Σχολεία, περιφερειακά ΑΕΙ & ΤΕΙ, νοσοκομεία που ήδη είναι σε απόλυτη ανεπάρκεια, τοπικά υποκαταστήματα ΙΚΑ κλείνουν.... ή «συγχωνεύονται». Ας υπολογίσει κανείς παιδιά του δημοτικού που δεν έχουν σχολείο σε απόσταση 4,5-5 χιλιομέτρων, ας σκεφτεί την κατάσταση που θα δημιουργηθεί στο υποκατάστημα του ΙΚΑ Ν. Λιοσίων που δεν έχει μόνον να εξυπηρετήσει εκατοντάδες χιλιάδες με το μισό προσωπικό λόγω της βίαιης απόλυσης όλων των συμβασιούχων, αλλά επιπρόσθετα θα εξυπηρετεί....και ολόκληρο το Καματερό.
Αυτό σημαίνει απλά, φτωχά παιδιά της εργατικής τάξης που βίαια αποβάλλονται από την εκπαίδευση, σημαίνει γέρους και άρρωστους ανθρώπους να πεθαίνουν μια ώρα νωρίτερα και μάλιστα χωρίς να σέβεται κανείς την αξιοπρέπειά τους, στιβάζοντάς τους σαν πράγματα.
Και δεν είναι μόνον αυτά, κλείνουν τα πάντα.... σε κάθε νομό αν υπήρχαν περισσότερα από ένα νοσοκομεία (ανεξάρτητα πληθυσμού, καθετοποίησης νοσοκομείων) μένει πια μόνον ένα και σε πλήρη υποβάθμιση με μείωση χρηματοδότησης και επιπλέον σε μεγάλες πόλεις παραμένει μόνο το διακοσμητικό κέντρο υγείας που ο κανόνας το θέλει χωρίς γιατρούς, μηχανήματα, νοσηλευτές. Ολόκληρη η Αττική μένει με ένα μόνο παιδιατρικό νοσοκομείο, καταργούνται τα ογκολογικά και ο νομός μένει με δυο πανάρχαια και υπερσυσσωρευμένα, ολόκληρη η Δυτική Αττική στιβάζεται στο-πάλαι ποτέ ερευνητικό Πανεπιστημιακό-Αττικό, που γίνεται πια μια εύκολη λύση –«αποθήκης» ασθενών, λόγω των χώρων του.
Οι Πανεπιστημιακές σχολές Κρήτης, Δ. Μακεδονίας, Αιγαίου, ειδικά όσες αφέθηκαν στη μοίρα τους χωρίς πόρους, χωρίς σύνδεση με παραγωγικό σχεδιασμό, θεωρούνται «χαμηλής ζήτησης» και καταργούνται, χωρίς κανείς να απολογηθεί σε μια τέτοια εποχή τι θα σημάνει αυτό, τόσο για την έκρηξη της ανεργίας των νέων, όσο και για την τοπική οικονομία των συγκεκριμένων περιοχών.
Το μαχαίρι δεν αφήνει τίποτε, όλα στην υπηρεσία «της απόγνωσης του πολίτη», αφού καταργούνται τοπικές εφορίες, τελωνεία, και υπάρχει η- προς το παρόν- σιωπή για τα τοπικά υποκαταστήματα του ΟΑΕΔ, αφού ολόκληρος ο Οργανισμός με τη σημερινή του μορφή, πάει – διακηρυγμένα – για κατάργηση, στο ούτως ή άλλως αστείο προνιακό του σκέλος.
Υπάρχουν κάποιοι που ανακαλύπτουν τώρα τον Καλλικράτη και την «ελληνική καντονοποίηση», που τώρα καταλαβαίνουν την απόλυτη σχέση του με την οικονομική κατοχή της χρεοκοπημένης Ελλάδας, που μόλις τώρα βλέπουν τι είδους εργαλείο της παραπέρα απόλυτης εξαθλίωσης του λαού, αποτελεί.
Λίγο καιρό πριν, στις αυτοδιοικητικές εκλογές σφύριζαν κλέφτικα, δεν μιλούσαν για την ταξική ουσία της εφαρμογής του, εξέλεγαν βερμπαλιστικά για «αγώνα στα πλαίσιά του» και τα λοιπά προδοτικά που έχουν συνηθίσει να λένε, όταν σαν αστοί πολιτευτές, ψηφοθηρούν.
Η Κίνηση για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55, είχε με σαφήνεια αναλύσει από τις αρχές του προηγούμενου Οκτώβρη, την ουσία της ρύθμισης, αναλύοντας γιατί ο Καλλικράτης είναι για μετωπική μάχη ενάντιά του και όχι για «παρέμβαση στα πλαίσιά του», σε μια λογική κοινοβουλευτικού κρετινισμού.
Ο «Καλλικράτης» σαν συνέχεια του «Καποδίστρια», είναι μια νεοφιλελεύθερη ψευδεπίγραφη διοικητική αναδιάταξη (δήθεν «αποκέντρωση»), που από τη μια συρρικνώνει τελείως το απομεινάρι του «κοινωνικού κράτους» και από την άλλη αυξάνει με τις ρυθμίσεις που τον διέπουν την παραπέρα φορομπηξία των λαϊκών στρωμάτων, μέσω σειράς νέων δημοτικών τελών που εγκαινιάζει.
Ο «Καποδίστριας» σύμφωνα με τις ντιρεκτίβες της ΕΕ, εκχώρησε όλες τις ευθύνες σχετικές με σχολική στέγη (ΟΑΣΚ) και πρωτοβάθμια υγειονομική περίθαλψη (τοπικά ιατρεία και υπηρεσίες ΙΚΑ) στους ΟΤΑ, κόβοντας μαχαίρι όλα τα απευθείας κρατικά κονδύλια για τις μείζονες αυτές κοινωνικές παροχές, ανοίγοντας παραπέρα το ταξικό ρήγμα από περιοχή σε περιοχή, σε πλήρη αντίθεση ακόμη και με τα οριζόμενα για τα συγκεκριμένα θέματα, σαν συνταγματικές επιταγές-υποχρεώσεις του κράτους.
Τα χρήματα που δεν δίνονται πλέον και που τώρα με τη θέσπιση των περιφερειών μηδενίζονται και στο θέμα της Υγείας, που ως τώρα υπήρχε ακόμη κεντρική χρηματοδότηση σε κάποιους τομείς παροχών θα δίνονται πια μόνον έμμεσα μέσω των ΚΑΠ (κεντρικών αυτοτελών πόρων), που συνίστανται σε ποσοστό από το σύνολο της φορολογίας και ειδικά των τελών κυκλοφορίας. Δεν χρειάζεται να ειπωθεί πως ποτέ από τη θέσπιση του «Καποδίστρια» οι εισπράξεις λόγω υστέρησης των φορολογικών εσόδων δεν ξεπέρασαν το 65% όσων ήταν προϋπολογισμένα και τώρα με την χρεοκοπία, το χάρισμα των φοροκλεμμένων στους καπιταλιστές μέσω της περαίωσης θα μειωθούν παραπέρα, όπως άλλωστε αναίσχυντα παραδέχεται η κυβέρνηση που προβλέπει παραπέρα εξοικονόμηση πόρων μέσω των ΚΑΠ, για την ερχόμενη τριετία!
Για την ανεύρεση νέων πόρων και σε αντικατάσταση της απουσίας κεντρικής χρηματοδότησης, θεσπίζονται νέα φορομπηχτικά δημοτικά τέλη πλήρους ασάφειας στον προσδιορισμό τους και κυρίως στις προϋποθέσεις ενεργοποίησής τους (επί παραδείγματι θεσπίζεται υψηλό φορομπηχτικό τέλος «σημαντικών έργων», που στην ουσία ο ίδιος ο φορέας που θα τα υλοποιήσει, τα αυτοπροσδιορίζει σαν τέτοια).
Αποτέλεσμα αυτής «της μεταρρύθμισης» που παρουσιάστηκε σαν μια βασική συνιστώσα για την ανάκαμψη της χρεοκοπημένης Ελλάδας στα πλαίσια του μνημονίου, είναι πλήθος κοινωνικών παροχών με προεξάχουσες υγεία και παιδεία, να οδηγούνται στην πλήρη ιδιωτικοποίηση εξ αρχής μέσω των μισοαποκιακών ΣΔΙΤ («συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα»), όπου στην ουσία ο δήθεν επενδυτής ενώ δεν βάζει όλα τα λεφτά για την κατασκευή ενός έργου, ενώ χρησιμοποιεί τις δομές και τις δυνατότητες του δημόσιου τομές, εισπράττει όλα τα έσοδα για έναν αιώνα (βλέπε, αεροδρόμιο ''Ελ.Βενιζέλος'', γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου, Αττική Οδός, Αττικό Μετρό, και ακόμη.... σταθμοί Αστυνομίας και Πυροσβεστικής υπό μορφή ενοικιοστάσιου και πλήθος άλλων που μας οδηγούν στις εποχές των συμβάσεων των δεκαετιών '40-'50: Κούπερ, Ούλεν, κλπ)
Οι προπαγανδιστές του «Καλλικράτη» κραδαίνοντας την παλαι ποτέ γοητεία της «αποκέντρωσης» αναρωτιούνται – τάχατες αθώα – γιατί η «καντονοποίηση» της χώρας είναι άραγε αρνητική?
Ξεχνούν φαίνεται πως στην «Ελβετία» του Νότου που ζούμε, από το 2005 και συνεχώς, οι ετήσιες εκθέσεις του Ελεγκτικού Συμβουλίου κατατάσσουν τους ΟΤΑ πρώτους με διαφορά (ακόμη χειρότερα κι απ' τα δημόσια νοσοκομεία), στη διαφθορά και την αδιαφάνεια.
Ξεχνούν πως στη σημερινή χρεοκοπημένη Ελλάδα που την οδήγησε εδω η εξάρτηση και η ρεμούλα των αστών πολιτικών πάνω στα δημόσια έσοδα, χρειαζόμαστε όχι ύφεση, αλλά ένταση του προληπτικού κεντρικού ελέγχου ενάντια στη ρεμούλα.
Χρειαζόμαστε σε τοπικό επίπεδο όχι κι άλλους «μικρούς πρωθυπουργούς» που θα μπορούν να υπογράφουν γρηγορότερα και «αποκεντρωμένα» νέα Βατοπέδια, αλλά λαϊκό έλεγχο αποφάσεων κυρίως στην οικονομική διαχείριση. Και ο «Καλλικράτης» αφήνει αυτούς τους «μικρούς πρωθυπουργούς» σε απευθείας επαφή με τα ξένα μονοπώλια μέσω των κοινοτικών κονδυλίων, χωρίς να έχουν ούτε τις επιστημονικές υπηρεσίες σαν ΟΤΑ, ούτε την επάνδρωση και τεχνογνωσία για να έχουν τον κύριο λόγο, ούτε βέβαια τις διαδικασίες γνωστοποίησης των προθέσεών τους στη τοπική κοινωνία, ώστε να ασκηθεί ο λαϊκός έλεγχος (Η μόνη θεσμοθετημένη κατ' εντολή της ΕΕ «λαϊκή συμμετοχή», είναι η κακόφημη «διαβούλευση» που διεξάγεται εν κρυπτώ, χωρίς καμία συμμετοχή και αποτελεί αμορτισέρ αντιδράσεων και άλλοθι διαλόγου).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου