτήρα της Ελλάδος. Θα αλλοιώσουν δηλ. τα ήθη και τα έθιμα της φυλής μας, θα αλλοιώσουν τις παραδόσεις μας και θα πλήξουν την Ορθοδοξία μας.

Λέγουν  μερικοί, ότι ο Ελληνισμός έχει το χάρισμα να αφομοιώνει τους Λαούς και όχι να αφομοιώνεται από τούς κατακτητές του. Και είναι αλήθεια αυτό. Αλλά δεν μπορεί να ισχύσει κα σήμερα, σε μια εποχή όπου τώρα πλέον στη σύγχρονη ελληνική κοινωνία όλα πια είναι χαλαρά, όλα είναι ρευστά! Η κατάργηση των συνόρων μεταξύ των Λαών, η καταθλιπτική επίδραση της τηλεοράσεως, η οποία εκμαυλίζει τους χαρακτήρες, η χαλάρωσις των ηθών, η απο-ιεροποίησις των θεσμών, όπως είναι η οικογένεια κλπ. συνιστούν και συνθέτουν το πνευματικά μολυσμένο κοινωνικό υπέδαφος, στο οποίο όλα τα σαπρόφυτα μπορούν να βρουν εύκολη τροφή και να αναπτυχθούν χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια.

Ας  μη σπεύσουν μερικοί  να μας κατηγορήσουν, ότι παίζουμε τον  ρόλο της Κασσάνδρας, ότι δηλ. τα βλέπουμε όλα με ένα μάτι απαισιοδοξίας. Αν οι Έλληνες σήμερα ήσαν εδραίοι και αμετακίνητοι στις Αρχές τους, τίποτε δεν θα ήταν ικανό να με φοβίσει. Αλλά ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ! Σήμερα όλοι μας, ή σχεδόν όλοι μας, έχουμε αποκτήσει μια ρευστή συνείδηση. Πολύ εύκολα πουλάμε τη συνείδησή μας, την ψυχή μας, το σώμα μας, τις αρχές μας, τη γυναίκα μας, τον άνδρα μας, το παιδί μας, ακόμη και την θρησκευτική μας ιδιότητα, την πίστη μας αντί "πινακίου φακής", όπως έγινε με τον Ιακώβ. Ο Ιακώβ, κατά τη διήγηση της Παλαιάς Διαθήκης, εξαγόρασε τα πρωτοτόκια από τον μεγαλύτερο αδελφό του Ησαύ, ξεγελώντας τον τυφλό και γέρο πατέρα του Ισαάκ με ένα πιάτο φαγητό από κυνήγι!

Αν  χρειάζεται να προσκομίσουμε  παραδείγματα, τότε θα επικαλεσθούμε  την περίπτωση  αξιωματούχου της  Κυβερνήσεως, ο οποίος ακούσθηκε να λέγει δημοσίως: "Τι Χριστός, τι Μωάμεθ! Το ίδιο είναι!".

Οι  οικονομικοί μετανάστες λοιπόν έρχονται στη  Χώρα μας κουβαλώντας  την προίκα τους. Μια από τις  συνήθειες τους είναι  η παιδοφιλία, η  οποία επενδύεται με το επίσημο ένδυμα του γάμου. Παρακάτω θα δείτε εικόνες από ένα ομαδικό γάμο, που έγινε στη Γάζα τον Αύγουστο του 2009. Προέρχονται από ένα Γάμο 450 ζευγαριών, όπου η πλειοψηφία των γαμπρών ήταν από 25 μέχρι 30 ετών, των δε νυφών ΚΑΤΩ των ΔΩΔΕΚΑ (12) ΕΤΩΝ!

Όσοι  λοιπόν κόπτεσθε για  την απονομή της  ιθαγένειας χωρίς σοβαρές προϋποθέσεις στους οικονομικούς μετανάστες, να τους χαίρεσθε! Θα σας αλλάξουν τη ζωή!

+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ  ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ

Σάββατο, 6 Μαρτίου 2010»

Διαβάστε Περισσότερα »

Συλλήψεις φασιστών στον Άγιο Παντελεήμονα

Είκοσι  εννέα άτομα, μέλη της φασιστικής «Επιτροπής Εθνικής Σωτηρίας» αλλά και άλλα φασιστοειδή και ναζιστές, που πραγματοποιούσαν συγκέντρωση  ενάντια στους μετανάστες ζητώντας την «άμεση απογκετοποίηση του Αγίου  Παντελεήμονα», προσήχθησαν από την αστυνομία στις 24 Φλεβάρη 2010 για εξακρίβωση στοιχείων.

Ανάμεσα στους προσαχθέντες ήταν η Τομεάρχης ΒΔ της «Νέας Δημοκρατίας» και Νομαρχιακής Συμβούλου Αθηνών Χριστίνας Σιδέρη, ο Ηλίας Λέντζος, μέλος του ΠΓ της «Δημοκρατικής Αναγέννησης» του Παπαθεμελή, πρώην μέλος του ΛΑΟΣ αλλά και της «Κ»ΝΕ («Ο ίδιος προσωπικά εντάχθηκα στην ΚΝΕ από το 1993 έως το 2003, όταν παραιτήθηκα τον Απρίλιο του 2003 και εντάχθηκα στο ΛΑΟΣ», επιστολή στην Εποχή» 17/9/2006, σελ.2), ο Τάσος Χατζηπαράσχου από τους επικεφαλής της φασιστικής «Επιτροπής Εθνικής Σωτηρίας» και πρώην μέλους του ΔΗΚΚΙ αλλά και υποψήφιος με το «Κ»ΚΕ, ο Σάββας Χατζηπαρασκευάς, εκδότης της ναζιφασιστικής φυλλάδας «ΣΤΟΧΟΣ» και διάφορα άλλα φασιστοειδή.

Από τους 29 προσαχθέντες οι 28 αφέθηκαν ελεύθεροι λίγη ώρα αργότερα μετά την εξακρίβωση στοιχείων, ενώ κρατήθηκε μόνο ο εκδότης του «ΣΤΟΧΟΥ» γιατί εκκρεμούσε σε βάρος του καταδικαστική απόφαση συκοφαντική δυσφήμιση μέσω του Τύπου.

Τρεις βασικές παρατηρήσεις σχετικά με τα παραπάνω: πρώτο, η απουσία μετώπου πάλης κατά των εθνικισμού-ρατσισμού εκ μέρους της χρουστσοφικής ηγεσίας του «Κ»ΚΕ έχει μετατρέψει αυτό το αστικό, σοσιαλδημοκρατικού τύπου, κόμμα, σε δεξαμενή άντλησης δυνάμεων απ’ τα εθνικιστικά-ρατσιστικά μοναρχοφασιστικά και ναζι-φασιστικά κόμματα και οργανώσεις (ΝΔ, ΔΗΚΚΙ, «Δημοκρατική Αναγέννηση», ΛΑΟΣ, «Χρυσή Αυγή, κλπ.), δεύτερο, τα κόμματα και οργανώσεις «Κ»ΚΕ-ΝΔ-ΔΗΚΚΙ-«Δημοκρατική Αναγέννηση»-ΛΑΟΣ-«Χρυσή Αυγή», κλπ. αποτελούν μεταξύ τους συγκοινωνούντα δοχεία αντιδραστικών εθνικιστικών-ρατσιστικών απόψεων, τρίτο, μέλη και στελέχη της ΝΔ (π.χ. Χριστίνα Σιδέρη, κλπ.), του ΔΗΚΚΙ και της «Δημοκρατικής Αναγέννησης» πηγαίνουν χέρι-χέρι με τους ναζι-φασίστες των ΛΑΟΣ-«ΣΤΟΧΟΥ» όχι μόνο στη φασιστική «Επιτροπή Εθνικής Σωτηρίας» αλλά και στα φασιστικά δολοφονικά πογκρόμ εναντίον των μεταναστών εργαζομένων.

Διαβάστε Περισσότερα »

Κυριακή 14 Μαρτίου 2010

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ της «Κίνησης» στην παρουσίαση του βιβλίου του Σταύρου Αβδούλου: «ΝΙΚΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ, Μύθος και πραγματικότητα», εκδ. «Παρασκήνιο», Αθήνα 2009

Μετά τις ομιλίες των τριών παρουσιαστών (αίθουσα ΕΣΗΕΑ, 10/3/2010), με συντονιστή τον πανεπιστημιακό Ηλία Νικολακόπουλο,  και δυο παρεμβάσεις από το ακροατήριο, ακολούθησε η παρέμβαση του συντρόφου μας:

 

Δεν θ’ ασχοληθώ με το περιεχόμενο της παρουσίασης  του συγγραφέα Μ.Σταφυλά, με το οποίο  διαφωνώ ριζικά. Αντιπαρέρχομαι επίσης και το εμπαθές αντιζαχαριαδικό  παραλήρημα λασπολογίας του δημοσιογράφου Α.Χρυσοστομίδη.

Θα ξεκινήσω από την παρατήρηση του πρώτου ομιλητή Φώτη Κουβέλη ότι το βιβλίο του Σταύρου Αβδούλου είναι ένα  βιβλίο με «τεκμηριωμένες θέσεις», άποψη  που δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα και δικαιολογείται μόνο αν  ο Φ.Κουβέλης δεν πρόφτασε να διαβάσει το βιβλίο, και θα αναφερθώ μόνο, λόγω έλλειψης χρόνου, στην περίπτωση της κράτησης του Νίκου Ζαχαριάδη στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Νταχάου.

Ενώ αυτό το ζήτημα έχει οριστικά ξεκαθαριστεί – από την ιστορική έρευνα και τις μαρτυρίες κρατούμενων αντιφασιστών και κομμουνιστών των διαφόρων χωρών στο Νταχάου – ο  Σταύρος Αβδούλος, παροιμιώδης  επαγγελματίας λασπολόγος, επαναφέρει και αναμασά τα γνωστά ψεύδη και τις λασπολογίες των χρουστσοφικών ρεβιζιονιστών και της ντόπιας μοναρχοφασιστικής αντίδρασης, απ’ το ΄56 και ύστερα, με αποκορύφωμα φράσεις όπως: « ο Αρχηγός μας όταν γύρισε από το Νταχάου μετά από μια τετράχρονη κράτηση σ’ αυτό το άντρο των SS ήταν υγιέστατος και καλοθρεμμένος λες και επέστρεψε από την εξοχή. Κανένα σημάδι ταλαιπωρίας» (σελ.292)., «εύλογα δημιουργεί πολλές υποψίες για φιλικές σχέσεις του κρατουμένου με τους δεσμοφύλακές και για πολλά άλλα… αυτή η ανοχή τους γεννά πολλά ερωτηματικά» (σελ.290), κλπ., κλπ.

Ας σημειωθεί  καταρχήν ότι στην περίπτωση του αθλήματος των άθλιων λασπολογιών ο Σταύρος Αβδούλος αναδεικνύεται «Ολυμπιονίκης». Όμως αλλού βρίσκεται το σπουδαιότερο: ότι αυτές οι λασπολογίες, όπως θα φανεί αμέσως παρακάτω, είναι εντελώς ατεκμηρίωτες, καθιστώντας το «πόνημά» του εξολοκλήρου ένα εντελώς αναξιόπιστο και εμπαθέστατο λιβελογράφημα  – και το υπογραμμίζω αυτό – γιατί:

Πρώτο, ο προσεκτικός αναγνώστης ξεφυλλίζοντας τις τελευταίες σελίδες του βιβλίου και συγκεκριμένα τις 327-329 όπου παρατίθεται βιβλιογραφία  2½ περίπου σελίδων διαπιστώνει εύκολα ότι ο Αβδούλος δεν παραθέτει σκόπιμα καθόλου βιβλιογραφία για την κράτηση του Ζαχαριάδη στο Νταχάου, μα ούτε και τις υπάρχουσες μαρτυρίες, για να μπορεί έτσι να λασπολογεί εκ του ασφαλούς, εκμεταλλευόμενος την άγνοια των αναγνωστών. Προσφεύγει σε μια επαρχιώτικης κουτοπονηριάς επιλεκτική παράθεση βιβλιογραφίας, γιατί αν θα παρέθετε έστω και έναν τίτλο της σχετικής με το Νταχάου βιβλιογραφίας δεν θα μπορούσε να λασπολογήσει και να ψεύδεται ασυστόλως, επειδή αυτό θα διέψευδε τις συκοφαντικές του επινοήσεις και την αθλιότητα της λασπολογίας. Ας αναφερθούν όμως από εμάς ορισμένοι σχετικοί με το θέμα τίτλοι βιβλίων για πληροφόρηση των παρεβρισκόμενων: 1) Βαγγέλης Παπανίκος: «Ο Νίκος Ζαχαριάδης στο Νταχάου, μαρτυρία μιας εποχής», εκδ. «φιλίστωρ», Αθήνα 1999  και δισέλιδη παρουσίαση στην Κυριακάτικη «Αυγή» 4 Ιουλίου 1999 σελ. 30-31 και «Αυγή» 12 Σεπτεμβρίου 1999, σελ.36, 2) Christoph U.Schminck-Gustavus: «ΝΤΑΧΑΟΥ, Έλληνες κρατούμενοι και ο Νίκος Ζαχαριάδης, Μαρτυρίες και τεκμηρίωση», εκδ. «φιλίστωρ», Αθήνα 2004 και Christoph U.Schminck-Gustavus: “von Jannina nach Dachau”  1995, 3) Ελπιδοφόρος Ιντζέμπελης: «Έλληνες κρατούμενοι στο Νταχάου, Μαρτυρία Δημήτρη Σωτηριάδη», εκδ. «φιλίστωρ», Αθήνα 2002.

Δεύτερο, η «Επιτροπή» που είχαν σκαρώσει το 1957 οι έλληνες χρουστσοφικοί της ηγεσίας των Κολιγιάννη-Παρτσαλίδη-Βαφειάδη, κλπ. για να ερευνήσει τα «γεννοφάσκια» του Ζαχαριάδη έχει συγκεντρώσει αρκετές καταθέσεις αντιφασιστών και κομμουνιστών κρατουμένων στο Νταχάου από διάφορε χώρες (Σοβ. Ένωση, Γερμανία, Ιταλία, Αυστρία, Γαλλία, κλπ.) μια απ’ τις οποίες είναι και εκείνη του γερμανού κομμουνιστή Oskar Hinkel, (καταγωγή από το Freiburg, δυο φορές κρατούμενου στο Νταχάου, ο οποίος μετά το τέλος του πολέμου έζησε και πέθανε στη DDR) που έφτασε στα χέρια μας απ’ τα Αρχεία του ΑΣΚΙ, στην οποία, ανάμεσα στα άλλα, αναφέρει για τον Ζαχαριάδη: «τον θεωρούσαμε αυθεντία. Ιδεολογικά και πολιτικά ήταν ο πιο ικανός. Έκανε μεγάλη προσπάθεια να ξεκαθαριστούν οι αρχές του Μαρξισμού-Λενινισμού… Τον γνώρισα προσωπικά για μεγάλο χρονικό διάστημα. Τον σεβόμουνα πολύ. Γι’ αυτό έδωσα και το όνομά του στο γυιό μου».

Η κατάθεση αυτή που έχει δοθεί στις 9 Μάη 1967 στο Ζήση Ζωγράφο και Ν.Κ. (ίσως είναι ο Νίκος Κέδρος) δείχνει  το μεγάλο θάρρος του γερμανού κομμουνιστή  Oskar Hinkel να πει την αλήθεια για την περίπτωση Ζαχαριάδη, καθόλου εύκολο για εκείνη την περίοδο, αφού ζούσε στην Ανατολική Γερμανία δηλ. βρίσκονταν στο στόμα των αδίστακτων χρουστσοφικών λύκων και σε μια μάλιστα περίοδο που οι φασιστική κλίκα των Χρουστσοφ-Μπρέζνιεφ και οι έλληνες χρουστσοφικοί έκαναν το παν να ενοχοποιήσουν το Νίκο Ζαχαριάδη τον οποίο κρατούσαν θαμμένο στις παγερές στέπες του Σουργκούτ της Σιβηρίας.

Αυτός ήταν ο πραγματικός Ζαχαριάδης του  Νταχάου που περιγράφει ο γερμανός κομμουνιστής Oskar Hinkel και όχι αυτός που ανεπιτυχώς προσπαθεί να κατασκευάσει ο εμπαθής και ασυγκράτητος αντιζαχαριαδικός λασπολόγος Αβδούλος με ψεύδη, συκοφαντίες και λάσπες στο άθλιο λιβελογράφημά του.

Το ερώτημα  που υπάρχει για τον Αβδούλο  και τους ομοϊδεάτες του, τα δυο σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, ΣΥΝ-«Κ»ΚΕ, που έχουν αρπάξει τα κομματικά αρχεία, είναι: γιατί, αλήθεια, δεν δίνουν στη δημοσιότητα αυτές τις καταθέσεις των ξένων αντιφασιστών-κομμουνιστών και εξακολουθούν να κρατούν ακόμα και σήμερα το Νίκο Ζαχαριάδη σε πολιτική ομηρία, να τον κρατούν και πεθαμένο, και για ολόκληρες δεκαετίες, σε πολιτική ομηρία;

Τρίτο, ούτε στο «πόρισμα» της διαβόητης «Επιτροπής» αναφέρεται ο Αβδούλος, γιατί προφανώς γνωρίζει ότι δε βρέθηκε τίποτε σε βάρος του Νίκου Ζαχαριάδη, «πόρισμα» που δεν συντάχτηκε ποτέ «επίσημα», εκτός από κάποιες δειλές φρασούλες ότι δε βρέθηκε τίποτε.    

Το βιβλίο του Σταύρου Αβδούλου  προσεγγίζει  όλα τα ιστορικά ζητήματα της δράσης του ΚΚΕ από αντιμαρξιστική και  ιδεαλιστική σκοπιά: τη σκοπιά της  διαβόητης «προσωπολατρίας» – η οποία πρώτο, είναι μια αντιμαρξιστική έννοια που δεν μπορεί απολύτως τίποτε να εξηγήσει, και δεύτερο, συνιστά ιδεαλιστική αντίληψη της ιστορίας – και επιπλέον το βιβλίο του χαρακτηρίζεται από μια ψυχολογίζουσα προσέγγιση («εμπάθεια», «εγωισμός», «ιδιοσυγκρασία», «εγωπάθεια», «μοχθηρία», «διανοητική διαταραχή», κλπ., κλπ.), που κι’ αυτή είναι αντιμαρξιστική και δεν ερμηνεύει τίποτε, ενώ ξεπέφτει σ’ ένα παιδαριώδες σοβαροφανές επίπεδο.

Τέλος, δυο λόγια, εν συντομία, για τη μεγάλη προσφορά του Νίκου Ζαχαριάδη στο ελληνικό αλλά και το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα που συνίσταται στα εξής:

1. Με την ανάληψη της ηγεσίας του ΚΚΕ απ’ το Νίκο Ζαχαριάδη, το κόμμα μετατράπηκε σε μαζικό επαναστατικό κόμμα, σε ένα μπολσεβίκικο κόμμα που επηρέασε αποφασιστικά και βαθιά την κοινωνικο-πολιτική κατάσταση αλλά  και την πολιτιστική ζωή της χώρας σ’ όλα τα επίπεδα (θετικά για την εργατική τάξη και το λαό μας, αρνητικά κατά τους οπορτουνιστές και την αντιδραστική αστική τάξη).

2. Με το ιστορικό γράμμα του ΄40 καθορίστηκε η επαναστατική γραμμή του ΚΚΕ σε εκείνη την περίοδο που οδήγησε στην εποποιία της ΕΑΜο-ΕΛΑΣίτικης Αντίστασης, ανεξάρτητα απ’ την προδοσία της ηγεσίας Σιάντου. Ο Ζαχαριάδης υπήρξε ο αρχιτέκτονας αυτής της μεγάλης εποποιίας. Κι’ αυτού του ιστορικού γράμματος τη μεγάλη σημασία επιχειρεί αδίστακτα να υποβαθμίσει ο Αβδούλος όταν από αντιφασίστες και μαρξιστές ιστορικούς θεωρείται ως το πρώτο ιστορικό ντοκουμέντο που διαψεύδει τους ισχυρισμούς της ιμπεριαλιστικής αντίδρασης πως δήθεν τα κομμουνιστικά κόμματα άρχισαν τον αγώνα κατά του χιτλερικού φασισμού μετά την επίθεση της Γερμανίας ενάντια στη Σοβιετική Ένωση τον Ιούνη (22) του 1941.

3. Με την ίδρυση της ΕΔΑ, ούτε καν δυο χρόνια μετά τον τερματισμό του δεύτερου αντάρτικου, που ήταν πρωτοβουλία του ΚΚΕ και ευφυής πολιτική σύλληψη του Νίκου Ζαχαριάδη, δημιουργήθηκε ένα κόμμα που ανέπτυξε πολύ πλούσια και μεγάλης ιστορικής σημασίας αντιφασιστική-αντιιμπεριαλιστική πάλη ενάντια στο βάρβαρο ντόπιο μοναρχοφασισμό και τον αμερικανο-ΝΑΤΟϊκό ιμπεριαλισμό, σωτήριας για την εργατική τάξη, τον λαό και τον τόπο δράση σ’ όλα τα επίπεδα της ζωής της χώρας.

4. Η τελευταία μεγάλη συμβολή του Νίκου Ζαχαριάδη στο ελληνικό μα και στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα ήταν ότι πρώτος αυτός διείδε την αντεπαναστατική φύση του χρουστσοφικού ρεβιζιονισμού (1954-55) και πρώτος όρθωσε το ανάστημά του σ’ αυτό το προδοτικό αντεπαναστατικό ρεύμα που κατέστρεψε το σοσιαλισμό και το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα.

***

Απαντώντας  στα παραπάνω ο Σ. Αβδούλος, συγχυσμένος  και ψευδόμενος, ισχυρίστηκε ότι  δεν παρέθεσε βιβλιογραφία επειδή δεν ασχολήθηκε με το Νταχάου, συνέχισε όμως τη σχετική με το Νταχάου λασπολογία σε βάρος του Νίκου Ζαχαριάδη, υποχρεώνοντας τον σύντροφό μας να τον διακόψει και να του παρατηρήσει, ότι αυτός ο ισχυρισμός του διαψεύδεται και αυτή τη στιγμή με τη συνέχιση της λασπολογίας εκ μέρους του και το μόνο που πετυχαίνει είναι να αυτοδιασύρεται. Ακάθεκτος όμως ο Αβδούλος και εκνευρισμένος συνεχίζει το αντιζαχαριαδικό παραλήρημα της λασπολογίας του, οπότε αναγκάζει το σύντροφό μας να τον διακόψει για δεύτερη φορά και να του παρατηρήσει:καλά θα κάνετε να συνεχίσετε την αυτογελοιοποίησή σας ως το τέλος της εκδήλωσης.   

Διαβάστε Περισσότερα »

Η “Αυγή” για την παρουσίαση του βιβλίου του Στ. Αβδούλου

Σε προηγούμενο δημοσίευμά μας αναφερθήκαμε την παρέμβαση της Κίνησή μας στην παρουσίαση του αντιζαχαριαδικού βιβλίου του Σταύρου Αβδούλου "Νίκος Ζαχαριάδης: Μύθος και πραγματικότητα".
Η ΑΥΓΗ αναφέρθηκε στην εκδήλωση σε άρθρο με τίτλο “Και οι πεσμένοι θεοί αφήνουν κληρονομιές...” όπου, αν και παροσυισάζει αναλυτικά αποσπάσματα από τις ομιλίες για την παρέμβαση της Κίνηση αρκείται στο παρακάτω απόσπασμα:
“ Στην εκδήλωση δεν έλειψαν οι ενστάσεις από λίγους παρευρισκομένους που πήραν τον λόγο και δηλώνοντας ζαχαριαδικοί επιτέθηκαν στον συγγραφέα και τους ομιλητές.” (ΑΥΓΗ, 13/3/2010)
Θα δώσουμε αναλυτικά την παρέμβασή μας σε επόμενο δημοσίευμα.
Διαβάστε Περισσότερα »