Για την τρέχουσα κατάσταση στην Ακτή Ελεφαντοστού

Η Ακτή Ελεφαντοστού έχει μόλις πραγματοποιήσει τις προεδρικές εκλογές της, τις πιο ακριβές εκλογές παγκοσμίως και την Πέμπτη 2 Δεκεμβρίου 2010 το CEI (Ανεξάρτητη Εκλογική Επιτροπή) ανακοίνωσε την ήττα του Laurent Gbagbo. Την επόμενη μέρα, το Συνταγματικό Συμβούλιο, στο οποίο ανατέθηκε από το υφιστάμενο Σύνταγμα να πιστοποιήσει τα τελικά αποτελέσματα, ακύρωσε το CEI επειδή αυτό δημοσίευσε τα προσωρινά αποτελέσματα περισσότερες από 72 ώρες μετά τη λήξη των εκλογών. Το Συμβούλιο, μετά την ακύρωση των ψήφων σε 7 τμήματα, ιδίως στο βόρειο και το κέντρο, ανακήρυξε τον Gbagbo νικητή των εκλογών. Η UNOCI [αποστολή του ΟΗΕ στην Ακτή του Ελεφαντοστού], ακολουθούμενη από τις δυτικές δυνάμεις απέρριψε τα αποτελέσματα του Συνταγματικού Συμβουλίου και δήλωσε ότι αναγνωρίζει μόνο τα αποτελέσματα της CEI με τον Ouattara ως νόμιμα εκλεγμένο σύμφωνα με το δίκαιο της "πιστοποίησης" των εκλογών στην Ακτή του Ελεφαντοστού, όπως αυτό έχει διαμορφωθεί από τις συμφωνίες του Ουαγκαντούγκου. Και οι δύο πρωταγωνιστές έχουν γαντζωθεί από τα αντίστοιχα αποτελέσματα που διακηρύσσουν τον καθένα νικητή. Το αποτέλεσμα: μια χώρα με δύο Προέδρους και με τον κίνδυνο ενός νέου εμφυλίου πολέμου.
Όλοι οι άνθρωποι του Μπενίν ενδιαφέρονται για αυτές τις εκλογές και τα αποτελέσματά τους, καθώς υπάρχει το θέμα της εκλογής του προέδρου του Μπενίν. Ο λαός του Μπενίν είναι παθιασμένοι με τις εκλογές αυτές και έχουν χειροκρότησε τη (σχεδόν) ήττα του Gbagbo, γιατί γι 'αυτούς ο Gbagbo είναι τύραννος του λαού ακριβώς και ο ομόλογός του στο Μπενίν, Boni YAYI του Μπενίν, είναι ένας τύραννος και η ήττα του πρώτου προαναγγέλλει την ήττα του δεύτερου. Οι άνθρωποι ξέρουν ότι, όπως ακριβώς με το Gbagbo, ο YAYI είναι κρεμασμένος με νύχια και με δόντια στην εξουσία και επιθυμούν ένα τέτοιο τέλος για το YAYI. Αυτό είναι σωστό και δίκαιο, αν και οι δύο περιπτώσεις είναι διαφορετικές.
Στην Ακτή του Ελεφαντοστού, η Γαλλική Κυβέρνηση και οι άλλες δυτικές δυνάμεις έχουν επιλέξει τον Ouattara κατά τη διάρκεια και μετά τον εμφύλιο πόλεμο και τον υποστηρίζουν. Στο Μπενίν, ο Boni YAYI είναι μέχρι τώρα η επιλογή του γαλλικού ιμπεριαλισμού και υποστηρίζεται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Πρόγραμμα Ανάπτυξης του ΟΗΕ. Στην Ακτή του Ελεφαντοστού, το CEI έχει το δικαίωμα να δώσει τα προσωρινά αποτελέσματα, ενώ στο Μπενίν, η CENA [αυτόνομη εθνική εκλογική επιτροπή], το αντίστοιχο της CEI, δεν το έχει. Εδώ ο ρόλος της CENA είναι μόνο για τη συλλογή και την επεξεργασία των αποτελεσμάτων που ύστερα τα μεταφέρει στο Συνταγματικό Δικαστήριο, το οποίο δημοσιεύει τα προσωρινά αποτελέσματα και έχει το δικαίωμα να ακυρώσει ψήφους, να λαμβάνει ενστάσεις και διακηρύσσουν τα τελικά αποτελέσματα. Εδώ, το Συνταγματικό Δικαστήριο είναι στα χέρια των Robert DOSSOU και Theodore HOLO, πρακτόρων του γαλλικού ιμπεριαλισμού και υποστηρικτών του Boni YAYI.
Ο πρώην πρόεδρος του Μπενίν, KEREKOU, ο οποίος γνωρίζει καλά τι λέει, δήλωσε ότι ο Πρόεδρος του Μπενίν δεν εκλέγεται στο Μπενίν, αλλά στο Παρίσι. Και αυτό ισχύει στη σημερινή κατάσταση στην Αφρική, όπου οι εκλογές χαρακτηρίζονται από τη διαφθορά, την εξαγορά ψήφων, τη νοθεία, τον εκφοβισμό και τα ψέματα. Είναι πάντα οι άνθρωποι που υποστηρίζονται πολιτικά στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, οικονομικά και ενίοτε στρατιωτικά από το κυρίαρχο ιμπεριαλισμό (το γαλλικό στην περίπτωση του Μπενίν και Ακτή Ελεφαντοστού), οι οποίοι κερδίζουν ή που ανακηρύσσονται νικητές (στην περίπτωση του Τόγκο, της Μπουρκίνα Φάσο και της Γκαμπόν) . Και καθώς είναι καλά εδραιωμένο στο Μπενίν μετά την ανανέωση και αλλού στην Αφρική, στις εκλογές δεν είναι πάντα αυτός που έχει τις περισσότερες ψήφους στην κάλπη που ανακηρύσσεται νικητής από τα όργανα που είναι επιφορτισμένα με την ανακήρυξη των αποτελεσμάτων. Αυτά τα όργανα χρησιμοποιούνται ή αγνοούνται ή τίθενται σε ανταγωνισμό μεταξύ τους, προκειμένου να εξασφαλίσουν ότι ο εκλεκτός τους υποψήφιος κερδίζει.
Στην περίπτωση της Ακτής του Ελεφαντοστού το 2010, οι Γάλλοι είχαν κάνει την επιλογή τους πριν από τις εκλογές και αυτή ήταν ο Ouattara. Έκαναν και κάνουν τα πάντα για να κερδίσει και να εισέλθει στο Προεδρικό Μέγαρο για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά τους. Η «διεθνής κοινότητα» έχει κινητοποιηθεί για το σκοπό αυτό και έχει εφεύρει ακόμη και μια νέα ιδέα: την πιστοποίηση του αποτελέσματος από την επιχείρηση UNOCI η οποία τοποθετεί τον εαυτό της πάνω από εθνικές υπηρεσίες, σαν η Ακτή Ελεφαντοστού να είναι ένα προτεκτοράτο. Αυτή η παρέμβαση στην Ακτή του Ελεφαντοστού από ξένες δυνάμεις είναι σίγουρα απαράδεκτη για κάθε πατριώτη και δημοκράτη καθώς καταπατά την κυριαρχία της, και παρεμβαίνει με απειλές για ένοπλη επεμβάσεων.
Όσον αφορά το Gbagbo, πίσω από τα λόγια του και την εθνικιστική ρητορεία του, έχει καταλήξει να προσφέρει τα πάντα μακριά στις γαλλικές και τις άλλες πολυεθνικές εταιρείες και δεν έχει πλέον τίποτα να προσφέρει. Η βάρβαρη, τυραννική και διεφθαρμένη συμπεριφορά του τελικά κούρασε τους πολυπληθείς αρχικούς του οπαδούς και τον κατέστησε ένα χρεοκοπημένο και λιγότερο αξιόπιστο εκπρόσωπο των Γάλλων. Δεν μπορεί να περιορίσει την εξέγερση που σκηνοθετήθηκε από τους ίδιους τους Γάλλους και τον Ouattara, και αυτό απαιτεί να πάρει ο τελευταίος τα ηνία για να σβήσει τις φλόγες του πολέμου που οι ίδιοι άναψαν και να σταθεροποιήσει τη χώρα. Ο Gbagbo έχει πλέον πεταχτεί στη γωνία και πρέπει να φύγει.
Ο Gbagbo πρέπει να φύγει, αλλά ο Alassane Ouattara είναι ένας ανοιχτός πράκτορας του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου και, ως τέτοιος, είναι επικίνδυνος τόσο για το λαό της Ακτής του Ελεφαντοστού όσο και για την Αφρική. Αυτός δεν θα είναι καθόλου καλύτερος για την Ακτή του Ελεφαντοστού, όπως δεν είναι ο YAYI για το Μπενίν.
Κοτονού, 7 Δεκέμβρη 2010
Κομμουνιστικό Κόμμα του Μπενίν