Αναδημοσιεύουμε ένα άρθρο “Ανασύνταξη”, Αρ. Φύλ. 144 15-31 Οχτώβρη 2002
56 χρόνια απ' τη συγκρότηση του Γενικού Αρχηγείου Ανταρτών (28.10.1946)
«Εγώ, παιδί του λαού της Ελλάδας και μαχητής του ΔΣΕ, ορκίζομαι να πολεμήσω με το όπλο στο χέρι, να χύσω το αίμα μου και να δώσω και την ίδια μου τη ζωή για να διώξω απ’ τα χώματα της πατρίδας μου και τον τελευταίο ξένο καταχτητή. Για να εξαφανίσω κάθε ίχνος φασισμού. Για να εξασφαλίσω και να υπερασπίσω την εθνική ανεξαρτησία και την εδαφική ακεραιότητα της πατρίδας μου. Για να εξασφαλίσω και να υπερασπίσω τη δημοκρατία, την τιμή, την εργασία, την περιουσία και την πρόοδο του λαού μου.
Ορκίζομαι να ’μαι καλός, γενναίος και πειθαρχικός στρατιώτης, να εχτελώ όλες τις διαταγές των ανωτέρων μου, να τηρώ όλες τις διατάξεις του κανονισμού και να κρατώ τα μυστικά του ΔΣΕ.
Ορκίζομαι να’ μαι υπόδειγμα καλής συμπεριφοράς προς το λαό, φορέας και εμψυχωτής στη λαϊκή ενότητα και συμφιλίωση και να αποφεύγω κάθε πράξη που θα με εκθέτει και θα με ατιμάζει , σαν άτομο και σαν μαχητή. Ιδανικό μου έχω τη λεύτερη και ισχυρή δημοκρατική Ελλάδα και την πρόοδο και ευημερία του λαού.
Και στην υπηρεσία του ιδανικού μου θέτω το όπλο μου και τη ζωή μου.
Αν ποτέ φανώ επίορκος και από κακή πρόθεση παραβώ τον όρκο μου ας πέσει πάνω μου αμείλικτο το τιμωρό χέρι της πατρίδας και το μίσος και η καταφρόνια του λαού μου.»
Στις 28 Οκτώβρη 1946 συγκροτήθηκε- ιδρύθηκε το «Γενικό Αρχηγείο Ανταρτών» και με τη διαταγή αριθ. 19 της 27/12/1946 ο αντάρτικος στρατός ονομάστηκε «Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας» (ΔΣΕ). Παρακάτω αναδημοσιεύουμε την ιστορική διαταγή ίδρυσης του «Γενικού Αρχηγείου Ανταρτών».
«ΓΕΝΙΚΟ ΑΡΧΗΓΕΙΟ ΑΝΤΑΡΤΩΝ ΕΠΙΤΕΛΙΚΟ ΓΡΑΦΕΙΟ 1 ΑΡΙΘ.ΠΡΩΤ.1
Η στυγνή δίωξη των αγωνιστών και του δημοκρατικού λαού από τον αγγλόδουλο μοναρχοφασισμό και τα όργανά του, που ανάγκασαν χιλιάδες δημοκράτες να βγούνε στα βουνά για να υπερασπίσουν τη ζωή τους, οδήγησε στη σημερινή ανάπτυξη του αντάρτικου κινήματος.
Έχοντας υπόψη ότι είναι ώριμη πια η ανάγκη της δημιουργίας συντονιστικού οργάνου για το συντονισμό και την καθοδήγηση του όλου αντάρτικου αγώνα
Αποφασίζουμε
Τη δημιουργία του Γενικού Αρχηγείου Ανταρτών, στο οποίο θα υπάγονται τα αρχηγεία Ανταρτών Μακεδονίας, Θεσσαλίας, Ηπείρου, Ρούμελης.
Σταθμός Διοίκησης Γενικού Αρχηγείου
28 Οκτώβρη 1946»
Σημείωση
Η συγκρότηση του Γενικού Αρχηγείου του ΔΣΕ (28/10/1946) διαψεύδει και τους παρακάτω ψευδείς ισχυρισμούς των χρουστσωφικών ρεβιζιονιστών ηγετών της κλίκας των Κολιγιάννη – Παρτσαλίδη - Βαφειάδη – Δημητρίου – Φλωράκη – Τσολάκη, κλπ. Και των «αντιχρουστσωφικών»(!) αντιζαχαριαδικών της ΟΜΛΕ Πολύδωρου Δανιηλίδη – Γαβρίλου Παπαδόπουλου - Χοτζέας – Ιορδανίδη και των σημερινών κομματιών της (ΚΚΕ μ-λ, Μ-Λ ΚΚΕ, Α/συνέχεια κλπ.)
Διαψεύδει
Πρώτο, τους μύθους περί «15μηνης» ‘η 17ηνης καθυστέρησης» του δεύτερου αντάρτικου (1946-49):
α) Ηγεσία «Κ»ΚΕ: «15 ολάκερους μήνες οι κομματικές οργανώσεις δεν είχαν σαφή προσανατολισμό και περίμεναν οδηγίες για την ανάπτυξη του ένοπλου αγώνα» («40 χρόνια του ΚΚΕ 1918-58, σελ.646, «Πολιτικές και λογοτεχνικές εκδόσεις, 1958).
β) Ηγεσία ΟΜΛΕ: «Δεκαεφτά ολόκληρους μήνες ύστερα από την απόφαση της 2ης ολομέλειας της ΚΕ για προσανατολισμό προς ανάπτυξη ένοπλου αγώνα, δηλ. του Ιούλη του 1947. Φυσικά, η ευθύνη βαραίνει πριν απ’ όλα το Ζαχαριάδη» ( Θέσεις της ΚΕ της ΟΜΛΕ για τα 56 χρόνια απ’ την ίδρυση του ΚΚΕ» σελ. 32-33, «Ιστορικές Εκδόσεις», Αθήνα ,1975). Εδώ οι «αντιχρουστσωφικοί της ΟΜΛΕ αποδεικνύονται «χρουστσοφικότεροι» των χρουστσωφικών ηγετών του «Κ»ΚΕ στις συκοφαντικές επινοήσεις εις βάρος του Νίκου Ζαχαριάδη , αφού αυξάνουν κατά 2 μήνες τη λεγόμενη «καθυστέρηση», δηλ. από 15 σε 17 μήνες!!! Αθεράπευτος και της πιο χυδαίας μορφής αντιζαχαριαδισμός.
Δεύτερο, τους μύθους πως το Κόμμα με επικεφαλής το Νίκο Ζαχαριάδη δεν είχε δήθεν «ξεκαθαρίσει την κύρια μορφή του αγώνα» και πως τάχα «δεν χρησιμοποίησε τον ένοπλο αγώνα για την κατάκτηση της πολιτικής εξουσίας».
α) Ηγεσία «Κ»ΚΕ: «δεν ξεκίνησε αποφασιστικά το νέο ένοπλο αγώνα με αποτέλεσμα να χαθεί πολύτιμος χρόνος…Δεν είχε ξεκαθαρίσει για αρκετό χρονικό διάστημα την κύρια μορφή του αγώνα αν ήταν ένοπλη ή ειρηνική..»( «Ρ», 26/8/2001)
β) Ηγεσία Μ-Λ ΚΚΕ: «Ο ένοπλος αγώνας 1946-49 χρησιμοποιήθηκε όχι σαν η ανώτερη εκείνη μορφή πάλης, που θα όφειλε να οδηγήσει στην κατάχτηση της πολιτικής εξουσίας απ’ το επαναστατικό κίνημα, αλλά σαν ένα μέσο πίεσης για να εξαναγκαστεί ο μοναρχοφασισμός να αποδεχτεί μια «έντιμη δημοκρατική λύση «του εσωτερικού προβλήματος» ( «ΛΑΪΚΟΣ ΔΡΟΜΟΣ» 10 Οκτωβρίου 2002, σελ. 18). Οι νάνοι δεξιοί οπορτουνιστές ηγετίσκοι, εκτός από τη θλιβερή φήμη των λασπολόγων του Ζαχαριάδη, διεκδικούν τώρα κι εκείνη των αδίστακτών διαστρεβλωτών της γραμμής και δράσης του ΚΚΕ 1918- 55 με επικεφαλής το μεγάλο και αλύγιστο μπολσεβίκο κομμουνιστή ηγέτη Νίκο Ζαχαριάδη.
Σχετικά με τον πρώτο μύθο της λεγόμενης «καθυστέρησης» του αντάρτικου – μύθος προερχόμενος από τον αποστάτη Μ. Βαφειάδη – πέρα από τη σαφή εντολή του Κόμματος για ανάπτυξη μαζικού αντάρτικου απ' τον Ιούλη του 1946 (βλ. ομιλία Κολιγιάννη στην 3η συνδιάσκεψη Οκτώβρης 1950 και μαρτυρίες Γ. Μπλάνα (Κίσσαβος), Γ. Μαλτέζου (Τζουμερκιώτης), Γ. Βοντίσιου (Γούσια), κλπ.) – ανάπτυξη που ως γνωστό σαμποταρίστηκε (φανερα και κρυφά) απ’ τα υπολείμματα της δεξιάς οπορτουνιστικής Σιαντικής ηγεσίας στο Κόμμα με «πρώτο και καλύτερο» τον Μ. Βαφειάδη και την παρέα του – έρχεται τώρα η συγκρότηση του Γενικού Αρχηγείου Ανταρτών, λίγους μήνες (3) αργότερα, να τον διαψεύσει – συγκρότηση – ίδρυση που προφανώς έγινε όχι για να επιβραδύνει – «καθυστερήσει»(!) μα ακριβώς αντίθετα: να επιταχύνει την ανάπτυξη μαζικού αντάρτικου.
Όσον αφορά τους δύο τελευταίους μύθους – πέρα από την απόφαση της 2ης Ολομέλειας του ΚΚΕ (12.2.1946) για ένοπλο αγώνα και τη σαφή εντολή του Κόμματος για μαζικό αντάρτικο από τον Ιούλη του 1945- είναι φανερό πως η ενοποίηση των Αρχηγείων σ’ ένα Αρχηγείο δηλ. στο «Γενικό Αρχηγείο Ανταρτών» τον Οκτώβρη του 1946 διαψεύδει και αυτούς τους ψευδείς ισχυρισμούς των χρουστσωφικών ρεβιζιονιστών του «Κ»ΚΕ και των «αντιχρουστσοφικών» δεξιών οπορτουνιστών αντιζαχαριαδικών του Μ-Λ ΚΚΕ. Η ίδρυση του Γενικού Αρχηγείου Ανταρτών δεν έγινε γιατί δεν είχε ξεκαθαρίσει η «κύρια μορφή του αγώνα «μα αντίθετα επειδή ακριβώς είχε ξεκαθαρίσει ότι η ένοπλη πάλη ήταν η κύρια μορφή του αγώνα, κι αυτό το στόχο κλήθηκε να προωθήσει η συγκρότηση του «Γενικού Αρχηγείου των Ανταρτών». Ούτε αποφασίστηκε η συγκρότηση του επειδή «ο ένοπλος αγώνας 1946- 49 δεν χρησιμοποιήθηκε σαν η ανώτερη μορφή πάλης για την κατάληψη της πολιτικής εξουσίας «αλλά ακριβώς για να εκπληρώσει αυτόν τον στόχο, γιατί αν ήταν να χρησιμοποιηθεί σαν «ένα μέσο πίεσης για να εξαναγκαστεί ο μοναρχοφασισμός να αποδεχτεί μια «έντιμη δημοκρατική λύση» του εσωτερικού προβλήματος», όπως ισχυρίζονται ψευδόμενοι (διαστρεβλώνοντας προκλητικά τη γραμμή του Κόμματος ) οι ηγετίσκοι του Μ-Λ ΚΚΕ, θα αρκούσαν γι’ αυτό το σκοπό τα μεμονωμένα Αρχηγεία.
Κλείνοντας αξίζει να σημειωθεί πως οι «Θέσεις της ΚΕ της ΟΜΛΕ» αποτελούν πιστή αντιγραφή ως προς το περιεχόμενο (φραστικά μόνο διαφέρουν) των «Θέσεων» της προδοτικής κλίκας των Κολιγιάννη – Παρτσαλίδη -Δημητρίου – Φλωράκη κλπ. Όπως αυτές διατυπώνονται στο «Γράμμα της ΚΕ του ΚΚΕ (Απρίλης 1956), στο «Σαράντα Χρόνια του ΚΚΕ (1918-58), σελ. 642-665., Επιλογή Ντοκουμέντων , «Πολιτικές και Λογοτεχνικές Εκδόσεις 1958»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου