Στις 7 Νοέμβρη, πραγματοποιούνται οι δημοτικές και περιφερειακές εκλογές μέσα στο πλαίσιο μίας πολιτικής συγκυρίας, η οποία χαρακτηρίζεται από τη χρεοκοπία της ελληνικής οικονομίας, το βάθεμα της εξάρτησης της χώρας και από την ένταση της εκμετάλλευσης, καταπίεσης και εξαθλίωσης της εργατικής τάξης και του λαού μέσω των ακραίων νεοφιλελεύθερων αντιλαϊκών μέτρων που επιβάλλει η τρόικα ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ, κατ’ εντολή των δυτικο-ευρωπαίων κεφαλαιοκρατών, και πειθήνια εκτελεί η κυβέρνηση.
Μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα είναι αναπόφευκτο ο χαρακτήρας των δημοτικών και ιδιαίτερα των περιφερειακών εκλογών να ξεφεύγει από το «τοπικό» και η συζήτηση να περιστρέφεται σχεδόν αποκλειστικά γύρω από το ζήτημα των αντιλαϊκών μέτρων που πλήττουν τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις του λαού, όπως αυτά προβλέπονται από το Μνημόνιο. Μάλιστα, χαρακτηριστικό του πόσο το ζήτημα του Μνημονίου κυριαρχεί σε αυτές τις εκλογές είναι το γεγονός ότι ενώ αυτές θα πραγματοποιηθούν για πρώτη φορά με τον «Καλλικράτη», που συνοπτικά είναι μία διοικητική αναδιάρθρωση-εργαλείο της κυβέρνησης για την περαιτέρω προώθηση και επιβολή νεοφιλελεύθερων μέτρων, η συζήτηση γι’ αυτό θέμα δεν έχει απασχολήσει ιδιαίτερα.
Σε ότι αφορά τη στάση των δυνάμεων που αναφέρονται στην Αριστερά , από την πλειονότητα των εξωκοινοβουλευτικών οργανώσεων και ομάδων μέχρι τα κοινοβουλευτικά σοσιαλδημοκρατικά κόμματα «Κ»ΚΕ και ΣΥΝ, στο θέμα των δημοτικών-περιφερειακών εκλογών αυτή χαρακτηρίζεται από ακραίο εκλογικό κρετινισμό, αφού για χάρη άγρας κάποιου αριθμού ψήφων έχουν αναβάλει για μετά τις εκλογές κάθε κινητοποίηση, μετατρέποντας σε αγωνιστικά νεκρή την προεκλογική περίοδο. Χαρακτηριστική αυτής της κατάστασης είναι η απουσία της όποιας αγωνιστικής κινητοποίησης το τελευταίο διάστημα ενόψει εκλογών και η αναβολή των γενικών συνελεύσεων σωματείων και φοιτητικών συλλόγων για μετά το «2ο γύρο». Συμμετοχή των επαναστατών κομμουνιστών, σ’ αυτή την περίπτωση, στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές θα σήμαινε-σημαίνει παραίτηση από τον αγώνα για την υπεράσπιση των ταξικών συμφερόντων της εργατικής τάξης και του λαού και από την πάλη κατά της ιμπεριαλιστικής Ευρωπαϊκής Ένωσης, για χάρη κάποιων εκλογικίστικων σχεδιασμών, πάλη που για τους επαναστάτες κομμουνιστές σταλινικούς-ζαχαριαδικούς εκφράζεται στην προβολή του συνθήματος-πρότασης: μονομερής στάση πληρωμών ολόκληρου του χρέους – έξοδο της Ελλάδας τώρα από ΟΝΕ-Ευρώ-ΕΕ.
Από την άλλη πλευρά, η παρουσία των δυνάμεων που αναφέρονται στην Αριστερά με ξεχωριστούς συνδυασμούς ολοκληρώνει το σκηνικό του εκλογικού κρετινισμού που επικρατεί στις τάξεις τους. Αν και οι δημοτικές-περιφερειακές εκλογές προσφέρονται για την επίτευξη μίας μίνιμουμ πολιτικής συμφωνίας μεταξύ των κομμάτων και οργανώσεων που αναφέρονται στο κίνημα ώστε να προκύψουν συνδυασμοί που θα πετύχουν ευρείες συσπειρώσεις και θα μπορούσαν να συμβάλουν στο ζωντάνεμα και την ενίσχυση των λαϊκών αντιστάσεων στις γειτονιές, σήμερα δεν υπάρχει συνεργασία ούτε σε αυτό το πιο απλό και εύκολο επίπεδο, προφανώς από έλλειψη πολιτικής βούλησης, διατηρώντας και διαιωνίζοντας, έτσι, την αδικαιολόγητη διάσπαση μεταξύ τους. Το αδικαιολόγητο της διάσπασης είναι φανερό και στη σημερινή συγκυρία, αφού ακόμα και στο ζήτημα της πάλης ενάντια στο Μνημόνιο, οι διαφορές μεταξύ τους είναι από δυσδιάκριτες έως ανύπαρκτες.
Δεδομένης αυτής της κατάστασης, η Κίνηση για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55 απέχει απ’ τις εκλογές και δεν πρόκειται να στηρίξει κάποιο συνδυασμό που αναφέρεται στην Αριστερά, ούτε στον α΄ ούτε στο β’ γύρο, γιατί αυτό θα συνέβαλε στη διαιώνιση της διάσπασης και θα επικροτούσε την αναστολή των κινητοποιήσεων, και την παραίτηση από τον αγώνα για χάρη των εκλογών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου