Σάββατο 30 Ιουλίου 2011

Απόφαση του Πολιτικού Γραφείου της ΚΕ του ΚΚΕ 25/7/1952: Για τον Νίκο Πλουμπίδη (Μπάρμπα)

Αναδημοσιεύουμε ένα ιστορικό ντοκουμέντο, μετά από απαίτηση πολλών συντρόφων και φίλων, χωρίς επιπλέον σχολιασμό.
Απόφαση του Πολιτικού Γραφείου της ΚΕ του ΚΚΕ
Για τον Νίκο Πλουμπίδη (Μπάρμπα)
1. Το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ εξετάζει, δυο χρόνια τώρα, την υπόθεση του Νίκου Πλουμπίδη (Μπάρμπα), δασκάλου και μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ. Τα στοιχεία που συγκεντρώθηκαν σε βάρος του αποδείχνουν κατά τον πιο κατηγορηματικό τρόπο ότι ο Νίκος Πλουμπίδης ή Μπάρμπας είναι παλιός προβοκάτορας στο ΚΚΕ, ίσως ένας απ' αυτούς που με τη δημιουργία της Αστυνομίας Πόλεων η αγγλική αστυνομική αποστολή κατάρτισε και έστειλε στο ΚΚΕ, της σειράς Μάθεση-Σιάντου-Βαφειάδη-Καραγιώργη.
Ο Ν. Πλουμπίδης προωθήθηκε στο ΚΚΕ απ' τη συνδικαλιστική-δημο-σιοϋπαλληλική πλευρά. Εμφανίστηκε στην Αθήνα στα χρόνια της φραξιονι-στικής πάλης 1929-1931, όπου πήρε δραστήρια μέρος. Τον ήξερε και τον εκτιμούσε ο αποστάτης Σκλάβαινας. Με τη μεσολάβηση του Πλουμπίδη ο Σκλάβαινας έβρισκε σπίτια για τις συνεδριάσεις και το μηχανισμό του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Ο Πλουμπίδης δούλεψε στην Κεντρική Υπαλληλική Επι­τροπή, στην ΚΟ Αθήνας μαζί με τον Ασημίδη και στην Εκτελεστική Επιτρο­πή της ΕΓΣΕΕ. Στο 6° Συνέδριο του ΚΚΕ (Δεκέμβρης 1935) εκλέχτηκε ανα­πληρωματικό μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ. Ο ίδιος στη βιογραφία του αναγνω­ρίζει ότι μπήκε στο κίνημα το 1929 και «τυπικά» ήταν απ' τις αρχές του 1926. Ενώ παλιότερα κορόιδευε το Κόμμα για ανύπαρκτη δράση του στη Θεσσαλία κλπ. Είναι παραμύθια ότι υπόφερε πολλά στη ζωή του, έφαγε πολύ ξύλο, έγινε φυματικός, και άλλα παρόμοια.
Στο κόμμα ο Ν. Πλουμπίδης δημιούργησε και καλλιέργησε τη φήμη του «μάρτυρα-φυματικού» και του στυλοβάτη του ΚΚΕ. Το πρόσχημα του επαγγελματία φυματικού, που έκανε στο κίνημα, το χρησιμοποίησε για να κάνει πιο καλά τη δουλειά του. Η προβοκατόρικη δράση του Ν. Πλουμπίδη ξεδιαλύνεται, κυρίως από την 41! Αυγούστου (μεταξική δικτατορία) και μετά. Από τότες προβοκατόρικη και χαφιέδικη είναι όλη η δουλειά του. Παραδίνει στην ασφάλεια ανώτερα στελέχη του ΚΚΕ, διαστρεβλώνει συνει­δητά τη γραμμή του ΚΚΕ σε δύσκολες για το Κόμμα μας στιγμές και, με τα διάφορα στραπατσαρίσματα της πολιτικής του ΚΚΕ, τις κωλυσιεργίες του, τις διαβολές του και τις προβοκάτσιες, κάνει, όσο του επιτρέπουν οι συνθή­κες, συνέχεια ζημιά στο κόμμα. Ο Ν. Πλουμπίδης βοήθησε από τη δικιά του μεριά τους άλλους προβοκάτορες Μάθεση-Σιάντο κλπ. να κάνουν τη χαφιε-δική τους δουλειά στο ΚΚΕ. Με πρόταση του Σιάντου ο Πλουμπίδης μπήκε στα 1938 στο ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Με πρόταση πάλι του Σιάντου ξανα­μπήκε στο ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ το 1942 και έμεινε μέχρι τον Απρίλη 1945.
2. Τα στοιχεία, που δείχνουν τον προβοκατόρικο ρόλο του Ν. Πλουμπί­δη στο ΚΚΕ, είναι τα παρακάτω:
Πρώτο: Στα 1937-39 βοήθησε στα χτυπήματα που έδωσαν οι Σιάντος-Μάθεσης κατά του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και του κεντρικού μηχανισμού του κόμματος. Παράδινε τα στελέχη του κόμματος στην ασφάλεια και παρου­σιάζονταν ότι είναι «άρρωστος», «ετοιμοθάνατος» κλπ. και γυρνούσε ελεύ­θερος, από σανατόριο σε σανατόριο. Για να κρύψει τη βρομερή δουλειά του έπαιξε σπουδαίο ρόλο στη συκοφάντηση και εξόντωση του Δαμασκόπου-λου. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Πλουμπίδης κάθησε μόνο δυο μέρες στη φυλακή, πριν τη δικτατορία και όταν πιάστηκε το 1939 στάλθηκε στις φυλα­κές του σανατόριου «Σωτηρία» και μετά εξορία στην πατρίδα του Τρίπολη για να τον διευκολύνουν να «δραπετεύσει».
Δεύτερο: Ο Ν. Πλουμπίδης πήρε υπό την προστασία του και ενίσχυσε λυσσασμένα στα χρόνια 1939-40-41 την παλιά «Κεντρική Επιτροπή» που είχε επικεφαλής τους προβοκάτορες Μάθεση-Παπαγιάννη και που μαζί με την άλλη χαφιεδική σπείρα της «Προσωρινής Διοίκησης» του Τυρίμου-Μιχελίδη κλπ. παρουσιάζονταν σαν εκπρόσωποι της καθοδήγησης του ΚΚΕ και στην πράξη εφάρμοζαν την αγγλική γραμμή του Μεταξά-Μανιαδάκη και διάλυσαν τις οργανώσεις του ΚΚΕ, παραδίνοντας στην ασφάλεια όλους τους αγωνι­στές μας. Ο Ν. Πλουμπίδης έκανε τότες μεγάλη φραξιονιστική προσπάθεια για να πείσει ιδιαίτερα τους φυλακισμένους-εξόριστους αγωνιστές του ΚΚΕ, για να υποστηρίξουν τη χαφιεδική παλιά «Κεντρική Επιτροπή».
Τρίτο: Ιδιαίτερα καθαρός είναι ο ρόλος του Ν. Πλουμπίδη στην προδο­σία και ματαίωση της αποστολής του Γιάννη Μιχαηλίδη απ' την Κέρκυρα στα 1939. Έτσι εμπόδισε την προσπάθεια που έκανε τότες το κόμμα μας για να απομονώσει τον Μάθεση και τους άλλους χαφιέδες. Ο Πλουμπίδης πρό­δωσε τον Γιάννη Μιχαηλίδη που μετά τη σύλληψη του πρόδωσε και πέρασε με το μέρος του ταξικού εχθρού. Η σύλληψη του Πλουμπίδη από την ασφά­λεια στα 1939 έγινε για καμουφλάζ. Αφού παράδωσε τον Μιχαηλίδη και για να καλυφθεί η πράξη του αυτή, που ήταν πολύ χτυπητή.
Τέταρτο: Ο Ν. Πλουμπίδης διαφώνησε με το ανοιχτό γράμμα του σ. Ν. Ζαχαριάδη το 1940, που καθόριζε τότε τη σωστή γραμμή του ΚΚΕ ενάντια στη φασιστική επιδρομή του Μουσολίνι, υποστήριξε ότι το γράμμα ήταν πλαστό και παρουσιάστηκε σαν υπερασπιστής του ΚΚΕ απ' τα «αριστερά». Έτσι δημιουργούσε σύγχυση στο κόμμα και στο κίνημα και για τον εαυτό του πολιτική αίγλη ορθόδοξου «στυλοβάτη» του κόμματος. Αργότερα στα 1942, για να εξαπατήσει το κόμμα «παραδέχτηκε» με υποκριτικό γράμμα στον παράνομο «Ρίζο» ότι έκανε λάθος, ότι «παρασύρθηκε» και είπε πως το γράμμα του σ. Ν. Ζαχαριάδη είναι πλαστό.
Πέμπτο: Στην περίοδο της πρώτης κατοχής καλλιεργούσε τη διαφθορά στην Κ. Οργάνωση της Αθήνας, που την καθοδηγούσε μέχρι τον Απρίλη 1943, συγκέντρωνε στα καθοδηγητικά πόστα της οργάνωσης αυτής όλους τους δηλωσίες και τους ύποπτους. (Ο Ν. Πλουμπίδης ενώ παρουσιάζονταν πάντα σαν ηθικολόγος, είχε διεφθαρμένη ατομική ζωή γυναικά και έκφυλου. Είναι χαρακτηριστικό ότι στα 1930 τα γυναικεία στελέχη του κόμματος στους δασκάλους διαφώνησαν -γι' αυτό- με την πρόταση του Ν. Πυλιώτη να μπει ο Πλουμπίδης στη διοίκηση της διδασκαλικής Ομοσπονδίας). Κρατούσε στην πρώτη κατοχή στα χέρια του το μηχανισμό του κόμματος, όπου συγκέντρωνε ύποπτα στοιχεία και πράκτορες της Ιντέλιτζενς Σέρβις. Είχε στενές σχέσεις με τον προβοκάτορα πολυεκατομμυριούχο Πετσόπουλο. Ήταν το δεξί χέρι του Σιάντου στη συνειδητή διαστρέβλωση της γενικής γραμμής του ΚΚΕ. Στην απελευθέρωση βοηθούσε «στο όνομα της τάξης» την αστυνομία να διαλύει τις συγκεντρώσεις των εργαζομένων. Επέμβαινε και έσωζε γνωστούς πράκτορες της Γκεσταπό και της Ιντέλιτζενς Σέρβις απ' τη δίκαιη τιμωρία του λαού.
Έκτο: Ο ρόλος του Ν. Πλουμπίδη στην «Οργάνωση Προστασίας Λαϊ­κών Αγωνιστών» (ΟΠΛΑ), όπου χρημάτισε πρώτος καθοδηγητής της, είναι καθαρά προβοκατόρικος. Απ' την πρώτη στιγμή η ΟΠΛΑ ξέφυγε απ' την αποστολή της. Ο Πλουμπίδης συγκέντρωσε στην ΟΠΛΑ πράκτορες της Ιντέλιτζενς Σέρβις (κρατούσε επαφή με το γνωστό πράκτορα της Ιντέλιτζενς Πελτέκη, με τον 'Εβερτ κλπ. Συνεχίζονται οι σχέσεις του με τον αρχιχαφιέ Πανόπουλο) και ύποπτα στοιχεία και παράλληλα εξωθούσε την ΟΠΛΑ σε πράξεις με χωρίς κανένα πολιτικό νόημα για να την εκθέσει σαν τρομο­κρατική, συμμορίτικη οργάνωση και να τη βγάλει απ' το σωστό δρόμο. Την περίοδο αυτή συστηματικά δούλεψε ο Πλουμπίδης για να διαφθείρει και να χαλάσει, όσο το δυνατό περισσότερα στελέχη του Κόμματος.
Έβδομο: Μετά τη Βάρκιζα ο Ν. Πλουμπίδης έπαιρνε δραστήριο μέρος στο να βρίσκονται και να νοικιάζονται σπίτια για το μηχανισμό του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Όλα αυτά τα σπίτια τα ήξερε η ασφάλεια και στην κατάλληλη στιγ­μή τα χτύπησε και σμπαράλιασε το μηχανισμό μας. Όλος ο παλιός μηχανι­σμός, που ήξερε άμεσα ή έμμεσα ο Πλουμπίδης, είναι στα χέρια της ασφάλειας.
Όγδοο: Στα 1948-49 με βοηθό τον προστατευόμενο του χαφιέ Αχιλλέα Μπλάνα, διάλυσε την Κομματική Οργάνωση Αθήνας, την μεγαλύτερη οργά­νωση του ΚΚΕ. Εμπόδισε συστηματικά να βγούνε χιλιάδες μέλη του κόμμα­τος, απ' την ΚΟΑ, στο βουνό. Καλλιεργούσε τη «θεωρία» ότι όποιος θα βγει στο βουνό είναι... δειλός. Απαγόρευσε στο «Ρίζο» να γράφει για το ΔΣΕ. Πρωτοστάτησε στην προβοκάτσια του Μουτσουγιάννη, για να στείλει σειρά απ' τα καλύτερα στελέχη του κόμματος στην ΚΟΑ στο εκτελεστικό απόσπα­σμα.
Ένατο: Έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο χτύπημα του μηχανισμού του ΠΓ της ΚΕ στην Αθήνα στα 1948-49, πρόδωσε στην ασφάλεια το σ. Στέργιο Αναστασιάδη και άλλα στελέχη του ΚΚΕ που εκτελέστηκαν. Αυτός παρου­σιάζεται σαν «ασύλληπτος» και «άρρωστος» που δεν ανακατεύεται δήθεν στην οργανωτική δουλειά και κατορθώνει κάθε φορά να «γλιτώνει» απ' τα χέρια της ασφάλειας.
Δέκατο: Όταν ο Ν. Πλουμπίδης κατάλαβε ότι το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ μπορεί να αποκαλύψει την προβοκατόρικη δράση του, αρνήθηκε να βγει στο βουνό και να πάει εκεί που του υπόδειξε το κόμμα. Έτσι έδειξε ξεκάθαρα ποιος είναι.
Ενδέκατο: Στις εκλογές της 51? του Μάρτη 1950 διαστρέβλωσε τη γραμ­μή του κόμματος και ενίσχυε, σχεδόν φανερά, τους Σβώλο-Σοφιανόπουλο. Η όλη του προσπάθεια την περίοδο αυτή είναι να κατατοπίζει στραβά -έτσι νόμιζε ο ίδιος- την καθοδήγηση του κόμματος.
Δωδέκατο: Ο Ν. Πλουμπίδης παρέδωσε στην ασφάλεια τον ήρωα τον ελληνικού λαού και μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ σ. Νίκο Μπελογιάννη και πρω­τοστάτησε στην εξόντωση του.
Δέκατο τρίτο: Ο Ν. Πλουμπίδης πρόδωσε και παράδωσε στην ασφάλεια τον Ν. Βαβούδη και πρωτοστάτησε στο να περάσει (ο Βαβούδης) με το μέρος της και το ΓΕΣ.
Δέκατο τέταρτο: Όσο καιρό η καθοδήγηση του κόμματος είχε επαφή με τον Ν. Πλουμπίδη, πολλές φορές προσπαθούσε να την αποπροσανατολίσει και πήγαινε να την μπερδέψει σχετικά με πρόσωπα και πράγματα. Έκανε μεγάλη προσπάθεια για να πείσει το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ να χαρακτηρίσει σαν ύποπτους, τροτσκιστές και τιτικούς, όσους δε συμφωνούσαν μαζί του και ήξερε ότι θα μπορούσαν να τον ξεσκεπάσουν.
Δέκατο πέμπτο: Ο Ν. Πλουμπίδης είχε πάντα σχέσεις με ύποπτους και διεφθαρμένους ανθρώπους σαν τον Υφηγητή του Πανεπιστημίου Ιφικράτη Χατζημανώλη (μ' αυτόν δημιούργησαν το παραμύθι του «μάρτυρα» φυμα­τικού) και μέσω αυτουνού κρατούσε σύνδεση με πράκτορες της Ιντέλιτζενς Σέρβις σαν τον αρχιπράκτορα των εγγλέζων Μ. Κύρκο, τον Πελτέκη και άλλους. Χρησιμοποιεί το δηλωσία και ύποπτο Κ. Μπασάκο, που όλο του το παρελθόν είναι σκοτεινό και έχει κάνει φραξιονιστική διαλυτική δουλειά στην ΚΟ Αθήνας.
Δέκατο έκτο: Στις τελευταίες εκλογές της του Σεπτέμβρη 1951 ο Ν. Πλουμπίδης έκανε αρκετές πολιτικές προβοκάτσιες. Στραπατσάρισε και σαμποτάρισε τη γραμμή του κόμματος, κωλυσιέργησε την υποβολή των υποψηφιοτήτων, διέκοψε την επαφή, πήγε να φτιάξει εκλογικό συνασπισμό την ΕΛΑ (ενάντια στην ΕΔΑ) με ανοιχτούς χαφιέδες και πάλεψε λυσσασμέ­να και επέβαλε να μην μπει στην Αθήνα η υποψηφιότητα του σ. Ν. Μπελο­γιάννη. Με την καθοδήγηση του Πλουμπίδη μπήκαν υποψήφιοι, στο συνδυα­σμό της ΕΔΑ στη Θεσσαλονίκη ο χαφιές Παπαγιάννης Μήτσος και στην Αθήνα ο πράκτορας της Ιντέλιτζενς Κοκορέλης. Η απόφαση μας της 5/5/52 λέει:
«9. Η σύλληψη του Μπελογιάννη είναι έργο προδοτών. Στην εκτέλεση του βοήθησαν άλλοι προδότες σαν τον Μιχάλη Κύρκο και μερικούς άλλους που λυσσασμένα πάλεψαν για να μην μπει η υποψηφιότητα του Μπελογιάννη στο συνδυασμό της ΕΔΑ στην Αθήνα, στις βουλευτικές εκλογές της 9^ του Σεπτέμβρη. Αν έμπαινε στην Αθήνα η υποψηφιότητα του Μπελογιάννη θα εκλεγόταν βουλευτής και η πραγματοποίηση της εκτέλεσης του θα σκόνταφτε σε ακόμα πιο μεγάλα εμπόδια. Ο λαός δε θα ξεχάσει ποτέ αυτή την προδοσία και θα τιμωρήσει αμείλικτα όλους τους προδότες του Μπελογιάννη.»
Σήμερα καταγγέλλουμε στον ελληνικό λαό ότι εκείνος που πρόδωσε τον Ν. Μπελογιάννη και αντέδρασε για να μην μπει η υποψηφιότητα του είναι ο προβοκάτορας Πλουμπίδης μαζί με τον Μ. Κύρκο.
Δέκατο έβδομο: Ο Ν. Πλουμπίδης σε συνεννόηση με τον αρχιχαφιέ Πανόπουλο και το ΓΕΣ έκανε την τελευταία «θεαματική δήλωση» με το γράμμα του στο δικηγόρο κ. Τσουκαλά ότι αυτός (ο Πλουμπίδης) είναι ο αρχηγός του παράνομου μηχανισμού του ΚΚΕ και θα παρουσιαστεί στις αρχές, μόλις οι μοναρχοφασίστες μετατρέψουν τη θανατική καταδίκη του Ν. Μπελογιάννη σε ισόβια δεσμά. Με τον τρόπο αυτό ο Πλουμπίδης πήγαι­νε να σκεπάσει το γεγονός ότι αυτός πρόδωσε τον Μπελογιάννη και παράλ­ληλα ν' αποκτήσει «καινούργιο» πολιτικό κεφάλαιο. Και η προβοκάτσια του αυτή, με το σωστό χειρισμό μας, απότυχε. Οι μοναρχοφασίστες, εκτε­λώντας διαταγή των αμερικάνων, τουφέκισαν το σ. Ν. Μπελογιάννη. Ο προβοκάτορας Πλουμπίδης από καιρό δεν έχει καμιά σχέση με τον παράνο­μο μηχανισμό του ΚΚΕ.
Δέκατο όγδοο: Ένα από τα πολλά στοιχεία που δείχνουν το χαφιεδικό ρόλο του προβοκάτορα Ν. Πλουμπίδη είναι και ότι είναι «ασύλληπτος» φαντομάς. Στη δικτατορία του Μεταξά πιάστηκαν οι πιο κοντινοί συνεργά­τες του στην Αθήνα-Θεσσαλονίκη κλπ. κι αυτός δεν πάθαινε τίποτα. Τον έπιασαν το 1939 μόνο για να σκεπάσουν την παράδοση απ' αυτόν στην ασφάλεια του Μιχαηλίδη. Στα 1947 με τις μεγάλες συλλήψεις του Ζέρβα τον έπιασαν και τον άφησαν. Στα χρόνια του ένοπλου αγώνα του ΔΣΕ, ενώ πιά­στηκαν και εκτελέστηκαν δεκάδες ανώτερα στελέχη του ΚΚΕ, ο Πλουμπί­δης δεν έπαθε τίποτα. Και μάλιστα τη στιγμή που είναι γνωστό ότι δεν έπαιρνε κανένα συνωμοτικό μέτρο, γυρνάει σε γνωστά στην ασφάλεια σπί­τια και κάνει προσωπικές επαφές με ύποπτα στοιχεία και πράκτορες της Ιντέλιτζενς Σέρβις και των αμερικανών. Στους εργάτες και τους αριστερούς κύκλους της Αθήνας έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση το γεγονός ότι ο Πλου­μπίδης ερχόταν, στις εκλογές της 9^ του Σεπτέμβρη 1951, με πολύ μεγάλη ευκολία σε επαφή με διάφορους πολιτικούς παράγοντες και τις φυλακές, χωρίς να τον ενοχλεί η ασφάλεια.
Δέκατο ένατο: Ο Ν. Πλουμπίδης, σε συνεργασία με τον αρχιχαφιέ Πανόπουλο, βοήθησε τους Πλαστήρα-Ρέντη για ν' ακυρώσουν την εκλογή των εξόριστων βουλευτών της ΕΔΑ και την αποστολή τους για δεύτερη φορά στην εξορία, με τις προβοκάτσιες ότι δήθεν ο γενικός γραμματέας του ΑΚΕ σ. Γαβριηλίδης έστειλε παράνομα τηλεγραφήματα απ' τον... Αη Στρα­τή στην καθοδήγηση του ΚΚΕ κλπ.
Εικοστό: Ο Ν. Πλουμπίδης χάλκεψε πολλά απ' τα τηλεγραφήματα του δολοφόνου Ρέντη για δήθεν στρατιωτικές πληροφορίες που έπαιρνε το ΚΚΕ και για εκθέσεις του Μπελογιάννη στην καθοδήγηση του ΚΚΕ όπου δήθεν ζητούσε ανταλλαγή με πρώην αιχμάλωτους του ΔΣΕ κλπ. κλπ., για να δικαι­ολογήσει τις μαζικές θανατικές καταδίκες. Τα τηλεγραφήματα που λέει ότι έπιασε ο Ρέντης έχουν σκαρωθεί από τις υπηρεσίες του, απ' τον Πανόπουλο-Πλουμπίδη καθώς και όλη η σκηνοθεσία του μοναρχοφασισμού και της αμε-ρικανοκρατίας ενάντια στο ΚΚΕ για κατασκοπεία, ασυρμάτους κλπ.
3. Τα στοιχεία σε βάρος του προβοκάτορα Ν. Πλουμπίδη είναι συντρι­πτικά. Στο τελευταίο διάστημα ανέλαβε να υπερασπίσει τον προβοκάτορα Πλουμπίδη ο γενικός διευθυντής της αστυνομίας πόλεων ιντελιτζενσερβί-της αρχιχαφιές Πανόπουλος. Ο Πανόπουλος, σε ανακοίνωση του στην εφη­μερίδα «Βήμα» της 2315 Μαρτίου 1952, κάνει λυσσασμένη συκοφαντική εκστρατεία ενάντια στον εθνικό μας ήρωα σ. Ν. Μπελογιάννη, λίγες μέρες πριν την άνανδρη εκτέλεση του, που τον παρουσιάζει σαν «δειλό» και «νταή» και εκθειάζει τον Πλουμπίδη. «Ο Πλουμπίδης -λέει ο αρχιχαφιές Πανόπου­λος- είναι ιδιαίτερος συμπολίτης μου. Συνδέομαι ιδιαίτερα με αρκετούς φίλους του και τινας του ιδιαιτέρου περιβάλλοντος του και έχω σχηματίσει την πεποίθησιν ότι και εύψυχος είναι και πρόθυμος εις την ανάληψιν οιασ­δήποτε ευθύνης. Προπαντός, είναι ειλικρινής, λιτοδίαιτος, και απηλλαγμέ-νος των αριβιστικών τάσεων του συνόλου σχεδόν των κομματικών συντρό­φων του.» («Βήμα», 23/3/52, τελευταία σελίδα).
Αυτό λέει για τον προβοκάτορα Πλουμπίδη ο αρχιχαφιές Πανόπουλος. Τον έχει πάρει ανοιχτά υπό την προστασία του. Μαζί με τους χοντροκομμέ­νους επαίνους του Πανόπουλου ότι «ο Πλουμπίδης ζει εις τας Αθήνας εν παρανομία από ετών. Παρά του ότι είναι πλήρως κλονισμένη εκ φυματιώσε­ως η υγεία του κλπ.... ότι αυξαίνει το γόητρον του Πλουμπίδη εις τας μάζες του κόμματος», αναφέρει -ο Πανόπουλος- στην ίδια του ανακοίνωση στο «Βήμα» της 23/3/52 και αρκετά στοιχεία, που μόνο απ' τον Πλουμπίδη μπο­ρούσε να μάθει και απ' όπου φαίνεται η χαφιεδική συνεργασία μαζί του.
Ο αρχιχαφιές Πανόπουλος καλεί τον προβοκάτορα Ν. Πλουμπίδη να «αμυνθεί» κατά του ΚΚΕ «και να γίνει περισσότερον απ' ότι είναι σήμερον επικίνδυνος» δηλαδή, να χρησιμοποιήσει τις παλιές, γνωστές σ' αυτόν, μέθοδες της ασφάλειας με τη δημιουργία στα 1939-40 της χαφιέδικης παλιάς ΚΕ και της ΠΔ του Μανιαδάκη, που τόσο άδοξα πήγαν να τις «αναστή­σουν» οι χαφιέδες «αντιηγετικοί». Ο Πανόπουλος ηρωποιεί τον Πλουμπίδη για να τον ευκολύνει στην προσπάθεια, που μαζί με άλλους κάνει να σκα­ρώσουν «μεγάλο» αντικουκουέδικο «αριστερό» Κόμμα. Στη δουλειά αυτή συνεργάζονται οι Κύρκος, Ζάκκας, Σβωλοτσιριμώκοι και ορισμένοι παλιοί και αποστάτες παράγοντες του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ. Σήμερα όμως ο λαός δεν παρασέρνεται από παρόμοια χαφιεδικά κόλπα και κατασκευάσματα.
Όπως έδειξαν τ' αποτελέσματα των τελευταίων εκλογών και το παλλαϊκό κίνημα, έπειτα από την υποχώρηση μας στο Βίτσι-Γράμμο τον Αύγουστο του 1949, ο λαός της Ελλάδας εγκρίνει την πολιτική γραμμή του ΚΚΕ και στιγματίζει τους οπορτουνιστές, τους δειλούς, τους λιποτάκτες και τους προβοκάτορες τύπου Πλουμπίδη και Σία.
4. Το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ με βάση τα παραπάνω στοιχεία, αποφασίζει:
α) Διαγράφει τον Πλουμπίδη από μέλος του ΚΚΕ και τον καταγγέλλει
στο λαό και στο κόμμα σαν χαφιέ, προβοκάτορα και προδότη.
β) Καλεί τα μέλη του κόμματος και τους εξωκομματικούς που γνώρι­σαν τον Πλουμπίδη να στείλουν ό,τι στοιχεία έχουν γι' αυτόν στην καθοδή­γηση του κόμματος.
γ) Αναθέτει σε επιτροπή με επικεφαλής το σ. Γιώργη Ερυθριάδη να επε­ξεργαστούν όλα τα στοιχεία και να δώσουν την πείρα που συγκεντρώθηκε, με άρθρα απ' τον κομματικό τύπο και το «Φ.Α.», για να μάθουν τα μέλη του κόμματος και ο λαός τις προβοκατόρικες μέθοδες του Πλουμπίδη.
δ) Αναθέτει στο ΟΓ της ΚΕ (Τμήμα Στελεχών και Επαγρύπνησης) να δουλέψει, μέσα σ' ένα χρόνο, μια μπροσούρα που να δείχνει πώς δούλεψαν, κατά καιρούς στο ΚΚΕ, οι προβοκάτορες απ' τους Σαργολόγο-Πουλιόπου-λο μέχρι τους Μάθεση-Σιάντο-Βαφειάδη-Καραγιώργη και Πλουμπίδη.
ε) Παραδίνει τον Πλουμπίδη στην κοινή περιφρόνηση του λαού και τον καλεί να μεταχειριστεί τον Πλουμπίδη σαν χαφιέ και προδότη του κινήμα­τος που έστειλε τον Ν. Μπελογιάννη και δεκάδες άλλα στελέχη του ΚΚΕ, στο εκτελεστικό απόσπασμα.
στ) Αναθέτει στο ΟΓ της ΚΕ του ΚΚΕ (Τμήμα Στελεχών και Επαγρύ­πνησης) να συνεχίσει παραπέρα την εξέταση της υπόθεσης του προβοκάτο­ρα Πλουμπίδη. Να μελετηθεί το ιδιαίτερο περιβάλλον του Πλουμπίδη και ο κύκλος των άμεσων συνεργατών του για ν' αποκαλύψουμε και κείνους που συνειδητά τον βοήθησαν στην προβοκατόρικη δουλειά του.
5. Η αποκάλυψη του χαφιεδικού ρόλου του προβοκάτορα Πλουμπίδη
επιβεβαιώνει για άλλη μια φορά το βασικό δίδαγμα που έβγαλε η III Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ: ότι πρέπει να δυναμώσουμε ακόμα πιο πολύ την επαγρύπνηση μέσα στο κόμμα. Ότι δεν πρέπει να ξεχνάμε ούτε για μια στιγμή ότι ο ταξικός εχθρός, με την καθοδήγηση των ξένων αμερικανοάγγλων αφεντικών του, δε χτυπάει το ΚΚΕ μόνο με τις φυλακές, τις κρεμάλες και τις εκτελέσεις. Μα και με το όπλο της προβοκάτσιας, που την έχει κάνει «επιστήμη», για να επιδρά και να διαστρεβλώνει την πολιτική γραμμή του ΚΚΕ και να του δίνει σοβαρά χτυπήματα απ' τα μέσα. Ότι ο ταξικός εχθρός από πολλά χρόνια, από την αρχή της ίδρυσης του ΚΚΕ, κυρίως απ' την πλευρά της αγγλικής αστυνομικής αποστολής και του ΓΕΣ, προετοίμασε και έστειλε χαφιέδες στο κόμμα με ειδική αποστολή στον καθένα, να προωθηθεί όσο μπορεί στο ΚΚΕ. Τη δουλειά αυτή τη συνεχίζουν σήμερα, στέλνοντας χαφιέδες στο κόμμα, αμερικάνοι, άγγλοι, τιτικοί κατάσκοποι, τροτσκιστο-αρχείοι χαφιέδες, η ασφάλεια, το ΓΕΣ, όλοι οι εχθροί του λαού. Θα πρέπει να έχουμε πάντα οξυμένη την επαγρύπνηση ενάντια σε κείνους που «διαφωνούν» με τη γραμμή του κόμματος, αυτούς που χάνουν το ταξικό αισθητήριο και παρουσιάζουν φαινόμενα κομματικής αποσύνθεσης, ενάντια στους οπορτουνιστές και τους φραξιονιστές κλπ. γιατί συνήθως ανάμεσα σ' αυτούς ο ταξικός εχθρός κρύβει τους προβοκάτορές του. Η φραξιονιστική επίθεση Παρτσαλίδη είναι επίσης κανάλι απ' όπου ο εχθρός χτυπά το κόμμα στη λυσσασμένη προσπάθεια του να το «εξοντώσει».
Η αποκάλυψη του προβοκάτορα Πλουμπίδη έδειξε και ένα άλλο. Όταν το ΚΚΕ συνδυάζει τη νόμιμη με την παράνομη δουλειά και επιμένει χωρίς ταλαντεύσεις, αποφασιστικά, στην εφαρμογή της γραμμής του, τότες αποκα­λύπτει τους προβοκάτορες γιατί τους αναγκάζει να ξεσκεπαστούν. Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση του προβοκάτορα Πλουμπίδη. Η Ασφάλεια για να τον διευκολύνει και παράλληλα για να κρατά στα χέρια της κάθε νόμιμη κίνηση, έδινε τη δυνατότητα στον Πλουμπίδη να βγάζει εφημερίδες και άλλες νόμιμες δυνατότητες. Μα ταυτόχρονα αυτό επέτρεπε και στο ΚΚΕ να χρησι­μοποιεί κάθε νόμιμο βήμα, ξεσκεπάζοντας αμείλικτα κάθε απόπειρα δια­στρέβλωσης της γραμμής του. Και ακόμα να μπαίνει στα ίχνη για την απο­κάλυψη του προβοκάτορα. Με το σωστό χειρισμό μας ο Πλουμπίδης ολοένα και περισσότερο έδειχνε ποιος είναι. Έτσι αντέδρασε στην υπόδειξη του ΚΚΕ να μην έχει καμιά σχέση με τον παράνομο κομματικό μηχανισμό. Ζητούσε απ' το ΠΓ της ΚΕ να τον ορίσει γενικό υπεύθυνο «για να λύνει όλα τα προκύπτοντα ζητήματα». Καλλιεργούσε τη «θεωρία» του Σιάντου ότι όλες οι συλλήψεις οφείλονται στην ικανότητα και την «επιστημονική» παρα­κολούθηση της ασφάλειας. Παρέδωσε τον Μπελογιάννη στην ασφάλεια. Ο Μπελογιάννης αν και ήταν προειδοποιημένος δε φυλάχτηκε απ' την πλευρά του Πλουμπίδη και πιάστηκε. Αντέδρασε ο Πλουμπίδης στην υποψηφιότητα του Μπελογιάννη, παραβιάζοντας ρητή εντολή του Π Γ της ΚΕ του ΚΚΕ και τελικά αποκαλύφτηκε. Χρησιμοποίησε διάφορα αστυνομικά κόλπα, «ότι θα βγει στους δρόμους για να τον πιάσει η ασφάλεια» κλπ. κλπ.!
Από δω βγαίνει το συμπέρασμα ότι, όταν το ΚΚΕ μελετά συστηματικά τα έργα του καθενός, δε συγχωρεί καμιά παραβίαση και διαστρέβλωση της γραμμής του κόμματος, και την πιο παραμικρή, συνδυάζει τη νόμιμη με την παράνομη δουλειά και εφαρμόζει τους κανόνες της μπολσεβίκικης συνωμο-τικότητας και της σιδερένιας επαναστατικής επαγρύπνησης, τότες υπερα­σπίζει αποτελεσματικά το μηχανισμό και τους αγωνιστές του απ' τα χτυπή­ματα του ταξικού εχθρού, ανακαλύπτει και αφοπλίζει τους προβοκάτορες, Επαγρύπνηση και πάλι επαγρύπνηση - αυτό το βασικό δίδαγμα βγάζει το ΚΚΕ απ' την αποκάλυψη του προβοκάτορα Πλουμπίδη.
6. Το ΚΚΕ αποκάλυψε, στη σειρά Μάθεση, Σιάντου, Βαφειάδη, Καρα-γιώργη, ακόμα έναν προβοκάτορα, τον Ν. Πλουμπίδη ή Μπάρμπα. Οι εχθροί μας θα βρουν την ευκαιρία να επικρίνουν με πολύ μεγάλη κακία το γεγονός αυτό. Μερικοί ταλαντευόμενοι μικροαστοί θα πουν: «Πάλι προβο­κάτορες.» Το ΚΚΕ όμως καθοδηγείται από την παντοδύναμη διδασκαλία του μαρξισμού-λενινισμού που μας εξοπλίζει πώς πρέπει να παλεύουμε ενάντια στην πολιτική προβοκάτσια και το χαφιεδισμό.
Ο σ. Λένιν διδάσκει:
«Σε πολλές χώρες, και τις πιο προχωρημένες, η αστική τάξη στέλνει
χωρίς αμφιβολία και θα στέλνει χαφιέδες μέσα στα Κομμουνιστικά Κόμμα­τα. Ένα από τα μέσα για να καταπολεμηθεί αυτός ο κίνδυνος είναι ο σωστός συνδυασμός της παράνομης με τη νόμιμη δουλειά.»
Ο Λένιν αναφέροντας το παράδειγμα του χαφιέ Μαλινόφσκι που μπή­κε στα 1912 στην ΚΕ των Μπολσεβίκων, λέει:
«Και αν δε μας έκανε ακόμα μεγαλύτερο κακό αυτό έγινε γιατί είχαμε βάλει σωστά το ζήτημα της σχέσης ανάμεσα στη νόμιμη και την παράνομη δουλειά. Για να κερδίσει την εμπιστοσύνη μας ο Μαλινόφσκι, σαν μέλος της ΚΕ και σαν βουλευτής στη Δούμα, ήταν υποχρεωμένος να μας βοηθήσει να βγάζουμε νόμιμες καθημερινές εφημερίδες που ήξεραν να παλεύουν ενάντια στον οπορτουνισμό των μενσεβίκων και να προπαγανδίζουν, με κατάλληλα σκεπασμένες μορφές τις βάσεις του μπολσεβικισμού. Με το ένα χέρι ο Μαλινόφσκι έστελνε στα κάτεργα και στο θάνατο δεκάδες και δεκάδες απ' τους καλύτερους μπολσεβίκους αγωνιστές και με το άλλο ήταν υποχρεωμέ­νος να μας βοηθάει με το νόμιμο τύπο, να διαπαιδαγωγούμε δεκάδες και δεκάδες χιλιάδες νέους μπολσεβίκους.» (ΛΕΝΙΝ, Διαλεχτά Έργα, Ελληνική μετάφραση, Τόμος II, Μέρος 2, σελ. 351-352). Με οδηγό τα διδάγματα από την ένδοξη Ιστορία του Μπολσεβίκικου Κόμματος, το ΚΚΕ παλεύει επίμο­να για το ξεκαθάρισμα των γραμμών του από κάθε προβοκατόρικο και ύπο­πτο στοιχείο και προχωρεί στην εκπλήρωση του σκοπού του.
Η αποκάλυψη του προβοκάτορα Ν. Πλουμπίδη ή Μπάρμπα δείχνει τη δύναμη του κόμματος μας που μπορεί να ξεσκεπάζει και να βάζει τέρμα στη δουλειά και του πιο «έξυπνου» προβοκάτορα, εφόσον σωστά χρησιμοποιεί το δοκιμασμένο όπλο της σιδερένιας επαναστατικής επαγρύπνησης. Μαστο­ρικά συνδυάζει τη νόμιμη με την παράνομη δουλειά. Οι χαφιέδες και προ­βοκάτορες μόνο προσωρινά μπορεί να δράσουν στο ΚΚΕ. Γιατί το κόμμα μας έχει μαζί του την αγάπη και τη συμπαράσταση του λαού που το βοηθά να αποκαλύπτει τους χαφιέδες και σαν ζωντανός οργανισμός να ξεκαθαρί­ζεται από καθετί το σάπιο και το ύποπτο.
Το ΚΚΕ, στα 34 χρόνια της δράσης του, έβγαλε χιλιάδες ήρωες, σκυτα­λοδρόμους αγωνιστές της λευτεριάς του λαού, σαν τους Λιγδόπουλο, τον Μαλτέζο, τον Μαρουκάκη, τον γέρο Βαλιανάτο, μέχρι τον Γκιουζέλη, Αναστασιάδη, Βασιλειάδη, Παπαρήγα, Αραμπατζή, Τριαντάφυλλου, Διαμαντή, Βάμβακα κλπ. και τον αξέχαστο εθνικό μας ήρωα Νίκο Μπελογιάννη. Μ' αυτούς τους ήρωες διαπαιδαγωγείται ολόκληρο το Κόμμα μας, ατσαλώνονται οι αγωνιστές του και τραβά πιο αποφασιστικά το ΚΚΕ για την τελική νίκη. Τους προδότες και προβοκάτορες και τ' αφεντικά τους τους περιμένει η λησμονιά, η καταφρόνια, το αιώνιο στίγμα, η δίκαια λαϊκή τιμωρία και ο αναπόφευκτος χαμός.
25/7/52
Το Π Γ της ΚΕ του ΚΚΕ
Διαβάστε Περισσότερα »

Πέμπτη 28 Ιουλίου 2011

Χαιρετισμός της ICMLPO στο συνέδριο του PCOT από το σ. Raul Marco

Χαιρετισμός της Διεθνούς Σύσκεψης Μαρξιστικών-Λενινιστικών Κομμάτων και Οργανώσεων (ICMLPO) στο συνέδριο του PCOT από το σύντροφο Raul Marco.

Αγαπητοί σύντροφοι του Κομμουνιστικού Κόμματος Εργατών Τυνησίας, Αγαπητοί σύντροφοι των μαρξιστικών-λενινιστικών επαναστατικών κομμάτων, δημοκρατικά και αντιιμπεριαλιστικά κόμματα και οργανώσεις που βρίσκεστε εδώ:

Μέσα από σας, τους συντρόφους του PCOT, χαιρετίζουμε την εργατική τάξη, τη νεολαία, τους αγρότες και το λαό της Τυνησίας γενικότερα που έχουν εξεγερθεί για την εκδίωξη του τυράννου και της συμμορίας του, ρίχνοντας την επανάσταση στη χώρα σας, στις χώρες του Μαγκρέμπ και στην Εγγύς Ανατολή.

Σας ευχαριστούμε που μας δίνετε την ευκαιρία να παρέμβουμε στο πλαίσιο του δεύτερου συνεδρίου σας, το πρώτο της επαναστατικής εποχής. Ο λόγος που μπορούμε να γιορτάσουμε αυτό το γεγονός ανοιχτά είναι ότι καταφέρατε να επιβάλλεται την παρουσία σας στον αγώνα μέσα από μια συνεχή δράση των μελών σας όλα αυτά τα χρόνια: Από τα χρόνια της πιο αιμοσταγούς διχτατορίας μέχρι τους μήνες της πάλης για την ανατροπή της.

Όπως γράφεται στα πανό, τις αφίσες, στην εφημερίδα σας, τα φυλλάδιά σας, να ολοκληρώσετε την επανάσταση, να εκπληρώσετε τις πολιτικές και κοινωνικές απαιτήσεις του λαού σας. Ναι, πρέπει να συνεχίζετε κι άλλο, μέχρι το τέρμα, αυτή την επαναστατική διαδικασία, η οποία πλήρως επιβεβαιώνει την ιστορική αλήθεια: είναι οι λαοί που γράφουν την ιστορία. Και ο λαός δεν δέχεται να υποταχθεί σε μια διδακτορία, αντιστέκεται και όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν σηκώνεται και προετοιμάζεται να κάνει όλες τις απαραίτητες θυσίες για να βάλει τέλος στην αυθαιρεσία, την καταπίεση, την εκμετάλλευση.

Η επαναστατική διαδικασία στη χώρα σας έχει αναπτερώσει και ενθαρρύνει τους λαούς της περιοχής να εξεγερθούν, να ξεφορτωθούν τις βάναυσες διχτατορίες που τους κρατάνε κάτω από τον έλεγχο του ιμπεριαλισμού. Δεν μπόρεσαν όλες οι εξεγέρσεις και τα κινήματα εκείνου που ονομάζεται «Άνοιξη των Αραβικών λαών» να αποκτήσουν την ίδια δυναμική, ούτε κατάφεραν να πετύχουν τα ίδια αποτελέσματα, αλλά ένα πράγμα είναι σίγουρο: Η κυριαρχία του ιμπεριαλισμού στην περιοχή κλονίστηκε: όλες οι διχτατορίες τρέμουν και φοβούνται ότι νέα κινήματα θα ξεσπάσουν φωνάζοντας “dégage” («Φύγετε»).

Ο ιμπεριαλισμός αιφνιδιάστηκε από την διαδικασία που εξελίχθηκε στην Τυνησία και το πως διαδόθηκε. Ακόμα και οι κυβερνήσεις των ιμπεριαλιστικών κρατών που ήταν πιο αποφασισμένες να στηρίξουν τη κλίκα του Μπεν Αλί έμειναν έκπληκτες. Ο γαλλικός ιμπεριαλισμός, ο οποίος είναι ένας από τους κύριους ιμπεριαλισμούς που έχουν χώσει τα νύχια τους στην Τυνησία, καθώς και πολλοί πολιτικοί οι οποίοι είχαν στενές σχέσεις με την κλίκα που βρίσκονταν στην εξουσία, δε κατάλαβαν τίποτα, προσπάθησαν να σώσουν το καθεστώς του Μπεν Αλί. Και αυτό Τυνησιακός λαός δε θα το ξεχάσει ποτέ!

Ο ιμπεριαλισμός αιφνιδιάστηκε ωστόσο δεν ήταν διατεθειμένος να αφήσει το θύμα του, να εγκαταλείψει τα υλικά αγαθά, το πετρέλαιο, το νερό τα οποία υπάρχουν στις χώρες του Μαγκρέμπ και της Εγγύς Ανατολής. Θέλει να διατηρήσει τον έλεγχο σε αυτή τη στρατηγική περιοχή, να διατηρήσει και να ενισχύσει την στρατιωτική του παρουσία, ειδικότερα να προστατεύσει το σύμμαχό του, το Σιωνιστικό κράτος του Ισραήλ. Έναν σύμμαχο που, για μια ακόμη φορά, δείχνει την άκρως αντιδραστική πολιτική του, την πολιτική καταπίεσης του Παλαιστινιακού λαού, την άρνηση των εθνικών του δικαιωμάτων ακόμα και με την επιβολή ενός βρώμικου εμπάργκο στον Παλαιστινιακό λαό της Γάζας. Και αυτή τη φορά ήταν οι κυβερνήσεις της ΕΕ, ειδικότερα η Ελληνική κυβέρνηση, η οποία παίζει το ρόλο του βοηθού στην πολιτική της καταπίεσης ενάντια στο “Gaza Freedom Flotilla”.

Η στρατιωτική παρέμβαση της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας ενάντια στη Λιβύη είναι μέρος της πολιτική της διατήρησης του ελέγχου στην περιοχή. Χρησιμοποιώντας ως πρόσχημα το ότι ο Λιβυκός λαός θα ήθελε να απαλλαχθεί από το καταπιεστικό καθεστώς, ο ιμπεριαλισμός ξεκίνησε έναν πόλεμο που καταστρέφει τη χώρα, με στόχο να επιβάλλει ένα καθεστώς το οποίο θα είναι πλήρως πιστό σ' αυτόν και θα του επιτρέπει να αποκτήσει τον πλούτο σ' αυτή τη γειτονική χώρα της Τυνησίας.

Συντρόφισσες και σύντροφοι, εκ μέρους της Διεθνούς Σύσκεψης των Μαρξιστικών-Λενινιστικών Κομμάτων και Οργανώσεων, για λογαριασμό των μαρξιστικών-λενινιστικών κομμάτων:

Είμαστε βέβαιοι ότι αυτό το συνέδριο θα λάβει τις σωστές αποφάσεις για να προωθήσει την επαναστατική διαδικασία στη χώρα σας, για να ριζώσει το κόμμα στις μάζες.

Να είστε βέβαιοι, σύντροφοι, είμαστε στο πλευρό σας σε αυτόν τον αγώνα.

Ζήτω το Συνέδριο του PCOT!
Ζήτω ο προλεταριακός διεθνισμός!

(Τύνιδα, 23 Ιουλίου 2011)

Διαβάστε Περισσότερα »

Χαιρετισμός στο πρώτο νόμιμο συνέδριο του PCOT από το APK, Δανία

Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών Δανίας, Ιούλιος 2011

Αγαπητοί σύνεδροι, αγαπητοί σύντροφοι

Εκ μέρους του Κομμουνιστικού Κόμματος Εργατών Δανίας και για λογαριασμό της δανικής εργατικής τάξης και της νεολαίας χαιρετίζουμε εγκάρδια το πρώτο συνέδριο του PCOT που πραγματοποιείται στη νομιμότητα, μετά την ανατροπή της σοσιαλφασιστικής κλίκα του Ben Ali και της συντροφίας του.

Είμαστε στην ευχάριστη θέση να μπορούμε να γιορτάσουμε μαζί σας το ιστορικό αυτό γεγονός για τους Τυνήσιους εργάτες, της νεολαίας και ολόκληρου του λαού. Αυτό είναι πράγματι ένα Κομματικό Συνέδριο, όχι μόνο μεγάλης εθνικής σημασίας, αλλά και με σημασία για ολόκληρη την προοδευτική και επαναστατική παγκόσμια κοινότητα, τη διεθνή εργατική τάξη και το διεθνές μαρξιστικό-λενινιστικό κομμουνιστικό κίνημα.

Σήμερα, η Τυνησία έχει γίνει συνώνυμο με τον ένδοξο επαναστατικό λαό της. Είναι γνωστή ως το λίκνο των αραβικών εξεγέρσεων που έχει αρχίσει να τινάζει την παρούσα παγκόσμια τάξη πραγμάτων της εκμετάλλευσης, της καταστολής και του πολέμου.

Ο Τυνήσιος λαός με την ηρωική νεολαία του και τους εργαζόμενους του κατάφερε να νικήσει ένα φαινομενικά σταθερό αυταρχικό και δικτατορικό καθεστώς. Ακόμα κι αν το καθεστώς αυτό απολάμβανε την υποστήριξη από τις ισχυρότερες και πιο αντιδραστικές δυνάμεις του κόσμου, συμπεριλαμβανομένου του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού και της ιμπεριαλιστικής Ευρωπαϊκή Ένωσης των μονοπωλίων.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι ο Ben Ali και ειδεχθές Κόμμα του ήταν επίσης μέλη της αντεπαναστατικής ρεφορμιστικής Σοσιαλιστικής Διεθνούς η οποία τον στήριζε ως μια προοδευτική Αραβική προσωπικότητα και δύναμη.

Ο Τυνήσιος λαός επέμεινε και δεν λύγισε ούτε με τη βία και τον τρόμο του καθεστώτος, ούτε στις ψεύτικες υποσχέσεις της μεταρρύθμισης από τον Ben Ali και τους διαδόχους του. Αγνόησε ακόμα και το χρυσωμένο χάπι της «δημοκρατίας» και «ενίσχυσης» από τις ιμπεριαλιστικές χώρες, που υποστήριξαν σθεναρά τον Ben Ali και την κλίκα του. Επέμεινε στο αίτημα ο Ben Ali και το κόμμα του να εγκαταλείψουν την Τυνησία τελείως, να καταργηθούν οι θεσμοί και οργανωτικές δομές και οι ένοχοι σοβαρών εγκλημάτων κατά του λαού να τιμωρηθούν.

Ξέρουμε ότι εσείς, οι σύντροφοι του PCOT μαχόμενοι στην παρανομία, ήσασταν ο μόνιμος στόχος των δυνάμεων καταστολής, παίξατε μεγάλο ρόλο δείχνοντας το δρόμο του επαναστατικού αγώνα και στην κινητοποίηση και ένωση του λαού γύρω από τα βασικά αιτήματα της επανάστασης στα διάφορα στάδια του αγώνα.

Εμείς χαιρόμαστε για το γεγονός ότι είναι ένα γνήσιο μαρξιστικό-λενινιστικό κόμμα, ένα κόμμα-μέλος της Διεθνούς Διάσκεψης των μαρξιστικών-λενινιστικών κομμάτων και οργανώσεων έπαιξε το ηγετικό ρόλο στον αγώνα.

Αυτό το γεγονός δεν είναι τυχαίο. Μόνο ένα επαναστατικό κόμμα, που καθοδηγείται από τις αθάνατες αρχές του μαρξισμού-λενινισμού, με εμπειρία σε διαφορετικές μορφές πάλης, που κατέχει τον πλούτο της επαναστατικής εμπειρίας της διεθνούς εργατικής τάξης, θα είναι σε θέση να αναλάβει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην επανάσταση, σπρώχνοντας την περαιτέρω προς την κατεύθυνση των ιστορικών της στόχων.

Ανεξάρτητα από τις δυσκολίες που αντιμετώπισε η Τυνησιακή επανάσταση κέρδισε και θα κερδίσει τα εύσημα παγκόσμιας σημασίας που ανήκουν στον επαναστατικό λαό, το Κομμουνιστικό Κόμμα του και όλες τις προοδευτικές δυνάμεις και οργανώσεις. Αυτή είναι η αξία το να φέρνεις στο προσκήνιο το ζήτημα της επανάστασης ως το όχημα για οποιαδήποτε πραγματική αλλαγή. Κατέστρεψε την ημερήσια διάταξη της ιμπεριαλιστικής Νέας Τάξης Πραγμάτων που με τον ιμπεριαλισμό των ΗΠΑ επικεφαλής έχει διαμορφώσει έναν κόσμο αυξημένης μαζικής φτώχεια και μόνιμων πολέμων. Κατέστρεψε τις ρεφορμιστικές, ρεβιζιονιστικές και θρησκευτικές ατζέντες, που πάντα καταλήγουν στην προδοσία και το συμβιβασμό.

Η επανάσταση είναι για μια ακόμη φορά στην παγκόσμια ατζέντα. Είναι ένα ζήτημα που ζητάει λύση. Η επανάσταση - είτε πρόκειται για δημοκρατική, αντιφασιστική, αντιιμπεριαλιστική ή σοσιαλιστική - είναι η φιλοδοξία και ο μόνος δυνατός δρόμος των λαών, της εργατικής τάξης και των επαναστατικών κομμάτων της. Να νικάς τις δυνάμεις του ιμπεριαλισμού και της αντίδρασης είναι η πρωταρχική προϋπόθεση για οποιαδήποτε πραγματική αλλαγή. Κανένας δημαγωγός στο Λευκό Οίκο, ούτε λαϊκιστής ηγέτης ή κόμμα μπορεί να δημιουργήσει αυτή την αλλαγή. Είναι μόνο ο επαναστατημένος λαός, ο ηρωισμός των λαϊκών αγώνων, υπό την ηγεσία του Κόμματος των επαναστατών εργατών που μπορεί να δημιουργήσει ένα καλύτερο μέλλον και έναν πιο δίκαιο κόσμο.

Ο ιμπεριαλισμός και η παγκόσμια αντίδραση ήταν τρομοκρατημένη από το φάντασμα της επανάστασης που έχει επιμείνει σε επανεμφανίζονται αν και αυτό έχει θαφτεί πολλές φορές. Σπεύδουν να προσπαθήσουν να νοθεύσουν, στραγγαλίσουν και να οδηγήσουν την επανάσταση σε λάθος δρόμο. Θα προσπαθήσουν να εγκαταστήσουν υπάκουα καθεστώτα, στρεβλώνουν τα δίκαια αιτήματα των αραβικών λαών ενάντια στους αντιδραστικούς κυβερνήτες τους, και ακόμη και την έναρξη επιθετικών πολέμων για το σκοπό αυτό, όπως συνέβη στη γειτονική Λιβύη. Κανένα προοδευτικό καθεστώς δε μπορεί να γεννηθεί από το βλήματα του ΝΑΤΟ. Θα προσπαθήσουν να σας κάνουν να ασφυκτιάτε κάτω από το μεγάλο βάρος του χρέους. Γι 'αυτό ζητάμε την ακύρωση του χρέους της Τυνησίας προς το διεθνές οικονομικό κεφάλαιο.

Το Κόμμα μας θα κάνει ό, τι μπορεί να μάθει από, την υποστήριξη και την υπεράσπιση της Τυνησιακής επανάστασης. Για πολλά χρόνια καταναγκαστικής παρανομία σας έχουμε αγωνιστεί για την απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων από το καθεστώς του Μπεν Αλί και ενάντια στη δίωξη του συντρόφου Hamma Hammami και πολλών άλλων συντρόφων.

Τώρα εύχομαι, αγαπητοί σύντροφοι, ότι οι προσπάθειες σας για την ανάπτυξη του προγράμματος και τα νέα καθήκοντα της Τυνησιακής επανάστασης από το Συνέδριο αυτό θα στεφθεί με πλήρη επιτυχία, προσθέτοντας νέες νίκες σε εκείνες που έχουν ήδη επιτευχθεί.

Ολόκληρη η προοδευτική κόσμος θα ακούσει τα επαναστατικά σήματα από αυτό το ιστορικό συνέδριο.

Ζήτω το συνέδριο του PCOT!
Ζήτω η ένδοξη επανάσταση στην Τυνησία και η ηρωική νεολαία της, οι εργαζόμενους και ο λαός της!
Ζήτω ο προλεταριακός διεθνισμός!
Ζήτω η Διεθνής Διάσκεψη των μαρξιστικών-λενινιστικών κομμάτων και οργανώσεων!
Δόξα στον μαρξισμό-λενινισμό!

Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών Δανίας

***

Διαβάστε επίσης:

- Δήλωση Κλάους Ρις (APK) για τη νίκη του Τυνησιακού λαού

- Ολοκληρώνεται σήμερα το 1ο συνέδριο του ΚΚ Εργατών Τυνησίας - Χαιρετισμός της Π.Ε. της Κίνησης για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55 προς την ΚΕ του Κομμουνιστικού Κόμματος Εργατών της Τυνησίας

Διαβάστε Περισσότερα »

Το ζήτημα των πυρηνικών

Το ζήτημα των πυρηνικών αναλύει σε ειδικό 4σελιδο φυλλάδιο το αδελφό Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών Γαλλίας (PCOF). Στο φυλλάδιο υπάρχουν άρθρα για την πολιτική του Γαλλικού ιμπεριαλισμού, για το ζήτημα της ενέργειας, για το ουράνιο στο Νίγηρα, για το ζήτημα των πυρηνικών αποβλήτων κ.α. Θα κάνουμε μια προσπάθεια να παρουσιάσουμε κάποια από αυτά μεταφρασμένα στο blog μας.

Η φετινή Ευρωπαϊκή περιφερειακή συνάντηση της Διεθνούς Σύσκεψης των Μ-Λ Κομμάτων και Οργανώσεων στην Κοπεγχάγη, στην οποία συμμετείχε και η Κίνηση για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55, ανέλυσε το ζήτημα της χρήσης της πυρηνικής ενέργειας και εξέδωσε κείμενο  Πυρηνική ενέργεια και καπιταλισμός είναι θανάσιμος συνδυασμός.

Στο ίδιο πλαίσιο τα κόμματα της Διεθνούς Σύσκεψης, με στήριξαν την καμπάνια υπέρ της μη επαναλειτουργίας των πυρηνικών αντιδραστήρων στην Ιταλία στην οποία καλούσε, φυσικά, και η Κομμουνιστική Πλατφόρμα. Δείτε: Ιταλία: Ψηφίστε “ΝΑΙ” καλεί η Κομμουνιστική Πλατφόρμα στο δημοψήφισμα για την εγκατάλειψη κάθε προγράμματος επαναλειτουργίας πυρηνικών αντιδραστήρων.

Αντίστοιχες ενέργειες κάνει και στη Γερμανία η Οργάνωση για τη δημιουργία ενός Κομμουνιστικού Εργατικού Κόμματος (Arbeit Zukunft).

Διαβάστε Περισσότερα »

Φασιστική σφαγή στη Νορβηγία

Ανακοίνωση της Μ-Λ Οργάνωσης «Επανάσταση»

Ανανεώθηκε: 26/7/2011

[Μετάφραση βασισμένη σε μετάφραση από το athens.indymedia]

Η φασιστική σφαγή στη Νορβηγία σκότωσε 80-100 ανθρώπους, στοχεύοντας στον πολιτικό ακτιβισμό και την οργάνωση ανάμεσα στην προοδευτική και δημοκρατική νεολαία εν προκειμένω.

Η Νορβηγία αποτέλεσε στις 22 Ιούλη 2011 το θέατρο της χειρότερης τρομοκρατικής επίθεσης στις Σκανδιναβικές χώρες μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ίσως της πιο συστηματικής σφαγής νέων ανθρώπων στη νεότερη ιστορία.

Ο απολογισμός προσεγγίζει μέχρι στιγμής τους 80 νεκρούς, εκ των οποίων 68 είναι κυρίως νέοι που βρίσκονταν στην καλοκαιρινή κατασκήνωση του AUF (της οργάνωσης νεολαίας του Σοσιαλδημοκρατικού Εργατικού Κόμματος).

Τώρα πια ξέρουμε πως δεν ήταν φανατικοί ισλαμιστές, αλλά ο ξανθός, συντηρητικός δυτικός νέος, επιχειρηματίας, ελευθεροτέκτονας και πρώην μέλος του Κόμματος της Προόδου Άντερς Μπέρινγκ Μπρέιβικ (32 ετών) που ήταν υπεύθυνος για τη βόμβα στο Όσλο και τη σφαγή των 85 μελών και φίλων του AUF στο νησί Ότογια. Ένα έγκλημα που ομολόγησε ότι το διέπραξε.

Ακόμα και αν αποδειχτεί πως έκανε όλα αυτά από μόνος του ή μόνο με λίγους βοηθούς, ο Μπρέιβικ δεν ήταν ένα απομονωμένο και τυχαίο σκουλήκι. Το έγκλημα σχεδιαζόταν προσεκτικά για καιρό, και ούτε οι ιδέες ούτε οι μέθοδοι επινοήθηκαν από τον Μπρέιβικ. Η έμπνευση τού ήρθε προφανώς από μια σειρά αιματηρών επιθέσεων που έχουν διαπράξει Χριστιανο-φασιστικές τρομοκρατικές ομάδες στις Ηνωμένες Πολιτείες, δράσεις εναντίον Ομοσπονδιακών κτιρίων, κλινικών όπου διεξάγονταν εκτρώσεις, και σφαγών σε σχολεία από μεμονωμένα άτομα.

Ισλαμοφοβία και φασισμός

Όλο και περισσότερες ενδείξεις υποστηρίζουν το γεγονός ότι ήταν μέλος ενός ακραία αντιδραστικού και ισλαμοφοβικού περιβάλλοντος που αξιοποιεί γενικά το διαδίκτυο και ιδιαίτερα μια νορβηγική ιστοσελίδα, την www.document.no, ως το κύριο εκτροφείο τέτοιων ιδεών. Μέσω ιστοσελίδων τέτοιου τύπου διέσπειραν το μίσος και παρακινούσαν ο ένας τον άλλο, όπως και με την ενεργή χρήση φόρουμ συζητήσεων σε «σοβαρά» ηλεκτρονικά ΜΜΕ. Ο Μπρέιβικ, αν και παρουσιάζεται ως αντι-ναζί και φιλοσιωνιστής, φέρεται να ήταν ψευτοπαλίκαρο ναζιστικών οργανώσεων και συνδεδεμένος με τη φασιστική EDP (Λίγκα Ευρωπαϊκής Άμυνας).

Πέραν ενός άγριου ρατσιστικού μίσους εναντίον των Μουσουλμάνων και όλων των «Μαρξιστών-ανθρωπιστών» που υπερασπίζουν τους μετανάστες και τους πρόσφυγες, το περιβάλλον αυτό έχει οικοδομήσει μια συνωμοτική αντίληψη για την επίσημη «πολιτικώς ορθή» Νορβηγία, εκπροσωπούμενη από την πολιτική κυβέρνηση της χώρας, που δήθεν δρα ως μια συμπαγής πλειοψηφία απέναντι στα «εθνικά» και «πατριωτικά» καλέσματα μίσους του Μπρέιβικ και των ομοίων του.

Από το γεγονός ότι η καλοκαιρινή σχολή στην Ότογια (ένα νησί περίπου 50 χλμ από το Όσλο) ήταν ο κύριος στόχος, είναι εύκολα φανερό πως αυτό σχετίζεται με το διακριτό αντιρατσιστικό προφίλ του AUF (η μεγαλύτερη και με τη μεγαλύτερη επιρροή πολιτική οργάνωση νεολαίας), μαζί με τη στενή σχέση του τελευταίου με το πολιτικό κέντρο εξουσίας.

Ένας Ναϊτης εναντίον του Ισλάμ και του Μαρξισμού

Ο Μπρέιβικ πρόσφατα δημοσίευσε τα αναλυτικά του σχέδια στο διαδίκτυο, σύμφωνα με τη (καθημερινή εφημερίδα) Dagbladet και το TV2. Ο ελευθεροτέκτονας Μπρέιβικ θεωρεί εαυτόν Ναϊτη Ιππότη και Σταυροφόρο που πρωτοστατεί στον αγώνα εναντίον του Μαρξισμού και του Ισλαμισμού. Παρ’ όλα αυτά- ή ακριβώς για αυτό το λόγο;- ο Μπρέιβικ ποτέ δεν αποτέλεσε αντικείμενο έρευνας από την μυστική αστυνομία, η οποία επί χρόνια στενά παρακολουθούσε τις ισλαμικές ομάδες στη Νορβηγία αλλά παραμελούσε βασικά τα σιγοβράζοντα ρατσιστικά δίκτυα. Οι ειδικοί της αστυνομίας και του στρατού έναντι της τρομοκρατίας παρουσιάζουν τους ισλαμοφόβους ότι «κάτι αρκετά διαφορετικό» από τις βίαιες Ναζιστικές ομάδες, ισχυριζόμενοι ότι η απόσταση μεταξύ των διακηρύξεων μίσους του Μπρέιβικ και των πράξεών του ήταν τόσο μεγάλη που δεν υπήρχε λόγος να τον υποψιάζεται. Αυτή είναι μια εξήγηση που δεν ευσταθεί, ιδιαίτερα αφού ακόμα και κάποιος που ελάχιστα γνωρίζει αυτές τις αντιδραστικές κοινότητες ξέρει πως τμήμα της Ναζιστικής κοινότητας έχει αναδιαμορφώσει την εμφάνισή του ώστε να καθίσταται ευκολότερα αποδεκτό: αυτό το τμήμα είναι πρόθυμο ακόμα και να «τηρήσει αποστάσεις» από τη Ναζιστική ιδεολογία αν αυτό κριθεί σκόπιμο προκειμένου να συνεργαστεί ή να διεισδύσει σε άλλες «εθνικές» ομάδες.

Παρότι οι απόψεις του Μπρέιβικ βρίσκονται στην πιο ακραία πλευρά, είναι επίσης θλιβερό το γεγονός πως νορβηγικά «πατριωτικά» κηρύγματα και κηρύγματα μίσους εναντίον των Μουσουλμάνων διαδίδονται από τους «μέσους» Νορβηγούς, ειδικά όταν βρίσκονται σε ευφορία μετά από κατανάλωση μερικών ποτηριών αλκοολούχων ποτών. Δεν πρέπει να κρύβουμε το γεγονός πως υπάρχει ένα τεράστιο υφέρπον ρεύμα ρατσιστικών απόψεων και στάσεων που συστηματικά διευρύνονται και εμπνέονται μέσω των ΜΜΕ και των πολιτικών των περισσότερων κομμάτων. Αυτό είναι μια καθημερινή πραγματικότητα από τότε που ξεκίνησε ο «πόλεμος εναντίον της τρομοκρατίας» το 2001. Τα όμορφα λόγια περί «ενσωμάτωσης» και «ανοχής» βοηθούν λίγο όταν η πραγματικότητα είναι πως ειδικά οι πρόσφυγες, αλλά και καλά εγκατεστημένοι πια μετανάστες, αποτελούν αντικείμενο ποινικοποίησης και κακομεταχείρισης από την αστυνομία και τις αρχές. Ένας αριθμός προσφύγων βιώνει αυτή την «ανοχή» με τη μορφή ενός βίαιου εκτοπισμού και απέλασης από τη χώρα, ακόμα και κατά παράβαση των ανθρωπιστικών αρχών του ΟΗΕ.

Η στάση αυτή της νορβηγικής κοινωνίας διαμορφώνεται περισσότερο από όσα κάνει στην πράξη η πολιτική ελίτ και η γραφειοκρατία της, παρά τα όσα αυτές λένε στους λόγους και τις επίσημες διατυπώσεις.

Η σφαγή πρέπει να αποτελέσει μια αφύπνιση

Οι μη Ευρωπαίοι μετανάστες και πρόσφυγες στη Νορβηγία μπορούν τώρα να αναπνέουν ευκολότερα. Κατά το απόγευμα της 22ας Ιούλη και τις ώρες μετά την έκρηξη στο κυβερνητικό κτίριο, αλλά πριν γίνει γνωστό το μακελειό στην Ότογια, μια τρομακτική ατμόσφαιρα διαμορφωνόταν. Στα κύρια άρθρα των εφημερίδων, το συμπέρασμα ήδη είχε γραφτεί, αλλά δεν είχε ακόμα εκτυπωθεί: ότι αυτή η τρομοκρατική ενέργεια είχε διαπραχτεί από ακραίους ισλαμιστές. Τα σαΐνια του Κόμματος της Προόδου ήδη καθόριζαν τη μιντιακή τους στρατηγική για το πώς να κατακεραυνώσουν τους αιτούντες άσυλο και τους μουσουλμάνους γενικά, και επομένως να ανατρέψουν τις αρνητικά διαμορφούμενες για αυτούς δημοσκοπήσεις. Τα κηρύγματα μίσους εναντίον των Μουσουλμάνων είχαν ανθήσει κατά χιλιάδες στο Twitter και το Facebook καθ’ όλο το απόγευμα εκείνης της μοιραίας Παρασκευής. Ελπίζουμε ότι αυτοί οι σχολιαστές στο Twitter ντρέπονται για αυτά τους τα λόγια και μέμφονται εαυτόν.

Δεδομένου ότι αυτή η απερίγραπτη τραγωδία έχει πια συμβεί, είναι, εν τέλει, καλύτερα που αυτή διαπράχτηκε από Χριστιανό, Νορβηγό φασίστα και ρατσιστή παρά από μερικούς τρελούς τζιχαντιστές. Αυτή μπορεί τώρα να αποτελέσει ένα κάλεσμα αφύπνισης για τον απλό κόσμο, να αποτελέσει ένα χτύπημα εναντίον των στερεοτύπων και του καθημερινού ρατσισμού, και ίσως να αποτελέσει τη βάση για μια πολιτική πίεση ώστε να τεθούν επιτέλους εκτός νόμου αυτές οι φασιστικές ομάδες και κοινότητες που καμουφλάρουν τον εγκληματικό τους ρατσισμό παρουσιάζοντάς τον ως «εθνική ιδεολογία».

Αν ο ρατσισμός και ο ναζισμός δεν συντριβεί όπου αυτός εμφανίζεται, το έδαφος θα συνεχίσει να καλλιεργείται για τους πολιτικούς φασίστες Ναϊτες Ιππότες και τους μαζικούς δολοφόνους τύπου Μπέρινγκ Μπρέιβικ.

24/07/2011

---

Η «Επανάσταση» σε άλλο άρθρο της και σε συλλυπητήριο γράμμα εξέφρασε τα συλλυπητήριά της στην AUF στις οικογένειες αυτών που έχασαν νέους και αγαπημένους του ανθρώπους. Σήμερα η «Επανάσταση» στέκεται δίπλα στην AUF επειδή είναι μια ευθεία επίθεση σε όλες τις πολιτικές οργανώσεις νεολαίας, σε όλους τους αντιρατσίστες και αντιφασίστες, σε όλους τους νέους ανθρώπους που συμμετέχουν στην πολιτική ζωή και ασκούν το δημοκρατικό τους δικαίωμα να συζητάνε ελεύθερα και να εκφράζονται.

Διαβάστε Περισσότερα »

Τετάρτη 27 Ιουλίου 2011

Επιστολή αναγνώστη: “Στρατηγική επιλογή του κεφαλαίου η παραμονή στην ΕΕ”

Αγαπητοί σύντροφοι,

η δήλωση του Πρωθυπουργού από το βήμα της Βουλής ότι «Κρατήσαμε την Ελλάδα στον πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης» επιβεβαιώνει πλήρως ότι λέγαμε όλο αυτό το διάστημα: Ότι η παραμονή στην ΕΕ είναι στρατηγική επιλογή του κεφαλαίου.

Σε αυτά τα πλαίσια όπου όλα τα αστικά και ρεφορμιστικά κόμματα συντάσσονται με αυτή την επιλογή είτε ανοιχτά είτε συγκαλυμμένα λύση δε μπορεί να είναι οποιαδήποτε προσφυγή στις κάλπες αλλά διεξαγωγή της ταξικής πάλης, συνέχισης και έντασής της ενάντια στα αντιλαϊκά μέτρα και κόντρα στους σχεδιασμούς του κεφαλαίου.

Διαβάστε Περισσότερα »

Τρίτη 26 Ιουλίου 2011

Μήνυμα της Μ-Λ Οργάνωσης “Επανάσταση” για τη φασιστική σφαγή στη Νορβηγία

Η Μαρξιστική-Λενινιστική Οργάνωση “Επανάσταση” εξέφρασε από την πρώτη στιγμή την συμπαράστασή της στο AUF και στις οικογένειες που έχασαν νεαρά και αγαπημένα μέλη τους Σύμφωνα με την ανακοίνωση “Η επίθεση αυτή είναι μια ευθεία επίθεση σε όλες τις πολιτικές νεανικές οργανώσεις. σε όλους τους νέους που συμμετέχουν ενεργά στην πολιτική ζωή και ασκούν το δημοκρατικό τους δικαίωμα να συζητούν και να εκφράζουν τις απόψεις τους”.

Η “Επανάσταση” ενημέρωσε όλες τις οργανώσεις της Διεθνούς Σύσκεψης, ανάμεσά τους και την Π.Ε. της Κίνησης για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55, και για τα γεγονότα στη Νορβηγία.

Η Π.Ε. της Κίνησης για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55 απέστειλε μήνυμα συμπαράστασης στην Μαρξιστική-Λενινιστική Οργάνωση “Επανάσταση” με σκοπό να μεταφερθεί στις οικογένειες των θυμάτων.

Διαβάστε Περισσότερα »

Φασιστική σφαγή στη Νορβηγία (πρώτη ανακοίνωση)

Φασιστική σφαγή στη Νορβηγία έχει σκοτώσει σχεδόν 100 ανθρώπους. Ο αριθμός των νεκρών είναι πλησιάζει τους 100, εκ των οποίων 85 είναι οι νέοι που συμμετείχαν στη θερινή κατασκήνωση του AUF (η οργάνωση της νεολαίας του Σοσιαλδημοκρατικού Εργατικού Κόμματος).

Η Μ-Λ Οργάνωση “Επανάσταση” της Νορβηγίας καταθέτει την άποψή της για τα γεγονότα εδώ Fascist massacre in Norway.

Διαβάστε Περισσότερα »

Κυριακή 24 Ιουλίου 2011

Ολοκληρώνεται σήμερα το 1ο συνέδριο του ΚΚ Εργατών Τυνησίας



Ο Χαμμά Χαμμάμι στο βήμα του Συνεδρίου "Η επανάσταση ενάντια στο παλιό σύστημα πρέπει να συνεχιστεί"
Ολοκληρώνεται σήμερα το συνέδριο του αδελφού Κομμουνιστικού Κόμματος Εργατών Τυνησίας (PCOT), μέλους της Διεθνούς Σύσκεψης Μαρξιστικών-Λενινιστικών Κομμάτων και Οργανώσεων. Το συνέδριο που ξεκίνησε στις 22 Ιουλίου είναι το πρώτο συνέδριο του Κόμματος που πραγματοποιείται σε συνθήκες νομιμότητας.

Το συνέδριο πραγματοποιήθηκε σε αθλητικό κέντρο στην Τύνιδα με τη συμμετοχή και ξένων εκπροσώπων. Αντιπροσωπεία της Διεθνούς Σύσκεψης χαιρέτησε το Συνέδριο.

Για καθαρά οικονομικούς λόγους η Κίνηση για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55 δε μπόρεσε να συμμετάσχει αλλά έστειλε χαιρετισμό.

---
Χαιρετισμός της Π.Ε. της Κίνησης για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55 προς την ΚΕ του Κομμουνιστικού Κόμματος Εργατών της Τυνησίας

Προς την ΚΕ του Κομμουνιστικού Κόμματος Εργατών της Τυνησίας

Αγαπητοί σύντροφοι,

οι Έλληνες κομμουνιστές χαιρετίζουν εγκάρδια το Συνέδριό σας και στέλνουν τους επαναστατικούς τους χαιρετισμούς συμπαράστασης και αλληλεγγύης στον αγώνα του PCOT στα πλαίσια του προλεταριακού διεθνισμού.

Το Συνέδριό σας συνέρχεται και διεξάγει τις εργασίες του σε μια πολύ κρίσιμη και περίπλοκη περίοδο για την τύχη και το προχώρημα προς τα μπρος της επαναστατικής διαδικασίας στη χώρας σας.

Η μαζική λαϊκή εξέγερση στην Τυνησία, η πιο προχωρημένη στις Αραβικές χώρες, πέτυχε να ανατρέψει το φασιστικό καθεστώς του Μπεν Αλί, στήριγμα, μαζί με όλες τις άλλες αντιδραστικές δυνάμεις, των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων στη χώρα σας.

Η θύελλα των πρωτόγνωρων μαζικών λαϊκών εξεγέρσεων – εξεγέρσεις με τις δικές τους ιδιαιτερότητες σε κάθε χώρα – που συγκλόνισαν και εξακολουθούν να συγκλονίζουν όλες τις αραβικές χώρες (Τυνησία, Αίγυπτος, Λιβύη, Σαουδική Αραβία, Μπαχρέϊν, Υεμένη, κλπ.) σάρωσε τα αντιδραστικά καταπιεστικά φιλοιμπεριαλιστικά καθεστώτα, κατατρομοκρατώντας ταυτόχρονα και τ’ αφεντικά τους ιμπεριαλιστές ανά τον κόσμο.
Οι μαζικές αυτές εξεγέρσεις των αραβικών λαών, ανεξάρτητα από το πόσο μπροστά θα προχωρήσουν, έχουν αντικειμενικά αντιφασιστικό και αντιιμπεριαλιστικό χαρακτήρα, γεγονός που ανησυχεί βαθύτατα τις μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις για την τύχη της νεοαποικιακής τους κυριαρχίας σ’ αυτές τις χώρες και σ’ ολόκληρη την περιοχή.
Αυτές κατόρθωσαν να προσλάβουν γιγαντιαίες μαζικές διαστάσεις, γιατί ξέφυγαν απ’ τον έλεγχο των αστικών και ρεφορμιστικών κομμάτων και είναι εξεγέρσεις ιστορικού χαρακτήρα για τους λαούς της κάθε ξεχωριστής χώρας αλλά και για ολόκληρη την περιοχή συνολικά μα και μεγάλης σπουδαιότητας – στη σημερινή περίοδο της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης – για τους αγώνες του ευρωπαϊκού προλεταριάτου και τον αγώνα των λαών των χωρών-μελών της ιμπεριαλιστικής Ευρωπαϊκής Ένωσης και ευρύτερα, επειδή έφεραν στο προσκήνιο και έδειξαν στην πράξη την ισχυρή ακατανίκητη δύναμη των λαών, παρά την απουσία επαναστατικών κομμουνιστικών κομμάτων, όταν οι αγώνες τους αποκτούν την απαιτούμενη μαζικότητα.
Αυτές αν δεν αποτελούν το σπουδαιότερο ίσως γεγονός του 21ου αιώνα, σίγουρα όμως αποτελούν ένα απ’ τα σπουδαιότερα και ως τέτοιο θα καταγραφεί στην ιστορία της ταξικής πάλης των λαών κατά του φασισμού και του ιμπεριαλισμού και για την απαλλαγή των διαφόρων χωρών απ’ την ιμπεριαλιστική εξάρτηση.


Σας ευχόμαστε καλή επιτυχία στις εργασίες του Συνεδρίου σας.


Με συντροφικούς επαναστατικούς χαιρετισμούς,
Η Π.Ε. της Κίνησης για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55
Ιούλιος 2011
Διαβάστε Περισσότερα »

Τετάρτη 20 Ιουλίου 2011

Κύπρος - Σύντομη ιστορική αναδρομή

Αναδημοσίευση από εφημερίδα ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ Αρ. Φύλ. 179 1-15 Απρίλη 2004

Είναι γνωστό ότι η Κύπρος με την αγγλο-τουρκική συμφωνία του 1878 (4 Ιούνη) παραχωρήθηκε από τους Τούρκους στους Άγγλους, οι οποίοι αργότερα ακύρωσαν τη συνθήκη του 1878, επειδή η Τουρκία στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο βρέθηκε στο πλευρό της Γερμανίας και το 1915 (5 Νοέμβρη) η Αγγλία προσάρτησε την Κύπρο.

Η Τουρκία με τη συνθήκη της Λοζάννης (22 Ιούλη 1923, άρθρο 20) αναγνώρισε και επίσημα πλέον την προσάρτηση του νησιού στη βρετανική αυτοκρατορία και παραιτήθηκε οριστικά από κάθε διεκδίκηση στην Κύπρο.

Δυο χρόνια αργότερα η αγγλική κυβέρνηση με διάταγμα της (1.3.1925) ανακηρύσσει την Κύπρο σε "Αποικία του Βρετανικού Στέμματος" με πρώτο κυβερνήτη τον Ρόλαντ Στόρρς.

Απ' τα πρώτα κιόλας χρόνια άρχισε ο απελευθερωτικός αγώνα του Κυπριακού λαού ενάντια στην αγγλική αποικιοκρατία που δυνάμωσε μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, ιδιαίτερα εξαιτίας της εμφάνισης στο πολιτικό προσκήνιο της ολιγάριθμης εργατικής τάξης ως καθοδηγητή του αγώνα του λαού, γιατί οι τσιφλικάδες, με πρώτη την εκκλησία, συνεργάζονταν στενά με τους άγγλους αποικιοκράτες, όπως έκαναν και παλιότερα την εποχή της τουρκοκρατίας, και η νεαρή αλλά αδύναμη αστική τάξη ήταν ευθύς εξαρχής υποταγμένη στους άγγλους αποικιοκράτες. Η Κύπρος είχε τότε 320.000 κατοίκους απ' τους οποίους 260.000 ήταν έλληνες και 60.000 τούρκοι. Στο νησί επικρατούσαν μισοφεουδαρχικές σχέσεις παραγωγής και το 80% του πληθυσμού απασχολούνταν στη γεωργία, το δε κεφάλαιο ήταν κατά κύριο λόγο τοκογλυφικό και μεταπρατικό σε εξάρτηση πάντα από το αγγλικό κεφάλαιο , που έλεγχε την οικονομία του νησιού.

Η εργατική τάξη της Κύπρου δημιούργησε το επαναστατικό της Κόμμα, το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κύπρου, του οποίου το πρώτο Συνέδριο έγινε στις 20 Αυγούστου 1926, ενώ η έκδοση της κομματικής εφημερίδας "Νέος Άνθρωπος" κυκλοφόρησε το 1925 (1 Γενάρη). Το ΚΚΚ απαγορεύτηκε κατά τη διάρκεια του πολέμου και στις 14 Απρίλη 1941 ιδρύεται το Ανορθωτικό Κόμμα του Εργαζόμενου Λαού (ΑΚΕΛ) που συνεχίζει κι' αυτό στα μετέπειτα χρόνια να καθοδηγεί τους αγώνες του κυπριακού λαού και προβάλλει τη γραμμή της "ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα, χωρίς όρους, χωρίς ανταλλάγματα, χωρίς παραχώρηση βάσεων σε οποιαδήποτε δύναμη" (Μάρτης 1954, 8° Συνέδριο του ΑΚΕΛ). Ο απελευθερωτικός αγώνας του κυπριακού λαού πέρασε από διάφορες φάσεις, στις οποίες όμως, παρά το μεγάλο ενδιαφέρον που παρουσιάζουν, δεν είναι δυνατό να αναφερθούμε και κάνοντας ένα μεγάλο άλλο φθάνουμε στα τέλη της δεκαετίας του '40 με αρχές της δεκαετίας του '50 όταν ο κυπριακός λαός διεκδικούσε με αγώνες (απεργίες, συλλαλητήρια, κλπ..) το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης (στο δημοψήφισμα του 1950 (15-22 Γενάρη) το 95,6% των ελληνοκυπρίων ψήφισαν υπέρ της ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα).

Ήδη πριν το δημοψήφισμα οι τότε ελληνικές αντιδραστικές κυβερνήσεις και οι πολιτικοί της ξενόδουλης αστικής τάξης και απόλυτα εξαρτημένης απ' το αγγλικό κεφάλαιο δήλωναν:

1. Κ. ΤΣΑΛΔΑΡΗΣ (1946): "Η Κύπρος δεν αποτελεί εθνικήν διεκδίκησιν της Ελλάδος".

2. Θ. ΣΟΦΟΥΛΗΣ(1947): "Κάθε κίνησις υπέρ της ενώσεως αποτελεί διέγερσιν".

3. Κ. ΤΣΑΛΔΑΡΗΣ-Π. ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ (14.11.1949): "Αι συζητήσεις που γίνονται από τις στήλες του τύπου και από ανεύθυνα πρόσωπα στη Βουλή σχετικά με την προτεινόμενη ένωσι της Κύπρου με την Ελλάδα είναι επιζήμιες και ολέθριες για τα συμφέροντα του ελληνικού λαού".

4. Γ. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ (Γράμμα προς το Δήμαρχο της Λευκωσίας 1950): "Η Ελλάς αναπνέει με δυο πνεύμονας: τον μεν αγγλικόν, τον δε αμερικάνικον και δια τούτο δεν ημπορεί λόγω του κυπριακού να διακινδυνεύσει να πάθη ασφυξίαν".

Χαρακτηριστικό για τον ακραία ξενόδουλο τρόπο με τον οποίο η μοναρχοφασιστική κυβέρνηση Παπάγου αντιμετώπισε-χειρίστηκε τότε το Κυπριακό είναι άρθρο της "Καθημερινής" (25.7.1954), όπου, ανάμεσα στ' άλλα, αναφέρονται και τα εξής: "Με τους άγγλους θα μπορούσαμε να συνενοηθώμεν ως αδελφοί, ως φίλοι, αφού επροτείναμεν - και η πρότασίς μας ισχύει - να καλύψωμεν όλας τας στρατιωτικός ανάγκας της αυτοκρατορίας των. Θέλουν βάσεις οι άγγλοι εις την Κύπρον; Θα τας έχουν! Θέλουν βάσεις εις την Ελλάδα και τας νήσους; Θα τας έχουν και αυτάς". Ο δε αντιπρόσωπος της ελληνικής κυβέρνησης στον ΟΗΕ μ' αφορμή την πρώτη προσφυγή για το Κυπριακό στον Διεθνή Οργανισμό δήλωσε εκείνη την περίοδο: "Αν γινόταν δημοψήφισμα και οι κύπριοι διάλεγαν την ένωσι με την Ελλάδα, αυτό δε θα επηρέαζε καθόλου τις βρετανικές βάσεις στην Κύπρο. Είμαι βέβαιος πως η Βρετανία θα είχε τις αναγκαίες ευκολίες για τη διατήρηση βάσεων όχι μόνο στην Κύπρο αλλά και στην ηπειρωτική Ελλάδα".

Την ίδια περίοδο, σ' αντίθεση με τα ξενόδουλα αστικά κόμματα Ελλάδας-Κύπρου, που γραμμή τους είχαν την "αδιατάρακτον αγγλο-ελληνική φιλία" και τα "υπέρτατα συμφέροντα της Αγγλίας, άτινα είναι επίσης και συμφέροντα της Ελλάδος", το ΑΚΕΛ πρόβαλε τη γραμμή-αίτημα της αυτοδιάθεσης, δηλ. της ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα και καθοδήγησε τους αγώνες του κυπριακού λαού προς αυτή την κατεύθυνση.

Στα μέσα της δεκαετίας του '50 οι άγγλοι ιμπεριαλιστές σχεδιάζουν και θέτουν σε εφαρμογή σχέδιο υποκίνησης της εχθρότητας μεταξύ ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων ως αντίβαρο στον αγώνα του κυπριακού λαού και καλεί την Τουρκία να πάρει μέρος στην τριμερή (Αγγλία- Τουρκία-Ελλάδα) διάσκεψη του Λονδίνου (29 Αυγούστου - 7 Σεπτέμβρη 1955).

Σχετικά με την Τριμερή σ' ανακοίνωση (12 Σεπτέμβρη 1955) της ΚΕ του ΚΚΕ τονίζεται σχετικά: "Η κυβέρνηση του Συναγερμού έχει μεγάλες ευθύνες για την προδοτική διαχείριση του Κυπριακού στην Τριμερή Συνδιάσκεψη γιατί με τη δήθεν "μετριοπαθή" (διάβαζε αγγλόδουλη) στάση που εκφράστηκε στη συνέντευξη του Παπάγου στους "Τάϊμς" του Λονδίνου και στους λόγους του Στεφανόπουλου, παραιτήθηκε ουσιαστικά απ' το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης του κυπριακού λαού... Παρά την πατριδοκαπηλία η κυβέρνηση του Συναγερμού προετοιμάζεται για αντεθνική συναλλαγή στο Κυπριακό με τους άγγλους αποικιστές".

Η ξενόδουλη μοναρχοφασιστική κυβέρνηση Παπάγου αντί να αρνηθεί τη συμμετοχή σε μια διάσκεψη - που αποσκοπεί όχι μόνο να δώσει τη δυνατότητα για πρώτη φορά στην Τουρκία να επανέλθει, παρά τη συνθήκη της Λωζάνης, σε εδαφική διεκδίκηση επί της Κύπρου, αλλά και την αναγορεύει άμεσα για πρώτη επίσης φορά- σε ρυθμιστικό παράγοντα του Κυπριακού προβλήματος - παίρνει μέρος σ' αυτή.

Έτσι η κυβέρνηση Παπάγου, υπακούοντας στα μεγάλα αφεντικά της, τους άγγλους ιμπεριαλιστές, και ξεπουλώντας τα εθνικά συμφέροντα, πρώτο, "ξαναβάζει" την Τουρκία στην Κύπρο, δεύτερο, την αναγορεύει σε ρυθμιστικό παράγοντα του Κυπριακού προβλήματος και τρίτο, εγκαταλείπει-προδίνει το δικαίωμα αυτοδιάθεσης της Κύπρου και τον αγώνα του κυπριακού λαού για αναγνώριση αυτού του δικαιώματος.

Ο αγώνας του κυπριακού λαού συνεχίζεται και η καταπίεση των άγγλων ιμπεριαλιστών εντείνεται. Το 1955 (15 Δεκέμβρη) ο κυβερνήτης της Κύπρου άγγλος στρατάρχης Τζον Χάρτινγκ απαγορεύει το ΑΚΕΛ επειδή στήριζε αδιάλλακτα τους αγώνες των κυπρίων για "άμεση και χωρίς όρους αναγνώριση του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης" και λίγους μήνες αργότερα το 1956 (9 Μάρτη), συλλαμβάνει και εξορίζει το Μακάριο στο νησί Μαχέ των Σεϋχέλλων.

Στην απόφαση "Για το κυπριακό" της 51ης Ολομέλειας (26-28 Δεκέμβρη 1955) της ΚΕ του ΚΚΕ αναφέρεται, μ' αφορμή την απαγόρευση του ΑΚΕΛ, σχετικά: "Οι εγγλέζοι ιμπεριαλιστές στην Κύπρο για να ευκολύνουν τους γραικύλους στην καταπρόδοση της κυπριακής υπόθεσης έβγαλαν εκτός νόμου το ΑΚΕΛ, τον πιο συνεπή καθοδηγητή του κυπριακού λαού στον εθνικό του αγώνα. Και εντείνουν το τρομοκρατικό τους όργιο ακριβώς στην περίοδο που μαγείρεψαν με την υποστήριξη του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, μαζί με τους ξενόδούλους της Αθήνας και της Κύπρου το θάψιμο του κυπριακού". Στο χαιρετιστήριο "Στον κυπριακό λαό και το ΑΚΕΛ" της ίδιας Ολομέλειας τονίζεται ότι με την επαναστατική πάλη θα "αντιμετωπιστούν με επιτυχία οι καινούργιες μανούβρες των άγγλων και αμερικάνων ιμπεριαλιστών και των ξενόδουλων στην Ελλάδα και στην Κύπρο να κρατήσουν στην υποταγή και τη δουλεία την Κύπρο", ότι ο λαός σε Ελλάδα και Κύπρο "δε θα παρασυρθούν απ' τις μανούβρες των ιμπεριαλιστών και των λακέδων τους να δημιουργήσουν το "θρύλο του Διγενή", που τον προορίζουν κυρίως για την εφαρμογή της πολιτικής τους στην Ελλάδα" και καταλήγει: "Καμιά δύναμη δεν μπορεί ν' ανακόψει τον πατριωτικό αγώνα στην Ελλάδα και την Κύπρο. Καμιά δύναμη δεν θα μπορέσει να εμποδίσει την Ένωση της Λεύτερης Κύπρου στη Λεύτερη Ελλάδα".

Ίσως τότε δεν ήταν γνωστό στο Κόμμα ότι ο "Διγενής" ήταν ο διαβόητος χίτης της κατοχής Γ. Γρίβας, αρχηγός της Εθνική Οργάνωση Κυπρίων Αγωνιστών" [ΕΟΚΑ ίδρυση Απρίλης 1955) και της ΕΟΚΑ Β' (1971), αντιδραστικών εθνικιστικών Δεξιών Οργανώσεων που μαζί με τις αντίστοιχες τουρκικές διέπραξαν τόσα εγκλήματα σε βάρος του Κυπριακού λαού , ελλήνων-τούρκων).

Πρώτη μεγάλη προδοσία του Κυπριακού: Μετά το θάνατο του Παπάγου (4.10.1955) αντί "φυσιολογικά" να αντικατασταθεί από το Σ. Στεφανόπουλο, "αιφνίδια" αναλαμβάνει την ηγεσία του Συναγερμού ο Κ. Καραμανλής, που ήταν σύμφωνα με δήλωση (26.1.1956) του Σ. Στεφανόπουλου "ο μόνος από τους υπουργούς που είχε ταχθεί ενάντια στην ανακίνηση του κυπριακού". Είναι φανερό πως ακριβώς γι' αυτό το λόγο, δηλ. για να ξεπουλήσει το Κυπριακό προωθήθηκε απ' την ντόπια μοναρχοφασιστική αντίδραση και τους άγγλους ιμπεριαλιστές στην ηγεσία του Συναγερμού και στην πρωθυπουργία ο Κ. Καραμανλής.

Αργότερα οι άγγλοι ιμπεριαλιστές δια του πρωθυπουργού Μακ Μίλλαν ανακοινώνουν στις 19 Ιούνη 1958 νέο σχέδιο για την Κύπρο, καταπατώντας ωμά την αρχή της αυτοδιάθεσης, στο οποίο για πρώτη φορά προτείνεται-επιβάλλεται η τουρκική συγκυριαρχία στην Κύπρο, εμπεριέχεται σ' αυτό ανοιχτά, επίσης για πρώτη φορά, η θέση της διχοτόμησης, αρχικά με σύνταγμα στο οποίο διασφαλίζει "κοινοτική αυτονομία" για να ακολουθήσει αργότερα και η εδαφική διχοτόμηση του νησιού.

Όταν το Κυπριακό έρχεται εκ νέου για συζήτηση στον ΟΗΕ (18 Φλεβάρη 1957) ο τότε υπουργός των Εξωτερικών της μοναρχοφασιστικής Δεξιάς Ε. Αβέρωφ, παρόλο που 15 χώρες υποστήριξαν το αίτημα του κυπριακού λαού για αυτοδιάθεση, απέσυρε τελικά, λίγο πριν τη Γενική Συνέλευση, την πρόταση που έκανε λόγο για αυτοδιάθεση για να ανοίξει έτσι το δρόμο στις τριμερείς διαπραγματεύσεις (Αγγλία- Ελλάδα- Τουρκία).

Στη συνέχεια η ελληνική κυβέρνηση κάτω από την πίεση του ελληνικού και κυπριακού λαού αναγκάστηκε να υποβάλλει νέα προσφυγή στον ΟΗΕ (15 Ιούλη 1957) και παρά την αντίθεση ΗΠΑ-Αγγλίας να μην αναγνωριστεί το δικαίωμα του κυπριακού λαού για αυτοδιάθεση, η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ενέκρινε απόφαση (με 31 ψήφους υπέρ, 23 κατά και 24 αποχές) στην οποία αναφέρεται το "δικαίωμα της αυτοδιαθέσεως εφαρμοστεί εις την περίπτωση του λαού της Κύπρου".

Όμως ο τότε πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής, αρχηγός της μοναρχοφασιστικής Δεξιάς, και μετέπειτα "Μέγας Εθνάρχης"(!) προχωρεί με δήλωση του (29.9.1958) σε ανοιχτή εγκατάλειψη της αυτοδιάθεσης της Κύπρου: 'Ή κυβέρνηση πάντοτε διεκήρυξε ότι δεν διεκδικεί την Κύπρον αλλά αγωνίζεται δια την ελευθερίαν των κυπρίων... Εν όψει όμως του άμεσου κινδύνου να επιδεινωθή η εν Κύπρω κατάστασις και να κλονισθούν, κατά τρόπον ανεπανόρθωτον αι σχέσεις της Ελλάδος μετά των συμμάχων της, η ελληνική κυβέρνησις εν πλήρει ομοφωνία μετά του αρχιεπισκόπου Μακαρίου, θα υποστηρίξει την λύσιν της ανεξαρτησίας".

Η ηγεσία της ΕΔΑ σε απόφαση της σχετικά μ' αυτό τονίζει: "Είναι ανάγκη να υπογραμμιστούν, σχετικά με την παρούσαν εξέλιξιν του κυπριακού, οι πελώριες ευθύνες της κυβερνήσεως. Έταξε μονίμως τα συμφέροντα του αποικιοκρατικού ΝΑΤΟ υψηλότερα από την ελευθερίαν της Κύπρου και επιδίωξε από χρόνια την ανάμιξιν του αποδεδειγμένου εχθρού προς την αυτοδιάθεση ΝΑΤΟ, στο κυπριακό πρόβλημα. Έτσι απεστέρησε από κάθε αποτελεσματικότητα έως αυτήν την στιγμήν και δυσχέρανε τον αγώνα του κυπριακού λαού, που έπρεπε, με την υπέροχη θυσία του, να είχε πλήρως δικαιωθή αν έβρισκε σταθερή και ανένδοτη συμπαράστασιν από κυβέρνησιν που θα ασκούσε εξωτερική πολιτική ελληνική και μόνον ελληνική" ("Αυγή" 25.9.1958).

Έτσι φθάνουμε στις αρχές Γενάρη 1959 που αρχίζουν οι μυστικές συνομιλίες Ελλάδας-Τουρκίας (Καραμανλής- Μεντερές) για να συνεχιστούν στις 5-11 Φλεβάρη στη Ζυρίχη της Ελβετίας και να υπογραφεί η γνωστή επαίσχυντη-κατάπτυστη προδοτική συμφωνία, με την οποία θάβεται οριστικά το δικαίωμα-αίτημα της αυτοδιάθεσης του κυπριακού λαού, για να ακολουθήσει στη συνέχεια η Διάσκεψη του Λονδίνου (17-19 Φλεβάρη 1959), στην οποία πήραν μέρος αντιπρόσωποι Αγγλίας- Ελλάδας-Τουρκίας και οι Μακάριος-Κιουτσούκ, που επικύρωσε την προδοτική συμφωνία της Ζυρίχης, για την οποία τότε ο Κ. Καραμανλής δήλωσε: "Επανέρχομαι εκ του ταξιδιού μου ικανοποιημένος και υπερήφανος. Η ημέρα αυτή ανήκει εις τας ευτυχεστέρας της ζωής μου και θα αποτελέσει σταθμόν εις την ιστορία της Κύπρου. Εις την Ζυρίχη εθέσαμεν, με τον πρωθυπουργό της Τουρκίας, κ. Μεντερές, τις βάσεις για την επίλυσιν ενός εκ των δυσκολότερων διεθνών ζητημάτων. Εσχεδιάσαμεν λύσιν, δια της οποίας αποδίδεται, μετά μακραίωνα δουλείαν, εις τον κυπριακόν λαόν η ελευθερία του. Εξ' άλλου, δια της ευτυχούς επιλύσεως του κυπριακού προβλήματος, αποκαθίσταται η φιλία μεταξύ Ελλάδος, Τουρκίας και Αγγλίας, χωρών αίτινες έχουν κοινά συμφέροντα και των οποίων τις σχέσεις διετάραξε κατά το παρελθόν το πρόβλημα τούτο εις βαθμόν πολλάκις επικίνδυνον".

Με τις προδοτικές και επαίσχυντες συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου (19 Φλεβάρη 1959) που φέρουν τις υπογραμμές των πρωθυπουργών Χ. Μακ Μΐλλαν (Βρετανία), Κ. Καραμανλή (Ελλάδα) και Α. Μεντερές (Τουρκία):

Πρώτο, επιστρέφει η Τουρκία, με ευθύνη των μοναρχοφασιστών εθνοπροδοτών της ΕΡΕ με επικεφαλής τον Καραμανλή, για πρώτη φορά στην Κύπρο, ενώ είχε παραιτηθεί το 1878 και επίσημα το 1923, με την Συνθήκη της Λωζάνης, από κάθε διεκδίκηση, γίνεται συγκυρίαρχος και μια απ' τις διαβόητες 3 "εγγυήτριες" δυνάμεις (άρθρα 1-3 της "Συνθήκης Εγγυήσεως").

Δεύτερο, δημιουργείται ένα "κράτος"- φάντασμα, πλήρως εξαρτημένο-υποταγμένο σε Βρετανία- Τουρκία-Ελλάδα με βρετανικά, τουρκικά, ελληνικά στρατεύματα και βέβαια βρετανικές βάσεις και δίνεται η δυνατότητα επέμβασης όποτε αυτές το θεωρήσουν αναγκαίο (άρθρο 3 της "Συνθήκης Εγγυήσεως").

Τρίτο, απεμπολείται οριστικά το δικαίωμα αυτοδιάθεσης του Κυπριακού λαού (άρθρο 1 της "Συνθήκης Εγγυήσεως": "είναι απαγορευμένη πάσα δραστηριότης δυναμένη να ευνοήση αμέσως ή εμμέσως, τόσον την Ένωσιν, όσον και την διχοτόμησιν της νήσου").

Τέταρτο, διατηρούνται οι αγγλικές στρατιωτικές βάσεις και οι άγγλοι ιμπεριαλιστές έχουν το δικαίωμα να ελέγχουν ουσιαστικά τα πάντα στο κατ' ευφημισμόν "ανεξάρτητο κράτος".

Πέμπτο, διατηρείται και διαιωνίζεται η αγγλική αποικιοκρατία στην Κύπρο.

Έκτο, διχοτομείται ουσιαστικά, έμμεσα βέβαια, η Κύπρος τόσο οικονομικά όσο και νομικά με την ύπαρξη δυο ξεχωριστών Βουλών (ελλήνων-τούρκων), ξεχωριστών μεγάλων Δήμων, κλπ. ("Βασική διάρθρωσις της Δημοκρατίας").

Την προδοσία της μοναρχοφασιστικής κυβέρνησης Καραμανλή στιγμάτισαν τότε όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης κατά τη συζήτηση που έγινε στη Βουλή (23-28 Φλεβάρη 1959). Στην ψηφοφορία υπέρ των προδοτικών συμφωνιών Ζυρίχης-Λονδίνου ψήφισαν οι 170 βουλευτές της ΕΡΕ και ενάντια οι 130 βουλευτές της Αντιπολίτευσης.

Η ντόπια ξενόδουλη και υποταγμένη στους άγγλο-αμερικάνους ιμπεριαλιστές αντιδραστική αστική τάξη πρόδωσε επαίσχυντα την εθνική υπόθεση της Κύπρου και μάλιστα στην πιο ευνοϊκή από πλευράς συσχετισμού δυνάμεων περίοδο αρχές-μέσα της δεκαετίας του '50 όταν υπήρχε ακόμα η σοσιαλιστική Σοβιετική Ένωση του Στάλιν, το σοσιαλιστικό στρατόπεδο και το μεγάλο διεθνές αντιαποικιακό-αντιιμπεριαλιστικό κίνημα, συνεπείς και μαχητικοί συμπαραστάτες των αγώνων των λαών, συμπεριλαμβανομένου και του κυπριακού λαού.

Έτσι κλείνει η αυλαία της πρώτης προδοσίας του Κυπριακού απ' την "ένδοξη εθνικοφροσύνη"(!) της μοναρχοφασιστικής ΕΡΕ και την κυπριακή αστική τάξη, διαμορφώνεται μια εντελώς νέα πραγματικότητα στο Κυπριακό - με κύρια χαρακτηριστικά την οριστική πλέον απεμπόληση του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης και τη συγκρότηση "ανεξάρτητου κράτους"(!), στην πραγματικότητα ενός "κράτους"-φάντασμα που εμπεριέχει εν σπέρματι τη διχοτόμηση του νησιού -και ανοίγει ο δρόμος των νέων μετέπειτα περιπετειών του κυπριακού λαού (ελλήνων-τούρκων) για να φτάσουμε στη μεγάλη καταστροφή, στη δεύτερη, ακόμα μεγαλύτερη, προδοσία των εθνικιστικών-φασιστικών δυνάμεων του 1974.

Δεύτερη, ακόμα μεγαλύτερη προδοσία του Κυπριακού. Οι "φιλοδοξίες" των τυχοδιωκτικών εθνικιστικών φασιστικών κύκλων της χώρας δεν "ικανοποιήθηκαν" με τα ως τότε "κατορθώματά" τους που προκάλεσαν τόσες μεγάλες συμφορές στον κυπριακό λαό και την προδοσία του '59-'6Ο. Προχώρησαν, με υπόδειξη των αμερικανών ιμπεριαλιστών και εκτελώντας τις εντολές τους, την εποχή της στρατιωτικοφασιστικής δικτατορίας (15 Ιούλη 1974), σ' ένα ακόμα μεγαλύτερο έγκλημα: το φασιστικό πραξικόπημα στην Κύπρο ανατροπής του προέδρου Μακαρίου για να δοθεί η ευκαιρία στην στρατοκρατική αντίδραση της Άγκυρας να στείλει στρατεύματα στην Κύπρο, να καταλάβει το Βόρειο τμήμα της, το οποίο κρατάει υπό κατοχή 30 ολόκληρα χρόνια και ποιος ξέρει πόσο ακόμα.

Αυτή είναι η δεύτερη μεγάλη προδοσία των αντιδραστικών φασιστικών κύκλων της χώρας, πειθήνιων οργάνων των αγγλο-αμερικάνων ιμπεριαλιστών, που κατέληξε-οδήγησε στη de facto διχοτόμηση της Κύπρου, στην αιματηρή τραγωδία εκατοντάδων χιλιάδων ελλήνων, στην εγκατάσταση 45.000 κατοχικών τουρκικών στρατευμάτων στη Βόρειο Κύπρο και στον εποικισμό της με εκατοντάδες χιλιάδες τούρκους.

Η νέα αρνητική κατάσταση, που προέκυψε ως αποτέλεσμα της προδοσίας των φασιστών στρατοκρατών της Αθήνας, οργάνων των αμερικανών ιμπεριαλιστών. με τη de facto διχοτόμηση της Κύπρου, την παραμονή και κατοχή του Βόρειου τμήματος της από 45.000 τουρκικά στρατεύματα συμπίπτει ταυτόχρονα με μια εξαιρετικά δυσμενή στιγμή από πλευράς συσχετισμού δυνάμεων στον διεθνή χώρο, που συνεχώς μεταβλήθηκε, τις τελευταίες δεκαετίες, προς το χειρότερο.

Η Κύπρος με τις Βρετανικές βάσεις στην ελληνική πλευρά και τον πλήρη έλεγχο του Βόρειου τμήματος της από τους αμερικάνους ιμπεριαλιστές μετατρέπεται έτσι σ' ένα αβύθιστο αεροπλανοφόρο, βάση και ορμητήριο τους, αν και αυτό είχε ήδη δρομολογηθεί με τις προδοτικές συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου και αποτελούσε από τότε σκληρή πραγματικότητα.

Απ' την παραπάνω ελλιπέστατη ιστορική αναδρομή προκύπτουν δυο βασικά συμπεράσματα που έχουν επίκαιρη πολιτική σημασία: πρώτο, οι ελληνικές εθνικιστικές δυνάμεις με την ξενόδουλη και ταυτόχρονα σοβινιστική τυχοδιωκτική πολιτική τους, μαζί και οι αντίστοιχες της Κύπρου, ήταν εκείνες, που πρόδωσαν το Κυπριακό και το οδήγησαν στη σημερινή του κατάσταση, δυνάμεις που βρέθηκαν πάντα στην υπηρεσία των μεγάλων ιμπεριαλιστικών χωρών, δεύτερο, ο αντιδραστικός αστικός εθνικισμός των ελλήνων-ελληνοκυπρίων και τούρκων-τουρκοκυπρίων ήταν εκείνος που τροφοδότησε την εχθρότητα και το μίσος μεταξύ ελληνοκυπρίων-τουρκοκυπρίων, προκάλεσε τέτοια και τόσα εγκλήματα σε βάρος του κυπριακού λαοί (ελλήνων-τούρκων), συσσώρευσε μεγάλο δεινά και συμφορές που πληρώνει ακόμα σήμερα ο πολύπαθος αυτός λαός.

Επαναστατική κομμουνιστική ταξική-διεθνιστική πολιτική

Ο κυπριακός λαός (έλληνες-τούρκοι) παρόλο που είναι αποπροσανατολισμένος και επηρεασμένος απ' τα αστικά και ρεφορμιστικά κόμματα συνεχίζει με διάφορους τρόπους τον αγώνα του για την επανένωση της Κύπρου ενάντια στα τουρκικά στρατεύματα κατοχής και τους ιμπεριαλιστές.

Αυτές τις μέρες, με την επικαιρότητα του κυπριακού (δημοψήφισμα 24 Απρίλη), τα ρεβιζιονιστικά χρουστσοφικά κόμματα ("Κ"ΚΕ-ΣΥΝ-ΑΚΕΛ, κλπ.), όπως και τα αστικά, έχοντας μια αστική προσέγγιση της σημερινής κοινωνίας, μιλούν στην περίπτώση της Κύπρου, για "ελληνισμό", για "ελληνοκύπριους" και "τουρκοκύπριους", παραβλέποντας-αρνούμενα, προφανώς ηθελημένα, τη σημερινή αντικειμενικά υπάρχουσα πραγματικότητα της κυπριακής κοινωνίας: τη διαίρεση της σε κοινωνικές τάξεις, με διαμετρικά αντίθετα οικονομικο-κοινωνικο-πολιτικά συμφέροντα στην περίπτωση των ανταγωνιστικών τάξεων (μπουρζουαζίας-προλεταριάτου) και κοινά σε κείνη των μη ανταγωνιστικών-φιλικών τάξεων (εργατιάς-αγροτιάς).

Η Κύπρος, όμως, και στα δυο τμήματα της, κατεχόμενο και "ελεύθερο", δεν κατοικείται απλά από "ελληνοκύπριους" και "τουρκοκύπριους", όπως ισχυρίζονται αστοί και ρεβιζιονιστές, παραπλανώντας τον κυπριακό λαό (έλληνες-τούρκους), αλλά επιπλέον ο πληθυσμός τους είναι, όπως και πριν 100 χρόνια, χωρισμένος σε κοινωνικές τάξεις και συγκεκριμένα σε καπιταλιστές-εργατική τάξη- αγροτιά- μικροαστοούς, κλπ.(έλληνες-τούρκους), αποτελείται από εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους, η πολιτική και οι σχέσεις των οποίων καθορίζονται από τον αντικειμενικό νόμο της πάλης των τάξεων, πάλη που έχει τη ρίζα της στα διαμετρικά αντίθετα συμφέροντα.

Αφετηρία και βάση μιας επαναστατικής κομμουνιστικής πολιτικής αποτελεί για τους μαρξιστές η αναγνώριση και παραδοχή ακριβώς αυτής της πραγματικότητας, πολιτική που έχει δυο κριτήρια: α) το ταξικό και β) το διεθνιστικό, που στη συγκεκριμένη περίπτωση της Κύπρου αυτό σημαίνει: πολιτική υπεράσπισης των συμφερόντων της κυπριακής εργατικής τάξης (ελλήνων-τούρκων) απέναντι στην εκμεταλλεύτρια, μ' αντίθετα ταξικά συμφέροντα κυρίαρχη αντιδραστική κυπριακή αστική τάξη (ελλήνων-τούρκων), η οποία ταυτόχρονα πρέπει να είναι απαραίτητα και πολιτική ενότητας της εργατικής τάξης στο σύνολο της (ελλήνων-τούρκων) στην Κύπρο, πολιτική που κατευθύνει πάντα την επαναστατική ταξική πάλη ενάντια στο σύνολο της εκμεταλλεύτριας κυπριακής αστικής τάξης (ελλήνων-τούρκων) για την υπεράσπιση των συμφερόντων της μέχρι και τη βίαιη επαναστατική ανατροπή του καπιταλισμού και την απαλλαγή της Κύπρου απ' την ιμπεριαλιστική εξάρτηση - διαπαιδαγωγεί τους δυο λαούς σε πνεύμα φιλίας και την εργατική τάξη στο πνεύμα του προλεταριακού διεθνισμού - πάλη που επιπλέον είναι άρρηκτα δεμένη με τον αγώνα για την απαλλαγή απ' την κηδεμονία της αστικής τάξης (Ελλάδας-Τουρκίας), το διώξιμο όλων των στρατευμάτων απ' το νησί αλλά και την απαλλαγή του από κάθε μορφή ιμπεριαλιστικής εξάρτησης (οικονομική- πολιτική -στρατιωτική).

Η υλοποίηση μιας τέτοιας επαναστατικής ταξικής-διεθνιστικής αντιιμπεριαλιστικής-αντικαπιταλιστικής πολιτικής γραμμής που θα έχει ως στόχο της, ανάμεσα στ' άλλα, τη σφυρηλάτηση και το διαρκές δυνάμωμα της ενότητας του συνόλου της εργατικής τάξης, αγροτιάς και μικροαστικών στρωμάτων (ελλήνων-τούρκων), εμπεριέχει υποχρεωτικά σε μόνιμη βάση τη ρήξη-σύγκρουση μ' όλες τις αντιδραστικές πολιτικές κατευθύνσεις που η πολιτική τους δράση καθοδηγείται από αντιλήψεις του αστικού εθνικισμού- ρατσισμού-σωβινισμού- φασισμού, απαιτεί τη συνεπή διαρκή καταπολέμηση και ιδεολογικο-πολιτική συντριβή τους, γιατί έτσι μόνο διασφαλίζεται-δημιουργείται η αναγκαία και εντελώς απαραίτητη προϋπόθεση, δηλ. η ενότητα τόσο για την επιτυχή διεξαγωγή-προώθηση της πάλης της εργατικής τάξης κατά του καπιταλισμού και του ιμπεριαλισμού όσο και για τη λύση μελλοντικά του κυπριακού προβλήματος.

Η αντιιμπεριαλιστική πάλη είναι ταυτόχρονα αντιφασιστική-αντιεθνικιστική πάλη και είναι εντελώς ασυμβίβαστη με τον εθνικισμό- σωβινισμό- ρατσισμό-φασισμό των υποταγμένων στους ιμπεριαλιστές, σε τούτη ή την άλλη ιμπεριαλιστική δύναμη, αντιδραστικών αστικών δυνάμεων. Όσον αφορά το κυπριακό πρόβλημα, όπως αυτό εξελίχθηκε, διαμορφώθηκε και υπάρχει σήμερα μπροστά μας - πέρα απ' τα ψευτοδιλήμματα του "ΟΧΙ" ή "ΝΑΙ" στο "σχέδιο Ανάν" που και τα δυο εξυπηρετούν τα σχέδια της αστικής τάξης και των ιμπεριαλιστών - πρέπει να υπογραμμιστεί ότι στα πλαίσια της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης της Κύπρου από Αγγλία- ΗΠΑ-ΕΕ και την κηδεμονία Ελλάδας-Τουρκίας είναι αδύνατη η λύση του και πολύ περισσότερο δεν μπορεί να "λυθεί" αυτό απ' την αντιδραστική αστική τάξη της Κύπρου (ελλήνων-τούρκων) και εκείνη των Ελλάδας-Τουρκίας - υποταγμένων όλων στους ιμπεριαλιστές.

Η εργατική τάξη της Κύπρου παράλληλα με την πάλη για τη δημιουργία των προϋποθέσεων για την οριστική λύση του Κυπριακού και την επανένωση του νησιού πρέπει να διεξάγει πάλη κατά της διχοτόμησης και των αρνητικών συνεπειών της σε βάρος του κυπριακού λαού (ελλήνων-τούρκων), και για την αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων και όλων των άλλων στρατευμάτων από το νησί.

Η προώθηση αυτής της επαναστατικής κομμουνιστικής ταξικής-διεθνιστικής πολιτικής απαιτεί την ίδρυση επαναστατικού κόμματος της κυπριακής εργατικής τάξης, που θα καθοδηγείται στη δράση του απ' τον επαναστατικό μαρξισμό, δηλ. λενινισμό-σταλινισμό. Μόνο ένα τέτοιο κόμμα μπορεί να οργανώσει και να καθοδηγήσει τους αγώνες της προς αυτή την κατεύθυνση, κόμμα που σήμερα δεν υπάρχει στην Κύπρο κι' αυτό αποτελεί τη βασικότερη αδυναμία και έλλειψη στον αγώνα του κυπριακού λαού.

Είναι γνωστό ότι ως τα μέσα της δεκαετίας του '50 τους αγώνες της κυπριακής εργατικής τάξης, αγροτιάς, μικροαστών, κλπ. ενάντια στην αγγλική αποικιοκρατία και τον ιμπεριαλισμό γενικότερα, αλλά και ενάντια στην αστική τάξη και τους τσιφλικάδες του νησιού καθοδήγησε το επαναστατικό κόμμα της εργατικής τάξης, το Κομμουνιστικό Κόμμα Κύπρου, και αργότερα το μαρξιστικό-λενινιστικό Ανορθωτικό Κόμμα Εργαζόμενου Λαού (ΑΚΕΛ).

Όμως το ΑΚΕΛ υιοθετώντας την αντεπαναστατική σοσιαλδημοκρατική γραμμή του 20ου Συνεδρίου του ΚΚΣΕ (Φλεβάρης 1956) μετατράπηκε σε αστικό κόμμα σοσιαλδημοκρατικού τύπου και δω και πολλές δεκαετίες έχει υποταχτεί στην αστική τάξη της Κύπρου φτάνοντας σήμερα να διαχειρίζεται τα συμφέροντα της με τη συμμετοχή του στην αστική κυβέρνηση με το μεγαλοαστικό ΔΗΚΟ. Το χειρότερο, όμως, είναι ότι έχει γίνει ουρά και έρμαιο του εθνικισμού αυτού του κόμματος και του ακραίου εθνικιστή Τάσου Παπαδόπουλου, που έχει δράση στο παρελθόν, μαζί με το γνωστό Πολύκαρπο Γεωρκάτζη (πράκτορα της CΙΑ) στις γραμμές της αντιδραστικής Δεξιάς εθνικιστικής ΕΟΚΑ μ' αρχηγό το διαβόητο χίτη Γ. Γρίβα, που την εποχή της χούντας (1971) συγκροτεί την ΕΟΚΑ Β' (στηρίζεται από τη χούντα) και όταν αυτός πεθαίνει το 1974 καθοδηγείται από το φασίστα δικτάτοραΔ. Ιωαννίδη, Οργάνωση, που, μαζί με κείνες του φασίστα Ντενκτάς, διέπραξαν σωρεία εγκλημάτων και ματοκύλισαν τον κυπριακό λαό (έλληνες-τούρκους).

Διαβάστε Περισσότερα »

Μυστική συμφωνία Καραμανλή-Μεντερές έμεινε κρυφή 35 ολόκληρα χρόνια και δημοσιεύτηκε τώρα στο Αρχείο "Κων. Καραμανλή"

Αναδημοσίευση από εφημερίδα ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ Αρ. Φύλ. 179 1-15 Απρίλη 2004

"ΚΕΙΜΕΝΟ "ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ ΚΥΡΙΩΝ" ΣΥΝΑΦΘΕΙΣΗΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ κκ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ ΚΑΙ ΜΕΝΤΕΡΕΣ

1. Η Ελλάς και η Τουρκία θα υποστηρίξουν την είσοδον της Δημοκρατίας της Κύπρου εις το ΝΑΤΟ. Η εγκατάστασις βάσεων του ΝΑΤΟ εις την νήσον, ως και η σύνθεσις αυτών, εξαρτάται εκ της συμφωνίας των.

2. Συνεφωνήθη μεταξύ των δυο Πρωθυπουργών ότι θα παρέμβουν παρά τω Προέδρω και Αντιπροέδρω της Δημοκρατίας της Κύπρου, αντιστοίχως, επί τω σκοπώ όπως τεθούν εκτός νόμου το Κομμουνιστικόν Κόμμα και η κομμουνιστική δράσις.

3. Ο πρώτος διοικητής του Τριμερούς Στρατηγείου, του προβλεπομένου υπό του άρθρου 3 της Συνθήκης Συμμαχίας μεταξύ της Δημοκρατίας της Κύπρου, της Ελλάδος και της Τουρκίας, θα ορισθή δια κλήρου.

4. Συνεφωνήθη ότι αμέσως μετά την υπογραφήν των Συνθηκών δέον να αρθούν τα ισχύοντα σήμερον εν Κύπρω έκτακτα μέτρα και ότι δέον να προκηρυχθή γενική αμνηστία.

5. Το Σύνταγμα θα καταρτισθή, εντός του συντομωτέρου δυνατού χρονικού διαστήματος, υπό επιτροπής αποτελούμενης εξ ενός αντιπροσώπου της ελληνικής κοινότητος, ενός αντιπροσώπου της τουρκικής κοινότητος και δυο αντιπροσώπων ορισθησομένων υπό της ελληνικής και τουρκικής Κυβερνήσεως, αντιστοίχως.

Η επιτροπή αύτη, ήτις θα ενισχυθή εις το έργον της υπό ενός νομικού εμπειρογνώμονος, έχοντος ιδιότητα συμβούλου και εκλεγησομένου υπό των Υπουργών των Εξωτερικών της Ελλάδος και της Τουρκίας, οφείλει να λάβη υπ' όψιν της και να σεβασθή επακριβώς, κατά τας εργασίας της, τα τεθέντα εις τα κείμενα της Διασκέψεως της Ζυρίχης σημεία και να εκπλήρωση το έργον της συμφώνως προς τας ούτω καθιερωθείσας αρχάς".

Διαβάστε Περισσότερα »

Απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ: Η κατάσταση στην Ελλάδα και τα σημερινά προβλήματα του λαϊκού μας κινήματος (Απρίλης 1955) (Απόσπασμα)

Αναδημοσίευση από εφημερίδα ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ Αρ. Φύλ. 179 1-15 Απρίλη 2004

Απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ

Η κατάσταση στην Ελλάδα και τα σημερινά προβλήματα του λαϊκού μας κινήματος (Απρίλης 1955)
(Απόσπασμα)

"Η ΚΕ του ΚΚΕ διαπιστώνει ότι οι προσκυνημένοι της Αθήνας μαζί με τα όργανα τους στην Κύπρο δραστηριοποιούν τελευταία την κυπροκαπηλεία τους. Πίσω απ' αυτή πάνε να καλύψουν την ουσιαστική συνθηκολόγηση τους μπροστά στον εγγλέζικο ιμπεριαλισμό. Θέλουν παράλληλα να διεκδικήσουν και ν' αποσπάσουν, όπως ονειρεύονται, απ' τους κομμουνιστές, απ' όλους τους πραγματικούς πατριώτες αγωνιστές της λευτεριάς την ηγεσία στην πάλη για τα εθνικά δίκαια του κυπριακού λαού. Αισχροκερδούν πάνω στον πατριωτισμό της κυπριακής νεολαίας, του λαού της Κύπρου και θέλουν να τον προσεταιριστούν, κάνουν ότι παραστέκονται στον αγώνα τους για να μπορούν έτσι πιο εύκολα να πραγματοποιήσουν την προδοσία τους.

Η ΚΕ του ΚΚΕ δηλώνει ότι οι εθνικοί πόθοι του κυπριακού λαού μπορούν να πραγματοποιηθούν μόνο με την πατριωτική ενότητα και την αποφασιστική μαζική πάλη του λαού στην Κύπρο και στην Ελλάδα, πάλη που θα χει την υποστήριξη όλης της προοδευτικής ανθρωπότητας. Απαραίτητος όρος για την επιτυχία είναι να ξεσκεπαστούν και ν' απομονωθούν οι κυπροκάπηλοι διασπαστές της εθνικής ενότητας του λαού στην Κύπρο και στην Ελλάδα. Αυτοί που προδίνουν και ξεπουλάνε και την Κύπρο. Πουθενά δεν πρέπει να τους αφήνουμε έδαφος για δημαγωγία και παραπλάνηση των μαζών. Παντού και πάντοτε πρέπει να τους ξεσκεπάζουμε ανειρήνευτα.

Όσο οι άγγλοι ιμπεριαλιστές καταπνίγουν τα εθνικά δίκαια των κύπριων και εντείνουν την τρομοκρατία τους, τόσο θα δυναμώνει η αντίσταση και η πάλη των κύπριων πατριωτών, του λαού της Κύπρου.

Ιερό χρέος των κομμουνιστών, όλων των αγωνιστών του λαού είναι να βρίσκονται πάντα επικεφαλής του λαού, να οργανώνουν και να καθοδηγούν τη μαζική του πάλη, να εξασφαλίζουν σωστή, πατριωτική πολιτική ηγεσία στο εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα και να το προφυλάγουν τόσο απ' την προδοσία και απ' τους τυχοδιωκτισμούς των ξενόδουλων της Αθήνας όσο και απ' τις προκλήσεις των άγγλων ιμπεριαλιστών. Τόσο τέτοιοι τυχοδιωκτισμοί όσο και παρόμοιες προκλήσεις αποβλέπουν στο να καλύπτουν την προδοσία και στο ζήτημα της Κύπρου, στο να παρασέρνουν σε λαθεμένο δρόμο και να χτυπάνε το λαϊκό πατριωτικό κίνημα. Παρ' όλες, όμως, αυτές τις μηχανορραφίες των εχθρών του λαού, ενάντια σ' αυτά τα σκοτεινά τους σχέδια ο αγώνας του λαού στην Κύπρο αναπτύσσεται. Ο λαός της Ελλάδας στέκεται ολόψυχα στο πλευρό του συμπαραστάτης και συναγωνιστής. Ζήτω ο αγώνας των κύπριων πατριωτών. Αίσχος στους προδότες της Αθήνας. Κάτω οι άγγλοι και οι αμερικάνοι ιμπεριαλιστές. Λευτεριά στην Κύπρο. Λεύτερη Κύπρος στη λεύτερη Ελλάδα.

Απρίλης 1955

Διαβάστε Περισσότερα »

Αδέσμευτη Κίνηση Γυναικών: Η «βίαιη» πολιτική της ευρωπαϊκής ένωσης οδηγεί σε αδιέξοδο εκατομμύρια γυναίκες, εντός και εκτός της Ευρώπης

 

Στο περιθώριο της 121ης συνόδου της Υπουργικής Επιτροπής του Συμβουλίου της Ευρώπης που πραγματοποιήθηκε στην Κωνσταντινούπολη 11/5/2011, για πολλοστή φορά διατυπώθηκε η «επιθυμία» της ευρωπαϊκής ένωσης να εξαλείψει τη βία κατά των γυναικών και των παιδιών, προς επίρρωση δε των προθέσεών της, 13 κράτη -Τουρκία [71,5 εκατ. πληθυσμός], Μαυροβούνιο [0,6], Σλοβακία [5,4], Ισλανδία [0,3], Ελλάδα [11,2], Πορτογαλία [10,6], Αυστρία [8,3], Φινλανδία [5,3], Γαλλία [64,3], Γερμανία [82], Ισπανία [45,8], Σουηδία [9,2], Λουξεμβούργο [0,5] - υπέγραψαν τη νέα «Σύμβαση για την πρόληψη της βίας κατά των γυναικών και της οικογενειακής βίας», στοχεύοντας « σ’ ένα ολοκληρωμένο παγκόσμιο νομικό πλαίσιο και σε ένα διεθνή μηχανισμό παρακολούθησής του ». Σημειωτέον, ότι οι γυναίκες στην Ευρώπη δεν τυγχάνουν ίσης προστασίας από τη βία και η ανισότητα μεταξύ πλουσίων και φτωχών κρατών είναι διακριτή και μεγάλη. Το κατά κεφαλή ΑΕΠ στη Γερμανία είναι 3.773 (σε $ ΗΠΑ), στη Γαλλία 3.011, στη Σλοβακία 112, στην Ελλάδα 387, στο Μαυροβούνιο 5 !

Στα Ηνωμένα Έθνη δεν υφίσταται αναγνωρισμένος ορισμός για τη «βία κατά των γυναικών», με ποιον τρόπο λοιπόν θα στηθεί « το ολοκληρωμένο παγκόσμιο νομικό πλαίσιο και ο διεθνής μηχανισμός παρακολούθησής του »;

Συγκυριακά δε και μόνο στις μέρες μας που το ΔΝΤ/ Ντομινίκ Στρος (μηχανισμός/ άτομο) ταυτοποιούνται ως βιαστές λαών και γυναικών, οι νέες συμβάσεις αιωρούνται σαν φαντάσματα.

Η σύλληψη του εγχειρήματος («ολοκληρωμένο παγκόσμιο νομικό πλαίσιο και ¨ενας διεθνής μηχανισμός παρακολούθησής του») μας άφησε άναυδες. Γνωρίζοντας τα του οίκου μας (Ελλάδα), αλλά κυρίως βιώνοντας τη λαίλαπα του παγκόσμιου και ευρωπαϊκού νομισματικού πολέμου στο πετσί μας, συνειδητοποιούμε ότι με το ψέμα τους επιχειρούν μια θεραπευτική μέθοδο ανάλγητης αγωγής πάνω στις γυναίκες και τα παιδιά, χρησιμοποιώντας πυρηνική ενέργεια.

Η βία κατά των γυναικών και των παιδιών στον πλανήτη είναι σαν μια ηφαιστειακή λάβα έτοιμη να ξεχυθεί. Φτώχεια, πορνεία, βιασμοί από τους στρατούς, βιομηχανία του σεξ, άνθρωποι χωρίς ιθαγένεια. Ο κατάλογος είναι απελπιστικά μεγάλος και διαρκώς επιδεινούμενος. Η βία έχει φωλιάσει στα σώματα εκατομμυρίων γυναικών και παιδιών και η Ευρώπη «οραματίζεται» ως manager πολυεθνικής εταιρείας. Με ένα πυκνογραμμένο τεχνοκρατικό κείμενο, η νέα «Σύμβαση για την πρόληψη της βίας κατά των γυναικών και της οικογενειακής βίας» επιδιώκει –δια της επαναλήψεως παλιών διαπιστώσεων - τη φυγή από το εφιαλτικό παρόν. Στο κείμενο πλειοδοτούν οι «ωραίες» ή «εμπνευσμένες» πολιτικές, αλλά αυτές οι φαντασιακές πολιτικές, απέχουν έτη φωτός από τη μαρτυρική αλήθεια εκατομμυρίων ανθρώπων.

Η βία αυξάνεται καθημερινά εντός και εκτός Ευρώπης. Μια αποτίμηση της τελευταίας 20ετίας είναι αρκετή. Γιουγκοσλαβία, Αφγανιστάν, Ιράκ, Παλαιστίνη, Λιβύη… Γέμισαν τα σύνορα με γυναίκες, αγόρια και κορίτσια, θύματα βιασμού και σεξουαλικής εκμετάλλευσης για την «εκτόνωση» των ελληνικών, γερμανικών, γαλλικών, αμερικανικών στρατευμάτων. Ούτε λόγος για τις πολιτικές της «προηγμένης» Ευρώπης και της Δύσης εις βάρος λαών.

Τα «κέντρα πολιτικής σκέψης» αδυνατούν να συμπεριλάβουν στις αναλύσεις τους, προτάσεις για «βέλτιστες πρακτικές» εντός των στρατευμάτων τους. Είναι καταγεγραμμένο ότι πάνω από το 30% των γυναικών στρατιωτών έχουν πέσει θύματα βιασμού, όχι μόνο μέσα στο στρατό που υπηρετούν, αλλά και από «ιδιωτικές εταιρείες» πολέμου. Ενώ οι γυναίκες στρατιώτες υφίστανται τον εξευτελισμό και το διασυρμό τους από τους συναδέλφους τους, μια στρατιωτίνα διασκεδάζει στοχεύοντας τα γεννητικά όργανα ενός Ιρακινού κρατουμένου ή μια άλλη να σέρνει το γυμνό κορμί ενός άλλου ή μια άλλη ποζάρει χαμογελαστή δίπλα σε Παλαιστίνιους κρατουμένους με δεμένα μάτια και χέρια .Τα γεγονότα αυτά ανατρέπουν τη διαρθρωτική φύση της βίας κατά των γυναικών, επειδή θύτες μπορεί να είναι και γυναίκες στρατευμένες στους πολέμους τους. Η de jure και de facto ισότητα «βιαστών ανδρών και γυναικών» κατά των ανθρώπων, δεν έχει προβλεφθεί σε καμία διεθνή σύμβαση για καταστάσεις ένοπλης σύγκρουσης.

Απαριθμήσαμε περί τις 100 Διεθνείς Συμβάσεις και Πρωτόκολλα, που έχουν επικυρωθεί από την Ελλάδα στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, των δικαιωμάτων των γυναικών και των παιδιών. Οι διεθνείς και ευρωπαϊκοί οργανισμοί έχουν πλούσια δραστηριότητα στην παραγωγή κειμένων, η Ελλάδα επικυρώνει ή υπογράφει, αλλά το γεγονός παραμένει: η βία κατά των γυναικών και των παιδιών αυξάνεται.

Η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου υπέγραψε τη νέα «Σύμβαση για την πρόληψη της βίας κατά των γυναικών και της οικογενειακής βίας». Αυτό, βέβαια, δεν αποτελεί είδηση, είναι δικαίωμα του κ. Παπανδρέου να συμπεριφέρεται ως πρόεδρος Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης ή ως «αντεξουσιαστής» της κυβέρνησής του, δεν είναι όμως δικαίωμά του ο εμπαιγμός των γυναικών. Εμπαίζοντας τις γυναίκες, στη μεν νέα σύμβαση επαγγέλεται ότι θα πατάξει την πορνεία ως βία, στο εσωτερικό όμως της Ελλάδας έχει την πορνεία αναγνωρισμένο επάγγελμα και η κυβέρνηση Παπανδρέου θεραπαινίδα μαστροπών, σωματεμπόρων, δουλεμπόρων είναι ταυτόχρονα και συνεκμεταλλεύτρια γυναικών και κοριτσιών θυμάτων δουλεμπορικών εταιρειών. Η πορνεία «επάγγελμα» αποδίδει εισφορές, φόρους και δεν αυξάνει το «χρέος», το «εθνικό χρέος»!

Συμφώνως με τη νέα «Σύμβαση για την πρόληψη της βίας κατά των γυναικών και της οικογενειακής βίας» :

  • Όταν μετανάστρια είναι θύμα βίας και η άδεια διαμονής της εξαρτάται από εκείνη του συζύγου ή του συντρόφου της, χορηγείται αυτόνομη άδεια διαμονής, αναστέλλεται η διαδικασία απέλασης και παρατείνεται η άδεια διαμονής.

  • Μη επαναπροώθηση θυμάτων βίας, όταν στη χώρα τους τίθενται σε κίνδυνο, για οιοδήποτε λόγο.

Τα δικαιώματα των μεταναστριών έγιναν πλαστική σημαία στα χέρια των κρατούντων.

Όσοι και όσες ασκούν εξουσία ,κρίνονται από τις πολιτικές που εφαρμόζουν και οι πολιτικές αποκτούν περιεχόμενο όταν απαντούν στα προβλήματα. Με τον ένα να δηλώνει «σοσιαλιστής» και την άλλη «φεμινίστρια» δεν οδηγεί πουθενά. Και το μαχαίρι και το πεπόνι δικό τους. Οψόμεθα…

Βία ενδοοικογενειακή, σεξουαλική, βιασμοί, καταναγκαστικοί γάμοι, ακρωτηριασμοί γεννητικών οργάνων, εγκλήματα στο όνομα «της τιμής» σε καιρό ειρήνης, κατά τη διάρκεια και μετά τις ένοπλες συγκρούσεις.

Στην Ελλάδα, οι αποσκευές μας γέμισαν χαρτιά, αρχεία doc και pdf, ενώ εδώ και χρόνια είμαστε στο ίδιο σημείο εκκίνησης. Η Οδύσσεια της ενδοοικογενειακής βίας δεν έχει τελειωμό.

Αυτό καθαυτό το πρόβλημα της βίας κατά των γυναικών και των παιδιών χρησιμοποιείται ως εφαλτήριο επιστημονικής και επαγγελματικής εξέλιξης προσώπων, αποτελεί το άλλοθι των νεοφιλελεύθερων πολιτικών των κυβερνητικών οργάνων για τις γυναίκες. Βουλή, συνεντεύξεις, δημοσιεύσεις, διαφημιστικές εταιρείες και επικοινωνιολόγοι υπηρετούν τις/τους «τεχνικούς της εξουσίας».

Μέχρι σήμερα, η πραγματική έκταση του προβλήματος αγνοείται.

Τα ίδια πολιτικά πρόσωπα εντός/εκτός Ευρώπης, ανάλογα με το πού βρίσκονται, μεταλλάσσονται. Στην Ευρώπη το παίζουν «πρωτοπορία», στην Ελλάδα «οπισθοφυλακή».

Μια ιστορία ενδοοικογενειακής βίας από την Τουρκία, αξίζει να αξιολογηθεί.

Το 1995 η Nahide Opuz (τουρκάλα) παντρεύτηκε τον ομοεθνή της, H.O.

Από το 1995 και για τα επόμενα τρία χρόνια η ίδια και η μητέρα της, ξυλοφορτώθηκαν, μαχαιρώθηκαν, χτυπήθηκαν ακόμη και με αυτοκίνητο. Ασκήθηκαν διώξεις κατά του δράστη για σωματικές βλάβες και για απόπειρα ανθρωποκτονίας, ο κατηγορούμενος αφέθηκε ελεύθερος, μετά από πιέσεις τα θύματα απέσυραν τις μηνύσεις και εν τέλει ο κατηγορούμενος απαλλάχθηκε των κατηγοριών.

Το 2001 ο H.O. μαχαίρωσε επτάκις τη σύζυγό του Nahide Opuz. Η Τουρκική δικαιοσύνη καταδίκασε τον μαχαιροβγάλτη σε 25 ημέρες φυλάκιση και του επέβαλε 350 € πρόστιμο!

Το 2002 η Nahide Opuz και η μητέρα της απεφάσισαν να εγκατασταθούν στη Σμύρνη, προκειμένου να γλιτώσουν . Στο δρόμο για τη Σμύρνη ο H.O. σταμάτησε το αυτοκίνητο, που επέβαιναν οι δύο γυναίκες, κακοποίησε την Nahide Opuz και σκότωσε τη μητέρα της. Ο φονιάς καταδικάστηκε σε ισόβια, αλλά αφέθηκε ελεύθερος επειδή άσκησε έφεση. Στο μεταξύ συνέχιζε να απειλεί την Nahide Opuz. Οι προσφυγές της Nahide Opuz στις αρχές για λήψη περιοριστικών μέτρων, απορρίπτονταν κατ’ εξακολούθηση. Η απελπισμένη Nahide Opuz, στις 15 Ιουλίου 2002 προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ).

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ), μετά από 7 χρόνια, στις 9 Ιουνίου 2009, καταδίκασε την Τουρκία για παραβίαση των άρθρων 2,3 & 14 της Σύμβασης για την Προστασiα των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών.

Η απόφαση χαρακτηρίστηκε «καινοφανής» :

Επειδή το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ), για να αποφασίσει χρειαζόταν 7 χρόνια ;

Επειδή ανακάλυψε «την πυρίτιδα» ότι τα θύματα πιεζόμενα αποσύρουν τις διώξεις ;

Επειδή διαπίστωσε ότι τα κράτη ολιγωρούν όταν αποδίδουν δικαιοσύνη ;

Επειδή διέγνωσε έλλειψη βούλησης ως προς την αντιμετώπιση της ενδοοικογενειακής βίας ;

Επειδή «οι αρχές του τόπου» «ανέχονται» τους δράστες, υπερασπίζοντας τα ιερά και τα όσια της αγίας οικογένειας και της παράδοσης ;

Επειδή για πρώτη φορά , το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) ασχολήθηκε με την ενδοοικογενειακή βία;

Όταν το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) ασχοληθεί με τη Σαρία στην Ελλάδα, δηλαδή με τον Ιερό Μουσουλμανικό Νόμο της Ευρώπης, θα θεωρηθεί «επανάσταση».

Στην Ελλάδα ο Μουφτής και η Σαρία διέπουν την οικογενειακή κατάσταση των μουσουλμάνων πολιτών της, κατ’ απόκλιση του Αστικού Κώδικα. Στην Τουρκία, έχει καταργηθεί από το 1926.Το Συμβούλιο της Ευρώπης με το ψήφισμα 1704 (2010) καλεί την Ελλάδα να καταργήσει την εφαρμογή του νόμου της Σαρία. Δεν ζούμε σε φεμινιστικό «παράδεισο», όπως οι Aμερικανίδες ! Αλλά και μόνο για κάποιον ελλαδικό παράδεισο, θεωρούμε ότι το αυτονόητο πρέπει να γίνει!

Φτώχεια - βία – πορνεία – σαρία…

Το κράτος μας θεματοφύλακας της αστικής τάξης, μπούκωσε με εκατομμύρια ευρώ τις τράπεζες στο όνομα της μη κατάρρευσής τους, τζογάρισε σε μετοχές, ομόλογα, χρεώγραφα, βύθισε στη φτώχεια εκατομμύρια ανθρώπους, βυθίστηκε το ίδιο και στα «αδιέξοδά» του και μυθογραφεί.

Οι γυναίκες στους δρόμους.

Αδέσμευτη Κίνηση Γυναικών

Διαβάστε Περισσότερα »

Στο 43,1% η ανεργία στους νέους έως 24 ετών – 786.459 οι άνεργοι σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ) τον Απρίλη το ποσοστό ανεργίας ανήλθε στο 15,8% από 11,9% τον αντίστοιχο περσινό μήνα και 16,2% τον Μάρτη του 2011. Ο συνολικός αριθμός των ανέργων ανήλθε σε 786.459 άτομα.

Στις ηλικίες 15-24 ετών η ανεργία ετών ανήλθε σε 43,1% (από 30,8% τον Απρίλη 2010).
Στις ηλικίες από 25-34 ετών η ανεργία αφορά το 22,3% του συνόλου (από 15% )
Στις ηλικίες 35- 44 ετών η ανεργία ανήλθε σε 12,7% (από 10,4% πέρυσι).

Διαβάστε και το προηγούμενο δημοσίευμα: 756.795 (15,1%) οι επίσημοι άνεργοι τον Ιανουάριο

Διαβάστε Περισσότερα »

ΒΙΒΛΙΑ-ΜΠΡΟΣΟΥΡΕΣ-ΕΚΔΟΣΕΙΣ

Ιούλης 2010
- Σοσιαλισμός του 21ου αιώνα: Νέα Θεωρητικοποίηση Παλιών Αντι-Μαρξιστικών Ιδεών. Τιμή: 5 ευρώ
- Ι.Β. Στάλιν: Τροτσκισμός ή Λενινισμός. Τιμή: 3 ευρώ. Διατίθεται και ηλεκτρονικά δωρεάν.
- Πρόγραμμα του ΚΚΕ (Σχέδιο) του 1954. Τιμή: 3 ευρώ
- Καταστατικό του ΚΚΕ του 1945. Τιμή: 2 ευρώ
- Ε. Χότζα: "Το μαρξιστικό-λενινιστικό κίνημα και η παγκόσμια κρίση του καπιταλισμού". Τιμή: 3 ευρώ ΕΛΑΧΙΣΤΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ
- Άρθρα στο "Ριζοσπάστη" και στην "Κομμουνιστική Επιθεώρηση" (1924-1947) ενάντια στον αντεπαναστατικό τροτσκισμό. Τιμή: 5 ευρώ ΕΛΑΧΙΣΤΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ
- Αντώνη Αγγελούλη (Βρατσάνου): Βροντάει ο Όλυμπος. Τιμή: 5 ευρώ
- Νίκανδρου Κεπέση: Μαρξισμός-Λενινισμός και Προλεταριακός Διεθνισμός. Τιμή: 2 ευρώ
- Νίκου Ζαχαριάδη: Συλλογή Έργων. Τιμή: 20 ευρώ
- 3η Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ (10-14/10/1950). Τιμή: 15 ευρώ ΕΛΑΧΙΣΤΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ
- Γενικές Σύντομες Θέσεις της Κίνησης για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55 για την ενότητα των κομμουνιστών. Τιμή: 2 ευρώ. Διατίθεται και ηλεκτρονικά δωρεάν.
- 60 χρόνια ΝΑΤΟ. Διατίθεται ηλεκτρονικά δωρεάν.

- DVD “Με σημαία το μαρξισμό-λενινισμό-σταλινισμό”. Τιμή: 10 ευρώ (συμπεριλαμβάνονται τα έξοδα αποστολής στο εσωτερικό)
- DVD (διπλό) “Ανασύνταξη (1996-2010)”. ΝΕΑ ΕΚΔΟΣΗ! Τιμή: 10 ευρώ (συμπεριλαμβάνονται τα έξοδα αποστολής στο εσωτερικό)
- DVD «Επανάσταση» Στο dvd υπάρχουν όλα τα φύλλα (1982-1992), σύνολο 888 σελίδες μεγάλου μεγέθους. Τιμή: 10 ευρώ (συμπεριλαμβάνονται τα έξοδα αποστολής στο εσωτερικό)
- DVD «Άπαντα Στάλιν» Τιμή: 10 ευρώ Περισσότερες πληροφορίες... 
[Αν πάρετε περισσότερα από 1 dvd η τιμή μειώνεται].
Μετά από συνεννόηση μπορούμε να διαθέσουμε και τα
Δημήτρη Βάγια «ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΡΙΑΜΒΟ στην ΠΡΟΔΟΣΙΑ, στην ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ και ΜΕΤΑ ΤΙ;» ΤΟΜΟΣ Α' Τιμή: 30 ευρώ
Δημήτρη Βάγια «ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΡΙΑΜΒΟ στην ΠΡΟΔΟΣΙΑ, στην ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ και ΜΕΤΑ ΤΙ;» ΤΟΜΟΣ Β' Τιμή: 30 ευρώ
Ντίνος Ροζάκης: ΣΑΡΑΝΤΑΧΡΟΝΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΑΫΓΕΤΟΣ – ΓΡΑΜΜΟΣ - ΤΑΣΚΕΝΔΗ 1936-1976
Ηλία Μεταλλίδη: Θυμόμαστε, διδασκόμαστε, προχωράμε!

Παραγγελίες μπορούν να γίνονται μέσω email στη διεύθυνση anasintaxi@yahoo.com. Η παράδοση γίνεται με αντικαταβολή (+ΕΞΟΔΑ ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ).
Παρακαλούμε στο email να περιλαμβάνεται όνομα, επώνυμο, διεύθυνση (με ταχ. κώδικα) και, αν είναι δυνατόν, και ένα τηλέφωνο για συνεννόηση.
Διαβάστε Περισσότερα »