Αποκαλυπτικότατος ο χυδαίος χρουστσοφικός αντισταλινικός-αντικομμουνισμός
Θορυβημένα και εμφανώς έντονα ενοχλημένα-εκνευρισμένα τα «τρομερά παιδιά» των Χρουστσοφ-Μπρέζνιεφ-Γκορμπατσόφ της σοσιαλδημοκρατικής ηγεσίας του «Κ»ΚΕ απ’ την ύπαρξη στην Τυνησία και προπαντός απ’ την επαναστατική δράση του Κομμουνιστικού Κόμματος Εργατών Τυνησία (PCOT) στην εκεί λαϊκή εξέγερση, έχασαν την ψυχραιμία τους, δεν μπόρεσαν να συγκρατηθούν και προχώρησαν σε μια επιζήμια για το δημαγωγικό τους προφίλ πρόκληση, αποκαλώντας «λεγόμενο» το PCOT: «σ’ αυτούς που απελευθερώθηκαν είναι και ο ΓΓ του λεγόμενου Κομμουνιστικού Εργατικού Κόμματος, Χάμα Χαμάμι που συνελήφθη τις μέρες της κορύφωσης των διαδηλώσεων» («Ρ» 23-1-2011, σελ. 25).
Το ρεφορμιστικό θράσος και οι τέτοιου είδους χυδαιότητες (= χονδροειδή ψεύδη) των γκεμπελίσκων ηγετίσκων του «Κ»ΚΕ σε βάρος του PCOT αποδεικνύονται προφανώς κακοί σύμβουλοι που τους εκθέτουν ανεπανόρθωτα επειδή έτσι ακυρώνουν τις μόνιμες αγχώδεις δημαγωγικές τους προσπάθειες και επιπλέον, αυτό το προκλητικό θράσος καταντά στην περίπτωσή τους απύθμενο, όταν συνάμα οι ίδιοι υποχρεώνονται να «πληροφορήσουν», ότι το «Κ»Κ Τυνησίας της δικής τους χρουστσοφικής κατεύθυνσης δηλ. ένα αστικό σοσιαλδημοκρατικού τύπου κόμμα, έφτασε σήμερα στο σημείο-κατάντια να διεκδικεί «κομμάτι στην πίττα της εξουσίας» («Ρ» 23-1-2011, σελ. 25).
Όμως, πέρα απ’ το απύθμενο θράσος, εκείνο που πρωταρχικά ενδιαφέρει και έχει ιδιαίτερη σημασία είναι ότι μ’ αυτή την αντιδραστική συκοφαντική επίθεσή τους στο PCOT έβγαλαν, άθελά τους βέβαια, την αντισταλινική τους χρουστσοφική «πομπή στο δρόμο» δηλ. αποκάλυψαν το πραγματικό αντεπαναστατικό αντισταλινικό τους πρόσωπο, γιατί πίσω από την επίθεση των χρουστσοφικών ηγετών του «Κ»ΚΕ ενάντια στο PCOT κρύβεται η επίθεση τους ενάντια: α) στον επαναστατικό μαρξισμό δηλ. το λενινισμό-σταλινισμό, β) στον Ιωσήφ Στάλιν, γ) στην επαναστατική γραμμή των ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ-ΚΟΜΙΝΦΟΡΜ, δ) στην Προλεταριακή Επανάσταση και στο Σοσιαλισμό-Κομμουνισμό, που υποστηρίζονται-υπερασπίζοντα απ’ το PCOT. Και αυτό φαίνεται καθαρά όταν γνωρίζει κανείς – και ακριβώς αυτό αποσιωπούν οι προδότες ηγετίσκοι του «Κ»ΚΕ – τις απόψεις του PCOT, το οποίο είναι ένα επαναστατικό κομμουνιστικό λενινιστικού-σταλινικού τύπου κόμμα που: 1) απορρίπτει και καταπολεμά το αστικό αντεπαναστατικό σοσιαλδημοκρατικό ρεύμα του χρουστοφικού ρεβιζιονισμού και όλα τ’ άλλα οπορτουνιστικά ρεύματα, 2) απορρίπτει και καταπολεμά τις αντιμαρξιστικές σοσιαλδημοκρατικές απόψεις του 20ου Συνεδρίου του ΚΚΣΕ, 3) καθοδηγείται στη δράση του απ’ την επαναστατική κοσμοθεωρία των Μαρξ-Ενγκελς-Λένιν-Στάλιν, 4) υπερασπίζει τον Ιωσήφ Στάλιν ως μεγάλο προλετάριο επαναστάτη, απορρίπτοντας τις συκοφαντίες των χρουστσοφικών προδοτών, άλλα και ως κλασσικό του μαρξισμού, όπως έπραττε το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα της εποχής των ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ-ΚΟΜΙΝΦΟΡΜ ως τις αρχές-μέσα της δεκαετίας του ΄50 δηλ. ως τη χρουστσοφική προδοσία.
Στην εντελώς αντίθετη κατεύθυνση με τον επαναστατικό δρόμο του PCOT κινούνται οι σημερινοί χρουστσο-μπρεζνιεφο-γκορμπατσοφικοί ηγέτες του «Κ»ΚΕ που ακολουθούν το αντεπαναστατικό δρόμο της παλιάς προδοτικής σοσιαλδημοκρατίας δηλ. το δρόμο του 20ου Συνεδρίου του ΚΚΣΕ του διαβόητου «ειρηνικού κοινοβουλευτικού περάσματος στο σοσιαλισμό» με όργανο το «εκδημοκρατισμένο» αστικό κράτος και το λεγόμενο πολυκομματικό ή πλουραλιστικό «σοσιαλισμό» (σελ. 45: «ύπαρξη κομμάτων»), που οδηγεί αναπόφευχτα σ’ άρνηση της διχτατορίας του προλεταριάτου.(«Πρόγραμμα του ΚΚΕ» 1996, σελ.39: «κυβέρνηση… με βάση το κοινοβούλιο» και: το «ΚΚΕ επιδιώκει μια τέτοια κυβέρνηση» αντί της βίαιης-ένοπλης επανάστασης, σελ.35: «εκδημοκρατισμός της Δημόσιας Διοίκησης, των Ενόπλων Δυνάμεων, των Σωμάτων Ασφαλείας, του Συστήματος Απονομής Δικαιοσύνης» αντί της συντριβής του αστικού κράτους, σελ. 48: «τη δράση ενός μέρους του κεφαλαίου, του μη μονοπωλιακού» στο «σοσιαλισμό» τους ποτ σημαίνει διατήρηση και ύπαρξη της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, κλπ., κλπ.).
Η «επιχείρηση» δυσφήμησης, με γκεμπελίστικα ψεύδη, του PCOT, εκ μέρους των ηγετίσκων του σοσιαλδημοκρατικού «Κ»ΚΕ εκδηλώνει ταυτόχρονα και το βαθύτατο ταξικό μίσος και τη μεγάλη εχθρότητά τους απέναντι σ’ ένα επαναστατικό λενινιστικού-σταλινικού τύπου κόμμα και όλα τα επαναστατικά κόμματα που ακολουθούν τη γραμμή του Μαρξ-Ενγελς-Λένιν-Στάλιν.
Τέλος, και όταν οι σοσιαλδημοκράτες ηγέτες του «Κ»ΚΕ μιλούν παραπλανητικά για «ανυπαρξία κομμουνιστικού κόμματος με επαναστατική στρατηγική», είναι φάνερο πως εννοούν την ύπαρξη ενός χρουστσο-μπρεζνιεφικού κόμματος που όμως να καλύπτει δημαγωγικά την αντεπαναστατική σοσιαλδημοκατική «στρατηγική» του 20ου Συνεδρίου και το αντεπαναστατικό αντισταλινικό πρόσωπό του, όπως το επιχειρούν μόνιμα αλλά ανεπιτυχώς οι ίδιοι. Δεν τολμούν να ταυτιστούν με το χρουστσοφικό κόμμα της Τυνησίας, γιατί αυτό έχει τελείως ξεμασκαρευτεί και έχει εγκαταλείψει ως περιττή την «επαναστατική» μάσκα, ενώ οι ηγετίσκοι του «Κ»ΚΕ τη διατηρούν ακόμα – κατ’ εντολή και απαίτηση των αφεντικών τους της αντιδραστικής αστικής τάξης – γιατί έτσι εξαπατούν καλύτερα τους κομμουνιστές και την εργατική τάξη, υπηρετώντας τα συμφέροντα του κεφαλαίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου