«ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ», φύλλο 190, 15-30 Σεπτέμβρη 2004
Οι κομμουνιστές γνώριζαν ευθύς εξαρχής - κι αυτό δεν το απέκρυψαν απ' το λαό - ότι σε περίπτωση νίκης του μοναρχοφασιστικού κόμματος της ΝΔ στις εκλογές του Μάρτη, οι επιθέσεις στο βιοτικό επίπεδο της εργατικής τάξης και της φτωχής αγροτιάς και γενικότερα όλων των πλατιών λαϊκών μαζών θα γίνονταν αναπόφευχτα περισσότερο βίαιες και η πολιτική της νέας κυβέρνησης δεν θα ήταν απλά «συνέχεια» (!) της προηγούμενης, όπως ισχυρίζονταν και εξακολουθούν να ισχυρίζονται οι λακέδες του κεφαλαίου σοσιαλδημοκράτες ηγέτες του χρουστσοφικού «Κ»ΚΕ, ότι η νέα επίθεση θα ήταν ακόμα σφοδρότερη και αντιδραστικότερη σ' όλα τα επίπεδα: οικονομικό (μεγάλη αύξηση τιμών, υψηλότερος πληθωρισμός, αύξηση της μαζικής ανεργίας, επιβολή νέων φόρων. κλπ.), κατακτήσεις των εργαζομένων (ασφαλιστικό, εργασιακές σχέσεις, κλπ.), δημοκρατικές ελευθερίες και δικαιώματα (εκφασισμός του κράτους και παραπέρα βάθεμα της φασιστικοποιήσης της κοινωνικής ζωής).
Κι' αυτό ήταν εντελώς ολοφάνερο και επόμενο να συμβεί τόσο εξαιτίας της εφαρμογής μιας εντελώς ακραίας, και ήδη ανοιχτά διακηρυγμένης, νεοφιλελεύθερης οικονομικής πολιτικής όσο και εξαιτίας του μοναρχοφασιστικού χαρακτήρα του μεγαλοαστικού κόμματος της ΝΑ - δίπλα και παράλληλα με τη νεοφιλελεύθερη οικονομική πολιτική των μονοπωλίων της ιμπεριαλιστικής Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεσμευτική για όλες τις χώρες-μέλη της, και τον περιορισμό των δημοκρατικών ελευθεριών εκ μέρους της με τους διάφορους φασιστικούς νόμους, τρομονόμους, κλπ. Επιπλέον ήταν σ' όλους γνωστές και οι επανειλημμένες δηλώσεις προεκλογικά του επίτιμου προέδρου της ΝΔ Κ. Μητσοτάκη προς την ίδια κατεύθυνση. Αλλά και μετεκλογικά στο διάστημα των επτά μηνών δήλωσε πολλές φορές: «πρέπει να καταλάβουν οι έλληνες ότι πρέπει να δουλέψουν περισσότερο» (εννοεί προφανώς τους εργαζόμενους), αλλά απέφυγε να πει για ποιο λόγο: για να κερδίσουν ακόμα περισσότερο οι μεγαλοκαρχαρίες καπιταλιστές, τους οποίους ο ίδιος εκπροσωπεί και τα συμφέροντά τους υπερασπίζει. Και συνέχισε: «εμείς εκκαθαρίσαμε τις προβληματικές το 1993 με 10.000 απολύσεις («Ελευθεροτυπία» 4.5.2004, σελ. 6).
Έτσι μέσα στους 7 πρώτους μήνες διακυβέρνησης της χώρας από τη ΝΔ σημειώνεται - ακριβώς εξαιτίας της εφαρμογής της πιο ακραίας νεοφιλελεύθερης οικονομικής πολιτικής - μια δραματική χειροτέρευση του βιοτικού επιπέδου των πλατιών λαϊκών μαζών.
Σ' αυτό συνέβαλαν και συμβάλουν τα παρακάτω:
1. Κύμα μεγάλης ακρίβειας. Αμέσως μετά τη συγκρότηση της αντιδραστικής κυβέρνησης Καραμανλή στο όνομα της λειτουργίας της διαβόητης «ελεύθερης αγοράς», δηλ. την εφαρμογή της πιο ακραίας νεοφιλελεύθερης οικονομικής πολιτικής, εκδηλώνεται νέο, πρωτοφανές σε έκταση και μέγεθος, κύμα ακρίβειας σ' όλα τα είδη πλατιάς κατανάλωσης (διατροφής, ένδυσης, υπόδησης, κλπ.) που σάρωσε κυριολεκτικά και εξακολουθεί να σαρώνει τα ήδη πενιχρά εισοδήματα των εργαζομένων.
Μόνο τον Απρίλη, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας, οι αυξήσεις έφθασαν ακόμα και το 15%.
Σ' αυτό το μεγάλο κύμα ακρίβειας των λίγων μηνών προστέθηκαν οι λεγόμενες «Ολυμπιακές ανατιμήσεις», που έγιναν πλέον μόνιμες και παραμένουν και μετά τη λήξη των Ολυμπιακών Αγώνων. Νέες, σαρωτικές πλέον, ανατιμήσεις αναμένεται να ακολουθήσουν μ' άλλοθι την αύξηση της τιμής του πετρελαίου στη διεθνή αγορά.
Το μεγάλο κύμα ακρίβειας και η αισχροκέρδεια που πλήττει βέβαια όλους τους εργαζόμενους αλλά κυρίως τους χαμηλοσυνταξιούχους και τους χαμηλόμισθους, έχει σα συνέπεια την απότομη πτώση και έντονη χειροτέρευση του βιοτικού τους επιπέδου και οδηγεί σε απόγνωση τις πλατιές λαϊκές μάζες, που βλέπουν τα εισοδήματα «πείνας» να εξανεμίζονται «εν ριπή οφθαλμού».
Ακόμη δραματικότερη θα γίνει η κατάσταση για τις λαϊκές μάζες τη χειμερινή περίοδο αν στις νέες αναμενόμενες αυξήσεις τιμών σε όλα σχεδόν τα είδη πλατιάς κατανάλωσης συμπεριληφθεί και η πολύ μεγάλη αύξηση του πετρελαίου θέρμανσης κατά 40%.
Παρόλα αυτά οι υπουργοί Ανάπτυξης και Εμπορίου της κυβέρνησης Καραμανλή επαναλαμβάνουν καθημερινά την άρνηση τους να παρέμβουν στο θέμα των τιμών και της αισχροκέρδειας και διαλαλούν προκλητικά σ' όλους τους τόνους τη «θαυματουργή» (!) υποτίθεται δράση της «ελεύθερης αγοράς» για τη «συγκράτηση» των τιμών που στην πραγματικότητα τις εκτινάσσει συνεχώς σε δυσθεώρητα ύψη.
2. Διαρκής μείωση της αγοραστικής δύναμης των μισθών. Οι ονομαστικοί μισθοί των εργαζομένων εξακολουθούν, χρόνια τώρα, να παραμένουν καθηλωμένοι σε πολύ χαμηλά επίπεδα και τους τελευταίους μήνες σημειώνεται μια διαρκής και εντονότερη απ' την ως τώρα μείωση της αγοραστικής τους δύναμης εξαιτίας των μεγάλων ανατιμήσεων και του υψηλού πληθωρισμού, ενώ η πτώση των πραγματικών μισθών, που είναι το βασικότερο χαρακτηριστικό της τελευταίας 15ετίας, γίνεται ακόμα μεγαλύτερη.
Ήδη σύμφωνα με τα δημοσιεύματα του τύπου, η κυβέρνηση σχεδιάζει επιπλέον την επιβολή νέων έμμεσων φόρων σε τσιγάρα (50%), αλκοολούχα ποτά (10%) και τέλη κυκλοφορίας (15%), που θα οδηγήσουν σε αντίστοιχες νέες ανατιμήσεις σ' αυτά τα είδη πλατιάς κατανάλωσης.
3. Αυξήσεις σε δίδακτρα. Απ' τα πρώτα μέτρα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση ήταν οι αυξήσεις των διδάκτρων στα ιδιωτικά σχολεία ύψους 7,58%, δηλ. σε ποσοστό πολύ πιο πάνω απ' τον πληθωρισμό. Επίσης ανακοινώθηκαν αυξήσεις της τάξεως του 5% στους ιδιωτικούς παιδικούς σταθμούς.
Επιπλέον γίνεται προσπάθεια επιβολής ενοικίου στις φοιτητικές εστίες, με το οποίο επιβαρύνονται άμεσα οι φοιτητές φτωχών λαϊκών στρωμάτων, κυρίως των προερχόμενων από την επαρχία.
4. Μαζική ανεργία. Η μαζική ανεργία στη χώρα μας έχει αποκτήσει μόνιμο χαρακτήρα. Ίσως αυτή τη στιγμή φτάνει ή ξεπερνάει το 15% του εργατικού δυναμικού της χώρας.
Είναι γνωστό ότι η αστική στατιστική παραμορφώνοντας - εξωραΐζοντας την πραγματικότητα, δίνει πολύ μικρότερα ποσοστά ανεργίας με σκοπό την παραπλάνηση της εργατικής τάξης, αφήνοντας έξω πολλές κατηγορίες ανέργων.
Παρόλα αυτά και τα δικά της στοιχεία που δόθηκαν στη δημοσιότητα για το δίμηνο Γενάρη-Αύγουστο του 2004 είναι πολύ αποκαλυπτικά.
Τα επίσημα στοιχεία του ΟΑΕΔ που δόθηκαν στη δημοσιότητα στις 20 Σεπτέμβρη δείχνουν, σε σχέση με πέρυσι (475.000), ότι το φετινό δίμηνο ο αριθμός των εγγεγραμμένων στον ΟΑΕΔ είναι κατά μέσο όρο 525.000, δηλ. εμφανίζουν αύξηση 11%. Φέτος έχουμε εγγραφή 50.000 άνεργους παραπάνω. Το Μάρτη, από 452.885 που ήταν το 2003, αυξήθηκαν φέτος στις 562.289, δηλαδή έχουμε αύξηση κατά 90.000. Τον περσινό Απρίλη είχαμε εγγεγραμμένους 456.160 και φέτος αυξήθηκαν σε 554.532, δηλαδή αυξήθηκαν κατά 100.000. Τον περσινό Ιούνιο οι εγγεγραμμένοι άνεργοι ήταν 478.418 και φέτος έφτασαν τους 487.378. Αύξηση παρατηρείται και τον Ιούλη κατά 10.000, ενώ τον Αύγουστο από 486.824 που ήταν πέρυσι έφτασαν φέτος τους 493.769.
Η αύξηση αυτή των εγγεγραμμένων ανέργων πρέπει να σημειωθεί ότι παρατηρείται σε μια περίοδο που συνεχίζονται ακόμα τα Ολυμπιακά έργα. Μετά τη λήξη των Ολυμπιακών έργων και Ολυμπιακών Αγώνων αναμένεται να προστεθούν στους καταλόγους του ΟΑΕΔ μερικές ακόμα δεκάδες χιλιάδες νέων ανέργων.
Σ' αυτούς θα προστεθούν επίσης οι άνεργοι των επιχειρήσεων που κλείνουν όπως εκείνοι της «Τρικολάν», του «Λαναρά», οι απολυμένοι της «Σόφτεξ» (το 1997 είχε 2.250, τώρα έχει μόνο 280 εργάτες), οι χιλιάδες των απολυμένων συμβασιούχων, κλπ. καθώς και οι νέες απολύσεις που σχεδιάζονται σε ΟΤΕ (6.300), υπηρεσίες Υπουργείου Πολιτισμού (3.050), ναυτεργατών, κλπ., των χρεοκοπημένων αγροτικών νοικοκυριών, κλπ., κλπ.
Μαζική αύξηση της ανεργίας θα προκαλέσουν και οι σχεδιαζόμενες - στα πλαίσια της εφαρμογής της πιο ακραίας νεοφιλελεύθερης οικονομικής πολιτικής - σαρωτικές αποκρατικοποιήσεις-ιδιωτικοποιήσεις των ΟΤΕ, ΔΕΗ, ΔΕ ΠΑ, ΕΥΔΑΠ, ΟΑΠ, Εμπορική Τράπεζα, Ολυμπιακή, κλπ.
Η μαζική ανεργία πλήττει ιδιαίτερα τη νεολαία και τις γυναίκες.
Τα διαβόητα μέτρα της κυβέρνησης για «τόνωση της απασχόλησης» αποτελούν απλά επιδοτήσεις προς τις επιχειρήσεις, χωρίς να δημιουργούν νέες θέσεις εργασίας. Οι δε κρατικές επιδοτήσεις προς τις διάφορες επιχειρήσεις για να μείνουν ανοιχτές (π.χ. «Τρικολάν», κλπ.) μόλις φθάσουν στις τσέπες των βιομηχάνων καπιταλιστών, αυτοί κλείνουν ή μεταφέρουν τις επιχειρήσεις τους σ' άλλες χώρες και πετούν τους εργάτες στο δρόμο, πυκνώνοντας έτσι τις στρατιές των ανέργων.
Το φαινόμενο της ανεργίας και η αύξησή της δεν είναι αποτέλεσμα ετούτης ή της άλλης οικονομικής πολιτικής, όπως ισχυρίζονται οι σοσιαλδημοκράτες ηγέτες του «Κ»ΚΕ («η αύξηση της ανεργίας... είναι αναπόσπαστο φαινόμενο και συνέπεια της πολιτικής που στηρίζει την κεφαλαιοκρατική παραγωγή και συγκεντροποίηση» (!) («Ρ» 22.9.2004, σελ. 11) μα ούτε και εξαλείφεται στα πλαίσια του καπιταλισμού έστω κι αν «τιμωρηθούν οι πολιτικά υπεύθυνοι» όπως επίσης ισχυρίζονται οι χρουστσοφικοί («κι αν με τον αγώνα σας δεν τιμωρήσετε τους πραγματικούς πολιτικούς υπεύθυνους, το φάσμα της ανεργίας θα το βρίσκεται διαρκώς μπροστά σας» («Ρ» 28.9.2004, σελ.15). Εδώ οι χρουστσοφικοί ρεβιζιονιστές αναμασούν τις γνωστές αντιεπιστημονικές απόψεις της χυδαίας αστικής πολιτικής οικονομίας, γιατί το φαινόμενο της ανεργίας εξαλείφεται μόνο στο σοσιαλισμό-κομμουνισμό.
Να, λοιπόν, πως παραπλανούν και εξαπατούν την εργατική τάξη οι προδότες χρουστσοφικοί ρεβιζιονιστές με τις σοσιαλδημοκρατικές τους συνταγές: τιμωρήστε τους πολιτικά υπεύθυνους αλλά μην ανατρέπετε το καπιταλιστικό εκμεταλλευτικό σύστημα που γεννά την ανεργία» !!!
Η ανεργία είναι σύμφυτο στον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής φαινόμενο, μόνιμος και αναπόφευκτος της καπιταλιστικής ανάπτυξης συνοδοιπόρος, που συνδέεται, όπως κατέδειξε ο Μαρξ, με τον γενικό νόμο της καπιταλιστικής συσσώρευσης του κεφαλαίου, ο οποίος προκαλεί και αυξάνει το βιομηχανικό εφεδρικό στρατό, δηλ. την ανεργία. Ορθότατα σημείωνε ο Μαρξ αναφερόμενος στις διακηρύξεις των αστικών συνταγμάτων, ότι το λεγόμενο «δικαίωμα εργασίας, με την αστική έννοια, είναι ένας θλιβερός ευσεβής πόθος». Αστικές φλυαρίες είναι και τα περί «πλήρους απασχόλησης» στον καπιταλισμό των αστών-ρεβιζιονιστών ιδεολόγων.
5. Ασφαλιστικό. Ένας απ' τους κύριους στόχους της γενικευμένης επίθεσης της κυβέρνησης ενάντια στην εργατική τάξη είναι και το Ασφαλιστικό και προς αυτή την κατεύθυνση προετοιμάζει το έδαφος πότε χαμηλόφωνα και πότε υψηλόφωνα, στα πλαίσια πάντα της διαβόητης τακτικής περί «ήπιας προσαρμογής».
Έτσι ο πρόεδρος του ΣΕΒ Ο. Κυριακόπουλος στις 15 Σεπτέμβρη δήλωσε: «Η κυβέρνηση δεν μπορεί να αποφύγει την 4ετία για να θέσει το θέμα του Ασφαλιστικού. Αυτό άλλωστε θα ήταν ανεύθυνο», γιατί «όσο περισσότερο αργεί η επίλυση, τόσο μεγαλύτερο θα είναι το κόστος». Γνωρίζοντας τις αντιδράσεις για το Ασφαλιστικό πρόσθεσε ότι «είναι ένα πρόβλημα όλης της κοινωνίας και μπορεί να λυθεί μόνο με συναινετικές διαδικασίες».
Επίσης ο Γ. Αλογοσκούφης έκανε λόγο για «δημόσια συζήτηση για την αντιμετώπιση του Ασφαλιστικού, επιδιώκοντας κοινωνική συναίνεση». Ο δε κυβερνητικός εκπρόσωπος μίλησε για συζήτηση χωρίς νομοσχέδιο(!) ισχυριζόμενος: «άλλο ο διάλογος, άλλο το νομοσχέδιο».
Είναι φανερό ότι η κυβέρνηση, παρά τις όποιες διαψεύσεις, προετοιμάζει την επίθεσή της και στο Ασφαλιστικό. Γι' αυτό οι εργαζόμενοι πρέπει να επαγρυπνούν και να απαντήσουν στην επίθεση.
6. Εργασιακές σχέσεις. Ο ΣΕΒ ενδιαφέρεται άμεσα να αναθεωρηθεί ο νόμος 2874/2000 και ειδικά τα άρθρα με τα οποία καταργήθηκε η υπερεργασία και αυξήθηκε η αμοιβή της υπερωριακής απασχόλησης και επιπλέον η διευθέτηση του χρόνου εργασίας ή αλλιώς «η ευελιξία στην εργασία» κατά τον ΣΕΒ.
Είναι αναγκαίο να σημειωθεί ότι με τη νέα πρόσφατη διετή Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση οι υπερωρίες αυξάνονται από 3 ώρες τη βδομάδα σε 5, μ' αποτέλεσμα το βδομαδιάτικο ωράριο εργασίας να φθάνει τις 45 ώρες, κι' αυτό αποφασίζεται απ' τις επιχειρήσεις.
Όλα τα παραπάνω, και σειρά άλλα, συμβάλλουν σε δραματική πτώση του βιοτικού επιπέδου και σε παραπέρα έντονη χειροτέρευση της κατάστασης της εργατικής τάξης και των πλατιών λαϊκών μαζών και επιβεβαιώνεται έτσι εκ νέου η ύπαρξη-ισχύς του νόμου της απόλυτης εξαθλίωσης του προλεταριάτου, τον οποίο αστοί, σοσιαλδημοκράτες, χρουστσοφικοί ρεβιζιονιστές, κλπ. είχαν κηρύξει «ανύπαρκτο» και «ξεπερασμένο»(!), θεωρώντας ότι η εργατική τάξη εξαθλιώνεται μόνο σχετικά και όχι απόλυτα.
Μπροστά στην εργατική τάξη μπαίνει άμεσα και χωρίς καθυστέρηση το καθήκον της αντίστασης και απόκρουσης της σφοδρότατης επίθεσης κεφαλαίου-κυβέρνησης (με στήριγμα τους αντιδραστικούς της ΔΑΚΕ). Όμως προς το παρόν παρουσιάζεται «μούδιασμα» και «αδράνεια» εξαιτίας της προδοτικής στάσης των ρεφορμιστών εργατοπατέρων της ΓΣΕΕ και των ρεφορμιστών ηγετών της ΠΑΣΚΕ και ΠΑΜΕ, που στα λόγια δημαγωγούν χωρίς να προχωρούν σε απεργίες και κινητοποιήσεις των εργαζομένων. Σχετικά μ' αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ο Δεξιός τύπος σημειώνει με ιδιαίτερη «ικανοποίηση» τις ως τώρα καλές σχέσεις «Κ»ΚΕ-ΝΔ.
Οι κομμουνιστές γνώριζαν ευθύς εξαρχής - κι αυτό δεν το απέκρυψαν απ' το λαό - ότι σε περίπτωση νίκης του μοναρχοφασιστικού κόμματος της ΝΔ στις εκλογές του Μάρτη, οι επιθέσεις στο βιοτικό επίπεδο της εργατικής τάξης και της φτωχής αγροτιάς και γενικότερα όλων των πλατιών λαϊκών μαζών θα γίνονταν αναπόφευχτα περισσότερο βίαιες και η πολιτική της νέας κυβέρνησης δεν θα ήταν απλά «συνέχεια» (!) της προηγούμενης, όπως ισχυρίζονταν και εξακολουθούν να ισχυρίζονται οι λακέδες του κεφαλαίου σοσιαλδημοκράτες ηγέτες του χρουστσοφικού «Κ»ΚΕ, ότι η νέα επίθεση θα ήταν ακόμα σφοδρότερη και αντιδραστικότερη σ' όλα τα επίπεδα: οικονομικό (μεγάλη αύξηση τιμών, υψηλότερος πληθωρισμός, αύξηση της μαζικής ανεργίας, επιβολή νέων φόρων. κλπ.), κατακτήσεις των εργαζομένων (ασφαλιστικό, εργασιακές σχέσεις, κλπ.), δημοκρατικές ελευθερίες και δικαιώματα (εκφασισμός του κράτους και παραπέρα βάθεμα της φασιστικοποιήσης της κοινωνικής ζωής).
Κι' αυτό ήταν εντελώς ολοφάνερο και επόμενο να συμβεί τόσο εξαιτίας της εφαρμογής μιας εντελώς ακραίας, και ήδη ανοιχτά διακηρυγμένης, νεοφιλελεύθερης οικονομικής πολιτικής όσο και εξαιτίας του μοναρχοφασιστικού χαρακτήρα του μεγαλοαστικού κόμματος της ΝΑ - δίπλα και παράλληλα με τη νεοφιλελεύθερη οικονομική πολιτική των μονοπωλίων της ιμπεριαλιστικής Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεσμευτική για όλες τις χώρες-μέλη της, και τον περιορισμό των δημοκρατικών ελευθεριών εκ μέρους της με τους διάφορους φασιστικούς νόμους, τρομονόμους, κλπ. Επιπλέον ήταν σ' όλους γνωστές και οι επανειλημμένες δηλώσεις προεκλογικά του επίτιμου προέδρου της ΝΔ Κ. Μητσοτάκη προς την ίδια κατεύθυνση. Αλλά και μετεκλογικά στο διάστημα των επτά μηνών δήλωσε πολλές φορές: «πρέπει να καταλάβουν οι έλληνες ότι πρέπει να δουλέψουν περισσότερο» (εννοεί προφανώς τους εργαζόμενους), αλλά απέφυγε να πει για ποιο λόγο: για να κερδίσουν ακόμα περισσότερο οι μεγαλοκαρχαρίες καπιταλιστές, τους οποίους ο ίδιος εκπροσωπεί και τα συμφέροντά τους υπερασπίζει. Και συνέχισε: «εμείς εκκαθαρίσαμε τις προβληματικές το 1993 με 10.000 απολύσεις («Ελευθεροτυπία» 4.5.2004, σελ. 6).
Έτσι μέσα στους 7 πρώτους μήνες διακυβέρνησης της χώρας από τη ΝΔ σημειώνεται - ακριβώς εξαιτίας της εφαρμογής της πιο ακραίας νεοφιλελεύθερης οικονομικής πολιτικής - μια δραματική χειροτέρευση του βιοτικού επιπέδου των πλατιών λαϊκών μαζών.
Σ' αυτό συνέβαλαν και συμβάλουν τα παρακάτω:
1. Κύμα μεγάλης ακρίβειας. Αμέσως μετά τη συγκρότηση της αντιδραστικής κυβέρνησης Καραμανλή στο όνομα της λειτουργίας της διαβόητης «ελεύθερης αγοράς», δηλ. την εφαρμογή της πιο ακραίας νεοφιλελεύθερης οικονομικής πολιτικής, εκδηλώνεται νέο, πρωτοφανές σε έκταση και μέγεθος, κύμα ακρίβειας σ' όλα τα είδη πλατιάς κατανάλωσης (διατροφής, ένδυσης, υπόδησης, κλπ.) που σάρωσε κυριολεκτικά και εξακολουθεί να σαρώνει τα ήδη πενιχρά εισοδήματα των εργαζομένων.
Μόνο τον Απρίλη, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας, οι αυξήσεις έφθασαν ακόμα και το 15%.
Σ' αυτό το μεγάλο κύμα ακρίβειας των λίγων μηνών προστέθηκαν οι λεγόμενες «Ολυμπιακές ανατιμήσεις», που έγιναν πλέον μόνιμες και παραμένουν και μετά τη λήξη των Ολυμπιακών Αγώνων. Νέες, σαρωτικές πλέον, ανατιμήσεις αναμένεται να ακολουθήσουν μ' άλλοθι την αύξηση της τιμής του πετρελαίου στη διεθνή αγορά.
Το μεγάλο κύμα ακρίβειας και η αισχροκέρδεια που πλήττει βέβαια όλους τους εργαζόμενους αλλά κυρίως τους χαμηλοσυνταξιούχους και τους χαμηλόμισθους, έχει σα συνέπεια την απότομη πτώση και έντονη χειροτέρευση του βιοτικού τους επιπέδου και οδηγεί σε απόγνωση τις πλατιές λαϊκές μάζες, που βλέπουν τα εισοδήματα «πείνας» να εξανεμίζονται «εν ριπή οφθαλμού».
Ακόμη δραματικότερη θα γίνει η κατάσταση για τις λαϊκές μάζες τη χειμερινή περίοδο αν στις νέες αναμενόμενες αυξήσεις τιμών σε όλα σχεδόν τα είδη πλατιάς κατανάλωσης συμπεριληφθεί και η πολύ μεγάλη αύξηση του πετρελαίου θέρμανσης κατά 40%.
Παρόλα αυτά οι υπουργοί Ανάπτυξης και Εμπορίου της κυβέρνησης Καραμανλή επαναλαμβάνουν καθημερινά την άρνηση τους να παρέμβουν στο θέμα των τιμών και της αισχροκέρδειας και διαλαλούν προκλητικά σ' όλους τους τόνους τη «θαυματουργή» (!) υποτίθεται δράση της «ελεύθερης αγοράς» για τη «συγκράτηση» των τιμών που στην πραγματικότητα τις εκτινάσσει συνεχώς σε δυσθεώρητα ύψη.
2. Διαρκής μείωση της αγοραστικής δύναμης των μισθών. Οι ονομαστικοί μισθοί των εργαζομένων εξακολουθούν, χρόνια τώρα, να παραμένουν καθηλωμένοι σε πολύ χαμηλά επίπεδα και τους τελευταίους μήνες σημειώνεται μια διαρκής και εντονότερη απ' την ως τώρα μείωση της αγοραστικής τους δύναμης εξαιτίας των μεγάλων ανατιμήσεων και του υψηλού πληθωρισμού, ενώ η πτώση των πραγματικών μισθών, που είναι το βασικότερο χαρακτηριστικό της τελευταίας 15ετίας, γίνεται ακόμα μεγαλύτερη.
Ήδη σύμφωνα με τα δημοσιεύματα του τύπου, η κυβέρνηση σχεδιάζει επιπλέον την επιβολή νέων έμμεσων φόρων σε τσιγάρα (50%), αλκοολούχα ποτά (10%) και τέλη κυκλοφορίας (15%), που θα οδηγήσουν σε αντίστοιχες νέες ανατιμήσεις σ' αυτά τα είδη πλατιάς κατανάλωσης.
3. Αυξήσεις σε δίδακτρα. Απ' τα πρώτα μέτρα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση ήταν οι αυξήσεις των διδάκτρων στα ιδιωτικά σχολεία ύψους 7,58%, δηλ. σε ποσοστό πολύ πιο πάνω απ' τον πληθωρισμό. Επίσης ανακοινώθηκαν αυξήσεις της τάξεως του 5% στους ιδιωτικούς παιδικούς σταθμούς.
Επιπλέον γίνεται προσπάθεια επιβολής ενοικίου στις φοιτητικές εστίες, με το οποίο επιβαρύνονται άμεσα οι φοιτητές φτωχών λαϊκών στρωμάτων, κυρίως των προερχόμενων από την επαρχία.
4. Μαζική ανεργία. Η μαζική ανεργία στη χώρα μας έχει αποκτήσει μόνιμο χαρακτήρα. Ίσως αυτή τη στιγμή φτάνει ή ξεπερνάει το 15% του εργατικού δυναμικού της χώρας.
Είναι γνωστό ότι η αστική στατιστική παραμορφώνοντας - εξωραΐζοντας την πραγματικότητα, δίνει πολύ μικρότερα ποσοστά ανεργίας με σκοπό την παραπλάνηση της εργατικής τάξης, αφήνοντας έξω πολλές κατηγορίες ανέργων.
Παρόλα αυτά και τα δικά της στοιχεία που δόθηκαν στη δημοσιότητα για το δίμηνο Γενάρη-Αύγουστο του 2004 είναι πολύ αποκαλυπτικά.
Τα επίσημα στοιχεία του ΟΑΕΔ που δόθηκαν στη δημοσιότητα στις 20 Σεπτέμβρη δείχνουν, σε σχέση με πέρυσι (475.000), ότι το φετινό δίμηνο ο αριθμός των εγγεγραμμένων στον ΟΑΕΔ είναι κατά μέσο όρο 525.000, δηλ. εμφανίζουν αύξηση 11%. Φέτος έχουμε εγγραφή 50.000 άνεργους παραπάνω. Το Μάρτη, από 452.885 που ήταν το 2003, αυξήθηκαν φέτος στις 562.289, δηλαδή έχουμε αύξηση κατά 90.000. Τον περσινό Απρίλη είχαμε εγγεγραμμένους 456.160 και φέτος αυξήθηκαν σε 554.532, δηλαδή αυξήθηκαν κατά 100.000. Τον περσινό Ιούνιο οι εγγεγραμμένοι άνεργοι ήταν 478.418 και φέτος έφτασαν τους 487.378. Αύξηση παρατηρείται και τον Ιούλη κατά 10.000, ενώ τον Αύγουστο από 486.824 που ήταν πέρυσι έφτασαν φέτος τους 493.769.
Η αύξηση αυτή των εγγεγραμμένων ανέργων πρέπει να σημειωθεί ότι παρατηρείται σε μια περίοδο που συνεχίζονται ακόμα τα Ολυμπιακά έργα. Μετά τη λήξη των Ολυμπιακών έργων και Ολυμπιακών Αγώνων αναμένεται να προστεθούν στους καταλόγους του ΟΑΕΔ μερικές ακόμα δεκάδες χιλιάδες νέων ανέργων.
Σ' αυτούς θα προστεθούν επίσης οι άνεργοι των επιχειρήσεων που κλείνουν όπως εκείνοι της «Τρικολάν», του «Λαναρά», οι απολυμένοι της «Σόφτεξ» (το 1997 είχε 2.250, τώρα έχει μόνο 280 εργάτες), οι χιλιάδες των απολυμένων συμβασιούχων, κλπ. καθώς και οι νέες απολύσεις που σχεδιάζονται σε ΟΤΕ (6.300), υπηρεσίες Υπουργείου Πολιτισμού (3.050), ναυτεργατών, κλπ., των χρεοκοπημένων αγροτικών νοικοκυριών, κλπ., κλπ.
Μαζική αύξηση της ανεργίας θα προκαλέσουν και οι σχεδιαζόμενες - στα πλαίσια της εφαρμογής της πιο ακραίας νεοφιλελεύθερης οικονομικής πολιτικής - σαρωτικές αποκρατικοποιήσεις-ιδιωτικοποιήσεις των ΟΤΕ, ΔΕΗ, ΔΕ ΠΑ, ΕΥΔΑΠ, ΟΑΠ, Εμπορική Τράπεζα, Ολυμπιακή, κλπ.
Η μαζική ανεργία πλήττει ιδιαίτερα τη νεολαία και τις γυναίκες.
Τα διαβόητα μέτρα της κυβέρνησης για «τόνωση της απασχόλησης» αποτελούν απλά επιδοτήσεις προς τις επιχειρήσεις, χωρίς να δημιουργούν νέες θέσεις εργασίας. Οι δε κρατικές επιδοτήσεις προς τις διάφορες επιχειρήσεις για να μείνουν ανοιχτές (π.χ. «Τρικολάν», κλπ.) μόλις φθάσουν στις τσέπες των βιομηχάνων καπιταλιστών, αυτοί κλείνουν ή μεταφέρουν τις επιχειρήσεις τους σ' άλλες χώρες και πετούν τους εργάτες στο δρόμο, πυκνώνοντας έτσι τις στρατιές των ανέργων.
Το φαινόμενο της ανεργίας και η αύξησή της δεν είναι αποτέλεσμα ετούτης ή της άλλης οικονομικής πολιτικής, όπως ισχυρίζονται οι σοσιαλδημοκράτες ηγέτες του «Κ»ΚΕ («η αύξηση της ανεργίας... είναι αναπόσπαστο φαινόμενο και συνέπεια της πολιτικής που στηρίζει την κεφαλαιοκρατική παραγωγή και συγκεντροποίηση» (!) («Ρ» 22.9.2004, σελ. 11) μα ούτε και εξαλείφεται στα πλαίσια του καπιταλισμού έστω κι αν «τιμωρηθούν οι πολιτικά υπεύθυνοι» όπως επίσης ισχυρίζονται οι χρουστσοφικοί («κι αν με τον αγώνα σας δεν τιμωρήσετε τους πραγματικούς πολιτικούς υπεύθυνους, το φάσμα της ανεργίας θα το βρίσκεται διαρκώς μπροστά σας» («Ρ» 28.9.2004, σελ.15). Εδώ οι χρουστσοφικοί ρεβιζιονιστές αναμασούν τις γνωστές αντιεπιστημονικές απόψεις της χυδαίας αστικής πολιτικής οικονομίας, γιατί το φαινόμενο της ανεργίας εξαλείφεται μόνο στο σοσιαλισμό-κομμουνισμό.
Να, λοιπόν, πως παραπλανούν και εξαπατούν την εργατική τάξη οι προδότες χρουστσοφικοί ρεβιζιονιστές με τις σοσιαλδημοκρατικές τους συνταγές: τιμωρήστε τους πολιτικά υπεύθυνους αλλά μην ανατρέπετε το καπιταλιστικό εκμεταλλευτικό σύστημα που γεννά την ανεργία» !!!
Η ανεργία είναι σύμφυτο στον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής φαινόμενο, μόνιμος και αναπόφευκτος της καπιταλιστικής ανάπτυξης συνοδοιπόρος, που συνδέεται, όπως κατέδειξε ο Μαρξ, με τον γενικό νόμο της καπιταλιστικής συσσώρευσης του κεφαλαίου, ο οποίος προκαλεί και αυξάνει το βιομηχανικό εφεδρικό στρατό, δηλ. την ανεργία. Ορθότατα σημείωνε ο Μαρξ αναφερόμενος στις διακηρύξεις των αστικών συνταγμάτων, ότι το λεγόμενο «δικαίωμα εργασίας, με την αστική έννοια, είναι ένας θλιβερός ευσεβής πόθος». Αστικές φλυαρίες είναι και τα περί «πλήρους απασχόλησης» στον καπιταλισμό των αστών-ρεβιζιονιστών ιδεολόγων.
5. Ασφαλιστικό. Ένας απ' τους κύριους στόχους της γενικευμένης επίθεσης της κυβέρνησης ενάντια στην εργατική τάξη είναι και το Ασφαλιστικό και προς αυτή την κατεύθυνση προετοιμάζει το έδαφος πότε χαμηλόφωνα και πότε υψηλόφωνα, στα πλαίσια πάντα της διαβόητης τακτικής περί «ήπιας προσαρμογής».
Έτσι ο πρόεδρος του ΣΕΒ Ο. Κυριακόπουλος στις 15 Σεπτέμβρη δήλωσε: «Η κυβέρνηση δεν μπορεί να αποφύγει την 4ετία για να θέσει το θέμα του Ασφαλιστικού. Αυτό άλλωστε θα ήταν ανεύθυνο», γιατί «όσο περισσότερο αργεί η επίλυση, τόσο μεγαλύτερο θα είναι το κόστος». Γνωρίζοντας τις αντιδράσεις για το Ασφαλιστικό πρόσθεσε ότι «είναι ένα πρόβλημα όλης της κοινωνίας και μπορεί να λυθεί μόνο με συναινετικές διαδικασίες».
Επίσης ο Γ. Αλογοσκούφης έκανε λόγο για «δημόσια συζήτηση για την αντιμετώπιση του Ασφαλιστικού, επιδιώκοντας κοινωνική συναίνεση». Ο δε κυβερνητικός εκπρόσωπος μίλησε για συζήτηση χωρίς νομοσχέδιο(!) ισχυριζόμενος: «άλλο ο διάλογος, άλλο το νομοσχέδιο».
Είναι φανερό ότι η κυβέρνηση, παρά τις όποιες διαψεύσεις, προετοιμάζει την επίθεσή της και στο Ασφαλιστικό. Γι' αυτό οι εργαζόμενοι πρέπει να επαγρυπνούν και να απαντήσουν στην επίθεση.
6. Εργασιακές σχέσεις. Ο ΣΕΒ ενδιαφέρεται άμεσα να αναθεωρηθεί ο νόμος 2874/2000 και ειδικά τα άρθρα με τα οποία καταργήθηκε η υπερεργασία και αυξήθηκε η αμοιβή της υπερωριακής απασχόλησης και επιπλέον η διευθέτηση του χρόνου εργασίας ή αλλιώς «η ευελιξία στην εργασία» κατά τον ΣΕΒ.
Είναι αναγκαίο να σημειωθεί ότι με τη νέα πρόσφατη διετή Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση οι υπερωρίες αυξάνονται από 3 ώρες τη βδομάδα σε 5, μ' αποτέλεσμα το βδομαδιάτικο ωράριο εργασίας να φθάνει τις 45 ώρες, κι' αυτό αποφασίζεται απ' τις επιχειρήσεις.
Όλα τα παραπάνω, και σειρά άλλα, συμβάλλουν σε δραματική πτώση του βιοτικού επιπέδου και σε παραπέρα έντονη χειροτέρευση της κατάστασης της εργατικής τάξης και των πλατιών λαϊκών μαζών και επιβεβαιώνεται έτσι εκ νέου η ύπαρξη-ισχύς του νόμου της απόλυτης εξαθλίωσης του προλεταριάτου, τον οποίο αστοί, σοσιαλδημοκράτες, χρουστσοφικοί ρεβιζιονιστές, κλπ. είχαν κηρύξει «ανύπαρκτο» και «ξεπερασμένο»(!), θεωρώντας ότι η εργατική τάξη εξαθλιώνεται μόνο σχετικά και όχι απόλυτα.
Μπροστά στην εργατική τάξη μπαίνει άμεσα και χωρίς καθυστέρηση το καθήκον της αντίστασης και απόκρουσης της σφοδρότατης επίθεσης κεφαλαίου-κυβέρνησης (με στήριγμα τους αντιδραστικούς της ΔΑΚΕ). Όμως προς το παρόν παρουσιάζεται «μούδιασμα» και «αδράνεια» εξαιτίας της προδοτικής στάσης των ρεφορμιστών εργατοπατέρων της ΓΣΕΕ και των ρεφορμιστών ηγετών της ΠΑΣΚΕ και ΠΑΜΕ, που στα λόγια δημαγωγούν χωρίς να προχωρούν σε απεργίες και κινητοποιήσεις των εργαζομένων. Σχετικά μ' αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ο Δεξιός τύπος σημειώνει με ιδιαίτερη «ικανοποίηση» τις ως τώρα καλές σχέσεις «Κ»ΚΕ-ΝΔ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου