ΑΝΤΙΣΤΑΛΙΝΙΚΗ-ΑΝΤΙΖΑΧΑΡΙΑΔΙΚΗ ΧΡΟΥΣΤΩΦΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ «Κ»ΚΕ (’56): Φαιδρά σοσιαλδημοκρατικο-τροτσκιστικά ληρήματα

 Από το ΔΕΛΤΙΟ του Ομίλου Φίλων Προβολής του Έργου Στάλιν-Ζαχαριάδη 2012

Νέα αντικομμουνιστική επίθεση του χρουστσοφικού σοσιαλδημοκράτη Μ. Μαΐλη σε ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ – ΚΚΕ αλλά και ΛΕΝΙΝ – ΣΤΑΛΙΝ – ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΔΙΕΘΝΗ

Απ’ τις παλιές λεωφόρους της χρουστσοφικής σοσιαλδημοκρατίας στα παμπάλαια μονοπάτια του αντεπαναστάτη μενσεβίκου-σοσιαλδημοκράτη Λ.ΤΡΟΤΣΚΙ

«ΠΕΡΙΣΣΟΣ»: μεγάλο «χρυσό πλυντήριο» δυο αιώνων προδοσιών της ξενόδουλης αστικής τάξης

Στις 29 Δεκέμβρη 2011 αναδημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα «iskra.gr» του χρουστσοφικού σοσιαλδημοκράτη Π. Λαφαζάνη (στέλεχος του ΣΥΝ) απόσπασμα από «κείμενο» του ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ «Για την κομμουνιστική Οργάνωση Θεσσαλονίκης» (ΚΟΜΕΠ, τχ. 42, Σεπτέμβρης 1945, σελ. 30-35) με τίτλο της iskra «Αστικός κόσμος και «δωσιλογισμός»», στο οποίο απάντησε ο ομοϊδεάτης του και πρώην σύντροφός του χρουστσοφικός σοσιαλδημοκράτης Μ.Μαϊλης (στέλεχος του «Κ»ΚΕ), εκφράζοντας με τον πλέον σαφή και πιο ολοκληρωμένο ως τώρα τρόπο την τροτσκιστική ΣΤΡΟΦΗ της ηγεσίας του αστικού σοσιαλδημοκρατικού «Κ»ΚΕ(΄56) – τροτσκιστική ΣΤΡΟΦΗ που εκδηλώνεται με την ανοιχτή απροσχημάτιστη ΑΠΟΡΡΙΨΗ της μαρξιστικής ανάλυσης και των ορθών μαρξιστικών εκτιμήσεων-θέσεων του ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ και του επαναστατικού ΚΚΕ 1918-55 αλλά και εκείνων του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος της εποχής των ΛΕΝΙΝ-ΣΤΑΛΙΝ και την επαναπροβολή των παμπάλαιων, μπαγιάτικων και εντελώς ατεκμηρίωτων αντιμαρξιστικών τροτσκιστικών φλυαριών. (Εδώ περιοριζόμαστε μόνο στο άρθρο του Μ.Μαϊλη ως την πιο ολοκληρωμένη ΕΠΙΘΕΣΗ στο κομμουνιστικό κίνημα παρόλο που ο «Ριζοσπάστης» βρίθει τροτσκιστικών επιμέρους αναφορών-θέσεων).  

Επειδή το σημείωμα που ακολουθεί ασχολείται μόνο, και εντελώς σύντομα, με την ΤΡΟΤΣΚΙΣΤΙΚΗ επίθεση της σοσιαλδημοκρατικής ηγεσίας Παπαρήγα στο ΝΙΚΟ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ-ΚΚΕ 1918-55 αλλά και στο Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα της εποχής των ΛΕΝΙΝ-ΣΤΑΛΙΝ  που περιέχεται στο αντιμαρξιστικό αρθρίδιο του Μ.Μαϊλη με τίτλο «Επίθεση στη στρατηγική του ΚΚΕ με την καπηλεία του Ζαχαριάδη («Ρ» 7-8/1/2012, σελ.13) και δεν θα γίνει αναφορά στις όποιες δεξιές οπορτουνιστικές απόψεις και διαμάχες των δυο χρουστσοφικών σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων («Κ»ΚΕ-ΣΥΝ), περί «παλιού» και «νέου ΕΑΜ» κλπ., είναι αναγκαίο να υπογραμμιστεί ευθύς εξαρχής ότι το γνωστό αυτό συντομότατο, έστω και όπως παρατίθεται απ’ το «Ριζοσπάστη», μα και πολύ ενδιαφέρον απόσπασμα, είναι σημαντικότατο επειδή πρώτο σ’ αυτό περιέχεται ορθή μαρξιστική ανάλυση-εκτίμηση της ιστορικής πορείας της καπιταλιστικής Ελλάδας και του ρόλου-στάσης της ξενόδουλης ντόπιας αστικής τάξης μα και επειδή δεύτερο αποκτά ιδιαίτερη επίκαιρη σημασία σε συνδυασμό με τη σημερινή ΕΞΑΡΤΗΣΗ της Ελλάδας απ’ τα μεγάλα και ισχυρά μονοπώλια της ιμπεριαλιστικής ΕΕ αλλά και με τον τωρινό επίσης ξενόδουλο ρόλο της άρχουσας αντιδραστικής αστικής τάξης και των πολιτικών της εκπροσώπων-εκφραστών των ταξικών της συμφερόντων – ΕΞΑΡΤΗΣΗ που εξωραΐζουν και τα δυο χρουστσοφικά σοσιαλδημοκρατικά κόμματα («Κ»ΚΕ-ΣΥΝ), αν δεν την αμφισβητούν εντελώς, όπως το «Κ»ΚΕ (αμφισβήτηση που σημαίνει εξωραϊσμό και διαιώνισή της), αφού και τα δυο έχουν παραιτηθεί-εγκαταλείψει οριστικά την αντιιμπεριαλιστική θέση-σύνθημα «Έξω η Ελλάδα απ’ την ΕΕ» και είναι κατά της εξόδου-αποχώρησης, ΕΔΩ και ΤΩΡΑ, της Ελλάδας απ’ την ΕΕ και υπέρ της ΠΑΡΑΜΟΝΗΣ της στο «λάκκο των λεόντων» των Ευρωπαϊκών μονοπωλίων, γιατί όπως έχει δηλώσει ευθέως και η σοσιαλδημοκράτισσα Παπαρήγα (απορρέει βέβαια σαφέστατα και απ’ τη γενικότερη γραμμή του «Κ»ΚΕ) – εκφράζοντας και υπερασπίζοντας την τωρινή στρατηγική επιλογή του ντόπιου μεγάλου κεφαλαίου ΠΑΡΑΜΟΝΗΣ της Ελλάδας στην ΕΕ – ΣΗΜΕΡΑ «η λύση έξω από το Ευρώ και Δραχμή στις παρούσες συνθήκες είναι καταστροφική» («Ρ» 31/5/2011, σελ.6).    

Στο απόσπασμα απ’ το «κείμενο» του Ζαχαριάδη, όπως το παραθέτει ο «Ριζοσπάστης» (δεν χρειάζεται να παραθέσει κανείς περισσότερα) αναφέρεται: «Η πολιτική του αστοτσιφλικάδικου πολιτικού κόσμου από τότε που υπάρχει ανεξάρτητο ελληνικό κράτος μέχρι σήμερα δεν ήταν στην ουσία της ούτε εθνική ούτε ανεξάρτητη… Γιατί η σύνδεση και η υποταγή μας στο ξένο κεφάλαιο εξυπηρετεί απόλυτα τα οικονομικά τους συμφέροντα σε βάρος του ΛΑΟΥ και του τόπου… η αστική τάξη στην Ελλάδα και ο πολιτικός της κόσμος πρόδωσαν την αστικό-δημοκρατική αποστολή τους… να γιατί ο εργαζόμενος λαός… ανάλαβε αυτός το καθήκον της δημιουργίας μιας πραγματικά λεύτερης και ανεξάρτητης δημοκρατικής Ελλάδας. Η φυσική του ύπαρξη και υπόσταση είναι δεμένη αδιάσπαστα με την πραγματοποίηση του καθήκοντος αυτού που πολιτικά βρήκε την συμπύκνωση και την έκφρασή του στον Πολιτικό Συνασπισμό των Κομμάτων του ΕΑΜ, στο Πανελλήνιο Παλλαϊκό ΕΑΜικό κίνημα.» («Ρ» 7-8/1/2012 σελ. 13).

Σ’ αυτή την αναδημοσίευση του Λαφαζάνη, «παγίδα» για την ηγεσία του «Κ»ΚΕ(΄56), έσπευσε να απαντήσει αμέσως εκ μέρους της ηγετικής ομάδας (προφανώς και της ΚΕ του «Κ»ΚΕ) ο τροτσκιστής Μ.Μαϊλης (από καιρό γνωστός για τις αντισταλινικές-αντι-ΚΚΕ τροτσκιστικές του «απόψεις»-αερολογίες σχετικά με την αυτοδιάλυση της ΚΔ (Μάης 1943) δηλ. την επίθεση του στη μοναδικά ορθή στρατηγική του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος κατά τη διάρκεια του Β΄ παγκοσμίου πολέμου, που, ως γνωστόν,  οδήγησε στην ήττα του χιτλεροφασισμού και γενικά του φασιστικού άξονα Βερολίνο-Ρώμη-Τόκιο, κλπ.).

Πέρα απ’ το ότι ο Π.Λαφαζάνης πέτυχε να εξωθήσει-παρασύρει τον ομοϊδεάτη του Μ.Μαϊλη δηλ. το «Κ»ΚΕ να απαντήσει, ιδιαίτερη εντύπωση προκαλεί κατά πρώτο η τόσο βιαστική, μάλλον απερίσκεπτη και πρωτοφανούς επιπολαιότητας απάντηση, και κατά δεύτερο ακόμα μεγαλύτερη προκαλεί το περιεχόμενο της απάντησης δηλ. η τροτσκιστική ΕΠΙΘΕΣΗ στο ΝΙΚΟ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ (και όχι μόνο) με την ανοιχτή ΑΠΟΡΡΙΨΗ των μαρξιστικών  εκτιμήσεων του, για ένα, εστω και αστικό σοσιαλδημοκρατικού τύπου κόμμα, που όμως το ίδιο μόλις πριν λίγο (3 μόνο μήνες νωρίτερα) είχε εγκαινιάσει, με τη φαρσοκωμωδία της διαβόητης «αποκατάστασής» του, μια δημαγωγική «φιλο»-ζαχαριαδική τακτική εξαπάτησης των αγωνιστών. Γιατί είναι ολοφάνερο πως η τροτσκιστική αυτή απάντηση-επίθεση του Μ.Μαϊλη  στο Ν.Ζαχαριάδη ακυρώνει-ακύρωσε τη δημαγωγική απάτη της «αποκατάστασης»-βεβήλωση της μνήμης  του μεγάλου επαναστάτη κομμουνιστή ηγέτη – ακύρωση-επίθεση που δεν μπορεί παρά να απογοήτευσε-εξόργισε χιλιάδες αγωνιστές, μέλη-οπαδούς του «Κ»ΚΕ,  που είχαν θεωρήσει και χειροκροτήσει, εντελώς πρόσφατα, ως «φιλο»-ζαχαριαδική πράξη της ηγεσίας την «αποκατάσταση». Έτσι με την τροτσκιστική αυτή απάντηση-επίθεση του Μαϊλη στο Ν.Ζαχαριάδη και στο επαναστατικό ΚΚΕ, κομματιάστηκε πολύ πρόωρα η φρεσκοφορεμένη (2 Οχτώβρη 2011) «φιλο»-ζαχαριαδική μάσκα της ηγεσίας του «Κ»ΚΕ(΄56).

Η μόνη περίπτωση που εξηγεί ίσως την τόσο αδικαιολόγητα βιαστική και απερίσκεπτη πολιτική ενέργεια της επίθεσης της ηγεσίας του «Κ»ΚΕ(’56) στο Νίκο Ζαχαριάδη είναι τα υπαρκτά εσωτερικά προβλήματα που αυτή αντιμετωπίζει, η μεγάλη ανησυχία και ο δικαιολογημένος αναβρασμός που επικρατεί στις γραμμές των αγωνιστών και η πίεση που ασκείται προς αυτή απ’ τα αδιέξοδα που έχει δημιουργήσει-προκαλέσει η ρεφορμιστική διασπαστική πολιτική και η φιλο-ιμπεριαλιστική δηλ. φιλο-ΕΕ γραμμή της ηγεσίας ΠΑΡΑΜΟΝΗΣ της χώρας στο «λάκκο των λεόντων» των Ευρωπαϊκών μονοπωλίων για πολλά ακόμα χρόνια στο μέλλον, τουλάχιστον ως τη «δευτέρα παρουσία» της ρεφορμιστικής σοσιαλδημοκρατικής απάτης της «λαϊκής εξουσίας-λαϊκής οικονομίας», όπως καθημερινά ξελαρυγγίζονται να διαβεβαιώνουν σε όλους τους τόνους οι ίδιοι: «αποδέσμευση με λαϊκή εξουσία» (επιπλέον ας σημειωθεί πως «αποδέσμευση» δε σημαίνει οπωσδήποτε αποχώρηση-έξοδο της χώρας απ’ την ΕΕ).     

Όμως ανεξάρτητα απ’ τις όποιες προθέσεις και ψευτοδιαμάχες, τους στόχους και τους δημαγωγικούς πολιτικούς σχεδιασμούς των χρουστσοφικών σοσιαλδημοκρατικών ηγεσιών των «Κ»ΚΕ-ΣΥΝ προς την κατεύθυνση εγκλωβισμού της εργατικής τάξης και των πλατιών λαϊκών μαζών στη φιλο-ιμπεριαλιστική πολιτική ΠΑΡΑΜΟΝΗΣ της χώρας σε ΕΥΡΩ-ΟΝΕ-ΕΕ, δεν μπορεί παρά να χαιρετίσει κανείς την αναδημοσίευση του παραπάνω αποσπάσματος κειμένου του Νίκου Ζαχαριάδη απ’ τον Π.Λαφαζάνη (χρουστσο-«ευρωκομμουνιστικής» σοσιαλδημοκρατικής κατεύθυνσης) και την πολύ «ενδιαφέρουσα»-αποκαλυπτικότατη απάντηση-αντιπαράθεση του Μ.Μαϊλη (χρουστσο-μπρεζνιεφικής σοσιαλδημοκρατικής κατεύθυνσης), επειδή και στις δυο περιπτώσεις περιλαμβάνονται και συνάμα ανακινούνται μια σειρά απ’ τα πιο σημαντικά ιδεολογικο-πολιτικά ζητήματα του παρελθόντος αλλά και του παρόντος, που σχετίζονται με την άρνηση ύπαρξης εξάρτησης της Ελλάδας απ’ τα μονοπώλια της ΕΕ που σημαίνει εξωραϊσμό της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης ή αλλιώς την αναπόδεικτη «Μαϊλειο» αντιμαρξιστική τροτσκιστική σαπουνόφουσκα της «αλληλεξάρτησης» (π.χ. θαυμάστε την «αλληλεξάρτηση»(!) Ελλάδας-Γερμανίας αντί υποταγή-εξάρτηση), την τωρινή ΠΑΡΑΜΟΝΗ της Ελλάδας στην ΕΕ, αφού ΣΗΜΕΡΑ «λύση έξω από το Ευρώ και Δραχμή… είναι καταστροφική» («Ρ» 31/5/2011, σελ.6), την άρνηση του ξενόδουλου χαρακτήρα της σημερινής αντιδραστικής αστικής τάξης και το «ξέπλυμα» των προδοσιών της, κλπ., κλπ..

Απ’ τα κυριότερα ιδεολογικο-πολιτικά ζητήματα που περιλαμβάνονται και ανακινούνται, μεταξύ άλλων, σ‘ αυτή την ψευτοαντιπαράθεση των «Κ»ΚΕ-ΣΥΝ είναι:

α) το συντομότατο απόσπασμα του Νίκου Ζαχαριάδη αποτελεί, όπως προαναφέρθηκε, μια ορθή μαρξιστική εκτίμηση του επαναστατικού σταλινικού-ζαχαριαδικού ΚΚΕ της ιστορικής πορείας της αστο-τσιφλικάδικης Ελλάδας και της εξάρτησής της απ’ τις μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις καθώς και του ρόλου της ξενόδουλης αντιδραστικής αστικής τάξης – ορθή μαρξιστική εκτίμηση απαραίτητης και για την καλύτερη κατανόηση της τωρινής κατάστασης της σημερινής επίσης εξαρτημένης καπιταλιστικής Ελλάδας απ’ τα μεγάλα και ισχυρά μονοπώλια της ΕΕ,

β) στην απάντηση του σοσιαλδημοκράτη Μ.Μαϊλη εκφράζεται για πρώτη φορά εντελώς ανοιχτά, πιο ολοκληρωμένα και με σαφέστατο  τρόπο η τροτσκιστική ΣΤΡΟΦΗ της σημερινής σοσιαλδημοκρατικής ηγεσίας του αστικού χρουστσοφικού «Κ»ΚΕ – απάντηση που, με την ΑΠΟΡΡΙΨΗ των μαρξιστικών αναλύσεων-εκτιμήσεων, συνιστά μια χωρίς προηγούμενο επίθεση (από αντιμαρξιστική τροτσκιστική σκοπιά) σε: α) ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ-ΚΚΕ 1918-55, και β) ΛΕΝΙΝ-ΣΤΑΛΙΝ και Γ΄ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΔΙΕΘΝΗ.          

1. Τροτσκιστική επίθεση στο ΝΙΚΟ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ. Στο αντιμαρξιστικό δεξιό οπορτουνιστικό αρθρίδιό του ο σοσιαλδημοκράτης Μ.Μαϊλης εξαπολύει την πρώτη ανοιχτή τροτσκιστικού χαρακτήρα επίθεση του σοσιαλδημοκρατικού χρουστσοφικού «Κ»ΚΕ(΄56) ενάντια στο ΝΙΚΟ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ, εκλεγμένο γραμματέα του παλιού  ένδοξου ηρωικού ΚΚΕ1918-55 και Αρχηγό του για 25 ολόκληρα χρόνια ως τα τέλη του ΄55 αρχές ΄56.

Ο.Μ.Μαϊλης αφού πρώτα παραθέτει μικρό απόσπασμα απ’ το «κείμενο»(1945) του Ζαχαριάδη (βλ. παραπάνω), στο οποίο περιέχεται σύντομη μαρξιστική ανάλυση-εκτίμηση της ιστορικής πορείας της καπιταλιστικής Ελλάδας στις μετά την επανάσταση του ΄21 δεκαετίες και ως το 1945: «η πολιτική του αστοτσιφλικάδικου πολιτικού κόσμου από τότε που υπάρχει ανεξάρτητο ελληνικό κράτος μέχρι σήμερα δεν ήταν στην ουσία της ούτε εθνική ούτε ανεξάρτητη… Γιατί η σύνδεση και η υποταγή μας στο ξένο κεφάλαιο εξυπηρετεί απόλυτα τα οικονομικά τους συμφέροντα σε βάρος του ΛΑΟΥ και του τόπου… η αστική τάξη στην Ελλάδα και ο πολιτικός της κόσμος πρόδωσαν την αστικό-δημοκρατική αποστολή τους…» ΕΠΙΤΙΘΕΤΑΙ στο ΝΙΚΟ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ ισχυριζόμενος: «η παραπάνω ανάλυση ήταν λαθεμένη», κάνοντας επιπλέον λόγο και για «αντιφάσεις του Ζαχαριάδη» («Ρ» 7-8/1/2012 σελ. 13), επαναφέροντας έτσι στην πολιτική επικαιρότητα τα γνωστά ανόητα και μπαγιάτικα χρουστσοφικά μυθεύματα της ντόπιας σοσιαλδημοκρατίας («Κ»ΚΕ-ΣΥΝ) περί «αντιφατικού και αλλοπρόσαλλου Ζαχαριάδη».

Έτσι, λοιπόν, ο Μ.Μαϊλης και το «Κ»ΚΕ(΄56) ομολογούν ανοιχτά πλέον, και για πρώτη φορά, ότι ΑΠΟΡΡΙΠΤΟΥΝ τη μαρξιστική ανάλυση-εκτίμηση για την ιστορική πορεία της καπιταλιστικής Ελλάδας και το ρόλο της αστικής τάξης, κλπ. του ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ δηλ. θεωρούν ότι «η παραπάνω ανάλυση ήταν λαθεμένη». Δεν μπορεί παρά να επαινέσει κανείς δημόσια το σοσιαλδημοκράτη Μαϊλη για το «θάρρος» που επέδειξε γράφοντας, έστω και μια φορά, την ΑΛΗΘΕΙΑ στα τόσα χρόνια που «αρθρογραφεί» στην αστική φυλλάδα «Ριζοσπάστης» δηλ. να «βγει» ανοιχτά ενάντια στο ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ, επιχειρώντας ταυτόχρονα να εμφανιστεί, ανεπιτυχώς βέβαια, μ’ ένα πιο «μοντέρνο», και μάλιστα «μαρξιστικό» προσωπείο. Όμως οι σημερινές «μεταμοντέρνες Αφηγήσεις» του πατενταρισμένου χρουστσοφικού σοσιαλδημοκράτη Μ.Μαϊλη δεν είναι ούτε μαρξιστικές ούτε μοντέρνες: είναι οι παμπάλαιες πασίγνωστες αντιμαρξιστικές «απόψεις» των τροτσκιστών (Π.Πουλιόπουλου, κλπ.) και του ««μαρξιστή» ιστορικού της μπουρζουαζίας» Γιάννη Κορδάτου σχετικά με την επανάσταση του ΄21 και το ρόλο της αστικής τάξης σ’ αυτή, που: ισχυρίζονταν – χωρίς καμιά ανάλυση – ότι στην Ελλάδα πραγματοποιήθηκε αστική επανάσταση «ανάλογη» δήθεν της αστικής γαλλικής επανάστασης του 1789, αρνούνταν την ΕΞΑΡΤΗΣΗ της χώρας απ’ το ξένο κεφάλαιο και τον προδοτικό ρόλο της αστικής τάξης, διαφήμισαν την «επαναστατικότητα»-«προοδευτικότητά» της, συγκαλύπτοντας και εξωραΐζοντας τον ξενόδουλο χαρακτήρα της, κλπ.. Αποκτά έτσι  επίκαιρο ενδιαφέρον η πολεμική αντιπαράθεση μεταξύ Ζεύγου-ΚΚΕ και του τροτσκιστή Κορδάτου – αντιπαράθεση χαρακτηριστική για την εντελώς εξόφθαλμη και κραυγαλέα αδυναμία του Γ.Κορδάτου (Γ.Κορδάτος: «Παραχαράκτες κειμένων και κομπογιαννίτες του μαρξισμού», στο: «Νέα Επιθεώρηση, Νο 7-22/1933-34, σελ.179-187 και Νο 8-23/1934, σελ. 250-251) να απαντήσει στη μαρξιστική κριτική του Γιάννη Ζεύγου απ’ τις στήλες της «ΚΟΜΕΠ» σε σειρά άρθρων με πρώτο: «Ο «Μαρξιστής» Γ.Κορδάτος ιστορικός της μπουρζουαζίας» («ΚΟΜΕΠ», Νο 20/1933, σελ. 19-24 και η συνέχεια στα: Νο 21/1933, σελ 26-34, Νο 22/1933 σελ. 13-23, Νο 23/1933, σελ. 7-14, Νο2/1934 σελ. 8-15) (συμπληρωματικά: Γιάννη Κορδάτου: «Ιστορία της νεότερης Ελλάδας», τόμος Β+Γ, σελ. 7-12, και σελ. 8 αντίστοιχα, Αθήνα 1957, με αιχμή πάντα το Ν.Ζαχαριάδη, διανθισμένη μ’ εκείνες τις αξιοθαύμαστες (!) «ψευτοαριστερές παρωπίδες… της φάμπρικας του σταλινισμού», τους «φετφάδες», κλπ., που χαλούσαν προφανώς την «επαναστατική» εικόνα της αστικής τάξης που προπαγάνδισε κατά κόρον ο τροτσκιστής Γ.Κορδάτος).

2. Αντικομμουνιστική τροτσκιστική επίθεση και στο σταλινικό-ζαχαριαδικό ΚΚΕ (1918-55). Εκεί όμως που ο τροτσκιστής Μ.Μαϊλης έχει τη μεγαλύτερη και αξεπέραστη δυσκολία και δεν ξέρει τι να κάνει δηλ. τα «κάνει εντελώς θάλασσα» είναι με το παλιό επαναστατικό ΚΚΕ, γι’ αυτό και προτίμησε-επέλεξε ως τον πιο ανώδυνο δρόμο τις γνωστές χρουστσοφικές κουτοπονηριές της σοσιαλδημοκρατικής ηγεσίας του «Κ»ΚΕ (΄56):  ενώ ΕΠΙΤΙΘΕΤΑΙ ευθέως στο ΝΙΚΟ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ αποφεύγει να επιτεθεί και φραστικά (ουσιαστικά το κάνει) στο επαναστατικό ΚΚΕ 1918-55, το οποίο μάλιστα δεν τολμά ούτε καν μια φορά να μνημονεύσει στο μιας ολόκληρης σελίδας δεξιό οπορτουνιστικό τροτσκιστικό αρθρίδιό του.

Όμως, πέρα απ’ το ότι ο Νίκος Ζαχαριάδης δεν μπορεί να διαχωριστεί απ’ το Κομμουνιστικό Κόμμα γιατί ήταν ο εκλεγμένος Γραμματέας και για 25 χρόνια Αρχηγός του ως τη βίαιη καθαίρεση, αντικατάσταση,  σύλληψη και ΕΞΟΡΙΑ του απ’ τους σοβιετικούς χρουστσοφικούς, είναι σ’ όλους γνωστό, ακόμα και στα μικρά του νηπιαγωγείου, ότι οι μαρξιστικές αναλύσεις και θέσεις του Ζαχαριάδη ήταν και μαρξιστικές θέσεις του ΚΚΕ εκείνης της περιόδου, και επομένως η τροτσκιστική επίθεση της ηγεσίας του σημερινού «Κ»ΚΕ ενάντια στο Ζαχαριάδη στρέφεται άμεσα και κατευθείαν ΚΑΙ ενάντια στο επαναστατικό σταλινικό-ζαχαριαδικό ΚΚΕ δηλ. ενάντια στις μαρξιστικές του αναλύσεις και θέσεις για την καπιταλιστική Ελλάδα και το ρόλο της αστικής τάξης.      

Πρέπει εδώ με την ευκαιρία αυτή να επισημανθεί, γιατί έχει εξαιρετική σημασία (ιστορική και επίκαιρη), ότι με τη νέα αντιμαρξιστική θέση της ηγεσίας του «Κ»ΚΕ, σύμφωνα με την οποία η μαρξιστική ανάλυση των Ζαχαριάδη-ΚΚΕ «ήταν λαθεμένη» δημιουργείται ένα νέο και σημαντικό πρόβλημα: η ανοιχτή απόφαση ΑΠΟΡΡΙΨΗΣ της ορθής μαρξιστικής ανάλυσης-εκτίμησης του παλιού ΚΚΕ εκ μέρους των σοσιαλδημοκρατών ηγετών προκαλεί ΡΗΞΗ και ΔΙΑΚΟΠΗ της ιστορικής συνέχειας μεταξύ ΚΚΕ 1918-55 – «Κ»ΚΕ(΄56), την οποία με «νύχια και με δόντια» ως τώρα υπεράσπιζε η ηγεσία αυτού του αστικού κόμματος. Βέβαια, για σειρά λόγους που δεν είναι του παρόντος, το σημερινό αστικό σοσιαλδημοκρατικό «Κ»ΚΕ δεν ήταν συνέχεια του παλιού επαναστατικού ΚΚΕ (ιδεολογικά-πολιτικά-οργανωτικά), κυρίως επειδή απ’ την αρχή της συγκρότησής του (Μάρτης 1956) είχε εγκαταλείψει οριστικά το μαρξισμό-λενινισμό-σταλινισμό σχετικά με τα ζητήματα της Προλεταριακής Επανάστασης–Σοσιαλισμού-Κομμουνισμού, καθοδηγούνταν και καθοδηγείται απ’ το αντεπαναστατικό σοσιαλδημοκρατικό χρουστσοφικό ρεύμα (=παραλλαγή της αστικής ιδεολογίας).

Επιστρέφοντας στο θέμα, ας υπογραμμιστεί με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο, ότι η μαρξιστική ανάλυση-εκτίμηση του παλιού επαναστατικού ΚΚΕ, όπως αυτή διατυπώνεται απ’ το Νίκο Ζαχαριάδη εντελώς σύντομα παραπάνω, σχετικά την πορεία της καπιταλιστικής Ελλάδας ήταν ορθή καθώς και οι θέσεις που προέκυπταν (ακριβώς απ’ αυτή τη συγκεκριμένη ανάλυση) ήταν πέρα για πέρα ορθές μαρξιστικές, (δεν χρειάζεται εδώ επανάληψη της ήδη υπάρχουσας τεκμηρίωσης απ’ το ΚΚΕ), που επιπλέουν είχαν και  την έγκριση του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος δηλ. της Γ΄ Κομμουνιστικής Διεθνούς της οποίας το ΚΚΕ ήταν μέλος-τμήμα της ως την αυτοδιάλυση της (Μάης 1943), αντίθετα η τωρινή σοσιαλδημοκρατική ηγεσία του «Κ»ΚΕ στερείται οποιασδήποτε ΑΝΑΛΥΣΗΣ, ακόμα και αστικής ρεφορμιστικής, έστω στη βάση της αστικής ιδεολογίας του χρουστσοφισμού, γιατί μαρξιστική ανάλυση δεν μπορεί να υπάρξει όταν έχει εγκαταλειφθεί ο επαναστατικός μαρξισμός: γι’ αυτό το ζήτημα η ηγεσία του «Κ»ΚΕ, αντί ανάλυσης, έχει στη «διάθεσή» της μόνο τις ιδεαλιστικές αστικές ασυναρτησίες περί «αιτίας-αποτελέσματος» κλπ., που περιέχονται στο χαμηλότατου επιπέδου πολιτικό αρθρίδιο του τροτσκιστή Μ.Μαϊλη, για ένα τόσο σημαντικό θέμα όπως είναι η ιστορική πορεία δυο περίπου αιώνων της καπιταλιστικής Ελλάδας. Το «δυστύχημα» για τη σημερινή ηγεσία του «Κ»ΚΕ που επαναπροβάλει τις τροτσκιστικές αερολογίες είναι ότι ούτε οι τροτσκιστές είχαν στο παρελθόν ούτε ως τώρα έχουν ανάλογη ανάλυση. Εκεί όμως που υπάρχει πλήρης απουσία ανάλυσης και η σοσιαλδημοκρατική ηγεσία του «Κ»ΚΕ παρουσιάζει θλιβερότερη και εντελώς τραγελαφική εικόνα είναι η σημερινοί ανόητοι και γελοίοι, αλλά πρωτίστως αστικοί ισχυρισμοί – αναπαραγωγή και προπαγάνδιση των «απόψεων» των αστικών κομμάτων-κυβερνήσεων – ότι η οικονομία της χώρας δεν έχει τάχα χρεοκοπήσει («ξαναφέρουν το σκιάχτρο της χρεοκοπίας», «Ρ» 23/4/2010, σελ. 6, κλπ. κλπ.) δηλ. η σημερινή χρεοκοπία της ελληνικής οικονομίας είναι απλώς «σκιάχτρο»-φάντασμα και όχι σκληρή υπαρκτή αντικειμενική πραγματικότητα, ότι η Ελλάδα, αυτή την περίοδο, δεν είναι ΕΞΑΡΤΗΜΕΝΗ  (οικονομικά-πολιτικά-στρατιωτικά) απ’ τις μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις (πρωτίστως απ’ τα μονοπώλια της ΕΕ) και ότι η σημερινή καπιταλιστική Ελλάδα είναι μια μικρή «ιμπεριαλιστική» δύναμη-χώρα, κλπ. κλπ. – αντιμαρξιστικές αστικές απόψεις που βρίσκονται στην υπηρεσία των ταξικών συμφερόντων των ξένων ισχυρών μονοπωλίων και εκείνων του ντόπιου μεγάλου κεφαλαίου.

Δεν θα επεκταθούμε περισσότερο εδώ, κι’ αυτό όχι μόνο εξαιτίας του πολύ περιορισμένου χώρου αλλά επειδή θεωρούμε: πρώτο, τα παραπάνω ζητήματα λυμένα και τις θέσεις επαρκώς τεκμηριωμένες, (ζητήματα που βέβαια μπορούν να πλαισιωθούν με περισσότερες ειδικές επιμέρους μελέτες-αναλύσεις αλλά  στην ίδια κατεύθυνση), δεύτερο, ότι η σύντομη ανάλυση-εκτίμηση του Νίκου Ζαχαριάδη-ΚΚΕ είναι μαρξιστική και οι θέσεις που υποστηρίζονται σ’ αυτή είναι επίσης μαρξιστικές. Θα περιοριστούμε μόνο στην υπογράμμιση ότι οι νέες θέσεις των Μ.Μαϊλη-«Κ»ΚΕ (΄56) είναι ολωσδιόλου λαθεμένες και αντιμαρξιστικές – οι παλιές γνωστές μπαγιάτικες τροτσκιστικές φλυαρίες – που επιπλέον εξωραΐζουν τον ξενόδουλο χαρακτήρα της ντόπιας αντιδραστικής αστικής τάξης και «ξεπλένουν» τις προδοσίες της.                

Για πληροφόρηση των νεότερων  κομμουνιστών ας αναφερθεί ότι οι αναλύσεις του επαναστατικού ΚΚΕ 1918-55 βρίσκονται σε διάφορα άρθρα της παλιάς «ΚΟΜΕΠ» – που δεν έχει απολύτως καμία σχέση με το σημερινό ρεφορμιστικό έντυπο – και του περιοδικού  «ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ» ως τα τέλη του 1955 και σ’ άλλα έντυπα του κόμματος, σ’ άρθρα του Ν.Ζαχαριάδη και στα κομματικά υλικά Ολομελειών και Συνεδρίων. Κυρίως θα συνιστούσαμε στους νεότερους να μελετήσουν, για να μην «πνίγονται» σε πληθώρα των δημοσιευμάτων,  την επιστημονική μαρξιστική ανάλυση που περιέχεται στην «Απόφαση της 6^ης Ολομέλειας της ΚΕ του ΚΚΕ –Γενάρης 1934», ιδιαίτερα το «κεφάλαιο» με τίτλο «II. Ο χαρακτήρας και οι κινητήριες δυνάμεις της επανάστασης στην Ελλάδα» καθώς και το «Πρόγραμμα του ΚΚΕ (σχέδιο)», έκδοση της ΚΕ του ΚΚΕ (1954), που αποσύρθηκε με παρέμβαση-επέμβαση της προδοτικής σοβιετικής χρουστσοφικής ομάδας το 1954, και φυσικά το «Πρόγραμμα και Καταστατικό της Γ΄ Κομμουνιστικής Διεθνούς» που ψηφίστηκε στο 6^ο Συνέδριο της ΚΔ το 1928. Σημαντικές γι’ αυτά τα θέματα είναι και άλλες μαρξιστικές μελέτες (παρά τις όποιες ελλείψεις και αδυναμίες), όπως το ογκώδες  βιβλίο του Δημήτρη Μπάτση: «Η βαρειά βιομηχανία στην Ελλάδα» (1947 και επανεκδόσεις στη μεταπολίτευση), του Νίκου Μπελογιάννη: «Το ξένο κεφάλαιο στην Ελλάδα», γραμμένο μετά την απελευθέρωση του Γιάννη Ζεύγου: «Σύντομη μελέτη της Νεοελληνικής Ιστορίας» (1945-46 και ανατυπώσεις), κλπ., οι αντιπαραθέσεις του ΚΚΕ με τους τροτσκιστές αλλά και οι «απόψεις»-αερολογίες των αντιεπαναστατών τροτσκιστών.

3.Ηγεσία του «Κ»ΚΕ (΄56): προκλητικός εξωραϊσμός της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης και «χρυσό πλυντήριο» δυο αιώνων προδοσιών της ξενόδουλης αστικής τάξης. Στο «για γέλια και για κλάματα» δεξιό οπορτουνιστικό αρθρίδιο του Μ.Μαϊλη, με τις αντιμαρξιστικές τροτσκιστικές πολιτικές φλυαρίες και τις αξιοθαύμαστες ασυναρτησίες – προερχόμενες πρωτίστως απ’ την εγκατάλειψη του επαναστατικού μαρξισμού δηλ. λενινισμού-σταλινισμού μα και απ’ την εντελώς εξόφθαλμη και κραυγαλέα έλλειψη φιλοσοφικών και οικονομικών γνώσεων, τόσο μαρξιστικών όσο και αστικών-ιδεαλιστικών, που προδίδει το «κακιάς ώρας» πολιτικό πόνημά του – εντοπίζονται θολά, εξαιτίας της πυκνής ομίχλης των ασυναρτησιών, ορισμένα βασικά ζητήματα που συνοπτικά αφορούν:

α) την επανάσταση του ΄21 για την οποία διατυπώνει έμμεσα την αντιμαρξιστική «άποψη» ότι στην Ελλάδα πραγματοποιήθηκε αστική επανάσταση «ανάλογη» δήθεν με τη γαλλική αστική επανάσταση του 1789, που «έλυσε» τα αστικοδημοκρατικά προβλήματα στη χώρα μας – άποψη που βρίσκεται σε πλήρη ρήξη-αντίθεση με την οικονομικο-κοινωνικο-πολιτική πραγματικότητα που προέκυψε-διαμορφώθηκε μετά την επανάσταση του ΄21 – γι’ αυτό και ο Μαϊλης μιλάει για «λεγόμενα αστικοδημοκρατικά προβλήματα» που τάχα «έλυσε» η αστική τάξη, και επομένως «αδικαιολόγητα» διαπιστώθηκε-κατηγορήθηκε απ’ το ΚΚΕ και το Ζαχαριάδη ότι αυτή πρόδωσε την ιστορική της αποστολή επειδή δεν έλυσε τα τότε προβλήματα (εξαιτίας του συμβιβασμού-υποταγής στην τσιφλικαδο-κοτζαμπάσικη αντίδραση) ή αλλιώς «η αστική τάξη στην Ελλάδα και ο πολιτικός της κόσμος πρόδωσαν την αστικοδημοκρατική αποστολή τους» (ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ).

β) την ΕΞΑΡΤΗΣΗ της Ελλάδας απ’ το ξένο κεφάλαιο, της οποίας την ύπαρξη αρνείται τώρα ο Μ.Μαϊλης- «Κ»ΚΕ(΄56) παρόλο που στο αντιμαρξιστικό αρθρίδιό του «τριγυρνάει» ασκόπως σαν «τη γάτα γύρω απ’ το ζεματιστό χυλό», προσπαθώντας να τον «κρυώσει» με τον «αέρα» των ασυναρτησιών τύπου: «η εξάρτηση αποδόθηκε στη λεγόμενη προδοσία του έθνους από την αστική τάξη», «η καπιταλιστική καθυστέρηση της Ελλάδας… αποδόθηκε στην εξάρτηση» (και όλες αυτές οι επιθέσεις στρέφονται ενάντια στο ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ-ΚΚΕ).

γ) το ρόλο της αστικής τάξης στην επανάσταση του ΄21 και τον μετέπειτα ρόλο της ως τα σήμερα, της οποίας την «επαναστατικότητα»-«προοδευτικότητα»  ο Μ.Μαϊλης-«Κ»ΚΕ εκθειάζει, εμμέσως πλην σαφώς, a la Κορδάτο (λες και ήταν η γαλλική αστική τάξη του 1789) – σε πλήρη αντίθεση με τη μαρξιστική θέση του ΚΚΕ, ότι «η νεοελληνική αστική τάξη όλη την προοδευτικότητά της την εξάντλησε με την επανάσταση του ΄21» – αρνείται προκλητικά τις προδοσίες και τον ξενόδουλο χαρακτήρα της, και γι’ αυτό, περίλυπος και εξοργισμένος, αγανακτεί και διαμαρτύρεται, εκφράζοντας με οπορτουνιστική σφοδρότητα  την αντίθεσή του επειδή αυτή «χαρακτηρίστηκε ξενόδουλη από γεννησιμιού της» («Ρ» 7-8/1/2012 σελ. 13), επιτιθέμενος σε ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ-ΚΚΕ.

Όλες οι παραπάνω αντιμαρξιστικές θέσεις των Μαϊλη-«Κ»ΚΕ(΄56) ταυτίζονται με κείνες των τροτσκιστών και αποτελούν αντιγραφή των αντιμαρξιστικών θέσεων του «ιστορικού της μπουρζουαζίας» τροτσκιστή Γιάννη Κορδάτου, που κι’ αυτός εξύμνησε, με το παραπάνω,  την «επαναστατικότητα»-«προοδευτικότητα»  της αστικής τάξης στα έργα του, ανυψώνοντάς την στο επαναστατικό επίπεδο της γαλλικής αστικής τάξης και την επανάσταση του ΄21 στο επίπεδο της αστικής επανάστασης του 1789 (εννοείται από πλευράς λύσης των βασικών ιστορικών προβλημάτων).   

Πρέπει να προσεχθεί ιδιαίτερα πως οι αντιμαρξιστικές αυτές θέσεις του σοσιαλδημοκράτη Μαϊλη δεν αποτελούν απλά μια, ας πούμε, «αργόσχολη» ενασχόληση ιστορικού χαρακτήρα αλλά συνδέονται άμεσα με τη σημερινή κατάσταση της χώρας: σήμερα η σοσιαλδημοκρατική ηγεσία του «Κ»ΚΕ αρνείται την ύπαρξη ΕΞΑΡΤΗΣΗΣ της Ελλάδας απ’ τα μεγάλα και ισχυρά μονοπώλια της ιμπεριαλιστικής ΕΕ, παρουσιάζοντας την ως μικρή «ιμπεριαλιστική» δύναμη-χώρα όταν ο Μαϊλης γράφει για «διαφωνίες ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις», γι’ αυτό η ηγεσία του «Κ»ΚΕ όχι μόνο δεν διεξάγει αντιιμπεριαλιστικό αγώνα για απαλλαγή της απ’ τα ιμπεριαλιστικά δεσμά, αλλά κάνει κάτι χειρότερο και προκλητικότερο: εξωραΐζει και στηρίζει την ιμπεριαλιστική ΕΞΑΡΤΗΣΗ. Επιπλέον δεν θεωρεί τη σημερινή αντιδραστική αστική τάξη ξενόδουλη-εθελόδουλη, μ’ αποτέλεσμα η ηγεσία του «Κ»ΚΕ (΄56) να έχει εκφυλιστεί-μετατραπεί σε ««χρυσό πλυντήριο» των παλιών και τωρινών προδοσιών της ξενόδουλης αντιδραστικής αστικής τάξης. Και δεν είναι καθόλου τυχαία η εθελόδουλη και ξενόδουλη στάση που κράτησαν όλα τα αστικά κόμματα, μεγαλοαστικά (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΛΑΟΣ) και σοσιαλδημοκρατικά («Κ»ΚΕ-ΣΥΝ), απέναντι στην πρόσφατη ωμή και απροσχημάτιστη ΕΠΕΜΒΑΣΗ στα εσωτερικά της χώρας των εκπροσώπων του γερμανο-γαλλικού ιμπεριαλισμού ΜΕΡΚΕΛ-ΣΑΡΚΟΖΙ (= μαριονέτες των μεγάλων μονοπωλίων και των διεθνών κερδοσκόπων): α) με την απαγόρευση του δημοψηφίσματος, β) την εκπαραθύρωση της εκλεγμένης κυβέρνησης που τους υπηρέτησε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και την αντικατάσταση της, γ) με τον απευθείας διορισμό απ’ τους ίδιους νέας κυβέρνησης στη χώρα, χωρίς κανένα απ’ τα παραπάνω κόμματα να διαμαρτυρηθεί, απέναντι σ’ αυτές τις αντιδημοκρατικές-φασιστικές ενέργειες: απεναντίας χειροκρότησαν, εμμέσως πλην σαφώς, αυτή την προσβλητικότατη, για τη χώρα μας και ένα λαό με τέτοιες αντιφασιστικές-αντιιμπεριαλιστικές και επαναστατικές παραδόσεις, ΕΠΕΜΒΑΣΗ και το μόνο που ζήτησαν επιτακτικά ήταν απλά ΕΚΛΟΓΕΣ, επιδεικνύοντας δουλικότατη στάση: η εθελοδουλία-ξενοδουλία ΟΛΩΝ των κομμάτων του αστικού Κοινοβουλίου απέναντι στα μεγάλα «αφεντικά» ΜΕΡΚΕΛ-ΣΑΡΚΟΖΙ στο αποκορύφωμά τους. Με κυνισμό και περιφρόνηση προς τη χώρα μας αλλά και την ωμή «ειλικρίνεια» ενός αδίστακτου εκπροσώπου του γερμανικού ιμπεριαλισμού ο Βόλφκανγκ Σόϊμπλε δήλωσε εκείνες τις μέρες: «Η ΕΛΛΑΔΑ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΣΚΛΗΡΑ ΜΕΤΡΑ ΚΑΙ ΝΑ ΑΠΟΔΕΧΤΕΙ ΣΤΕΝΗ ΕΠΙΤΗΡΗΣΗ. ΕΚΧΩΡΕΙ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΤΗΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ. ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΑΛΛΕΣ ΧΩΡΕΣ ΘΑ ΔΕΧΟΝΤΑΝ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ» («Αυγή» 6/11/2011, σελ. 63). Να, λοιπόν, ποια είναι η κατάντια όλων των αστικών εθελόδουλων κομμάτων. Και σ’ αυτή την προκλητικού μεγέθους ταπείνωση, διασυρμό και εξευτελισμό δεν αντέδρασαν-διαμαρτυρήθηκαν ούτε τα 300 ψοφοδεή και ασπόνδυλα όντα, οι 300 βολεμένοι του αστικού Κοινοβουλίου, επιδεικνύοντας έτσι κι αυτοί επαίσχυντη και της πιο ακραίας μορφής  δουλοπρεπή και άξια χλευασμού πολιτική στάση, με εξαίρεση την τοποθέτηση στη Βουλή του Τάσου Κουράκη (βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ): «ζήσαμε την Ευρωπαϊκή Ένωση να ασκεί έναν εκβιασμό με ένα ταπεινωτικό τελεσίγραφο που δείχνει ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση από οικονομική ηγεμονία ολοένα μεταβάλλεται και σε πολιτική ηγεμονία. Είναι σίγουρο ότι οι κυρίαρχοι κύκλοι υπαγόρευσαν τη θέλησή τους απευθυνόμενοι κατά την άποψή τους σε υποτελείς και υποτακτικούς. Η στάση των Μέρκελ-Σαρκοζί συνιστά θεσμική εκτροπή και με τον τρόπο τους θέλουν να καθυποτάξουν τους λαούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Γνωρίζετε ότι σήμερα που συζητά το ελληνικό Κοινοβούλιο το θέμα αυτό τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης από το Βερολίνο εκβιάζουν ότι εάν τα δυο κόμματα δεν τα βρουν, με τον τρόπο που υπαγορεύουν, θα υπάρξουν χιλιάδες δεινά για τη χώρα μας. Μπροστά σ’ αυτόν τον εκβιασμό ο Πρωθυπουργός της χώρας υποχώρησε, υπακούοντας στις επιταγές τους και την υποχώρηση αυτή χειροκρότησε όλο το πολιτικό κατεστημένο και τα διάφορα κέντρα» (απ’ την ομιλία στη Βουλή 11/11/2011).

Το μόνο που «ψέλλισαν» με στεντόρεια φωνή ήταν ΕΚΛΟΓΕΣ για την πρώτη εβδομάδα του Δεκέμβρη, που κι αυτές απαγορεύτηκαν απ’ τους ΜΕΡΚΕΛ-ΣΑΡΚΟΖΙ, παρόλο που το ντόπιο μεγάλο κεφάλαιο και όλα ανεξαιρέτως τα κόμματα του τις ζήτησαν επιτακτικά, θορυβώδικα μα και με ουρανομήκης κραυγές: «εμείς λέμε: αντί για δημοψήφισμα, εκλογές» («Ρ» 4/11/2011, σελ. 5)  κραύγαζαν οι σοσιαλδημοκράτες ηγέτες του «Κ»ΚΕ δια στόματος Θ.Παφίλη (ομιλία στη Βουλή) που ως τώρα δεν πραγματοποιήθηκαν ακόμα. Και μάλλον (!) δεν έγιναν οι εκλογές εξαιτίας της «ανυπαρξίας»(!) ΕΞΑΡΤΗΣΗΣ και της «τεράστιας» ισχύος (!) της σημερινής μικρο-«ιμπεριαλιστικής» Ελλάδας (ανύπαρκτης βέβαια) της χρουστσοφικής σοσιαλδημοκρατικής τροτσκιστικής ομάδας των Παπαρηγο-Γοντικο-Μαΐληδων.

4. Σφοδρή αντικομμουνιστική επίθεση σε Γ΄ Κομμουνιστική Διεθνή – ΛΕΝΙΝ-ΣΤΑΛΙΝ. Ο λακές του ντόπιου κεφαλαίου σοσιαλδημοκράτης τροτσκιστής Μ.Μαϊλης αφού ΕΠΙΤΕΘΗΚΕ πρώτα σε Ν.ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ-ΚΚΕ ισχυριζόμενος (χωρίς την παραμικρή «τεκμηρίωση»): «η παραπάνω ανάλυση ήταν λαθεμένη» πέρασε αμέσως στο «ψητό» δηλ. τον κεντρικότερο στόχο της επίθεσης του: την Γ΄ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΔΙΕΘΝΗ, ειδικότερα το επαναστατικό «ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ» της, και προφανώς τους ΛΕΝΙΝ-ΣΤΑΛΙΝ, γράφοντας: «βεβαίως, η παραπάνω ανάλυση δεν ήταν μόνο ή κυρίως πρόβλημα του Ζαχαριάδη. Ήταν γενικότερη αδυναμία του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος να αναλύσει αντικειμενικά την κατάσταση και για τις χώρες με μέσο επίπεδο καπιταλιστικής ανάπτυξης» («Ρ» 7-8/1/2012, σελ. 13).

Είναι γνωστό πως το «Πρόγραμμα και Καταστατικό» της Γ΄ΚΔ, που ψηφίστηκε το 1928 στο 6^ο Συνέδριο της – βασισμένο στην επαναστατική κοσμοθεωρία των ΜΑΡΞ-ΕΝΓΚΕΛΣ-ΛΕΝΙΝ-ΣΤΑΛΙΝ – για το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα υπήρξε: α) το δεύτερο επαναστατικό Πρόγραμμα του διεθνούς προλεταριάτου, μετά το «Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος» των ΜΑΡΞ-ΕΝΓΚΕΛΣ, β) το σημαντικότερο επιστημονικό μαρξιστικό ντοκουμέντο του εργατικού κινήματος της περιόδου της 3^ης ΚΔ, και γ) ήταν δεσμευτικό για όλα τα κομμουνιστικά κόμματα μέλη-τμήματα της ΚΔ, μαζί και για το παλιό επαναστατικό ΚΚΕ με Αρχηγό το ΝΙΚΟ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ.

Επομένως η επίθεση του σοσιαλδημοκράτη τροτσκιστή Μ.Μαϊλη-ηγεσίας «Κ»ΚΕ(΄56) στρέφεται κατά των ΜΑΡΞ-ΕΝΓΚΕΛΣ-ΛΕΝΙΝ-ΣΤΑΛΙΝ, της 3^ης ΚΔ και ολόκληρου του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος που καθοδηγούνταν απ’ αυτήν αλλά και των ΚΚΕ-ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ.

Δεν κρίνεται απαραίτητο να αντικρουστούν-ανασκευαστούν εδώ οι «Μαϊλειες» τροτσκιστικές σαπουνόφουσκες γιατί κατά πρώτο δεν συνιστούν ανάλυση, κατά δεύτερο δεν προβάλουν κανένα επιχείρημα και τέλος είναι εντελώς ανίσχυρες, πέραν των άλλων – ακριβώς και γι’ αυτούς τους λόγους – να πλήξουν το επιστημονικά τεκμηριωμένο επαναστατικό μαρξιστικό «Πρόγραμμα» της 3^ης ΚΔ, κάτι που επιχείρησαν στο παρελθόν οι αντεπαναστάτες τροτσκιστές και απέτυχαν παταγωδώς, των οποίων τώρα τις «απόψεις» απλά επαναλαμβάνουν οι Μ.Μαϊλης-ηγεσία «Κ»ΚΕ(΄56). Τέλος ο Μ.Μαϊλης έχει χάσει τελείως κάθε σοβαρότητα και φαίνεται να τάχει εντελώς χαμένα, αλλιώς δεν μπορεί να εξηγηθεί πως επέλεξε να αυτοδιασυρθεί και αυτογελοιοποιηθεί, και μάλιστα σε τέτοιο ακραίο σημείο, προβάλλοντας τον ισχυρισμό πως «ηταν γενικότερη αδυναμία του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος να αναλύσει αντικειμενικά την κατάσταση και για τις χώρες με μέσο επίπεδο καπιταλιστικής ανάπτυξης» δηλ. πως όλοι οι θεωρητικοί του 20^ου αιώνα (μαρξιστές και ρεφορμιστές στους οποίους και ο ίδιος ανήκει), μαζί και οι ΛΕΝΙΝ-ΣΤΑΛΙΝ, δεν κατάφεραν να αναλύσουν την πορεία του καπιταλισμού-ιμπεριαλισμού ολόκληρου του περασμένου αιώνα ως και την πρώτη δεκαετία του 21^ου αιώνα ώσπου να το «πράξει»(!) το 2012 η «μεγαλύτερη θεωρητική αυθεντία» του πλανήτη των τελευταίων 110 χρόνων, η «αφεντιά» του ρεφορμιστή σοσιαλδημοκράτη και νεόκοπου τροτσκιστή Μ.Μαϊλη (πρώτος διδάξας τον τροτσκισμό στο «Κ»ΚΕ, ο αποστάτης σοσιαλδημοκράτης Φλωράκης: «για να νικήσει η σοσιαλιστική επανάσταση πρέπει να γίνει σ’ όλες τις χώρες ή τις περισσότερες χώρες της Ευρώπης ταυτόχρονα» (1991), ομιλία για τα 74χρονα της Οχτωβριανής Επανάστασης).  

Τελειώνοντας ας υπογραμμιστεί μόνο πως η παραπάνω ΕΠΙΘΕΣΗ των Μ.Μαϊλη-«Κ»ΚΕ(΄56) στην Γ΄ΚΔ, στους κλασικούς του μαρξισμού, ιδιαίτερα στους ΛΕΝΙΝ-ΣΤΑΛΙΝ στους οποίους οφείλεται η επιστημονική μαρξιστική ανάλυση του καπιταλισμού της ιμπεριαλιστικής περιόδου, είναι: πρώτο, ΑΝΤΙΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ (γίνεται από αντιμαρξιστική τροτσκιστική σοσιαλδημοκρατική σκοπιά) και δεύτερο, ολοκληρώνει και τη ΡΗΞΗ της σοσιαλδημοκρατικής κλίκας των Παπαρηγο-Γοντικο-Μαΐληδων και με το διεθνές επαναστατικό κομμουνιστικό κίνημα της Γ΄ Διεθνούς και τις λαμπρές επαναστατικές αγωνιστικές του παραδόσεις (όπως και η επίθεση σε Ζαχαριάδη-ΚΚΕ ολοκλήρωσε τη ΡΗΞΗ με το ντόπιο κομμουνιστικό κίνημα και το παλιό επαναστατικό-σταλινικό ΚΚΕ).