Η ανεργία και η φτώχεια στην Ευρωπαϊκή Ένωση

Στα ΜΜΕ, οι πληρωμένοι παπαγάλοι της δημοσιογραφίας και οι πρόθυμοι ηλίθιοι στο χώρο αυτό, αλλά και οι διάφοροι «αναλυτές» και οι εκπρόσωποι των αστικών κομμάτων γράφουν και μιλάνε για την «Δημοκρατία» στην Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ), για «ελευθερίες», για τα «κοινωνικά δικαιώματα», για την «ανάπτυξη» και την «ευημερία», για τις «ίσες ευκαιρίες» που υπάρχουν για τους νέους και άλλα τέτοια και όλα αυτά για την προβολή μιας όσο το δυνατόν πιο εξωραϊσμένης της εικόνας της ιμπεριαλιστικής ΕΕ. Παράλληλα, παλιότερα σε σχολεία έχουν γίνει ενημερώσεις για τον ίδιο σκοπό και διαφημιστικές εκστρατείες στα ΜΜΕ.

Η πραγματική εικόνα όμως είναι τελείως διαφορετική, είναι η εικόνα των κοινωνικών αντιθέσεων, των κοινωνικών ανισοτήτων, που ολοένα και μεγαλώνουν, η εικόνα της σκληρής εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης, των εργαζομένων και των λαών. Η εικόνα είναι τελείως διαφορετική από αυτή που προβάλουν τα ΜΜΕ, είναι η εικόνα που βιώνουν οι λαοί και οι εργαζόμενοι των χωρών αυτών στην καθημερινότητα τους, με το σύνολο των κοινωνικών προβλημάτων.

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας Eurostat, στο τέλος του 2015, στην Ευρώπη των 28 η ανεργία ήταν στο 9% ενώ το αντίστοιχο ποσοστό στις χώρες της Ευρωζώνης των 19 άγγιζε το 10,4%. Ανάμεσα στις χώρες αυτές η Ελλάδα εξακολουθεί να παραμένει η χώρα με το μεγαλύτερο ποσοστό ανεργίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση με ποσοστό που φτάνει το 24,5%, ενώ για τους νέους το ποσοστό ανέρχεται στο 48,6%. Φυσικά τα στοιχεία αυτά είναι «ψαλιδισμένα» επειδή η αστική στατιστική  δεν περιλαμβάνει όλους τους πραγματικά ανέργους. Λίγους μήνες πριν τον Απρίλη του 2015, σε αριθμούς η Eurostat εκτιμάει πως 23.504.000  άνδρες και γυναίκες ήταν άνεργοι στο σύνολο των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης (28) εκ των οποίων οι 17.846.000 ανήκαν σε χώρες της Ευρωζώνης (19). Παράλληλα με άλλα στοιχεία της Eurostat το 2015 στις χώρες της ΕΕ, το 8,2% ή 41.000.000 ζούσαν και ζούνε σε κατάσταση ένδειας, δηλαδή στερούνται βασικά καταναλωτικά αγαθά ή αδυνατούν να αντεπεξέλθουν σε στοιχειώδεις οικονομικές υποχρεώσεις. Με βάση αυτά τα στοιχεία, το 2015 στην Ελλάδα ζούσαν σε κατάσταση ένδειας περίπου 2,37 εκατομμύρια, ή το 22,2%, ποσοστό που ανεβαίνει συνεχώς από το 2012, από 19,5% το 2012, σε 20,3% το 2013, 21,5% το 2014 και 22,2% το 2015.

Την Ελλάδα ακολουθεί η Ουγγαρία με 19,4% (έναντι 24% το 2014). Μεγαλύτερα ποσοστά καταγράφονται στην Βουλγαρία με 34,2% (έναντι 33,1% το 2014) και στη Ρουμανία με 24,6% (έναντι 26,3% το 2014).

Την κατάσταση ένδειας στην Ελλάδα, ένα ακόμη στοιχείο συμπληρώνει την εικόνα αυτή. Σύμφωνα με έκθεση της UNICEF για την Ελλάδα του 2016, το 2014 η παιδική φτώχεια ανήλθε σε ποσοστό 25,3%, δηλαδή 424.000 παιδιά.

Η ανεργία, η φτώχεια και το σύνολο των κοινωνικών προβλημάτων, γεννιούνται και αναπαράγονται στο συγκεκριμένο κοινωνικό εκμεταλλευτικό σύστημα του καπιταλισμού, με οδυνηρές συνέπειες για τη ζωή των εργαζομένων. Σ' αυτό το κοινωνικό σύστημα, η εκμετάλλευση και η καταπίεση των εργαζομένων ήταν και παραμένουν κυρίαρχα στοιχεία, δομικά στοιχεία του συστήματος. Μέσα από αυτή την πραγματικότητα προβάλει έντονα η ανταγωνιστική αντίθεση Κεφαλαίου και Εργασίας, των εργαζομένων, αλλά και οι ενδοαστικές αντιθέσεις σε κάθε χώρα, ανάμεσα στα διάφορα τμήματα της αστικής τάξης για εξουσία και πλουτισμό. Παράλληλα όμως στα πλαίσια της καπιταλιστικής, ιμπεριαλιστικής Ευρωπαϊκής Ένωσης, δυο ακόμη αντιθέσεις προβάλουν έντονα, η αντίθεση των ισχυρών ιμπεριαλιστικών χωρών (Μονοπώλια και πολυεθνικές, Γερμανία, Γαλλία, Μ. Βρετανία, Ιταλία), με τους λαούς των εξαρτημένων χωρών (Ελλάδα, Βουλγαρία κτλ), τις οποίες εκμεταλλεύονται και καταληστεύουν τις πλουτοπαραγωγικές τους πηγές κτλ. Επίσης υπάρχει και η αντίθεση ανάμεσα στους ιμπεριαλιστές της ΕΕ και γενικότερα στον κόσμο για τη δημιουργία ζωνών επιρροής και αγορών στην εξυπηρέτηση των οικονομικών και γεωστρατηγικών συμφερόντων τους. Αποτελέσματα όλων αυτών των ανταγωνιστικών αντιθέσεων και της άγριας εκμετάλλευσης των εργαζομένων και της καπιταλιστικής βαρβαρότητας είναι ολοένα και περισσότερο να μεγαλώνουν οι κοινωνικές αντιθέσεις και ανισότητες, τις οποίες βιώνουν έντονα στην καθημερινότητα τους εκατομμύρια εργαζόμενοι στον κόσμο, με ανεργία, φτώχεια, απόλυτη εξαθλίωση (χειροτέρευση των συνθηκών ζωής κλπ), πείνα και θανάτους, μόλυνση και ρύπανση του περιβάλλοντος και το σύνολο των κοινωνικών προβλημάτων, εγκληματικότητα, ναρκωτικά, πορνεία κ.τ.λ., αλλά και πολέμους με σκοτωμούς, καταστροφές ξεριζωμούς και προσφυγιά.