Φοιτητικές Εκλογές: Χρειάζεται πάλη για την ιδεολογική, πολιτική και οργανωτική ανασυγκρότηση του φοιτητικού κινήματος

Στις 16 Μάη πραγματοποιήθηκαν οι φετινές φοιτητικές εκλογές σε όλες τις σχολές της χώρας, ύστερα από απόφαση του «απερχόμενου ΚΣ της ΕΦΕΕ» που παίρνει αποφάσεις με βάση τους συσχετισμούς που διαμορφώθηκαν 15 χρόνια πριν. Οι φετινές φοιτητικές εκλογές έγιναν στην σκιά των Βουλευτικών εκλογών που έλαβαν χώρα 10 μέρες πριν (τις πρώτες από την χρεοκοπία). Με νωπές ακόμα τις εμπειρίες του αγώνα του Αυγούστου - Σεπτεμβρίου που δόθηκε ενάντια στον φασιστικό Νόμο Πλαίσιο για τα Πανεπιστήμια που πέρασε με μεγάλη πλειοψηφία στην βουλή από τους μετέπειτα συγκυβερνώντες ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΛΑΟΣ. Ο νόμος αυτός προωθεί την πλήρη κατάργηση του Πανεπιστημιακού Ασύλου, τη διάλυση του πτυχίου, την άρση της μονιμότητας των καθηγητών, την εισαγωγή ιδιωτών στην διοίκηση των Πανεπιστημίων μέσω των Συμβουλίων Διοίκησης, την περικοπή της φοιτητικής μέριμνας, κ.α. Η ημερομηνία των εκλογών ήταν ακόμα μια φορά το αποτέλεσμα σκληρού παζαριού μεταξύ των κυρίαρχων παρατάξεων που έριχναν κυρίως το βάρος τους στις βουλευτικές εκλογές.

Κύριο χαρακτηριστικό αυτών των εκλογών ήταν η ακόμα μεγαλύτερη αποχή (ήταν ήδη μεγάλη όλα τα προηγούμενα χρόνια) και η ανυπαρξία εκλογοαπολογιστικών γενικών συνελεύσεων πριν από αυτές.

Επίσης, είχαμε φασιστικά φαινόμενα απαγόρευσης συμμετοχής δημοκρατικών παρατάξεων στις φοιτητικές εκλογές από τη ΔΑΠ: Της Πορείας Αριστερής στη ΣΔΟ Θεσσαλονίκης και των Αγωνιστικών Κινήσεων στην ΣΤΕΦ Λάρισας.

 Η ΔΑΠ πλήρωσε την συγκυβέρνηση της μοναρχοφασιστικής ΝΔ με ΠΑΣΟΚ και ΛΑΟΣ και την συνυπογραφή όλων των αντεργατικών και αντιλαϊκών νόμων του τελευταίου εξαμήνου (τουλάχιστον), χάνοντας σημαντικό τμήμα των δυνάμεων της (που ποσοστιαία δεν φάνηκε λόγω της αυξημένης αποχής). Η ΔΑΠ συγκράτησε δυνάμεις λόγω του μηχανισμού της αλλά και λόγω έλλειψης ισχυρής και ποιοτικής αντίρροπης φωνής από τις δυνάμεις που αναφέρονται στην αριστερά. Αξιοσημείωτο είναι ότι οι διασπάσεις της ΝΔ δεν καθρεφτίστηκαν και στα πανεπιστήμια με αντίστοιχες διασπάσεις της ΔΑΠ, παρά μόνο με αποχωρήσεις μελών. Σε ψηφοδέλτια της ΔΑΠ βρέθηκαν ακόμα και οπαδοί της Χρυσής Αυγής. Λαμβάνοντας υπόψιν και την αντιδημοκρατική λειτουργία της ΔΑΠ στην οποία ο πρόεδρος της ΝΔ «λύνει και δένει» διορίζοντας γραμματείς και διαγράφοντας όποιον θέλει, αναδεικνύεται η ιδεολογική συμφωνία των ψευτο-διασπάσεων τύπου Καμμένου - Μπακογιάννη - Φιλελεύθερης Συμμαχίας - Μάνου.

Η ΠΑΣΠ ήταν η μεγαλύτερη χαμένη μιας και έχασε πάνω από το 25% της επιρροής της σαν συνέχεια της περυσινής πτώσης της κατά 4%. Μεγάλη ποιοτική διαφορά είναι ότι σε πολλές σχολές διαλύθηκε ολοσχερώς. Η αύξηση της αποχής έρχεται κατά κύριο λόγο από αυτήν λόγω της στήριξης όλα τα προηγούμενα χρόνια των επιλογών της κυβέρνησης Παπανδρέου, αλλά κυρίως λόγω της συγκυβέρνησης με τους ναζι-φασίστες του ΛΑΟΣ που «ταρακούνησε» τα δημοκρατικά στοιχεία της παράταξης. Η ΠΑΣΠ διασπάστηκε και οργανωτικά με την εμφάνιση του Αγωνιστικού Φοιτητικού Ρεύματος σε μια σειρά από πόλεις.

Η ΠΚΣ (παράταξη του «Κ»ΚΕ) βγήκε και αυτή χαμένη από αυτή τη μάχη, αδυνατώντας να καρπωθεί την δυσαρέσκεια από τις άλλες δύο παρατάξεις. Σύμφωνα με το site Εργατικός Αγώνας (18/5/2012) που διαχειρίζεται από οπαδούς του «Κ»ΚΕ «η παρέμβαση στη νεολαία που πλέον είναι πολύ φτωχή σε σχέση με πρότερες περιόδους. Είναι φανερό από τις κινητοποιήσεις ότι η ΚΝΕ αδυνατεί να συσπειρώσει πλατιές μάζες νεολαίας και διέρχεται μία φάση σοβαρής κάμψης. Είναι χαρακτηριστικό πως στις φοιτητικές-σπουδαστικές εκλογές σε διάστημα τριών ετών η ΠΚΣ έχει απολέσει  περίπου 8.000 ψήφους!» (http://ergatikosagwnas.gr «Η απώλεια των λενινιστικών χαρακτηριστικών του ΚΚΕ» 18/5/2012)

Η ΠΚΣ ακολουθεί την οργανωτική συρρίκνωση της «Κ»ΝΕ. Σύμφωνα με τον Αλέκο Χαλβατζή, πρώην μέλος του ΚΣ της «Κ»ΝΕ: «Στους φοιτητές-σπουδαστές φαίνεται: η παρουσία των φοιτητών-σπουδαστών (μιλάω ενδεικτικά για την Αθήνα που έχω προσωπική πείρα) στις κινητοποίησης είναι κραυγαλέα μικρότερη από τα προηγούμενα χρόνια (υποπολλαπλάσια και από τις οργανωμένες δυνάμεις που υπήρχαν παλιότερα), που σημαίνει είτε ότι: α) υπάρχει πολύ σημαντική οργανωτική μείωση β) είτε ότι τα μέλη δεν κινητοποιούνται ή γ) και ακόμα χειρότερα συνδυασμός και των δυο. Στις τελευταίες φοιτητικές σπουδαστικές εκλογές (εδώ αναφερόμουν στο 2010, το 2011 τα πράγματα ήταν ακόμα χειρότερα) το φάντασμα της ΠΚΣ, πανελλαδικά συγκέντρωσε σε ΑΕΙ-ΤΕΙ 15.000 ψήφους ενώ το 2008 πάνω από 12.500 ήταν μόνο οι υποψήφιοι της και πάνω από 23.000 οι ψήφοι (στοιχεία από το Ριζοσπάστη) ενώ κατρακύλα υπάρχει και στα ποσοστά.

Δεν είναι τυχαίο ότι δεν υπήρξε στο 10ο Συνέδριο της ΚΝΕ εκτίμηση στα ντοκουμέντα ή έστω εσωκομματική ενημέρωση για το αν υπάρχει αύξηση ή μείωση των μελών της ΚΝΕ και σε τι ποσοστό από το προηγούμενο Συνέδριο (στοιχείο που δινόταν παλιότερα και πρέπει να δίνεται).» (http://alekosch.wordpress.com «Μια ολοκληρωμένη τοποθέτηση» 18/2/2012)

Η ΠΚΣ-«Κ»ΝΕ πλήρωσε την στάση της στους αγώνες του φοιτητικού κινήματος τον προηγούμενο Αύγουστο - Σεπτέμβριο όπου στις συνελεύσεις είτε διασπούσε το αγωνιστικό μπλοκ είτε ήταν ξεκάθαρα ενάντια στις καταλήψεις. Αυτή βέβαια είναι πολλοστή φορά τα τελευταία χρόνια που ακολουθεί αυτή την τακτική απέναντι σε ξεσπάσματα της νεολαίας. Την ίδια στάση κράτησε και το 2006-2007 ενάντια στο νόμο πλαίσιο της Γιαννάκου και στον Δεκέμβρη του 2008. Παράλληλα, η ξεκάθαρη προσπάθεια διάλυσης των φοιτητικών συλλόγων και γενικότερα των δομών του Φοιτητικού Κινήματος στα πρότυπα που έχει εφαρμόσει και το ΠΑΜΕ στα σωματεία των εργαζομένων, ήταν μία από τις αιτίες της πτώσης της.

Από την άλλη, σε μια εποχή κρίσης και έντασης της ταξικής επίθεσης ενάντια στα δικαιώματα της σπουδάζουσας νεολαίας, οι παρατάξεις που αναφέρονται στην αριστερά (ΑΡΕΝ – παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ, ΕΑΑΚ – ΑΝΤΑΡΣΥΑ) κυριαρχούνται είτε από σοσιαλδημοκρατικές είτε από τροτσκιστικές απόψεις και αδυνατούν να εμπνεύσουν και να προωθήσουν τους αγώνες των φοιτητών. Στις φετινές φοιτητικές εκλογές παρόλο που αύξησαν την δύναμή τους κατά 2,5% έκαστη παρέμειναν ακόμα αθροιστικά γύρω στο 15%, δύναμη μικρή αν συνυπολογίσει κανείς το μέγεθος και τη σφοδρότητα της επίθεσης που έχει εξαπολύσει η κυβέρνηση με τις επιταγές των ισχυρών ιμπεριαλιστικών κρατών της ΕΕ στην Δημόσια εκπαίδευση. Κυρίως όμως οι παρατάξεις αυτές απέτυχαν να ενημερώσουν τους φοιτητές για τα νέα μέτρα (Κατάργηση Ασύλου, Διάλυση πτυχίων, Εισαγωγή ιδιωτών κτλ.) μένοντας σε έναν στείρο αντιμνημονιακό λόγο, αδυνατώντας να κάνουν την σύνδεση του γενικού με το ειδικό. Τέλος, εγκλωβίστηκαν μέσα στην αιτηματολαγνεία και στην στείρα αντιγραφή κινημάτων (όπως του 06-07) και των προβληματικών συντονιστικών τους, στερώντας από το κίνημα την ανάπτυξη ενός πλατιού μετώπου που θα είχε την δύναμη να αντιπαρατεθεί με την κυβέρνηση και να ξαναζωντανέψει τις δομές του φοιτητικού κινήματος.

Από την άλλη, οι διαδικασίες των φοιτητικών συλλόγων έχουν νεκρώσει και με εξαίρεση την περίοδο του Αυγούστου - Σεπτεμβρίου ελάχιστες Γενικές Συνελεύσεις πραγματοποιήθηκαν μέσα στην χρονιά. Καθήκον όλων των νέων κομμουνιστών – σπουδαστών είναι να παλέψουν για να ξαναζωντανέψουν οι διαδικασίες των φοιτητικών συλλόγων και να γυρίσουν την πλάτη στις παρατάξεις που τους διασπούν (καλώντας κάθε μια δικιά της συνέλευση) ή εκφυλίζουν τις Γενικές Συνελεύσεις. Πρέπει να παλέψουν οργανωμένα για ΕΝΙΑΙΕΣ Γενικές Συνελεύσεις των Φοιτητικών Συλλόγων και να διασφαλίσουν την δημοκρατική τους λειτουργία, αντιπαλεύοντας ταυτόχρονα τις φασιστικές αντιλήψεις που προωθούνται στη νεολαία.