Αναδημοσίευση από την εφημερίδα «ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ», Όργανο της Οργάνωσης των
Κομμουνιστών Μαρξιστών - Λενινιστών Ελλάδας, Χρόνος 10ος, Αριθ. Φύλλου
105, Γενάρης-Φλεβάρης 1991ΝΙΚΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ
ΔΥΟ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΟΥ σ. ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ
ΣΑΛΟΣ ΣΤΟΥΣ ΚΥΚΛΟΥΣ ΤΗΣ ΔΕΞΙΑΣ
ΠΑΝΙΚΟΣ ΣΤΗ ΣΤΡΟΥΓΚΑ ΤΩΝ ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΩΝ
ΣΑΛΟΣ ΣΤΟΥΣ ΚΥΚΛΟΥΣ ΤΗΣ ΔΕΞΙΑΣ
ΠΑΝΙΚΟΣ ΣΤΗ ΣΤΡΟΥΓΚΑ ΤΩΝ ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΩΝ
Το ζήτημα Ζαχαριάδη θα έρχεται πάντα στην επικαιρότητα γιατί συνδέεται
άμεσα με την ιστορία του ΚΚΕ και δεν θα κλείσει ποτέ όσο θα συνεχίζεται η
τεχνητή κρίση στο κόμμα. Αντίπαλοι και φίλοι, άθελα ή θεληματικά θα
επανέρχονται στο θέμα αυτό, γιατί ο Νίκος Ζαχαριάδης ήταν αληθινός
κομμουνιστής - διεθνιστής ήταν ΦΩΣ και όχι πυγολαμπίδες σαν τον
λιποτάκτη το Βαφειάδη και τους σημερινούς «ηγέτες των 2 ΚΚ». Γι’ αυτό θα
ζει πάντα στις καρδιές των ελλήνων επαναστατών κομμουνιστών, στην
εργατική τάξη και στη φτωχολογιά που τον γέννησε και τον τίμησε
αναδείχνοντάς τον ΑΡΧΗΓΟ ΤΗΣ.
Επειδή ο Ν. Ζαχαριάδης κατηγορείται από τους φραξιονιστές δολοφόνους του για υπαρχτά, μα κυρίως για ανύπαρχτα λάθη του ΚΚΕ της περιόδου 1931 - 1956 καθώς και για την απόφαση του να κατέβει στην Ελλάδα για να δικαστεί, παρουσιάζοντάς το σαν δειλία και λιποψυχία - ενώ γνωρίζουν πολύ καλά ότι στο χέρι του ήταν να παραμείνει ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ αν υποχωρούσε στις πιέσεις των σοβιετικών αναθεωρητών - δίνω στη δημοσιότητα τα δυο γράμματα του σ. Νίκου Ζαχαριάδη προς την Εισαγγελία πλημμελειοδικών Αθηνών, και στον τότε συντάχτη της εφημερίδας «Τα Νέα», Ορφέα Οικονομίδη.
Λίγα λόγια για τους νέους αγωνιστές που αγνοούν τα γεγονότα.
Η «6η Ολομέλεια» του 1956, συγκλήθηκε από τους σοβιετικούς αναθεωρητές με σκοπό να περάσουν την οπορτουνιστική γραμμή τους, το «ειρηνικό πέρασμα» από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό... Είναι αντικαταστατική και παράνομη, γιατί πριν 71 μέρες, στις 28-29.12.1955 είχε συνέλθει η 5η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ, που οι αποφάσεις της ψηφίστηκαν σχεδόν ομόφωνα. Καταψήφισε μόνο ο Κ. Κοληγιάννης και βασικά το σημείο που αφορούσε την κριτική στο άτομό του για τη λούφα του στην παρανομία. Είναι δε και παράνομη γιατί τη συγκαλεί ξένο κόμμα, το ΚΚΣΕ με διαγραμμένα από το κόμμα μας «στελέχη» τύπου Μ. Παρτσαλίδη, Μ. Βαφειάδη, Ζ. Ζωγράφου, Δ. Παπαδόπουλο, κ.α. Είναι ακόμα αντικαταστατική και παράνομη γιατί σ’ αυτή δεν πήραν μέρος ο ΓΓ του ΚΚΕ σ. Ν. Ζαχαριάδης, πολλά μέλη της ΚΕ που βρίσκονταν στο εξωτερικό, μα και χωρίς την έγκριση ή έστω τη συγκατάθεση των παράνομων και φυλακισμένων μελών του Π.Γ. και της ΚΕ του ΚΚΕ στην Ελλάδα.
Αυτό το ομολόγησε και ο Χ. Φλωράκης ύστερα από απαίτησή μας, σε μια συγκέντρωση στελεχών στην Τασκένδη, στις 28.12.1972 μέρα Πέμπτη και το επανέλαβε το 1973 και ο Κ. Λουλές λέγοντας: «Εμείς τις αποφάσεις της 6ης Ολομέλειας τις πληροφορηθήκαμε μέσω της ΕΔΑ ύστερα από (2) δυο χρόνια». Κι αυτό τη στιγμή που γνώριζαν, ότι μέχρι το 1956 τις αποφάσεις του Κόμματος τα μέλη της ΚΕ στις φυλακές ή στην παρανομία τις πληροφορούνταν την ίδια ή το πολύ την άλλη μέρα. Στην «Ολομέλεια» καθαίρεσαν το Ν. Ζαχαριάδη και άλλα μέλη του ΠΓ και της ΚΕ του Κόμματος. Αυτό όμως δεν ήταν αρκετό, για το θάψιμο της επαναστατικής γραμμής του ΚΚΕ, απαιτούνταν και διοικητικά, εξοντωτικά μέτρα και αυτό έγινε στην «7η Ολομέλεια» το 1957.
Στη συναγωγή αυτή εξαπολύθηκε ένα οργανωμένο εξοντωτικό πογκρόμ ενάντια σε όποιον αντιστέκονταν στο χρουτσωφικό αναθεωρητισμό. Κύριος πάντα στόχος ήταν ο Νίκος Ζαχαριάδης, ο ατρόμητος και ο συνεπέστερος κομμουνιστής της Ελλάδας. Στην «7η Ολομέλεια» του 1957, που άρχισε κι αυτή στο Βουκουρέστι και «τέλειωσε» στο βαγόνι καθοδόν προς τη Μόσχα, γιατί οι διαφωνίες του χωρίς αρχές συγκολήματος έφτασαν σε αδιέξοδο, ύστερα από το ανελέητο ξεσκέπασμα που τους έκανε ο σ. Νίκος Ζαχαριάδης, παρά του ότι του δώσαν μόνο είκοσι λεπτά να μιλήσει για μια δράση 26 χρόνων. Εκείνον όμως που κουρέλιασε κυριολεχτικά ήταν η μαριονέτα του Χρουστσόφ, ο Φιλανδό - εβραίος Οτο Κουουσίνεν. Αυτόν λοιπόν τον «εκπρόσωπο» ο Νίκος τον «διέλυσε» μόνο με μια φράση: «Εσένα σου στείλανε εδώ να μας διορθώσεις τα φρύδια και συ μας έβγαλες τα μάτια».
Σ’ αυτήν τη συναγωγή κάθε αντικομματικού στοιχείου, διέγραψαν το σ. Νίκο Ζαχαριάδη από το κόμμα και αμέσως τον εξόρισαν στο Μποροβιτσί ένα χωριό της επαρχίας Νόβγκοροντ, τοποθετώντας τον «Δασοφύλακα». Ο Ν. Ζαχαριάδης, όντας εξόριστος ούτε στιγμή δεν έπαψε να αγωνίζεται ενάντια στη συμφορά που βρήκε το ΚΚΕ, όσο και κατά της προσωπικής του τραγωδίας. Με την ιδιότητα του μέλους του ΚΚΣΕ έγραψε πολλά γράμματα στο Προεδρείο του ΚΚΣΕ, στο «Κ»ΚΕ και στα «αδελφά» κόμματα να κατεβάσουν τα πορίσματά τους και να αποδείξουν την ενοχή του προβοκάτορα, που του καταλόγισαν στην «7η Ολομέλεια».
Τους έγραφε επίσης να του επιτρέψουν να φύγει στην Ιταλία ή στη Γαλλία και από κει θάβρισκε τρόπο να κατεβεί στην Ελλάδα παράνομα. Παρόλο που του σ. Νίκου του είχε γίνει πια συνείδηση, ότι στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα, ωστόσο στις 2 Γενάρη του 1962 ξανάγραψε στο Προεδρείο του ΚΚΣΕ με την απαίτηση να του απαντήσουν μέσα σε ένα μήνα, σε αντίθετη περίπτωση θα ενεργούσε μόνος του. Ποιός απλός θνητός έχει το δικαίωμα να στερήσει από έναν άνθρωπο να του αποδείξουν την ενοχή του; Έγραφε. Οι τυχοδιώκτες όμως Χρουτσώφ, Πανομαριώφ, Τοπόρικοφ, κ.α. θρασύδειλοι και ύπουλοι όπως είναι προτίμησαν και τούτη τη φορά να φυγοδικήσουν. Ύστερα από όλα αυτά ο σύντροφος Ζαχαριάδης προέβηκε στις ποιό κάτω ενέργειες:
Την 1 του Φλεβάρη 1962 γράφει γράμμα στην Ελληνική Πρεσβεία στη Μόσχα. Επειδή όμως δεν πήρε απάντηση, γιατί το γράμμα του κατακρατήθηκε από τις σοβιετικές αρχές γι’ αυτό στις 11 του ίδιου μήνα πήγε προσωπικά στην Πρεσβεία και επέδωσε αντίγραφο του προηγούμενου γράμματος . Δίνω αμέσως τα δυο γράμματα όπως έχουν στο πρωτότυπο:
«Προς την Ελληνικήν Πρεσβείαν στη Μόσχα.
Σας παρακαλώ αν δεν έχετε αντίρρηση να στείλετε το γράμμα αυτό στον προορισμό του. Θα σας ενοχλήσω μετά ένα μήνα όταν θα θελήσω να μάθω αν ήρθε απάντηση. Μόσχα, 1 του Φλεβάρη 1962.
Διατελώ
Νίκος Ζαχαριάδης».
«Προς τον Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Αθηνών.
Παρακαλώ να μου γνωρίσετε αν εκκρεμούν ενάντιά μου, κατηγορίες για την κομμουνιστική - επαναστατική μου δράση ενάντια στην αστιτσιφλικάδικη αντίδραση και την υποδούλωση της Ελλάδας στον ξένο, τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό. Πιστεύω ότι στις κρίσιμες στιγμές που περνάει ο λαός και η Ελλάδα και η παραμικρή συμβολή στον αγώνα για τη Δημοκρατία, Ειρήνη, την Ανεξαρτησία και το Σοσιαλισμό, για την υπεράσπιση της τύχης και των επαναστατικών παραδόσεων του Λαού μας είναι αναγκαία και επιβεβλημένη.
Εφόσον ενάντιά μου εκκρεμούν κατηγορίες και εφόσον θα μου επιτραπεί, είμαι έτοιμος να γυρίσω στην Ελλάδα για να αντιμετωπίσω και ανατρέψω ακόμα μια φορά και μπροστά στην Καραμανλική Δικαιοσύνη την υπόθεση του Λαού που με γέννησε με ανάδειξε και μου έδωσε την τιμή να με συγκαταλέξει στις γραμμές του σαν αγωνιστή.
Μόσχα, 1 του Φλεβάρη 1962.
Νίκος Ζαχαριάδης».
Στις 8 του Απρίλη 1962 ο Εισαγγελέας επέστρεψε το παραπάνω γράμμα στην Πρεσβεία με συνημμένο σημείωμα πως η αίτηση του Νίκου Ζαχαριάδη δεν έγινε δεκτή και το γράμμα να δοθεί στον αποστολέα.
Ύστερα από την αρνητική απάντηση που πήρε απ’ τον Εισαγγελέα, ο σ. Ν. Ζαχαριάδης έδωσε, στις 10 Απρίλη του 1962 στον κ. Ορφέα Οικονομίδη στο Λονδίνο, την παρακάτω απάντηση. Δίνω ολόκληρο το κείμενο της απάντησης επίσης από το χειρόγραφο:
1) «Θεωρεί τον εαυτό του υποχρεωμένο να δώσει λόγο στον Ελληνικό Λαό για τη δράση του. Και μιας και δεν έχει άλλον τρόπο, είναι έτοιμος να το κάνει αυτό και από το Βήμα της Ελληνικής Δικαιοσύνης.
2) Πάντα αισθάνεται ένα βάρος, γιατί αυτός ο κύριος «ένοχος» έμεινε λεύτερος, ενώ άλλοι καλοί αγωνιστές βρίσκονται φυλακή και εξορία.
3) Γέρασε, πάτησε κοντά τα εξήντα και θέλει να πεθάνει στην Ελλάδα.
Υστερόγραφο: Ο Ζαχαριάδης ξεκαθάρισε, με το ΚΚΕ δεν έχει κανέναν ανοιχτό λογαριασμό και δεν θα επιτρέψει να γίνεται καμιά εκμετάλλευση ούτε σε βάρος του ΚΚΕ, ούτε σε βάρος του ΚΚΣΕ, ούτε σε βάρος του αγώνα του Λαού μας, ούτε σε βάρος του παγκόσμιου επαναστατικού κινήματος».
Γιατί ο σ. Ν.Ζαχαριάδης κατέφυγε σ’ αυτήν την ενέργεια; Απλούστατα γιατί στη θέση που βρίσκονταν ήταν ο μόνος τρόπος που θα μπορούσε να υπερασπιστεί την ορθότητα της πολιτικής του Κόμματος και μαζί μ’ αυτό να αποδείξει και την αθωότητά του, μιας και στην «7η Ολομέλεια» και μετά δεν του δίνονταν τέτοια δυνατότητα.
Η σωστότητα των επαναστατικών ενεργειών του Ν.Ζαχαριάδη φάνηκε και από την άρνηση της κυβέρνησης του Κ.Καραμανλή και του Εισαγγελέα να του δεχτούνε έστω και χειροδεμένο σαν κρατούμενο, γιατί καταλάβαιναν πως ο σ. Ζαχαριάδης από κρατούμενος θα μετατρέπονταν σε δεινός κατήγορος επικίνδυνος για το καθεστώς της Αθήνας γι’ αυτό και απόφυγαν την ανοιχτή αναμέτρηση μαζί του. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η ασφάλεια απαγόρευσε τη δημοσίευση τόσο του γράμματος προς τον Εισαγγελέα, όσο και της συνέντευξης
Δεν ήταν μικρότερο το ξάφνιασμα, η σύγχυση και ο πανικός των σοβιετικών και ελλήνων φραξιονιστών - πραξικοπηματιών γιατί ένοιωθαν πολύ καλά το ανελέητο ξεσκέπασμα που τους περίμενε. Γι’ αυτό χωρίς καθυστέρηση, ενεργώντας πάλι «λενινιστικά» τον εξόρισαν τούτη τη φορά στο απομακρυσμένο, παγωμένο και άγνωστο ως τότε Σουργκούτ, αφού το 1965 χτίστηκε το χωριό αυτό και απέχει από το επαρχιακό κέντρο Τιουμέν 850 χιλιόμετρα περίπου, με τη σταθερή απόφαση να τον εξοντώσουν βιολογικά. Πράγμα που το πραγματοποίησαν την 1η Αυγούστου 1973 έντεκα μόλις μήνες πριν τη μεταπολίτευση στην Ελλάδα. Το θάνατό του μας τον ανήγγειλαν στην Τασκέντη στις 10 Αυγούστου, για ευνόητους λόγους ενώ την είδηση για το θάνατο του Γ. Παπανδρέου την δημοσίευσαν την ίδια μέρα.
Πριν κλείσω θέλω να διευκρινίσω δυο σημεία της συνέντευξης
α) Γιατί ο Ν.Ζαχαριάδης έδωσε τη συνέντευξη του σε τρίτο πρόσωπο; Οι ιδιόρρυθμες συνθήκες κράτησής του επέβαλαν αυτή την εξαίρεση από τον κανόνα. Τώρα μπορούμε να το πούμε, δεν έγιναν ερωτήσεις - απαντήσεις αλλά με ενδιάμεσο, τρίτο πρόσωπο στάλθηκαν οι απαντήσεις αφού ο ένας ήταν κρατούμενος στο Μποροβιτσί και ο άλλος ο δημοσιογράφος στο εξωτερικό.
β) Γιατί ο Ν .Ζαχαριάδης λέει δεν έχω ανοιχτό λογαριασμό ούτε με το ΚΚΕ, κλπ.; Μα γιατί αυτή είναι η αλήθεια. Λογαριασμό είχε ως την τελευταία στιγμή της ζωής του, που αντίκρισε τους δήμιούς του Μπρέζνιεφ -Κοσύγκιν, με ορισμένα εκφυλισμένα σοβιετικά - κομματικά στελέχη και τις θλιβερές ηγεσίες - μαριονέτες των 2 "Κ"ΚΕ, τους φραξιονιστές.
Γιατί ακόμα ο διορατικός Ζαχαριάδης που έβλεπε 25-30 χρόνια μπροστά, ήθελε να αποφευχθεί ο διασυρμός και η κατασυκοφάντηση του επαναστατικού ΚΚΕ ειδικά, του σοσιαλιστικού συστήματος και η κομμουνιστική ιδέα γενικότερα. Καημένε Νίκο που είσαι να δεις σήμερα πολλούς από τους «συνεργάτες σου» αυτούς που έστελνες σε ανώτατες κομματικές στρατιωτικές και άλλες σχολές σαν το Φλωράκη, το Φαράκο, την Κουκούλου, τον «διαφωτιστή» Λ. Ελευθερίου και τόσους και τόσους άλλους καριερίστες - μηδενιστές που δεν άφησαν ούτε λιθαράκι όρθιο από το Κόμμα της Εργατικής Τάξης το ηρωικό Κουκουέ, που εσύ επικεφαλής με χιλιάδες πρωτοπόρους κομμουνιστές - αγωνιστές έχτιζες και στερέωνες τόσα χρόνια.
Αυτή είναι η αληθινή ιστορία των γραμμάτων του ΓΓ. του ΚΚΕ και καμιά διαστρέβλωση από τους φραξιονιστές δεν θα περάσει.
Αλμυρός, 2 Γενάρη 1991
Γιάννης Β. Καραστάθης
Επειδή ο Ν. Ζαχαριάδης κατηγορείται από τους φραξιονιστές δολοφόνους του για υπαρχτά, μα κυρίως για ανύπαρχτα λάθη του ΚΚΕ της περιόδου 1931 - 1956 καθώς και για την απόφαση του να κατέβει στην Ελλάδα για να δικαστεί, παρουσιάζοντάς το σαν δειλία και λιποψυχία - ενώ γνωρίζουν πολύ καλά ότι στο χέρι του ήταν να παραμείνει ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ αν υποχωρούσε στις πιέσεις των σοβιετικών αναθεωρητών - δίνω στη δημοσιότητα τα δυο γράμματα του σ. Νίκου Ζαχαριάδη προς την Εισαγγελία πλημμελειοδικών Αθηνών, και στον τότε συντάχτη της εφημερίδας «Τα Νέα», Ορφέα Οικονομίδη.
Λίγα λόγια για τους νέους αγωνιστές που αγνοούν τα γεγονότα.
Η «6η Ολομέλεια» του 1956, συγκλήθηκε από τους σοβιετικούς αναθεωρητές με σκοπό να περάσουν την οπορτουνιστική γραμμή τους, το «ειρηνικό πέρασμα» από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό... Είναι αντικαταστατική και παράνομη, γιατί πριν 71 μέρες, στις 28-29.12.1955 είχε συνέλθει η 5η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ, που οι αποφάσεις της ψηφίστηκαν σχεδόν ομόφωνα. Καταψήφισε μόνο ο Κ. Κοληγιάννης και βασικά το σημείο που αφορούσε την κριτική στο άτομό του για τη λούφα του στην παρανομία. Είναι δε και παράνομη γιατί τη συγκαλεί ξένο κόμμα, το ΚΚΣΕ με διαγραμμένα από το κόμμα μας «στελέχη» τύπου Μ. Παρτσαλίδη, Μ. Βαφειάδη, Ζ. Ζωγράφου, Δ. Παπαδόπουλο, κ.α. Είναι ακόμα αντικαταστατική και παράνομη γιατί σ’ αυτή δεν πήραν μέρος ο ΓΓ του ΚΚΕ σ. Ν. Ζαχαριάδης, πολλά μέλη της ΚΕ που βρίσκονταν στο εξωτερικό, μα και χωρίς την έγκριση ή έστω τη συγκατάθεση των παράνομων και φυλακισμένων μελών του Π.Γ. και της ΚΕ του ΚΚΕ στην Ελλάδα.
Αυτό το ομολόγησε και ο Χ. Φλωράκης ύστερα από απαίτησή μας, σε μια συγκέντρωση στελεχών στην Τασκένδη, στις 28.12.1972 μέρα Πέμπτη και το επανέλαβε το 1973 και ο Κ. Λουλές λέγοντας: «Εμείς τις αποφάσεις της 6ης Ολομέλειας τις πληροφορηθήκαμε μέσω της ΕΔΑ ύστερα από (2) δυο χρόνια». Κι αυτό τη στιγμή που γνώριζαν, ότι μέχρι το 1956 τις αποφάσεις του Κόμματος τα μέλη της ΚΕ στις φυλακές ή στην παρανομία τις πληροφορούνταν την ίδια ή το πολύ την άλλη μέρα. Στην «Ολομέλεια» καθαίρεσαν το Ν. Ζαχαριάδη και άλλα μέλη του ΠΓ και της ΚΕ του Κόμματος. Αυτό όμως δεν ήταν αρκετό, για το θάψιμο της επαναστατικής γραμμής του ΚΚΕ, απαιτούνταν και διοικητικά, εξοντωτικά μέτρα και αυτό έγινε στην «7η Ολομέλεια» το 1957.
Στη συναγωγή αυτή εξαπολύθηκε ένα οργανωμένο εξοντωτικό πογκρόμ ενάντια σε όποιον αντιστέκονταν στο χρουτσωφικό αναθεωρητισμό. Κύριος πάντα στόχος ήταν ο Νίκος Ζαχαριάδης, ο ατρόμητος και ο συνεπέστερος κομμουνιστής της Ελλάδας. Στην «7η Ολομέλεια» του 1957, που άρχισε κι αυτή στο Βουκουρέστι και «τέλειωσε» στο βαγόνι καθοδόν προς τη Μόσχα, γιατί οι διαφωνίες του χωρίς αρχές συγκολήματος έφτασαν σε αδιέξοδο, ύστερα από το ανελέητο ξεσκέπασμα που τους έκανε ο σ. Νίκος Ζαχαριάδης, παρά του ότι του δώσαν μόνο είκοσι λεπτά να μιλήσει για μια δράση 26 χρόνων. Εκείνον όμως που κουρέλιασε κυριολεχτικά ήταν η μαριονέτα του Χρουστσόφ, ο Φιλανδό - εβραίος Οτο Κουουσίνεν. Αυτόν λοιπόν τον «εκπρόσωπο» ο Νίκος τον «διέλυσε» μόνο με μια φράση: «Εσένα σου στείλανε εδώ να μας διορθώσεις τα φρύδια και συ μας έβγαλες τα μάτια».
Σ’ αυτήν τη συναγωγή κάθε αντικομματικού στοιχείου, διέγραψαν το σ. Νίκο Ζαχαριάδη από το κόμμα και αμέσως τον εξόρισαν στο Μποροβιτσί ένα χωριό της επαρχίας Νόβγκοροντ, τοποθετώντας τον «Δασοφύλακα». Ο Ν. Ζαχαριάδης, όντας εξόριστος ούτε στιγμή δεν έπαψε να αγωνίζεται ενάντια στη συμφορά που βρήκε το ΚΚΕ, όσο και κατά της προσωπικής του τραγωδίας. Με την ιδιότητα του μέλους του ΚΚΣΕ έγραψε πολλά γράμματα στο Προεδρείο του ΚΚΣΕ, στο «Κ»ΚΕ και στα «αδελφά» κόμματα να κατεβάσουν τα πορίσματά τους και να αποδείξουν την ενοχή του προβοκάτορα, που του καταλόγισαν στην «7η Ολομέλεια».
Τους έγραφε επίσης να του επιτρέψουν να φύγει στην Ιταλία ή στη Γαλλία και από κει θάβρισκε τρόπο να κατεβεί στην Ελλάδα παράνομα. Παρόλο που του σ. Νίκου του είχε γίνει πια συνείδηση, ότι στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα, ωστόσο στις 2 Γενάρη του 1962 ξανάγραψε στο Προεδρείο του ΚΚΣΕ με την απαίτηση να του απαντήσουν μέσα σε ένα μήνα, σε αντίθετη περίπτωση θα ενεργούσε μόνος του. Ποιός απλός θνητός έχει το δικαίωμα να στερήσει από έναν άνθρωπο να του αποδείξουν την ενοχή του; Έγραφε. Οι τυχοδιώκτες όμως Χρουτσώφ, Πανομαριώφ, Τοπόρικοφ, κ.α. θρασύδειλοι και ύπουλοι όπως είναι προτίμησαν και τούτη τη φορά να φυγοδικήσουν. Ύστερα από όλα αυτά ο σύντροφος Ζαχαριάδης προέβηκε στις ποιό κάτω ενέργειες:
Την 1 του Φλεβάρη 1962 γράφει γράμμα στην Ελληνική Πρεσβεία στη Μόσχα. Επειδή όμως δεν πήρε απάντηση, γιατί το γράμμα του κατακρατήθηκε από τις σοβιετικές αρχές γι’ αυτό στις 11 του ίδιου μήνα πήγε προσωπικά στην Πρεσβεία και επέδωσε αντίγραφο του προηγούμενου γράμματος . Δίνω αμέσως τα δυο γράμματα όπως έχουν στο πρωτότυπο:
«Προς την Ελληνικήν Πρεσβείαν στη Μόσχα.
Σας παρακαλώ αν δεν έχετε αντίρρηση να στείλετε το γράμμα αυτό στον προορισμό του. Θα σας ενοχλήσω μετά ένα μήνα όταν θα θελήσω να μάθω αν ήρθε απάντηση. Μόσχα, 1 του Φλεβάρη 1962.
Διατελώ
Νίκος Ζαχαριάδης».
«Προς τον Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Αθηνών.
Παρακαλώ να μου γνωρίσετε αν εκκρεμούν ενάντιά μου, κατηγορίες για την κομμουνιστική - επαναστατική μου δράση ενάντια στην αστιτσιφλικάδικη αντίδραση και την υποδούλωση της Ελλάδας στον ξένο, τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό. Πιστεύω ότι στις κρίσιμες στιγμές που περνάει ο λαός και η Ελλάδα και η παραμικρή συμβολή στον αγώνα για τη Δημοκρατία, Ειρήνη, την Ανεξαρτησία και το Σοσιαλισμό, για την υπεράσπιση της τύχης και των επαναστατικών παραδόσεων του Λαού μας είναι αναγκαία και επιβεβλημένη.
Εφόσον ενάντιά μου εκκρεμούν κατηγορίες και εφόσον θα μου επιτραπεί, είμαι έτοιμος να γυρίσω στην Ελλάδα για να αντιμετωπίσω και ανατρέψω ακόμα μια φορά και μπροστά στην Καραμανλική Δικαιοσύνη την υπόθεση του Λαού που με γέννησε με ανάδειξε και μου έδωσε την τιμή να με συγκαταλέξει στις γραμμές του σαν αγωνιστή.
Μόσχα, 1 του Φλεβάρη 1962.
Νίκος Ζαχαριάδης».
Στις 8 του Απρίλη 1962 ο Εισαγγελέας επέστρεψε το παραπάνω γράμμα στην Πρεσβεία με συνημμένο σημείωμα πως η αίτηση του Νίκου Ζαχαριάδη δεν έγινε δεκτή και το γράμμα να δοθεί στον αποστολέα.
Ύστερα από την αρνητική απάντηση που πήρε απ’ τον Εισαγγελέα, ο σ. Ν. Ζαχαριάδης έδωσε, στις 10 Απρίλη του 1962 στον κ. Ορφέα Οικονομίδη στο Λονδίνο, την παρακάτω απάντηση. Δίνω ολόκληρο το κείμενο της απάντησης επίσης από το χειρόγραφο:
1) «Θεωρεί τον εαυτό του υποχρεωμένο να δώσει λόγο στον Ελληνικό Λαό για τη δράση του. Και μιας και δεν έχει άλλον τρόπο, είναι έτοιμος να το κάνει αυτό και από το Βήμα της Ελληνικής Δικαιοσύνης.
2) Πάντα αισθάνεται ένα βάρος, γιατί αυτός ο κύριος «ένοχος» έμεινε λεύτερος, ενώ άλλοι καλοί αγωνιστές βρίσκονται φυλακή και εξορία.
3) Γέρασε, πάτησε κοντά τα εξήντα και θέλει να πεθάνει στην Ελλάδα.
Υστερόγραφο: Ο Ζαχαριάδης ξεκαθάρισε, με το ΚΚΕ δεν έχει κανέναν ανοιχτό λογαριασμό και δεν θα επιτρέψει να γίνεται καμιά εκμετάλλευση ούτε σε βάρος του ΚΚΕ, ούτε σε βάρος του ΚΚΣΕ, ούτε σε βάρος του αγώνα του Λαού μας, ούτε σε βάρος του παγκόσμιου επαναστατικού κινήματος».
Γιατί ο σ. Ν.Ζαχαριάδης κατέφυγε σ’ αυτήν την ενέργεια; Απλούστατα γιατί στη θέση που βρίσκονταν ήταν ο μόνος τρόπος που θα μπορούσε να υπερασπιστεί την ορθότητα της πολιτικής του Κόμματος και μαζί μ’ αυτό να αποδείξει και την αθωότητά του, μιας και στην «7η Ολομέλεια» και μετά δεν του δίνονταν τέτοια δυνατότητα.
Η σωστότητα των επαναστατικών ενεργειών του Ν.Ζαχαριάδη φάνηκε και από την άρνηση της κυβέρνησης του Κ.Καραμανλή και του Εισαγγελέα να του δεχτούνε έστω και χειροδεμένο σαν κρατούμενο, γιατί καταλάβαιναν πως ο σ. Ζαχαριάδης από κρατούμενος θα μετατρέπονταν σε δεινός κατήγορος επικίνδυνος για το καθεστώς της Αθήνας γι’ αυτό και απόφυγαν την ανοιχτή αναμέτρηση μαζί του. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η ασφάλεια απαγόρευσε τη δημοσίευση τόσο του γράμματος προς τον Εισαγγελέα, όσο και της συνέντευξης
Δεν ήταν μικρότερο το ξάφνιασμα, η σύγχυση και ο πανικός των σοβιετικών και ελλήνων φραξιονιστών - πραξικοπηματιών γιατί ένοιωθαν πολύ καλά το ανελέητο ξεσκέπασμα που τους περίμενε. Γι’ αυτό χωρίς καθυστέρηση, ενεργώντας πάλι «λενινιστικά» τον εξόρισαν τούτη τη φορά στο απομακρυσμένο, παγωμένο και άγνωστο ως τότε Σουργκούτ, αφού το 1965 χτίστηκε το χωριό αυτό και απέχει από το επαρχιακό κέντρο Τιουμέν 850 χιλιόμετρα περίπου, με τη σταθερή απόφαση να τον εξοντώσουν βιολογικά. Πράγμα που το πραγματοποίησαν την 1η Αυγούστου 1973 έντεκα μόλις μήνες πριν τη μεταπολίτευση στην Ελλάδα. Το θάνατό του μας τον ανήγγειλαν στην Τασκέντη στις 10 Αυγούστου, για ευνόητους λόγους ενώ την είδηση για το θάνατο του Γ. Παπανδρέου την δημοσίευσαν την ίδια μέρα.
Πριν κλείσω θέλω να διευκρινίσω δυο σημεία της συνέντευξης
α) Γιατί ο Ν.Ζαχαριάδης έδωσε τη συνέντευξη του σε τρίτο πρόσωπο; Οι ιδιόρρυθμες συνθήκες κράτησής του επέβαλαν αυτή την εξαίρεση από τον κανόνα. Τώρα μπορούμε να το πούμε, δεν έγιναν ερωτήσεις - απαντήσεις αλλά με ενδιάμεσο, τρίτο πρόσωπο στάλθηκαν οι απαντήσεις αφού ο ένας ήταν κρατούμενος στο Μποροβιτσί και ο άλλος ο δημοσιογράφος στο εξωτερικό.
β) Γιατί ο Ν .Ζαχαριάδης λέει δεν έχω ανοιχτό λογαριασμό ούτε με το ΚΚΕ, κλπ.; Μα γιατί αυτή είναι η αλήθεια. Λογαριασμό είχε ως την τελευταία στιγμή της ζωής του, που αντίκρισε τους δήμιούς του Μπρέζνιεφ -Κοσύγκιν, με ορισμένα εκφυλισμένα σοβιετικά - κομματικά στελέχη και τις θλιβερές ηγεσίες - μαριονέτες των 2 "Κ"ΚΕ, τους φραξιονιστές.
Γιατί ακόμα ο διορατικός Ζαχαριάδης που έβλεπε 25-30 χρόνια μπροστά, ήθελε να αποφευχθεί ο διασυρμός και η κατασυκοφάντηση του επαναστατικού ΚΚΕ ειδικά, του σοσιαλιστικού συστήματος και η κομμουνιστική ιδέα γενικότερα. Καημένε Νίκο που είσαι να δεις σήμερα πολλούς από τους «συνεργάτες σου» αυτούς που έστελνες σε ανώτατες κομματικές στρατιωτικές και άλλες σχολές σαν το Φλωράκη, το Φαράκο, την Κουκούλου, τον «διαφωτιστή» Λ. Ελευθερίου και τόσους και τόσους άλλους καριερίστες - μηδενιστές που δεν άφησαν ούτε λιθαράκι όρθιο από το Κόμμα της Εργατικής Τάξης το ηρωικό Κουκουέ, που εσύ επικεφαλής με χιλιάδες πρωτοπόρους κομμουνιστές - αγωνιστές έχτιζες και στερέωνες τόσα χρόνια.
Αυτή είναι η αληθινή ιστορία των γραμμάτων του ΓΓ. του ΚΚΕ και καμιά διαστρέβλωση από τους φραξιονιστές δεν θα περάσει.
Αλμυρός, 2 Γενάρη 1991
Γιάννης Β. Καραστάθης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου