Κυριακή 6 Δεκεμβρίου 2009

ΑΔΕΔΥ: Παναττική στάση εργασίας στις 7/12

Παναττική στάση εργασίας στις 7/12/2009 για τη συμπλήρωση ενός χρόνου από τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου

Στις 6 Δεκέμβρη συμπληρώνεται ένας χρόνος από τη δολοφονία του 15χρονου μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλου και τις κινητοποιήσεις της νεολαίας που ακολούθησαν μέσα στο Δεκέμβρη.

Οι κινητοποιήσεις για τη δολοφονία του μαθητή ανέδειξαν όχι μόνο πτυχές που αφορούν τα δημοκρατικά δικαιώματα αλλά και τα αδιέξοδα που αντιμετωπίζει η νέα γενιά.

Μια νέα γενιά που ζει και μεγαλώνει σε ένα πολιτικό, κοινωνικό και εργασιακό περιβάλλον μέσα στο οποίο δημοκρατικά, κοινωνικά, εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα διαρκώς αμφισβητούνται και η αβεβαιότητα για το μέλλον αυξάνεται.

Μια νέα γενιά με πολλούς τίτλους σπουδών, που ζει την ανεργία, την εργασιακή και ασφαλιστική επισφάλεια και την απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων.

Το συνδικαλιστικό κίνημα αγωνίζεται να μη ζήσει η νέα γενιά με λιγότερα κοινωνικά αγαθά, εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα από αυτά των προηγούμενων.

Η Ε.Ε. της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. κηρύσσει  Παναττική στάση εργασίας τη Δευτέρα 7/12, από τις 12:00 ως τη λήξη του ωραρίου προκειμένου να διευκολύνει τους εργαζόμενους στο Δημόσιο να πάρουν μέρος στο συλλαλητήριο και να διαδηλώσουν μαζί με τους μαθητές, τους φοιτητές και όλους τους εργαζόμενους για την προώθηση και επίλυση των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η νεολαία και την υπεράσπιση και διεύρυνση των  δημοκρατικών και συλλογικών δικαιωμάτων.

Η Ε.Ε. της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. καλύπτει και ανάλογες αποφάσεις  για κινητοποιήσεις που έχουν αποφασιστεί από Νομαρχιακά Τμήματα.

Η Ε.Ε. της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. για τα ζητήματα αυτά και μπροστά και στον προϋπολογισμό, με αιχμή την ειδικότερη διάσταση για τους μισθωτούς και συνταξιούχους του Δημοσίου, προχωρά και στις 21/12/2009 σε νέα αγωνιστική παρέμβαση.

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

"Το συνδικαλιστικό κίνημα αγωνίζεται να μη ζήσει η νέα γενιά με λιγότερα κοινωνικά αγαθά, εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα από αυτά των προηγούμενων. " Και αγωνίζεται η ΑΔΕΔΥ γι' αυτό;Αυτοί που τρέχουν να πάρουν μέρος στο "διάλογο";Οι εργατοπατέρες του συστήματος;Πλάκα μας κάνετε;

Ανώνυμος είπε...

"Το συνδικαλιστικό κίνημα" λέει το κείμενο...

Ανώνυμος είπε...

Ναι αλλά αν το διαβάσεις όλο υπονοεί οτι η ΑΔΕΔΥ αγωνίζεται για την επίλυση των προβλημάτων των εργαζόμενων...Και τελικά τί μπορεί να περιμένει κανείς από αυτούς; Μήπως κάνει καλά το ΠΑΜΕ που ξέκοψε; Αν παραμείνουν οι εργαζόμενοι στις ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ έτσι όπως είναι σήμερα η κατάσταση εκεί, δεν εγκλωβίζονται από την άθλια στάση των ηγεσιών τους; Δηλαδή θα περιμένουμε πότε θα κυρήξουν καμμια απεργία για τα μάτια του κόσμου οι ξεπουλημένοι εργατοπατέρες για να βγούμε στους δρόμους;

Ανώνυμος είπε...

Η γνωστοποίηση κάθε ανακοίνωσης-ενέργειας σωματείου, είτε δευτεροβάθμιας η τριτοβάθμιας οργάνωσης δεν συνιστά ''αποδοχή των εργατοπατέρων''. Τις θέσεις μας για το συνδικαλικό κίνημα αν δεν τις ξέρεις,μπορείς να τις βρείς. Αν σε καλύπτει ο τηλεοπτικός αγώνας του εξίσου απεργοσπαστικού ΠΑΜΕ , όταν το συνδικαλιστικό κίνημα δεν υπάρχει καν σε πρωτοβάθμιο επίπεδο, αδιαφορεί για άνεργους και μετανάστες δεν καλύπτει τους στοιχειώδεις αμυντικούς αγώνες της τάξης, τότε εντάξει.

Ανώνυμος είπε...

Δέν καλύπτομαι από το ΠΑΜΕ, θεωρώ όμως ότι δεν πρέπει να δίνουμε άλλοθι στις ηγεσίες ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ ότι έχουν την στήριξη των εργατών με το να συμμετέχουμε στις απεργιακές τους συγκεντρώσεις. Προσωπικά δεν θα αντεχα να βρίσκομαι εκεί και να ακούω τον Παναγόπουλο (ή τον Πολυζωγόπουλο και τον Πρωτόπαππα πριν) να κάνει τον υπερασπιστή της εργατιάς.

Ανώνυμος είπε...

Δες τη θέση μας ''για την κατάσταση του συνδικαλιστικού κινήματος και τα καθήκοντα των κομμουνιστών''.Δες αναλυτικά πως απαντάμε σε όλους αυτούς τους προβληματισμούς.
Δεν συμμετέχουμε στις εκδηλώσεις τους, είμαστε εκεί που δρούν , διαδηλώνουν και υπάρχουν εργάτες για να πάψουν κάποτε οι εργατοπατέρες να έχουν το πάνω χέρι, στηριγμένοι στην συνολική απουσία των εργατών απο τα σωματεία. Τους σπρώχνουμε να αναγκάζονται να συμμετέχουν και όταν δεν θέλουν όπως τώρα για τον Δεκέμβρη. Δεν καταγγέλεις τους εργατοπατέρες καθε λογής απέχοντας, δεν τους χαρίζεις ούτε ένα εργαζόμενο. Το τσάκισμα της προδοσίας γίνεται βάζοντας μπροστά από τη φυσιολογική οργή σου απέναντί τους το στόχο της ενότητας της τάξης, και αυτό δεν καταχτιέται σήμερα, με τα τωρινά δεδομένα, με παραπέρα αποδυνάμωση-διάσπαση ενός ανύπαρχτου συνδικαλιστικού κινήματος. Οι πουλημένοι εργατοπατέρες θέλουν να τους αφήσουμε μόνους και ήσυχους, να παριστάνουν τους εκπροσώπους ενός αφυδατωμένου, ανύπαρχτου στην ουσία κινήματος. Δεν θα τους κάνουμε το χατήρι.