Η ΠΡΟΚΥΡΗΞΗ ΤΗΣ «ΚΕ» ΤΟΥ ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΣΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΛΕΝΙΝ

Στις 21 Γενάρη τελείωσε το δρόμο της ζωής του ο σ. Λένιν.

Πέθανε ο άνθρωπος που ίδρυσε το ατσαλένιο μας κόμμα, το έχτιζε από χρόνο σε χρόνο, το οδηγούσε κάτω από τα χτυπήματα του τσαρισμού, το δίδασκε και το σφυρηλατούσε στη λυσσώδικη πάλη ενάντια στους προδότες της εργατικής τάξης, στους ταλαντευόμενους, στους λιποτάκτες. Πέθανε ο άνθρωπος, που με την καθοδήγησή του, οι ακατανίκητες γραμμές των μπολσεβίκων μάχονταν το 1905, υποχωρούσαν το καιρό της αντίδρασης, ξαναπερνούσαν στην επίθεση, ήταν στις πρώτες γραμμές των αγωνιστών ενάντια στην απολυταρχία, μπόρεσαν να τσακίσουν, να ξεσκεπάσουν, να ανατρέψουν την ιδεολογική κυριαρχία των μενσεβίκων και των εσέρων. Πέθανε ο άνθρωπος, που κάτω από την μαχητική του αρχηγία το κόμμα μας μπαρουτοκαπνισμένο, σήκωσε με το κυρίαρχο χέρι του την κόκκινη σημαία του Οκτώβρη σε όλη τη χώρα, σάρωσε την αντίσταση των εχθρών, στερέωσε γερά την κυριαρχία των εργαζομένων στην πρώην τσαρική Ρωσία. Πέθανε ο ιδρυτής της Κομμουνιστικής Διεθνούς, ο αρχηγός του παγκόσμιου προλεταριάτου, ο αρχηγός του παγκόσμιου κομμουνισμού, η αγάπη και η περηφάνια του διεθνούς προλεταριάτου, η σημαία της καταπιεζόμενης Ανατολής το κεφάλι της δικτατορίας των εργατών στη Ρωσία.

Ποτέ ακόμα, υστέρα απτό Μαρξ, η ιστορία του μεγάλου απελευθερωτικού κινήματος του προλεταριάτου δεν έβγαλε μια τέτοια γιγάντια μορφή, σαν τον νεκρό αδελφό, δάσκαλο, φίλο μας. Ο,τι πραγματικά μεγάλο και ηρωικό έχει το προλεταριάτο – το μυαλό το ατρόμητο, η θέληση η σιδερένια, η άκαμπτη, η σταθερή, που κατανικά τα πάντα, το μίσος το ιερό, το θανάσιμο μίσος ενάντια στη δουλεία και την καταπίεση, το επαναστατικό πάθος που κινάει βουνά, η απεριόριστη πίστη στις δημιουργικές δυνάμεις των μαζών, η τεράστια οργανωτική μεγαλοφυΐα – όλα αυτά βρήκαν τη μεγαλόπνοη ενσάρκωσή τους στο Λένιν, που το άνομά του έγινε σύμβολο του νέου κόσμου απτή δύση ως την ανατολή, απτό νότο ως το βορρά.

Ο Λένιν ήξερε όσο κανένας άλλος να βλέπει και το μεγάλο και το μικρό, να προλέγει και τις πιο τεράστιες στροφές της Ιστορίας και ταυτόχρονα να υπολογίζει κα να χρησιμοποίει την παραμικρότερη λεπτομέρεια. Ήξερε όταν ήταν ανάγκη να υποχωρεί και να προετοιμάσει νέα επίθεση. Δεν γνώριζε καμιά στερεοτύπη φόρμουλα. Καμιά παρωπίδα δεν είχαν τα σοφά, διορατικά του μάτια. Γιατί ήταν ο γεννημένος αρχηγός του προλεταριακού στρατού, η μεγαλοφυΐα της εργατικής τάξης.

«ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ», 31.01.1952, Πολωνία