Ο Σοφιανός έμεινε ως το τέλος πιστός και συνεπής στην επαναστατική κοσμοθεωρία των Μαρξ-Ένγκελς-Λένιν-Στάλιν και στο επαναστατικό ΚΚΕ του Νίκου Ζαχαριάδη.
Διώχτηκε και εξορίστηκε απ’ τους χρουστσοφικούς ρεβιζιονιστές και εξαιτίας των διώξεων και των κακουχιών οδηγήθηκε πρόωρα στο θάνατο. Όμως δεν υπέκυψε στις απειλές και τις πιέσεις των προδοτών ρεβιζιονιστών που φορτικά τον πίεζαν να μεταβεί στην Τασκένδη για να προπαγανδίσει την αντεπαναστατική σοσιαλδημοκρατική γραμμή του 20ου Συνεδρίου του ΚΚΣΕ και της πραξικοπηματικής παρασυναγωγής της «6ης Ολομέλειας». Έδωσε σ’ αυτούς, σύμφωνα με μαρτυρίες αγωνιστών, τη θαρραλέα απάντηση: «μόνο πεθαμένο μπορεί να με πάτε στην Τασκέντη».
Στο Σοφιανό ανήκει η μεγάλη τιμή που πρώτος αυτός ξεσκέπασε τον πρακτόρικο ρόλο της ΠΚΕ (Προσωρινή Κεντρική Επιτροπή) της δεξιάς οπορτουνιστικής ομάδας της Ρουμανίας των Π. Δανιηλίδη-Γ. Παπαδόπουλου-Γ. Πασχάλη, κλπ., που δρούσε σαν πρακτορείο των χρουστσοφικών ρεβιζιονιστών και συκοφαντούσε το Νίκο Ζαχαριάδη. Σε γράμμα του σχετικά μ’ αυτό το ζήτημα ο Σοφιανός αναφέρει: «Αυτά που μεταδίδονται για τον Ζαχαριάδη δεν είναι αληθινά. Διαπίστωσα πως το λεγόμενο γράμμα Ζαχαριάδη δεν είναι γράμμα του Ζαχαριάδη, αλλά γράμμα γραμμένο από ρεβιζιονιστική συμμορία. Η ΠΚΕ σαν πρακτορείο του αντεπαναστατικού ρεβιζιονισμού ανάλαβε να το κυκλοφορήσει για να σπείρει την σύγχυση στο κίνημα των μαρξιστών-λενινιστών, να υποσκάψει την ηθική, κομματική και πολιτική οντότητα του Ζαχαριάδη, να διασπάσει την ενότητα των γραμμών του κινήματος και να το αποσυνθέσει» (Γράμμα Σοφιανού προς τους κομμουνιστές πολιτικούς πρόσφυγες Τσεχοσλοβακίας 6.1.1968).
Στην εφημερίδα ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ Αρ. Φύλ. 222 15-28 Φλεβάρη 2006 δημοσιεύσαμε για πρώτη φορά τον επικήδειο που εκφώνησε ο συναγωνιστής του Ευθύμης Μαλεζάς
Αξέχαστέ μας καπετάν Σοφιανέ!
Μαζί μας αυτή τη βουβή ώρα σε συνοδεύουν με βαθιά θλίψη στη στερνή κατοικία και ένα σωρό βουνά και κάμποι της Ελλάδας, οι μυριάδες ανδρείοι μαχητές σου όπου κι’ αν βρίσκονται, καθώς και αναρίθμητες πόλεις και χωριά της Πατρίδας μας.
Σ’ όλα αυτά τα ηρωικά πεδία του εθνικοαπελευθερωτικού μας αγώνα, πάλαιψες κι’ εσύ χρόνια ολόρθος και ατρόμαχτος, για να υψωθούν πάνω τους τ’ αθάνατα πατριωτικά τρόπαια του θρυλικού μας ΕΛΑΣ, του παλλαϊκού ΕΑΜ και του ένδοξου Δημοκρατικού μας Στρατού.
Ολάκερη τη ζωή σου, την πολύχρονη πολιτικοστρατιωτική σου πάλη, ολάκερη τη φαμίλια σου την πρόσφερες και εσύ αλογάριαστα στην ιερή υπόθεση του δίκαιου αγώνα μας για την χιλιάκριβη λευτεριά του πολύπαθου λαού μας.
Και την υψηλή αυτή πατριωτική σου γενναιοδωρία την πλήρωσες και εσύ ακριβά με τον κατατρεγμό και την εξόντωση των γέρων γονιών σου με την απάνθρωπη δολοφονία του πρώτου σου παιδιού, με το άρπαγμα και ρήμαγμα του πατρικού σου σπιτιού από μέρους της κατάπτυστης εθνοπροδοσίας.
Λες και σαν να μην σου έφταναν όλα αυτά τα οικογενειακά δεινά, επέπεσαν δυστυχώς και πάνω σε σένα εδώ στην πικρή μας πολιτική προσφυγιά μ’ όλη της τη σκληρότητα τα ολέθρια πάθη και μίση της κομματικής μισαλλοδοξίας για τις γνωστές επαναστατικές σου δοξασίες.
Τέτοια είναι δυστυχώς ακόμα και σήμερα η μοίρα των Κολοκοτρωναίων της Ελλάδας.
Άσχετα όμως προς όλα αυτά τα ανεπίτρεπτα κομματικά ήθη, εσύ Καπετάν Σοφιανέ, όπως και χιλιάδες άλλοι τίμιοι αγωνιστές μας, θα μείνεις για πάντα στο νου και στην ψυχή του λαού μας, στα σχολικά βιβλία των παιδιών μας, θα μείνεις για πάντα στην επαναστατική ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας σαν ένας απ’ τους πιο λαμπρούς λαϊκούς αγωνιστές της. Σ’ ένα σου γράμμα, εδώ και κάμποσο καιρό μου έγραφες μεταξύ άλλων και τα παρακάτω:
«Δεν μπορώ, βρε Θύμιο, να ζω χωρίς τα βουνά μας, μακριά απ’ την πολυαγαπημένη μας Ελλάδα. Μου φαίνεται πως και μένα θα με φάν οι κάμποι όπως ακριβώς και τον ποιητή μας Κώστα Κρυστάλλη, ...»
Και όπως πρόβλεψες σ’ έφαγαν και εσένα πρόωρα οι κάμποι της αναγκαστικής μας προσφυγιάς, μακριά απ’ την ακριβή μας Πατρίδα και χωρίς την εκπλήρωση του πατριωτικού σου οραματισμού.
Τώρα, που μας εγκαταλείπεις, σε διαβεβαιώ κι’ εγώ πως η ανεχτίμητη σύντροφος της ζωής σου, καθώς και το μονάκριβο παιδί σου, θάχουν και από εμένα στη ζωή τους ολόψυχη αδελφική συμπαράσταση.
Ας είναι ελαφρό το χώμα της φιλόξενης Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας Ρουμανίας που σε λίγο θα σε σκεπάσει.
Αιωνία σου η μνήμη.
Νεκροταφείο Βραϊλας
23.2.1976
Ευθύμης Μαλεζάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου