Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ του MATYAS RAKOSI (14.3.1892-5.2.1971) απ την προδοτική αντικομμουνιστική σοσιαλφασιστική κλίκα των ΜΠΡΕΖΝΙΕΦ-ΚΑΝΤΑΡ και οι ΣΥΝΕΝΟΧΟΙ χρουστσο-μπρεζνιεφικοί σοσιαλδημοκράτες του «Ριζοσπάστη»

Φέτος το Φλεβάρη, για πρώτη φορά μετά σχεδόν 60 χρόνια απ’ τη σύλληψη και γκαγκστερική βίαιη απαγωγή του μεγάλου Ούγγρου επαναστάτη σταλινιστή ηγέτη MATYAS RAKOSI απ’ την πατρίδα του και 46 χρόνια απ’ τη ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ του απ’ τη φασιστική συμμορία των χρουστσοφικών ρεβιζιονιστών σοσιαλδημοκρατών, «θυμήθηκαν», υποτίθεται, οι σοσιαλδημοκράτες ηγέτες του ρεφορμιστικού «Κ»ΚΕ να «ενημερώσουν» τους αναγνώστες τους, ισχυριζόμενοι ότι ο RAKOSI πέθανε απλά από φυσικό θάνατο, και μάλιστα στην πατρίδα του, την Ουγγαρία, όπου δήθεν ζούσε τα τελευταία χρόνια της ζωής του – ξεπερνώντας έτσι, σε ψευδολογίες, κατά πολύ το δάσκαλό τους Joseph Goebels.

Έτσι, λοιπόν, ανερυθρίαστα και με απύθμενο θράσος – χαρακτηριστικό των αντισταλινικών χρουστσοφικών σοσιαλδημοκρατών – γκεμπελίσκων «πληροφορούν» τους αναγνώστες απ’ τη στήλη «ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ» της ρεφορμιστικής κιτρινο-φυλλάδας «Ριζοσπάστης»: το «1971 πεθαίνει ο Ούγγρος κομμουνιστής Ματίας Ράκοσι, μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Κομμουνιστικής Διεθνούς, Γενικός Γραμματέας των Ούγγρων εργαζομένων (1945-1956) και πρωθυπουργός της Ουγγαρίας (1952-1953)» («Ρ» 5/2/2014, σελ. 2).

Οι επαναστάτες κομμουνιστές καλούνται να αποκαταστήσουν την ιστορική αλήθεια, αποκαλύπτοντας και καταγγέλλοντας αυτά τα χονδροειδέστατα ΨΕΥΔΗ στην εργατική τάξη και στο λαό. Στο «αθώο» αυτό ελεεινογράφημα περιέχονται ΔΥΟ χονδροειδέστατα ΨΕΥΔΗ: πρώτο, ο MATYAS RAKOSI ΔΕΝ πέθανε από φυσικό θάνατο, άλλα εξοντώθηκε-ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΗΚΕ, κάτω από άγνωστες συνθήκες, απ’ την προδοτική σοσιαλφασιστική κλίκα των ΜΠΡΕΖΝΙΕΦ-ΚΑΝΤΑΡ, δεύτερο, ΔΕΝ ζούσε ΟΥΤΕ πέθανε στην πατρίδα του την Ουγγαρία, όπως αφήνεται κουτοπόνηρα να εννοηθεί, αλλά στον τόπο της ΕΞΟΡΙΑΣ του στην καπιταλιστική χρουστσο-μπρεζνιεφική Σοβιετική Ένωση (στο Gorky-Novgorad, όπως έγινε γνωστό τα τελευταία χρόνια), μετά 15 χρόνια εξορίας, άγνωστο σε πόσα μέρη της Σοβιετικής Ένωσης.

Αυτό είναι ΜΟΝΟ ένα μέρος της ιστορικής αλήθειας για την τύχη του αγαπημένου ηγέτη της ουγγρικής εργατιάς-αγροτιάς. Γιατί είναι γνωστό στους κομμουνιστές αλλά και στους γκεμπελίσκους χρουστσοφικούς σοσιαλδημοκράτες ηγέτες του «Κ»ΚΕ – ΣΥΝΕΝΟΧΟΥΣ-ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΣ των GOTTWALT-BIERUT-RAKOSI-ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ – ότι η αντικομουνιστική φασιστική κλίκα των Χρουστσόφ-Μπρέζνιεφ-Μικογιάν, κλπ., επιτέθηκε και ουσιαστικά παραμέρισε την επαναστατική ηγεσία του Ουγγρικού κόμματος, μ’ επικεφαλής τον αδιάλλακτο επαναστάτη κομμουνιστή σταλινιστή MATYAS RAKOSI, ακόμα απ’ την ίδια μέρα της κηδείας του ΙΩΣΗΦ ΣΤΑΛΙΝ, όπως μας πληροφορεί ο ίδιος στις «ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ» του, ενώ τον Ιούνη του 1953 προχώρησε ανοιχτά πλέον, με ωμό και βίαιο τρόπο στον οριστικό παραμερισμό και στην αντικατάσταση της επαναστατικής ηγεσίας, επιβάλλοντας ως πρωθυπουργό τον Imre Nagy (7.6.1896-16.6.1958)και τον Janos Kadar (26.5.1912-6.7.1989) στην ηγεσία, βγάζοντας τον απ’ τη φυλακή – ΑΝΑΤΡΕΠΟΝΤΑΣ έτσι, βίαια και πραξικοπηματικά τη Λαϊκή Εξουσία στην Ουγγαρία.

Μετά την αυστηρή απομόνωση-σύλληψή του τον απήγαγαν γκανγκστερικά απ’ την πατρίδα του και τον μετέφεραν δια της βίας παράνομα στη Σοβιετική Ένωση στον τόπο ή τόπους εξορίας και το 1971 τον ΔΟΛΟΦΟΝΗΣΑΝ, όπως δολοφόνησαν και τους GOTTWALT-BIERUT-ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ (όλοι τους Αρχηγοί επαναστατικών κομμάτων και μέλη της Εκτελεστική Επιτροπή της Γ’ Κομμουνιστικής Διεθνούς):

KLEMENT GOTTWALT (23.11.1896-14.3.1953). Ο GOTTWALT λίγες μέρες μετά την επιστροφή του στην Πράγα απ’ την κηδεία του ΣΤΑΛΙΝ στη Μόσχα πεθαίνει. Είναι κάτι παραπάνω από φανερό ότι η δολοφονική συμμορία των Χρουστσοφ-Μπρέζνιεφ-Μικογιάν κλπ. τον δηλητηρίασε.

BOLESLAW BIERUT (18.4.1892-12.3.1956). Στη Μόσχα πεθαίνει το 1956 o BIERUT, προφανώς δηλητηριασμένος απ’ τη χρουστσοφική προδοτική συμμορία.

MATYAS RAKOSI (14.3.1892-5.2.1971). Στον τελευταίο τόπο της εξορίας, το Gorky της καπιταλιστικής Σοβιετικής Ένωσης, εξοντώνεται-δολοφονείται, κάτω από άγνωστες συνθήκες, ο RAKOSI, μετά 15 χρόνια εξορίας, απ’ την αντικομμουνιστική σοσιαλφασιστική συμμορία των ΜΠΡΕΖΝΙΕΦ-KADAR.

ΝΙΚΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ (27.4.1903-Αυγουστος 1973). ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΗΚΕ στον τελευταίο τόπο της εξορίας του, Σουργκούτ της Σιβηρίας, απ’ τη σοσιαλφασιστική κλίκα των ΜΠΡΕΖΝΙΕΦ-ΦΛΩΡΑΚΗ, μετά 17 χρόνια εξορίας, τον Αύγουστο του 1973, παραμονές της πολιτικής «αλλαγής» στην Ελλάδα, για να μην επιστρέψει ζωντανός στην πατρίδα του και τους χαλάσει τα προδοτικά σχέδια. Οι σοβιετικοί και έλληνες ρεβιζιονιστές ανακοίνωσαν δυο αλληλοσυγκρουόμενες και αλληλοαναιρούμενες εκδοχές θανάτου: «από καρδιά» (1973 )και «αυτοκτονία» (1990), και επομένως ΨΕΥΔΕΙΣ εκδοχές, για να αποκρύψουν απ’ την εργατική τάξη και τον ελληνικό λαό το ΜΕΓΑΛΟ ΕΓΚΛΗΜΑ της ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ που διέπραξαν, στερώντας τους τον ικανότατο ΜΕΓΑΛΟ xιλοτραγουδισμένο ηγέτη τους. Ορθότατα σημείωνε ο κομμουνιστής ΝΙΚΑΝΔΡΟΣ ΚΕΠΕΣΗΣ: «Την 1^η Αυγούστου 1973 ο χρουστσωφικός ηγέτης Λ. Μπρέζνιεφ προχώρησε σε ένα έγκλημα που δεν το τόλμησαν ούτε οι χιτλερικοί κατακτητές….Ο Χαρ. Φλωράκης φαίνεται ότι συναίνεσε με τη χρουστσωφική ηγεσία αν δεν της το ζήτησε εκείνος για τη δολοφονία του Ζαχαριάδη. Όπως και νάχει το ζήτημα ο Χαρ. Φλωράκης υπήρξε ηθικός αυτουργός της δολοφονίας του Ν. Ζαχαριάδη»( ΝΙΚΑΝΔΡΟΥ ΚΕΠΕΣΗ: «Προβληματισμοί γύρω από γεγονότα και πρόσωπα», σελ.45-46, Αθήνα 2006).