Η νέα Κυβέρνηση του μεγαλοαστικού ΠΑΣΟΚ – διαχείριση μιας οικονομίας σε επιτήρηση και συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής

Η ταξική κατεύθυνση της νέας κυβέρνησης του  μεγαλοαστικού ΠΑΣΟΚ, ήταν γνωστή πριν τις «προγραμματικές της δηλώσεις», πολύ πριν την έναρξη της πλήρους λειτουργίας της. Σημειολογικά από την ίδια τη σύνθεσή της , η παρουσία του Πάγκαλου στη θέση του «πρωθυπουργού εσωτερικού», είχε ασφαλώς κάποια ειδική σημασία.

Η συγκεκριμένη κυβέρνηση ήρθε, σαν αυτή που καλείται να διαχειριστεί τη συνεχιζόμενη και εντεινόμενη επιτήρηση από την ιμπεριαλιστική ΕΕ, που θα προσπαθήσει να «περάσει» όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα όλα τα αντιλαικά μέτρα που συνεχίζουν να έρχονται κατά ριπές, έχοντας όχι μόνο τη κλασσική «περίοδο χάριτος» του αστικού πολιτικού συστήματος για τις «νέες» κυβερνητικές πλειοψηφίες, αλλά κύρια εκμεταλευόμενη, πως διαδέχεται τη μοναρχοφασιστική ΝΔ, μια κυβέρνηση ωμής βίας, πλήρους φασιστικοποίησης, συνεχών μαφιόζικων σκανδάλων, φτώχειας και οικονομικού γκρεμίσματος της όποιας παραγωγικής υποδομής σαν αποτέλεσμα μιας τυφλής νεοφιλελεύθερης πολιτικής, μίγματος κοινωνικής αναλγησίας και ανικανότητας, που πρόλαβε να γκρεμίσει τα πάντα, πριν τη διεθνή  καπιταλιστική κρίση υπερπαραγωγής.

Το μεγαλοαστικό ΠΑΣΟΚ ήρθε «να κάνει τη δουλειά», χωρίς αντίπαλο από τα δεξιά, αφου η μοναρχοφασιστική ΝΔ για πολύ ακόμη καιρό μετά τη συντριβή της, θα ταλανίζεται από τα υπαρξιακά της προβλήματα. Και βέβαια είναι κυβέρνηση ενός κόμματος που πάντα και στο παρελθόν «τάχει καταφέρει καλά» με την επίσημη ρεβιζιονιστική-σοσιαλδημοκρατική αριστερά, που όντας και η ίδια μεταρυθμιστική και (ομολογημένα η ανομολόγητα) φορέας του αστικού κυβερνητισμού, δεν μπορεί εύκολα και συχνά καθόλου, να αποφεύγει το ρόλο της πολιτικής «ουράς» του μεγαλοαστικού ΠΑΣΟΚ.

Το  ΠΑΣΟΚ ήρθε για  να διαχειριστεί στα πλαίσια της ιμπεριαλιστικής ΕΕ και με σχετικά αφανή ακόμη αλλά υπαρκτή, την παρουσία του ΔΝΤ, το οικονομικό «γκρέμισμα» της εξαρτημένης κεφαλαιοκρατικής Ελλάδας που με αποκορύφωση τη διεθνή καπιταλιστική κρίση, έφτασε σε επίπεδα τριπλασιασμού μέσα σ΄ένα χρόνο του ελλείματος, που έφτασε στο 12,5%, που οδηγείται σε συνεχή μη ελεγχόμενο τοκογλυφικό δανεισμό (μετά τις διαρκείς πτώσεις της «πιστοληπτικής της ικανότητας» που εντοπίζουν οι ιμπεριαλιστικοί χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί) για να καλύψει ανάγκες μήνα (αδυναμία πληρωμής  όλων των συντάξεων και «δώρου Χριστουγέννων» για το Δημόσιο), βαθιάς ύφεσης και συνεχούς παραγωγικής πτώσης και αποβιομηχάνισης, με την ανεργία για πρώτη φορά να ομολογείται πως είναι πάνω από το 15%, με το επίπεδο όσων είναι κάτω απ΄το το ψεύτικο αστικού υπολογισμού «όριο φτώχειας», να φτάνει πια κοντά στο 30%, με τους υπερδανεισμένους εργαζόμενους να είναι πια επίσημα ένας στους πέντε, σε πλήρη αδυναμία να ανταποκριθούν στις ληστρικές πληρωμές των τοκογλυφικών απαιτήσεων των Τραπεζών.

Με αυτά τα οικονομικά - και όχι απλά δημοσιονομικά  δεδομένα - η ιμπεριαλιστική ΕΕ που  εν πολλοίς τα δημιούργησε με την  κατοχική της επιβολή στις πολιτικές  που εφαρμόστηκαν, επιβάλει μια ακόμη  πενταετία επιτήρησης και η κυβέρνηση  έρχεται να την περάσει με «λογάκια». Τάζει ανάξια λόγου ψίχουλα πτωχοκομείου - και αυτά με ασαφείς προϋποθέσεις - ενώ ήδη παραδέχεται πως θα επιβληθεί άμεσα η εξίσωση του χρόνου συνταξιοδότησης των γυναικών που θα δουλεύουν μέχρι τα 65, δεν υπόσχεται καν στήριξη της ήδη εξαθλιωμένης εργατικής αγοραστικής δύναμης, αλλά αντίθετα εξαγγέλει σαφέστατα αύξηση των λαικών έμμεσων φόρων που επιδεινώνουν την κατάσταση, δεν προγραμματίζει καμμία πολιτική ανάσχεσης της ανεργίας αλλά δίνει αντίθετα σαφή δείγματα γραφής για την τραγική της εξάπλωση, τόσο με τη συνέχιση του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας όσο και με τις τάχατες εκκαθαριστικές πολιτικές του «λιγότερου κράτους», πιστή στη νεοφιλελεύθερη στην ουσία της πολιτική της αντιμετώπισης των δημοσιονομικών ζητημάτων, με μέτρα «νεκροταφείου» όπου η επιδείνωση αποφεύγεται τάχα, με την «εξοικονόμηση», όπου εξοικονόμηση σημαίνει, τη συνεχιζόμενη εξαθλίωση της εργατικής τάξης και των φτωχών λαικών στρωμάτων πόλης και χωριού.

Η μόνη προσπάθεια είναι η επικοινωνιακή  πολιτική της κυβέρνησης, που με όχημα τη σοσιαλδημοκρατική δημαγωγία προσπαθεί να πείσει πως «παλεύει» στα πλαίσια της ΕΕ για την εφαρμογή των τάχατες φιλολαικών της μέτρων που έχουν προβληθεί προεκλογικά. Και εδώ χρειάζεται και να μιλήσει κανείς πως με εκτροχιασμένη οικονομία, δεν χρειάζεται πάλη για να πάρεις στοιχειώδη μέτρα ανακούφισης αν θέλεις ,αφού «οι ιμπεριαλιστικές ποινές» είναι δεδομένες (βλέπε νέα επιτήρηση). Εδώ η όποια αστική κυβέρνηση μπορεί να δειχτεί με ημίμετρα , «τζάμπα μάγκας και ανυπάκουος στην ΕΕ», κατά τα «επαναστατικά»-ρεφορμιστικά όνειρα της θλιβερής Παπαρήγα.

Αλλά  ας δούμε τα δήθεν μέτρα ανακούφισης  των λαϊκών στρωμάτων. Το ΠΑΣΟΚ εξαγγέλει  «επίδομα φτώχειας» σε δυο δόσεις(!) που δεν θα ξεπεράσει κατά μέσο όρο τα 700 ευρώ το χρόνο και που θα δοθεί σε απόλυτα εξαθλιωμένα νοικοκυριά, με κριτήρια ακόμη και το μονογονεικό της οικογένειας, ή τις αναπηρίες μελών της. Εδώ ας σημειωθεί ότι παρόμοιο επίδομα-αίσχους, έδωσε πέρσι η κυβέρνηση της ΝΔ. Αυτό παλεύει το ΠΑΣΟΚ με τον παιδονόμο Αλμούνια. Το επόμενο μέτρο της δήθεν ανακούφισης για αυξήσεις πάνω από τον πληθωρισμό (ούτε 2%), στο Δημόσιο που πάντα αποτελεί μπούσουλα και για τον ιδιωτικό τομέα, «παλεύεται σκληρά», αλλά χωρίς πάλη αρχίζει άμεσα η εφαρμογή των περικοπών θέσεων εργασίας , της δραστικής μείωσης των υπερωριών που σημειωτέον είναι μέρος του μισθού που το κεφαλαιοκρατικό κράτος προτιμά να μην ενσωματώνει, επί δεκαετίες.

Στη σωστή  κατάργηση των stage η κυβέρνηση διαπράτει διπλό έγκλημα. Πρώτον απολύει τους όντως παράνομα προσληφθένες και πολιτικά όμηρους της ΝΔ που προσλήφτηκαν μετά τη προκήρυξη των εκλογών, χωρίς να τους δώσει ούτε τα δεδουλευμένα, σύμφωνα με εισήγηση του προκλητικού Πάγκαλου. Η απόφαση είναι κίνηση ταξικής αναλγησίας, παράνομη και ενδεικτική της κυβερνητικής στάσης. Αντί να εγκαλέσει και ποινικά όσους από την προηγούμενη κυβέρνηση παρανόμησαν, χτυπάει τα θύματά της, των 350 ευρώ ανασφάλιστης εργασίας το μήνα, χωρίς πληρωμή δεδουλευνένων από το ίδιο το Δημόσιο. Πρόκειται για δώρο στη μοναρχοφασιστική ΝΔ, να της δώσει ρόλο προστάτη αντί να την εγκαλέσει για τις ανομίες της. Αυτή η απόφαση που πιθανόν θα αποσυρθεί γιατί είναι και παράνομη, αλλά θα μείνει στο ΠΑΣΟΚ το στίγμα του αίσχους, «η εξυγίανση» του κράτους να ξεκινήσει, από την κλοπή 150-200 δεδουλευμένων ευρώ ανά φτωχό παιδί, που ο μπαμπάς του ήταν νεοδημοκράτης(!) Πως όμως, αυτές οι θέσεις της ντροπής καθώς και αυτές των όμηρων συμβασιούχων, θα καλυφθούν από μόνιμο (?) προσωπικό συμβάσεων έργου? Εδώ το αίσχος είναι: διώχνω, δεν δεσμεύομαι πόσους και πότε θα πάρω.,αλλά σίγουρα και αυτοί, θα είναι με επίσης επισφαλή σχέση εργασίας (όχι αορίστου χρόνου).

Δεύτερο ερώτημα : Τα σιχαμερά stage γιατί δεν   καταργούνται και στον ιδιωτικό τομέα κατά δήλωση της ίδιας της κυβέρνησης? Μα, για τον ίδιο λόγο που το σοσιαλδημοκρατικό ΠΑΣΟΚ σπεύδει να καθησυχάσει τους καπιταλιστές πως θα ελέγξει απλά την εφαρμογή του νόμου της ντροπής Ν.2956, για την «ενοικίαση εργαζομένων». Τόσο απλά!

Η πολιτική του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας μέσω των «ιδιωτικοποιήσεων»  είναι  ξεκάθαρη και κορυφώνεται με μέτρα καταστολής και ξεπουλήματος  κόντρα στις φυσιολογικές αντιδράσεις της εργατικής τάξης, που ξεκίνησαν από το λιμάνι του Πειραιά και τη Ζώνη του Σκαραμαγκά. Η κυβέρνηση «επαναδιαπραγματεύεται» με τη  Cosco και με πρόσχημα την εξασφάλιση των θέσεων εργασίας χαρίζει και τον προβλήτα 1, όπως απαιτούσαν οι Κινέζοι.

Στο Σκαραμαγκά, αντιμέτωπη με τους εκβιασμούς των  ναυπηγοεπισκευαστικών κονσόρτσιουμ με επικεφαλής τα γερμανικά μονοπώλια, οι τάχατες διορθωτικές κινήσεις «σωτηρίας» που κάνει η κυβέρνηση, είναι η ακόμη  πιο «αποικιακή προσφορά» στα πολυεθνικά μονοπώλια. Ας σημειωθεί εδώ, πως όλο και πιο έντονα ακούγεται στο λιμάνι, πως αν οι γερμανοί φύγουν οριστικά , θα έρθει.............η Cosco!

Η κυβέρνηση  είχε κάνει σημαία στην προεκλογική  περίοδο, την τάχατες προστασία των δανειοληπτών και την υπαγωγή τους στη λύση της «ατομικής πτώχευσης» που πρώτες οι ΗΠΑ έχουν θεσπίσει νομοθετικά. Τώρα που η κουρτίνα της ασάφειας έχει φύγει, γίνεται καθαρό ότι πρόκειται για ρύθμιση που αφορά ελάχιστους από όσους είναι «πνιγμένοι», στην ουσία είναι απλή διαδικασία διακανονισμού με την Τράπεζα και στην απόλυτη δικαιοδοσία της τι θα κάνει και με ποιο τρόπο, και τέλος η ατομική πτώχευση όταν και για όποιους τελικά εφαρμοστεί, δεν προστατεύει ούτε καν την πρώτη κατοικία, ενώ είναι ανά πάσα στιγμή ανακλήσιμη και με μόνο βέβαιο την υπαγωγή του «πτωχευμένου» σε διαρκή οικονομική καραντίνα, με ανοιχτή πάντα την απειλή εκποίησης των όποιων περιουσιακών στοιχείων, εμφανιστούν στη συνεχή διαδικασία εξέτασης-επανεξέτασης των οικονομικών του δεδομένων.

Αυτά, για  ένα θέμα που πια πνίγει, τουλάχιστον 1000000 εργαζόμενους, που ξέρουν καλά τι σημαίνει, «διακανονισμός με Τράπεζες». (Η ύπαρξη νόμου εδω και 2 χρόνια, για την «απαγόρευση» άμεσης διενέργειας  πλειστηριασμών, αγνοήθηκε από τις  Τράπεζες γιατί ακριβώς ήταν έτσι ηθελημένα φτιαγμένος, ώστε να «προσβάλλεται»  εύκολα στην εφαρμογή του)

Στο θέμα της καταστολής και των τσαλαπατημένων αστικοδημοκρατικών δικαιωμάτων, η  κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με τον  εκλεκτό των αγγλο-αμερικάνικων μυστικών υπηρεσιών Χρυσοχοίδη, αντιπαρατάσσει τα παλιομοδίτικα μέτρα εκφασισμού (βλέπε Καρατζαφέρειοι νόμοι για την «κουκούλα»), με πιο σύνθετο πρόσωπο που όμως έμπραχτα και από την πρώτη στιγμή εντείνει την «κατάσταση πολιορκίας» στις γειτονιές, χτυπάει τα άβατα των Εξαρχείων και όχι της Σωκράτους η της Φωκίωνος με τους Χρυσαυγίτες, χτυπάει την πρώτη διαδήλωση εργατών με χημικά, επιτίθεται βάρβαρα ενάντια σε μετανάστες στη Μυτιλήνη, κηρύττει τη μηδενική ανοχή (στο κίνημα προφανώς) και παρουσίαζει ακόμη και τις κομματικές αλλαγές των επικεφαλής των κατασταλτικών δυνάμεων, σαν δημοκρατικά βήματα. Ακόμη ο καλά προπονημένος Χρυσοχοίδης, θεωρεί απαραίτητη την παραμονή των καμερών παρακολούθησης που ο ίδιος εγκαινίασε, και των κάθε λογής παρακολουθήσεων επίσης, τώρα μάλιστα, που προαναγγέλει πως θα «αποτελειώσει» την τρομοκρατία(!). Καλά όλα αυτά, για να «ψιλομπερδεύουν» εναλλάξ Παπαρήγα και Τσίπρα, αλλά η ανάλγητη κατασταλτική εικόνα φωνάζει εξ αρχής κι  από μακριά και απαιτεί ετοιμότητα και πλατύ αγώνα ενάντια στον εκφασισμό και την καταστολή.

Ειδικά  για τα θέματα ασύλου το «μοντέρνο» ΠΑΣΟΚ  απέναντι στους φασιστικούς  χουλιγανισμούς της  ΝΔ, λέει απλά την  αλήθεια που οι ρεβιζιονιστές προσπαθούν να κρύψουν απ’  το κίνημα: με τις υπάρχουσες ρυθμίσεις το πανεπιστημιακό  άσυλο είναι ήδη «καταργημένο» και χρειάζεται απλή εφαρμογή του νόμου. Για τους ίδιους λόγους, το άσυλο για το κίνημα θα προστατεύεται στην πράξη, μόνο με πλατύ, αγωνιστικό, αποφασιστικό αγώνα, όλης της εκπαιδευτικής κοινότητας και όχι μόνον, αφου είναι κατάχτηση ολόκληρου του ελληνικού λαού.

Μπροστά σε όλα αυτά και με αναφορές από  τις ομιλίες τους στη Βουλή  για τις πριγραμματικές δηλώσεις οι επικεφαλής των ρεβιζιονιστικών-σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων στάθηκαν αμήχανοι και απολογητικοί, χωρίς καμία ουσιαστική αναφορά  στα συγκεκριμένα και βέβαια χωρίς άξονες αγώνα.

Η Παπαρήγα είπε πως οι ελπίδες απ το ΠΑΣΟΚ  είναι αναιμικές και το «Κ»ΚΕ  θ’ «αντιπαλέψει» γενικά και αόριστα- χωρίς να αναφερθεί σε κανένα συγκεκριμένο σημείο πάλης - την απλά συντηρητική  πολιτική του ΠΑΣΟΚ που άλλωστε είναι η ίδια με της ΝΔ (δεν ξεχνιούνται «οι παλιές αγάπες»: απλά συντηρητική η ΝΔ).

«H κ. Παπαρήγα έκανε λόγο για αναιμικές ελπίδες και απαιτήσεις, που καλλιέργησε προεκλογικά το ΠΑΣΟΚ και εμφανίζει τώρα στις προγραμματικές του δηλώσεις.

«Απέναντι σε αναιμικές απαιτήσεις και ελπίδες μπορεί να χειριστεί καλά και το εμπόριο του φόβου και της ελπίδας», είπε, επιρρίπτοντας ταυτόχρονα ευθύνες και στη ΝΔ, επειδή «ενίσχυσε προεκλογικά το ΠΑΣΟΚ με το να το κατηγορεί για παροχολογία»...................... «Εμείς θα σας παλέψουμε, όπως κάναμε και με τη ΝΔ, που ακολούθησε μια συντηρητική πολιτική. Σημασία, όμως, δεν έχει να σας παλεψουμε εμείς από τη Βουλή, αλλά να βρείτε το μάστορα σας από το λαό», ανέφερε χαρακτηριστικά κλείνοντας την ομιλία της η γγ του ΚΚΕ» (ΠΗΓΗ-ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ)

Ο Τσίπρας σε μια ομιλία παλιού ΣΥΝ και «Κ»ΚΕ ΕΣΩΤ. κατηγόρησε το ΠΑΣΟΚ ότι ουσιαστικά δεν τηρεί την «αριστερή στροφή του»  που διακήρυξε προεκλογικά και η κριτική του ήταν «για αοριστίες και μισόλογα» της κυβέρνησης,  ίσως σαν απότοκο των εξελίξεων στον ΣΥΡΙΖΑ

«Και, ως κυβέρνηση, κάνατε στροφή 180 μοιρών», υποστήριξε ο πρόεδρος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ και κάλεσε την κυβέρνηση «να ξεκαθαρίσει τη θέση της».

Όπως είπε, «πρέπει το ΠΑΣΟΚ να αποδείξει ότι δεν ακολουθεί την πεπατημένη, προεκλογικά να βγάζει φλας αριστερά και μετεκλογικά να στρίβει δεξιά».......................

Σχολιάζοντας τις οικονομικές κατευθύνσεις της νέας κυβέρνησης, ανέφερε ότι δεν «ικανοποιούν ούτε στο ελάχιστο», ενώ έκανε λόγο για «αοριστίες και μισόλογα»..................... Κατηγόρησε δε, τον πρωθυπουργό ότι ήταν ελάχιστα σαφής για το ασφαλιστικό, ενώ χαρακτήρισε αμφίσημη την τοποθέτηση του για το περιβάλλον και την πράσινη ανάπτυξη» (ΠΗΓΗ-ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ).

Οι μαρξιστές-λενινιστές-σταλινιστές με αναφορά στο κίνημα, στην εργατική τάξη και τη νεολαία, δεμεύονται για τα αγωνιστούν συγκεκριμένα και αποφασιστικά  στα πλαίσια όσων είχαν αναφέρει και προεκλογικά:

Για την αγωνιστική απάντηση μέσα από μαζικούς αγώνες, με αιχμή  τα πρωτοβάθμια σωματεία και το δυνάμωμά τους, σε συμμαχία με τη φτωχή αγροτιά, τους μετανάστες αδελφούς μας, την αγωνιζόμενη νεολαία, ενάντια στη φτώχεια και την εξαθλίωση, την πείνα, την ανεργία, τον εκφασισμό, τα πογκρόμ, το χτύπημα των εργατικών καταχτήσεων, το παραπέρα ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, την επίθεση στη δημόσια παιδεία και το άσυλο, την καταστροφή του περιβάλλοντος, την εμπλοκή σε πολεμικούς τυχοδιωκτισμούς.

Για την  ενότητα όλων των πραγματικών  κομμουνιστών, νέων και παλιών συντρόφων, για να ανασυνταχθεί το επαναστατικό κόμμα  της εργατικής  τάξης, για την Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-1955.