«Η πραγματική χειραφέτηση των λαών είναι η επανάσταση και ο σοσιαλισμός»

Περιφερειακή συνάντηση των μαρξιστικών-λενινιστικών κομμάτων και οργανώσεων Λατινικής Αμερικής και Καραϊβικής (Ιούλης 2011)

«Η πραγματική χειραφέτηση των λαών είναι η επανάσταση και ο σοσιαλισμός»

Στο πλαίσιο των εργασιών της Διεθνούς Διάσκεψης των μαρξιστικών-λενινιστικών κομμάτων και οργανώσεων διεξάχθηκε τον περασμένο Ιούλιο μια συνάντηση των κομμάτων της Λατινικής Αμερικής. Στη σύσκεψη συμμετείχαν το Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κόμμα της Βραζιλίας, το Κομμουνιστικό Κόμμα Κολομβίας (μαρξιστικό-λενινιστικό), το Κομμουνιστικό Κόμμα Εργασίας της Δομινικανής Δημοκρατίας, το Μαρξιστικό-Λενινιστικό Κομμουνιστικό Κόμμα του Εκουαδόρ, το Κομμουνιστικό Κόμμα του Μεξικού (μαρξιστικό-λενινιστικό) και το Μαρξιστικό-Λενινιστικό Κομμουνιστικό Κόμμα της Βενεζουέλας.

Μετά την αξιολόγηση του αγώνα που τα εν λόγω κόμματα διεξήγαγαν στις χώρες τους και από συζήτηση πάνω στα σημαντικότερα γεγονότα που λαμβάνουν χώρα στην περιοχή και τον κόσμο, η συνέλευση ενέκρινε την Πολιτική Διακήρυξη που δημοσιεύουμε παρακάτω:

 

Αμερικάνικος ιμπεριαλισμός και οι Ευρωπαίοι σύμμαχοί του: Γαλλία, Αγγλία, Ισπανία, Ιταλία, προσπαθούν να χειραγωγήσουν το δίκαιο αγώνα των αραβικών λαών, να διοχετεύσουν την αγανάκτηση των εργατικών μαζών και της νεολαίας προς την αλλαγή των ονομάτων, τη διατήρηση των οικονομικών και κοινωνικών δομών και του βάρους της εξάρτησης.

Αφού εξετάσαμε τα πρόσφατα γεγονότα στις χώρες μας, στη Λατινική Αμερική και τον κόσμο διακηρύσσουμε:

1. Οι ιστορίες που διηγούνταν ο ιμπεριαλισμός υποστηρίζοντας ότι υπάρχει ανάκαμψη από την κρίση καταρρέουν καθημερινά με την αύξηση του αριθμού των ανέργων, τη μείωση της παραγωγής, την επιδείνωση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων και την αύξηση του εξωτερικού χρέους στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης, στην Ιαπωνία και τις ΗΠΑ, και όλα αυτά επηρεάζουν σοβαρά την υποτιθέμενη σταθερότητα του καπιταλιστικού συστήματος και οξύνουν τις εγγενείς αντιφάσεις του. Η παρατεταμένη κρίση που πλήττει όλες τις χώρες του κόσμου, δείχνει όχι μόνο την αποτυχία των πολιτικών «ξεπεράσματος» της κρίσης που εφαρμόζονται από τον ιμπεριαλισμό, αλλά και την παρακμή του συστήματος που έχει τραυματιστεί θανάσιμα και αποδείχθηκε ανίκανο να εγγυηθεί την ευημερία και ελευθερία για την οποία αγωνίζεται η ανθρωπότητα.

2.  Η πάλη της εργατικής τάξης, των εργαζομένων, της νεολαίας και των λαών εξαπλώνεται σε όλο τον κόσμο. Τυνησία, Αίγυπτος, Λιβύη, Ιορδανία, τη Συρία, την Υεμένη και άλλες χώρες της Βόρειας Αφρικής και της Μικράς Ασίας είναι ένα παράδειγμα της πάλης ενάντια στις αντιδραστικές δικτατορίες και κυβερνήσεις, που με τα χειροκροτήματα των αστικών τάξεων και των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων έχουν βυθιστεί σε αυτούς τους λαούς η βαθύτερη κρίση, η πείνα και η εξαθλίωση σοβαρότερες, παρά το τεράστιο πλούτο που παράγεται από την εκμετάλλευση του πετρελαίου, του φυσικού αερίου και άλλων φυσικών πόρων. Επιπλέον, με τη συνενοχή του ΟΗΕ να προσφύγουν στη στρατιωτική επέμβαση, στο βομβαρδισμό του άμαχου πληθυσμού στη Λιβύη, χρησιμοποιώντας ως πρόσχημα την καταπολέμηση της τυραννίας, όλα με στόχο τη διασφάλιση της καθεστηκυίας τάξης και τη διατήρηση όλων των κερδών της που είναι το προϊόν της αποικιοκρατίας και της εκμετάλλευσης των λαών αυτών.  Απορρίπτουμε αποφασιστικά την ξένη επέμβαση στη Λιβύη.  Εναπόκειται στους ίδιους τους λαούς της Λιβύης να επιλύσουν τα προβλήματα της χώρας τους. Να σταματήσει η στρατιωτική επίθεση και επέμβαση στο Αφγανιστάν και την Παλαιστίνη!  Εμείς οι κομμουνιστές υψώνουμε το λάβαρο της αυτοδιάθεσης, της εθνικής κυριαρχίας, της ευημερίας και της ελευθερίας!

3.  Η δραστήρια και μαχητική αντίσταση στον ιμπεριαλισμό και τις αντιδραστικές κυβερνήσεις είναι επίσης ζωντανή στην Ευρώπη. Στην Ελλάδα, Τουρκία, Ιταλία, Ισπανία, Ιρλανδία, Γαλλία, Αγγλία και άλλες χώρες της Ευρώπης υπήρξε μια γενική απόρριψη της μείωσης των μισθών, των μεταρρυθμίσεων του συνταξιοδοτικού συστήματος, της αύξησης των φόρων, των ιδιωτικοποιήσεων και της μείωσης των προϋπολογισμών για την υγειονομική περίθαλψη , εκπαίδευση, στέγαση και γενικά όλων των νομοθετικών προγραμμάτων, μέτρα με τα οποία η κρίση μεταφέρεται στις πλάτες των εργαζόμενων μαζών. Πολυάριθμες απεργίες και κινητοποιήσεις δείχνουν μια σημαντική αναζωογόνηση της πάλης της εργατικής τάξης και της νεολαίας στην κατεύθυνση της ενότητας και την ανάληψη πολιτικής πρωτοβουλίας για να αντιμετωπιστούν οι πολιτικές της πισωδρόμησης και να απορριφθούν οι αντιδραστικές κυβερνήσεις. Οι μεγάλες κινητοποιήσεις των νέων που λαμβάνουν χώρα στην Ισπανία και σ’ άλλες ευρωπαϊκές χώρες αξίζουν ιδιαίτερης προσοχής, γιατί δείχνουν την εξάντληση της αστικής δημοκρατίας και την αναζήτηση δρόμων για την κοινωνική απελευθέρωση.

4.  Στη Λατινική Αμερική, ο αγώνας συνεχίζεται και δυναμώνει, κι’ αυτό δείχνει μια μεγαλύτερη ανάπτυξή του. Οι πολιτικές διαρθρωτικής προσαρμογής που εφαρμόζονται από τις περισσότερες κυβερνήσεις τα τελευταία χρόνια δεν έχουν επιτύχει τους στόχους όπως διατείνονταν, πολύ περισσότερο δεν αντιπροσωπεύουν μέτρα με στόχο την ευημερία των μαζών. Διάφοροι αγώνες που αναπτύσσονται στις χώρες μας ζητώντας υψηλότερους μισθούς, σταθερότητα της απασχόλησης, σεβασμό του δικαιώματος του συνεταιρίζεσθαι και διαπραγμάτευσης, συλλογικές συμβάσεις και απεργίες, απόρριψη της εξωτερικής outsourcing, αιτήματα  ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και παιδείας, περισσότερα δικαιώματα και ελευθερίες προκαλούν μεγαλύτερη από ποτέ συμμετοχή πολλών οργανώσεων  στην ήπειρό μας, που δεν υποτάσσονται στα μέτρα των αστικών κυβερνήσεων. Η μαθητική νεολαία στη Χιλή μαζί με τις εργαζόμενες μάζες και τους Μαπούτσε (σ.τ.μ. οι Μαπούτσε, είναι ιθαγενής φυλή που κατοικεί σε περιοχές της κεντρικής, νότιας Χιλής, καθώς και της νότιας Αργεντινής)  διεξάγουν μεγάλες κινητοποιήσεις για την υπεράσπιση της ελευθερίας, της δημόσιας παιδείας και της δημοκρατίας. Η επιθυμία για αλλαγή αποσπά σε διαφορές χώρες μας μεγάλα τμήματα από μάζες που συμμετέχουν στον πολιτικό αγώνα και σηκώνουν τη σημαία της πάλης για τη νίκη δημοκρατικών και προοδευτικών κυβερνήσεων που προωθούν πραγματικά την υπεράσπιση της κυριαρχίας, το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, την ευημερία και την πολιτική ελευθερία. Η δημοκρατική και αντι-ιμπεριαλιστική τάση στη Λατινική Αμερική είναι ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός που ανοίγει το δρόμο, δυναμώνει και προσφέρει πολλές δυνατότητες για την πρόοδο της επανάστασης.

5. Η άνοδος μέσω των εκλογών πολλών δημοκρατικών και προοδευτικών κυβερνήσεων της Λατινικής Αμερικής αποτελούν σημαντικά βήματα προς αυτή την κατεύθυνση. Ωστόσο σήμερα, η ύπαρξη και η συνέχεια αυτών των κυβερνήσεων απειλείται από την επίθεση της Δεξιάς, του ιμπεριαλισμού και των τοπικών αστικών τάξεων που δεν έχουν τα προνόμια που απολάμβαναν στις χώρες μας για αιώνες.  Η επίθεση του ιμπεριαλισμού και των ολιγαρχιών έχει αντιστρέψει την κατεύθυνση πολλών από τις κυβερνήσεις αυτές, οι οποίες έχουν μετατραπεί σε απροκάλυπτους υπερασπιστές του καπιταλιστικού συστήματος, της ξένης κυριαρχίας, σε μια μορφή παλιών τρόπων διακυβέρνησης, σε τέτοιους που ασκούν καταστολή ενάντια στις εργαζόμενες μάζες και τη νεολαία, σε εξωραϊστές της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας και υποστηρικτές των μεταρρυθμίσεων και των  αναπτυξιόλαγνων μέτρων. Στην πραγματικότητα, αυτές οι κυβερνήσεις δείχνουν, και η ιστορία το έχει επιβεβαιώσει, ότι η πραγματική αλλαγή, η κοινωνική επανάσταση και η εθνική απελευθέρωση δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν μέχρι το τέλος υπό την ηγεσία της αστικής και μικροαστικών τάξεων και των κομμάτων τους. Η ευθύνη αυτή ανήκει στην εργατική τάξη, στις εργαζόμενες μάζες,  στους λαούς και στη νεολαία, στο επαναστατικό κόμμα του προλεταριάτου, με τις πραγματικά επαναστατικές οργανώσεις και κόμματα.

6. Ο ιμπεριαλισμός, οι σύμμαχοι και οι υπάλληλοί του, οι τοπικές αστικές τάξεις σε όλες τις χώρες συνεχίζουν την αντιδραστική πολιτική της καταστολής, δια πυρός και σιδήρου, του αγώνα των εργαζόμενων μαζών, των ιθαγενών λαών και της νεολαίας, την ίδια στιγμή που η εργατική τάξη και οι σύμμαχοί της απαιτούν την εφαρμογή πολιτικών κοινωνικής πρόνοιας και μεταρρυθμίσεις. Μια έκφραση των πολιτικών αυτών είναι η παρουσία των ιμπεριαλιστικών στρατευμάτων των ΗΠΑ και εκείνων της Λατινικής Αμερικής,  υπαλλήλων τους, στην Αϊτή. Με τον ίδιο τρόπο συνεχίζεται το εμπορικό εμπάργκο ενάντια στην Κούβα, αλλά και οι δραστηριότητες  που αποσκοπούν στην ανατροπή της πορείας στη Βενεζουέλα. Η δίωξη, φυλάκιση και δολοφονία των κοινωνικών αγωνιστών και των επαναστατών αποτελούν αδιάψευστη μαρτυρία, ότι ο αγώνας συνεχίζεται και η καταστολή, όσο σκληρή και αιματηρή και αν είναι, δεν μπορεί να μας απομακρύνει  απ’ τον  αγώνα για τα ιδανικά ούτε να κάμψει την αποφασιστικότητα για κοινωνική και εθνική απελευθέρωση. Εκφράζουμε αποφασιστικά την αλληλεγγύη μας προς τους συντρόφους που υποφέρουν από την καταπίεση και τα βασανιστήρια στην Ονδούρα, Μεξικό, Γουατεμάλα, Κολομβία, Παραγουάη και το Περού. Ειδικότερα, ζητάμε την απελευθέρωση του φοιτητή ηγέτη του Ισημερινού, Μαρσέλο Ριβέρα, ο οποίος παραμένει στη φυλακή, κατηγορούμενος και καταδικασμένος ως τρομοκράτης από την κυβέρνηση του Κορέα, επειδή υπεράσπισε την αυτονομία των πανεπιστημίων.

7. Η προδοσία από την κυβέρνηση του Ραφαέλ Κορέα και του αγώνα των εργαζομένων της Βολιβίας ενάντια στο «gasolinazo» στη Βολιβία κάνει σαφές όχι μόνο τον πραγματικό περιορισμό αυτών των κυβερνήσεων, αλλά και την ανάγκη να καταστεί σαφές προς την εργατική τάξη και τις κοινωνικές και μαζικές οργανώσεις ποια είναι η πραγματική πορεία προς την κοινωνική αλλαγή.  Η εμπειρία δείχνει ότι ούτε ο ρεφορμισμός ούτε η ταξική συμφιλίωση μπορεί να οδηγήσει σε αλλαγή. Πραγματική αλλαγή, πραγματική χειραφέτηση των λαών μας, επιτυγχάνεται μόνο με την επανάσταση και το σοσιαλισμό, η οποία είναι δυνατή μόνο άν υπάρχει μια επαναστατική πολιτική πρωτοπορία ικανή να καθοδηγήσει, μέσω ενός πραγματικά επαναστατικού προγράμματος, τους αγώνες της εργατικής τάξης, των εργαζομένων μαζών και των λαών.

8. Εγγύηση για τη συνέχιση και ανάπτυξη της πάλης των εργαζομένων, των λαών και της νεολαίας στις χώρες της Λατινικής Αμερικής, στις παρούσες συνθήκες, αποτελεί η ανάπτυξη της στην κατεύθυνση του δρόμου της κοινωνικής επανάστασης και των ιστορικών επαναστατικών παραδόσεων.  Η ήπειρός μας είναι και θα είναι σκηνή μεγάλων απελευθερωτικών αγώνων και οι μαρξιστές-λενινιστές κομμουνιστές καλούμαστε να εκπληρώσουμε και επιβεβαιώσουμε τη θέση μας ως δύναμη κρούσης της επανάστασης και του σοσιαλισμού.

9. Η ενίσχυση των Δεξιών και συντεχνιακών πολιτικών από τις περισσότερες  κυβερνήσεις της Λατινικής Αμερικής δεν θα μας αναγκάσει να υποχωρήσουμε από την αναζήτηση της αληθινής κοινωνικής και εθνικής χειραφέτησης. Εμείς, τα μαρξιστικά-λενινιστικά κόμματα της Λατινικής Αμερικής επαναλαμβάνουμε τη δέσμευσή μας να συνδεθούμε με τόλμη και αποφασιστικότητα με τους αγώνες που η εργατική τάξη, οι εργαζόμενοι, η αγροτιά, η νεολαία, οι γυναίκες και οι λαοί αναπτύσσουν γενικά, καθώς και την αμετάκλητη απόφασή μας να προχωρήσουμε στην ενότητα και την καθοδήγηση των αγώνων τους, κερδίζοντάς τους με το μέρος της επανάστασης και του σοσιαλισμού.

10. Ας κάνουμε δική μας υπόθεση τα λόγια του Λένιν: «Εάν κατά τη διάρκεια του αγώνα έχουμε κερδίσει την πλειοψηφία των εργαζομένων προς την πλευρά μας – όχι μόνο την πλειοψηφία των εκμεταλλευομένων αλλά την πλειοψηφία των εκμεταλλευόμενων και των καταπιεσμένων – πραγματικά θα κερδίσουμε». 

Ιούλης, 2011

***

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

- Περιφερειακή Συνάντηση Λατινικής Αμερικής και Καραϊβικής της Διεθνούς Σύσκεψης Μαρξιστικών-Λενινιστικών Κομμάτων και Οργανώσεων

- Διακήρυξη της Περιφερειακής Συνάντησης Λατινικής Αμερικής και Καραϊβικής της Διεθνούς Σύσκεψης Μαρξιστικών-Λενινιστικών Κομμάτων και Οργανώσεων (2010)