Η ηρωική λαϊκή εξέγερση του Πολυτεχνείου και ο προδοτικός ρόλος των σοσιαλδημοκρατών ηγετών των «Κ»ΚΕ-«Κ»ΝΕ

Αναδημοσίευση από ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ, Αρ. Φύλ. 216 15-30 Νοέμβρη 2005

Η ηρωική λαϊκή εξέγερση του Πολυτεχνείου και ο προδοτικός ρόλος των σοσιαλδημοκρατών ηγετών των «Κ»ΚΕ-«Κ»ΝΕ
κατά της μετωπικής σύγκρουσης, κατά της κατάληψης, κατά της λαϊκής εξέγερσης

Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος, οι σοσιαλδημοκράτες ηγέτες των «Κ»ΚΕ-«Κ»ΝΕ, προσπαθώντας να αποκρύψουν από τη νεολαία, την εργατική τάξη και το λαό την προδοτική στάση της ευτυχώς αποτυχημένης προσπάθειας σαμποταρίσματος εκ μέρους τους της ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ του Πολυτεχνείου που οδήγησε στην ηρωική λαϊκή εξέγερση της 17^ης Νοέμβρη του ΄73 και τη σύγκρουση με τις σιδηρόφραχτες δυνάμεις (στρατό, αστυνομία, Ασφάλεια, κλπ.) του φασιστικού καθεστώτος, ισχυρίζονται, δεκαετίες τώρα, ψευδόμενοι ασυστόλως, συστηματικά και προκλητικά, ότι στην εξέγερση του Νοέμβρη του 1973 υπήρξε τάχα «καθοριστική η συμβολή του ΚΚΕ, της ΚΝΕ, της αντιδικτατορικής ΕΦΕΕ» («Ρ» 15.11.2005, σελ. 6) και μάλιστα κάνουν ακόμα λόγο και για «μεγάλη και καθοριστική συμβολή»(!): «μεγάλη και καθοριστική συμβολή είχε το ΚΚΕ, με την πολιτική του, τη δράση παράνομων οργανώσεών του, της ΚΝΕ που ιδρύθηκε το 1968 και της αντιδικτατορικής ΕΦΕΕ» («Ρ» 15.11.2005, σελ.7). Είναι κι’ αυτό ένα από τα πάμπολλα μεγάλα «ιερά» και απ’ τα πλέον χοντροκομμένα ψεύδη των ντόπιων χρουστσοφικών σοσιαλδημοκρατών ηγετών.

Όμως δυστυχώς γι’ αυτούς όλες οι ιστορικές μαρτυρίες για τα γεγονότα του Πολυτεχνείου που κατά καιρούς είδαν το φως της δημοσιότητας, αλλά το κυριότερο είναι – ακριβώς επειδή δεν μπορούν να αμφισβητηθούν τα γραφόμενά τους, μπορούν όμως να αποσιωποιηθούν, όπως το κάνουν συστηματικά – ότι οι δικές τους γραπτές  ο μ ο λ ο γ ί ε ς της «4^ης Ολομέλειας του Ιούλη 1976» είναι εκείνες που αποκαλύπτουν τον προδοτικό ρόλο των χρουστσοφικών σοσιαλδημοκρατών ηγετών των «Κ»ΚΕ-«Κ»ΝΕ και επιβεβαιώνουν ότι αυτοί ήταν:

πρώτο, κατά της μετωπικής σύγκρουσης με τις σιδηρόφραχτες δυνάμεις της φασιστικής διχτατορίας,

δεύτερο, κατά της ηρωικής λαϊκής εξέγερσης του Σεπτέμβρη του ΄73,

τρίτο, κατά της ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ του Πολυτεχνείου, την οποία, παρά το ότι χρησιμοποίησαν όλα τα μέσα από το ανοιχτό σαμποτάζ ως τις αδίστακτες ψευδείς  συκοφαντίες-λασπολογίες σε βάρος αντιφασιστών και κομμουνιστών φοιτητών, απότυχαν να αποτρέψουν-ματαιώσουν,

τέταρτο, κατά της συνέχισης της κατάληψης, όταν αυτή πραγματοποιήθηκε παρά τις λυσσώδεις αντεπαναστατικές προσπάθειές τους, επιχειρώντας ανεπιτυχώς να «απαγκιστρώσουν» τους φοιτητές από το Πολυτεχνείο με στόχο τη ματαίωση της ηρωικής λαϊκής εξέγερσης.

Ευτυχώς για τους αγώνες της εργατικής τάξης και του λαού μας γενικά, αλλά και ιδιαίτερα για τον αντιφασιστικό αγώνα της νεολαίας, οι χρουστσοφικοί σοσιαλδημοκράτες ηγέτες των «Κ»ΚΕ-«Κ»ΝΕ – πράχτορες των συμφερόντων της μπουρζουαζίας στις γραμμές της εργατικής τάξης – δεν κατάφεραν να εκπληρώσουν τον προδοτικό ρόλο που τους είχε αναθέσει σ’ εκείνη την περίοδο η αντιδραστική «δημοκρατική» αστική τάξη, δηλ. να ματαιώσουν την ΚΑΤΑΛΗΨΗ του Πολυτεχνείου και τη σύγκρουση με το φασιστικό καθεστώς. Αν το είχαν επιτύχει θα είχε ματαιωθεί η ηρωική λαϊκή εξέγερση του Νοέμβρη του ΄73 – μια από τις σημαντικότερες και λαμπρότερες σελίδες στην ιστορία των αντιφασιστικών-αντιϊμπεριαλιστικών αγώνων του λαού και της νεολαίας μας.

Για την αποκάλυψη του προδοτικού ρόλου των ηγετών των «Κ»ΚΕ-«Κ»ΝΕ δεν είναι καθόλου απαραίτητη η αναφορά στις πάμπολλες ιστορικές μαρτυρίες για τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, επειδή είναι υπεραρκετές οι δικές τους ανοιχτές, ευτυχώς γραπτές, ΟΜΟΛΟΓΙΕΣ, που περιέχονται στις εκτιμήσεις της «4^ης Ολομέλειας του Ιούλη 1976», δηλ. οι εκτιμήσεις που έκαναν οι ίδιοι και μάλιστα 3 ολόκληρα χρόνια μετά την λαϊκή εξέγερση και επομένως μ’ όλη την άνεση χρόνου, ακριβέστερα στην: «Έκθεση και Συμπεράσματα για τα γεγονότα του Νοέμβρη 1973. Εγκρίθηκαν στην 4^η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ, Ιούλης 1976», δημοσιευμένη στην ΚΟΜΕΠ, τεύχος 11/1976, από όπου παρατίθενται τα παρακάτω αποσπάσματα.

Καταρχήν για τα γεγονότα γενικά στην «Έκθεση» ομολογείται ανοιχτά: «το Γραφείο του κλιμακίου δεν μπόρεσε, έστω και μετά τον αιφνιδιασμό που δέχτηκε με την έναρξή τους να καθοδηγήσει στο βαθμό που ήταν δυνατό τα γεγονότα αυτά». Επομένως τα περί «μεγάλης και καθοριστικής συμβολής του ΚΚΕ»(!) στα γεγονότα του Πολυτεχνείου είναι μυθεύματα και χονδροειδή ψεύδη της προδοτικής χρουστσοφικής σοσιαλδημοκρατικής ηγεσίας.

Πριν παρατεθούν τα άλλα εξαιρετικής και πολύ αποκαλυπτικής σημασίας αποσπάσματα από την «Έκθεση» είναι απαραίτητο να υπογραμμιστεί ότι οι ηγέτες των «Κ»ΚΕ-«Κ»ΝΕ ήταν αποφασισμένοι – ακριβώς επειδή κινούνταν στα πλαίσια της πολιτικής γραμμής της αστικής «δημοκρατικής» αντιπολίτευσης απέναντι στη χούντα που δεν ήθελε σε καμιά περίπτωση την ΚΑΤΑΤΑΛΗΨΗ – να αποτρέψουν την ΚΑΤΑΛΗΨΗ του Πολυτεχνείου, γι’ αυτό και δεν δίστασαν, εκτελώντας τις εντολές της αστικής «αντιπολίτευσης», να χρησιμοποιήσουν  ό λ α τα μέσα, ακόμα και εκείνο της κατασυκοφάντησης των φοιτητών της Νομικής και Φυσικο-μαθηματικής που πήγαιναν για κατάληψη του Πολυτεχνείου προκειμένου να αποτρέψουν-ματαιώσουν ευθύς εξαρχής την ΚΑΤΑΛΗΨΗ που ήταν και ο  κ ύ ρ ι ο ς  πολιτικός στόχος των αντιδραστικών «δημοκρατικών» αστικών δυνάμεων, φτάνοντας μάλιστα ως το πλέον αθλιέστερο πολιτικά σημείο να καταγγείλουν τους αντιφασίστες φοιτητές ως «πράχτορες» της ΚΥΠ και της CIA: «καταγγέλλουμε την προσχεδιασμένη εισβολή στο χώρο του Πολυτεχνείου την Τετάρτη, 14 του Νοέμβρη, 350 περίπου οργανωμένων πραχτόρων της ΚΥΠ, σύμφωνα με το προβοκατόρικο σχέδιο των Ρουφογάλη-Καραγιαννόπουλου, με βάση τις εντολές του παραμερισμένου τώρα τέως πρωτοδικτάτορα Παπαδόπουλου και της αμερικανικής CIA, με σκοπό να προβάλλουν με κάθε μέσο τραμπουκισμού και προβοκάτσιας γελοία και αναρχικά συνθήματα και συνθήματα που δεν εκφράζανε τη στιγμή και τις συγκεκριμένες δυνάμεις». («Πανσπουδαστική», Συνδικαλιστικό Όργανο της Αντιδικτατορικής Εθνικής Φοιτητικής Ένωσης Ελλάδας, αρ.φυλ. 8, Γενάρης-Φλεβάρης 1974).

Την επαίσχυντη και πανάθλια αυτή αντιδραστική καταγγελία τους σε βάρος των αντιφασιστών και κομμουνιστών φοιτητών της Νομικής-Φυσικο-μαθηματικής αντί να την υπογράφουν ως «αντιΕΦΕΕ», όπως στην πραγματικότητα έγινε και ήταν, την παρουσίασαν, αδίστακτοι στην εκπλήρωση του αντεπαναστατικού τους πολιτικού ρόλου, ως ανακοίνωση της Συντονιστικής Επιτροπής του Πολυτεχνείου, πλαστογραφώντας έτσι, όπως είναι γνωστό, την υπογραφή της.   

Οι ηγέτες του «Κ»ΚΕ δεν ομολογούν μόνο ότι αιφνιδιάστηκαν από τα γεγονότα, αλλά και ότι η γενική γραμμή τους ήταν σαφώς  κ α τ ά των  κ α τ α λ ή ψ ε ω ν  και επιπλέον θεωρούσαν, ειδικότερα την κατάληψη του Πολυτεχνείου, «αριστερίστικη»(!) ενέργεια: «εκτιμήθηκε ότι πρόκειται για μια ανεύθυνη και βιαστική κίνηση με έντονο το αριστερίστικο στοιχείο, που ήταν ως ένα βαθμό, έξω απ’ τη γραμμή της Οργάνωσης, η οποία εκείνο τον καιρό γενικά ήταν  κ α τ ά  των  κ α τ α λ ή ψ ε ω ν (υπογρ. δική μας) και των βιαστικών και απρογραμμάτιστων ανοιχτών εκδηλώσεων...»

Σ’ άλλο σημείο της «Έκθεσης» ομολογούν ότι απέτυχαν να αποτρέψουν, λόγω αδυναμίας τους, την κατάληψη, η οποία τους επιβλήθηκε υποχρεωτικά απ’ την πάλη των αντιφασιστών φοιτητών που ήταν υπέρ της κατάληψης: «αν η ΚΝΕ ήταν σωστά προετοιμασμένη και τα στελέχη της δούλευαν έγκαιρα, σωστά και επί τόπου μέσα στο Φ.Κ. μ’ αυτή την κατεύθυνση θα ήταν δυνατόν ή να μην  ε π ι λ ε γ ε ί  κ α θ ό λ ο υ  η  μ ο ρ φ ή  τ η ς  κ α τ ά λ η ψ η ς (υπογρ. δική μας), ή και αν προσωρινά πραγματοποιούνταν, να  σ τ ρ έ φ ο ν τ α ν  γρήγορα προς  ά λ λ ε ς  ε ξ ε λ ί ξ ε ι ς (υπογρ, δική μας). Και παρακάτω: «μέσα στο πλαίσιο της ταλάντευσης που έδειξαν τα στελέχη της ΑντιΕΦΕΕ, που, επειδή ήταν απροετοίμαστα να προτείνουν συγκεκριμένες μορφές πάλης, δέχτηκαν παθητικά, χωρίς να παίρνουν θέση, μια κατάσταση που επιβάλλονταν».

Σ’ ένα τρίτο σημείο ομολογούν ότι η κατάληψη έπρεπε να αποφευχτεί και επιπλέον να ματαιωθεί η μετωπική σύγκρουση με το φασιστικό καθεστώς: «το Γραφείο Σπουδάζουσας της ΚΝΕ θεώρησε ότι η  κ α τ ά λ λ η ψ η (υπογρ. δικής μας), παρ’ όλο που έπρεπε να είχε  α π ο φ ε υ χ τ ε ί (υπογρ. δική μας), μπορούσε να αξιοποιηθεί θετικά για το ανέβασμα της φοιτητικής και γενικότερα της λαϊκής πάλης ενάντια στο χουντομαρκεζίνικο καθεστώς. Κι’ αυτό θεωρεί ότι μπορεί να γίνει μέσα από την προσέλκυση της λαϊκής συμπαράστασης για την επίτευξη του στόχου του φκ – για ελεύθερες εκλογές και για την προβολή κοινών χουντικών συνθημάτων ζύμωσης...»

Τέλος ομολογούν ότι η ΚΑΤΑΛΗΨΗ αποτέλεσε όχι μόνο «αιφνιδιασμό» για τους ηγέτες των «Κ»ΚΕ-«Κ»ΝΕ αλλά και επιπλέον ήταν γι’ αυτούς μια «επικίνδυνη περιπλοκή στην ανάπτυξη της αντιχουντικής πάλης»(!): «πρέπει να λεχθεί ότι η κατάληψη αποτέλεσε αιφνιδιασμό για τις καθοδηγήσεις του κόμματος και της ΚΝΕ. Δεν ήσαν προετοιμασμένες να δουν τις μέθοδες παρέμβασής τους στα γεγονότα, καθώς και τις μέθοδες συντονισμού της δράσης τους. Η Κ.Ο. και το Γραφείο της Κ.Σ της ΚΝΕ είδαν καταρχήν την  κ α τ ά λ η ψ η  σαν μια  ε π ι κ ί ν δ υ ν η  (υπογρ. δική μας) περιπλοκή στην ανάπτυξη της αντιχουντικής πάλης». Δηλαδή, όπως ακριβώς την έβλεπε και η αντιδραστική αστική «αντιπολίτευση»!!!

Μετά την κατάληψη του Πολυτεχνείου οι ηγέτες των «Κ»ΚΕ-«Κ»ΝΕ, κινούμενοι στα πλαίσια της πολιτικής γραμμής της αστικής «δημοκρατικής» αντιπολίτευσης και εκτελώντας τις εντολές της – η οποία δεν ήθελε σε καμιά περίπτωση την κατάληψη – δεν είχαν μόνο απλά τη «σκέψη» να πάρουν μέτρα, όπως ισχυρίζονται: «η σκέψη τους ήταν κυρίως να πάρουν μέτρα για την  ά μ ε σ η   α π α γ κ ί σ τ ρ ω σ η (υπογρ. δική μας) των φοιτητών από το Πολυτεχνείο», αλλά επιχείρησαν επανειλημμένα και απεγνωσμένα να πετύχουν άμεση απαγκίστρωση των φοιτητών απ’ το Πολυτεχνείο και ευτυχώς απέτυχαν παταγωδώς, χάρη στη μαχητική αντίσταση και δράση των χιλιάδων αντιφασιστών και κομμουνιστών φοιτητών που αρνήθηκαν να «σπάσουν» την ΚΑΤΑΛΗΨΗ και να εγκαταλείψουν το χώρο του Πολυτεχνείου.

Έτσι η λαϊκή εξέγερση του Πολυτεχνείου οδήγησε σε πλήρη χρεοκοπία την αντεπαναστατική χρουστσοφική γραμμή των «Κ»ΚΕ-«Κ»ΝΕ και στο ξεσκέπασμα του αντεπαναστατικού, στην υπηρεσία της αντιδραστικής αστικής τάξης, ρόλου των ρεβιζιονιστών ηγετών.

Αν ως τις παραμονές της διχτατορίας, η αντεπαναστατική σοσιαλδημοκρατική γραμμή του ντόπιου χρουστσοφικού ρεβιζιονισμού αφόπλισε ιδεολογικά και πολιτικά την εργατική τάξη και τις πλατιές λαϊκές μάζες, ανοίγοντας έτσι το δρόμο στην εγκαθίδρυση, χωρίς αντίσταση, της στρατιωτικο-φασιστικής διχτατορίας, τις μέρες της ηρωικής λαϊκής εξέγερσης του Πολυτεχνείου, η γραμμή αυτή όχι μόνο χρεοκόπησε αλλά και βρέθηκε ανοιχτά πλέον στην υπηρεσία και τις τότε πολιτικές επιδιώξεις της αστικής «δημοκρατικής» αντιπολίτευσης και ταυτόχρονα ξεμασκάρεψε τους σοσιαλδημοκράτες ηγέτες του «Κ»ΚΕ και αποκάλυψε τον προδοτικό ρόλο των λακέδων αυτών του κεφαλαίου.