Οι ρεφορμιστές ηγέτες ξαναγυρίζουν στον «τόπο του εγκλήματος» - προδοσίας
«Οι παράγοντες του εργατικού κινήματος που ανήκουν στο οπορτουνιστικό ρεύμα είναι οι καλύτεροι υπερασπιστές της αστικής τάξης, παρά οι ίδιοι οι αστοί. Χωρίς την καθοδήγηση των εργατών από αυτούς, η αστική τάξη δε θα μπορούσε να σταθεί» (ΛΕΝΙΝ)
Μετά την προκλητική και επαίσχυντη προδοτική στάση απέναντι στην απεργία των εργαζομένων της ΔΕΗ της σοσιαλδημοκρατικής ηγεσίας του «Κ»ΚΕ με τις πρωτοφανούς χυδαιότητας επιθέσεις της Παπαρήγα εναντίον των απεργών περί «προνομιούχων», κλπ. – συκοφαντικές επιθέσεις συνέχεια εκείνων της κυβέρνησης περί «ρετιρέ», κλπ. – που τάχα δεν θέλουν το ΙΚΑ και εκείνες του «Ριζοσπάστη» περί «συνδικαλισταράδων» της ΔΕΗ που τάχα «κάνουν αγώνα, τώρα που θίγονται κάποιοι της ΔΕΗ!…» και επιπλέον γίνονται και «προκλητικοί οι συνδικαλισταράδες της ΔΕΗ!» («Ρ»8/3/2008, σελ. 32), κατά τους γκεμπελίσκους του «Ριζοσπάστη», επειδή αρνούνταν να σταματήσουν-«σπάσουν» την απεργία δηλ. δεν πρόδιναν την απεργιακή κινητοποίηση των εργαζομένων, όπως απαιτούσαν από κοινού κυβέρνηση-βιομήχανοι και το άθλιο φερέφωνο-εκπρόσωπός τους, η υπηρετριούλα τους Α. Παπαρήγα, με μοναδικό και αποκλειστικό στόχο να ανοιχτεί ο δρόμος, ώστε να περάσει το νομοσχέδιο-έκτρωμα για το Ασφαλιστικό, και τον αρνητικό αντίκτυπο που είχε η προδοτική αυτή πράξη-στάση της χρουστσοφικής ηγεσίας στην εργατική τάξη, πρώτ’ απ’ όλα στους εξοργισμένους απεργούς της ΔΕΗ, αλλά και στις γραμμές των μελών-οπαδών αυτού του αστικού κόμματος, οι αδίστακτοι προδότες ρεφορμιστές ηγέτες ξαναγυρίζουν στον «τόπο του εγκλήματος»-προδοσίας δηλ. την προδοσία της απεργία της ΔΕΗ.
Έτσι ο «Ριζοσπάστης» θεώρησε αναγκαίο – ακριβώς εξαιτίας του αρνητικού αντίκτυπου – να επανέλθει στο θέμα με ολοσέλιδο άρθρο στο οποίο όχι μόνο δεν υπάρχει έστω και μια εκ τον υστέρων αυτοκριτική και «διόρθωση» της στάσης τους αλλά αντίθετα γίνεται μια αποτυχημένη απόπειρα δικαιολόγησης της προδοτικής στάσης και συγκάλυψής της απέναντι στα μέλη και τους οπαδούς (κείμενο για «εσωτερική κατανάλωση») – άρθρο υπογραμμένο από ηγετικό στέλεχος του ΠΑΜΕ, της ρεφορμιστικής συνδικαλιστικής παράταξης που τα χρόνια της διακυβέρνησης της χώρας απ’ τη μοναρχοφασιστική Δεξιά (ΝΔ) έχει μετατραπεί σε υπ’ αριθμόν 1 απεργοσπαστική δύναμη όλων των απεργιακών κινητοποιήσεων των εργαζομένων με τις ξεχωριστές απεργοσπαστικές συγκεντρώσεις.
Στο άρθρο του ο ρεφορμιστής εργατοπατέρας, λακές του κεφαλαίου, υποχρεώνεται εκ των πραγμάτων να παραδεχθεί ότι «από την πρώτη μέρα, τα ποσοστά συμμετοχής βρίσκονταν σε ψηλά επίπεδα», ότι «έγινε μαζική περιφρούρηση των αγώνων», ότι «οι εργαζόμενοι έδιναν τη μάχη συνολικά ενάντια στο αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο», ότι «από τις πρώτες μέρες της απεργίας τέθηκε εκτός παραγωγής σημαντικός αριθμός μονάδων», ότι «η συμμετοχή στις συγκεντρώσεις του κλάδου ήταν αυξημένη», ότι «υπήρχε ένα πείσμα των απεργών απέναντι στην επίθεση της κυβέρνησης» (ακριβώς αυτό που έλειπε απ’ τους ρεφορμιστές του ΠΑΜΕ), ενώ δεν καταφέρει να αποκρύψει τη φιλοκυβερνητική του στάση οδυρόμενος για τις «επιθέσεις στον Αθανασόπουλο και στη Διοίκηση της ΔΕΗ» απ’ τους ρεφορμιστές εργατοπατέρες της ΠΑΣΚΕ.
Όμως, πέρα απ’ αυτά, το άρθρο ολόκληρο αποτελεί συστηματική προσπάθεια να αποκρυβεί ο προδοτικός ρόλος της ηγεσίας του «Κ»ΚΕ και των ρεφορμιστών εργατοπατέρων του ΠΑΜΕ στην περίπτωση της απεργίας των εργαζομένων στη ΔΕΗ (με πρωτοστάτη την ίδια την Παπαρήγα), ενώ στο τέλος δεν παραλείπει να επαναπροβάλλει τη γνωστή βλακώδη κοτσάνα πως τάχα «η ικανοποίηση των συμφερόντων των εργαζομένων περνά μέσα από την ενίσχυση του ΠΑΜΕ, του ΚΚΕ» («Ρ» 30/4/2008, σελ 14).
Μα παρά τη συστηματική προσπάθειά του να αποκρύψει τον επαίσχυντο προδοτικό ρόλο της ηγεσίας του «Κ»ΚΕ δεν απέφυγε μια μεγάλη γκάφα δηλ. την εκ νέου επαναφορά στη δημοσιότητα της συκοφαντικής επίθεσης στους απεργούς της ΔΕΗ των Παπαρήγα-«Ριζοσπάστη», κατηγορώντας τους και αυτός (όντας μάλιστα συνδικαλιστικό στέλεχος στη ΔΕΗ) ότι «μιλούσαν απαξιωτικά για το ΙΚΑ» («Ρ» 30/4/2008, σελ.14), διαπράττοντας έτσι ένα ολωσδιόλου αδικαιολόγητο και χοντροκομμένο για ηγετικό στέλεχος λάθος, αφού πετυχαίνει να εκθέσει, χωρίς λόγο, για δεύτερη φορά τους ρεφορμιστές ηγέτες των «Κ»ΚΕ-ΠΑΜΕ υπενθυμίζοντας εκ νέου στην εργατική τάξη και στους εργαζόμενους της ΔΕΗ τον προδοτικό τους ρόλο στην απεργία.
Και για να καταστήσει «πειστικότερη» τη συκοφαντική του επίθεση ενάντια στους απεργούς εργαζόμενους της ΔΕΗ δεν αρκείται μόνο στην εκ νέου μνημόνευση-υπεράσπιση της προδοτικής στάσης του «Κ»ΚΕ αλλά προχωρεί ακάθεκτα – συνεπαρμένος φαίνεται και κατακυριευμένος απ’ το φιλοκαραμανλικό συκοφαντικό περί «ρετιρέ», κλπ. οίστρο – και σε εμπλουτισμό των χυδαίων συκοφαντικών επινοήσεων των Παπαρήγα-«Ριζοσπάστη» σε βάρος των απεργών περί «συνδικαλισταράδων» κλπ., γράφοντας ότι οι απεργοί τάχα έλεγαν: «εμείς έχουμε νεοκλασικό και θέλουν να μας πάνε σε χαμόσπιτο» (έχει όμως την ατυχία να μην ήταν παρούσα η Παπαρήγα για να το «βεβαιώσει» !!!).
Σχετικά μ’ αυτό το ζήτημα σε προηγούμενο φύλλο απαριθμώντας τα κυριότερα σημεία της προδοτικής στάσης του «Κ»ΚΕ και του «Ριζοσπάστη», σ’ ένα απ’ αυτά σημειώνονταν ότι η σοσιαλδημοκράτισσα Παπαρήγα, σε πλήρη ευθυγράμμιση-συμπαράταξη με τις κυβερνητικές επιθέσεις εναντίον των απεργών της ΔΕΗ με στόχο το σπάσιμο της απεργίας, κατασυκοφάντησε κι’ αυτή (μ’ εντολή της κυβέρνησης) τους απεργούς παρουσιάζοντας τους ως «προνομιούχους», που τάχα «δε θέλουν το ΙΚΑ» χρησιμοποιώντας προς το σκοπό αυτό ένα πανό τους που έγραφε: «σας χαρίζομε το ΙΚΑ σας» και ότι ακόμα (7 Μάρτη): «σήμερα το πρωί τους άκουγα: εμείς δεν γινόμαστε ΙΚΑ» («Ρ» 8/3/2008, σελ. 14) και διαστρεβλώνοντας, με γκεμπελίστικο τρόπο, το σαφέστατο και πέρα για πέρα σωστό περιεχόμενο του συνθήματος που απευθύνονταν στους υπουργούς της κυβέρνησης, λέγοντάς τους: α) σας χαρίζομε το ΙΚΑ που εσείς χρεοκοπήσατε, β) η «ενοποίηση» που προτείνετε δεν λύνει το Ασφαλιστικό αλλά είναι ενοποίηση χρεοκοπίας και όλων των άλλων Ταμείων στο «πρότυπο» του ΙΚΑ, γ) θα αγωνιστούμε για να αποτρέψουμε την επιχειρούμενη λεηλασία των Ταμείων μας.
Οι συκοφαντίες αυτές σε βάρος των εργαζομένων της ΔΕΗ περί «προνομιούχων» που «δεν θέλουν το ΙΚΑ» είναι οι γνώριμες συκοφαντίες της κυβέρνησης περί «ρετιρέ», κλπ., τις οποίες η Παπαρήγα επαναλάμβανε σε όλους τους τόνους και ήταν επόμενο να προπαγανδιστούν, μέρες ολόκληρες, από τα ΜΜΕ.
Την ίδια μέρα έδωσε εντολή στους υποταχτικούς της δημοσιογραφίσκους του «Ριζοσπάστης» να επιτεθούν με τον πλέον χυδαίο τρόπο – μεσούσης μάλιστα της απεργίας – στους συνδικαλιστές της ΔΕΗ που καθοδηγούσαν την απεργία αποκαλώντας τους «συνδικαλισταράδες» που «κάνουν αγώνα τώρα που θίγονται κάποιοι της ΔΕΗ!… είναι προκλητικοί οι συνδικαλισταράδες της ΔΕΗ» («Ρ» 8/3/2008, σελ. 32), ενώ ήταν πασίγνωστο ότι ο αγώνας δεν έγινε επειδή «κάποιοι της ΔΕΗ θίγονταν», όπως συκοφαντικά ισχυρίζονται οι γκεμπελίσκοι του «Ριζοσπάστη», αλλά επειδή θίγονταν τα πολλά εκατομμύρια των εργαζομένων όλης της χώρας, μαζί τους και οι εργαζόμενοι της ΔΕΗ, με την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης και απειλούνταν άμεσα όλα εκείνα τα Ταμεία των εργαζομένων που έχουν πλεόνασμα, απειλούνται με νέα καταστροφική επιδρομή των «γαλάζιων κουμπάρων» μαφιόζων, μετά απ’ την πρωτοφανή και μεγάλη τους λεηλασία απ’ τους μαφιόζους υπουργούς με τα «δομημένα Ομόλογα» («ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ» Νο 271, 1-15 Απρίλη 2008, σελ.1).
Ο ρεφορμιστής εργατοπατέρας αρθρογράφος, πέρα απ’ την επαναπροβολή των Καραμανλικής έμπνευσης-εντολής παραπάνω συκοφαντικών επινοήσεων των Παπαρήγα-«Ριζοσπάστη» και τη διαστρέβλωση του σωστού περιεχομένου του συνθήματος των απεργών: «σας χαρίζομε το ΙΚΑ σας», ισχυρίζεται ότι τάχα «τέτοια συνθήματα και επιχειρήματα δε βοηθούσαν την πάλη ενάντια στο αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο» και ότι «αυτή τους η στάση εμπόδιζε το συντονισμό των βημάτων με άλλους κλάδους εργαζομένων» («Ρ» 8/3/2008, σελ. 14).
Δυο παρατηρήσεις: πρώτο, με τα παραπάνω συνθήματα οι εργαζόμενοι, αρνούμενοι να μετατρέψουν το Ταμείο τους σε χρεοκοπημένο ΙΚΑ, όχι μόνο βοηθούσαν την πάλη των εργαζομένων ενάντια στο αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο αλλά επιπλέον ήταν και τα μόνα που υποδείκνυαν τη σωστή κατεύθυνση της πάλης όλων των εργαζομένων δηλ. την ενοποίηση των Ταμείων τους προς τα «πάνω» και όχι προς τα «κάτω», στην κατεύθυνση του χρεοκοπημένου ΙΚΑ, δεύτερο, δεν ήταν η μαχητική στάση των εργαζομένων της ΔΕΗ εκείνη που εμπόδισε «το συντονισμό των βημάτων με άλλους κλάδους εργαζομένων» αλλά αντίθετα ο απεργοσπαστικός-διασπαστικός ρόλος των ρεφορμιστών ηγετών του ΠΑΜΕ με τις ξεχωριστές, απεργοσπαστικού χαρακτήρα, συγκεντρώσεις.
Σ’ άλλο σημείο του άρθρου ισχυρίζεται ότι το ΠΑΜΕ ανέδειξε τάχα «την ανάγκη για συντονισμό της δράσης με τους υπόλοιπους εργαζόμενους» για να αυτοδιαψευστεί στην ίδια παράγραφο και μάλιστα μια μόνο σειρά παρακάτω, όταν γράφει: «κάναμε βήματα στην αυτοτελή παρουσία του ΠΑΜΕ, τόσο με τα διακριτά μπλοκ μέσα στις συγκεντρώσεις που πραγματοποιήθηκαν στον κλάδο, αλλά και στις κεντρικές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ» («Ρ» 8/3/2008, σελ. 14) δηλ. στις κεντρικές, απεργοσπαστικού χαρακτήρα, ξεχωριστές διασπαστικές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ.
Τέλος, εκεί που η προδοτική του στάση φτάνει στο αποκορύφωμα είναι όταν δε διστάζει ακόμα να ισχυριστεί πως τάχα «η πλειοψηφία της ΓΕΝΟΠ» συνέβαλε «με τη στάση της», σχετικά με τις διακοπές ρεύματος, στο να «διαβάλει τους αγώνες των εργαζομένων» («Ρ» 8/3/2008, σελ. 14).
***
Η δυναμική μαχητική απεργία των εργαζομένων στη ΔΕΗ ήταν η μόνη, κατά τη διάρκεια των απεργιακών κινητοποιήσεων ενάντια στο αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο, που εξόργισε σε μέγιστο βαθμό τους βιομήχανους καπιταλιστές αλλά προκάλεσε και μεγάλη νευρική κρίση στη κυβέρνηση Καραμανλή, επειδή, παρά την πρωτοφανή συκοφαντική εκστρατεία, και την κινητοποίηση ολόκληρου του κρατικού μηχανισμού (σκόπιμες διακοπές ρεύματος, δικαστήρια, απεργοσπαστικοί μηχανισμοί, κλπ.) δεν τερματίζονταν.
Έτσι όταν η πάλη των εργαζομένων της ΔΕΗ βρίσκονταν στο αποκορύφωμά της, οι βιομήχανοι καπιταλιστές και οι κυβέρνησή τους μπροστά στην αδυναμία και την απελπισία τους να σπάσουν την απεργία κατέφυγαν στην τελευταία «σανίδα σωτηρίας» που διαθέτουν: την επιστράτευση των πρακτόρων τους στο εργατικό κίνημα δηλ. τους σοσιαλδημοκράτες ηγέτες του «Κ»ΚΕ και μάλιστα υποχρέωσαν να «σύρει το χορό» της προδοσίας όχι οποιοδήποτε στέλεχος αυτού του αστικού κόμματος αλλά την ίδια τη γραμματέα του, σοσιαλδημοκράτισσα Α. Παπαρήγα.
Αυτή, χωρίς καθυστέρηση, μ’ εντολή καπιταλιστών-κυβέρνησης, παραλαμβάνοντας την περί «ρετιρέ» κλπ. σκυτάλη απ’ τον Καραμανλή, εξαπολύει σφοδρότατη συκοφαντική επίθεση ενάντια στους εργαζόμενους της ΔΕΗ και μάλιστα όταν η απεργία τους βρισκόταν στο αποκορύφωμά της και δέχονταν παντοειδείς βρώμικες συκοφαντικές επιθέσεις απ τα ΜΜΕ. Ήταν δε η μόνη απ’ όλους τους αρχηγούς των κομμάτων της αντιπολίτευσης που ανέλαβε πρόθυμα να παίξει αυτόν τον επαίσχυντο προδοτικό ρόλο.
Αξίζει να σημειωθεί πως είναι η πρώτη φορά στην ιστορία του ντόπιου χρουστσοφικού ρεβιζιονισμού που η όξυνση της ταξικής πάλης μεταξύ μπουρζουαζίας-προλεταριάτου υποχρεώνει τους λακέδες του κεφαλαίου, σοσιαλδημοκράτες ηγέτες του «Κ»ΚΕ, να αφήσουν κατά μέρος όλα τα προσχήματα και να στραφούν ανοιχτά πλέον κατά απεργίας εργαζομένων, στην προκειμένη περίπτωση κατά της απεργίας των εργαζομένων στη ΔΕΗ.
Αυτή η προδοτική στάση των ηγετών του «Κ»ΚΕ, στη σύγκρουση εργαζομένων της ΔΕΗ και βιομηχάνων καπιταλιστών, επιβεβαιώνει ακόμα μια φορά την ορθότητα της παραπάνω σωστής διαπίστωσης του Λένιν, ότι οι οπορτουνιστές ηγέτες είναι οι καλύτεροι υπερασπιστές της αστικής τάξης από ότι οι ίδιοι οι αστοί, κι’ αυτό όχι μόνο σε σχέση α) με την υπεράσπιση, στερέωση και διαιώνιση της εξουσίας της και β) την υπεράσπιση των γενικότερων ταξικών της συμφερόντων, αλλά ακόμα και σε σχέση γ) με την υπεράσπιση των οικονομικών της συμφερόντων.
Όταν οξύνεται, σ’ οποιοδήποτε επίπεδο, η ταξική πάλη μεταξύ μπουρζουαζίας-προλεταριάτου, οι οπορτουνιστές ηγέτες των «Κ»ΚΕ-ΠΑΜΕ αποβάλλουν το «φιλεργατικό» προσωπείο και περνούν ανοιχτά με το μέρος της αστικής τάξης ακόμα και όταν πρόκειται για συγκρούσεις που αφορούν την υπεράσπιση μόνο οικονομικών συμφερόντων. Στην περίπτωση βέβαια της σύγκρουσης προλεταριάτου-μπουρζουαζίας για την επαναστατική ανατροπή της δικτατορίας της αντιδραστικής αστικής τάξης θα ταχθούν στο πλευρό της μπουρζουαζίας και επιπλέον θα αποτελέσουν την εμπροσθοφυλακή των αντεπαναστατικών αστικών δυνάμεων για την υπεράσπιση του καπιταλισμού, όπως έπραξε στο παρελθόν και η παλιά προδοτική σοσιαλδημοκρατία σε πολλές χώρες, αφού και η νέα χρουστσοφική σοσιαλδημοκρατία βαδίζει πιστά στα χνάρια της παλιάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου