Σε ατμόσφαιρα αδελφικότητας και επαναστατικής συντροφικότητας πραγματοποιήθηκε στην Ευρώπη η Διεθνής Διάσκεψη Μαρξιστικών-Λενινιστικών Κομμάτων και Οργανώσεων. Τούτη η συνάντηση, που έλαβε χώρα στις αρχές Νοέμβρη, συζήτησε την εξέλιξη της οικονομικής κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος, τη διεθνή κατάσταση και κατάληξε σε μια σειρά καθήκοντα που έχουν χρέος οι Μαρξιστές-Λενινιστές να προωθήσουν σε καθεμιά από τις αντίστοιχες χώρες τους.
Η οικονομική κρίση του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος είναι γενικού χαρακτήρα, αποτελεί συνέπεια της φύσης του παρόντος συστήματος και, ιστορικά, δεν μπορεί ν' αντιμετωπιστεί αν δεν τεθεί τέρμα στο σύστημα που την δημιούργησε και αν δεν οικοδομηθεί στη θέση του η εργατική κοινωνία: ο σοσιαλισμός.
Μολονότι οι αστοί αναλυτές και οικονομολόγοι ισχυρίζονται ότι η κρίση έχει φτάσει στο τέρμα της και αρχίζει να διαφαίνεται μια διαδικασία οικονομικής ανάκαμψης, οι αντίστοιχοι δείκτες μαρτυρούν ότι συνεχίζεται, και συνεχίζεται με μεγαλύτερη ένταση, στις αναπτυγμένες καπιταλιστικές οικονομίες αλλά και στις εξαρτημένες χώρες. Και στη μια και στη άλλη περίπτωση, τα κύρια θύματά της είναι οι εργάτες και οι λαοί.
Τα μέτρα οικονομικής πολιτικής που η αστική τάξη εφαρμόζει σε καθεμία χώρα προκειμένου να ξεπεράσει τη κρίση έχουν ως κοινό στοιχείο την μεταφορά των συνεπειών της στις πλάτες των εργατών και των λαών, την εφαρμογή σχεδίων που συνδυάζουν νεοφιλελεύθερα με προστατευτικά μέτρα γεγονός που έχει οδηγήσει κάποιους να πιστέψουν στην επιστροφή του κεϋνσυανισμού. Όλα τα μέτρα αποσκοπούν στην υπεράσπιση του μεγάλου κεφαλαίου, των μεγάλων χρηματοπιστωτικών και βιομηχανικών ομίλων.
Δεκάδες χιλιάδες εργάτες πυκνώνουν σήμερα τις τάξεις των ανέργων, πολλοί αγρότες έχουν αναγκαστεί να εγκαταλείψουν τη γη τους αναζητώντας αλλού ψωμί καταλήγουν, στην καλύτερη περίπτωση, στην υποαπασχόληση, τη μετανάστευση, τη φτώχεια και τη δυστυχία. Δεν είναι οι εργάτες αυτοί που προκάλεσαν την κρίση και δεν πρέπει να πληρώσουν τις συνέπειές της. Να πληρώσουν αυτοί που είναι υπεύθυνοι γι' αυτήν, οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, οι τραπεζίτες και οι βιομήχανοι!
Η πείνα είναι ολοφάνερη σε διάφορα μέρη του κόσμου ενώ οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις καταστρέφουν τις οικονομίες των εξαρτημένων χωρών, λεηλατούν τους φυσικούς πόρους τους, κερδοσκοπούν με τις τιμές των τροφίμων και των πρώτων υλών και προκαλούν καθυστέρηση και υπανάπτυξη.
Σήμερα, οι νέοι άνθρωποι αντιμετωπίζουν σοβαρότερα προβλήματα απ' ότι στο παρελθόν. Οι δυσκολίες εύρεσης εργασίας και συνέχισης των σπουδών τους είναι μεγαλύτερες. Παντού, ο αριθμός εκείνων που δεν έχουν στέγη, των αντρών και των γυναικών που έχουν για σπίτι τους δρόμους και τις πλατείες των πόλεων, αυξάνεται. Στις ιμπεριαλιστικές χώρες, οι κυβερνήσεις προωθούν μέτρα και νόμους που εντείνουν την ξενοφοβία και ποινικοποιούν τους μετανάστες, όπως η Ντιρεκτίβα του Αίσχους που ψηφίστηκε από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Απαιτούμε να γίνει σεβαστό το δικαίωμα των μεταναστών να εργάζονται στις χώρες που ζουν και μαζί με το προλεταριάτο των χωρών αυτών βροντοφωνάζουμε: Δουλεύουν εδώ, ζουν εδώ, θα μείνουν εδώ!
Η φασιστικοποίηση και η εγκαθίδρυση αστυνομικών κρατών είναι ανάμεσα στα μέτρα που παίρνει το χρηματιστικό κεφάλαιο για να αντιμετωπίσει την κρίση, να διασφαλίσει την οικονομική και πολιτική του εξουσία και να αντιμετωπίσει τη δυσαρέσκεια των εργατών και των λαών.
Στα πλαίσια της κρίσης, οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις προσπαθούν να ξεκαθαρίσουν τους μεταξύ τους λογαριασμούς, κατά συνέπεια οξύνονται οι ενδο-ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί και αυξάνεται ο κίνδυνος του πολέμου. Στην πραγματικότητα, η παρουσία των στρατευμάτων τους σε πολλές περιοχές του κόσμου δείχνει ότι στόχος τους είναι η κατάκτηση νέων αγορών, μια νέα μοιρασιά του κόσμου. Εμείς οι λαοί δε θα πληρώσουμε για τους πολέμους τους και ούτε θα πάρουμε μέρος σ’ αυτούς!
Το αχαλίνωτο κυνήγι του κέρδους της διεθνούς αστικής τάξης για πλουτισμό της, ο στόχος των μονοπωλίων να ελέγχουν τις αγορές και να εξουσιάζουν τον κόσμο, έχουν οδηγήσει στην καταστροφή του περιβάλλοντος και τώρα υποκρίνονται αναζητώντας μέτρα για την περιβαλλοντική προστασία. Η λύση των «οικολόγων-νεοφιλελεύθερων» για την αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος είναι μια φάρσα. Υποστηρίζουμε τις λαϊκές κινητοποιήσεις που καταγγέλλουν αυτούς που είναι πραγματικά υπεύθυνοι για την περιβαλλοντική κρίση και αναδεικνύουν εναλλακτικές προτάσεις οι οποίες καταδεικνύουν τον καπιταλισμό ως τον μόνο και άμεσα υπεύθυνο για αυτό κακό.
Η δυσαρέσκεια των εργατών και των λαών, που βρίσκονται αντιμέτωποι με τις συνέπειες της κρίσης, μεγαλώνει και παίρνει τη μορφή των μαζικών κινητοποιήσεων. Οι σημαίες τους κυματίζουν κάθε μέρα και με μεγαλύτερη δύναμη σε όλες τις ηπείρους, ενώ οι Μαρξιστές-Λενινιστές παίρνουν μέρος σε αυτές τις μάχες, καλώντας τους εργάτες να παλέψουν για να βάλουν ένα τέλος στον κόσμο του καπιταλισμού.
Μαζί με αυτούς αγωνιζόμαστε για να σταματήσουν οι μαζικές απολύσεις και η ελαστικότητα της εργασίας, που οδηγεί στη μερική απασχόληση. Αγωνιζόμαστε για τη μείωση της εργάσιμης ημέρας και για να δοθούν δύο μέρες για ξεκούραση κάθε βδομάδα χωρίς μείωση των μισθών. Αγωνιζόμαστε για την καθιέρωση ενός αξιοπρεπούς κατώτατου μισθού για όλους τομείς και την καθιέρωση ενός εγγυημένου εισοδήματος για την κάλυψη των βασικών αναγκών των ανέργων. Αγωνιζόμαστε για την προστασία και την προώθηση των συλλογικών συμβάσεων και για τη διασφάλιση της εφαρμογής των δικαιωμάτων τους, ειδικά του δικαιώματος στην εργασία. Αγωνιζόμαστε για να φτάνουν οι δημόσιες υπηρεσίες στους φτωχούς και να μην ιδιωτικοποιούνται, για τη δωρεάν παροχή ιατρικής περίθαλψης και εκπαίδευσης, για να μπορούν οι εργάτες χωρίς χαρτιά να δουλεύουν εκεί όπου ζουν.
Αναδεικνύουμε τα αιτήματα που αντιπαλεύουν τις συνέπειες της κρίσης του συστήματος, αλλά είναι απαραίτητο να επιμένουμε ότι μόνο η κοινωνική επανάσταση του προλεταριάτου μπορεί να θέσει τέρμα στα σύμφυτα-αναπόφευκτα δεινά του καπιταλισμού. Αυτοί, που υποστηρίζουν ότι μπορεί ν’ αντιμετωπιστεί η κρίση και να προστατευθούν τα δικαιώματα των εργαζομένων με την καλύτερη ρύθμιση των εργασιακών σχέσεων και την δημοκρατικοποίηση των διεθνών σχέσεων, ψεύδονται! Προσπαθούν να προστατέψουν τα συμφέροντα των επιχειρήσεων, των βιομηχανιών και των χρηματιστικών συγκροτημάτων.
Η αλήθεια είναι ότι ο καπιταλισμός διέρχεται μια μεγάλη κρίση. Την πιο σοβαρή και πιο οξεία κρίση που έχει γνωρίσει η ανθρωπότητα τα τελευταία ογδόντα χρόνια. Παρόλα αυτά, ο καπιταλισμός δε θα πέσει από μόνος του, έχει ακόμα ευκαιρίες να συνέρθει. όμως η δύναμη των εργατών και των λαών είναι μεγαλύτερη, αρκεί να ενώσουν τις δυνάμεις τους για να τον ανατρέψουν.
Εμείς οι Μαρξιστές-Λενινιστές δεσμευόμαστε ν’ αγωνιστούμε για τη νίκη της σοσιαλιστικής επανάστασης του προλεταριάτου. Για να εκπληρώσουμε μ’ επιτυχία αυτή την αποστολή εργαζόμαστε για την ενότητα όλων αυτών των κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων που θέλουν να παλέψουν ενάντια στην πολιτική και κοινωνική κυριαρχία και καταπίεση, που θέλουν να καταχτήσουν την ελευθερία και την ανεξαρτησία. Μάρτυς μας η ιστορία ότι μπορούμε να το καταφέρουμε.
Νοέμβρης 2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου