Το 2011 θα είναι ο ζοφερότερος ως τώρα χρόνος για την εργατική τάξη και τις πλατιές λαϊκές μάζες και ένας απ’ τους ζοφερότερους αυτής της πολύ δύσκολης περιόδου.
Οι σφοδρότατες επιθέσεις του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου με όργανα την τρόϊκα και την κυβέρνηση ενάντια στις κατακτήσεις των εργαζομένων και στο βιοτικό τους επίπεδο συνεχίζονται και αναμένονται να συνεχιστούν με ακόμα μεγαλύτερη ένταση και αυτό το χρόνο.
Μετά και την πρόσφατη κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και την αλλαγή των εργατικών σχέσεων, τις τεράστιες μειώσεις μισθών, κλπ., αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε εξέλιξη η επίθεση στις δημόσιες αστικές συγκοινωνίες που ανοίγει το δρόμο στην ιδιωτικοποίησή τους ενώ ταυτόχρονα σχεδιάζεται μεγάλη αύξηση των εισιτηρίων που θα πλήξει τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους.
Οι απανωτές, συντονισμένες και ασταμάτητες επιθέσεις του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου έχουν κατεδαφίσει βίαια όλες τις κατακτήσεις των εργαζομένων που επιτεύχθηκαν με πολύχρονους σκληρούς αγώνες και ταυτόχρονα έχουν πλήξει το βιοτικό επίπεδο με τον πιο βίαιο και πρωτοφανή τρόπο, μ’ αποτέλεσμα η κατάσταση των εργαζομένων και των πλατιών λαϊκών μαζών να έχει χειροτερέψει όσο ποτέ άλλοτε στο παρελθόν.
Δίπλα και μαζί με τις σφοδρότατες επιθέσεις του κεφαλαίου υπάρχει, διαρκεί, εξελίσσεται και βαθαίνει η οικονομική κρίση υπερπαραγωγής που οδηγεί πολλές επιχειρήσεις σε χρεοκοπία και κλείσιμο, μ’ αποτέλεσμα τη ραγδαία αύξηση της μαζικής ανεργίας. Το 2011 η ανεργία αναμένεται να πλησιάσει το 1.500.000 .
Η τεράστια αύξηση της ανεργίας, οι μεγάλες μειώσεις μισθών, η αύξηση των φόρων, ο υψηλός πληθωρισμός και τα μεγάλα κύματα πρωτοφανούς ακρίβειας προκαλούν καθημερινά διεύρυνση της μεγάλης φτώχειας και της απόλυτης εξαθλίωσης, πλήττουν ολοένα και μεγαλύτερα στρώματα λαϊκών μαζών, αυξάνουν τη στρατιά των πεινασμένων και των εξαθλιωμένων.
Η δυσαρέσκεια και η αγανάκτηση των πλατιών λαϊκών μαζών μεγαλώνουν και η οργή τους ξεχειλίζει καθημερινά, όμως οι αγώνες των εργαζομένων είναι ασυντόνιστοι, ξεσπούν σποραδικά και οι απεργιακές κινητοποιήσεις διασπώνται μόνιμα και συστηματικά, είναι προς το παρόν ελεγχόμενες ασφυκτικά και κρατιούνται σε ακίνδυνα πλαίσια για τα μέτρα ξένου-ντόπιου κεφαλαίου που προωθεί η κυβέρνηση με πρωταρχική ευθύνη των ρεφορμιστών εργατοπατέρων των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, ΠΑΣΚΕ, ΠΑΜΕ, ΑΥΤ.ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ και των αντιδραστικών της ΔΑΚΕ. Γι’ αυτό ολοένα και «περισσότερα στελέχη της κυβέρνησης δηλώνουν στις συζητήσεις τους ότι «όσο υπάρχουν η ΓΣΕΕ η ΑΔΕΔΥ, το ΠΑΜΕ, το ΚΚΕ και ο Συνασπισμός δεν φοβόμαστε, γιατί τα πράγματα θα κινούνται εντός πλαισίου»» («Ελευθεροτυπία», 12/12/2010). Το δρόμο για τους εργαζόμενους δείχνει η πρόσφατη εξέγερση του λαού της Τυνησίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου