Η πάλη του Αντώνη Βρατσάνου κατά του χρουστσοφικού ρεβιζιονισμού και τα προκλητικά χρουστσοφικά μυθεύματα του σοσιαλδημοκρατικού «Κ»ΚΕ

στον  ένα χρόνο απ’ το θάνατό του

Στις 25 Νοέμβρη έκλεισε ένας χρόνος απ’  το θάνατο του μπουρλοτιέρη του Ολύμπου, τον αρχιμπουρλοτιέρη των ΕΛΑΣ-ΔΣΕ και «μεγαλύτερου μπουρλοτιέρη των Βαλκανίων» (Ν.Κυριακίδης) συντρόφου Αντώνη Βρατσάνου.

Παρόλο  που η πάλη του Βρατσάνου ενάντια  στο προδοτικό αντεπαναστατικό  ρεύμα του χρουστσοφικού ρεβιζιονισμού  είναι πασίγνωστη σ’ όλους εμάς τους παλιούς αγωνιστές των ΕΛΑΣ-ΔΣΕ αλλά και στους νεότερους επαναστάτες κομμουνιστές οι σοσιαλδημοκράτες του «Κ»ΚΕ επιχείρησαν, ανεπιτυχώς βέβαια, να παρουσιάσουν το θρυλικό μπουρλοτιέρη  ως «χρουστσοφικό» ρεβιζιονιστή, διασύροντας το νεκρό αγωνιστή με τον πλέον βάναυσο τρόπο. Αυτό υποχρεώνει την «Κίνηση» να αντικρούσει τέτοιου είδους χονδροειδή ψεύδη και μυθεύματα, προς αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας, με μια εντελώς σύντομη αναφορά στην πάλη του συντρόφου της κατά του διεθνούς χρουστσοφικού ρεβιζιονισμού αλλά και των ντόπιων εκφραστών του, των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων «Κ»ΚΕ-ΣΥΝ.

Ο σ. Αντώνης  Βρατσάνος και πριν την ανοιχτή  επέμβαση της προδοτικής ρεβιζιονιστικής  κλίκας των Χρουστσόφ-Μπρέζνιεφ, το Σεπτέμβρη του ΄55, στην ΚΟ Τασκέντης  και στο ηρωικό μας κόμμα, υπεράσπιζε πάντα την επαναστατική γραμμή του ΚΚΕ, μ’ επικεφαλής το Νίκο Ζαχαριάδη, αλλά και εκείνη του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος μ’ επικεφαλής τον Ιωσήφ Στάλιν.

Με την  ανοιχτή και απροσχημάτιστη επέμβαση των χρουστσοφικών στο ΚΚΕ  στα χρόνια ΄55-΄56 ο Αντώνης Βρατσάνος, ζώντας από κοντά τα γεγονότα της Τασκέντης, αντιτάχθηκε θαρραλέα και μαχητικά στο χρουστσοφικό ρεβιζιονισμό, υπερασπίζοντας όχι μόνο το ηρωικό μας κόμμα, το ΚΚΕ, αλλά και τους Στάλιν-Ζαχαριάδη απ’ τις αισχρές συκοφαντικές επιθέσεις των ντόπιων και σοβιετικών ρεβιζιονιστών.

Δεν αναγνώρισε ποτέ, απέρριψε και καταπολέμησε ως τις τελευταίες στιγμές της ζωής του  την αντεπαναστατική σοσιαλδημοκρατική  γραμμή του «ειρηνικού κοινοβουλευτικού περάσματος στο σοσιαλισμό» του 20^ου συνεδρίου του ΚΚΣΕ (Φλεβάρης 1956) ούτε τη χρουστσοφική παρασυναγωγή της λεγόμενης «6^ης Ολομέλειας» (Μάρτης 1956) που υιοθέτησε αυτή την προδοτική γραμμή μα ούτε και τη διορισμένη στο «Κ»ΚΕ (΄56) απ’ τη χρουστσοφική κλίκα δεξιά οπορτουνιστική ηγεσία των Κολιγιάννη-Παρτσαλίδη-Βαφειάδη, κλπ..

Επιστρέφοντας στη Ρουμανία απ’ την Τασκέντη συνέχισε την πάλη κατά του χρουστσοφικού  ρεβιζιονισμού, δεν υπέκυψε στις πιέσεις και τις διώξεις των  ελληνόφωνων οργάνων της σοβιετικής χρουστσοφικής κλίκας μ’ αποτέλεσμα να σκηνοθετηθεί σε βάρος του σκευωρία, με ανυπόστατες, πλαστές και ψευδείς  κατηγορίες, για κατασκοπία και να κλειστεί 3 χρόνια στις ρουμάνικες φυλακές με σκοπό να εξοντωθεί όχι μόνο πολιτικά αλλά και φυσικά-σωματικά. Όταν αποφυλακίστηκε συνέχισε την πάλη ενάντια στο χρουστσοφικό ρεβιζιονισμό, όμως τον υποχρέωσαν, συνεχίζοντας τις εις βάρος του διώξεις, να δουλέψει στα ανθρακωρυχεία της Ρουμανίας στα οποία υποσκάφτηκε ανεπανόρθωτα η υγεία του.

Έτσι  όλα τα χρόνια της αναγκαστικής του  προσφυγιάς στη Ρουμανία διεξήγαγε  μαχητικά, με παραδειγματική συνέπεια και χωρίς ταλαντεύσεις την πάλη του κατά του διεθνούς χρουστσοφικού ρεβιζιονισμού αλλά και κατά των δυο ρεβιζιονιστικών ομάδων, Κολιγιάννη-Φλωράκη και Παρτσαλίδη-Δημητρίου, κλπ..

Με την  επιστροφή του στην Ελλάδα, ελεύθερος πλέον απ’ τις χρουστσοφικές αλυσίδες, συνέχισε την πάλη με ακόμα μεγαλύτερη δύναμη και ένταση τόσο κατά του ευρω«κομμουνισμού» όσο και κατά των χρουστσο-μπρεζνιεφικών σοσιαλδημοκρατών του «Κ»ΚΕ (΄56) της κλίκας των Φλωράκη-Παπαρήγα, συνεργαζόμενος πάντα στενά με την «Κίνηση για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55», επιμένοντας όμως μόνιμα στην ενότητα όλων των εξωκοινοβουλευτικών «αντιχρουστσοφικών» Οργανώσεων, μ’ εξαίρεση τους τροτσκιστές.

Ο σύντροφός  μας Αντώνης Βρατσάνος δεν  είχε και δεν θέλησε ποτέ να έχει σχέσεις σε κανένα επίπεδο με τους προδότες χρουστσοφικούς ρεβιζιονιστές ηγέτες του σοσιαλδημοκρατικού «Κ»ΚΕ (΄56), παρά τις επανειλημμένες κρούσεις σειράς στελεχών του, τις οποίες πάντα απέρριψε. Υπήρξε πάντα αδιάλλακτος εχθρός και μαχητικός αντίπαλος του χρουστσοφικού ρεβιζιονισμού ως το τέλος της ζωής του.

Πέρα  απ’ τη μόνιμη και διαρκή του  πάλη και των άπειρων περιπτώσεων  συμμετοχής του συντρόφου Αντώνη Βρατσάνου στον αγώνα κατά του  χρουστσοφικού ρεβιζιονισμού ας μνημονευτούν εδώ μόνο δυο που  είναι γνωστές και στους σοσιαλδημοκράτες ηγέτες του «Κ»ΚΕ.

Η πρώτη  είναι ότι ο σ. Αντώνης Βρατσάνος  πρωτοστάτησε, αρχές Ιούλη του 1997, στη δημιουργία, με πρωτοβουλία της  «Κίνησης για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55», της «Πανελλήνιας Ένωσης Μαχητών και Φίλων του ΔΣΕ» της οποίας ήταν επικεφαλής (Διακήρυξη της «Κίνησης για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55» και πρώτος κατάλογος μελών της προσωρινής Επιτροπής δημοσιεύθηκε στην «ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ», Νο 18, 1-15 Ιούλη 1997, σελ.3).

Αυτή  την περίπτωση τη γνωρίζουν βέβαια πολύ καλά και οι γκεμπελίσκοι του «Ριζοσπάστη» αλλά και της σοσιαλδημοκρατικής ηγεσίας του «Κ»ΚΕ (΄56), αφού και στο «Ριζοσπάστη» (21/11/1997) είχε δημοσιευτεί επιστολή κάποιου χρουστσοφικού Γιώργου Παππά (και «ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ», Νο 29, 15-31 Δεκέμβρη 1997) που αναφέρει τον Αντώνη Αγγελούλη (Βρατσάνο) ως «επικεφαλή», διαμαρτυρόμενος ότι στον κατάλογο είχε μπει τάχα τ’ όνομά του χωρίς να ρωτηθεί, ενώ επρόκειτο για άλλο κομμουνιστή και όχι για το χρουστσοφικό σοσιαλδημοκράτη Γιώργο Παππά, που συνάμα φρόντισε να συκοφαντήσει και τους συντρόφους Κατσή Μήτσο και Γρηγοράκη Γρηγόρη.

Η δεύτερη  περίπτωση είναι εκείνη της συμμετοχής 13-15 συντρόφων, παλιών κομμουνιστών μαχητών  των ΕΛΑΣ-ΔΣΕ, της «Κίνησης για  Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55» με επικεφαλής τους Αντώνη Βρατσάνο, Βασίλη Παπασωτηρίου και Γιάννη Καραστάθη στη παρουσίαση του βιβλίου «Καθαίρεση του Νίκου Ζαχαριάδη» (2003) στην αίθουσα της ΕΣΗΕΑ (31 Μάρτη 2004) με συμμετοχή και της σοσιαλδημοκράτισσας Παπαρήγα, που στη θέα τους, μόλις τελείωσαν οι ομιλητές, αλλά πριν αρχίσει η συζήτηση έφυγε πανικόβλητη από τη διπλανή πόρτα, προσποιούμενη πολιτική δουλειά για το Κυπριακό, προφανώς φοβούμενη την πολιτική αντιπαράθεση με τους παλιούς κομμουνιστές σταλινικούς-ζαχαριαδικούς (βλ. «ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ», Νο 180, 15-30 Απρίλη 2004).

Αυτά  τα ελάχιστα αρκούν για να ανασκευάσουν τα χρουστσοφικά μυθεύματα-γκεμπελίστικα ψεύδη των διαφόρων Στριφτάρηδων του σοσιαλδημοκρατικού «Κ»ΚΕ και προπαντός εκείνα του ανεκδιήγητου Τσιόγκα στην «Ελευθερία» της Λάρισας πως τάχα χρουστσοφικά στελέχη «φρόντισαν τον Αντ. Βρατσάνο στο ίδρυμα που έμεινε στα Μελίσσια» !!! (μα ακριβώς γι’ αυτό έμενε στο ίδρυμα ο περήφανος μπουρλοτιέρη του Ολύμπου για να μην έχει ανάγκη κανέναν, και πρώτα απ’ όλα τους χρουστσοφικούς, μα ούτε ακόμα και τους συντρόφους του) και επιπλέον πως δέχθηκε τάχα πρόταση των χρουστσοφικών «να τον μεταφέρουν στο σπίτι του αγωνιστή», λέγοντας τους να περιμένουν ωσότου «να περάσει πρώτα ο χειμώνας» !!! («Ελευθερία», 28/11/2008, σελ. 4). Χρουστσοφικές αθλιότητες χωρίς τέλος και γκεμπελισμός σ’ όλο του το μεγαλείου.

Τέτοια  χονδροειδή ψεύδη-μυθεύματα δηλ. να θέλεις να παρουσιάσεις τον περήφανο και ανυπότακτο  επαναστάτη κομμουνιστή σύντροφο Αντώνη Βρατσάνο σαν «χρουστσοφικό» ή «προσκυνημένο» στη χρουστσοφική σοσιαλδημοκρατία δείχνουν πόσο αδέξια μαθητούδια των Χρουστσοφ-Μπρέζνιεφ είναι τα στελέχη του «Κ»ΚΕ μα προπαντός δείχνουν όχι μόνο την πολιτική τους σοσιαλδημοκρατική κατρακύλα (αυτή είναι πασίγνωστη) αλλά την ηθική κατρακύλα, τον ακραίο αστικό εκφυλισμό, αφού δεν δίστασαν καθόλου να διασύρουν με τον πλέον βάναυσο τρόπο έναν νεκρό επαναστάτη κομμουνιστή, και μάλιστα του αναστήματος του θρυλικού μπουρλοτιέρη του Ολύμπου, του αρχιμπουρλοτιέρη των ΕΛΑΣ-ΔΣΕ, του «μεγαλύτερου μπουρλοτιέρη των Βαλκανίων» αγαπημένου μας συντρόφου Αντώνη Βρατσάνου.

----