Εκδήλωση της Κίνησης στην Αθήνα στις 20 Μάη

Ένα χρόνο μετά τη χρεοκοπία της ελληνικής οικονομίας, ένα χρόνο μετά την κατοχική οικονομική επιδρομή του τριμερούς ιμπεριαλιστικού διευθυντήριου είναι η ώρα να δούμε το «που βρισκόμαστε», να γίνει αποτίμηση της λαίλαπας, να γίνει αποτίμηση της έως τώρα λαϊκής αντίδρασης, να απαντηθούν σκληρά μα αναγκαία ερωτήματα:

Πως είναι δυνατόν να έχουν τσαλαπατηθεί σε τόσο μικρό διάστημα, τόσες εργατικές και λαϊκές καταχτήσεις, το εργατικό εισόδημα να έχει πιεστεί στα πιο χαμηλά επίπεδα επιβίωσης (μια απώλεια τουλάχιστον 30%), η ανεργία να καλπάζει , η νέα εργατική βάρδια να αντιμετωπίζει το μέλλον ανάμεσα στις συμπληγάδες της ανεργίας που πλησιάζει για τους νέους στο 45% και την επισφαλή-εντατικοποιημένη-ελαστική-αστεία αμειβόμενη «απασχόληση», οι απόμαχοι της δουλειάς να ληστεύονται κατά δυο συντάξεις το χρόνο, οι εργασιακές σχέσεις να τσαλαπατιούνται και να καθιερώνονται «ατομικές συμβάσεις» γαλέρας χωρίς καμιά κατοχύρωση, τα σχολεία της φτωχολογιάς να συγχωνεύονται και να καταργούνται, τα δημόσια νοσοκομεία να υπολειτουργούν και να κλείνουν, η φτωχή αγροτιά και οι μικρο-αυτοαπασχολούμενοι της πόλης να καταστρέφονται, ο δημόσιος πλούτος να ξεπουλιέται στα ξένα μονοπώλια έναντι πινακίου φακής, να ετοιμάζεται κόψιμο ακόμη και του ΕΚΑΣ, να θάβεται στο άμεσο μέλλον το πιο ανεπαρκές επίδομα ανεργίας σ’ ολόκληρη την Ευρώπη, να μπαίνουν στο στόχαστρο τα ψίχουλα που δίνονται στους πολύτεκνους, στους ανάπηρους στο όνομα της «κοινωνικής δικαιοσύνης», η ακρίβεια να καλπάζει παρόλη τη συρρίκνωση της λαϊκής κατανάλωσης, οι έμμεσοι λαϊκοί φόροι να αυξάνονται................... (και οι «αναθεωρήσεις του μνημονίου», τα νέα αντεργατικά μέτρα, η τρελή κούρσα συνεχούς αύξησης του χρέους με ειδεχθέστερους κάθε φορά όρους να συνεχίζεται, η κερδοφορία των μεγαλοκαπιταλιστών «να αντέχει» και να εκμεταλλεύεται την απόσυρση των αδύνατων που καταρρέουν, όλα αυτά να μην έχουν σταματημό από μια κυβέρνηση υπηρέτη των ιμπεριαλιστών και το σύνολο των αστικών και ρεβιζιονιστικών δυνάμεων πολιτικών δυνάμεων που ανοιχτά ή υπόγεια την στηρίζουν).

Πως είναι δυνατόν ενώ ένα μεγάλο κομμάτι της εργατικής τάξης και της φτωχολογιάς πόλης και χωριού ζει στην απόλυτη εξαθλίωση, όταν χιλιάδες ζουν πραγματικά κατάσταση πείνας, ενώ η απελπισία των πολλών απλώνεται, η λαϊκή αντίσταση ως τώρα να μην έχει καταφέρει να αποτρέψει ούτε ένα μέτρο αυτής της λαίλαπας, να μην έχει κερδίσει ούτε μια μικρή επιμέρους νίκη, να μην έχει «επιστρέψει» στην κυβέρνηση και στα αφεντικά της, κανένα νομοσχέδιο ή ψηφισμένο νόμο του αίσχους?

Η μέχρι τώρα αντίσταση είναι χωρίς μπούσουλα. Η ρεβιζιονιστική αριστερά με επικεφαλής το σοσιαλδημοκρατικό «Κ»ΚΕ, κάνει τα πάντα για να αποκοιμίσει το κίνημα, απέναντι σε μιαν ενιαία αστική τάξη που πέρα από παιχνίδια και φραστικές διαφοροποιήσεις, προασπίζει τη στρατηγική επιλογή της για ΠΑΡΑΜΟΝΗ της χώρας στην ιμπεριαλιστική ΕΕ και σαν κατάληξη, την με κάθε τρόπο «εξυπηρέτηση» του χρέους, απότοκου της ΕΞΑΡΤΗΣΗΣ και της καταλήστευσης από τους ιμπεριαλιστές και τους πνιγμένους στα σκάνδαλα- που πάντα καλύπτονται-ντόπιους πολιτικούς της εκπροσώπους.

Η «επίσημη και ανεπίσημη» αριστερά φάνηκε πολύ «λίγη» για τόσο δύσκολες και ζόρικες εποχές. Ακόμη και τώρα δεν παραδέχεται ανοιχτά καν την ύπαρξη της χρεοκοπίας, όπως κρύβει τον απόλυτα εξαρτημένο χαραχτήρα του ελληνικού καπιταλισμού, παίζοντας το παιχνίδι των μεγαλοαστών για να παραλύσει το λαϊκό κίνημα, απέναντι σε κάτι που βιώνεται τόσο επώδυνα, έτσι που είναι εύκολο να οδηγήσει σε απραξία απελπισίας αυτόν, που όντας ήδη αδύναμος χτυπιέται τώρα από παντού. Νεολογισμοί, φτηνές αναλύσεις που υποτιμούν το βάρος και το βάθος της κατάστασης, καμία ανάλυση και καμία αναφορά στον εξαρτημένο χαραχτήρα του ελληνικού καπιταλισμού που αυτός κύρια γέννησε σε συνθήκες της γενικής κρίσης τη χρεοκοπία, τυχάρπαστες αναλύσεις για τη σημερινή ταξική διάρθρωση στην Ελλάδα και αναμάσημα παλαιοτροτσκιστικών αστειοτήτων για δήθεν «μικροιμπεριαλιστική Ελλάδα», ανυπαρξία μιας πολιτικής γραμμής ΑΠΑΝΤΗΣΗΣ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΑΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ, που θα ενοποιεί τα επιμέρους αιτήματα και αγώνες, θα πετυχαίνει την αγωνιστική συνάντηση της εργατικής τάξης, της φτωχολογιάς, των νέων, των απόμαχων της δουλειάς, των ανέργων , των μεταναστών προλετάριων. Που θα έχει ένα ορατό και ενιαίο πολιτικό «δια ταύτα», που θα ενισχύει τα επιμέρους αιτήματα και μάχες και παράλληλα θα ενισχύεται από αυτές και τη νικηφόρα έκβασή τους. Που θα ξετινάζει την ιδεολογία του τρόμου και τα ψέματα περί «μονόδρομου», αφού «η κόλαση» δεν θα έρθει από την απάντηση του κινήματος όπως διατείνονται οι αστοί πολιτευτές και ακολουθητές τους, αλλά είναι ΗΔΗ εδώ τώρα παρούσα και αυτήν πρέπει να χτυπήσουμε, στο πρόσωπο της εξαθλίωσης, της φασιστικοποίησης που τη συνοδεύει, της επιδρομής του ρατσισμού και κάθε αντιδραστικής ιδεαλιστικής δοξασίας.

Μια ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ που απαιτεί και βοηθά στην ενότητα της εργατικής τάξης, κόντρα στην προδοτική πολιτική της ταξικής συνεργασίας των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και των ρεφορμιστικών ηγεσιών όλων των συνδικαλιστικών παρατάξεων και επιπλέον τις διασπαστικές, δεξιές απεργοσπαστικές κινήσεις του ΠΑΜΕ, που μαζί με όσους «ζηλεύουν τη δόξα του», στηρίζει ανοιχτά το ευκολότερο πέρασμα των μέτρων, που άλλωστε σύμφωνα με τον πολιτικό του πάτρωνα είναι «μέτρα ρουτίνας».

Η Κίνηση για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55, απευθύνεται στην εργατική τάξη, τη φτωχή αγροτιά, τη νεολαία, τα λαϊκά στρώματα και προτείνει αυτό που μπορεί να είναι η πραγματικά ταξική στάση στις σημερινές συνθήκες:

• ΕΞΟΔΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΕ-ΟΝΕ-ΕΥΡΩ

• ΜΗ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΚΑΙ ΑΡΝΗΣΗ ΠΛΗΡΩΜΗΣ ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ ΤΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ ΧΡΕΟΥΣ

Καλούμε στη συγκέντρωση-συζήτηση ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 20 ΜΑΗ 18.30 μμ στο ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ (ΑΙΘΟΥΣΑ ΓΚΙΝΗ) για να συζητήσουμε: Συγκεκριμένα, με εργαλείο τα πραγματικά στοιχεία, να αντιπαρατεθούμε όπου αυτό είναι αναγκαίο, να προσεγγίσουμε επώδυνα αλλά συγκεκριμένα με όπλο τον επαναστατικό μαρξισμό το «σήμερα» και τις απαιτήσεις του, για να υπάρξει «αύριο», από καλύτερες θέσεις στη ταξική πάλη, που δεν έχει «νεκρούς χρόνους» και αναμονές.

Είναι χρέος των κομμουνιστών να προτείνουν με ευθύτητα και ευθύνη τις θέσεις τους και αυτό κάνουμε, συζητώντας με κάθε αγωνιστή που πιστεύει στην επαναστατική προοπτική.