Δευτέρα 31 Ιανουαρίου 2011

Ισημερινός: 4 χρόνια «επανάσταση των πολιτών»

En Marcha, όργανο του Μαρξιστικού-Λενινιστικού Κομμουνιστικού Κόμματος Ισημερινού (PCMLE), αρ.φυλ. 1518, 13-20 Ιανουαρίου 2011, σελ. 1

Αυτές τις μέρες ο Ραφέλ Κορέα συμπληρώνει 4 χρόνια στην προεδρία, διάστημα αρκετά για να φανεί πόσο μακριά βρίσκεται από την υπόσχεσή του για ανοικοδόμηση του Ισημερινού. Σε περίπτωση απουσίας της συνταγματικής μεταρρύθμισης που θα του επιτρέψει να είναι υποψήφιος για επανεκλογή, ο Κορέα θα φθάσει στο τέλος της θητείας του.
Δομικά, η χώρα δεν έχει υποστεί καμία αλλαγή, η πολιτική που εφαρμόζεται από το πολιτική του Κορέα, τον «κορεισμό», όχι μόνο δεν έχει επηρεάσει την ουσία του υπάρχοντος καπιταλιστικού συστήματος, αλλά οι πολιτικοί θεσμοί του και το οικονομικό της πρόγραμμα αποσκοπεί στη στήριξη και την ενίσχυση του υπάρχοντος συστήματος. Για τέσσερα χρόνια, ο Ισημερινός έχει μια κυβέρνηση που μείνει έξω από αυτό που έχει ονομαστεί ως «πατριδοκρατία» (partidocracia), αλλά αντίθετα η εξουσία παραμένει στα χέρια της αστικής τάξης. Δείτε μόνο πως τα τελευταία χρόνια έχουν αυξήσει τα κέρδη που αναφέρθηκαν από τους τραπεζίτες και βιομηχάνους και πώς έχουν επεκταθεί τα ποσοστά της φτώχειας για τους δικαιούχους της «επανάστασης των πολιτών».[…]

Ολόκληρο στα αγγλικά: Four years of “citizens' revolution.”
Διαβάστε Περισσότερα »

Σάββατο 29 Ιανουαρίου 2011

Ξυλοδαρμός φοιτητή στην Τρίπολη

Ανακοίνωση Εργατικού Κέντρου Αρκαδίας για το περιστατικό αστυνομικής βίας

ΠΡΩΤΟΓΝΩΡΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗΣ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑΣ ΚΑΙ ΒΙΑΣ  ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΤΡΙΠΟΛΗΣ

Την Πέμπτη 20 Ιανουαρίου τρεις νέοι, επιστρέφοντας στο σπίτι τους δέχτηκαν απρόκλητη και αναίτια επίθεση στην Πλατεία Πετρινού, κατά αρχήν από έναν αστυνομικό με πολιτικά και με συμβατικό αυτοκίνητο ζητώντας εξακρίβωση στοιχείων και στη συνέχεια κατέφθασαν τρία περιπολικά με 10 - 12 ένστολους.

Ξυλοκόπησαν τον έναν νεαρό, συμπολίτη μας, φοιτητή Βασίλη Σωτηρόπουλο με βάναυσο τρόπο (παρ’ ότι τους έδωσε τα στοιχεία και το επιβεβαίωσαν και οι φίλοι του) και στο σημείο αυτό και στο αυτοκίνητο που τον επιβίβασαν καθώς και στο χώρο του Αστυνομικού Τμήματος.
Τον μετέφεραν στο Νοσοκομείο σοβαρά τραυματισμένο μετά από 4 - 5 ώρες στις 9 το πρωί όπου παρέμεινε για νοσηλεία μέχρι χθες το απόγευμα (24 - 1).

ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΟΥΜΕ την πρωτόγνωρη αυθαιρεσία και βία των αστυνομικών εναντίον του νεαρού συμπολίτη μας. Αποτελεί καταστρατήγηση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών των πολιτών και πρόκληση για την τοπική κοινωνία.
Σοβαρές ευθύνες αναλογούν στην κυβέρνηση και το Υπουργείο Προστασίας του πολίτη που ενθαρρύνουν με τις εφαρμοζόμενες πολιτικές την εμφάνιση τέτοιων απαράδεκτων περιστατικών που παραπέμπουν στις σκοτεινότερες εποχές της ιστορίας μας.
Τελευταία έχουμε διαπιστώσει και στο χώρο μας «το ενδιαφέρον» των τοπικών αστυνομικών οργάνων με την παρουσία τους στη Απεργιακή συγκέντρωση της 15ης Δεκεμβρίου 2010 καθώς και στην πρόσφατη συγκέντρωση - πορεία για το ΟΣΕ.
Το Υπουργείο Προστασίας του πολίτη οφείλει να προχωρήσει ά-μεσα:
• Στην πλήρη διερεύνηση του συμβάντος για τον αυθαίρετο προπηλακισμό και το βάρβαρο ξυλοκόπημα του άτυχου φοιτητή.
• Στην παραδειγματική τιμωρία των ενόχων αστυνομικών.
• Στην λήψη μέτρων για το ρόλο των αστυνομικών οργάνων με πλήρη σεβασμό στα δημοκρατικά δικαιώματα και την ελευθερία των πολιτών.
Η Διοίκηση του Ε.Κ.Αρκαδίας, οι εργαζόμενοι σε καμία περίπτωση δεν θα ανεχθούν την αυθαιρεσία, την τρομοκρατία και την βία της αστυνομίας σε βάρος των δικαιωμάτων των εργαζομένων και των πολιτών.
Η Διοίκηση του Ε.Κ.Αρκαδίας καλεί τους πολίτες και του φορείς του Νομού μας σε συγκέντρωση το Σάββατο 29 Ιανουαρίου στο Εργατικό Κέντρο στις 10:30 το πρωί και στη συνέχεια πορεία στην Τρίπολη για την αστυνομική αυθαιρεσία και βία.

Το Γραφείο Τύπου

Διαβάστε Περισσότερα »

Ζήτω η πάλη των λαών της Αιγύπτου και της Τυνησίας

Από τις 25 Ιανουάριου, η λαϊκή εξέγερση στην Αίγυπτο συνεχώς μεγαλώνει, παρά την άγρια καταστολή ενός καθεστώτος του προσπαθεί να κρατηθεί στην εξουσία. Η απειλή μεγάλης κλίμακας καταστολή δεν αποκλείεται.

Αναμφισβήτητα, το επαναστατικό κίνημα που ξεκίνησε στην Τυνησία είναι ένας ισχυρός καταλύτης της κοινωνικής και πολιτικής διαμαρτυρίας που κινητοποιεί τους νέους και τις μάζες στην Αίγυπτο.

Χαιρετίζουμε το κίνημα της νεολαίας, τους ανθρώπους που στέκονται εναντίον των διεφθαρμένων καθεστώτων. Καθεστώτα που υποστηρίζουν τον ιμπεριαλισμό, ο οποίος επεκτείνει την υποστήριξη του στις αντιδραστικές πολιτικές του Ισραήλ, το προγεφύρωμα του ιμπεριαλισμού στην περιοχή αυτή.

Σίγουρα η Αίγυπτος δεν είναι η Τυνησία.

Βεβαίως, η διαδικασία που επιτελείται στην Τυνησία είναι ακόμη πιο βαθιά για να απαλλαγεί από τον Μπεν Αλί και το κυβερνητικό του Συνταγματικού Δημοκρατικού Συνασπισμού (RCD).

Αλλά αυτό που συμβαίνει σήμερα, την Τυνησία, την Αίγυπτο, αλλά και στην Υεμένη ... δείχνει τη δύναμη των προσδοκιών των λαών σε βαθιές δημογραφικές και κοινωνικές αλλαγές.

Στηρίζουμε αυτούς τους λαούς και τις προοδευτικές δυνάμεις που έχουν μια ιστορική ευθύνη σήμερα.

Καταγγέλλουμε κάθε προσπάθεια παρέμβασης των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων.

Είχαμε ήδη καταγγείλει με όλες τις δυνάμεις που υποστηρίζουν το λαϊκό κίνημα στην Τυνησία, την υποστήριξη της γαλλικής κυβέρνησης  μέχρι την τελευταία στιγμή το καθεστώς του Μπεν Αλί.

Καταγγέλλουμε κάθε προσπάθεια της κυβέρνησης Ομπάμα που διαχειρίζεται τα συμφέροντα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού να επιβάλει τη λύση του κατά των συμφερόντων του αιγυπτιακού λαού.

Αλληλεγγύη με τους λαούς της Τυνησίας και της Αιγύπτου!

Παρίσι, 28 Ιανουαρίου
Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών Γαλλίας (PCOF)

Διαβάστε Περισσότερα »

Αίγυπτος: 74 οι νεκροί και πάνω από 2.250 οι τραυματίες

Σύμφωνα με το Reuters, τουλάχιστον 74 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους στις αντικυβερνητικές διαδηλώσεις που πραγματοποιούνται τις τελευταίες ημέρες στο Κάιρο, το Σουέζ και την Αλεξάνδρεια.

Ακολουθεί αναδημοσίευση από άρθρο του Βήματος 29/1

[…Τα πυρά της αστυνομίας της Αιγύπτου δέχονται διαδηλωτές στη διάρκεια διαμαρτυρίας βρίσκεται σε εξέλιξη στο κέντρο του Καΐρου. Οι εκατοντάδες διαδηλωτές απαιτούν την παραίτηση του Αιγύπτιου προέδρου Χόσνι Μουμπάρακ, λίγες ώρες μετά την ομιλία του με την οποία απέπεμψε την κυβέρνηση. «Φύγε, φύγε», τραγουδούσαν ρυθμικά από το πρωί, καθώς συγκεντρώνονταν στην πλατεία Ταχρίρ απέναντι στα τανκ και τον στρατό που βγήκε στην πόλη για να καταστείλει την εξέγερση. Εντωμεταξύ, όπως μεταδίδει το τηλεοπτικό δίκτυο Αλ Τζαζίρα, ο ανταποκριτής του στην Αλεξάνδρεια ισχυρίζεται είδε πάνω από 20 πτώματα σε κεντρικά σημεία της αιγυπτιακής πόλης. Η κυβέρνηση, μετά τις χθεσινές ταραχές, διέταξε να αποκατασταθούν μερικώς οι τηλεπικοινωνίες και κάποια δίκτυα κινητής τηλεφωνίας επαναλειτούργησαν. […]

Διαβάστε Περισσότερα »

Επίθεση της αστυνομίας λιγότερο από 24 ώρες απ’ τον κυβερνητικό ανασχηματισμό

Ομάδες της αστυνομίας σήμερα το απόγευμα επιτέθηκαν και διέλυσαν τη συγκέντρωση χιλιάδων διαδηλωτών στην έδρα της κυβέρνησης ασκώντας ακραία βία, χρησιμοποιώντας δακρυγόνα και γκλομπ. Οι δυνάμεις του στρατού αναδιπλώθηκαν για να δώσουν χώρο στις δυνάμεις καταστολής ώστε να επιτεθούν στους ξεκομμένους διαδηλωτές, κάτι που οδήγησε στον τραυματισμό πολλών εξ αυτών. Και δεν έλειψε η βία και εναντίον των απεργών πείνας. Οι διαδηλωτές κυνηγήθηκαν στους δρόμους γύρω από την έδρα της κυβέρνησης και έτσι διαδόθηκε η είδηση για τα θύματα της επίθεσης. Όλα αυτά συνέβησαν λιγότερο από 24 ώρες από τον ανασχηματισμό της κυβέρνησης Γανούσι. Κάτι τέτοιο επιβεβαιώνει πως αυτή δεν θα σταματήσει να χρησιμοποιεί τις μεθόδους βίας που ασκούσε επάνω μας η κυβέρνηση του Μπεν Αλί και πως αυτή η κυβέρνηση θα συνεχίσει να επιβάλλεται στο λαό. Το Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών Τυνησίας καταδικάζει αυτό το έγκλημα, και θέτει προ των ευθυνών τους τα κόμματα και τις πλευρές που συμμετέχουν στην τωρινή κυβέρνηση για την επίθεση στους διαδηλωτές. Θεωρεί πως δεν πρέπει να επικρατήσει η σιωπή για ό,τι συνέβη σήμερα στην πλατεία Κάσμπα και καλεί στη συνέχιση των κινητοποιήσεων διαμαρτυρίας για την πτώση της κυβέρνησης Γανούσι.
Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών Τυνησίας
28 Γενάρη 2011

μετάφραση από Athens Indymedia
Διαβάστε Περισσότερα »

Αντικυβερνητικές διαδηλώσεις στην Αίγυπτο

Σκίτσο του Carlos Latuff





Στις 12.34 π.μ, οι τέσσερις πάροχοι που διαχειρίζονται την εισερχόμενη και εξερχόμενη διαδικτυακή κίνηση -Link Egypt, Vodafone/Raya, Telecom Egypt, Etisalat Misr- κατέβασαν τους διακόπτες ταυτόχρονα μετά από εντολή του Μουμπάρακ σε μια προσπάθεια να μπλοκαριστεί η ενημέρωση απο τη λαϊκή εξέγερση.

Εκτός λειτουργίας βρίσκονται και οι υπηρεσίες αποστολής SMS, χωρίς κινητή τηλεφωνία το κεντρικό Κάιρο όπου συγκεντρώνονται οι διαδηλωτές.
Διαβάστε Περισσότερα »

Ανακοίνωση Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης Αθήνας 28/01

Τι να πει κανείς για εκείνους τους «καλοθελητές», που τόσες μέρες γκεμπέλιζαν, το σενάριο ότι οι απεργοί πείνας, δεν είναι παρά «οι καταληψίες» της Νομικής και ότι « η κατάσταση πρέπει να οδηγηθεί σε εκτόνωση»; Για όλον εκείνο τον πολιτικό συρφετό που αντί να υπερασπιστεί το πανεπιστημιακό άσυλο αγωνιούσε για την ανεύρεση χώρου μετεγκατάστασης των απεργών πείνας; Για την μιντιακή κούρσα λασπολογίας και την υποκρισία των ανυπόληπτων και «κοινωνικά αγράμματων» πολιτικών δυνάμεων;
Ντροπή και αίσχος είναι η απάντηση των αλληλέγγυων στους απεργούς πείνας  και ένα «μεγάλο ευχαριστώ» από τον Γεώργιο Παπαδόπουλο καθώς, οι χθεσινές σκηνές ρατσιστικής πυγμής και κατάλυσης της δημοκρατικής κατάκτησης του ασύλου από τις πάνοπλες αστυνομικές δυνάμεις  θα τον έκαναν να δακρύζει από συγκίνηση. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ,  μπορεί να κοιμάται ήσυχη. Το σχέδιο της, η πολιτική του εκφασισμού της πολιτείας εν μέσω κρίσης υλοποιείται με ταχύτατους ρυθμούς.
Επειδή όμως, στο «κτήριο κόσμημα» που πρόκριναν οι παραπάνω ως την ιδανική απάντηση στο ζήτημα της στέγασης των απεργών πείνας(!) η κατάσταση δεν είναι και τόσο «παραμυθένια», αυτό που έχουμε να αντιτάξουμε είναι ότι η οργή και η αγανάκτηση για την πολιτική υποκρισία και τους πανταχού παρόντες τιμητές του φασισμού  θα μας οδηγήσει στη νίκη.
Οργή και αγανάκτηση, γιατί εχθές τα ξημερώματα, 150 από τους 237 μετανάστες,  απεργούς πείνας κοιμήθηκαν στο ισόγειο και το υπόγειο του κτηρίου, γιατί 80 απ’ αυτούς μες στη βροχή αναγκάστηκαν να βρουν κατάλυμα στον κήπο υπό βροχή, γιατί δεν υπάρχουν τουαλέτες με ό, τι αυτό συνεπάγεται για την κάλυψη των πρώτων αναγκών ανθρώπων που διεκδικούν (και έχουν!) αξιοπρέπεια.
Αυτή λοιπόν, την ευφάνταστη εναλλακτική πρόταση απέρριψαν οι μετανάστες απεργοί πείνας, εχθές. Τη γελοία πρόταση εσπευσμένης μετεγκατάστασης τους, με ημερομηνία λήξεως (15 μέρες), σ’ έναν χώρο που δεν πληροί τις στοιχειώδεις συνθήκες διαβίωσης με αξιοπρεπείς όρους. Αλλά, και την πρόταση προστασίας τους παρουσία της αστυνομίας και με ρήτρα απουσίας των συλλογικοτήτων αλληλεγγύης.
Και επειδή είμαστε αρκετά μεγάλοι και αρκούντως αλληλέγγυοι με τον δίκαιο αγώνα τους για νομιμοποίηση χωρίς προϋποθέσεις και εκείνοι αρκετά αποφασισμένοι για υποταχτούν στο επιβαλλόμενο καθεστώς δουλείας, η δική μας «εναλλακτική πρόταση» είναι : Αγώνας μέχρι τη νίκη.
Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στους Απεργούς Πείνας
Διαβάστε Περισσότερα »

Μπενίν: Απαράδεχτη λογοκρισία υποψηφίου του ΚΚ Μπενίν για τις προεδρικές εκλογές


Στις 22 Γενάρη το Κομμουνιστικό Κόμμα του Μπενίν αποφάσισε τη συμμετοχή του στις προεδρικές εκλογές και να προτείνει ως υποψήφιο τον καθηγητή Philippe Noudjenoume, πρώτο γραμματέα του Κόμματος.
Με ανακοίνωσή του στις 24 Γενάρη το ΚΚ Μπενίν καταγγέλλει τον αποκλεισμό του υποψήφιου προέδρου από τα τηλεοπτικά δίκτυα, καλεί τους εργάτες σε υπερψήφισή του, στον αγώνα για λευτεριά και χειραφέτηση ενάντια στο τυραννικό καθεστώς του Boni Yayi.
Διαβάστε Περισσότερα »

Παρασκευή 28 Ιανουαρίου 2011

Σχετικά με την κριτική στην αντεπαναστατική ρεφορμιστική γραμμή του χρουστσοφικού «Κ»ΚΕ

Διάφοροι αγωνιστές που βρίσκονται στις γραμμές του «Κ»ΚΕ και είναι αντίθετοι με το χρουστσοφικό ρεβιζιονισμό αλλά και άλλοι που δεν ανήκουν οργανωτικά σ' αυτό και θέλουν να είναι κομμουνιστές, όμως δεν έχουν «αποδεσμευτεί» εντελώς απ' την παραλλαγή αυτή της αντιδραστικής αστικής ιδεολογίας υποστηρίζουν πως οι επαναστατικές απόψεις-θέσεις των σταλινιστών-ζαχαριαδικών μπορούν σε σειρά ζητήματα του κομμουνιστικού κινήματος να συμπίπτουν μ' εκείνες των χρουστσοφικών ρεβιζιονιστών ηγετών του «Κ»ΚΕ.

Ένας τέτοιος ισχυρισμός είναι ολωσδιόλου αβάσιμος και δείχνει ότι οι αγωνιστές αυτοί δεν έχουν αφομοιώσει σε βάθος την επαναστατική κοσμοθεωρία του προλεταριάτου, το μαρξισμό-λενινισμό-σταλινισμό, δεν έχουν κατανοήσει την ταξική φύση και τον αντεπαναστατικό ρόλο του χρουστσοφικού ρεβιζιονισμού και επιπλέον δεν έχουν απαλλαγεί εντελώς απ' τα ιδεολογικο-πολιτικά δεσμά αυτού του αντεπαναστατικού ρεύματος.

Ακριβώς το αντίθετο είναι σωστό. Οι επαναστατικές απόψεις και θέσεις των σταλινιστών-ζαχαριαδικών, που ας σημειωθεί επιβεβαιώθηκαν πανηγυρικά απ' τις ιστορικές εξελίξεις του δεύτερου μισού του περασμένου αιώνα, δεν είναι ποτέ δυνατόν να συμπίπτουν με κείνες των χρουστσοφικών ρεβιζιονιστών σε κανένα βασικό ζήτημα του κομμουνιστικού κινήματος και προπαντός στα δυο σπουδαιότερα απ' αυτά: εκείνο της προλεταριακής επανάστασης και του σοσιαλισμού-κομμουνισμού. Οι απόψεις των χρουστσοφικών ρεβιζιονιστών σ' αυτά τα ζητήματα είναι ουσιαστικά οι αστικές απόψεις της παλιάς προδοτικής ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, οι οποίες αναπροσαρμόζονται κάθε φορά απ' τους χρουστσοφικούς ανάλογα με τις απαιτήσεις της ταξικής πάλης της μπουρζουαζίας κατά της εργατικής τάξης και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ή πρόκειται αυτή να αντιμετωπίσει στην ταξική πάλη κατά του προλεταριάτου.

Αν σε κάποια δευτερεύουσας σημασίας ζητήματα παρατηρείται επιφανειακά «ταυτότητα απόψεων», τότε πρόκειται για δημαγωγία των ρεβιζιονιστών ηγετών του «Κ»ΚΕ που φαινομενικά «περνούν» με το μέρος του «κομμουνισμού» για να διατηρήσουν την επιρροή τους στην εργατική τάξη, με στόχους βραχυπρόθεσμους (ψηφοθηρικούς κλπ.) αλλά και μακροπρόθεσμους: 1. Αποπροσανατολισμός και συνειδητή εξαπάτηση της εργατικής τάξης ενόψει της επικείμενης όξυνσης της ταξικής πάλης, και 2. εγκλωβισμός σε ρεφορμιστική κατεύθυνση, ακίνδυνης για την εξουσία της αντιδραστικής αστικής τάξης.

Οι κομμουνιστές για να προσανατολίζονται σωστά και να μην εξαπατώνται απ' τους κάθε φορά δημαγωγικούς προς όφελος της αστικής τάξης ελιγμούς της σοσιαλδημοκρατικής ηγεσίας του  πρέπει να έχουν πάντα ως αφετηρία και βάση της κριτικής τους, στην αντεπαναστατική ρεφορμιστική γραμμή του «Κ»ΚΕ, τις παρακάτω μαρξιστικές θέσεις-εκτιμήσεις:

πρώτο, το ρεβιζιονιστικό «Κ»ΚΕ ήταν ευθύς εξαρχής και είναι και σήμερα ένα αστικό κόμμα σοσιαλδημοκρατικού τύπου, επειδή:

1. καθοδηγούνταν και καθοδηγείται απ' το χρουστσοφικό ρεβιζιονισμό, παραλλαγή της αντιδραστικής αστικής ιδεολογίας.

2. το ρεφορμιστικό Πρόγραμμα δε θίγει τα θεμέλια του καπιταλισμού, γιατί:

α) αρνείται την προλεταριακή επανάσταση (1. «ειρηνικός δρόμος» - «κυβέρνηση με βάση το κοινοβούλιο», (σελ. 39), 2. διατήρηση του αστικού κράτους - «εκδημοκρατισμός του αστικού κράτους» (σελ. 35), 3. και συνεπώς άρνηση της διχτατορίας του προλεταριάτου),

β) έχει μια αστικο-ρεβιζιονιστική αντίληψη του σοσιαλισμού (επειδή: 1. διατηρεί τα αστικά πολιτικά κόμματα στο σοσιαλισμό (σελ. 45). που σημαίνει  άρνηση της διχτατορίας του προλεταριάτου, 2. διατηρεί την ατομική ιδιοκτησία - «δράση ενός μέρος του κεφαλαίου, του μη μονοπωλιακού» (σελ. 48) και επομένως και την εκμετάλλευση.

δεύτερο, η ηγεσία του έχει εγκαταλείψει οριστικά την επαναστατική κοσμοθεωρία του προλεταριάτου, το μαρξισμό-λενινισμό-σταλινισμό, και έχει προδώσει μια για πάντα τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, της προλεταριακής επανάστασης και του σοσιαλισμού-κομμουνισμού.

τρίτο, η σχεδόν εκατονταετής πείρα του εργατικού κινήματος διδάσκει ότι κανένα ρεβιζιονιστικό κόμμα δεν επανήλθε ποτέ στον επαναστατικό δρόμο: ούτε από εκείνα της παλιάς σοσιαλδημοκρατίας στα 100 σχεδόν χρόνια ύπαρξης και δράσης τους ούτε απ' εκείνα του χρουστσοφικού ρεβιζιονισμού απ' το '56 και ύστερα ως τα σήμερα.

τέταρτο, κανένα ρεφορμιστικό κόμμα -παραδοσιακά σοσιαλδημοκρατικό ή χρουστσοφικό- δεν πραγματοποίησε ποτέ και πουθενά προλεταριακή επανάσταση ούτε οικοδόμησε σε κάποια χώρα σοσιαλισμό-κομμουνισμό.

πέμπτο, μάλιστα τα αντεπαναστατικά χρουστσοφικά κόμματα και εκεί που υπήρχε σοσιαλισμός, όπως στην Σοβιετική Ένωση των Λένιν-Στάλιν και στις πρώην Λαϊκές Δημοκρατίες, ήταν ακριβώς εκείνα που πρωτοστάτησαν στην ανατροπή της διχτατορίας του προλεταριάτου, τη σταδιακή εξάλειψη των σοσιαλιστικών-κομμουνιστικών σχέσεων παραγωγής και την παλινόρθωση του καπιταλισμού σ' αυτές. Τα άλλα που δεν βρίσκονταν στην εξουσία, μεταξύ των οποίων και το «Κ»ΚΕ, υπερασπίστηκαν δραστήρια την αντεπαναστατική χρουστσοφική γραμμή κατεδάφισης του σοσιαλισμού.

Ξεχνώντας ή εγκαταλείποντας, άθελα τους οι αγωνιστές που θέλουν να είναι κομμουνιστές, τις παραπάνω βασικές μαρξιστικές θέσεις - εκτιμήσεις για την αντεπαναστατική ταξική φύση των ρεβιζιονιστικών κομμάτων -που συνίσταται στην εξυπηρέτηση των ταξικών συμφερόντων της μπουρζουαζίας (βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα) και στη διαιώνιση της εξουσίας του κεφαλαίου- κινδυνεύουν να μετατραπούν σε αφελή πολιτικά θύματα της δημαγωγίας των σοσιαλδημοκρατών ηγετών του χρουστσοφικού «Κ»ΚΕ, εκλαμβάνοντας τις δημαγωγικές  «προσαρμογές» της ως  «δείγματα» επιστροφής στον επαναστατικό σταλινικό-ζαχαριαδικό δρόμο, όπως συμβαίνει και με τα μέλη και τους οπαδούς αυτού του αντισταλινικού κόμματος.

Εφημερίδα Ανασύνταξη, Αρ. Φύλ. 126 15-31 Γενάρη 2002

Διαβάστε Περισσότερα »

Ενημέρωση για την αυθόρμητη αντίδραση αντιφασιστών ενάντια στην άρση του Ασύλου και τον αποκλεισμό της Νομικής από τις δυνάμεις καταστολής

Από συντρόφους που συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις

Από την πρώτη στιγμή που γνωστοποιήθηκε από τα ΜΜΕ η απόφαση της πρυτανείας να ζητήσει από την εισαγγελία την άρση του Ασύλου ώστε να επέμβουν οι δυνάμεις καταστολείς για να εκδιώξουν τους μετανάστες εργάτες από τη Νομική σχολή, δεκάδες αντιφασίστες άρχισαν να κατευθύνονται προς τη Νομική ώστε να υπερασπιστούν τους μετανάστες, εκδηλώνοντας έτσι την διεθνιστική τους αλληλεγγύη, και να περιφρουρήσουν το Άσυλο. Ωστόσο, η πρόσβαση στη Νομική ήταν αδύνατη αφού όλοι οι γύρω δρόμοι ήταν ήδη μπλοκαρισμένοι από κλούβες των ΜΑΤ και δυνάμεις καταστολής. Γενικότερα, στο κέντρο της Αθήνας επικρατούσε μία κατάσταση ασφυκτικής αστυνομοκρατίας, με την αστυνομία να βρίσκεται σε κάθε γωνία και με πολλούς δρόμους αποκλεισμένους από την 3ης Σεπτεμβρίου ως την Βασιλίσσης Σοφίας και από την Αλεξάνδρας ως την Πανεπιστημίου. Παρόλη την αστυνομοκρατία, οι αντιφασίστες κατάφεραν να φτάσουν κοντά στη Νομική και να σχηματίσουν μικρές συγκεντρώσεις στη Σόλωνος, στην Ακαδημίας και στον πεζόδρομο της Πατριάρχου Γρηγορίου Πέμπτου, όπου βρίσκονταν σε άμεση επαφή με τα ΜΑΤ. Στο σύνολό τους οι αντιφασίστες που συγκεντρώθηκαν έξω από τη Νομική ήταν περίπου 3000. Οι συγκεντρωμένοι φώναζαν συνθήματα, όπως «Οι μετανάστες είναι της γης οι κολασμένοι, έλληνες και ξένοι εργάτες ενωμένοι», «Η αλληλεγγύη το όπλο των λαών!», «Κάτω τα χέρια από το Άσυλο. Το Άσυλο ανήκει σε όλο το λαό», ενώ ο παλμός ανέβαινε κάθε φορά που υπήρχε οπτική επαφή με τους μετανάστες που είχαν ανέβει στους επάνω ορόφους της Νομικής και χαιρετούσαν τους συγκεντρωμένους αλληλέγγυους. Σε κάποιες περιπτώσεις οι δυνάμεις καταστολής προσπάθησαν να περικυκλώσουν τους συγκεντρωμένους στην οδό Σόλωνος, αλλά εκδιώχθηκαν από το αγανακτισμένο πλήθος. Οι συγκεντρωμένοι αλληλέγγυοι έμειναν στο πλευρό των μεταναστών μέχρι και την αποχώρηση των τελευταίων από τη Νομική.

Διαβάστε Περισσότερα »

Ώρα 3:30πμ: Βγήκαν από τη Νομική οι απεργοί πείνας και οι αλληλέγγυοι

Πριν από λίγο. Κατευθύνονται στο κτήριο της Πατησίων στο οποίο θα εγκατασταθούν.

Διαβάστε Περισσότερα »

Κατάληψη Νομικής. Ώρα: 1:45 πμ

(Φωτογραφία:  Associated Press)
Μόλις τώρα ο Γιαννόπουλος από την Επιτροπή Αλληλεγγύης στους μετανάστες-απεργούς πείνας έκανε δηλώσεις προς τα ΜΜΕ και τον συγκεντρωμένο κόσμο.
Όπως είπε εδώ και 1,5 ώρα έχει παρθεί απόφαση οι μετανάστες και οι αλληλέγγυοι να πάνε, πεζοί, σε άλλο κτήριο με μοναδική προϋπόθεση να αποχωρήσουν οι αστυνομικές δυνάμεις έξω από το κτήριο της Νομικής, οι αστυνομικές δυνάμεις δεν αποχώρησαν με αποτέλεσμα να μην μπορούν να βγουν. Στο διάστημα αυτό, ο ιδιοκτήτης που παραχωρούσε το νέο κτήριο υπαναχώρησε και τους ζήτησε να μην πάνε βράδυ.
Υπάρχουν σκέψεις οι μετανάστες να μετακινηθούν το πρωί. Οι αστυνομικές δυνάμεις παραμένουν σε απόσταση αναπνοής από την πύλη της Νομικής ενώ η αστυνομική παρουσία γίνεται πιο έντονη.
Διαβάστε Περισσότερα »

Πέμπτη 27 Ιανουαρίου 2011

Κάτω τα χέρια από τους μετανάστες εργάτες απεργούς πείνας - Κάτω τα χέρια από το άσυλο

Την Κυριακή 23 Ιανουαρίου 250 μετανάστες έφτασαν στην Αθήνα, στη Νομική Σχολή και άλλοι 50 στο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης για να ξεκινήσουν απεργία πείνας διεκδικώντας την χωρίς όρους νομιμοποίηση τους και ίσα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα με τους έλληνες εργαζομένους. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι εργάτες που ζουν και εργάζονται στην Ελλάδα αποστερημένοι από κάθε πολιτικό, κοινωνικό ή εργασιακό δικαίωμα και γενικότερα με όρους πολύ χειρότερους από αυτούς που σήμερα έχει επιβάλει η τρόικα των ιμπεριαλιστών και οδηγούν τις πλατιές λαϊκές μάζες στην εξαθλίωση.

Καταγγέλλουμε τη φασιστική και ρατσιστική στάση της κυβέρνησης και όλου του συρφετού των αντιδραστικών και αστικο-ρεβιζιονιστικών πολιτικών δυνάμεων που τη στηρίζουν, που στοχεύει στη διαιώνιση της άγριας εκμετάλλευσης, καταπίεσης και εξόντωσης των μεταναστών – των ταξικών μας αδερφών – με την εντεινόμενη άρνηση τους να τους χορηγήσουν άσυλο.

Η επιλογή του ελληνικού κράτους να καταστείλει το δίκαιο αγώνα των μεταναστών εργατών απεργών πείνας – έναν αγώνα που αφορά ολόκληρη την εργατική τάξη και το λαό, αφού οι μετανάστες εργάτες είναι αναπόσπαστο τμήμα του – είναι ένα ακόμα καρφί στο φέρετρο της έστω και τυπικής αστικής δημοκρατίας, μετά τις αλλεπάλληλες καταδιώξεις των μεταναστών από τους κρατικούς κατασταλτικούς μηχανισμούς σε συνεργασία με ναζι-φασιστικές συμμορίες, όπως στον Άγιο Παντελεήμονα, στην πλατεία Αττικής, κλπ., τα νέα αντι-μεταναστευτικά μέτρα με αποκορύφωμα το φράκτη του αίσχους στον Έβρο, την όξυνση της κρατικής της καταστολής και τρομοκρατίας, της αστυνομοκρατίας στους δρόμους, της περιστολής των δημοκρατικών ελευθεριών. Αυτή η όξυνση της φασιστικοποίησης της κοινωνικής ζωής και του εκφασισμού του κράτους δεν ορθώνεται μόνο ενάντια στους μετανάστες, οι οποίοι βιώνουν τη μέγιστη εκμετάλλευση και καταπίεση από τους εργοδότες, αλλά αφορά και στοχεύει ενάντια σε ολόκληρο τον εργαζόμενο λαό, που η οργή του βράζει μέσα στις συνθήκες της κρίσης-χρεοκοπίας, της εξαθλίωσης και της όξυνσης της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης και αναπόφευκτα θα εκδηλωθεί με σκληρές ταξικές συγκρούσεις.

Η επιδίωξη της κυβέρνησης και όλων των αντιδραστικών κομμάτων που στηρίζουν την ταξική της πολιτική, η οποία βαθαίνει την απόλυτη εξαθλίωση της εργατικής τάξης, είναι να στραφεί το θυμικό των χτυπημένων από την κρίση, ενάντια σ’ αυτούς που επιμένουν να ονοματίζουν «λαθρομετανάστες». Θεωρίες συνωμοσίας για το ποιός τους μετέφερε στην Αθήνα, ποιός «έκλεισε» τα εισιτήρια από Κρήτη, είναι το πεδίο που διαγκωνίζονται Κυβέρνηση, η μοναρχοφασιστική ΝΔ, η γνωστή Μπακογιάννη και ο θλιβερός μαϊντανός τους Κουβέλης.

Παράλληλα με τη φασιστική προπαγάνδα που ξεδιπλώνεται ενάντια στους μετανάστες τόσο σε συμβολικό όσο και πρακτικό-πολιτικό επίπεδο, είναι ξεκάθαρη η απόπειρα του κράτους να ξεμπερδεύει με το πανεπιστημιακό άσυλο, ως μία από τις μεγαλύτερες κατακτήσεις της εργατικής τάξης, του φοιτητικού κινήματος και του λαού ενάντια στο φασισμό, μέσα από αιματηρές ταξικές συγκρούσεις, δικαιολογώντας την καταπάτηση του μέσω της απομάκρυνσης των προλετάριων αδερφών μας. Ως τέτοιο σύμβολο επιχειρεί το κράτος να αποτελειώσει το άσυλο, επεμβαίνοντας εντός του για να καταστείλει και να εξοντώσει ένα δίκαιο προλεταριακό αγώνα, και βέβαια όχι για προληπτικούς λόγους ενάντια στην εγκληματικότητα και τη «μόλυνση», που βέβαια από μόνες τους σαν δικαιολογίες αποδεικνύουν το βαθύ και δομικό ρατσισμό του ελληνικού κράτους και της ιμπεριαλιστικής ΕΕ.

Σταθερά στο ρόλο τους ως ξεπουλημένο αστικό κόμμα, οι σοσιαλδημοκράτες του «Κ»ΚΕ αναφέρονται στην κατάληψη της Νομικής με αφορμή την προστασία των μεταναστών απεργών πείνας ως «κατάληψη υποκινούμενη» . Στην πρώτη τους ανακοίνωση της 25 Γενάρη ανέφεραν αναίσχυντα: «Αυτοί που οδήγησαν τους μετανάστες στο υπό ανακαίνιση παλιό κτήριο της Νομικής, με αυτή την ενέργεια δεν υπηρετούν τα δίκαια αιτήματα των μεταναστών - προσφύγων, αλλά τους εκθέτουν περισσότερο στη συκοφάντηση και στις απειλές αντιδραστικών κομμάτων και μηχανισμών, στην κρατική καταστολή και στους εκβιασμούς των κυκλωμάτων που τους εκμεταλλεύονται». Και ως πειθήνια όργανα της αστικής τάξης επαναφέρουν την προβοκατορολογία που χρησιμοποίησαν στις εξεγέρσεις του Πολυτεχνείου και του Δεκέμβρη, και θυμίζουν τα αίσχη τους στο Χημείο το 1981 όταν τα ΚΝΑΤ προστάτευαν το νόμο 816 του Ράλλη που καταργήθηκε στη πράξη, αν και ψηφισμένος. Απειλούν ανοιχτά ότι η ΠΚΣ-«Κ»ΝΕ-ΜΑΣ θα προστατεύσει το άσυλο, όταν στη δεύτερη «διορθωμένη» από τις εσωτερικές αντιδράσεις ανακοίνωση της 26 Γενάρη αφού πάλι κρατούν πλήρεις αποστάσεις ταξικής και δημοκρατικής συμπαράστασης, μιλούν «για φοιτητές που θα προστατεύσουν το πανεπιστημιακό άσυλο, από την υπονόμευση(!) και κατάργησή του» που δήθεν υπονομεύεται από τους προβοκάτορες, υπονοώντας βέβαια ότι θα πετάξουν τους προλετάριους μετανάστες στο δρόμο.

Και όλα αυτά όταν η μοναρχοφασιστική ΝΔ και ο ναζι-ΛΑΟΣ σπεύδουν να καταθέσουν στη Βουλή σχέδιο νόμου για την πλήρη κατάργηση του ασύλου, τα αντιδραστικά ΜΜΕ προβοκατορολογούν και όλοι μαζί για μιαν ακόμη φορά, χειροκροτούν το «Κ»ΚΕ για τη «σύνεσή» του.

Η ουσία του ασύλου, χωρίς να μπούμε σε βαθύτερες αναλύσεις, έχει το τρέχον νόημα μιας ιστορικής κατάχτησης, που υπερβαίνει την αρχική της σημασία και σηματοδοτεί ευρύτερα την προστασία από το λαϊκό κίνημα όλων όσων συνολικά και χωρίς άλλες άμυνες, διώκονται από το κεφαλαιοκρατικό καθεστώς, σηματοδοτεί κοντολογίς μια από τις ύστατες άμυνες απέναντι στο κεφαλαιοκρατικό σύστημα, στα πλαίσια της ταξικής πάλης.

Είναι ενοχικό να επαναλαμβάνουμε τα γνωστά περί αναφοράς σε «σπουδαστές, δάσκαλους, ελεύθερη διακίνηση ιδεών», γιατί τότε και η κατάληψη του '73 ήταν παράνομη πριν μπει το τανκ αφού είχε (όπως έλεγε η χούντα) γεμίσει με εργαζόμενους και απλό λαό.

Είναι επίσης αστείο να διαχωρίζεται η σημασία του ασύλου ανάλογα το αν υπάρχει ή όχι «αστική δημοκρατία» γιατί τότε, ευνουχίζεται το κίνημα στο όνομα του όποιου αστικού συντάγματος.

Οι κοινωνικές καταχτήσεις είναι τέτοιες γιατί υπάρχουν και όταν οι αρχικές συνθήκες που τις γέννησαν, δεν υφίστανται πλέον. Το αστικό κράτος με την επίσημη θρησκεία του σέβεται το «άσυλο του χριστιανικού ναού» και τυπικά ζητείται η άδεια του ιερέα για να συλληφθεί εγκληματίας που καταφεύγει εκεί, όχι για να αποτρέψει βέβαια σφαγές χριστιανών (που το πρωτοθέσπισαν) αλλά για να σεβαστεί το θρησκευτικό κεκτημένο!

Δεν επαιτούμε ούτε διαπραγματευόμαστε το «πανεπιστημιακό άσυλο»:  ενωτικά και χωρίς διαπραγμάτευση το προασπίζουμε.

Η μόνη απάντηση στη φασιστικοποίηση και τη μεθοδευμένη εξόντωση των μεταναστών και συνολικά των εργατικών-λαϊκών μαζών δεν μπορεί παρά να είναι η διεθνιστική αλληλεγγύη ντόπιων και μεταναστών εργατών για την απόκρουση της επίθεσης του κεφαλαίου πάνω στα πιο στοιχειώδη δικαιώματα στη ζωή και τις δημοκρατικές ελευθερίες. Σήμερα, είναι πιο κρίσιμη από ποτέ η ταξική ενότητα όλης της εργατικής τάξης – ντόπιων και μεταναστών – ενάντια στον ολοκληρωτικό εκφασισμό της κοινωνικής ζωής που έχει ως στόχο το στραγγαλισμό των ήδη εξαθλιωμένων εργατολαϊκών μαζών, ενάντια στον ιμπεριαλισμό. Η αλληλεγγύη και η προστασία του αγώνα των αδερφών μας μεταναστών απεργών πείνας και η λαϊκή αυτοπροστασία του ασύλου από τους κρατικούς κατασταλτικούς μηχανισμούς είναι πλέον ζήτημα ζωής και θανάτου για την εργατική τάξη και το λαό.

- ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΞΕΝΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ ΕΝΩΜΕΝΟΙ

- ΙΣΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

- ΚΑΤΩ Η ΚΡΑΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ

- ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟ ΑΣΥΛΟ

ΚΙΝΗΣΗ για ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ του ΚΚΕ 1918-55

27 Γενάρη 2011

Διαβάστε Περισσότερα »

ΕΠΕΙΓΟΝ!!! Το Πρυτανικό Συμβούλιο αποφάσισε άρση ασύλου στη Νομική


- ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΣΤΗ ΠΕΡΙΦΡΟΥΡΗΣΗ ΤΟΥ ΑΣΥΛΟΥ
- ΚΑΛΟΥΜΕ ΚΑΘΕ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΑ-ΔΗΜΟΚΡΑΤΗ ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΣΤΗ ΝΟΜΙΚΗ
- ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΣΥΛΟ

Σε λίγο θα αναρτηθεί προκήρυξη της οργάνωσης.
Διαβάστε Περισσότερα »

ICMLPO: Προς τους εργάτες της Τυνησίας / Προς το Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών Τυνησίας (PCOT)

Η εξέγερση του λαού και της νεολαίας της Τυνησίας που διήρκεσε αρκετές εβδομάδες, έχει κλονίσει τη δικτατορία του Μπεν Αλί. Η φυγή του δικτάτορα είναι μια πρώτη νίκη του λαού της Τυνησίας. Η εξέγερση και η νίκη των εργαζομένων και της νεολαίας είναι ένα σημαντικό παράδειγμα, μια πλούσια εμπειρία για τους λαούς σε ολόκληρο τον κόσμο.

Για άλλη μια φορά αποδείχτηκε, ότι ακόμα και καθεστώτα που βασίζονται σε, φαινομενικά ανίκητους, μηχανισμούς αστυνομικής καταστολής, δεν μπορούν να αντέξουν τη δύναμη της επιθυμίας για αντίσταση του λαού και της νεολαίας.

Η ήττα του Μπεν Αλί, η διαφυγή του με την ομάδα του, που σήμανε τη λήξη των προνομίων τους, η επί της ουσίας καταστροφή του κυβερνώντος κόμματος που επί δεκαετίες κυβερνούσε αυταρχικά (του Συνταγματικού Δημοκρατικού Συνασπισμού - RCD), η απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων, η άσκηση των δημοκρατικών ελευθεριών, συμπεριλαμβανομένης της ελευθερίας του Τύπου, του συνεταιρίζεσθαι και της έκφρασης, είναι πολύ σημαντικά επιτεύγματα. Οι αλλαγές αυτές ήταν αδιανόητες πριν από μερικές ημέρες.

Ωστόσο, ο λαός της Τυνησίας μπορεί να πετύχει ακόμα μεγαλύτερες νίκες προς αυτήν την κατεύθυνση. Μπορεί να εδραιώσει την αρχική αυτή νίκη με μέτρα όπως: τη δημιουργία μιας δημοκρατικής προσωρινής κυβέρνησης, την οργάνωση ελεύθερων εκλογών για συντακτική συνέλευση, την κατάρτιση νέου συντάγματος και των βασικών νόμων του νέου δημοκρατικού πολιτεύματος, την υιοθέτηση συγκεκριμένων οικονομικών μέτρων για τους εργαζομένους, ιδίως οικονομικά μέτρα για τους ανέργους, τους συνδικαλιστές και πολιτικούς ακτιβιστές, την νομιμοποίηση όλων των πολιτικών κομμάτων, την κατεδάφιση των συμβόλων και των θεσμών του προηγούμενου καθεστώτος, κλπ. Ο λαός της Τυνησίας μπορεί να ολοκληρώσει τον αγώνα του με τη νίκη της δημοκρατικής επανάστασης.

Αυτές είναι και οι άμεσες επιδιώξεις του αδελφού κόμματός μας, του Κομμουνιστικού Κόμματος Εργατών Τυνησίας και με βάση αυτές οργανώνει τον αγώνα του.

Η Διεθνής Σύσκεψη Μαρξιστικών-Λενινιστικών Κομμάτων και Οργανώσεων διακηρύσσει τα εξής:

- Τη συνολική στήριξή της στην επαναστατική διαδικασία και δικαιολογημένη και θεμιτή εξέγερση του λαού της Τυνησίας, του οποίου τη νίκη χαιρετίζει
- Συγχαίρει τους μαχητές και τη καθοδήγηση του PCOT, για τον αποφασιστικό ρόλο στην πρωτοπορία της λαϊκής πάλης για ελευθερία, δημοκρατία και κοινωνική δικαιοσύνη, και του εύχεται κάθε επιτυχία.

Ζήτω η εξέγερση και η νίκη του λαού της Τυνησίας!
Ζήτω η διεθνιστική αλληλεγγύη των εργαζομένων και των λαών!

Διεθνής Σύσκεψη Μαρξιστικών-Λενινιστικών Κομμάτων και Οργανώσεων (ICMLPO)

23 Γενάρη 2011

Διαβάστε Περισσότερα »

Απεργία ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ στις 23 Φλεβάρη + 3ωρη στάση εργασίας ΑΔΕΔΥ στις 10 Φλεβάρη

Η EE της ΑΔΕΔΥ αποφάσισε «ως απάντηση στα οικονομικά αδιέξοδα που διαπιστώνονται στα Επικουρικά Ταμεία Ασφάλισης, τις αλλαγές στο νέο μισθολόγιο που προωθούνται ως συνέχεια των μέχρι τώρα οδυνηρών περικοπών στα επιδόματα, αλλά και στο 13ο και 14ο μισθό, να συντονίσει τη δράση της με τους εργαζόμενους του Ιδιωτικού Τομέα». Ως εκ τούτου, καλεί σε απεργία στις 23 Φλεβάρη μαζί με τη ΓΣΕΕ και 3ωρη πανελλαδική στάση εργασίας (11.30 έως λήξη ωραρίου) για τους εργαζόμενους του Δημοσίου στις 10 Φεβρουαρίου (ημέρα κατά την οποία είχε εξαγγείλει αρχικά 24ωρη απεργία) και παραστάσεις διαμαρτυρίας σε Ασφαλιστικούς Οργανισμούς του Δημοσίου.
Επίσης, η ΑΔΕΔΥ θα προχωρήσει σε συνεργασία με άλλους συνδικαλιστικούς και κοινωνικούς φορείς στη διοργάνωση στις αρχές Φεβρουαρίου, συλλαλητηρίων κατά της ακρίβειας και των ανατιμήσεων σε είδη πρώτης ανάγκης (εισιτήρια μέσων μαζικής μεταφοράς, αύξηση των εισιτηρίων στα εξωτερικά ιατρεία, ΔΕΚΟ κλπ).
Διαβάστε Περισσότερα »

Συνέντευξη του Χαμμά Χαμμάμι στην “Ουμανιτέ” (αναδημοσίευση από την “Εποχή”)

Φωτογραφία: Ουμανιτέ, 17/11/2011
ΕΝΑ ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΜΕ ΣΑΦΕΙΣ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ
Ελευθερία, εργασία, αξιοπρέπεια
Ο Χάμα Χαμαμί, ηγέτης του Κομμουνιστικού Κόμματος των εργαζομένων της Τυνησίας (PCOT) που συνελήφθη στις 13 του μήνα από τα όργανα του Μπεν Αλί, μίλησε στη γαλλική «Ουμανιτέ» μετά την απελευθέρωσή του. Ο Χαμαμί είναι δημοσιογράφος, υπήρξε διευθυντής της εφημερίδας «Αλτερνατίβα». Διώχθηκε πολλές φορές από το καθεστώς του Μπεν Αλί. Η πολιτική του ακτινοβολία ξεπερνά την επιρροή του χώρου του.
Να αρχίσουμε με τη σύλληψη σου.
Την περασμένη Τρίτη, το Κομμουνιστικό Κόμμα των εργαζομένων της Τυνησίας με ανακοίνωσή του ζητούσε την αποχώρηση του Μπεν Αλί. Η αντίδραση της εξουσίας ήταν βίαια. Είκοσι άνδρες εισέβαλαν στο σπίτι μου, έσπασαν την πόρτα, πήραν το κομπιούτερ της Ράντια (σ.σ. η δικηγόρος Ρ. Νασρούι, σύντροφός του) και μια φωτογραφική μηχανή. Με οδήγησαν στο υπουργείο Εσωτερικών και παρέμεινα εκεί με δεμένα τα χέρια στην πλάτη μέχρι την Παρασκευή, την ημέρα που ο Μπεν Αλί εγκατέλειψε την εξουσία. Εκεί με βασάνισαν αλλά αυτό δεν έγινε για πρώτη φορά…
Πώς εκτιμάτε την κατάσταση;
Θεωρώ ότι προχωρούν στο σχηματισμό κυβέρνησης για να εκτονώσουν το δημοκρατικό και λαϊκό κίνημα που οδήγησε στην πτώση του Μπεν Αλί. Ο πρωθυπουργός Μοχάμεντ Γκανουσί που αυτοανακηρύχθηκε μεταβατικός πρόεδρος ήταν το μακρύ χέρι του Μπεν Αλί. Πρόκειται για τον άνθρωπο που εφάρμοσε με ζήλο τις κατευθύνσεις του ΔΝΤ, και της Παγκόσμιας Τράπεζας, που οδήγησαν την Τυνησία στην άβυσσο.
Διαφωνείτε με αυτή τη λύση;
Για εμάς αυτή η κυβέρνηση εθνικής ενότητας βρίσκεται σε μεγάλη αντίθεση με τα αιτήματα ενός τόσο μαζικού κινήματος. Θα είναι μια κυβέρνηση ανδρείκελων. Η δημοκρατία δεν μπορεί να ανοικοδομηθεί με τους ανθρώπους που ήταν δίπλα στον Μπεν Αλί και μετείχαν ενεργά στο αστυνομικό κράτος που κυβέρνησε την Τυνησία. Θα πρέπει να ανατραπεί ριζικά αυτή η κατάσταση εάν θέλουμε να έχουμε ένα κράτος δικαίου.
Και τι προτείνετε;
Δεν ζητάμε το αδύνατο. Μόνο μια μεταβατική κυβέρνηση που θα συγκροτηθεί από όλες τις δυνάμεις, ώστε να επεξεργαστεί ένα Σύνταγμα που θα εγγυάται τα θεμελιώδη δικαιώματα, την ελευθερία έκφρασης και του Τύπου, καθώς και τη σύσταση οργανώσεων, που το ισχύον σύνταγμα δεν εγγυάται. Θα πρέπει να γίνει σαφές ότι οι Τυνήσιοι δεν είναι ηλίθιοι, ώστε να μη καταλαβαίνουν αυτά που είπε με την τελευταία του ομιλία ο Μπεν Αλί. Γνωρίζουμε ότι η κυβέρνηση «εθνικής ενότητας» με ανθρώπους του Μπεν Αλί δεν έχει άλλο στόχο παρά να ακυρώσει τη δυναμική του λαϊκού κινήματος της αντιπολίτευσης.
Δεν ανησυχείτε μήπως συμβεί το ίδιο, όπως στην Αλγερία, όπου, μετά τη λαϊκή εξέγερση τον Οκτώβρη του 1988, το σύστημα χειραγώγησε τη λαϊκή δυσαρέσκεια.
Στην Αλγερία, το κίνημα του Οκτωβρίου του 1988, που είχε ως αποτέλεσμα τον τερματισμό του μονοκομματικού συστήματος, ήταν αυθόρμητο. Στην Τυνησία, οι πολίτες ξέρουν ότι ο Μπουργκίμπα καθυπόταξε την εξέγερση για τη φρατζόλα το 1984. Τώρα θα είναι δύσκολο να συμβεί το ίδιο. Η εξουσία έχει να αντιμετωπίσει τα μεσαία λαϊκά στρώματα, που έχουν αποδεκατιστεί από τη νεοφιλελεύθερη πολιτική του Μπεν Αλί. Είναι τα στρώματα που στήριξαν το λαϊκό κίνημα. Πρόκειται για μια κατάσταση σήμερα στη χώρα μου εντελώς διαφορετική από αυτή της Αλγερίας του 1988.
Θεωρείτε, συνεπώς, ότι είναι αδύνατο να χειραγωγηθεί το λαϊκό κίνημα;
Θα πρέπει να επισημάνουμε ένα γεγονός: από τα βασικά συνθήματα των διαδηλωτών ήταν «ελευθερία, εργασία, αξιοπρέπεια». Αυτά είναι τα συνθήματα της Αριστεράς, που σηματοδοτούν το πέρασμα από τις οικονομικές – κοινωνικές διεκδικήσεις στην πολιτική απαίτηση για δημοκρατία… Και το κυριότερο που πρέπει να τονιστεί είναι ότι δεν ακούστηκε ούτε ένα ισλαμικό σύνθημα. Αυτό το λαϊκό κίνημα έθεσε κοσμικές διεκδικήσεις. Τη στιγμή που αυτοκτόνησε ο Μοχάμεντ Μπουαζίζι, οι διπλωματούχοι άνεργοι νέοι ήταν βασικοί πρωταγωνιστές του λαϊκού κινήματος μαζί με τους δημοκρατικούς και προοδευτικούς πολίτες. Οι ισλαμιστές δεν έπαιξαν κανένα ρόλο, το Κόμμα Ennahda (ισλαμικό) δεν έχει τη δύναμη που είχε 10 χρόνια πριν.
Ποια είναι η κατεύθυνση του κόμματος του Συνταγματικού Δημοκρατικού Συναγερμού (RCD) του Μπεν Αλί και του μηχανισμού του;
Πρόκειται για ένα κόμμα από το οποίο στρατολογήθηκε και οικοδομήθηκε ο μηχανισμός ασφαλείας του Μπεν Αλί. Οι καταστροφές της δημόσιας περιουσίας είναι έργο τους. Ο σκοπός τους είναι να δημιουργήσουν χάος για να τρομοκρατήσουν το λαό της Τυνησίας, ώστε να πιστέψουμε ότι η φυγή του Μπεν Αλί έφερε το χάος και άρα είναι ο μόνος σε θέση να επαναφέρει τη σταθερότητα.
Διαβάστε Περισσότερα »

Τετάρτη 26 Ιανουαρίου 2011

Τυνησία: Η Ιδρυτική Διακήρυξη του Μετώπου της 14ης Γενάρη

Επιβεβαιώνοντας τη δέσμευσή μας στην επανάσταση του λαού μας, που αγωνίστηκε για το δικαίωμα στην ελευθερία και εθνική αξιοπρέπεια και έκανε μεγάλες θυσίες, μεταξύ των οποίων δεκάδες μάρτυρες και χιλιάδες τραυματίες και φυλακισμένους, και προκειμένου να ολοκληρωθεί η νίκη κατά των εσωτερικών και εξωτερικών εχθρών και να αντικρουστεί κάθε προσπάθεια για να συντριβούν οι καρποί αυτών των θυσιών, διαμορφώσαμε το «Μέτωπο της 14ης Γενάρη» ως ένα πολιτικό πλαίσιο το οποίο θα λειτουργεί για την πρόοδο της επανάστασης του λαού μας προς την επίτευξη των στόχων του και στην αντιμετώπιση των δυνάμεων της αντεπανάστασης. Το Μέτωπο αποτελείται από πατριωτικά δημοκρατικά και προοδευτικά κόμματα, δυνάμεις και οργανώσεις.
Τα άμεσα επείγοντα καθήκοντα αυτού του Μετώπου είναι:
1. Να ρίξει τη σημερινή κυβέρνηση Γκανουσί, ή οποιαδήποτε κυβέρνηση που περιέχει τα σύμβολα του παλαιού καθεστώτος και η οποία εφαρμόζει αντεθνική και αντιλαϊκή πολιτική και εξυπηρετεί τα συμφέροντα του έκπτωτου προέδρου.
2. Να διαλύσει τον Συνταγματικό Δημοκρατικό Συνασπισμό (RCD) και να κατασχεθούν τα γραφεία του, η περιουσία του, τα χαρτοφυλάκια και τα περιουσιακά του στοιχεία, αφού ανήκουν στο λαό.
3. Το σχηματισμό μιας μεταβατικής κυβέρνησης που θα απολαμβάνει της εμπιστοσύνης του λαού, των μαχόμενων προοδευτικών πολιτικών, κοινωνικών και συνδικαλιστικών δυνάμεων και της νεολαίας.
4. Να διαλύσει τη Βουλή των Αντιπροσώπων και τη Γερουσία, το σύνολο των υφισταμένων τεχνητών οργάνων, καθώς και το Ανώτατο Συμβούλιο του Δικαστικού Σώματος. Να διαλύσουν την πολιτική δομή του παλαιού καθεστώτος και να προετοιμάσει την εκλογή μιας συντακτικής συνέλευσης, το αργότερο εντός ενός έτους, προκειμένου να χαραχθεί ένα νέο δημοκρατικό σύνταγμα και να εγκαθιδρύσουν ένα νέο νομικό σύστημα για τη διαμόρφωση της δημόσιας ζωής, που εγγυάται τα πολιτικά, οικονομικά και πολιτιστικά δικαιώματα του λαού.
5. Να διαλύσει τη πολιτική αστυνομία και να υιοθετήσει μια νέα πολιτική ασφάλειας βασισμένο στο σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της κυριαρχίας του νόμου.
6. Να προσάγει στη δικαιοσύνη όλους, όσοι είναι ένοχοι για κλοπή χρημάτων του λαού, όλους εκείνους που διέπραξαν εγκλήματα κατά του λαού, όπως καταστολή, φυλακίσεις, βασανιστήρια και ταπείνωση, είτε με τη λήψη αποφάσεων είτε με εκτέλεση εντολών και, τέλος, όλους εκείνους που έχουν καταδικαστεί για διαφθορά και σπατάλη των δημόσιων αγαθών.
7. Να απαλλοτριώσει την πρώην κυβερνώσα οικογένεια, το στενό τους κύκλο και τους συνεργάτες της και όλους τους δημοσίους υπαλλήλους που χρησιμοποίησαν τις θέσεις τους για να πλουτίζουν σε βάρος του λαού.
8. Να δημιουργήσει θέσεις εργασίας για τους ανέργους. Να λάβει επειγόντως μέτρα για τη χορήγηση επιδομάτων ανεργίας και να παρέχει μεγαλύτερη κοινωνική ασφάλεια και κάλυψη υγείας. Να βελτιώσει την αγοραστική δύναμη των απασχολούμενων.
9. Να δημιουργήσει μιας εθνική οικονομία στην υπηρεσία του λαού, όπου οι ζωτικοί και στρατηγικοί τομείς να βρίσκονται υπό την εποπτεία του Κράτους. Να κοινωνικοποιήσει τους φορείς που έχουν ιδιωτικοποιηθεί. Και να διατυπώσει μια οικονομική και κοινωνική πολιτική, η οποία να έρχεται σε ρήξη με τη φιλελεύθερη καπιταλιστική προσέγγιση.
10. Να εγγυηθεί τη δημόσια και ατομική ελευθερία, ιδίως την ελευθερία της έκφρασης, την ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι, την ελευθερία του τύπου, της ενημέρωσης και της σκέψης. Να απελευθερώσει κρατούμενους και να ψηφίσει αμνηστευτικό νόμο.
11. Το Μέτωπο χαιρετίζει την υποστήριξη των λαϊκών μαζών και των προοδευτικών δυνάμεων στον αραβικό κόσμο και ολόκληρο τον κόσμο για την επανάσταση στην Τυνησία και τους καλεί να συνεχίσουν την υποστήριξή τους με κάθε δυνατό μέσο.
12. Αντίσταση στην ομαλοποίηση με την σιωνιστική οντότητα, ποινικοποίηση της, και στήριξη των εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων στον αραβικό κόσμο και ολόκληρο τον κόσμο.
13. Το Μέτωπο καλεί τις λαϊκές μάζες, όλες τις πατριωτικές και προοδευτικές δυνάμεις να συνεχίσουν την κινητοποίηση και τον αγώνα σε όλες τις μορφές της δικαιολογημένης διαμαρτυρίας, ιδιαίτερα στους δρόμους, μέχρι να επιτευχθούν οι προτεινόμενοι στόχοι.
14. Το Μέτωπο χαιρετίζει όλες τις επιτροπές, συλλόγους, και τις μορφές της λαϊκής αυτοοργάνωσης και τις καλεί να διευρύνουν την σφαίρα της παρέμβασής τους σε οτιδήποτε αφορά τη διαχείριση των δημοσίων υποθέσεων και τις διάφορες πτυχές της καθημερινής ζωής.
Δόξα στους μάρτυρες της Ιντιφάντα, και Νίκη για τις επαναστατικές μάζες του λαού μας!
Τυνησία, 20 Γενάρη 2011
Λίγκα της Εργατικής Αριστεράς
Movement of Nasserist Unionists
Movement of Democratic Nationalists
Democratic Nationalists (Al-Watad)
Εφημερίδα Baasist
Ανεξάρτητη Αριστερά
Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών Τυνησίας
Πατριωτικό και Δημοκρατικό Κόμμα Εργασίας
Διαβάστε Περισσότερα »

Τυνησία: Κυκλοφόρησε ιδρυτική διακήρυξη του “Μετώπου της 14ης Γενάρη”

Το ΚΚ Εργατών Τυνησίας, μαζί με άλλες δυνάμεις, ίδρυσαν ένα μετωπικό πολιτικό σχήμα με τον τίτλο “Μέτωπα της 14ης Γενάρη”.

Η ιδρυτική διακήρυξη βάζει 14 άμεσα καθήκοντα για το Μέτωπο.

Το κείμενο στα αγγλικά μπορείτε να διαβάσετε στο: Tunisia: The Founding Statement of the 14th of January Front

Επίσης, υπάρχει στα αραβικά και στα γαλλικά. Σύντομα θα το μεταφράσουμε στα ελληνικά.

Διαβάστε Περισσότερα »

ICMLPO: Προς τους εργάτες της Τυνησίας / Προς το Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών Τυνησίας (PCOT) (1η ανακοίνωση)

Κυκλοφόρησε ανακοίνωση της Διεθνούς Σύσκεψης Μαρξιστικών-Λενινιστικών Κομμάτων και Οργανώσεων προς τους εργάτες της Τυνησίας και το Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών Τυνησίας.
Σύμφωνα με την ανακοίνωση: “Η Διεθνής Σύσκεψη Μαρξιστικών-Λενινιστικών Κομμάτων και Οργανώσεων διακηρύσσει τα εξής:
- Τη συνολική στήριξη στην επαναστατική διαδικασία και δικαιολογημένη και θεμιτή εξέγερση του λαού της Τυνησίας, του οποίου τη νίκη χαιρετίζει
.- Συγχαίρει τους μαχητές και τη καθοδήγηση του PCOT, για τον αποφασιστικό ρόλο στην πρωτοπορία της λαϊκής πάλης για ελευθερία, δημοκρατία και κοινωνική δικαιοσύνη, και να του εύχεται κάθε επιτυχία.”
Η ανακοίνωση καταλήγει:
“Ζήτω η εξέγερση και η νίκη του λαού της Τυνησίας!  Ζήτω η διεθνιστική αλληλεγγύη των εργαζομένων και των λαών!”
Θα τη δημοσιεύσουμε ολόκληρη σύντομα.
Διαβάστε Περισσότερα »

Τυνησία: Για μια Συντακτική Συνέλευση που θα θέσει τις βάσεις για μια πραγματική λαϊκή δημοκρατία

Από τον Χαμμά Χαμμάμι, εκ μέρους του Κομμουνιστικού Κόμματος Εργατών Τυνησίας (PCOT). Ενεργοποιήστε τους ελληνικούς υπότιτλους από τη σχετική επιλογή.

Οι δηλώσεις σε μορφή κειμένου: ΚΚ Εργατών Τυνησίας: Για μια Συντακτική Συνέλευση που θα θέτει τις βάσεις για μια Λαϊκή Δημοκρατία.
Διαβάστε Περισσότερα »

Δευτέρα 24 Ιανουαρίου 2011

ΓΣΕΕ: 24ωρη γενική απεργία στις 23 Φεβρουαρίου

Σε 24ωρη γενική απεργία και γενικό συλλαλητήριο προχωρά η ΓΣΕΕ την Τετάρτη 23 Φεβρουαρίου. Στην απόφαση αυτή κατέληξε η σημερινή συνεδρίαση της Εκτελεστικής Επιτροπής της Συνομοσπονδίας.
Το συλλαλητήριο θα πραγματοποιηθεί στις 11:00 π.μ. στο Πεδίον του Άρεως.
Διαβάστε Περισσότερα »

Ανασύνταξη, αρ.φυλ. 337,1-15/1/2011

Διαβάστε Περισσότερα »

Ο Στάλιν για τη θρησκεία

Σε ερώτηση αν διαγράφονται τα μέλη απ' το Κόμμα, επειδή πιστεύουν στο Θεό ο Στάλιν διευκρίνισε τη στάση του κόμματος απέναντι στη θρησκεία σημειώνοντας, ανάμεσα στ' άλλα, τα εξής:
«...Σημαίνει μήπως αυτό ότι το Κόμμα μας είναι ουδέτερο απέναντι στη θρησκεία; Όχι δε σημαίνει. Εμείς κάναμε και θα κάνουμε προπαγάνδα ενάντια στις θρησκευτικές προλήψεις. Η νομοθεσία της χώρα μας είναι τέτοια, που κάθε πολίτης έχει το δικαίωμα να πρεσβεύει οποιαδήποτε θρησκεία. Αυτό είναι ζήτημα συνείδησης του καθενός. Γι' αυτό ακριβώς πραγματοποιήσαμε το χωρισμό της Εκκλησίας απ' το κράτος. Πραγματοποιώντας χωρισμό της Εκκλησίας απ' το κράτος και διακηρύχνοντας την ελευθερία των θρησκευτικών πεποιθήσεων, διατηρήσαμε ταυτόχρονα για τον κάθε πολίτη το δικαίωμα να αγωνίζεται με την πειθώ, με την προπαγάνδα και τη ζύμωση ενάντια στη μια ή στην άλλη θρησκεία, ενάντια σε κάθε θρησκεία. Το κόμμα δεν μπορεί να είναι ουδέτερο απέναντι στη θρησκεία και κάνει αντιθρησκευτική προπαγάνδα ενάντια σε κάθε είδους θρησκευτικές προλήψεις, γιατί το κόμμα είναι υπέρ της επιστήμης, ενώ οι θρησκευτικές προλήψεις στρέφονται ενάντια στην επιστήμη. Περιπτώσεις, σαν κι' αυτές της Αμερικής, όπου τελευταία καταδίκασαν τους δαρβινιστές, είναι αδύνατον να παρουσιαστούν στη χώρα μας, γιατί το κόμμα ακολουθεί πολιτική υπεράσπισης της επιστήμης με όλα τα μέσα.
Το κόμμα δεν μπορεί να είναι ουδέτερο απέναντι στις θρησκευτικές προλήψεις και θα εξακολουθήσει να διεξάγει προπαγάνδα ενάντια σ' αυτές τις προλήψεις, γιατί η προπαγάνδα αυτή είναι ένα από τα σίγουρα μέσα για να υποσκαφτεί η επιρροή του αντιδραστικού κλήρου, που υποστηρίζει τις εκμεταλλεύτριες τάξεις και κηρύχνει την υποταγή σ' αυτές τις τάξεις.
Το κόμμα δεν μπορεί να είναι ουδέτερο απέναντι στους φορείς των θρησκευτικών προλήψεων, απέναντι στον αντιδραστικό κλήρο, που δηλητηριάζει τη συνείδηση των εργαζομένων μαζών.
Έχουμε τσακίσει τον αντιδραστικό κλήρο; Ναι, τον τσακίσαμε. Το ατύχημα είναι μόνο ότι δεν έχει ακόμα εξαλειφθεί ολοκληρωτικά. Η αντιθρησκευτική προπαγάνδα είναι το μέσο που θα ολοκληρώσει το έργο της εξάλειψης του αντιδραστικού κλήρου. Υπάρχουν περιπτώσεις που κάποιο από τα μέλη του κόμματος εμποδίζει καμιά φορά την ανάπτυξη της αντιθρησκευτικής προπαγάνδας με όλα τα μέσα. Αν τέτοια μέλη του κόμματος διαγράφονται, αυτό είναι πολύ καλό, γιατί στις γραμμές του κόμματός μας δεν υπάρχει θέση για τέτοιου είδους "κομμουνιστές"».
Από τα Άπαντα του Στάλιν, τ.10

Διαβάστε Περισσότερα »

Παρασκευή 21 Ιανουαρίου 2011

Λένιν: 22 χρόνια από τα θάνατό του (ΚΟΜΕΠ, 1/1946)

ΚΟΜΕΠ, Ιανουάριος 1946, σελ. 42-43

ΛΕΝΙΝ: 22 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ

Του Ζ. Ζωγράφου

Οι Σοβιετικοί λαοί λεύτεροι κι' αδελφωμένοι θα τιμήσουν φέτος με βαθιά ευγνωμοσύνη και με ξεχωριστή περηφάνια τη μνήμη του μεγάλου Λένιν. Είκοσι δυο χρόνια ζουν, εργάζονται, παλεύουν και μεγαλουργούν χωρίς το Λένιν. Μα πάντα εμπνευσμένοι από τις αθάνατες ιδέες, τις οδηγίες και τις συμβουλές του αρχηγού της επανάστασης του Οκτώβρη, του θεμελιωτή του σοσιαλιστικού Κράτους, του οργανωτή του Μπολσεβίκικου Κόμματος. Κάθε χρόνος, που περνάει κάνει ακόμα πιο βαθιά την πίστη και την αφοσίωσή τους στην ασύγκριτη κληρονομιά του Λένιν: το λενινισμό.

Ύστερα από μια κοπιαστική μα πάντα δημιουργική, θριαμβευτική ανοδική πορεία στα χρόνια της ειρήνης, βάδισαν από νίκη σε νίκη στα χρόνια του πολέμου.

Ο στρατός του, ο θρυλικός κόκκινος στρατός, σύντριψε το γερμανικό φασισμό. Κάτι πιο πολύ: σύντριψε στρατιωτικά, ηθικά και πολιτικά το φασισμό σ' ολόκληρη την Ευρώπη. Με τη νίκη του σοσιαλισμού η γιγάντια μορφή του Λένιν ακτινοβολεί περισσότερο από κάθε άλλη φορά, τώρα που «όλοι αναγνωρίζουν ότι ο σοβιετικός λαός με τον αγώνα του έσωσε τον πολιτισμό της Ευρώπης από τους βάρβαρους φασίστες και πρόσφερε μια μεγάλη υπηρεσία στην Ιστορία της ανθρωπότητας».

Μαζί όμως με το σοβιετικό λαό, τη μνήμη του θα τιμήσουν και οι λαοί ολάκερης της γης. Γιατί ο Λένιν δεν ανήκει μόνο στους πολίτες της σοσιαλιστικής πατρίδας, ανήκει εις τους εργαζομένους όλων των χωρών, σε όλους τους προοδευτικούς ανθρώπους, όπου κι αν βρίσκονται, που θέλουν να πάνε μπροστά, που θέλουν να λείψει η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, που θέλουν πιο ωραία και ανθρώπινη ζωή.

Το προλεταριάτο βλέπει στο πρόσωπο του Λένιν τις πιο πολύτιμες αρετές του, την πίστη, τις ελπίδες τα ιδανικά του. Η μάζα, που δεν ξύπνησε ακόμα, αισθάνεται ότι είναι σάρκα από τη σάρκα της.

«Το μεγαλείο του Λένιν» λέει ο Στάλιν, «βρίσκεται, προ πάντων, στο ότι δημιουργώντας τη δημοκρατία των σοβιέτ έδειξε στις καταπιεζόμενες μάζες όλου του Κόσμου ότι δε χάθηκε κάθε ελπίδα σωτηρίας τους και ότι η βασιλεία της δουλείας μπορεί να εκβληθεί με τη δύναμη των ίδιων των εργαζομένων. Μ' αυτό το γεγονός φλόγισε στην καρδιά των εργατών και χωρικών την ελπίδα να γίνουν μια μέρα λέφτεροι. Έτσι εξηγιέται γιατί το όνομα του Λένιν έγινε από τα πιο αγαπημένα ονόματα για τους εργαζόμενους και τις εκμεταλλευόμενες μάζες».

Όσο πιο πολύ απομακρυνόμαστε από τη μέρα του θανάτου του (21 Γενάρη 1924) τόσο πιο φωτεινό και τεράστιο προβάλλει το έργο του. Τόσο πιο πολύ επιβάλλεται και κυριαρχεί στη σύγχρονη περίοδο της ιστορίας της ανθρωπότητας. Αληθινός δημιουργός, εξαιρετικός άνθρωπος, με ξεχωριστή πειστική δύναμη, ακατανίκητη επιχειρηματολογία, «απλός σαν την αλήθεια», οδηγητής ανώτερου τύπου «πραγματικός αετός» χωρίς φόβο έδωσε πνοή, ζωή, θέρμη, στις δυνάμεις της ανθρωπότητας στην πάλη τους για την πρόοδο, οδήγησε «τολμηρά το Κόμμα μπροστά μέσα από τους ανεξερεύνητους δρόμους του επαναστατικού ρωσσικού κινήματος».

Ο Λένιν δεν άφησε μόνο σωστές οδηγίες και ρεαλιστικές συμβουλές, γεμάτες σταθερότητα και φρόνηση. Κληροδότησε στους λαούς επιβλητικό θεωρητικό έργο, παράδειγμα τέλειας στρατηγικής πολιτικής.

Ισάξιος του Μαρξ και του Ένγκελς συνέχισε το έργο τους υπερασπίζοντας το μαρξισμό από τις διαστρεβλώσεις. Πολέμησε αμείλιχτα τους αρχηγούς της ΙΙ Διεθνούς που παραποίησαν το μαρξισμό, που σκέπασαν το επαναστατικό του περιεχόμενο, που δεν κατάλαβαν τον επαναστατικό χαρακτήρα του 20ου αιώνα. «Ο μαρξισμός δεν μπορεί να είναι δογματικός, χωρίς να πάψει, να είναι μαρξισμός. Πρέπει να είναι ζωντανός και ζωντανός μαρξισμός είναι ο λενινισμός».

Ο Λένιν προώθησε τη μαρξιστική θεωρία, τη πλούτισε με την πλούσια πείρα από την ταξική πάλη του προλεταριάτου μέσα στις νέες συνθήκες. Στηριγμένος γερά στις βασικές θέσεις του «Κεφαλαίου» του Μαρξ έκανε μια βαθιά ανάλυση του ιμπεριαλισμού - τελευταίας φάσης του καπιταλισμού. -Ξεσκέπασε τις αγιάτρευτες πληγές και τις αδυναμίες του, τους όρους της αναπόφευκτης πτώσης του. Η παντοδυναμία των τραστ, η τραπεζιτική ολιγαρχία είναι η αιτία για τις βαθύτατες κρίσεις του ιμπεριαλιστικού σταδίου, που φέρνουν την ανεργία, την ξεχωριστή αθλιότητα δεκάδων εκατομμυρίων ανθρώπων και οδηγούν στους πιο αιματηρούς και πολύνεκρους πολέμους της ιστορίας. Για να ζήσει η ανθρωπότητα πρέπει να τσακιστούν τα τραστ.

Η θεωρία για τη διχτατορία του προλεταριάτου, - που αποτέλεσε σύγχρονα την πρώτη μορφή εξουσίας της εργαζόμενης πλειοψηφίας, σε αντιπαράθεση με τις πιο παλιές εξουσίες, που όλες, και οι πιο «δημοκρατικές» ήσαν εξουσίες της εκμεταλλεύτριας μειοψηφίας για την εκμετάλλευση της εργαζόμενης πλειοψηφίας, - για τη δυνατότητα της νίκης του σοσιαλισμού σε ξεχωριστές, χωριστά παρμένες χώρες, για μια σοβιετική εξουσία, είναι πολύτιμες κατακτήσεις της μαρξιστικής σκέψης, που πραγματοποιήθηκαν από το Λένιν.

Θεμελίωσε τη δυνατότητα της ανοικοδόμησης της σοσιαλιστικής κοινωνίας στη χώρα της εξουσίας των εργατών - χωρικών, υποδείχνονταν τις συγκεκριμένες μορφές και τους δρόμους, που θ' ακολουθήσει. Ανάπτυξε τη μαρξιστική ιδέα για την ηγεμονία του προλεταριάτου, για το εθνικό και αποικιακό ζήτημα, δίνοντας «ένα αρμονικό σύστημα αντιλήψεων για την εθνικοοαποικιακή επανάσταση στην εποχή του ιμπεριαλισμού».

Ο Λένιν είναι ο ιδρυτής του παγκόσμιου επιτελείου της Κομμουνιστικής Διεθνούς, του επαναστατικού αυτού σχολείου, που έπλασε φλογερούς υπερασπιστές των ελευθεριών και της ανθρώπινης προόδου, θαρραλέους και διορατικούς μαχητές για την ανεξαρτησία και το μεγαλείο της χώρας, που ανήκει ο καθένας. Προετοίμασε τους εργάτες για σκληρές, αναπόφευκτες μάχες, που, για να τις κερδίσουν, πρέπει να πετάξουν τα παλιωμένα και σκουριασμένα όπλα. Τούς έδωσε μια σίγουρη θεωρία για το κόμμα, το κόμμα της εργατικής τάξης, για τις προγραμματικές, πολιτικές, οργανωτικές του φάσεις, που ριζικά διαφέρουν από τα μολυσμένα από τον οπορτουνισμό κόμματα της ΙΙ Διεθνούς. Είναι το κόμμα «νέου Τύπου». Πειθαρχημένο, καθοδηγούμενο από πρωτοπόρα θεωρία, στενά δεμένο με τις μάζες. το Κόμμα αυτό, που με τόσο μόχτο ο ίδιος σφυρηλάτησε, ύστερ’ από πολύχρονη ανειρήνευτη πάλη, οδήγησε το ρούσικο λαό στην αθάνατη νίκη του Οχτώβρη του 1917.

***

Ο Λένιν όχι μόνο προπαρασκεύασε, οργάνωσε, και έκαμε την Επανάσταση. Μα και την έσωσε. Η τσαρική Ρωσία νικήθηκε γιατί ήταν βουτηγμένη σε μεσαιωνική στρατιωτική, οικονομική, πνευματική, πολιτική πισωδρόμηση. Ο Λένιν, με άξιο συνεργάτη και συνεχιστή του έργου του το Στάλιν, έδειξε το δρόμο, που έπρεπε ν’ ακολουθήσει ο σοβιετικός λαός και τα μέσα, που έπρεπε να χρησιμοποιήσει για να βάλει τέλος στη μεσαιωνική καθυστέρηση της χώρας, να εξασφαλίσει την ανεξαρτησία του σοσιαλιστικού κράτους, να κάμει τη Ρωσία ασπίδα του πολιτισμού, που πάνω της συντρίφτηκεν η πιο τρομερή στρατιωτική μηχανή. Ο Λένιν προσανατόλισε το σοβιετικό λαό προς την επιτάχτηκε ανάγκη να δημιουργήσει, μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, δυνατή, συγχρονισμένη βιομηχανία. Χωρίς την ισχυρή βιομηχανία των σταλινικών πεντάχρονων θα ήταν αδύνατο για το σοβιετικό λαό, να κάμει και να κερδίσει έναν πόλεμο χωρίς προηγούμενο στην έκταση και ένταση των μαχών, το χαρακτήρα των εχθρικών στρατιών και την ποσότητα των πιο μοντέρνων υλικών, που χρησιμοποιήθηκαν. Η σοβιετική βιομηχανία στάθηκε η υλική και τεχνική βάση της νίκης του κόκκινου στρατού.

Ο Λένιν προσανατόλισε το σοβιετικό λαό στην ανάγκη να μεταμορφώσει ολοκληρωτικά τον πιο καθυστερημένο κλάδο της σοβιετικής εθνικής οικονομίας, τη γεωργία. Χωρίς το ριζικό αυτό μετασχηματισμό θα ήταν αδύνατο να ικανοποιηθούν οι τεράστιες υλικές απαιτήσεις του πολέμου. Τα Κολχόζ εξασφάλισαν μέσα στις πιο δύσκολες συνθήκες του πολέμου τον εφοδιασμό σε τρόφιμα του στρατού και της χωράς, τον εφοδιασμό σε πρώτες ύλες της βιομηχανίας. Τα Κολχόζ στάθηκαν το στέρεο στήριγμα του μετώπου και των επιτυχιών του κόκκινου στρατού.

Ο Λένιν προσανατόλισε το λαό στην ανάγκη να δημιουργήσει όλα τα στελέχη που θα χρειαζόταν η νέα, σοσιαλιστική οικονομία.

Μέσα σε λίγα χρόνια ξεφύτρωσαν στελέχη διανοούμενοι, μηχανικοί, τεχνικοί κλπ βγαλμένοι μέσα από τα σπλάχνα του λαού και αφοσιωμένοι στα συμφέροντα της σοβιετικής πατρίδας. Χωρίς τα στελέχη θα ήταν αδύνατο να γίνει ο πόλεμος αυτός, που χρησιμοποίησε σε τόσο μεγάλη έκταση τα άρματα μάχης, την αεροπορία κλπ. Η ύπαρξη των στελεχών αυτών επέτρεψε στο σοβιετικό λαό να λύσει, μέσα στις κρίσιμες πολεμικές συνθήκες, τα πιο δύσκολα προβλήματα: να προσαρμόσει ραγδαία τη βιομηχανία, στην εξοπλιστική παραγωγή, να αναπτύξει και να πλαισιώσει, σε μικρό διάστημα, στρατό εκατομμυρίων.

Ο Λένιν έβαλε τις βάσεις για την ακλόνητη συμμαχία της εργατικής τάξης, της αγροτιάς και των διανοουμένων, την ατράνταχτη φιλία των λαών της Σοβ. Ένωσης. Χωρίς την ενότητα και τη φίλια αυτή, τα εγκληματικά σχέδια των ναζιστών θα πετύχαιναν. Η αδελφική συνεργασία όμως των λαών εξασφάλισε τη γεμάτη αυταπάρνηση και ηρωισμό υποστήριξη του μετώπου από τα μετόπισθεν.

Ο Λένιν είχε πει: «Ποτέ δε θα νικήσουν ένα λαό, που οι εργάτες και οι αγρότες στη μεγάλη τους πλειοψηφία, γνώρισαν, κατάλαβαν και είδαν ότι υπερασπίζουν την εξουσία τους, τη σοβιετική εξουσία, την εξουσία των εργαζομένων». Ότι υπερασπίζουν την υπόθεση που η νίκη της θα εξασφαλίσει σ' αυτούς και τα παιδιά τους «τη δυνατότητα ν' απολαμβάνουν όλα τα πνευματικά αγαθά, όλους τους καρπούς της ανθρώπινης δουλείας». Χωρίς το σοβιετικό κράτος το απόρθητο αυτό φρούριο θα ήταν αδύνατη η αντίσταση στην λυσσασμένη έφοδο των φασιστικών ορδών. Το σοσιαλιστικό σύστημα προίκισε λαό και στρατό με απροσμέτρητη δύναμη. Τα γεγονότα απόδειξαν ότι η σοβιετική εξουσία είναι η πιο ισχυρή δύναμη, που υπάρχει στον κόσμο, γιατί είναι δεμένη με το λαό, γιατί βγαίνει από το λαό, γιατί ενεργεί αποκλειστικά για το συμφέρον του λαού.

* * *

Ο Λενινισμός έκαμε το σοβιετικό λαό υπόδειγμα, σύμβολο και ενθάρρυνση για τους άλλους λαούς να γίνουν δημιουργοί του δικού τους μεγαλείου.

Ο πατριωτισμός, ο ηρωισμός και η αυτοθυσία του κατέπληξε την ανθρωπότητα. Μα ο λενινισμός επέτρεψε και σ’ όλα τα κομμουνιστικά κόμματα, σ' όλους τους κομμουνιστές, μέσα στη γενική σύγχυση, τον τρόμο και την καταστροφή, να βρουν το σωστό δρόμο, της ενότητας των εργαζομένων, των πατριωτών, το δρόμο της αμείλικτης πάλης των μαζών εναντίον του καταχτητή. Οι κομμουνιστές κυνηγήθηκαν, συκοφαντήθηκαν, φυλακίστηκαν, οδηγήθηκαν στα εκτελεστικά αποσπάσματα. Αποδείχτηκαν όμως όχι μόνο οι πιο αφοσιωμένοι πατριώτες, μα και οι πιο διορατικοί, γιατί καθοδηγούνταν από την ακατανίκητη μαρξιστική - λενινιστική θεωρία, γιατί είχαν απεριόριστη δύναμη στη δημιουργική δύναμη των μαζών. Αυτή είναι η ουσία και το κύριο χαρακτηριστικό του λενινισμού. Ο Στάλιν χαρακτήρισε σαν αισχρή αρρώστια το φόβο μπροστά στις μάζες, την έλλειψη εμπιστοσύνης στις δημιουργικές τους δυνάμεις, έκφρασε τη βαθιά περιφρόνηση του Λένιν προς όλους όσοι έβλεπαν «αφ' υψηλού» το λαό. 'Ο Λένιν έλεγε: «Πρέπει να διδασκόμαστε από τις μάζες, να κατανοούμε τη δράση τους, να μελετούμε λεπτομερειακά την πραχτική πείρα της πάλης των μαζών».

Ο φόβος μπροστά στο λαό είναι και στα χρόνια της ειρήνης όμοια καταστροφικός όπως και στα χρονιά του πολέμου.

Στη Σοβιετική Ρωσία ο πόλεμος ήταν περισσότερο από παντού αλλού καταστροφικός. Κι όμως πέρασε μόνο σα μια ολέθρια παρένθεση. Από την πρώτη μέρα ένας πρωτοφανέρωτος οργασμός εκδηλώθηκεν από τη μια ως την άλλη άκρη. Όλοι οι σοβιετικοί πολίτες κλήθηκαν να ρίχτουν με μεγαλύτερη ορμή στην ανοικοδόμηση της σοσιαλιστικής πατρίδας. Σε καμιά άλλη χώρα δεν ακούστηκαν ύστερ’ από το πόλεμο λόγια σαν αυτά εδώ:

«Εμπρός στη δουλειά. Πρέπει να βρισκόμαστε στο ύψος των καταχτήσεων της σύγχρονης παγκόσμιας τεχνικής σε όλους τους κλάδους της βιομηχανίας και της εθνικής οικονομίας, και να εξασφαλίσουμε τους όρους για την προαγωγή της σοβιετικής επιστήμης και τεχνικής. Ο εχθρός εμπόδισε την ειρηνική και δημιουργική μας εργασία, αλλά εμείς ξεπερνάμε όλ’ αυτά και θα πετύχουμε ώστε η χωρά μας να ακμάσει. Θάχουμε και την ατομική ενέργεια και πολλά άλλα. Ας καταπιαστούμε, λοιπόν, με τη λύση αυτών των προβλημάτων με όλη μας την ανεξάντλητη μπολσεβίκικη ενέργεια, με όλη τη πανίσχυρη ενεργητικότητα των σοβιετικών ανθρώπων. Εμπρός στη δουλεία όπως μας διδάσκει ο σύντροφος Στάλιν» (Μόλοτωφ). Αυτή η εμπιστοσύνη και έκκληση στην πρωτοβουλία των μαζών επιτρέπει να ξεπεραστούν όλες οι δυσκολίες, που αλλιώτικα θα φαίνονταν αξεπέραστες. Στην υπόλοιπη Ευρώπη η δημιουργική ορμή είναι ανάλογη με την εμπιστοσύνη που δείχνεται στις λαϊκές δυνάμεις. Όπου στηρίζονται τα καθεστώτα στις δυνάμεις, που αναπτύσσονται, κι όχι σ’ αυτές, που πεθαίνουν, όπου κυττάνε προς το μέλλον και όχι προς το παρελθόν, εκεί οι προϋποθέσεις για την ευημερία και την αναγέννηση είναι εξασφαλισμένες. Όταν ο θεμελιωτής του σοσιαλισμού απασχολούνταν, με την επεξεργασία ενός πλάνου ηλεκτροποίησης της Σοβ. Ένωσης έγραφε σ' ένα τεχνικό: «Πρώτο μας χρειάζεται ένα σχέδιο για ένα ορισμένο αριθμό ετών. Δεύτερο, μας χρειάζεται ένα πιο σύντομο σχέδιο. Τρίτο, κι αυτό είναι το σπουδαιότερο, μας χρειάζεται να ξεσηκώσουμε την άμιλλα και τη πρωτοβουλία των μαζών για να μπουν αμέσως στη δουλειά». Δεν είναι τάχα αυτές συμβουλές «φλογερής επικαιρότητας», μοναδικές να οδηγήσουν στη σωτηρία τη χώρα μας;

Να γιατί η δημιουργική μελέτη κι εφαρμογή του μαρξισμού - λενινισμού στη ζωή, δε σημαίνει «δουλική μανία ξενικής μίμησης» μα θετική συμβολή για τη σωτηρία της χώρας, ύψιστο πατριωτικό καθήκον. 'Ο λενινισμός δε σε κάνει ικανό μόνο να διακρίνεις ποιες είναι οι προοδευτικές δυνάμεις, και που βρίσκονται, άλλα και πώς να καθοδηγείς αυτές τις δυνάμεις και να τις προωθείς προς τα μπρος. Πώς να οδηγείς και το δικό σου το λαό μέσ’ από τους δικούς του δρόμους, στηρίζοντας τη δράση του στη δική του πείρα, στο νικηφόρο τέρμα.

* * *

«Ο Λένιν δεν πέθανε», έγραφε ένας εργάτης. Είναι αθάνατος μέσα στο μεγαλείο του θριάμβου των εκατομμυρίων ανθρώπων, που με τους αγώνες τους θα θυμίζουν πάντα στην ανθρωπότητα την ύπαρξή του για όλη την περίοδο, που ανοίγεται μπροστά μας».

Ποτισμένο από το πνεύμα του το Κόμμα μας μ’ επικεφαλής το σ. Ζαχαριάδη καθοδηγεί το λαό μας στους σκληρούς κοινωνικούς - πολιτικούς αγώνες, για τη λαϊκή δημοκρατία και το σοσιαλισμό, με σταθερότητα, τόλμη, και αποφασιστικότητα λενινιστική. Ποτισμένοι από το ίδιο πνεύμα οι αξέχαστοι μάρτυρες του Κόμματός μας, έδωσαν στην εθνικοαπελευθερωτική πάλη δείγματα αυτοθυσίας και ηρωισμού απαράμιλλα, και πέθαναν με τη βεβαιότητα ότι τα ιδανικά, που θέρμαιναν τα στήθη τους, θα θριαμβεύσουν.

Να δώσουν όλες τους τις δυνάμεις για το θρίαμβο αυτών των ιδανικών, να η πιο μεγάλη τιμή, που μπορούν να κάμουν οι έλληνες κομμουνιστές στη μνήμη του αθάνατου Λένιν.

Διαβάστε Περισσότερα »

Αντικυβερνητικές διαδηλώσεις στην Αλβανία

Μεγάλες αντικυβερνητικές διαδηλώσεις στην Αλβανία. 3 άτομα έχασαν τη ζωή τους σε συγκρούσεις με τις αστυνομικές δυνάμεις.

Μόλις έχουμε περισσότερες πληροφορίες, θα γράψουμε σχετικά.

Διαβάστε Περισσότερα »

Νίκου Ζαχαριάδη: Θέσεις για την Ιστορία του ΚΚΕ

Διαβάστε Περισσότερα »

653.552 οι επίσημοι άνεργοι σύμφωνα με τον ΟΑΕΔ

653.552 άτομα κατέγραψε ο ΟΑΕΔ ως οι εγγεγραμμένους άνεργους στα μητρώα του το μήνα Δεκέμβρη. Πρόκειται για αύξηση κατά 4,18% σε σχέση με τον Νοέμβρη.

Διαβάστε ολόκληρο το σχετικό δελτίο τύπου του οργανισμού: http://www.oaed.gr/Repository/FI_2166.file

Διαβάστε Περισσότερα »

Η ΠΡΟΚΥΡΗΞΗ ΤΗΣ «ΚΕ» ΤΟΥ ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΣΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΛΕΝΙΝ

Στις 21 Γενάρη τελείωσε το δρόμο της ζωής του ο σ. Λένιν.

Πέθανε ο άνθρωπος που ίδρυσε το ατσαλένιο μας κόμμα, το έχτιζε από χρόνο σε χρόνο, το οδηγούσε κάτω από τα χτυπήματα του τσαρισμού, το δίδασκε και το σφυρηλατούσε στη λυσσώδικη πάλη ενάντια στους προδότες της εργατικής τάξης, στους ταλαντευόμενους, στους λιποτάκτες. Πέθανε ο άνθρωπος, που με την καθοδήγησή του, οι ακατανίκητες γραμμές των μπολσεβίκων μάχονταν το 1905, υποχωρούσαν το καιρό της αντίδρασης, ξαναπερνούσαν στην επίθεση, ήταν στις πρώτες γραμμές των αγωνιστών ενάντια στην απολυταρχία, μπόρεσαν να τσακίσουν, να ξεσκεπάσουν, να ανατρέψουν την ιδεολογική κυριαρχία των μενσεβίκων και των εσέρων. Πέθανε ο άνθρωπος, που κάτω από την μαχητική του αρχηγία το κόμμα μας μπαρουτοκαπνισμένο, σήκωσε με το κυρίαρχο χέρι του την κόκκινη σημαία του Οκτώβρη σε όλη τη χώρα, σάρωσε την αντίσταση των εχθρών, στερέωσε γερά την κυριαρχία των εργαζομένων στην πρώην τσαρική Ρωσία. Πέθανε ο ιδρυτής της Κομμουνιστικής Διεθνούς, ο αρχηγός του παγκόσμιου προλεταριάτου, ο αρχηγός του παγκόσμιου κομμουνισμού, η αγάπη και η περηφάνια του διεθνούς προλεταριάτου, η σημαία της καταπιεζόμενης Ανατολής το κεφάλι της δικτατορίας των εργατών στη Ρωσία.

Ποτέ ακόμα, υστέρα απτό Μαρξ, η ιστορία του μεγάλου απελευθερωτικού κινήματος του προλεταριάτου δεν έβγαλε μια τέτοια γιγάντια μορφή, σαν τον νεκρό αδελφό, δάσκαλο, φίλο μας. Ο,τι πραγματικά μεγάλο και ηρωικό έχει το προλεταριάτο – το μυαλό το ατρόμητο, η θέληση η σιδερένια, η άκαμπτη, η σταθερή, που κατανικά τα πάντα, το μίσος το ιερό, το θανάσιμο μίσος ενάντια στη δουλεία και την καταπίεση, το επαναστατικό πάθος που κινάει βουνά, η απεριόριστη πίστη στις δημιουργικές δυνάμεις των μαζών, η τεράστια οργανωτική μεγαλοφυΐα – όλα αυτά βρήκαν τη μεγαλόπνοη ενσάρκωσή τους στο Λένιν, που το άνομά του έγινε σύμβολο του νέου κόσμου απτή δύση ως την ανατολή, απτό νότο ως το βορρά.

Ο Λένιν ήξερε όσο κανένας άλλος να βλέπει και το μεγάλο και το μικρό, να προλέγει και τις πιο τεράστιες στροφές της Ιστορίας και ταυτόχρονα να υπολογίζει κα να χρησιμοποίει την παραμικρότερη λεπτομέρεια. Ήξερε όταν ήταν ανάγκη να υποχωρεί και να προετοιμάσει νέα επίθεση. Δεν γνώριζε καμιά στερεοτύπη φόρμουλα. Καμιά παρωπίδα δεν είχαν τα σοφά, διορατικά του μάτια. Γιατί ήταν ο γεννημένος αρχηγός του προλεταριακού στρατού, η μεγαλοφυΐα της εργατικής τάξης.

«ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ», 31.01.1952, Πολωνία
Διαβάστε Περισσότερα »

ΖΕΙ ΑΘΑΝΑΤΟ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΛΕΝΙΝ

Σήμερα κλείνουν 28 χρόνια απ’τη μέρα που πέθανε ο Λένιν, ο ιδρυτής του Μπολσεβίκικου κόμματος και του πρώτου σοσιαλιστικού κράτους στο κόσμο, ο φλογερός επαναστάτης κι αγωνιστής για τα δίκαια της εργατικής τάξης, ο μεγαλοφυής αρχηγός και δάσκαλος όλων των εργαζομένων μαζών του κόσμου που τις ανύψωσε σε δημιουργούς της ιστορίας, σε σκαπανείς της καινούργιας ζωής, πούναι απαλλαγμένη από τη δυστυχία, τα δάκρυα και την αθλιότητα.
Ο θάνατός του λύπησε τον Παρία ινδό, το σκλάβο της Ροδεσίας, το γάλλο ανθρακωρύχο, το βασανισμένο έλληνα, μικρούς και μεγάλους, άνδρες και γυναίκες που στις πέντε ηπείρους ποτίζουν τη γη με τα δάκρυα και τον ιδρώτα και παλεύουν για το ξεσκλάβωμά τους.
Ο θάνατος του Βλαντίμιρ Ίλιτς Λένιν ήταν μια μεγάλη απώλεια για το διεθνές προλεταριάτο, γιατί δεν ήταν αρχηγός μονάχα του ρούσσικου προλεταριάτου, μα ολάκερου του καταπιεζόμενου κόσμου.
Τ' όνομά του έγινε σύμβολο της πάλης όλων των υπόδουλων λαών. Τα έργα του εμπνέουν εκατομμύρια ανθρώπους που παλεύουν για λευτεριά, ειρήνη και δημοκρατία.
Ως τη τελευταία του πνοή η κύρια φροντίδα του ήταν ν’ ανεβάζει όλο και πιο ψηλά το μαρξισμό.
Είναι ο κορυφαίος της επιστήμης, ο άφθαστος δεξιοτέχνης της υλιστικής διαλεκτικής, που τσάκιζε ατρόμητα τις παλιές και ξεπερασμένες αντιλήψεις, προωθώντας και λύνοντας τα καινούργια προβλήματα πούβαζε η ζωή.
Δεν υπάρχει ζήτημα που να συνδέεται με το εργατικό κίνημα που να μη καταπιάστηκε να το εξετάσει.
Ο Λένιν είναι η μεγαλύτερη μεγαλοφυΐα όλων των καιρών κι όλων των λαών με τεράστιες γνώσεις και γεροδεμένες με το λαό, που κανένας άλλος δεν τον αγάπησε με τέτοιο πάθος, με τέτοια φλόγα, όπως ο ίδιος.
Γι’αυτό το ακατανίκητό του έργο έμεινε αθάνατο, γι’αυτό τ' όνομά του θα το προφέρουν αιώνια όλες οι γενιές και θα ζει στο μυαλό και τις καρδιές ολάκερου του εργαζομένου λαού και θα φωτίζει το δρόμο για το θρίαμβο του κομμουνισμού.
«Να θυμάστε, να αγαπάτε, να μελετάτε τον Ίλιτς το δάσκαλό μας, τον αρχηγό μας.
Να παλεύετε και να νικάτε τους εσωτερικούς και εξωτερικούς εχτρούς όπως κι ο Ίλιτς.
Να χτίζετε την καινούργια ζωή, τον καινούργιο τρόπο ζωής, την καινούργια κουλτούρα, όπως κι ο Ίλιτς.
Ποτέ να μη παραιτείστε απ’τα μικρά ζητήματα γιατί απ’το μικρό γίνεται το μεγάλο – να μια απ’τις σπουδαίες εντολές του Ίλιτς – έγραφε ο Ιωσήφ Βησαριόνοβιτς Στάλιν την πρώτη επέτειο απ’το θάνατο του Λένιν.
Ακολουθώντας τα σοφά λόγια του συνεχιστή του έργου του Λένιν οι σοβιετικοί λαοί άρχισαν να ζουν και να εργάζονται όπως κι ο Λένιν.
Οι εντολές του Μεγάλου κι αθανάτου Λένιν βρήκαν την ενσάρκωσή τους στα σταλινικά έργα του κομμουνισμού, στην ηρωική ειρηνική δουλειά των σοβιετικών εργατών και των κολχόζνικων, στις επιτυχίες της σοβιετικής επιστήμης, στη σοβιετική τέχνη, στη λογοτεχνία και σ’όλες τις εκδηλώσεις της δημιουργικής δουλειάς της καινούργιας σταλινικής γενιάς που στέκει σήμερα άγρυπνος φρουρός της παγκόσμιας ειρήνης και δημοκρατίας.
Το έργο του Λένιν ζει και νικάει στο ηρωικό ΚΚΣΕ (μπ) στο πανίσχυρο σοβιετικό κράτος. Ζει και θριαμβεύει το αθάνατο έργο του στις χώρες των Λαϊκών Δημοκρατιών που χτίζουν τον σοσιαλισμό, ζει στα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα των λαών της Ανατολής, στο άνδρωμα του διεθνούς επαναστατικού κινήματος.
Ο Λενινισμός εξοπλίζει με αφάνταστο ηρωισμό και μ’ανείπωτο θάρρος και τόλμη τον αδούλωτο κορεάτικο λαό που παλεύει ενάντια στους αμερικάνους ιμπεριαλιστές. Το έργο του Λένιν ζει και καθοδήγει τους ατρόμητους γιουγκοσλάβους πατριώτες που παλεύουν ενάντια στο ματωβαμένο καθεστώς της τιτοφασιστικής μαφίας. Το έργο και όνομα του Λένιν ζει στη μαρτυρική κι ηρωική Ελλάδα μας. Στη Μακρόνησο, στον Άη Στράτη, στα Γιούρα και τη Κέρκυρα, στις φυλακές της Ακροναυπλίας, του Αβέρωφ και του Γεντή Κουλέ, που δεκάδες χιλιάδες μαχητές της λευτεριάς, της δημοκρατίας της ειρήνης κρατάν ψηλά τη σημαία του Λενινισμού. Το έργο του Λένιν ζει στη ψυχή του Γλέζου, Αμπατιέλου, στον Μπελογιάννη, σε κάθε ψυχή έλληνα και σλαβομακεδόνα που κάτω απτήν καθοδήγηση του ΚΚΕ παλεύει ενάντια στο μοναρχοφασισμό και τους αμερικάνους καταχτητές.
Το έργο του Λένιν ζει και καθοδήγει όλους εμάς τους εκπατρισμένους που ζούμε στη φιλόξενη τούτη Λ. Δημοκρατία. Ζει στους ουντάρνικους και πρωτοπόρους εργάτες μας, στα εργοστάσια και τα σοβχόζ, στο κολχόζ μας «Νέα Ζωή» και στους παιδικούς σταθμούς και κρατά άσβεστη την αγάπη προς την πατρίδα μας που στενάζει κάτω απτή μαύρη σκλαβιά της αμερικανοκρατίας.
Η ανθρωπότητα αιώνια θα ευγνωμονεί το φωτεινό αστέρι του Λένιν που την οδηγάει μπροστά και πάντα μπροστά προς το θρίαμβο του κομμουνισμού σ’ολάκερο τον κόσμο.
«ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ», 20.01.1952, ΠΟΛΩΝΙΑ
Διαβάστε Περισσότερα »

ΑΠΟ ΤΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΛΕΝΙΝ

«. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Το Μάρτη του 1923 η κατάσταση της υγείας του Λένιν πάλι χειροτέρεψε. Στις 9 του Μάρτη έπαθε νέα προσβολή της αρρώστιας, αυτή τη φορά πολύ βαριά. Ο Λένιν έπεσε στο κρεβάτι.

Δεν μπόρεσε να πάρει μέρος στις εργασίες του 12 συνεδρίου του κόμματος, που έγινε τον Απρίλη του 1923.

Ήταν το πρώτο συνέδριο ύστερα από την κατάληψη της εξουσίας απτούς μπολσεβίκους όπου ο Λένιν δεν μπόρεσε να παρευρεθεί.

Το 12 συνέδριο του κόμματος πήρε υπόψη στις αποφάσεις του όλες τις υποδείξεις του Λένιν, που δοθήκαν στα τελευταία του γράμματα και άρθρα. Σύμφωνα με γραπτή δήλωση του Λένιν το 12 συνέδριο αποφάσισε να συνενώσει την ΚΕ έλεγχου του κόμματος και την εργατοαγροτική επιθεώρηση σένα σώμα έλεγχου του κράτους και του κόμματος.

Στον οργανισμό αυτό ανατέθηκαν υπεύθυνα καθήκοντα: Να περιφρουρεί τη ενότητα του κόμματός μας, να στερεώνει την κομματική και κρατική πειθαρχία, να καλυτερεύει με όλα τα μέσα το μηχανισμό του σοβιετικού κράτους.

Ως το Μάη η κατάσταση της υγείας του Λένιν δεν είχε αξιοσημείωτη βελτίωση. Στα μέσα του Μάη τον πήγαν στο Γκόρκι. Εκεί, από το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Ιούλη, η υγεία του Λένιν ξανάρχισε να καλυτερεύει.

Στις 9 του Οκτώβρη 1923 ο Λένιν ήρθε για μερικές ώρες στη Μόσχα. Πέρασε από το διαμέρισμά του, έριξε μια ματιά στην αίθουσα συνεδριάσεων, πήγε στο γραφείο του στο Κρεμλίνο, πέρασε από τους κεντρικούς δρόμους της πρωτεύουσας, επισκέφθηκε τη γεωργική έκθεση και ξανάφυγε για το Γκόρκι.

Ήταν η τελευταία φορά που ο Λένιν ήρθε στη Μόσχα.

Στις 21 του Γενάρη 1924 στις 6 το βράδυ, αναπάντεχα για όλους, άρχισε μια δυνατή κρίση της αρρώστιας του. Ο Λένιν έχασε τις αισθήσεις του. Στις 6 και 50 το βράδυ ο Λένιν πέθανε στο Γκόρκι από εγκεφαλική αιμορραγία.

Πέθανε εκείνος που ενσάρκωνε μέσα του ολόκληρη τη ρωσική επανάσταση, εκείνος που την κυοφόρησε στο μυαλό του, την προετοίμασε, την πραγματοποίησε, της έσωσε. Ο Λένιν είναι ο μεγαλύτερος και από κάθε άποψη ο αγνότερος από τους δημιουργούς της ιστορίας. Ο άνθρωπος που περισσότερα απ’αυτόν κανείς δεν έκανε για τους ανθρώπους [Μπαρμπύς].

Ο θάνατος του Λένιν, του αρχηγού, του δασκάλου, ήταν ένα βαρύ χτύπημα για το κόμμα, την εργατική τάξη, τις λαϊκές μάζες της χώρας μας, τους εργαζόμενους όλου του κόσμου.

Ο θάνατος του Λένιν προκάλεσε αγαλλίαση στο στρατόπεδο των ιμπεριαλιστών. Πίστευαν πως δίχως το Λένιν η προλεταριακή δικτατορία θα χαθεί.

Ο θάνατος του Λένιν έδωσε φτερά και σε κείνους που προσπαθούσαν να βγάλουν το κόμμα από το λενινιστικό δρόμο : υπολόγιζαν πως δίχως τον Λένιν θα καταφέρουν να αλλάξουν την μπολσεβίκικη φύση του λενινιστικού κόμματος.

Οι εχθροί γελαστήκαν σκληρά. Δεν πήραν υπόψη τους πως ο Λένιν έδωσε στα χέρια του κόμματός του ακατανίκητο όπλο της ατρόμητης και λαμπρής σκέψης του, το όπλο του λενινισμού. Ο Λένιν έσπειρε μέσα στο κόμμα το φλογερό του μισός για το κεφαλαιοκρατικό καθεστώς, τη σιδερένια του θέληση για το γκρέμισμα αυτού του καθεστώτος, για τη δημιουργία του κομμουνισμού. Ο Λένιν δίδαξε αυτό το κόμμα να μη φοβάται τις δυσκολίες, να μην υποχωρεί στην κούραση, στις απογοητεύσεις, στις ταλαντεύσεις.

Τη νύχτα της 21 προς τις 22 του Γενάρη συνήλθε η ολομέλεια της Κεντρικής Επιτροπής του μπολσεβίκικου κόμματος.

Στις 22 του Γενάρη η κεντρική επιτροπή απεύθυνε στο κόμμα, σε όλους τους εργαζομένους μια προκήρυξη για το θάνατο του Λένιν.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .»

( Από το βιβλίο «Σύντομη σκιαγραφία της ζωής και της δράσης του Λένιν»)

«ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ», 20.01.1952, Πολωνία

Διαβάστε Περισσότερα »

Πέμπτη 20 Ιανουαρίου 2011

ΓΙΑ ΤΟΝ ΦΡΑΧΤΗ ΤΟΥ ΑΙΣΧΟΥΣ ΣΤΟΝ ΕΒΡΟ ΚΙ ΕΝΑΝ «ΑΝΑΠΗΡΟ ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΜΟ» ΠΟΥ ΞΕΠΕΦΤΕΙ ΣΕ ΑΝΟΥΣΙΟ ΟΥΜΑΝΙΣΜΟ

Οριστικά χάνονται οι ελπίδες για τους 22 Αφγανούς μετανάστες που πνίγηκαν στο ξύλινο(!) ολλανδικό δουλεμπορικό πλοίο «Hasan Reis» το βράδυ του Σαββάτου 30 ναυτικά μίλια δυτικά της Κέρκυρας. Στο σαπιοκάραβο της ανθρώπινης εμπορίας, ήταν τσουβαλιασμένοι 263 άνθρωποι, όλοι τους πολιτικοί πρόσφυγες από μια χώρα κατοχής από της ΗΠΑ, που είχαν πληρώσει τους δουλέμπορους για να πάνε στην Ιταλία.
Είκοσι δύο νεκροί και η είδηση «στα ψιλά» των μέσων μαζικής αλλοτρίωσης συνειδήσεων.Ανάμεσά τους παιδιά, ανάπηροι, αλλά «ευτυχώς» για τους Ελληναράδες δεν έρχονταν στην Ελλάδα.
Την ίδια ώρα οι ζαλισμένοι από την κρίση και τη χρεοκοπία μικροαστοί «επιβραβεύουν» δημοσκοπικά τη δημιουργία του φράχτη αποτροπής (ντροπής) στον Έβρο. Θα πρέπει να έχει και ηλεκτροφόρα καλώδια – τίποτε πρωτότυπο – όλα τα φράγματα του αίσχους έχουν, ή είναι και ναρκοθετημένα τριγύρω. Άλλωστε «τυχαία» στα περάσματα στον Έβρο τα ναρκοπέδια για τους Τούρκους–εχθρούς, έχουν δολοφονήσει έως τώρα πλήθος μεταναστών και μόνο.
Ένα ακόμη φράγμα για να διώξει τους «βάρβαρους» από την εξαθλιωμένη Ελλάδα της χρεοκοπίας, αυτούς που μας «παίρνουν» τις δουλειές που δεν υπάρχουν, που «εγκληματούν» με έλληνες αφεντικά αφού υποστούν όλα τα εγκλήματα ενάντια στα δικαιώματα των συνθηκών για τον άνθρωπο, που βρωμίζουν μια βρωμερή κοινωνία που εξαθλιώνει τους συντριπτικά πολλούς, που μας αλλοιώνει τη μονοκρατορία μιας εκκλησίας προκλητικών ληστών και επικίνδυνων φασιστοειδών.
Ένας φράχτης συνέχεια των δολοφονικών τειχών του Μαρόκου (3000 χιλιόμετρα σε συνεργασία με το Ισραήλ ενάντια στο Πολισάριο από το 1980) και τους νέους στη Θέουτα και τη Μελίγια (σε ναρκοθετημένη περιοχή) για προστασία της Ισπανίας. Συνέχεια των δολοφονικών φραγμάτων που επεκτείνονται στη μεθώριο ΗΠΑ-Μεξικό που θα φτάσει τα 2000 μίλια και θα κάνει τις δολοφονίες αποτελεσματικότερες. Συνέχεια των ηλεκτροφόρων φρακτών του Ισραήλ με την Αίγυπτο, των χτισμένων από τους αμερικάνους ιμπεριαλιστές στο Ιράκ και τα σύνορα με το Κουβέιτ, της Ινδίας με το Πακιστάν και το πιο πρόσφατο το εσωτερικό (εμπνευσμένο από τη Πόλη του Μεξικού), φράχτη της Πάντουα στην Ιταλία του φασίστα Μπερλουσκόνι για να διαχωρίζει «Ιταλούς» και «μετανάστες»...
Οι αριστεροί , οι αντιφασίστε-αντιρατσιστές, πρέπει να πάψουν να παρακολουθούν αμήχανοι την επέλαση των φασιστικών αντιλήψεων και πρακτικών. Πρέπει να σταματήσουν να προβάλουν έναν γλυκανάλατο ουμανισμό, απέναντι στο δήθεν «ρεαλισμό» της ρατσιστικής προπαγάνδας. Δεν παλεύουμε για τους μετανάστες, παλεύουμε για τον εαυτό μας, η κάθε χαμένη μάχη ενάντια στο πιο αδύναμο κομμάτι της εργατικής τάξης, βαραίνει αρνητικά ολόκληρη την τάξη. Η κάθε νίκη των φασιστικών ιδεών και πρακτικών, στο Μενίδι, τον Α.Παντελεήμονα, τον Έβρο είναι άνοιγμα του δρόμου της φασιστικοποίησης της κεφαλαιοκρατίας ενάντια σε όλους μας, και πρώτα απ’ όλα ενάντια στην εργατιά-αγροτιά και σ’ ολόκληρο τον Ελληνικό λαό.
Η δολοφονία ενός παιδιού στο Μενίδι, πέρασε σαν απλή επίδειξη «μπατσίστικης» αυθαιρεσίας, το ρατσιστικό-ταξικό στίγμα ξεχάστηκε και μετά απορούμε γιατί οι Ρομά έχουν αφεθεί έρμαια της πιο μαύρης πολιτικής ομηρίας από τους αντιδραστικούς, εδώ και δεκαετίες.
Ο Α. Παντελεήμονας έχει αφεθεί στα χέρια κατασταλτικών μηχανισμών – «Χρυσής Αυγής», στη μεγάλη ντροπή του αντιφασιστικού κινήματος. Κάποιοι κάνουν κατά καιρούς ανούσιες άμαζες εκδηλωσούλες, άλλοι ξέχασαν την πολιτική διάσταση και μιλούν για «δήθεν Χρυσαυγίτες» (!) που απλά κάνουν εμπόριο ναρκωτικών, ως και το ένα να ακυρώνει το άλλο. (Κάποιοι «κουράστηκαν», μάλλον από το αίσχος να μην μπορούμε να διώξουμε όλοι τον ναζιστικό εσμό των λίγων εκατοντάδων).
Τώρα, δεν ακούγεται τίποτε για αγωνιστική συμπαράσταση-εκδήλωση στην Κέρκυρα όταν οι δουλέμποροι δολοφόνησαν 22 ανθρώπους και «εμείς ως χώρα» θα καταστείλουμε τους «τυχερούς» που επέζησαν, δεν μπαίνει θέμα όλων των σωματείων, φοιτητικών συλλόγων, αντιφασιστικών οργανώσεων, όχι μόνο το ζήτημα του φράγματος (ως και να είναι το κύριο, όπως θεωρεί το τουρκοφαγικό «Κ»ΚΕ που το συνδέει με την «εθνική κυριαρχία» και το Καστελλόριζο (!), αλλά ο επιθετικός-διεκδικητικός αγώνας για τα ταξικά μας αδέλφια που: Ζούν εδώ, δουλεύουν ή παλεύουν κι αυτοί με την ανεργία εδώ, έχουν ακριβώς τα ίδια δικαιώματα με τους ντόπιους εργάτες-αγρότες, δεν είναι μόνοι τους!
Διαβάστε Περισσότερα »

Συνεχίζονται οι επιθέσεις της Ιρακινής Αντίστασης στο Ιράκ

Μετά το χτύπημα στις 18 του μήνα από το οποίο σκοτώθηκαν περισσότεροι από 60 δοσίλογοι υπό κατάταξη αστυνομικοί και τραυματίστηκαν άλλοι 150 στο Τικρίτ, ακολούθησαν και άλλες επιθέσεις της Ιρακινής Αντίστασης.

Στις 19 του μήνα έγιναν ακόμα δύο επιθέσεις σε αστυνομικά κτήρια στις πόλεις Μπακούμπα και Χαλμπίγια, νοτιοανατολικά της Βαγδάτης. Από την πρώτη επίθεση το αστυνομικό τμήμα κατέρρευσε σκοτώνοντας 13 με 14 δοσίλογους αστυνομικούς εμώ τραυμάτισε 60-70 ακόμη άτομα. Στη δεύτερη επίθεση πέθαναν ακόμη 2 άτομα.

Στις 20 του μήνα, κοντά στην Καρμπάλα, τουλάχιστον 45 άτομα σκοτώθηκαν από εκρήξεις δύο παγιδευμένων αυτοκινήτων. 3 ακόμη άτομα πέθαναν στην Μπακούμπα από επίθεση αυτοκτονίας.

 

Διαβάστε επίσης:

Επίθεση αυτοκτονίας στο Ιράκ σκοτώνει 60 δοσίλογους αστυνομικούς
Διαβάστε Περισσότερα »

Δήλωση Κλάους Ρις (APK) για τη νίκη του Τυνησιακού λαού

Ο Κλάους Ρις από το Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών Δανίας (APK) έκανε την παρακάτω δήλωση:

“Είναι ιστορική νίκη για τον Τυνησιακό λαό. Είναι επίσης μια νίκη με σημαντικό αντίκτυπο για ολόκληρο αραβικό λαό. Ο Τυνησιακός λαός απέδειξε ότι είναι δυνατό να βγει στους δρόμους και να νικήσει το διεφθαρμένο και καταπιεστικό καθεστώς. Υπάρχουν πολλά Αραβικά καθεστώτα που πρέπει να φύγουν κι αυτά. Τα στοιχεία δείχνουν ότι ένα αριστερό κύμα, όπως στη Λατινική Αμερική τα προηγούμενα χρόνια, έρχεται να καλύψει την περιοχή. Ο Μπεν Αλί νικήθηκε από ένα μαζικό κίνημα στο οποίο κυριαρχούσε η νεολαία, η οποία δεν άντεχε την ανεργία, τις αυξήσεις στις τιμές των προϊόντων, το διεφθαρμένο και καταπιεστικό καθεστώς.
Παρά τις επιθέσεις της αστυνομίας, τη λαϊκή καταστολή –συμπεριλαμβανομένης και της χρησιμοποίησης ακροβολιστών- το καθεστώς απέτυχε να χειραγωγήσει το κίνημα, το οποίο, αντίθετα, έγινε περισσότερο πεισματάρικο, απαίτησε να φύγει ο Μπεν Αλί και επιτέθηκε στο κόμμα του και στην παντοδυναμία του.
Πριν φύγει ο Μπεν Αλί απέλυσε την κυβέρνηση και έδωσε οδηγίες στον πρωθυπουργό να σχηματίσει νέα –κηρύσσοντας ταυτόχρονα στρατιωτικό νόμο σε ολόκληρη τη χώρα.  Οι ελίτ της Τυνησίας και οι ιμπεριαλιστές θυσίασαν τον Μπεν Αλί, αλλά δε σκοπεύουν να δώσουν την εξουσία στο λαό.
Συγχαίρουμε επίσης το αδελφό κόμμα, το εκτός νόμου Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών Τυνησίας (PCOT) γι’ αυτή τη νίκη στο οποίο ανήκει ένα μεγάλο μερίδιό της. Ο εκπρόσωπός του Χαμμά Χαμμάμι συνελήφθηκε με βάναυσο τρόπο και είναι σήμερα μια από τις πιο σημαντικές προσωπικότητες του αγώνα του Τυνησιακού λαού για ένα καλύτερο μέλλον.
Το ΚΚ Εργατών Τυνησίας έχει παρουσιάσει ένα πρόγραμμα το οποίο θα βγάλει τη χώρα από την κρίση, που δημιούργησε το καθεστώς του Μπεν Αλί. Είναι ένα πρόγραμμα έξω από τον παραδοσιακό συμπληρωματικού ρόλου που έχουν οι ιμπεριαλιστές για την Τυνησία και εξασφαλίζει τη δημοκρατική και προοδευτική λαϊκή κυριαρχία. Σ’ αυτή την χαοτική κατάσταση, μετά την φυγή του Μπεν Αλί, αποτελεί εργαλείο μελλοντικής προοπτικής για μια νέα Τυνησία”.
Δημοσιεύτηκε στις 14 Γενάρη 2011 στην ιστοσελίδα του APK
Διαβάστε Περισσότερα »

20/1: 24ωρη απεργία των γιατρών

Στην απεργία συμμετέχουν οι νοσοκομειακοί γιατροί, οι ιδιώτες γιατροί, οι γιατροί των ασφαλιστικών Ταμείων και 15.000 οδοντίατροι. Κλειστά παραμένουν και τα φαρμακεία.

Διαβάστε Περισσότερα »

Κοπή πίτας του Συνδέσμου Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αντιστασιακών 1967-1974

Ο Σύνδεσμος Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αντιστασιακών Σ.Φ.Ε.Α. 1967-1974 πραγματοποιεί την καθιερωμένη συνάντηση για την κοπή τηε Πρωτοχρονιάτικης πίτας, την Κυριακή 23 Γενάρη, ώρα 10 το πρωί, σε αίθουσα του ξενοδοχείου «ΠΑΡΚ» (Λ. Αλεξάνδρας 10 - απέναντι από το Πεδίο του Άρεως στην Αθήνα).

Διαβάστε Περισσότερα »

Τρίτη 18 Ιανουαρίου 2011

Επίθεση αυτοκτονίας στο Ιράκ σκοτώνει 60 δοσίλογους αστυνομικούς

Όπως μετέδωσε το πρακτορείο ειδήσεων AFP σε επίθεση αυτοκτονίας σε κέντρο εκπαίδευσης δοσίλογων αστυνομικών στο Τικρίτ, σήμερα Τρίτη 18/1, σκοτώθηκαν 60 δοσίλογων και τραυματίστηκαν άλλοι 150.
Η επίθεση έγινε στις 10:15 το πρωί τοπική ώρα. Ήταν το αποτελεσματικότερο χτύπημα της Ιρακινής Αντίστασης το τελευταίο δίμηνο.
Διαβάστε Περισσότερα »

Η αγανάκτηση των πλατιών λαϊκών μαζών μεγαλώνει και η οργή ξεχειλίζει

Ζοφερό το 2011: ραγδαία αύξηση της μαζικής ανεργίας, υψηλός πληθωρισμός και μεγάλα κύματα ακρίβειας, μεγάλη φτώχεια, πείνα και διεύρυνση της απόλυτης εξαθλίωσης

Το 2011 θα είναι ο ζοφερότερος ως τώρα χρόνος για την εργατική τάξη και τις πλατιές λαϊκές μάζες και ένας απ’ τους ζοφερότερους αυτής της πολύ δύσκολης περιόδου.

Οι σφοδρότατες επιθέσεις του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου με όργανα την τρόϊκα και την κυβέρνηση ενάντια στις κατακτήσεις των εργαζομένων και στο βιοτικό τους επίπεδο συνεχίζονται και αναμένονται να συνεχιστούν με ακόμα μεγαλύτερη ένταση και αυτό το χρόνο.
Μετά και την πρόσφατη κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και την αλλαγή των εργατικών σχέσεων, τις τεράστιες μειώσεις μισθών, κλπ., αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε εξέλιξη η επίθεση στις δημόσιες αστικές συγκοινωνίες που ανοίγει το δρόμο στην ιδιωτικοποίησή τους ενώ ταυτόχρονα σχεδιάζεται μεγάλη αύξηση των εισιτηρίων που θα πλήξει τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους.
Οι απανωτές, συντονισμένες και ασταμάτητες επιθέσεις του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου έχουν κατεδαφίσει βίαια όλες τις κατακτήσεις των εργαζομένων που επιτεύχθηκαν με πολύχρονους σκληρούς αγώνες και ταυτόχρονα έχουν πλήξει το βιοτικό επίπεδο με τον πιο βίαιο και πρωτοφανή τρόπο, μ’ αποτέλεσμα η κατάσταση των εργαζομένων και των πλατιών λαϊκών μαζών να έχει χειροτερέψει όσο ποτέ άλλοτε στο παρελθόν.
Δίπλα και μαζί με τις σφοδρότατες επιθέσεις του κεφαλαίου υπάρχει, διαρκεί, εξελίσσεται και βαθαίνει η οικονομική κρίση υπερπαραγωγής που οδηγεί πολλές επιχειρήσεις σε χρεοκοπία και κλείσιμο, μ’ αποτέλεσμα τη ραγδαία αύξηση της μαζικής ανεργίας. Το 2011 η ανεργία αναμένεται να πλησιάσει το 1.500.000 .
Η τεράστια αύξηση της ανεργίας, οι μεγάλες μειώσεις μισθών, η αύξηση των φόρων, ο υψηλός πληθωρισμός και τα μεγάλα κύματα πρωτοφανούς ακρίβειας προκαλούν καθημερινά διεύρυνση της μεγάλης φτώχειας και της απόλυτης εξαθλίωσης, πλήττουν ολοένα και μεγαλύτερα στρώματα λαϊκών μαζών, αυξάνουν τη στρατιά των πεινασμένων και των εξαθλιωμένων.
Η δυσαρέσκεια και η αγανάκτηση των πλατιών λαϊκών μαζών μεγαλώνουν και η οργή τους ξεχειλίζει καθημερινά, όμως οι αγώνες των εργαζομένων είναι ασυντόνιστοι, ξεσπούν σποραδικά και οι απεργιακές κινητοποιήσεις διασπώνται μόνιμα και συστηματικά, είναι προς το παρόν ελεγχόμενες ασφυκτικά και κρατιούνται σε ακίνδυνα πλαίσια για τα μέτρα ξένου-ντόπιου κεφαλαίου που προωθεί η κυβέρνηση με πρωταρχική ευθύνη των ρεφορμιστών εργατοπατέρων των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, ΠΑΣΚΕ, ΠΑΜΕ, ΑΥΤ.ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ και των αντιδραστικών της ΔΑΚΕ. Γι’ αυτό ολοένα και «περισσότερα στελέχη της κυβέρνησης δηλώνουν στις συζητήσεις τους ότι «όσο υπάρχουν η ΓΣΕΕ η ΑΔΕΔΥ, το ΠΑΜΕ, το ΚΚΕ και ο Συνασπισμός δεν φοβόμαστε, γιατί τα πράγματα θα κινούνται εντός πλαισίου»» («Ελευθεροτυπία», 12/12/2010). Το δρόμο για τους εργαζόμενους δείχνει η πρόσφατη εξέγερση του λαού της Τυνησίας.
Διαβάστε Περισσότερα »