Δευτέρα 29 Ιανουαρίου 2018

Η ορθότητα της Σταλινικής στρατιωτικής επιστήμης και τέχνης

Το άρθρο γράφεται με αφορμή την επέτειο της απόβασης των συμμαχικών στρατευμάτων στην Νορμανδία και το ρόλο τους στην ήττα της χιτλερικής Γερμανίας, που υπερβάλλεται σκόπιμα η συνεισφορά τους απο τις αστικές κυβερνήσεις σε σχέση με εκείνη της Σοβιετικής Ένωσης που έφερε το κύριο βάρος και συνέβαλε αποφασιστικά στη μεγάλη αντιφασιστική νίκη. 

Οι ιμπεριαλιστές,  η διεθνής αστική τάξη και η παγκόσμια αντίδραση προσπάθησαν, προσπαθούν, μα και στο μέλλον ακόμα περισσότερο θα προσπαθήσουν να συσκοτίσουν και μειώσουν τον αποφασιστικό ρόλο που έπαιξε η Σοβιετική Ένωση στον αγώνα ενάντια στον φασισμό, το ναζισμό και το μιλιταρισμό.

Προς την κατεύθυνση αυτή, μεγάλη και απαράδεκτη βοήθεια έδωσαν σ' αυτούς οι χρουτσωφικοί σύγχρονοι αναθεωρητές με τις συκοφαντίες και τις επιθέσεις ενάντια στον ανώτατο διοικητή του πρώην Σοβιετικού Κόκκινου Στρατού Ι. Β. Στάλιν. Ομως ούτε οι χονδροειδείς πλαστογραφίες των αστών θανάσιμων εχθρών του σοσιαλισμού, οι οποίοι προσπάθησαν και προσπαθουν να παρουσιάσουν σαν κύριο παράγοντα της νίκης το μεγάλο οικονομικό και στρατιωτικό δυναμικό των ΕΠΑ και της Μεγάλης Βρετανίας και συγκρίνοντας τη μάχη του Στάλινγκραντ ή του Κούρσκ με εκείνη του Ελ Αλαμέιν την Αφρική η αλλού, μα ούτε οι πιό ποταπές συκοφαντίες των χρουτσωφικών, τιτοϊκών και γκορμπατσωφικών κατά του Στάλιν, του πρώην Σοβιετικού Κόκκινου Στρατού και ολοκλήρου του σοβιετικού λαού μπορούν να συσκοτίσουν την ιστορική αλήθεια.

Στη φωτιά του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου, στις αποφασιστικές μάχες, αποδείχθηκε η ορθότητα της Σταλινικής στρατιωτικής επιστήμης και τέχνης, εκφράστηκε με μεγάλη και αδιαφιλονίκητη δύναμη ο ρόλος του Ι. Β. Στάλιν σαν έξοχου ηγέτη της τότε Σοβιετικής Ένωσης, του Κόκκινου Στρατού, σαν αρχιτέκτονα της μεγάλης αντιφασιστικής νίκης κατά της χιτλερικής Γερμανίας.

Ο Στάλιν στηριζόμενος στις αρχές της μαρξιστικής-λενινιστικής επιστήμης σχετικά με τον πόλεμο και το στρατό, στην ορθή πολιτική που επεξεργάστηκαν το Κομμουνιστικό Κομμάτι των Μπολσεβίκων και το σοβιετικό κράτος, γνωρίζοντας βαθιά τους αντικειμενικούς νόμους της σοσιαλιστικής οικοδόμησης και τους άλλους ηθικοπολιτικούς παράγοντες, ανέβασε σε υψηλότερη βαθμίδα τη στρατιωτική επιστήμη, συνέδεσε στενά τα στρατιωτικά με τα πολιτικο-οικονομικά προβλήματα και καθόρισε σταθερά την αλληλοεξάρτησή της.

Η στρατιωτική μεγαλοφυΐα του Στάλιν συνίσταται στην επεξεργασία πολλών προβλημάτων και αρχών της στρατηγικής, της επιχειρησιακής τέχνης, της τακτικής και προπαντός στον επιστημονικό καθορισμό των μόνιμων παραγόντων που δρουν συνεχώς στον πόλεμο, όπως είναι: η σταθερότητα του μετόπισθεν, το ηθικό του στρατού, ο αριθμός και η ποιότητα των μεραρχιών, ο εξοπλισμός του στρατού και οι οργανωτικές και διοικητικές ικανότητες των στελεχών. Ακριβώς στον καθορισμό των προβλημάτων αυτών έγκειται η ουσία της Σταλινικής στρατιωτικής τέχνης.

Το Κομμουνιστικό Κόμμα των Μπολσεβίκων της τότε Σοβιετικής Ένωσης και η σοβιετική κυβέρνηση, με βάση τις αρχές αυτές της στρατιωτικής επιστήμης απ' την περίοδο ακόμη της ειρηνικής οικοδόμηστου σοσιαλισμού είχαν πάρει όλα τα αναγκαία μέτρα για να μεγαλώνει και δυναμώνει η αμυντική ικανότητα της χώρας, οξύνοντας την επαγρύπνιση και στη όλων των σωμάτων των ενόπλων δυνάμεων. Σάν αποτέλεσμα των μέτρων αυτών, η τότε Σοβιετική Ένωση μπόρεσε και αντιμετώπισε την επίθεση της ναζιστικής Γερμανίας, η οποία βοηθούμενη απο την διεθνή αστική τάξη, αφού προετοιμάστηκε γρήγορα για πόλεμο, αφού κατέλαβε όλη την Ευρώπη βάζοντας στο χέρι όλη την πολύ ανεπτυγμένη οικονομική βάση τις, κατεύθυνε όλες τις ένοπλες δυνάμεις στην Ανατολή, ρίχνοντας τις ενάντια στην τότε Σοβιετική Ένωση.

Το ανώτατο γερμανικό αρχηγείο, υπολογίζοντας ότι το πολυεθνικό σοβιετικό κράτος και ο στρατός του ήταν αδύνατα και θα συντρίβονταν ακόμα απ' τα πρώτα χτύπημα, κατάρτισε το πολεμικό σχέδιο "Μπαρμπαρόσα", το οποίο προέβλεπε με μερικά ισχυρά και αιφνιδιαστικά χτυπήματα να συντρίψει τις κύριες δυνάμεις του τότε σοβιετικού στρατού και στις παραμονές του χειμώνα να θέσει εκτός μάχης τη Σοβιετική Ένωση. Μα ο πόλεμος απόδειξε, ότι όλες οι προβλέψεις της ανώτατης γερμανικής διοίκησης, στηρίζονταν στους πρόσκαιρους παράγοντες του "κεραυνοβόλου πολέμου" ήταν βασικά εσφαλμένες πέρα για πέρα.

Στον "κεραυνοβόλο πόλεμο" του γερμανικού ναζιστικού στρατού αντιπαρατέθηκε η Σταλινική στρατιωτική ιδέα, η οποία στη δημιουργημένη κατάσταση της αρχικής περιόδου, έθεσε σα σκοπό, με επιμονή και ενεργό δράση, της εξασθένιση της δύναμης κρούσης του αντιπάλου, την εξασφάλιση χρόνου για την επιστράτευση, τη συγκέντρωση και τακτοποίηση για τη δημιουργία της υπεροχής σε έμψυχο και άψυχο υλικό, για την προσαρμογή όλης της βιομηχανίας και οικονομίας στις ανάγκες του πολέμου, ώστε να δημιουργηθούν έτσι ευνοϊκοί όροι για τη πλήρη συντριβή των εχθρικών δυνάμεων.
Στις μεγάλες αμυντικές μάχες που διεξήγαγε ο σοβιετικός στρατός το καλοκαίρι του 1941 ως το φθινόπωρο του 1942 αντιμετωπείσθηκαν τα ισχυρά χτυπήματα των πολύ μεγαλύτερων γερμανικών δυνάμεων, προξενήθηκαν σ' αυτές πολύ αισθητές ζημιές και έγινε έτσι δυνατό να σταματήσει οριστικά η παραπέρα προέλαση του εχθρού. Στις σφοδρές και αιματηρές αυτές μάχες απ' τις παραμεθόριες περιοχές ως τα ενδότερα της χώρας, ο γερμανικός στρατός προσέκρουσε παντού στην επιμονή άμυνα των μονάδων του σοβιετικού στρατού, η οποία μεγάλωνε συνεχώς. Μια τέτοια αντίσταση ο γερμανικός στρατός δεν είχε συναντήσει ποτέ. Στις αμυντικές επιχειρήσεις του Τεχβίν, Ροστόβ και Λένινγκραντ, της Οδησσού και Σεβαστούπολης, σε προετοιμασμένες απο πρίν ζώνες, προξενήθηκαν μεγάλες απώλειες στον εχθρό. Η ηρωική υπεράσπιση της Μόσχας, η οποία έγινε απροσπέραστη για το γερμανικό στρατό και η επίθεση που προετοίμασε και διεύθυνε ο στρατάρχης της Σοβιετικής Ένωσης Γ. Κ. Ζούκοφ, με βάση τις υποδείξεις του ανώτατου διοικητή, έφερε σαν αποτέλεσμα τη συντριβή της κύριας επιθετικής γερμανικής συσπείρωσης και σταμάτησε οριστικά την προέλαση της σ' αυτή την στρατιωτική κατεύθυνση. Ο "κεραυνοβόλος πόλεμος" απέτυχε πλέρια.
Σε τέσσερις μήνες πόλεμο η χιτλερική Γερμανία έχασε στο σοβιετικό μέτωπο γύρω στα 4 εκατομμύρια (νεκρούς, τραυματίες και αιχμαλώτους). Η ριζική αυτή καμπή στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο πραγματοποιήθηκε απο τον τότε ηρωικό και ένδοξο Σοβιετικό Κόκκινο Στρατό στις θρυλικές μάχες του Στάλινγκραντ και του Κούρσκ. Στη μάχη του Στάλινγκραντ βρήκαν την πιο λαμπρή εφαρμογή οι ιδέες του Ι. Β. Στάλιν σχετικά με το πέρασμα σε στρατηγική αντεπίθεση, σχετικά με τα ισχυρά πλήγματα για την περικύκλωση και εκμηδένιση μεγάλων συσπειρώσεων του εχθρού, σχετικά με τη δημιουργία του εσωτερικού και εξωτερικού μετώπου της κύκλωσης, σχετικά με τη μυστική και γρήγορη συγκέντρωση των εφεδιών, σχετικά με την εκλογή της κατεύθυνσης του κύριου χτυπήματος, καθώς και με την τέλεια διεύθυνση των στρατευμάτων για την πραγματοποίηση του γενικού σκοπού της επιχείρησης.

Αν η επιχείρηση του Στάλινγκραντ ήταν πρωτοφανές παράδειγμα περικύκλωσης μιας πολύ μεγάλης συσπείρωσης του εχθρού και πλέριας εκμηδένισής της, η επιχείρηση του Κούρσκ ήταν ένας λαμπρός συνδυασμός της κλασσικής άμυνας με σύγχρονη αποφασιστική αντεπίθεση, με την οποία επιτεύχθηκε η εκμηδένιση των πιο ισχυρών στρατιών, κυρίως δε των στρατιών των τανκς του εχθρού. Η θρυλική μάχη του Κούρσκ πραγματοποιήθηκε σύμφωνα με τις προτάσεις των διοικητών του κεντρικού μετώπου και του μετώπου του Βορόνεζ από το στρατάρχη της τότε Σοβιετικής Ένωσης Κ. Κ. Ρομοσόφσκι και του στρατηγού στρατιάς Ν. Φ. Βατιούνιν.

Η μεγάλη βαρύτητα των μαχών αυτών στο Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο φαίνεται και απ' την εκτίμηση που έκανε τότε ο Στάλιν, ο οποίος είχε πεί: "αν η μάχη του Στάλινγκραντ προανάγγειλε τη δύση του γερμανικού ναζιστικού στρατού, η μάχη του Κούρσκ τον οδήγησε στο χείλος της καταστροφής".

Το 1944, που είναι γνωστό στην ιστορία του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου σαν χρόνος των δέκα σταλινικών χτυπημάτων, καθόρισε οριστικά τις τύχες του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Στις επιχειρήσεις αυτές ο τότε σοβιετικός στρατός πραγματοποίησε το λαμπρό και στρατηγικό ελιγμό δίνοντας αλλεπάληλα χτυπήματα, τα οποία έσπασαν το γερμανικό μέτωπο σε πολλές κατευθύνσεις και αφαίρεσαν απο την γερμανική διοίκηση τη δυνατότητα χρησιμοποιεί τις εφεδρίες τις στις απειλούμενες κατευθύνσεις κυκλώνοντας και εκμηδενίζοντας διαδοχικά μεγάλες συσπειρώσεις του εχθρού στο έδαφός του.

Οι επιτυχίες αυτές του τότε σοβιετικού στρατού έδωσαν παραπέρα ορμή στον εθνικο-απελευθερωτικό αγώνα των σκλαβομένων λαών της Ευρώπης. Οι νίκες του σοβιετικού στρατού στις επιχειρήσεις του Δεύτερου Παγκοσμίου Πόλεμου απέδειξαν την υπεροχή της σοβιετικής στρατιωτικής τέχνης και γην εξασφάλιση, με δημιουργικό τρόπο των μονίμων παραγόντων που εξασφαλίζουν την έκβαση του πολέμου. Η σταθερότητα και η δύναμη των σοβιετικών μετόπισθεν που στηρίζονταν στο τότε κοινωνικό σύστημα, στη σοσιαλιστική οικονομία, στην οργάνωση των εργαζόμενων μαζών, στην ιδεολογία, στην επιστήμη, κλπ. επέδειξε τη μεγάλη ζωτικότητά της σ' όλο το διάστημα του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου. Οι βάσεις της βιομηχανικής άμυνας της τότε Σοβιετικής Ένωσης δημιουργήθηκαν σαν αποτέλεσμα της ορθής και διορατικής πολιτικής του Κομμουνιστικού Κόμματος των Μπολσεβίκων και της Σοβιετικής Κυβέρνησης για τη σοσιαλιστική εκβιομηχάνιση της χώρας, για την κολλεκτιβοποίηση της γεωργίας και για την ολόπλευρη ανάπτυξη της επιστήμης, τεχνικής και μόρφωσης.

Η οικονομία της τότε Σοβιετικής Ένωσης έλυσε με επιτυχία πολλά και περίπλοκα τεχνικο -επιστημονικά προβλήματα κάνοντας έτσι δυνατό να εφοδιαστεί ο στρατός μ' όλα τα μέσα και με την αναγκαία πολεμική τεχνική.

Στη διάρκεια του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου η ενότητα και το υψηλό ηθικό των λαών και του σοβιετικού στρατού εκδηλώθηκαν όσο ποτέ πριν και μετατράπηκαν σε ασυγκράτητη δύναμη. Η αστείρευτη αυτή γιγαντιαία δύναμη πήγαζε απο το δίκαιο αγώνα που έκανε ολόκληρος και σύσσωμος ο λαός της τότε Σοβιετικής Ένωσης για την υπεράσπιση της σοσιαλιστικής πατρίδας, καθοδηγούμενος απο το Κομμουνιστικό Κομμάτι των Μπολσεβίκων,  τη σοβιετική κυβέρνηση, που επικεφαλής τους βρισκόταν ο μεγάλος Στάλιν.

«Φωνή της Αλήθειας», αρ. φυλ. 18, 15-31 Ιούλη 1994
Διαβάστε Περισσότερα »

Κυριακή 28 Ιανουαρίου 2018

Κλέμεντ Γκότβαλντ - Ο μεγάλος τσεχοσλοβάκος κομμουνιστής ηγέτης

Ο Κλέμεντ Γκότβαλντ, καθοδηγητής του τσεχοσλοβάκικου προλεταριάτου και μια απ' τις επιφανέστερες ηγετικές φυσιογνωμίες του διεθνούς κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος, γεννήθηκε στις 23.11.1896 στο χωριό Γκέγκιτς της Μοραβίας απο φτωχή αγροτική οικογένεια.

Ο μικρός Κλέμεντ, στέλνετε απ' τους γονείς του σε συγγενείς στη Βιέννη για να δουλέψει και να μάθει το επάγγελμα του μαραγκού. Έτσι ο Γκότβαλντ, που απο την παιδική του ηλικία γνώρισε την πείνα, την ανέχεια, τη φτώχεια και την εκμετάλλευση, μπαίνει μικρός στην βιοπάλη, γεγονός που ατσαλώνει γρήγορα το χαρακτήρα και τον οδηγεί νωρίς (16 χρονό) στις γραμμές του σοσιαλδημοκρατικού νεολαιίστικου κινήματος. Όταν αργότερα για πρώτη φορά διάβασε το "Κράτος και Επανάσταση" του Λένιν δήλωσε: "τώρα μου άνοιξαν τα μάτια,  ως τώρα βάδιζα στα σκοτάδια".
Ο πρώτος παγκόσμιος ιμπεριαλιστικός πόλεμος, η μεγάλη Οχτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση, ο αγώνας για την κατάκτηση της ανεξαρτησίας της πατρίδας του, οι μαχητικοί ταξικοί αγώνες της εργατικής τάξης και της αγροτιάς της Τσεχίας και Σλοβακίας τον βρίσκουν πρωτοπόρο μαχητή κομμουνιστή στις πρώτες γραμμές των επαναστατικών ταξικών αγώνων του προλεταριάτου της χώρας του.

Στην περίοδο του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου επιστρατεύεται, στη συνέχεια αποφασίζει να λιποταχτήσει και αγωνίζεται κατά του ιμπεριαλιστικού πολέμου. Στα μέσα του 1919 η Τσεχοσλοβακία αποκτά την ανεξαρτησία της.

Ο μεγάλος Οχτώβρης και οι ταξικοί αγώνες του προλεταριάτου επιρρεάζουν θετικά το εργατικό κίνημα στην Τσεχοσλοβακία που οδηγείται στην ίδρυση του κομμουνιστικού κόμματος το 1921, του οποίου ένας από τους ιδρυτές του ήταν και ο Κλέμεντ Γκότβαλντ. Ο Γκότβαλντ στέλνεται από το κόμμα σαν στέλεχος στη Σλοβακία.

Με την πρακτική πολιτική δράση και τη συνεχή θεωρητική κατάρτιση αναδείχνεται σ' ένα απο τα πιό δραστήρια και ικανά στελέχη του ΚΚΤσ, αλλά και του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος. Το 1925 είναι μέλος της ΚΕ και του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΤσ. Και στα 1926-29 είναι υπεύθυνος του τμήματος προπαγάνδας και διαφώτισης της ΚΕ του ΚΚΤσ, ενώ στο 5ο Συνέδριο του ΚΚΤσ (1929) εκλέγεται Γενικός Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΤσ και το 1945 πρόεδρος του ΚΚΤσ. Το 1928 εκλέγεται μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Κομμουνιστικής Διεθνούς (ΕΕΚΔ) και στα 1931-1943 χρημάτισε Γραμματέας της ΕΕΚΔ.

Με την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία αγωνίστηκε για την συγκρότηση Ενιαίου Εθνικού Λαϊκού Μετώπου ενάντια στην αντίδραση. Καλούσε συνέχεια το λαό να ξεσηκωθεί ενάντια στους χιτλερικούς κατακτητές. Το 1944 φουντώνει το παρτιζάνικο κίνημα στη Σλοβακία, το οποίο καθοδηγείται απο τον ίδιο τον Γκότβαλντ με επιτυχία. Με τη βοήθεια του κόκκινου στρατού που προχωρούσε θριαμβευτικά από νίκη σε νίκη, τον απρίλη του 1945 στο Κοσίτσε (στα ανατολικά σύνορα της Σλοβακίας) η κυβερνητική επιτροπή καταστρώνει το σχέδιο για την μετά την απελευθέρωση κατάσταση. Στις 7.5.1945 τα Σοβιετικά στρατεύματα απελευθερώνουν την Πράγα. Η κυβέρνηση μεταφέρεται στην Πράγα. Το ΚΚΤσ, με επικεφαλής τον Γκότβαλντ δουλεύει ακούραστα και κινείται δραστήρια για την τελική επικράτηση της εργατικής τάξης και της αγροτιάς. Το ΚΚΤσ συντρίβει τα σχέδια της αντίδρασης και ο λαός με επικεφαλής το κόμμα παίρνει την εξουσία στις 25.2.1948.

Το κόμμα εγκαθιδρύει Λαϊκή Δημοκρατία και ρίχνεται στη δουλειά, εφαρμόζοντας δίχρονο πλάνο. Το ΚΚΤσ αποκτά μεγάλο κύρος, έχει την εκτίμηση της Σοβιετικής Ένωσης και ειδικά του ίδιου του Στάλιν και όλων των άλλων κρατών των Λαϊκών Δημοκρατιών.

Ο Γκότβαλντ ήταν πράγματι ένας ικανός ηγέτης του προλεταριάτου με πολλά προσόντα που ο λαός της χώρας του τον θεωρούσε δικαιολογημένα δικό του άνθρωπο, γιατί προέρχονταν από την ίδια την εργατική τάξη.

Επιστρέφοντας από την κηδεία του Στάλιν "πεθαίνει" απρόοπτα μέσα σε 3 μέρες, δηλαδή στις 14.3.1953. Η ιατρική ανακοίνωση έλεγε ότι πέθανε από πνευμονία, ο κόσμος όμως δεν το πίστεψε διότι σχημάτισε τη γνώμη ότι ο Κλέμεντ Γκότβαλντ δηλητηριάστηκε στη Μόσχα για αργό αλλά σίγουρο θάνατο. Η γυναίκα του είχε δηλώσει τότε: "μου καταστρέψατε τον άνδρα μου". Από εκείνη τη στιγμή έγινε άφαντη από την κοινωνία. Ετσι εξοντώνεται από τη ρεβιζιονιστική αντίδραση ένας από τους πιο πιστούς μαθητές και συναγωνιστές του Ιωσήφ Στάλιν ένας μαχητικός και συνεπής υπερασπιστής της υπόθεσης της προλεταριακής επανάστασης και του σοσιαλισμού-κομμουνισμού, που το διεθνές προλεταριάτο θα διατηρεί ζωντανό στη μνήμη του και θα τον τιμά για τους λαμπρούς του αγώνες.

«Φωνή της Αλήθειας», αρ. φυλ. 26, 1-31 Δεκέμβρη 1994
Διαβάστε Περισσότερα »

Σάββατο 27 Ιανουαρίου 2018

Για το «θάνατο» - δολοφονία του Στάλιν

Εκτός απο την ομολογία του Μικογιάν στον σύντροφο Ενβέρ Χότζα για ύπαρξη σχεδίου δολοφονίας του Στάλιν («ότι αυτοί μαζί με τον Χρουστσιόφ και τους συντρόφους τους είχαν αποφασίσει να κάνουν απόπειρα, να δολοφονήσουν τον Στάλιν, αλλά αργότερα, όπως μας είπε ο Μικογιάν παραιτήθηκαν απ’ αυτό το σχέδιο» Ε. Χότζα: Με το Στάλιν, σελ 26., Αθήνα 1980), υπάρχει η αφήγηση του Ερνεμπούργκ στον Jean Paul Sartre ("Corriere della Serra", 2 Ιούνη 1964) ότι ο Στάλιν έπεσε θύμα κανονικής σκευωρίας. Τα τηλέφωνα που συνέδεαν το γραφείο του με την προσωπική του φρουρά είχαν κοπεί. Οι συνωμότες είχαν ειδοποιήσει φιλικά προσκείμενα στρατιωτικά τμήματα να καταλάβουν το Κρεμλίνο αν δεν ελέβγαιναν σε προκαθορισμένη ώρα. Αυτό είναι σωστό. Η κατάληψη της Μόσχας από μονάδες της NKVD  μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα δείχνει πως υπήρχε ένα καλά οργανωμένο σχέδιο.

«Φωνή της Αλήθειας», αρ. φυλ. 26, 1-31 Δεκέμβρη 1994
Διαβάστε Περισσότερα »

Πέμπτη 25 Ιανουαρίου 2018

ΝΙΚΟΣ ΒΥΘΟΥΛΚΑΣ - κομμουνιστής λαϊκός αγωνιστής, μέλος του ΚΚΕ (1918-55).

Ο Νίκος Βυθούλκας γεννήθηκε στο χωριό Πηλίου το 1910 και με πολλές στερήσεις σπούδασε πολιτικός μηχανικός.
Πήρε μέρος στον εθνικο-απελευθερωτικό αγώνα του λαού μας, στα χρόνια της ναζι-φασιστικής κατοχής απο τις γραμμές του ΕΛΑΣ (Πήλιο, Κίσσαβο, κλπ).

Στα χρόνια 1946-49 πολέμησε τους ντόπιους μοναρχοφασίστες στις γραμμές του ένδοξου και ηρωικού ΔΣΕ  με το βαθμό του ταγματάρχη -μηχανικού και καθοδήγησε τα οχυρωματικά έργα του ΔΣΕ  στο Βίτσι - Γράμμο.

Μετά την υποχώρηση του ΔΣΕ βρέθηκε πολιτικός πρόσφυγας στην Τασκένδη όπου τελείωσε το Πολυτεχνείο και διορίστηκε υπεύθυνος οικοδομών του μεγάλου εργοστασίου αεροπορίας Α και Β Τασκένδης.

Με την ανοιχτή ανάμιξη των χρουτσωφικών ρεβιζιονιστών στο ΚΚΕ το '55 υπεράσπισε με συνέπεια την επαναστατική γραμμή του κόμματος και την εκλεγμένη ηγεσία του με επικεφαλής τον Νίκο Ζαχαριάδη. Στα επόμενα χρόνια και ως το θάνατο του πάλεψε με συνέπεια ενάντια στο χρουτσωφικό ρεβιζιονισμό και τη διορισμένη οπορτουνιστική ηγεσία των Κολιγιάννη-Παρτσαλίδη, μαζι με τη μεγάλη πλειοψηφία των ελλήνων κομμουνιστών.

Ο κομμουνιστής Νίκος Βυθούλκας διακρίνονταν για το ήθος και την τιμιότητά του, τα οποία παραμένουν αξέχαστα σ' εκείνους που δούλεψαν, πάλεψαν και έζησαν μαζί του.
Για την ακλόνητη στάση και τη συνεπή πάλη του ενάντια στο ρεβιζιονισμό, οι διορισμένοι ρεβιζιονιστές τον διέγραψαν απο το κόμμα μετά τη λεγόμενη "6η Ολομέλεια ", και τον έδιωξαν απο τη δουλειά. Οι συνεχείς διωγμοί κλόνησαν την υγεία του με αποτέλεσμα να πεθάνει πρόωρα, στις 11 Μάρτη 1968 στην Τασκένδη.
Διαβάστε Περισσότερα »

Τετάρτη 24 Ιανουαρίου 2018

Η εισβολή της Τουρκίας στην κουρδική περιοχή Αφρίν

Του Σεϊτ Αλντογάν - Δημοσιογράφου

Από τότε που άρχισε ο πόλεμος στη Συρία, το τουρκικό καθεστώς είχε ανακοινώσει αρκετές φορές ότι «οι ελεύθερες κουρδικές περιοχές είναι κόκκινη γραμμή της Τουρκίας».
Οι κατακτήσεις και η ενδυνάμωση του κουρδικού κινήματος στη Συρία, προκαλούσαν μόνιμο πονοκέφαλο στην Αγκυρα και η κυβέρνηση της Τουρκίας απαιτούσε από το ΝΑΤΟ και τους στρατηγικούς συμμάχους της, να συμβάλλουν ώστε να δημιουργηθεί μια ουδέτερη ζώνη ασφαλείας στα σύνορα Συρίας-Τουρκίας

Και ο φόβος του Τουρκικού καθεστώτος δεν ήταν αβάσιμος: Μια ελεύθερη κουρδική περιοχή στη Συρία, που θα κατείχε 590 χιλιόμετρα, ήταν ένα γεγονός το οποίο τρόμαζε την κυβέρνηση της Αγκυρας.

Εχοντας εξασφαλίσει την υποστήριξη της Ρωσίας, η Τουρκία βρήκε την ευκαιρία για εισβολή. Την ευνοούσαν απόλυτα οι συνθήκες που επικρατούσαν.
Η Αμερική είχε ξεκινήσει την δημιουργία ενός νέου στρατού στην Συρία. Σύμφωνα με τους σχεδιασμούς των ΗΠΑ, οι Κούρδοι θα αναλάμβαναν τον έλεγχο σε όλο το μήκος στα σύνορα Τουρκίας-Συρίας. Μια προοπτική που θα άλλαζε τις στρατηγικές ισορροπίες στην περιοχή προς όφελος του αμερικανικού ιμπεριαλισμού.


Η πιθανή αυτή εξέλιξη δημιουργούσε έντονο προβληματισμό και ανησυχία στο καθεστώς της Μόσχας.
Το Κρεμλίνο, λοιπόν, έδωσε το πράσινο φως στην Τουρκία, για μια στρατιωτική εισβολή στην Κουρδική περιοχή του Afrin.
Οι στοχεύσεις της Ρωσίας αποσκοπούσαν απ’ την μια να ματαιώσει τους αμερικάνικους σχεδιασμούς και από την άλλη να αποκτήσει τις δυνατότητες να επιβάλλει μια λύση στο Κουρδικό που θα εξυπηρετούσε τα δικά της γεωστρατιωτικά σχέδια.
Ετσι η Ρωσία απέσυρε τις στρατιωτικές της δυνάμεις απ’ την περιοχή Αφρίν ανοίγοντας το δρόμο για την εισβολή του τουρκικού στρατού.

Διαρκή επιδίωξη του καθεστώτος της Αγκυρας είναι να δημιουργήσει μία ζώνη ασφαλείας στα σύνορά της με βάθος 50 χιλιόμετρα.

Με την εισβολή αυτή δεν επηρεάζονται οι ισορροπίες στο εσωτερικό της Συρίας. Οξύνονται όμως οι τριβές μεταξύ Αμερικής και Ρωσίας που επιθυμούν να έχουν κυρίαρχο ρόλο στην περιοχή. 

Από την άλλη, η επίθεση του τουρκικού καθεστώτος στο Κουρδιστάν της Συρίας στην ουσία σημαίνει ότι ανοίγονται καινούργια πολεμικά μέτωπα στο εσωτερικό και εξωτερικό της Τουρκίας. Εχουμε δηλαδή μια επίθεση ενάντια σ’ ολόκληρο τον κουρδικό λαό και τα αποτελέσματα αυτής της εισβολής δεν θα αργήσουν να φανούν.

 Αναφέροντας τις πρώτες εκτιμήσεις γι’ αυτή την επιλογή του καθεστώτος της Αγκυρας μπορεί να συμπεράνουμε:

- Η Τουρκία συνεχίζει την επεκτατική πολιτική στην περιοχή

- Ο Ερντογάν θα χρησιμοποιήσει την εισβολή για τη νομιμοποίηση του σουλτανικού καθεστώτος, που επιθυμεί,  δημιουργώντας περισσότερες εθνικιστικές και ρατσιστικές καταστάσεις.
 Ήδη έχει αναθεωρήσει το Σύνταγμα, αποκτώντας υπερεξουσίες, ενώ θέλει να καθιερώσει τις φασιστικές πρακτικές του, με το προσχηματικό επιχείρημα ότι η χώρα βρίσκεται σε πόλεμο.

Είναι γνωστό ότι ύστερα απ’ την απόπειρα πραξικοπήματος έχει καταργηθεί η Βουλή στην Τουρκία και ο Ερντογάν ελέγχει όλη την εξουσία με προεδρικά διατάγματα.
Η εισβολή αυτή και το σκηνικό που δημιουργείται, τον βοηθάει να συνεχίζει και να παγιώνει αυτή την πολιτική.

Σ’ αυτή την κατεύθυνση, ο Ερντογάν, έχει δημιουργήσει κατάσταση πόλωσης στο εσωτερικό της Τουρκίας, κάτι που τον διευκολύνει να συσπειρώνει τους οπαδούς του και να καλλιεργεί ψυχροπολεμικό κλίμα.
Εκτός αυτού, ο Τούρκος ηγέτης, έχει σύμμαχο του όλες τις συντηρητικές και φασιστικές δυνάμεις της χώρας, οι οποίες δηλώνουν ότι θα συμμαχήσουν στις εκλογές μαζί του.
Αξιοσημείωτο είναι επίσης ότι στο εθνικιστικό αυτό δηλητήριο συμπαρατάσσετε και το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα.

Την τεράστια προπαγάνδα του Ερντογάν και της κυβέρνησής του, ανέλαβαν να διεκπεραιώσουν τα ΜΜΕ της Τουρκίας που είναι απόλυτα ελεγχόμενα από το καθεστώς. Εκτός από ελάχιστες εφημερίδες και περιοδικά, τα υπόλοιπα ΜΜΕ παραληρούν καθημερινά με κραυγαλέους τίτλους του τύπου «Αλλάχ Αλλάχ έρχεται ο στρατός του Μωάμεθ».
Οι πόλεις της Τουρκίας έχουν γεμίζει με αφίσες οι οποίες θα μπορούσαν να ανταγωνιστούν τα έργα επιστημονικής φαντασίας του Hollywood και παρουσιάζουν τον Ερντογάν θριαμβευτή του πολέμου που ξεκίνησε.

Παράλληλα για τα λαϊκά στρώματα της Τουρκίας η κατάσταση είναι δραματική και δεν υπάρχει καμιά ένδειξη ότι αυτή η κατάσταση θα αναστραφεί σύντομα.

- Στην Τουρκία αυξάνεται η κρατική τρομοκρατία και διαρκώς διογκώνονται οι φασιστικές πρακτικές. Ο Ερντογάν έχει ανακοινώσει επανειλημμένες φορές ότι δεν θα ανεχτεί οποιαδήποτε αντιπολίτευση. Ακόμα πιο σαφής είναι η τελευταία δήλωση που έκανε για την εισβολή στο Αφρίν: «όσοι τολμήσουν να βγουν στους δρόμους να ξέρουν ότι η αστυνομία θα βρεθεί στο σβέρκο τους και θα τους λιώσουμε».
Είναι περιττό να υπενθυμίσουμε ότι ήδη έχει απαγορευτεί σ’ όλη την Τουρκία και το Κουρδιστάν κάθε είδος εκδηλώσεις και διαμαρτυρίες για την πολεμική επιχείρηση στο Αφρίν. Κάθε απόπειρα καταδίκης της εισβολής, αντιμετωπίζεται με αστυνομική και δικαστική δίωξη.

Μπροστά σ' αυτά τα δεδομένα, είναι άμεση αναγκαιότητα στην Τουρκία και στο Κουρδιστάν, οι λαοί να δυναμώσουν ακόμα περισσότερο τον αγώνα τους για ελευθερία και δημοκρατία.
Η πολιτική του δικτάτορα δεν πρέπει να γίνει αποδεκτή απ’ τους λαούς, μειονότητες, εργαζόμενους και απ’ όλα τα καταπιεσμένα στρώματα.


Το κόμμα Εργασίας έδωσε στην δημοσιότητα μια σχετική ανακοίνωση, καταδικάζοντας την εισβολή στρατιωτικών δυνάμεων στην Κουρδική περιοχή του Afrin, καλώντας παράλληλα τους λαούς της Τουρκίας να εντείνουν τον αγώνα για δημοκρατικά και κοινωνικά δικαιώματα.

Στην ανακοίνωσε τονίζεται ότι αυτή η εξέλιξη, συμβάλλει στην ένταση της εχθρότητας ανάμεσα στους λαούς της περιοχής, ενώ παράλληλα οδηγεί το καθεστώς της Αγκυρας σε μεγαλύτερες πολεμικές εμπλοκές.
Το πρόσχημα της εισβολής με την επίκληση της απελευθέρωσης της περιοχής Αφρίν, δεν έχει καμιά βάση, αφού είναι μια περιοχή που κυβερνιέται δημοκρατικά, υπογραμμίζεται στην ανακοίνωση.

Η εισβολή των Τούρκικων στρατιωτικών δυνάμεων, αποτέλεσμα διαπραγμάτευσης με το καθεστώς της Μόσχας, πέρα από τις νέες εκατόμβες νεκρών, εντάσσεται και στον ανταγωνισμό των μεγάλων δυνάμεων για τον έλεγχο της περιοχής.
Η πολεμική ενέργεια των Τούρκων, εκτός απ’ τα πρωτοφανή οφέλη για το καθεστώτος της Αγκυρας, δίνει και την δυνατότητα στους Ρώσους να αποκτήσουν πρωτεύοντα ρόλο και να καθορίσουν σύμφωνα με τα συμφέροντα τους. τις εξελίξεις στην Συρία.

Είναι φανερό ότι η εισβολή οδηγεί την χώρα σε μεγαλύτερους κινδύνους. Η πραγματική απειλή δεν είναι οι Κούρδοι που πολεμούν το ISIS και τους υπόλοιπους τζιχαντιστές, τονίζεται στην ανακοίνωση του Κόμματος Εργασίας. Η πραγματική απειλή προέρχεται από τους ιμπεριαλιστές και τους ντόπιους συνεργάτες του οι οποίοι δημιουργούν πολέμους και εχθρότητα ανάμεσα στους λαούς της περιοχής, συμπληρώνει.

Το κόμμα του Ερντογάν έχοντας την αμέριστη υποστήριξη από το κόμμα της «Εθνικής Δράσης» (Γκρίζοι λύκοι) βομβαρδίζει και εισβάλλει σ’ αυτή την περιοχή, όχι γιατί θεωρεί ότι απειλείται η Τουρκία, αλλά γιατί το καθεστώς της Αγκυρας φοβάται τις συνέπειες που θα υπάρξουν από την δημιουργία Κουρδικής επικράτειας στην Συρία, αναφέρετε μεταξύ άλλων στην ανακοίνωση του κόμματος Εργασίας με την κατακλείδα της να τονίζει: «Εμείς ως Κόμμα Εργασίας καλούμε τον Τουρκικό λαό, τους εργάτες και εργαζόμενους, όλες τις μειονότητες που ζούνε στην χώρα, να αγωνιστούμε ενάντια στην εισβολή, εντείνοντας τον αγώνα μας για να επικρατήσει δημοκρατία στην χώρα μας».

Αναδημοσίευση από tsak-giorgis.blogspot.com
Διαβάστε Περισσότερα »

Πέμπτη 18 Ιανουαρίου 2018

Κόμμα Εργατών Τυνησίας: Στην 7η επέτειο της νίκης της επανάστασης, ο λαός της Τυνησίας επαναστατεί ξανά

Το Κόμμα Εργατών χαιρετίζει το λαό μας και τις επαναστατικές και προοδευτικές δυνάμεις στην 7η επέτειο από τη 14 Γενάρη του 2011, ημέρα φυγής του τυράννου Μπεν Άλι υπό την πίεση των επαναστατημένων λαϊκών μαζών από τις 17 Δεκέμβρη του 2010, ημέρα έναρξης της εξέγερσης στην πόλη Σίντι Μπου Ζιντ όπου έδωσε ο λαός μας θαυμάσια δείγματα αυτοθυσίας, τα οποία ενσαρκώθηκαν στα πτώματα των μαρτύρων και τα κορμιά των τραυματιών και των κρατουμένων μέχρι την επίτευξη της νίκης και τη δυνατότητα να αναπνεύσουν τον αέρα της ελευθερίας για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες καταπίεσης και τυραννίας.

Σήμερα, 7 χρόνια μετά τη νίκη επί της δικτατορίας και παρά τη σημασία κάποιων ειδικών επιτεύξεων όσον αφορά το Σύνταγμα και τις ελευθερίες, το αποτέλεσμα συνολικά παραμένει χωρίς ο λαός να έχει υλοποιήσει τις φιλοδοξίες του για τις οποίες κατέβαλλε θυσίες.

Η χώρα μας βρίσκεται ακόμα υπό το ζυγό της κυριαρχίας ξένων δυνάμεων, χωρών και θεσμών, μπλεγμένη στα δίχτυα χρεών, πνίγεται στη διαφθορά και υποφέρει από μια καθολική και οξεία οικονομική κρίση, η οποία την απειλεί με χρεοκοπία και αντανακλάται στα φτωχά και μεσαία στρώματα με περισσότερη ανεργία, φτώχεια, δυστυχία και επιδείνωση των υπηρεσιών υγείας, παιδείας, στέγης, μεταφορών και βασικών υποδομών.

Η χώρα μας απαλλάχτηκε από το καταπιεστικό, πελατειακό και διεφθαρμένο καθεστώς Μπεν Άλι, όμως έπεσε ξανά υπό την κυριαρχία του σημερινού αντιδραστικού συνασπισμού, με επικεφαλής τα κόμματα της Αναγέννησης (Α’Νάχντα) και του Καλέσματος (Νιντά’α), που είναι μπροστάρηδες της αντεπανάστασης. Κατά τη διάρκεια του νέου συστήματος διακυβέρνησης έπεσε εκ νέου σε πιο βαθιά οικονομική κρίση και έντονη κοινωνική αναταραχή ως αποτέλεσμα της επιδείνωσης της φτώχειας, της ανεργίας, της διαφθοράς, της ασφάλειας και της επιδείνωσης συνολικά των όρων διαβίωσης.

Σε τέτοιες συνθήκες, ο λαός μας συνεχίζεται να αντιστέκεται. Οι τελευταίες του διαδηλώσεις με το ισχυρό κίνημα διαμαρτυρίας το οποίο ζει η χώρα τις τελευταίες εβδομάδες, έρχονται ως απάντηση στο νέο νόμο για την οικονομική πολιτική που θα αυξήσει τον πληθωρισμό, επιδεινώνοντας τη ζωή των λαϊκών μαζών.

Ο αντιδραστικός κυβερνητικός συνασπισμός δεν βρήκε λύση για να αντιμετωπίσει την πλατιά λαϊκή οργή πέρα από τη χρήση βίας, συλλήψεων, προετοιμασία για μεγάλες δίκες, απόπειρα διαφυγής με την εξαπόλυση σφοδρής επίθεσης ενάντια στο Λαϊκό Μέτωπο το οποιο καθοδήγησε αυτούς τους αγώνες, καθώς και καλέσματα για κάτι τέτοιο, όπως δείχνει και η προετοιμασία για την εξάλειψη των ηγετών και στελεχών του.

Παράλληλα, προκειμένου να τραβήξει το χαλί κάτω από το κίνημα διαμαρτυρίας, η κυβέρνηση αναγκάστηκε να προσαρμοστεί και να αναδιπλωθεί, ανακοινώνοντας κάποιες δράσεις τυπικές και μερικές υπέρ των οικογενειών που έχουν μεγάλη ανάγκη, τους συνταξιούχους και τους ανέργους, χωρίς όμως να συμβιβάζεται στην ουσία του ζητήματος.

Για αυτό, το Κόμμα Εργατών, χαιρετίζοντας την επανάσταση και παραμένοντας προσηλωμένο στα αιτήματα και τους στόχους της:

-καλεί το λαό να συνεχίσει τη διαμαρτυρία του μέχρι να καταργηθούν οι πρόνοιες του νόμου για την οικονομία για το 2018 που είναι καταστροφικές για την αγοραστική ικανότητα, με πλατύ μαζικό και ειρηνικό πολιτικό αγώνα εντός του Λαϊκού Μετώπου και των νεολαιϊστικων καμπανιών, καλεί να σταματήσει η ποινικοποίηση των διαδηλώσεων, η παραποίησή τους και η χάλκευση υποθέσεων, όπως και καλεί στην απελευθέρωση των συλληφθέντων στις ειρηνικές διαδηλώσεις και στο να σταματήσουν οι επιθέσεις σε αυτές.

-θεωρεί ότι τα ανακοινωθέντα μετρα αποτελούν μια μορφή κοροϊδίας προς το λαό, βρίσκονται μακριά από τα ελάχιστα που απαιτούνται για την ελάφρυνση του κόστους διαβίωσης και δεν συνιστούν λόγο για να σταματήσει ο αγώνας, αλλά, αντίθετα, κίνητρο για τη συνέχισή τους.

-καλεί τον τυνησιακό λαό να μην απελπίζεται, να μην απογοητεύεται, αλλά να παραμένει προσηλωμένος στα αιτήματα της επανάστασης, τα οποία δεν θα επιτευχθούν, παρά μόνο με ενότητα και οργανωμένο και σκληρό αγώνα, και γι’ αυτό, να μην παρασύρεται σε πράξεις λεηλασίας και βανδαλισμού και να απαντά σε αυτά και στα λόμπι που τα καθοδηγούν και τα χρηματοδοτούν.

-θεωρεί ότι το σημερινό σύστημα διακυβέρνησης, το οποίο βασίζεται στις ίδιες μεθόδους με την παλιά πολιτική, δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσει τη διαφθορά και τη λεηλασία.

Η χώρα έχει εισέλθει σε μια κατάσταση εξαιρετικά επικίνδυνη, η οποία απαιτεί μια εξαιρετική και ισχυρή λύση, για την οποία λόγο έχει ο λαός με πρόωρες προεδρικές και βουλευτικές εκλογές, οι οποίες θα φέρουν τη ρήξη με το διεφθαρμένο και αποτυχημένο σύστημα διακυβέρνησης και θα βάλουν την Τυνησία στο δρόμο της συνολικής και βαθιάς λαλλαγής.

Δόξα στους μάρτυρες, την περηφάνεια της Τυνησίας, και νίκη στο λαό της.

Ζήτω το Λαϊκό Μέτωπο που φέρει μέσα του τις έγνοιες των φτωχών της Τυηνσίας και των εργαζόμενών της και συνολικά του λαού της.

Κόμμα Εργατών

Τύνιδα, 14 Γενάρη 2018

Μετάφραση: parapoda.wordpress.com
Διαβάστε Περισσότερα »

Τετάρτη 17 Ιανουαρίου 2018

Σχετικά με τις στρατιωτικές επεμβάσεις στη Δυτ. Αφρική και στην Υποσαχάρια περιοχή

Ψήφισμα της XXIII Ολομέλειας της CIPOML σχετικά με τις στρατιωτικές επεμβάσεις στη Δυτική Αφρική και στην Υποσαχάρια περιοχή

• Λαμβάνοντας υπόψη τις στρατιωτικές παρεμβάσεις των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων (ΗΠΑ, Γαλλία, Ευρωπαϊκή Ένωση) στην Yποσαχάρια περιοχή και στη  Δυτική Αφρική με το πρόσχημα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας των τζιχαντiστών μέσω ενεργειών  όπως η Serval, Βarkhane και G5,
• Λαμβάνοντας υπόψη την αύξηση των στρατιωτικών βάσεων και στρατευμάτων των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, όργανα  επιθετικότητας και πηγή ανασφάλειας για τους λαούς στο έδαφος των χωρών της Δυτικής Αφρικής και της Yποσαχάριας, περιοχής
 • Λαμβάνοντας υπόψη τις σοβαρές απόπειρες παραβιάσεων της εθνικής κυριαρχίας, της εδαφικής ακεραιότητας και της λεηλασίας των ορυχείων και των γεωργικών πόρων των χωρών της Δυτικής Αφρικής από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και τα μονοπώλια,
 • Λαμβάνοντας υπόψη την αντιπαλότητα και τις αντιφάσεις μεταξύ των διαφόρων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων για τον έλεγχο της υποπεριφέρειας της Δυτικής Αφρικής και της Υποσαχάριας περιοχής,
• Λαμβάνοντας υπόψη την πάλη του προλεταριάτου, των λαών και της λαϊκής νεολαίας κατά της στρατιωτικής επέμβασης και κατοχής των χωρών της Υποσαχάριας Αφρικής και της Δυτικής Αφρικής, καθώς και για την εθνική κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα,

Η CIPOML, που συνήλθε στην Τύνιδα από τις 31 Οκτώβρη έως τις 3 Νοέμβρη 2017:

- Καταγγέλλει τη στρατιωτική επέμβαση των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων στην Υποσαχάρια περιοχή  και τη Δυτική Αφρική.
- Απαιτεί την απόσυρση των ξένων στρατευμάτων και των στρατιωτικών βάσεων, από την Υποσαχάρια περιοχή  και από τις χώρες της Δυτικής Αφρικής.
- Εκφράζει την αλληλεγγύη της στον αγώνα των λαών για εθνική κυριαρχία, εδαφική ακεραιότητα και εθνική και κοινωνική απελευθέρωση.
Διεθνής Διάσκεψη Μαρξιστικών-Λενινιστικών Κομμάτων και Οργανώσεων (CIPOML)

Τυνησία, Νοέμβρης 2017
Διαβάστε Περισσότερα »

Τρίτη 16 Ιανουαρίου 2018

ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΒΡΥΩΝΑΚΗΣ (1925-2012)

ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΒΡΥΩΝΑΚΗΣ – ένας επαναστάτης κομμουνιστής εργάτης-προλετάριος αδιάλλακτος αντίπαλος και μαχητικός πολέμιος του χρουστσοφικού ρεβιζιονισμού

Τον περασμένο μήνα συμπληρώθηκαν 5 χρόνια από το θάνατο (17.11.2012) του επαναστάτη κομμουνιστή εργάτη-προλετάριου ΛΕΥΤΕΡΗ ΒΡΥΩΝΑΚΗ, αδιάλλακτου αντίπαλου και μαχητικού πολέμιου του προδοτικού χρουστσοφικού ρεβιζιονισμού και όλων των άλλων αντεπαναστατικών ρευμάτων (σοσιαλδημοκρατίας, τιτοϊσμού, μαοϊσμού, τροτσκισμού, αναρχισμού, κλπ), συνεπή υπερασπιστή του επαναστατικού μαρξισμού δηλ. του Λενινισμού-Σταλινισμού και πρώην Προέδρου της «Κίνησης για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55».

Ο σύντροφος Λευτέρης Βρυωνάκης με καταγωγή απ’ τα Χανιά της Κρήτης γεννήθηκε το 1925 και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη (ο πατέρας του Χρήστος ήταν παλιός κομμουνιστής και είχε εξοριστεί το 1936 απ’ τη δικτατορία του Μεταξά).

Σε νεαρή ηλικία παίρνει μέρος στους επαναστατικούς αγώνες της εργατικής τάξης και του λαού μας απ’ τις γραμμές αρχικά της ΟΚΝΕ και της ΕΠΟΝ και ύστερα του ΚΚΕ. Κατά τη διάρκεια της τριπλής Κατοχής της χώρας πολέμησε απ’ τις γραμμές της ΕΑΜΟ-ΕΛΑΣίτικης Αντίστασης (υπηρέτησε στο 19 Σύνταγμα του ΕΛΑΣ) τους ιταλο-γερμανο-βουλγάρους φασίστες κατακτητές και τους ντόπιους συνεργάτες τους.

Μετά την απελευθέρωση της χώρας απ’ τους ξένους κατακτητές, ο τόπος με την ένοπλη επέμβαση των άγγλων ιμπεριαλιστών βρέθηκε και πάλι σκλαβωμένος και ο λαός μας αλυσοδεμένος με τις προδοτικές συμφωνίες των Λιβάνου-Καζέρτας-Βάρκιζας με αποκορύφωμα την παράδοση των όπλων απ’ την τότε δεξιά οπορτουνιστική ηγεσία με επικεφαλής τον πράκτορα της Ιντέλιντζενς Σέρβις Γ. Σιάντο. Έτσι ο σύντροφος Βρυωνάκης διώκεται, συλλαμβάνεται και βασανίζεται απ’ το μοναρχοφασιστικό καθεστώς για τη δράση του κατά των κατακτητών, όπως και πολλές εκατοντάδες χιλιάδες αγωνιστές, αντιφασίστες και κομμουνιστές, ενώ το 1947 η ηλικία του καλείται να καταταχθεί στο μοναρχοφασιστικό στρατό.

Για να αποφύγει τη στράτευση απευθύνθηκε στην ηγεσία της Οργάνωσης του ΚΚΕ Θεσσαλονίκης και ζητά να του δοθεί σύνδεση για να βγει στο βουνό, η καθοδήγηση αρνείται να του δώσει σύνδεση , λέγοντάς του πως τάχα η Οργάνωση «δεν είχε εντολή για το βουνό»(!) παρόλο που είχε ήδη παρθεί πριν ένα και πλέον χρόνο απόφαση στη 2η Ολομέλεια του ΚΚΕ (12 Φλεβάρη 1946) για την έναρξη του 2ου αντάρτικου, και τον αναγκάζει να καταταγεί στο μοναρχοφασιστικό στρατό.

Η προκλητικότατη και καταδικαστέα αυτή στάση της δεξιάς οπορτουνιστικής καθοδήγησης της ΚΟΘ (αλλά και άλλων μεγάλων πόλεων π.χ. Αθήνας) αποτελεί: α)ανοιχτή παραβίαση της απόφασης της 2ης Ολομέλειας, και β) χονδροειδές ψεύδος ότι «δεν είχε εντολή για το βουνό» (διαψεύδεται απ’τις μαρτυρίες όχι μόνο των Ζαχαριαδικών αλλά και πολλών αντιζαχαριαδικών), ενώ γ) συνιστά σαμποτάζ ανάπτυξης του Αντάρτικου, και δ) προδοσία της επαναστατικής γραμμής του Κόμματος προώθησης και μαζικοποίησης του ΔΣΕ (σ’ άλλη ευκαιρία θα γίνει λεπτομερής αναφορά σ’ αυτό το σπουδαίο ζήτημα).

Ο σύντροφος Λευτέρης Βρυωνάκης αφού υποχρεώθηκε να καταταγεί στο μοναρχοφασιστικό στρατό, την άνοιξη του 1948 στέλνεται με το τάγμα 592 στο μέτωπο του Γράμμου και απ’ το Νεστόριο της Καστοριάς μαζί με το φαντάρο Νίκο Δανιηλίδη αυτομολούν με τον οπλισμό τους τη νύχτα και περνάν στις γραμμές του ΔΣΕ και κατατάσσονται στο τάγμα του Νίκου Νικητίδη. Πήρε μέρος στις μεγάλες μάχες του Γράμμου και του Βίτσι και τραυματίστηκε δυο φορές και μετά τη νοσηλεία του κατατάχθηκε σε τμήματα του πυροβολικού και αναδείχθηκε σε αξιωματικό του ΔΣΕ.

Μετά την υποχώρηση του ΔΣΕ, όταν δεν υπήρχαν πλέον προοπτικές νίκης (εξαιτίας του πισώπλατου χτυπήματος του ΤΙΤΟ και της αλλαγής συσχετισμού δυνάμεων με το πέρασμά του στο στρατόπεδο των ιμπεριαλιστών, ζήτημα έλλειψης εφεδρειών, κλπ.)ο σύντροφος Λευτέρης Βρυωνάκης βρέθηκε μαζί με χιλιάδες άλλους αντάρτες στη φιλόξενη σοσιαλιστική Σοβιετική Ένωση του Στάλιν (Τασκένδη του Ουζμπεκιστάν) όπου δούλεψε τα επόμενα χρόνια εργάτης, παίρνοντας ταυτόχρονα δραστήρια μέρος στην πολιτική ζωή του ΚΚΕ με επικεφαλής το ΝΙΚΟ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ ως το θάνατο-ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ (δηλητηρίαση-γιατροί) του ΙΩΣΗΦ ΣΤΑΛΙΝ.

Η όξυνση της ταξικής πάλης στο εξωτερικό της Σοβιετικής Ένωσης κατέληξε, ως γνωστόν, σε ήττα των επαναστατικών δυνάμεων στο ΚΚΣΕ και επικράτηση της ρεβιζιονιστικής χρουστσοφικής αστικής αντεπανάστασης, σε ανατροπή της Διχτατορίας του Προλεταριάτου (= απώλεια της πολιτικής Εξουσίας της εργατικής τάξης) μέσω βίαιου στρατιωτικού πραξικοπήματος (=τμήματα στρατού-KGB-Αστυνομίας), που δεν άνοιξε μόνο το δρόμο της ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ του Σοσιαλισμού-Κομμουνισμού και της σταδιακής παλινόρθωσης του καπιταλισμού αλλά και εκείνον της ωμής επέμβασης των χρουστσοφικών προδοτών σοσιαλδημοκρατών στα επαναστατικά Κομμουνιστικά Κόμματα όλων των χωρών, μεταξύ των οποίων και στο ΚΚΕ.

Οι απανωτές επεμβάσεις της προδοτικής κλίκας του Χρουστσόφ στο ΚΚΕ κορυφώνονται με την προβοκάτσια της επίθεσης στα Γραφεία της ΚΟ Τασκένδης του ΚΚΕ στις 9 Σεπτέμβρη 1955 από λιγοστούς δεξιούς οπορτουνιστές (γύρω στους 150), υπό την άμεση καθοδήγηση του συνταγματάρχη της KGB Σαάκοφ, επιχειρώντας να τα καταλάβουν. Αποκρούονται μαχητικά απ’ τους χιλιάδες έλληνες επαναστάτες κομμουνιστές και η κατάληψη των γραφείων ματαιώνεται. Συνεχίστηκαν με πολλές εκατοντάδες συλλήψεις, φυλακίσεις πολλών κομμουνιστών, τις σκηνοθετημένες φασιστικές χρουστσοφικές δίκες και καταδίκες με νόμους για χούλιγκανς, ενώ το Μάρτη του 1956 συγκαλείται απ’ τους σοβιετικούς χρουστσοφικούς (Επιτροπή Κοουζίνεν-Ντεζ) η παρασυναγωγή της διαβόητης «6ης Ολομέλειας» που επίσημα πλέον διαλύει βίαια το παλιό επαναστατικό ΚΚΕ και το αντικαθιστά με ένα νέο αστικό, σοσιαλδημοκρατικού τύπου, έκτρωμα και γραμμή τον «ειρηνικό κοινοβουλευτικό δρόμο»(!) της παλιάς προδοτικής σοσιαλδημοκρατίας, το νέο «Κ»ΚΕ (’56), που υπάρχει ως τα σήμερα.

Το παλιό επαναστατικό ΚΚΕ με επικεφαλής το μεγάλο και αλύγιστο κομμουνιστή ηγέτη ΝΙΚΟ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ απόρριψε και δε δέχθηκε το χρουστσοφικό ρεβιζιονισμό, μαζί και η τεράστια πλειοψηφία των ελλήνων κομμουνιστών (στην Τασκένδη πάνω από 95%).

Οι έλληνες κομμουνιστές, ανάμεσα στους οποίους και ο επαναστάτης εργάτης-προλετάριος σύντροφος ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΒΡΥΩΝΑΚΗΣ, υπεράσπισαν την επαναστατική μαρξιστική γραμμή των ΣΤΑΛΙΝ-ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ, μ’ όλες τις γνωστές και άγνωστες συνέπειες (μαζικές διαγραφές, συλλήψεις, φυλακίσεις, καταδίκες, εξορίες, διωξίματα από δουλειές και σχολεία, κλπ., κλπ.). Οι χιλιάδες σταλινικοί-ζαχαριαδικοί κομμουνιστές, απ’ τους πρώτους και ο σ. ΛΕΥΤΕΡΗΣ διατήρησαν τις παλιές κομματικές Οργανώσεις στις διάφορες Πολιτείες της Τασκένδης, δρώντας στην παρανομία και καταπολεμώντας το χρουστσοφικό ρεβιζιονισμό παρά τις παντοειδείς φασιστικές διώξεις ως την επιστροφή τους στην Ελλάδα.

Οι άγριες φασιστικές διώξεις δεν κατάφεραν να κάμψουν τους έλληνες επαναστάτες κομμουνιστές σταλινικούς-ζαχαριαδικούς, οι οποίοι παρά τις όποιες επιζήμιες διασπάσεις που πέτυχαν οι χρουστσοφικοί ρεβιζιονιστές (χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα, ακόμα και την ψευδή διάδοση ότι τάχα ο εξόριστος Ζαχαριάδης «προσχώρησε» στο χρουστσοφισμό, κλπ.) έμειναν στην τεράστια πλειοψηφία τους ως το τέλος της ζωής τους σε επαναστατικό μαρξιστικό δρόμο δηλ. στο δρόμο του μαρξισμού-λενινισμού-σταλινισμού χωρίς να προσχωρήσουν (εκτός από ελάχιστες μετρημένες περιπτώσεις) στο μεγαλο-αστικό ΠΑΣΟΚ και στα σοσιαλδημοκρατικά ρεφορμιστικά «Κ»ΚΕ-«Κ»ΚΕεσ. (ΣΥΡΙΖΑ), κλπ.

Αξίζει να σημειωθεί πως οι ψευδείς φήμες για «προσχώρηση» του Ζαχαριάδη στο χρουστσοφικό ρεβιζιονισμό – που τελικά δολοφονήθηκε τον Αύγουστο του 1973 στον τόπο εξορίας Σουργκούτ της Σιβηρίας απ’ τη σοσιαλφασιστική κλίκα των ΜΠΡΕΖΝΙΕΦ-ΦΛΩΡΑΚΗ – απορρίφθηκαν απ’ την τεράστια πλειοψηφία των σταλινικών-ζαχαριαδικών, μεταξύ των πρώτων ο σύντροφος ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΒΡΥΩΝΑΚΗΣ που διακρίνονταν πάντα για την οξυδέρκεια και την επαναστατική προλεταριακή ταξική συνείδηση, την παραδειγματική σταθερότητα, συνέπεια και μαχητικότητά του, απ’ τα οποία διδάσκονται οι νεότεροι κομμουνιστές.

Με την επιστροφή του στην Ελλάδα συνέχισε την επαναστατική δράση και πρωτοστάτησε στη συγκέντρωση-συσπείρωση των παλιών κομμουνιστών, ενώ ανήκε απ’ την αρχή στην καθοδήγηση της «Κίνησης για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55» και μετά το θάνατο του πρώτου Προέδρου, συντρόφου Βασίλη Παπασωτηρίου, διετέλεσε Πρόεδρός της ως το θάνατό του, με καθοριστική συμβολή στην Οργάνωση.
Διαβάστε Περισσότερα »

Δευτέρα 15 Ιανουαρίου 2018

23η Ολομέλεια της Διεθνούς Σύσκεψης των Μαρξιστικών-Λενινιστικών Κομμάτων και Οργανώσεων (2017)

Πραγματοποιήθηκε αρχές Νοέμβρη 2017 στην Τύνιδα της Τυνησίας η 23η Ολομέλεια της Διεθνούς Σύσκεψης των Μαρξιστικών-Λενινιστικών Κομμάτων και Οργανώσεων (CIPOML) στην οποία συμμετείχαν Κόμματα και Οργανώσεις απ’ τις παρακάτω χώρες: Τυνησία, Ιταλία, Ισημερινό, Δομινικανή Δημοκρατία, Μπουρκίνα Φάσο, Μαρόκο, Περού, Βραζιλία, Ισπανία, Μεξικό, Πακιστάν, Ινδία, Γαλλία, Μπενίν, Ακτή Ελεφαντοστούν, Τουρκία,Ιραν, Δανία και Γερμανία.

Η Συντονιστική Επιτροπή της Διεθνούς Σύσκεψης παρουσίασε την έκθεση δράσης της και εκείνη των διαφόρων Κομμάτων και Οργανώσεων που στην πορεία της συζήτησης συμπληρώθηκαν απ’ τις παρεμβάσεις των εκπροσώπων τους, με κέντρο τις εκδηλώσεις για τα 100 χρόνια της Οχτωβριανής Επανάστασης (σεμινάρια, δημοσιεύματα, γιορτές, ομιλίες, κλπ.). Επίσης έγινε ξεχωριστή αναφορά στις καμπάνιες αλληλεγγύης προς τη Βενεζουέλα και καταδίκης της ανάμιξης του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού σ’ αυτή, τερματισμού της κατάστασης έκτακτης ανάγκης στην Τουρκία, κλπ.


Επιπλέον έγινε συζήτηση για το Διεθνές Περιοδικό «Ενότητα και Πάλη», την πολιτική και ιδεολογική σημασία του, τη βελτίωση και την ευρύτερη διάδοσή του.


Μετά από μακρόχρονη προετοιμασία συζητήθηκε το ζήτημα της ανάπτυξης και της ισχυροποίησης των Μαρξιστικών-Λενινιστικών Κομμάτων και Οργανώσεων.


Αρκετός χρόνος αφιερώθηκε στη συζήτηση της ανάλυσης της σημερινής διεθνούς κατάστασης και ψηφίστηκε ανάλογο κείμενο, ενώ εγκρίθηκε πολιτική Απόφαση και σειρά ψηφισμάτων. 


Τέλος καθορίστηκαν τα καθήκοντα των Κομμάτων και Οργανώσεων ως την επόμενη Ολομέλεια και εκλέχθηκε νέα Συντονιστική Επιτροπή της CIPOML.
Διαβάστε Περισσότερα »

Κυριακή 14 Ιανουαρίου 2018

Ο ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ - Χαραχτήρας, σημασία και ιδιομορφίες του

33. - Με το σύνθημα «Εμπρός ΕΛΑΣ για την Ελλάδα» ο λαϊκός στρατός ΕΛΑΣ απελευθερώνει τη χώρα μας τον Οχτώβρη του 1944, όταν οι χιτλερικοί καταχτητές, κάτω από τα χτυπήματα του Κόκκινου Στρατού, έφευγαν από τα Βαλκάνια και εκκένωναν την Ελλάδα. Το ΕΑΜ κυριαρχεί απ' τη μια άκρη ως την άλλη. Η κυβέρνηση «εθνικής ενότητας» του Παπαντρέα εγκαθίσταται στην Αθήνα χωρίς καμία ουσιαστική εξουσία έξω από την πρωτεύουσα. Ήταν η στιγμή που ο λαός μας έπρεπε να δρέψει τους καρπούς της τετράχρονης ηρωικής αντίστασής του στο χιτλεροφασίστα καταχτητή, τους καρπούς της νίκης, που οι λαοί μ' επικεφαλής τη Σοβιετική Ένωση, σα βασικό και αποφασιστικό παράγοντα, κατήγαγαν ενάντια στο Χίτλερ και τους συμμάχους του. Ο λαός σύσσωμος ρίχνεται με ενθουσιασμό στο ανοικοδομητικό έργο του κάτω από την εαμική καθοδήγηση, για να πραγματοποιήσει το όνειρό του «μια καινούργια Έλλα της δουλιάς, της λευτεριάς λυτρωμένη από κάθε ιμπεριαλιστική εξάρτηση, με ένα πραγματικά παλλαϊκό πολιτισμό». Μα οι ντόπιοι τύραννοι και οι ξένοι πάτρωνές του δε θέλουν να αναγνωρίσουν στον ελληνικό λαό το δικαίωμα να αυτοδιοικηθεί και να προκόψει. Για κείνο χτυπούν το λαό της Αθήνας και του Πειραία με τα αγγλικά αυτόματα και τανκς.
Αρχίζει η μάχη του Δεκέμβρη.
34. - Ο ελληνικός Δεκέμβρης διαδραματίζεται ενώ ακόμα συνεχίζεται η πάλη για την πλήρη συντριβή του χιτλερισμού και μάλιστα σε μια πολύ κρίσιμη καμπή. (Επίθεση του Φον Ρούστεν στο δυτικό μέτωπο 17-12-44, τελευταίες χιτλερικές προσπάθειες για τη διάσπαση του αντιφασιστικού μπλοκ).
35. - Το Δεκέμβρη ο λαός της Αθήνας και του Πειραιά πάλαιψε ηρωικά. «Η ηρωική εξέγερση του λαού της Αθήνας και του Πειραιά θα μείνει σα μια από τις πιο λαμπρές σελίδες της πάλης για τη λευτεριά». Η εξέγερση αυτή εκφράζει την απόφαση του λαού να συμπληρώσει τον εθνικοαπελευθερωτικό πόλεμο ενάντια στο χιτλερικό καταχτητή, με την ολοκλήρωση του λαϊκού δημοκρατικού μετασχηματισμού της χώρας. Ολόκληρος όμως ο αγώνας του Δεκέμβρη ήταν μια πολιτικά απροετοίμαστη και στρατιωτικά πρόχειρη και σπασμωδική προσπάθεια. «Το αποτέλεσμα όλη της εσφαλμένης απέναντι στον αγγλικό ιμπεριαλισμό πολιτικής μας είναι ότι πολιτικά-οργανωτικά-στρατιωτικά δεν είμασταν προετοιμασμένοι να αντιμετωπίσουμε την αγγλική επίθεση του Δεκέμβρη 1944. Παρά την ηρωική πάλη του λαού στην Αθήνα και στον Πειραιά, όλος ο αγώνας ήταν μια πολιτικά απροετοίμαστη και στρατιωτικά πρόχειρη και σπασμωδική προσπάθεια, που έφερε στην ήττα. Γεγονός που πρέπει να μάθει σήμερα το κόμμα, είναι ότι το Πολιτικό Γραφείο της ΚΕ του ΚΚΕ δεν προείδε δεν προετοίμασε, δεν οργάνωσε και δε διεύθυνε τη μάχη του Δεκέμβρη. Το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ ανέχτηκε κατά τρόπο απαράδεχτο και ακατανόητο τη μονοπωλιακή διαχείριση του Δεκέμβρη από το Γ. Σιάντο. Ο Γ. Σιάντος κατάργησε αυθαίρετα, χωρίς να ρωτήσει κανέναν, το γενικό αρχηγείο του ΕΛΑΣ και ίδρυσε την ΚΕ του ΕΛΑΣ, όπου έκανε αυτό που ήθελε. Χαραχτηριστικό είναι ότι ο Γ. Σιάντος με προσωπική διαταγή του στις 17 του Δεκέμβρη 1944, άφησε και μπήκε περνώντας μέσα από τη διάταξή μας στη Γκάζα, έξω από την Αθήνα, ανενόχλητο, ένα σύνταγμα άγγλων, που μπήκε έτσι στην Αθήνα και πήρε μέρος στις μάχες ενάντια στα τμήματά μας που πάλαιβαν ηρωικά. Στο ίδιο διάστημα και απ' τη Θεσσαλονίκη φεύγαν ανενόχλητα αγγλικά στρατεύματα για την Αθήνα, ενώ οι κύριες δυνάμεις του ΕΛΑΣ δεν παίρναν μέρος στη μάχη κατά των άγγλων. Αυτά όλα μόνο σαν προδοσία μπορούν να χαραχτηριστούν. Το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ έμενε ξένο και αμέτοχο απ' όλα αυτά, που ούτε και κατοπινά συζήτησε, ούτε τα καταδίκασε, όπως δε συζήτησε ούτε καταδίκασε την άλλη προδοσία, τη συμφωνία της Γκαζέρτας». (Ν. Ζαχαριάδη, «Δέκα χρόνια πάλης», σελ. 16-17)

Διαβάστε Περισσότερα »

Σάββατο 13 Ιανουαρίου 2018

Για την υπόθεση Σιάντου

Πόρισμα της Επιτροπής1

Για την υπόθεση Σιάντου

Η επιτροπή για την εξέταση της υπόθεσης Σιάντου μελέτησε όλα τα υλι­κά που υπάρχουν για τη ζωή και τη δράση τους καθώς και εκθέσεις και καταγγελίες όπως των:

α) Γκαζέ, υπευθύνου του παράνομου τεχνικού μηχανισμού του κόμμα­τος στην περίοδο της μεταξικής δικτατορίας.

β) Θόδωρου Μακρίδη (Έκτορα), διευθυντή του III γραφείου επιχειρή­σεων του Γενικού Στρατηγείου ΕΛΑΣ.

γ) Καταγγελία Βλαντά.

δ) Έκθεση Γεωργίου Τζήμα (Γκόγκου), κρυπτογράφου του ΓΣ του ΕΛΑΣ.

ε) Καταγγελίες Αφροδίτης και Περικλή Καλοδίκη.

Οι παραπάνω καταγγελίες συνοψίζονται στα παρακάτω:

Ο Σιάντος στον αστικό στρατό ήταν λοχίας με τον Κονδύλη, συνδεό­ταν με τον Κονδύλη φιλικά και έκανε μαζί του εξορία.

Σ' όλη τη διάρκεια της κομματικής ζωής είναι από τους ηγέτες της φραξιονιστικής πάλης. Πήρε μέρος στη φραξιονιστική διασπαστική συνδιάσκεψη του 1925. Κράτησε ανοχή απέναντι στους λικβινταριστές. Ήταν στο ΠΓ του κόμματος και από τους ηγέτες στα 1929-31, περίοδο της φραξιονιστικής πάλης και που καθαιρέθηκε τότε ύστερα από την έκκληση της Κ. Διεθνούς.

Ο σ. Βλαντάς κατήγγειλε ότι το 1932 στη Θεσσαλονίκη ένας γέρος μέλος του κόμματος, όταν είδε τον Σιάντο σε μια συνεδρίαση που έγινε στο σπίτι του, του είπε ότι ο Σιάντος είναι χαφιές.

Ο Σιάντος είχε μια ερημοδικία 5 χρονών και όταν τον έπιανε η ασφά­λεια δεν την παρουσίαζε.

Η έκθεση του Γκαζέ, υπεύθυνου του παράνομου τεχνικού μηχανι­σμού του κόμματος στην περίοδο της Μεταξικής δικτατορίας, που την έχει κάνει το 1941, βασανιστικά κάνει μελέτη του πώς χτυπήθηκε ο παράνομος τεχνικός μηχανισμός (τυπογραφεία) και καταλήγει συμπερασματικά ότι ο Σιάντος είναι ο χαφιές και αυτός πρόδωσε τον παράνομο μηχανισμό. Τα στοιχεία που δίνει είναι ότι ο Σιάντος έβαζε συνειδητά ανθρώπους να μαθαίνουν τον παράνομο μηχανισμό, χωρίς αυτό να είναι απαραίτητο, για να δικαιολογεί τα χτυπήματα της ασφάλειας ενάντια στον παράνομο μηχα­νισμό, να τα αποδίδει σ' αυτούς και να καλύπτεται ο ίδιος.

Ειδικά για ένα τυπογραφείο, ο Γκαζές δίνει τέτοια στοιχεία και λεπτο­μέρειες, στοιχεία που μόνο ο Σιάντος τα ήξερε. Κατά συνέπεια ο Σιάντος είναι εκείνος που το πρόδωσε. Επίσης ο Γκαζές αναφέρει λεπτομέρειες για την έντεχνη «σύλληψη» του (του Σιάντου) που οργάνωσε ο Σιάντος την επο­χή που είχαν πιαστεί όλα τα στελέχη του κόμματος και όλος ο παράνομος μηχανισμός και κατά συνέπεια κινδύνευε να ξεσκεπαστεί αυτός (ήταν ο μόνος που δεν είχε πιαστεί ακόμη μέχρι τότε). Τότε ο Σιάντος για να καλυ­φθεί οργανώνει μαζί με την ασφάλεια την έντεχνη «σύλληψή» του. Ο Γκαζές με την έκθεση προειδοποιούσε όλο το κόμμα να προσέξει την ύποπτη δρα­πέτευση του Σιάντου το 1941.

6) Η έκθεση του Θόδωρου Μακρίδη (Έκτορα), διευθυντή του III γρα­φείου επιχειρήσεων του ΓΣ του ΕΛΑΣ και μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ δίνει τα παρακάτω αποκαλυπτικά στοιχεία για την προδοσία του Σιάντου.

α) Παρά το γεγονός ότι ο Έκτορας με έκθεση του και προφορικές υποδεί­ξεις επιχείρησε να πείσει την κομματική καθοδήγηση του ΕΛΑΣ (Σιάντου) για την ανάγκη της συγκρότησης του σε στρατό ικανό να πραγματοποιήσει την αποστολή του αναπτύσσοντας πολεμική δράση τέτοια που θα τον καθιστούσε και ικανό να επιλύσει τα προβλήματα εφοδιασμού του και δε θα εξαρτιόταν από τους εγγλέζους, αυτός (ο Σιάντος) αντίθετα απέρριπτε αυτές τις εκθέσεις και σωστές υποδείξεις του ΓΣ και τους απαντούσε ότι θα «γίνουν γρήγορα αποβάσεις» εννοώντας ότι θα απελευθέρωναν την Ελλάδα οι Άγγλοι. Ακόμη κρατούσε τους πιο ικανούς μόνιμους αξιωματικούς μέλη του κόμματος στην Αθήνα, ενώ έβγαζε στο βουνό ανίκανους και ύποπτους. Από άποψη συγκρότη­σης της ιεραρχίας του ΕΛΑΣ, δεν καθόριζε την αρμοδιότητα, και τη δική του μέσα στο ΓΣ και των διοικήσεων των μονάδων του ΕΛΑΣ γενικά. Και αυτό το έκανε για να έχει την ευχέρεια να παρεμβαίνει ο ίδιος προσωπικά στο έργο των διοικήσεων των μονάδων του ΕΛΑΣ και γενικά για να αλωνίζει παντού χωρίς να παίρνει γνώση των ενεργειών του το ΓΣ του ΕΛΑΣ.

β) Ο Σιάντος υπήγαγε τον ΕΛΑΣ κάτω από τις διαταγές των εγγλέζων με το συμφωνητικό του 1943, με το οποίο ο ΕΛΑΣ έμπαινε κάτω από τις διατα­γές του Στρατηγείου Μέσης Ανατολής (σχέδιο επιχειρήσεων «ΚΙΒΩΤΟ» κλπ.) και τη συμφωνία της Γκαζέρτας αργότερα. Παρά το ότι αντιλήφθηκαν αμέσως ότι ήταν λάθος η Γκαζέρτα δεν την κατήγγειλε.

γ) Ο Έκτορας στην έκθεση του καταγγέλλει ότι λείπουν (χάθηκαν) το επιβαρυντικό μυστικό πρωτόκολλο της συμφωνίας της Πλάκας καθώς και τα αρχεία των συζητήσεων για τη διαρρύθμιση των συνόρων ΕΛΑΣ-ΕΔΕΣ των Κουτσιάνων.

δ) Ο Σιάντος χρησιμοποιούσε σαν σύμβουλο του τον ύποπτο Δεσποτό­πουλο και όχι τον Θόδωρο Μακρίδη (Έκτορα) που ήταν ικανός αξιωματι­κός και έμπιστος. Μάλιστα τον πρώτο τον έστειλε και στην Γκαζέρτα σαν σύμβουλο.

ε) Ο Σιάντος την εποχή της απελευθέρωσης, αντί να συγκεντρώσει και προσανατολίσει τις κύριες στρατιωτικές δυνάμεις μας γύρω από το στόχο ΑΘΗΝΑ, αυτός σπάει την ενότητα του ΕΛΑΣ με την επανίδρυση της ΚΕ του ΕΛΑΣ και ρίχνει τις κύριες δυνάμεις μας στην κατεύθυνση της Ηπείρου.

Από τα πιο πάνω και άλλα περιστατικά και ενέργειες του Σιάντου που τα συνδύασε και μελέτησε ο Έκτορας, έβγαλε το συμπέρασμα ότι όλα αυτά συνειδητά τα έκανε ο Σιάντος για να πνίξει την επανάσταση. Με βάση αυτά τα στοιχεία ο Έκτορας κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο Σιάντος είναι πρά­κτορας χαφιές.

7) Ο Γιώργης Τζήμας (Γκόγκος), τότε κρυπτογράφος του ΓΣ του ΕΛΑΣ, καταγγέλλει ότι ο Σιάντος είχε ασυρματιστή του ΓΣ τον Πεπέ σήμερα πρά­κτορα της Ιντέλιτζενς Σέρβις, είχε ιδιαίτερες συνεργασίες μαζί του όταν ήταν στο ΓΑ και του έδινε ιδιαίτερα τηλεγραφήματα χωρίς να περνούν από τον κρυπτογράφο.

Υπάρχει η γνωστή καταγγελία αξιωματικού του ΕΛΑΣ (ο οποίος επέδειξε στο Κόμμα και τη σχετική γραπτή διαταγή του Σιάντου προς τα τμήματα του ΕΛΑΣ). Με τη διαταγή του αυτή ο Σιάντος διέταξε τα τμήματα του ΕΛΑΣ να αφήσουν ελεύθερα να περάσει από την Γκάζα με κατεύθυνση την Αθήνα μια αγγλική ταξιαρχία. Αυτό έγινε στις 17 του Δεκέμβρη ενώ γινόταν η μάχη της Αθήνας και παρά την απόφαση του ΠΓ ότι πρέπει να χτυπιώνται οι άγγλοι. Όπως είναι γνωστό η ταξιαρχία αυτή μπήκε στην Αθήνα και χτύπησε τα μαχόμενα τμήματα μας.

Στην Ήπειρο ο Λόρενς κατήγγειλε (μέσω του ΕΛΑΣ Ηπείρου) στο κόμμα τα σχέδια των Άγγλων στην Ελλάδα. Τα στοιχεία αυτά στάλθηκαν στον Σιάντο. Το ΠΓ δεν είδε τα στοιχεία αυτά, αλλά αντίθετα ύστερα από λίγες μέρες δολοφονήθηκε από τους άγγλους στην Ήπειρο ο Λόρενς.

10) Οι καταγγελίες της Αφροδίτης και Περικλή Καλοδίκη. Οι σ. αυτοί που δούλευαν στην υπηρεσία αντικατασκοπείας του κόμματος, καταγγέλλουν ότι η υπηρεσία αντικατασκοπείας μας επικεφαλής της οποίας ήταν μέλος του ΠΓ ο σ. Αναστασιάδης, ήξερε όλα τα σχέδια και διαταγές των Άγγλων μέχρι και τα σχέδια τους για το χτύπημα της Αθήνας.

Όλες οι οδηγίες που έρχονταν από το Κάιρο σαν αντίδραση στην Ελλά­δα τις ήξερε η υπηρεσία αντικατασκοπείας μας και τα στέλναμε στον Σιάντο στο βουνό. Και όχι μόνο αυτό αλλά ένα μήνα πριν από το Δεκέμβρη ο Σιά­ντος διώχνει το σ. Αναστασιάδη στην ανατολική Μακεδονία και ουσιαστικά διαλύει την υπηρεσία αντικατασκοπείας μας. Η απομάκρυνση του σ. Αναστα­σιάδη είχε και σαν σκοπό να στερήσει το ΠΓ από την ενημέρωση που έκανε ο σ. αυτός με τις πληροφορίες που έδιδε η υπηρεσία αντικατασκοπείας μας.

Παραβίασε την απόφαση του ΠΓ να μην υπογράψει τη συμφωνία της Βάρκιζας χωρίς τον όρο της Γενικής αμνηστίας, την υπόγραψε παρά την αντίρρηση του Παρτσαλίδη.

Αρκούμαστε στο να αναφέρουμε τα παραπάνω χαρακτηριστικά στοιχεία που αποδείχνουν το πρόσωπο του χαφιέ Σιάντου. Υπάρχουν και πλήθος άλλα παρόμοια μέσα στα ντοκουμέντα που ως τα τώρα έχουμε στα χέρια μας.

Η επιτροπή με βάση όλα αυτά καταλήγει στη διαπίστωση ότι ο Σιάντος είναι παλιός χαφιές που τρύπωσε στο κόμμα και έφτασε μέχρι τα ανώτερα πόστα και προτείνει: Να αναθέσει η Συνδιάσκεψη στην ΚΕ του Κόμματος τη φροντίδα να εξετάσει όλα τα στοιχεία που υπάρχουν και να βγάλει αναλυτικό πόρισμά της γύρω από την υπόθεση Σιάντου.

13/10/50

Η ΕΠΙΤΡΟΠΗ

Αρχείο της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ «ΙΙΙ Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ»

Εκδόσεις της ΚΕ τον ΚΚΕ, Αύγουστος 1951, σελ. 487-489.

1. Η επιτροπή εκλέχτηκε από την III Συνδιάσκεψη τον ΚΚΕ.
Διαβάστε Περισσότερα »

Παρασκευή 12 Ιανουαρίου 2018

Αχιλλέας Απανοζίδης (1928-2010)

apanozidis
Στις 28 Οκτωβρίου 2010 έφυγε από τη ζωή ο επαναστάτης κομμουνιστής σταλινικός-ζαχαριαδικός ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΑΠΑΝΟΖΙΔΗΣ ο οποίος από την πρώτη στιγμή αντιτάχθηκε στις επεμβάσεις των χρουτσωφικών στο ΚΚΕ,  στην αντεπαναστατική γραμμή του 20ου Συνεδρίου του ΚΚΣΕ και της κακόφημης «6ης Ολομέλειας» του «Κ»ΚΕ (1956) αποχωρώντας οριστικά από τι γραμμές του νέου δεξιού οπορτουνιστικού μορφώματος με επικεφαλής τη νέα διορισμένη ηγεσία των Κολιγιάννη-Παρτσαλίδη-Βαφειάδη-κ.α. Καταπολέμησε το διεθνή και ντόπιο χρουτσωφικό ρεβιζιονισμό με αποτέλεσμα να συλληφθεί στη Βουλγαρία και να σταλεί εξορία. Παρέμεινε, ως το θάνατό του, μαχητικός αντίπαλος και πολέμιος του προδοτικού αντεπαναστατικού ρεύματος του χρουτσωφικού ρεβιζιονισμού και των διαφόρων άλλων οπορτουνιστικών ρευμάτων (μαοϊκών, τροτσκιστών, κλπ.) υπερασπίζοντας πάντα την επαναστατική γραμμή των ΣΤΑΛΙΝ-ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ και τις παραδόσεις του επαναστατικού ΚΚΕ και του διεθνούς επαναστατικού κομμουνιστικού κινήματος.

 Αναδημοσιεύουμε παρακάτω δυο κείμενα, το πρώτο από την εφημερίδα "Δρόμος της Αριστεράς" (30 Δεκεμβρίου 2010) και το δεύτερο απόσπασμα από το άρθρο του Νίκου Καραγιαννακίδη  «ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ, ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ ΚΑΙ ΕΔΩ»:ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΣΤΗ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΗΓΕΣΙΑ ΤΟΥ ΚΚΕ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΚΤΟΠΙΣΗ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ ΣΤΗ ΣΙΒΗΡΙΑ (1962-1963) [Ιόνιο Πανεπιστήμιο, 2011]

 Πέθανε ο κομμουνιστής Αχιλλέας Απανοζίδης

 Έφυγε από τη ζωή στις 26 Οκτωβρίου 2010 ο Αχιλλέας (Χίλλος) Απανοζίδης, γεννημένος –από γονείς πρόσφυγες από τον Πόντο– στα 1928 στον Πλαταμώνα της Καβάλας. Ο Αχιλλέας Απανοζίδης υπήρξε ΕΠΟΝίτης, μέλος του ΚΚΕ, μαχητής του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ), Πολιτικός Επίτροπος Υπαίθρου, από το καλοκαίρι του 1949 μέχρι τις αρχές του 1951 (με το ψευδώνυμο καπετάν Τζαβέλλας) και πολιτικός πρόσφυγας στη Βουλγαρία, εγκατεστημένος μόνιμα εκεί από το Φεβρουάριο του 1951. Για όσους δεν γνωρίζουν καλά τα της εποχής, οι Πολιτικοί Επίτροποι Υπαίθρου ήταν επίλεκτοι και έμπιστοι στην κομματική ηγεσία αγωνιστές, πολλοί μάλιστα με πολεμικές δάφνες, που μείνανε στην Ελλάδα μετά το τέλος των στρατιωτικών επιχειρήσεων του Εμφυλίου και αντικείμενο της δράσης τους ήταν η περισυλλογή και ασφαλής μεταφορά στις Λαϊκές Δημοκρατίες «ξεκομμένων» μαχητών του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, η συλλογή πληροφοριών, καθώς και άλλες ριψοκίνδυνες αποστολές.
Αυτό που οδήγησε τον Αχιλλέα Απανοζίδη στους δρόμους του κομμουνιστικού κινήματος ήταν η αποστροφή του για την αδικία και την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, καθώς και οι περιπέτειες της οικογένειάς του.
Ο Απανοζίδης σχετίστηκε με την ΕΠΟΝ στα 1945, όταν ήταν μαθητής γυμνασίου και με κομματική εντολή εγκατέλειψε τις σπουδές του και εντάχθηκε στον ΔΣΕ, ακολουθώντας το παράδειγμα του μεγαλύτερου αδελφού του Γιάννη (στα ποντιακά Γιαγκούλη), αγωνιστή του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ. Εξαιτίας της ένταξης των δύο παιδιών του στο ΔΣΕ και της άρνησής του να τους δώσει σχετικές πληροφορίες, στις 14 Αυγούστου 1947 παρακρατικοί σκότωσαν τον πατέρα τους Παναγιώτη (Πάντσο), στέλεχος του ΕΑΜ, αφού τον βασάνισαν φρικτά. Ο Αχιλλέας Απανοζίδης παρέμεινε στην περιοχή της Καβάλας μετά το τέλος του Εμφυλίου, μέχρι το 1951. Ο Γιαγκούλης μετακινήθηκε από τον αρχικό χώρο δράσης του στο Γράμμο, εντάχτηκε στην Ταξιαρχία Σαμποτέρ του ΔΣΕ, ονομάστηκε ανθυπολοχαγός εν ζωή και σκοτώθηκε, στη μάχη της Πέτρα Μούκα (Μαύρης Πέτρας), στη διάρκεια της οριστικής εξόδου των μαχητών του ΔΣΕ από την Ελλάδα (28-29 Αυγούστου 1949).
Μετά την οριστική του εγκατάσταση στη Βουλγαρία, ο Αχιλλέας Απανοζίδης συνέχισε να δρα στις γραμμές του ΚΚΕ. Παρέμεινε απόλυτα πιστός στο Κόμμα και την ηγεσία του στα χρόνια από το 1947 (όταν εντάχθηκε σε αυτό) μέχρι την άνοιξη του 1956, όταν μετά το 20ό Συνέδριο του ΚΚΣΕ άρχισε η εκκαθάριση των μαρξιστών-λενινιστών (ζαχαριαδικών).
Συνδέθηκε στενά με τον Ζαχαριάδη κι έπαιρνε απ’ αυτόν οδηγίες για το τι έπρεπε να κάνει στην Ελλάδα. Μπήκε πολλές φορές παράνομος με κομματική εντολή στην Ελλάδα μέχρι το τέλος του 1955.
Μετά την 6η Ολομέλεια και κυρίως μετά την οριστική αποπομπή του Ζαχαριάδη από το ΚΚΕ στα 1957, άλλοι μαρξιστές-λενινιστές διαγράφτηκαν και άλλοι –μεταξύ αυτών ήταν κι ο Αχιλλέας– αποχώρησαν εθελούσια από το ΚΚΕ.
Από τότε και κυρίως μετά το 1962, όταν ο Ζαχαριάδης εκτοπίστηκε στη Σιβηρία, ο Αχιλλέας Απανοζίδης ανέπτυξε δράση εναντίον των συνεπειών της επέμβασης των «αδελφών» κομμάτων στο ΚΚΕ και συνδέθηκε με άλλους αγωνιστές με παρόμοιες απόψεις. Το 1963 ο Αχιλλέας ήταν εκπρόσωπος των Ελλήνων μαρξιστών-λενινιστών της Βουλγαρίας στην πρώτη Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ μ.λ., που συγκροτήθηκε από τους Έλληνες πολιτικούς πρόσφυγες.
Αυτό του κόστισε απόλυση από τη δουλειά του κι εκτόπιση σε απομακρυσμένες περιοχές της Βουλγαρίας (τρεις φορές, στα 1963, 1967 και 1968). Παρ’ όλες τις διώξεις, ο Αχιλλέας Απανοζίδης δεν «ανένηψε».
Επαναπατρίστηκε στα 1983 και έμεινε στο χωριό του, τον Πλαταμώνα Καβάλας.
Μέχρι το θάνατό του έμεινε πιστός στις απόψεις του και στην πεποίθησή του ότι «τίποτε δε χαρίζεται και όλα καταχτιούνται».
Χρήστος Καλιντζόγλου,
Νίκος Καραγιαννακίδης
(Δύο άνθρωποι που τον γνώρισαν και τους εμπιστεύτηκε)
 

 ***

 
Ο Απανοζίδης, ο οποίος διατήρησε πάντοτε την πίστη του στο Ζαχαριάδη, επαναπατρίστηκε το 1983. Έζησε έκτοτε και μέχρι το θάνατό του, στις 28 Οκτωβρίου 2010, στο χωριό του, τον Πλαταμώνα Καβάλας. Με την επιστροφή του στην πατρίδα μετέφερε και τη βιβλιοθήκη του, στην οποία δεσπόζουν τα Άπαντα του Βλαντιμίρ Λένιν, έργα του Στάλιν, του Ζαχαριάδη, του Εμβέρ Χότζα, εκδόσεις του ΚΚΣΕ πριν από το 20ό Συνέδριο, το Κόκκινο Βιβλίο και έργα του Μάο Τσε Τουνγκ, καθώς και βιβλία πολιτικού και ιδεολογικού περιεχομένου, γραμμένα στη βουλγαρική γλώσσα. Ακόμη, διέσωσε το μικρό προσωπικό του αρχείο, από όπου προέρχεται και η «Μπροσούρα» που παρουσιάστηκε στην παρούσα μελέτη.

Παρά τις επανειλημμένες προτάσεις που έγιναν σε αυτόν, μεταξύ των οποίων και μία από τον ίδιο το Χαρίλαο Φλωράκη το 1983, ο Απανοζίδης δεν επανεντάχθηκε ποτέ στο ΚΚΕ.Δεν επεδίωξε ούτε να σχετιστεί με κάποιο από τα δύο κόμματα που προέκυψαν από τη μετεξέλιξη των «μαρξιστών-λενινιστών», το ΚΚΕ (μ-λ) ή το Μ-Λ ΚΚΕ. Όπως δήλωσε ο ίδιος στο γράφοντα, «όλα αυτά ήταν παρακλάδια των αναθεωρητών. Τι να πάω να κάνω εκεί; Να χάνω τον καιρό μου;»
Διαβάστε Περισσότερα »

Τετάρτη 10 Ιανουαρίου 2018

Ανασύνταξη 440Β (Δεκέμβρης 2017)

- Χρέος μας η Ανασύνταξη του Επαναστατικού Κομμουνιστικού Κόμματος 
- Ένβερ Χότζα: Ομιλία στην Ολομέλεια του Συνεδρίου Ειρήνης του Παρισιού
- Νέα από την κορεατική χερσόνησο - Δεκέμβρης 2017
-- Συνάντηση του Kim Yong Nam με Ρώσικη αντιπροσωπεία
-- Η Rodong Sinmun Καταδικάζει την Κοινή Αεροπορική Άσκηση ΗΠΑ-Ν. Κορέας ενάντια στη ΛΔ Κορέας
-- Απεργία εργατών του Μετρό στη Σεούλ
-- Απαίτηση για την απελευθέρωση των αντιρρησιών συνείδησης στη Νότια Κορέα
-- Ο θαλάσσιος αποκλεισμός είναι πράξη πολέμου
-- Rodong Sinmun: Η πλήρης αποτυχία της εχθρικής πολιτικής των ΗΠΑ ενάντια τη ΛΔ Κορέας είναι αναπόφευχτη
-- Χαιρετιστήριο μήνυμα του Κιμ Γιονγκ Ναμ στον πρόεδρο της Παλαιστίνης
- ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ! Συλλογή Έργων Ν. Ζαχαριάδη - Έκδοση της ΚΕ του ΚΚΕ [1953]
- ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ Για τη δράση ανάμεσα στις γυναίκες
- ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ! ΛΕΝΙΝ-ΣΤΑΛΙΝ: Για τη Μεγάλη Οχτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση



Διαβάστε Περισσότερα »

Τρίτη 9 Ιανουαρίου 2018

Απόστολος Ε. Τρίγκας (1918-1995)

Στις 7 Ιούλη 1995 έπαψε να χτυπά η καρδιά του επαναστάτη κομμουνιστή, πιστού και αφοσιωμένου ως το τέλος στα ιδανικά του κομμουνισμού, την υπόθεση της εργατικής τάξης και στην επαναστατική θεωρία των Μάρξ-Ένγκελς-Λένιν-Στάλιν σύντροφου Αποστόλη Τρίγκα.
Ο Αποστόλης Ε. Τρίγκας γεννήθηκε στο χωριό Ζηλευτή (Ζούλιανη)- Τρικάλων. Φοίτησε στο Γυμνάσιο του Μουζακιού και πήρε μέρος στον ελληνο-ιταλικό πόλεμο πολεμώντας τους Ιταλούς φασίστες επιδρομείς που ήθελαν να σκλαβώσουν την πατρίδα μας.
Στην κατοχή αγωνίστηκε εναντίων των γερμανο-ιταλών φασιστών κατακτητών, πολεμώντας τους από τις γραμμές του ΕΛΑΣ. Το 1943 έγινε μέλος του ΚΚΕ.
Μετά τις προδοτικές συμφωνίες Λιβάνου-Γκαζέρτας-Βάρκιζας ο σύντροφος Αποστόλης δεν παρέδωσε ποτέ το όπλο του και παρέμεινε σε ένοπλες ανταρτο-ομάδες ως τη συγκρότηση του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ). Τρία ολόκληρα χρόνια πολέμησε τους αγγλο-αμερικάνους ιμπεριαλιστές και τους ντόπιους μοναρχοφασίστες από τις γραμμές του ηρωικού και ένδοξου ΔΣΕ, καθοδηγούμενου απ' το ΚΚΕ με επικεφαλής τον σ. Νίκο Ζαχαριάδη, φθάνοντας ως το βαθμό του Ταγματάρχη του ΔΣΕ.
Μετά την υποχώρηση του ΔΣΕ έζησε υποχρεωτικά ως πολιτικός πρόσφυγας στο Κρνόφ της Τσεχοσλοβακίας δουλεύοντας ως δάσκαλος με επιτυχία στο έργο του.
Δοσμένος ολοκληρωτικά στην υπόθεση του κομμουνισμού, ανήκει στη μεγάλη στρατιά των χιλιάδων σταλινικών-ζαχαριαδικών που με επικεφαλής τον Νίκο Ζαχαριάδη απόκρουσαν την ωμή επέμβαση της προδοτικής χρουστσωφικής κλίκας στο ΚΚΕ, απέρριψαν-καταπολέμησαν τη ρεβιζιονιστική γραμμή του 20ου συνεδρίου και της παρασυναγωγής της "6ης Ολομέλειας" και υπεράσπισαν μαχητικά το μαρξισμό-λενινισμό στο πρόσωπο του Ιωσήφ Στάλιν.
Γί αυτή του την επαναστατική στάση κυνηγήθηκε από την προδοτική ομάδα των Κολιγιάννη-Παρτσαλίδη και για ολόκληρες δεκαετίες μετά το '56 υπέστη παντοειδείς διώξεις. Διώχθηκε από δάσκαλος, κλείστηκε ένα χρόνο φυλακή και υποχρεώθηκε να δουλέψει στις οικοδομές, κλπ, κλπ.
Τίποτα απ' όλα αυτά δεν στάθηκε ικανό να κάμψει την επαναστατική ζωή και δράση του προς όφελος της εργατικής τάξης, της υπόθεσης της προλεταριακής επανάστασης, και του σοσιαλισμού-κομμουνισμού.

Φωνή της Αλήθειας, αρ.φυλ. 39, 1-31/7/1995, σελ. 2
Διαβάστε Περισσότερα »

Δευτέρα 8 Ιανουαρίου 2018

Κυκλοφορεί η εφημερίδα Ανασύνταξη 440Β (Δεκέμβρης 2017)

- Χρέος μας η Ανασύνταξη του Επαναστατικού Κομμουνιστικού Κόμματος 
- Ένβερ Χότζα: Ομιλία στην Ολομέλεια του Συνεδρίου Ειρήνης του Παρισιού
- Νέα από την κορεατική χερσόνησο - Δεκέμβρης 2017
-- Συνάντηση του Kim Yong Nam με Ρώσικη αντιπροσωπεία
-- Η Rodong Sinmun Καταδικάζει την Κοινή Αεροπορική Άσκηση ΗΠΑ-Ν. Κορέας ενάντια στη ΛΔ Κορέας
-- Απεργία εργατών του Μετρό στη Σεούλ
-- Απαίτηση για την απελευθέρωση των αντιρρησιών συνείδησης στη Νότια Κορέα
-- Ο θαλάσσιος αποκλεισμός είναι πράξη πολέμου
-- Rodong Sinmun: Η πλήρης αποτυχία της εχθρικής πολιτικής των ΗΠΑ ενάντια τη ΛΔ Κορέας είναι αναπόφευχτη
-- Χαιρετιστήριο μήνυμα του Κιμ Γιονγκ Ναμ στον πρόεδρο της Παλαιστίνης
- ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ! Συλλογή Έργων Ν. Ζαχαριάδη - Έκδοση της ΚΕ του ΚΚΕ [1953]
- ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ Για τη δράση ανάμεσα στις γυναίκες
- ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ! ΛΕΝΙΝ-ΣΤΑΛΙΝ: Για τη Μεγάλη Οχτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση




Διαβάστε Περισσότερα »

Κυριακή 7 Ιανουαρίου 2018

ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΘΗΚΕ Η «ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ» 2017

Η εφημερίδα «Ανασύνταξη» του 2017 (φ.430-440Β) προστέθηκε στο DVD με την ψηφιοποιημένη έκδοση της εφημερίδας. Τα ψηφιοποιημένα αρχεία είναι διαθέσιμα σε κάθε αγωνιστή, σε κάθε αναγνώστη και μελετητή του επαναστατικού κομμουνιστικού κινήματος της χώρας μας της περιόδου αυτής.

Το 2017 κυκλοφόρησαν συνολικά 11 φύλλα σειράς Α των 4 σελίδων (1 διπλό φύλλο: Ιούλιος-Αύγουστος) και 11 φύλλα σειράς Β (1 διπλό φύλλο: Ιούλιος-Αύγουστος). Από το Γενάρη μέχρι το Μάη το φύλλο Β ήταν 8σελιδο. Ιούνης: 4σέλιδο, Ιούλιος-Αύγουστος: 8σελιδο, Σεπτέμβρης: 4σελιδο, Οκτώβρης: 4σέλιδο, Νοέμβρης: 6σέλιδο, Δεκέμβρης: 4σέλιδο.

Παράλληλα αξίζει να σημειωθεί όλα τα φύλλα της «Ανασύνταξης» (1996-2016) είναι διαθέσιμα σε ψηφιακή μορφή σε DVD.

Τα φύλλα του 2011-2017 είναι διαθέσιμα και on-line.

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

- ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ ΕΡΓΩΝ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ
- ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ ΕΡΓΩΝ ΤΟΥ Ι. Β. ΣΤΑΛΙΝ
- ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΘΗΚΕ Η «ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ»ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ 2009-2010
- Ψηφιακές εκδόσεις της Κίνησή μας
- Όλα τα φύλλα της “Επανάστασης” διαθέσιμα σε dvd
- ΒΙΒΛΙΑ-ΜΠΡΟΣΟΥΡΕΣ-ΕΚΔΟΣΕΙΣ
Διαβάστε Περισσότερα »

Σάββατο 6 Ιανουαρίου 2018

Θανάσης Κουρούπης (1924 - 16.6.94)

Στις 13 Ιούνη 1994 πέθανε σε ηλικία 70 χρονών ο κομμουνιστής Θανάσης Κουρούπης και η κηδεία του έγινε στο νεκροταφείο του "Κόκκινου Μύλου".

Ο Θανάσης Κουρούπης γεννήθηκε το 1924 στη Δεσκάτη Γρεβενών από φτωχή αγροτική οικογένεια.
Στην περίοδο της Εθνικής Αντίστασης πολέμησε τους φασίστες κατακτητές από τις γραμμές του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και όλη η οικογένεια του πήρε μέρος στους αγώνες του λαού μας. Στον τρίχρονο ένοπλο αγώνα 1946-49 πολέμησε από τις γραμμές του ενδόξου και ηρωικού Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ), κάτω από την καθοδήγηση του ΚΚΕ, τους ντόπιους μοναρχοφασίστες υποτακτικούς των αγγλο-αμερικάνων ιμπεριαλιστών με το βαθμό του υπολοχαγού και τραυματίστηκε αρκετές φορές.
Μετά την υποχώρηση του ΔΣΕ πήγε στην Τασκένδη της Σοβιετικής Ένωσης, όπου έζησε ως το Νοέμβρη του 1977 που επέστρεψε στην πατρίδα.

Με την ανοιχτή επέμβαση των Χρουστσωφικών ρεβιζιονιστών στο ΚΚΕ το Σεπτέμβρη του '55 και Μάρτη του '56 αντιτάχθηκε στο Χρουστσωφικό ρεβιζιονισμό και υπεράσπισε, όπως και η τεράστια πλειοψηφία των ελλήνων κομμουνιστών, την επαναστατική γραμμή του ΚΚΕ, με επικεφαλής το Νίκο Ζαχαριάδη, πράγμα που του στοίχισε διώξεις από πλευράς των ρεβιζιονιστών.

Ως την τελευταία στιγμή της ζωής του έμεινε πιστός στην επαναστατική κοσμοθεωρία των Μάρξ-Ένγκελς-Λένιν-Στάλιν και αντίπαλος του Χρουστσωφικού ρεβιζιονισμού και πιστός στο ΚΚΕ (1918-55).
Φωνή της Αλήθειας, αρ.φυλ. 18, 15-31/7/1994, σελ. 3
Διαβάστε Περισσότερα »

Παρασκευή 5 Ιανουαρίου 2018

Δημήτρης Κοντωρός (Έκτορας)

Στις 17 Φλεβάρη 1994 πέθανε στην Αθήνα στα 80 χρόνια του ο αγωνιστής ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΝΤΩΡΟΣ (ΕΚΤΟΡΑΣ).
Γεννήθηκε στο χωριό Δερβίζιανα Ιωαννίνων, όπου τελείωσε το δημοτικό σχολείο. Συνέχισε στο Γυμνάσιο, το οποίο και τελείωσε.
Λοχίας-ομαδάρχης πολυβόλων στο αιματοβαμμένο ύψωμα ΓΡΑΜΠΑΛΛΑ Καλπακίου και σε άλλα υψώματα των Αλβανικών βουνών έφραξε το δρόμο στους φασίστες Ιταλούς εισβολείς.
Πρωτοπόρος στο ΕΑΜ πιάστηκε από τους Γερμανούς και μετά από την δραπέτευσή του από τις φυλακές πολέμησε τους κατακτητές στα Τζουμέρκα και Αγραφα. Μετά από την αποφοίτησή του από την σχολή αξιωματικών του ΕΛΑΣ ανθυπολοχαγός διμοιρίτης του 3 / 40 συντάγματος του ΕΛΑΣ.
Μετά τη Βάρκιζα, διωκόμενος, εκπατρίστηκε αναγκαστικά στις βόρειες γειτονικές χώρες. Απ' τον Σεπτέμβρη του 1946 κατατάσσεται στον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας. Διετέλεσε διαδοχικά διοικητής λόχου και τάγματος στις Α', Β', Γ', και Δ' σειρές της Σχολής Αξιωματικών του Γενικού Αρχηγείου του ΔΣΕ. Από το Φθινόπωρο του 1946 αγωνίστηκε για την Εθνική Ανεξαρτησία, την Ειρήνη, τη Δημοκρατία, τη Λαϊκή Δημοκρατία, και το σοσιαλισμό σαν εκπαιδευτής στη Σχολή Αξιωματικών και διοικητής τμημάτων του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας.
Εκπατρίσθηκε αναγκαστικά τον Οκτώβρη του 1949 στην Τασκένδη της Σοβιετικής Ένωσης. Μετά τον επαναπατρισμό του συνέχισε τον αγώνα για την πραγματοποίηση των σκοπών που αγωνίσθηκε το 1940-49. Διακρίνονταν για την σεμνότητα, ευθύτητα, συνέπεια, αγωνιστικότητα, διορατικότητα, αισιοδοξία, πολιτική σταθερότητα, το θάρρος στην έκφραση της γνώμης του.
Στην κηδεία που έγινε στο νεκροταφείο του Ζωγράφου παραβρέθηκαν παρά πολλοί συναγωνιστές και συμπολεμιστές απ' την Εθνική Αντίσταση και τον ΔΣΕ, πρώην πολιτικοί πρόσφυγες απ' την Τασκένδη, φίλοι και συμπατριώτες του.

Φωνή της Αλήθειας, αρ.φυλ. 14-15, 1-31/5/1994, σελ. 2
Διαβάστε Περισσότερα »

Πέμπτη 4 Ιανουαρίου 2018

Βασιλική Μπουρσούκη (1917-2001)

Στις 17 Οχτώβρη 2001 άφησε την τελευταία πνοή της στη Σταυρούπολη της Θεσσαλονίκης η αγωνίστρια της Εθνικής Αντίστασης και μαχήτρια-αξιωματικός του ένδοξου ΔΣΕ συντρόφισσα Βασιλική (Πουπούλα) Μπουρσούκη.

Η επαναστάτρια-κομμουνίστρια γεννήθηκε το 1917 στο χωριό Λούπεδα της Ανατολικής Θράκης. Τέσσερα χρόνια αργότερα, το 1921, η οικογένειά της εγκαταλείπει τη γενέτειρά της και εγκαταστάθηκε στο χωριό Νερόμυλοι Αλμωπίας του νομού Πέλλας.

Στα μαύρα χρόνια της τριπλής φασιστικής κατοχής (ιταλο-γερμανο-βουλγάρικης), το 1941, παντρεύτηκε τον Κώστα Μπουρσούκη, μέλος του ΚΚΕ, και απέκτησαν μια κόρη. Ο Κώστας Μπουλσούκης πολέμησε τους φασίστες κατακτητές από τις γραμμές του ΕΛΑΣ και αργότερα τους ντόπιους μοναρχοφασίστες απ' τις γραμμές του ένδοξου ηρωικού ΔΣΕ. Το 1948 τραυματίστηκε και από τότε αγνοείται η τύχη του.

Η γυναίκα του συντρόφισσα Βασιλική κυνηγήθηκε εξαιτίας της δράσης του συζύγου της και αναγκάστηκε μαζί με την κόρη της να περάσει το Αρχηγείο Τζένας του ΔΣΕ. Εντάχθηκε στο ΔΣΕ και τελείωσε τη Σχολή Νοσοκόμων. Ονομάστηκε αξιωματικός του ΔΣΕ και πήρε μέρος στις μάχες του Γράμμου.

Μετά την υποχώρηση του ΔΣΕ βρέθηκε στην Τασκένδη, όπως και πολλές άλλες χιλιάδες αγωνιστές, όπου έζησε και δούλεψε στην παραγωγή, 30 και πλέον χρόνια, ως τον επαναπατρισμό της το 1981.

Κατά τη διάρκεια της βίαιης χρουστσοφικής επέμβασης στο ΚΚΕ, στα χρόνια 1955-56 η κομμουνίστρια Βασιλική Μπουρσούκη υπεράσπισε την επαναστατική γραμμή της ΚΕ του ΚΚΕ με επικεφαλής το μεγάλο και αλύγιστο μπολσεβίκο κομμουνιστή ηγέτη σύντροφο ΝΙΚΟ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ.

Στις επόμενες δεκαετίες, παρά τις φασιστικές διώξεις και την τρομοκρατία των προδοτών χρουστσοφικών ρεβιζιονιστών, σοβιετικών και ελλήνων υποτακτικών τους της διορισμένης σοσιαλδημοκρατικής κλίκας των Κολιγιάννη-Παρτσαλίδη-Βαφειάδη-Τσολάκη-Φλωράκη, κλπ. υπεράσπισε την επαναστατική γραμμή των Στάλιν-Ζαχαριάδη, αλλά και τους ίδιους απ' τις συκοφαντίες των χρουστσοφικών.

Επιστρέφοντας στην Ελλάδα συνδέθηκε με τους επαναστάτες κομμουνιστές σταλινιστές-ζαχαριαδικούς συντρόφους της Τασκένδης και συνέχισε να υπερασπίζει την επαναστατική γραμμή και τις αγωνιστικές παραδόσεις του ηρωικού ΚΚΕ (1918-55), κόντρα και ενάντια στο αντεπαναστατικό ρεύμα του χρουστσοφικού ρεβιζιονισμού που εκπροσωπείται από τις σοσιαλδημοκρατικές ηγεσίες των «Κ»ΚΕ-Συνασπισμού. Βάδισε πάντα και υπεράσπισε ως το τέλος της επαναστατικής της ζωής τον επαναστατικό δρόμο του μαρξισμού-λενινισμού-σταλινισμού, το δρόμο των ΣΤΑΛΙΝ-ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ.

Αρ. Φύλ. 134 15-31 Μάη 2002
Διαβάστε Περισσότερα »

Τετάρτη 3 Ιανουαρίου 2018

Χρέος μας η Ανασύνταξη του Επαναστατικού Κομμουνιστικού Κόμματος

«Ο μαρξισμός είναι η επιστήμη των νόμων ανάπτυξης της φύσης και της κοινωνίας, η επιστήμη των καταπιεζόμενων και εκμεταλλευόμενων μαζών, η επιστήμη της νίκης του σοσιαλισμού σ' όλες τις χώρες, η επιστήμη της οικοδόμησης της κομμουνιστικής κοινωνίας» Ι. Β. ΣΤΑΛΙΝ

«Εμείς οι κομμουνιστές είμαστε άνθρωποι με ιδιαίτερη σύσταση. Είμαστε φτιαγμένοι από ξεχωριστό υλικό. Είμαστε εκείνοι που αποτελούμε τη στρατιά του μεγάλου προλετάριου στρατηλάτη, τη στρατιά του συντρόφου Λένιν. Δεν υπάρχει τίποτε το υψηλότερο από την τιμή ν' ανήκεις σ' αυτή τη στρατιά. Δεν υπάρχει τίποτε το υψηλότερο από τον τίτλο του μέλους του κόμματος, που ιδρυτής και καθοδηγητής του είναι ο σύντροφος Λένιν. Δε μπορεί ο καθένας νάναι μέλος ενός τέτοιου κόμματος. Δε μπορεί ο καθένας ν' αντέξει στις δοκιμασίες και τις μπόρες που συνδέονται με την ιδιότητα του μέλους ενός τέτοιου κόμματος. Παιδιά της εργατικής τάξης, παιδιά της ανέχειας και του αγώνα, παιδιά απίστευτων στερήσεων και ηρωικών προσπαθειών, να ποιοι, πρώτ' απ' όλα, πρέπει νάναι μέλη ενός τέτοιου κόμματος. Να γιατί το κόμμα των λενινιστών, το κόμμα των κομμουνιστών ονομάζεται και κόμμα της εργατικής τάξης». Ι. Β. ΣΤΑΛΙΝ

Σήμερα σε μια τόσο κρίσιμη κατάσταση που απαιτείται οργάνωση αυτής της πάλης διαπιστώνεται όσο ποτέ άλλοτε η μεγάλη αδυναμία που απορρέει απ' την ανυπαρξία  επαναστατικού Κόμματος της εργατικής τάξης, λενινιστικού-σταλινικού τύπου, του ζαχαριαδικού ΚΚΕ 1918-55, γύρω απ' το οποίο πρέπει να συσπειρωθούν - στη βάση του μαρξισμού-λενινισμού-σταλινισμού - όλοι οι κομμουνιστές, κατεύθυνση προς την οποία αγωνίζεται η «ΚΙΝΗΣΗ για ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ του ΚΚΕ 1918-55».

Η «ΚΙΝΗΣΗ για ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ του ΚΚΕ 1918-55» - ιδεολογικο-πολιτικο-οργανωτικά συνέχεια του επαναστατικού σταλινικού-ζαχαριαδικού ΚΚΕ 1918-55 και συνέχεια των σταλινικών-ζαχαριαδικών Οργανώσεων (μετά το 1956) της Τασκένδης και των άλλων πρώην Λαϊκών Δημοκρατιών - ήταν πάντα υπέρ της Ενότητας των κομμουνιστών σ' ένα επαναστατικό κόμμα νέου τύπου, σ' ένα κόμμα λενινιστικού-σταλινικού τύπου, στο ΚΚΕ 1918-55.

Κομμουνιστές συσπειρωθείτε στη σταλινική-ζαχαριαδική «ΚΙΝΗΣΗ για ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ του ΚΚΕ 1918-55».

Διαβάστε Περισσότερα »

Τρίτη 2 Ιανουαρίου 2018

ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΟΥ - ΒΛΑΧΟΚΩΣΤΑ (1929-2005)

Στις 12 Φλεβάρη 2005 έφυγε από τη ζωή στη Θεσσαλονίκη η αγωνίστρια του ΔΣΕ και συντρόφισσα Βασιλική Αθανασιάδου-Βλαχοκώστα, η οποία έμεινε πιστή ως το τέλος στο ΚΚΕ 1918-55 με επικεφαλής το σύντροφο Νίκο Ζαχαριάδη.

Η συντρόφισσα Βασιλική γεννήθηκε το 1929 στην Ποντοκώμη Κοζάνης.

Το 1947 εντάχθηκε στις γραμμές του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Με την υποχώρηση του ΔΣΕ εγκαταστάθηκε ως πολιτικός πρόσφυγας στην Τασκένδη της ΕΣΣΔ, από την οποία επαναπατρίστηκε το 1975.

Διαγράφτηκε από τους χρουτσοφικούς ρεβιζιονιστές μετά το '56 μαζί με το σύντροφο της ζωής και της πάλης Κώστα Βλαχοκώστα, υπερασπίζοντας την επαναστατική γραμμή του Κόμματος με επικεφαλής τον σύντροφο Νίκο Ζαχαριάδη.

Στη μνήμη της τα παιδιά της Νίνα και Ευαγγελία προσφέρουν 50 ευρώ στην «ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ».

Ανασύνταξη, Αρ. Φύλ. 201 1-15 Μάρτη 2005
Διαβάστε Περισσότερα »