Ανασύνταξη, Αρ. Φύλ. 131 1-15 Απρίλη 2002
Στα τέλη του περασμένου μήνα συμπληρώθηκαν 116 χρόνια απ' τη γέννηση του μεγάλου Μπολσεβίκου επαναστάτη κομμουνιστή ηγέτη Σεργκέι Μιρόνοβιτς Κίροφ.
Ο Σεργκέι Μιρόνοβιτς Κίροφ γεννήθηκε στις 27 Μάρτη 1886 στη μικρή πόλη Ουρζούμ της Επαρχίας Βιάτκα από μικροαστική οικογένεια.
Έχασε μικρός τους γονείς του και μεγάλωσε αρχικά με τις δυο αδελφές του κοντά στη γιαγιά του σε συνθήκες μεγάλης φτώχειας. -Η γιαγιά του όμως δεν ήταν δυνατό, εξαιτίας της φτώχειας, να τον μεγαλώσει και σε ηλικία 7 χρονών μεταφέρθηκε στο Ορφανοτροφείο. Τελείωσε το Δημοτικό σχολείο στο Ουρζούμ το 1901 και το 1904 τη μηχανοτεχνική Σχολή του Καζάν. Οργανώθηκε στο Κόμμα το 1904 και οι πρώτοι του δάσκαλοι του μαρξισμού ήταν οι εξόριστοι στο Ουρζούμ επαναστάτες.
Το Φθινόπωρο του 1904 πήγε στο Τομσκ όπου διακρίνεται για τη μαχητική επαναστατική του δράση και τις οργανωτικές του ικανότητες και το 1905 εκλέγεται μέλος της Κομματικής Επιτροπής του ΣΔΕΚΡ της περιοχής.
Το Γενάρη του 1905 παίρνει δραστήρια μέρος στην προετοιμασία ένοπλης δράσης σαν απάντηση στη «ματωμένη Κυριακή» της Πετρούπολης. Η τσαρική μυστική αστυνομία τον συλλαμβάνει στις 2 Φλεβάρη του ίδιου χρόνου σε μια παράνομη συγκέντρωση και κρατήθηκε μερικούς μήνες στη φυλακή. Μετά την απελευθέρωση του, το Κόμμα του ανέθεσε τη διεύθυνση του παράνομου τυπογραφείου. Ολόκληρο το 1905 το πέρασε στο Τομσκ όπου, ανάμεσα στ' άλλα, οργάνωσε με επιτυχία μια απεργία των σιδηροδρομικών. Στα χρόνια 1905-1906 πιάστηκε μερικές φορές απ' την αστυνομία και το Φλεβάρη του 1907, μετά από7μηνη προφυλάκιση, καταδικάστηκε σε 3 χρόνια φυλακή. Αυτά τα 3 χρόνια δυνάμωσαν και ατσάλωσαν ακόμα περισσότερο την ισχυρή θέληση του επαναστάτη μπολσεβίκου Κίροφ.
Όταν αποφυλακίστηκε αναχώρησε για το Ιρκούτσκ, πρωτεύουσα της Ανατολικής Σιβηρίας, με σκοπός την ανασυγκρότηση της διαλυμένης απ' την μυστική αστυνομία Οργάνωσης του Κόμματος.
Το Μάη του 1909 πηγαίνει στο Βλαντικαβκάζ όπου συγκροτεί Οργάνωση και ζει ως στέλεχος του Κόμματος στην παρανομία. Στα χρόνια 1910-1914 και κατά το Α' παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό πόλεμο (1914-1918) καθοδηγεί τις κομματικές Οργανώσεις στο Βόρειο Καύκασο. Το 1915 συλλαμβάνεσαι για 4η φορά.
Τον Οκτώβρη του 1917 ήταν αντιπρόσωπος στο 2° Πανενωσιακό Συνέδριο των Σοβιέτ και συμμετείχε άμεσα στην εξέγερση στην Πετρούπολη.
Το 1917 όταν οι φλόγες της επανάστασης ξαπλώνονται στον Καύκασο, ο επαναστάτης μπολσεβίκος Κίροφ είναι απ' τους πιο δραστήριους οργανωτές και ένας απ' τους πιο βασικούς καθοδηγητές της ένοπλης πάλης ενάντια στις συμμορίες των Κοζάκων του Ντενίκιν και παίρνει δραστήρια μέρος στην επανεγκαθίδρυση της Σοβιετικής Εξουσίας και στο Βόρειο Καύκασο και το Μπακού.
Το Κόμμα που γνωρίζει το δοκιμασμένο, αδιάλλαχτο και σταθερό επαναστάτη Κίροφ και την απεριόριστη αφοσίωσή του στην υπόθεση της προλεταριακής επανάστασης, του αναθέτει να υπερασπιστεί το Αστραχάν απ' την αντεπανάσταση. Εδώ φάνηκαν οι ικανότητες του κομμουνιστή ηγέτη Κίροφ που πέτυχε να παραμείνει το Αστραχάν στα χέρια των Σοβιέτ και στη συνέχεια, μετά από τη συντριβή του Νχενίκιν, να επανεγκαθιδρυθεί η Σοβιετική Εξουσία στο Βόρειο Καύκασο και στο Μπακού. Το προλεταριάτο του Μπακoύ εκτιμούσε πολύ και αγαπούσε τον ηγέτη του.
Στο Αζερμπαϊτζάν δούλεψε σαν Γραμματέας της ΚΕ του Κομμουνιστικού Κόμματος του Αζερμπαϊτζάν και σαν μέλος της υπερκαυκασιανής Επιτροπής του ΚΚΣΕ (μπ.). Στο 10ο Συνέδριο (Μάρτης 1921) του Κόμματος εκλέγεται αναπληρωματικό μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και στο 11° (Μάρτης-Απρίλης 1922) μέλος της ΚΕ του Κόμματος.
«Σαν επαναστάτης και αδιάλλαχτος εχθρός των παραμικρών παρεκκλίσεων απ' τον μπολσεβικισμό, απ' τον λενινισμό, ο σύντροφος Κίροφ ήταν ένας έξοχος μαχητής για το Κόμμα, για την Κεντρική Επιτροπή, για τη νίκη του σοσιαλισμού στη χώρα μας. Ο Κίροφ βρίσκονταν απ' τους πρώτους εκεί όπου το Κόμμα, κάτω απ' την καθοδήγηση του συντρόφου Στάλιν, αγωνίστηκε ενάντια στον αντεπαναστατικό τροτσκισμό, τη ζηνοβιεφική αντιπολίτευση, ενάντια στους δεξιούς οπορτουνιστές. Ο Κίροφ ήταν ο στενός συναγωνιστής σύντροφος, μαθητής και φίλος του μεγάλου Στάλιν. Το 1926, μετά τη συντριβή της ζηνοβιεφικής αντιπολίτευσης ο σύντροφος Κίροφ γίνεται Γραμματέας της περιοχής του Λένινγκραντ του ΚΚΣΕ και του Βορειοδυτικού Γραφείου της ΚΕ του ΚΚΣΕ (μπ.) καθώς και υποψήφιος του Πολιτικού Γραφείου της ΚΕ του ΚΚΣΕ (μπ.). Από το 1928 ήταν Γραμματέας του ΚΚΣΕ (μπ.) της περιοχής του Λένινγκραντ, από το 1930 μέλος του πολιτικού Γραφείου της ΚΕ του ΚΚΣΕ (μπ.) και από το 1934 μέλος του Πολιτικού Γραφείου, Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΣΕ (μπ.) και Γραμματέας του Κόμματος της περιοχής και πόλης του Λένινγκραντ. Ο σύντροφος Κίροφ υπήρξε πολλές φορές μέλος του προεδρείου της Κεντρικής Εκτελεστικής Επιτροπής της ΕΣΣΔ.
Ο σύντροφος Κίροφ ήταν ο αγαπημένος καθοδηγητής των εργατών του Λένινγκραντ και διέθετε τεράστιο κύρος ανάμεσα τους. Ήταν ένας λαμπρός ρήτορας, που σ' όλη του η ζωή θα μείνει μια φωτεινή σελίδα στα χρονικά των ηρωικών χρόνων της προλεταριακής επανάστασης και των μεγάλων επιτευγμάτων της. Ο σύντροφος Κίροφ αγωνίστηκε σαν γνήσιος μπολσεβίκος 30 ολόκληρα χρόνια για την υπόθεση της εργατικής τάξης. Και σ' αυτό το αγωνιστικό μετερίζι τον βρήκε ο θάνατος».
(Τα παραπάνω στοιχεία πάρθηκαν απ' τη μπροσούρα: «Σεργκεϊ Κίροφ ένας αγωνιστής και ηγέτης», Μόσχα-Λένινγκραντ 1934).
Την 1" Δεκέμβρη 1934 και ώρα 16:30 μια σφαίρα των εχθρών του σοσιαλισμού-κομμουνισμού έκοψε το νήμα της επαναστατικής ζωής του μπολσεβίκου Κίροφ, ηγετικού στελέχους του ένδοξου κόμματος των Λένιν-Στάλιν. Η εργατική τάξη της Σοβιετικής Ένωσης έχασε έναν απ' τους καλύτερους γιους της και το διεθνές προλεταριάτο ένα ικανότατο και εξέχον ηγετικό στέλεχος. Όμως το παράδειγμα του θα εμπνέει τους κομμουνιστές όλων των χωρών.
Ο Κίροφ θα μείνει στην ιστορία του διεθνούς εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος σαν υπόδειγμα μπολσεβίκου, φωτεινό παράδειγμα προλεταριακού επαναστάτη ηγέτη και διεθνιστή, ένας φλογερός, ατρόμητος και αλύγιστος επαναστάτης δοσμένος ολοκληρωτικά στην υπόθεση της προλεταριακής επανάστασης και του σοσιαλισμού - κομμουνισμού, ένα οργανωτικό ταλέντο, μαχητικός και αδιάλλαχτος υπερασπιστής της επαναστατικής κοσμοθεωρίας του προλεταριάτου, του μαρξισμού-λενινισμού-σταλινισμού.
«Σύντροφοι, μιλώντας για τις υπηρεσίες του κόμματος μας, για τις επιτυχίες του κόμματος μας, δε μπορούμε να μη μιλήσουμε για το μεγάλο οργανωτή αυτών των γιγάντιων νικών που έχουμε. Εννοώ το σύντροφο Στάλιν.
Πρέπει να σας πω ότι είναι ο πραγματικά αληθινός, ο πραγματικά ολόπλευρος οπαδός και συνεχιστής αυτού που μας άφησε ο μεγάλος θεμελιωτής του κόμματος μας, που τον χάσαμε εδώ και δέκα χρόνια.
Είναι δύσκολο να σκιαγραφήσει κανείς τη μορφή τέτοιου γίγαντα, όπως είναι ο Στάλιν. Στα τελευταία χρόνια, από τότε που δουλεύουμε χωρίς τον Λένιν, δεν ξέρουμε ούτε ένα σταθμό στη δουλειά μας, ούτε ένα οποιοδήποτε σημαντικό ξεκίνημα, κανένα σύνθημα, κανένα νέο προσανατολισμό στην πολιτική μας, που να μην υπήρξε δημιουργός του ο σύντροφος Στάλιν και όχι κάποιος άλλος. Όλη η βασική δουλειά - αυτό πρέπει να το ξέρει το κόμμα - γίνεται με τις υποδείξεις, την πρωτοβουλία και με την καθοδήγηση του συντρόφου Στάλιν. Τα πιο μεγάλα προβλήματα τής διεθνούς πολιτικής λύνονται με τις υποδείξεις του, και όχι μόνο αυτά τα μεγάλα προβλήματα, αλλά, θα έλεγα, και τα προβλήματα τρίτης και δέκατης σειράς τον ενδιαφέρουν, εφόσον αφορούν τους εργάτες, τους αγρότες και όλους τους άλλους εργαζόμενους της χώρας μας.
Πρέπει να πω ότι αυτό αναφέρεται όχι μόνο στην ανοικοδόμηση του σοσιαλισμού στο σύνολο του, αλλά και στα επί μέρους ζητήματα της δουλειάς μας. Π.χ., ας πάρουμε τα ζητήματα της άμυνας τής χώρας μας, πρέπει να το διακηρύξουμε ότι όλες τις επιτυχίες μας, για τις οποίες μίλησα, τις οφείλουμε ολότελα και ανεπιφύλαχτα στο Στάλιν.
Η ισχυρή θέληση, το κολοσσιαίο οργανωτικό ταλέντο του ανθρώπου αυτού, εξασφαλίζουν στο κόμμα την έγκαιρη πραγματοποίηση των μεγάλων ιστορικών αλλαγών, που συνδέονται με τη νικηφόρα ανοικοδόμηση του σοσιαλισμού».
Στα τέλη του περασμένου μήνα συμπληρώθηκαν 116 χρόνια απ' τη γέννηση του μεγάλου Μπολσεβίκου επαναστάτη κομμουνιστή ηγέτη Σεργκέι Μιρόνοβιτς Κίροφ. Ο Σεργκέι Μιρόνοβιτς Κίροφ γεννήθηκε στις 27 Μάρτη 1886 στη μικρή πόλη Ουρζούμ της Επαρχίας Βιάτκα από μικροαστική οικογένεια.
Έχασε μικρός τους γονείς του και μεγάλωσε αρχικά με τις δυο αδελφές του κοντά στη γιαγιά του σε συνθήκες μεγάλης φτώχειας. -Η γιαγιά του όμως δεν ήταν δυνατό, εξαιτίας της φτώχειας, να τον μεγαλώσει και σε ηλικία 7 χρονών μεταφέρθηκε στο Ορφανοτροφείο. Τελείωσε το Δημοτικό σχολείο στο Ουρζούμ το 1901 και το 1904 τη μηχανοτεχνική Σχολή του Καζάν. Οργανώθηκε στο Κόμμα το 1904 και οι πρώτοι του δάσκαλοι του μαρξισμού ήταν οι εξόριστοι στο Ουρζούμ επαναστάτες.
Το Φθινόπωρο του 1904 πήγε στο Τομσκ όπου διακρίνεται για τη μαχητική επαναστατική του δράση και τις οργανωτικές του ικανότητες και το 1905 εκλέγεται μέλος της Κομματικής Επιτροπής του ΣΔΕΚΡ της περιοχής.
Το Γενάρη του 1905 παίρνει δραστήρια μέρος στην προετοιμασία ένοπλης δράσης σαν απάντηση στη «ματωμένη Κυριακή» της Πετρούπολης. Η τσαρική μυστική αστυνομία τον συλλαμβάνει στις 2 Φλεβάρη του ίδιου χρόνου σε μια παράνομη συγκέντρωση και κρατήθηκε μερικούς μήνες στη φυλακή. Μετά την απελευθέρωση του, το Κόμμα του ανέθεσε τη διεύθυνση του παράνομου τυπογραφείου. Ολόκληρο το 1905 το πέρασε στο Τομσκ όπου, ανάμεσα στ' άλλα, οργάνωσε με επιτυχία μια απεργία των σιδηροδρομικών. Στα χρόνια 1905-1906 πιάστηκε μερικές φορές απ' την αστυνομία και το Φλεβάρη του 1907, μετά από7μηνη προφυλάκιση, καταδικάστηκε σε 3 χρόνια φυλακή. Αυτά τα 3 χρόνια δυνάμωσαν και ατσάλωσαν ακόμα περισσότερο την ισχυρή θέληση του επαναστάτη μπολσεβίκου Κίροφ.
Όταν αποφυλακίστηκε αναχώρησε για το Ιρκούτσκ, πρωτεύουσα της Ανατολικής Σιβηρίας, με σκοπός την ανασυγκρότηση της διαλυμένης απ' την μυστική αστυνομία Οργάνωσης του Κόμματος.
Το Μάη του 1909 πηγαίνει στο Βλαντικαβκάζ όπου συγκροτεί Οργάνωση και ζει ως στέλεχος του Κόμματος στην παρανομία. Στα χρόνια 1910-1914 και κατά το Α' παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό πόλεμο (1914-1918) καθοδηγεί τις κομματικές Οργανώσεις στο Βόρειο Καύκασο. Το 1915 συλλαμβάνεσαι για 4η φορά.
Τον Οκτώβρη του 1917 ήταν αντιπρόσωπος στο 2° Πανενωσιακό Συνέδριο των Σοβιέτ και συμμετείχε άμεσα στην εξέγερση στην Πετρούπολη.
Το 1917 όταν οι φλόγες της επανάστασης ξαπλώνονται στον Καύκασο, ο επαναστάτης μπολσεβίκος Κίροφ είναι απ' τους πιο δραστήριους οργανωτές και ένας απ' τους πιο βασικούς καθοδηγητές της ένοπλης πάλης ενάντια στις συμμορίες των Κοζάκων του Ντενίκιν και παίρνει δραστήρια μέρος στην επανεγκαθίδρυση της Σοβιετικής Εξουσίας και στο Βόρειο Καύκασο και το Μπακού.
Το Κόμμα που γνωρίζει το δοκιμασμένο, αδιάλλαχτο και σταθερό επαναστάτη Κίροφ και την απεριόριστη αφοσίωσή του στην υπόθεση της προλεταριακής επανάστασης, του αναθέτει να υπερασπιστεί το Αστραχάν απ' την αντεπανάσταση. Εδώ φάνηκαν οι ικανότητες του κομμουνιστή ηγέτη Κίροφ που πέτυχε να παραμείνει το Αστραχάν στα χέρια των Σοβιέτ και στη συνέχεια, μετά από τη συντριβή του Νχενίκιν, να επανεγκαθιδρυθεί η Σοβιετική Εξουσία στο Βόρειο Καύκασο και στο Μπακού. Το προλεταριάτο του Μπακoύ εκτιμούσε πολύ και αγαπούσε τον ηγέτη του.
Στο Αζερμπαϊτζάν δούλεψε σαν Γραμματέας της ΚΕ του Κομμουνιστικού Κόμματος του Αζερμπαϊτζάν και σαν μέλος της υπερκαυκασιανής Επιτροπής του ΚΚΣΕ (μπ.). Στο 10ο Συνέδριο (Μάρτης 1921) του Κόμματος εκλέγεται αναπληρωματικό μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και στο 11° (Μάρτης-Απρίλης 1922) μέλος της ΚΕ του Κόμματος.
«Σαν επαναστάτης και αδιάλλαχτος εχθρός των παραμικρών παρεκκλίσεων απ' τον μπολσεβικισμό, απ' τον λενινισμό, ο σύντροφος Κίροφ ήταν ένας έξοχος μαχητής για το Κόμμα, για την Κεντρική Επιτροπή, για τη νίκη του σοσιαλισμού στη χώρα μας. Ο Κίροφ βρίσκονταν απ' τους πρώτους εκεί όπου το Κόμμα, κάτω απ' την καθοδήγηση του συντρόφου Στάλιν, αγωνίστηκε ενάντια στον αντεπαναστατικό τροτσκισμό, τη ζηνοβιεφική αντιπολίτευση, ενάντια στους δεξιούς οπορτουνιστές. Ο Κίροφ ήταν ο στενός συναγωνιστής σύντροφος, μαθητής και φίλος του μεγάλου Στάλιν. Το 1926, μετά τη συντριβή της ζηνοβιεφικής αντιπολίτευσης ο σύντροφος Κίροφ γίνεται Γραμματέας της περιοχής του Λένινγκραντ του ΚΚΣΕ και του Βορειοδυτικού Γραφείου της ΚΕ του ΚΚΣΕ (μπ.) καθώς και υποψήφιος του Πολιτικού Γραφείου της ΚΕ του ΚΚΣΕ (μπ.). Από το 1928 ήταν Γραμματέας του ΚΚΣΕ (μπ.) της περιοχής του Λένινγκραντ, από το 1930 μέλος του πολιτικού Γραφείου της ΚΕ του ΚΚΣΕ (μπ.) και από το 1934 μέλος του Πολιτικού Γραφείου, Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΣΕ (μπ.) και Γραμματέας του Κόμματος της περιοχής και πόλης του Λένινγκραντ. Ο σύντροφος Κίροφ υπήρξε πολλές φορές μέλος του προεδρείου της Κεντρικής Εκτελεστικής Επιτροπής της ΕΣΣΔ.
Ο σύντροφος Κίροφ ήταν ο αγαπημένος καθοδηγητής των εργατών του Λένινγκραντ και διέθετε τεράστιο κύρος ανάμεσα τους. Ήταν ένας λαμπρός ρήτορας, που σ' όλη του η ζωή θα μείνει μια φωτεινή σελίδα στα χρονικά των ηρωικών χρόνων της προλεταριακής επανάστασης και των μεγάλων επιτευγμάτων της. Ο σύντροφος Κίροφ αγωνίστηκε σαν γνήσιος μπολσεβίκος 30 ολόκληρα χρόνια για την υπόθεση της εργατικής τάξης. Και σ' αυτό το αγωνιστικό μετερίζι τον βρήκε ο θάνατος».
(Τα παραπάνω στοιχεία πάρθηκαν απ' τη μπροσούρα: «Σεργκεϊ Κίροφ ένας αγωνιστής και ηγέτης», Μόσχα-Λένινγκραντ 1934).
Την 1" Δεκέμβρη 1934 και ώρα 16:30 μια σφαίρα των εχθρών του σοσιαλισμού-κομμουνισμού έκοψε το νήμα της επαναστατικής ζωής του μπολσεβίκου Κίροφ, ηγετικού στελέχους του ένδοξου κόμματος των Λένιν-Στάλιν. Η εργατική τάξη της Σοβιετικής Ένωσης έχασε έναν απ' τους καλύτερους γιους της και το διεθνές προλεταριάτο ένα ικανότατο και εξέχον ηγετικό στέλεχος. Όμως το παράδειγμα του θα εμπνέει τους κομμουνιστές όλων των χωρών.
Ο Κίροφ θα μείνει στην ιστορία του διεθνούς εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος σαν υπόδειγμα μπολσεβίκου, φωτεινό παράδειγμα προλεταριακού επαναστάτη ηγέτη και διεθνιστή, ένας φλογερός, ατρόμητος και αλύγιστος επαναστάτης δοσμένος ολοκληρωτικά στην υπόθεση της προλεταριακής επανάστασης και του σοσιαλισμού - κομμουνισμού, ένα οργανωτικό ταλέντο, μαχητικός και αδιάλλαχτος υπερασπιστής της επαναστατικής κοσμοθεωρίας του προλεταριάτου, του μαρξισμού-λενινισμού-σταλινισμού.
«Σύντροφοι, μιλώντας για τις υπηρεσίες του κόμματος μας, για τις επιτυχίες του κόμματος μας, δε μπορούμε να μη μιλήσουμε για το μεγάλο οργανωτή αυτών των γιγάντιων νικών που έχουμε. Εννοώ το σύντροφο Στάλιν.
Πρέπει να σας πω ότι είναι ο πραγματικά αληθινός, ο πραγματικά ολόπλευρος οπαδός και συνεχιστής αυτού που μας άφησε ο μεγάλος θεμελιωτής του κόμματος μας, που τον χάσαμε εδώ και δέκα χρόνια.
Είναι δύσκολο να σκιαγραφήσει κανείς τη μορφή τέτοιου γίγαντα, όπως είναι ο Στάλιν. Στα τελευταία χρόνια, από τότε που δουλεύουμε χωρίς τον Λένιν, δεν ξέρουμε ούτε ένα σταθμό στη δουλειά μας, ούτε ένα οποιοδήποτε σημαντικό ξεκίνημα, κανένα σύνθημα, κανένα νέο προσανατολισμό στην πολιτική μας, που να μην υπήρξε δημιουργός του ο σύντροφος Στάλιν και όχι κάποιος άλλος. Όλη η βασική δουλειά - αυτό πρέπει να το ξέρει το κόμμα - γίνεται με τις υποδείξεις, την πρωτοβουλία και με την καθοδήγηση του συντρόφου Στάλιν. Τα πιο μεγάλα προβλήματα τής διεθνούς πολιτικής λύνονται με τις υποδείξεις του, και όχι μόνο αυτά τα μεγάλα προβλήματα, αλλά, θα έλεγα, και τα προβλήματα τρίτης και δέκατης σειράς τον ενδιαφέρουν, εφόσον αφορούν τους εργάτες, τους αγρότες και όλους τους άλλους εργαζόμενους της χώρας μας.
Πρέπει να πω ότι αυτό αναφέρεται όχι μόνο στην ανοικοδόμηση του σοσιαλισμού στο σύνολο του, αλλά και στα επί μέρους ζητήματα της δουλειάς μας. Π.χ., ας πάρουμε τα ζητήματα της άμυνας τής χώρας μας, πρέπει να το διακηρύξουμε ότι όλες τις επιτυχίες μας, για τις οποίες μίλησα, τις οφείλουμε ολότελα και ανεπιφύλαχτα στο Στάλιν.
Η ισχυρή θέληση, το κολοσσιαίο οργανωτικό ταλέντο του ανθρώπου αυτού, εξασφαλίζουν στο κόμμα την έγκαιρη πραγματοποίηση των μεγάλων ιστορικών αλλαγών, που συνδέονται με τη νικηφόρα ανοικοδόμηση του σοσιαλισμού».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου