69 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ
ΚΑΡΛ ΜΑΡΞ
Ο ΜΕΓΑΛΟΦΥΗΣ ΘΕΜΕΛΙΩΤΗΣ ΤΟΥ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΥ
Ο Καρλ Μαρξ, ο μεγαλοφυής θεμελιωτής του επιστημονικού κομμουνισμού, δάσκαλος και αρχηγός του παγκόσμιου προλεταριάτου, ο εμπνευστής και οργανωτής της Ιης Διεθνούς γεννήθηκε στο Τρίϊρ της Γερμανίας στις 5 του Μάη 1818. Από τα φοιτητικά του χρόνια προσχώρησε στην με επαναστατικές προϋποθέσεις διαποτισμένη ομάδα των «αριστερών Χεγκελιανών».
Το Σεπτέμβρη του 1844 στο Παρίσι έγινε η συνάντηση του Μαρξ και του Ένγκελς που ήταν η απαρχή της μεγάλης τους φίλιας και του κοινού αγώνα τους για την υπόθεση της εργατικής τάξης. Έγραψαν μαζί το έργο “Η αγία οικογένεια” οπού διατύπωσαν την καινούργια διαμορφωμένη θεωρία τους του επιστημονικού κομμουνισμού. Στο Παρίσι ο Μαρξ μελέτησε βαθιά την πολιτική οικονομία και την ιστορία της γαλλικής επανάστασης, χωρίς να σταματά τη μεγάλη επαναστατική δουλειά του. Με απαίτηση της πρωσικής κυβέρνησης ο Μαρξ στο 1845 απελάθηκε από το Παρίσι, σαν επικίνδυνος επαναστάτης και πήγε στις Βρυξέλλες, όπου εξακολουθούσε τον αγώνα του ενάντια στη κυβέρνηση της Πρωσίας.
Το 1847 στις Βρυξέλλες δημοσίεψε το έργο του «Η αθλιότητα της φιλοσοφίας» σ' απάντηση του έργου του μικροαστού σοσιαλιστή και αναρχικού Προυντόν «Η φιλοσοφία της αθλιότητας». Στις Βρυξέλλες έγινε μέλος της παράνομης οργάνωσης «Ένωση Κομμουνιστών», στο ΙΙ συνέδριο της οποίας έπαιξε δραστήριο καθοδηγητικό ρόλο και κατ' εντολή του επεξεργάστηκε μαζί με τον Ένγκελς το πρόγραμμά της. Έτσι το Φλεβάρη του 1848 είδε το φως το περίφημο «Κομμουνιστικό Μανιφέστο» που ο σ. Στάλιν το χαρακτήρισε σαν το «Άσμα ασμάτων του Μαρξισμού».
Το 1848 ο Μαρξ απελάθηκε από τις Βρυξέλλες με ένοπλη συνοδεία μέχρι τα γαλλοβελγικά σύνορα κι εγκαταστάθηκε στο Παρίσι.
Μετά τη γερμανική επανάσταση του Μάρτη του 1848 ξαναγύρισε στην Κολωνία κι έβαλε τις βάσεις της «Νέας εφημερίδας του Ρήνου». Μετά τη νίκη της αντεπανάστασης πέρασε από δίκη κι εξορίστηκε. Πήγε στο Παρίσι αλλά απελάθηκε και απ' εκεί μετά τις διαδηλώσεις του Ιούνη του 1849 και κατέφυγε στο Λονδίνο όπου έζησε μέχρι τέλους της ζωής του.
Μετά το κίνημα του 1851 στη Γαλλία, δημοσίευσε το έργο του «Η 18η Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη», βγάζοντας τα γενικά συμπεράσματα της επανάστασης του 1848-1851. Τα μετά την επανάσταση χρόνια ήταν για τον Μαρξ χρόνια εντατικής δουλειάς πάνω στο κύριο επιστημονικό του έργο «Το κεφάλαιο». Ο πρώτος καρπός των πολυετών οικονομικών ερευνών του ήταν «Η κριτική της πολιτικής οικονομίας» που δημοσιεύτηκε το 1867 στο Αμβούργο.
Ο 1ος τόμος του «Κεφαλαίου» που ο Ένγκελς τον χαρακτήρισε με τα ακόλουθα λογία : Ο πρώτος τόμος είναι το κύριο έργο του Μαρξ στο οποίο αναπτύσσονται οι βάσεις των οικονομικών και σοσιαλιστικών αντιλήψεών του καθώς επίσης και οι βάσεις της κριτικής του για τη σύγχρονη κοινωνία, τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής και τις συνέπειές του. Για τον Μαρξ η περίοδος της συγγραφής του «Κεφαλαίου» ήταν ταυτόχρονα περίοδος εντατικής επαναστατικής πρακτικής δράσης. Το 1864 ιδρύοντας τη 1η Διεθνή έβαλε τα θεμέλια του παγκόσμιου προλεταριακού αγώνα για το σοσιαλισμό, αντικαθιστώντας τις σοσιαλιστικές και μισοσοσιαλιστικές σεχταριστικές οργανώσεις με μια, πραγματικά ικανή για πάλη, οργάνωση της εργατικής τάξης. Επεξεργάστηκε την επαναστατική ταχτική της πάλης του προλεταριάτου μέσα σε αδιάκοπους και ανειρήνευτους αγώνες με τους τότε οπορτουνιστές, τους προυντονιστές, τους οπαδούς του Μπακούνιν και τους άλλους αντιπροσώπους του μη προλεταριακού σοσιαλισμού.
Το 1871 έγραψε το έργο «Ο εμφύλιος πόλεμος στη Γαλλία» με το οποίο έκανε μια μεγαλοφυή ανάλυση της πείρας της Κομμούνας του Παρισιού, εχτιμώντας την, όπως εκφράστηκε ο Λένιν «βαθιά εύστοχα, υπέροχα και δραστικά επαναστατικά»». Μετά την πτώση της Κομμούνας του Παρισιού, το Γενικό Συμβούλιο της 1ης Διεθνούς, ύστερα από απόφαση του Κογκρέσου της Χάγης, μεταφέρθηκε στην Αμερική και σε λίγο ανακοινώσε την αυτοδιάλυσή του.
Μετά το Κογκρέσο της Χάγης ο Μαρξ αφοσιώθηκε στο αποτελείωμα της συγγραφής του «Κεφαλαίου» έχοντας ξεκάθαρη αντίληψη της σπουδαιότητας αυτής της εργασίας του για την προλεταριακή επανάσταση, για την παγκόσμια εργατική τάξη. Μαζί με τις επιστημονικές έρευνες ο Μαρξ συνέχισε την επαναστατική δουλιά του για την οργάνωση της εργατικής τάξης. Γιατί, όπως είπε ο Ένγκελς, «ο Μαρξ πριν απ’ όλα ήταν επαναστάτης», και κέντρο έλξης όλων των επαναστατικών δυνάμεων του κόσμου.
Οι διώξεις εκ μέρους των αντιδραστικών κυβερνήσεων, η οικονομική ανέχεια που τον συνόδευε σ’ όλη του τη ζωή και που ως ένα βαθμό μόνο ξαλαφρώνονταν με την υλική βοήθεια του Ένγκελς, η σκληρή πάλη ενάντια στα διάφορα μη προλεταριακά και αντιπρολεταριακά ρεύματα, η εντατικότατη θεωρητική δουλιά, όλα αυτά εξάντλησαν τις δυνάμεις του Μαρξ και στις 2 και 45 το απόγευμα της 14 Μάρτη του 1883 σταμάτησε η ζωή του πιο μεγαλοφυούς ανθρώπους, που ενσάρκωσε μέσα του το μυαλό, και την καρδιά του προλεταριάτου της πιο πρωτοπόρας τάξης στη ιστορία της ανθρωπότητας, της τάξης που θα πραγματοποιήσει τη ριζική στροφή της παγκόσμιας ιστορίας.
* * *
Ο Μαρξ είναι ο δημιουργός της θεωρίας και της τακτικής της προλεταριακής επανάστασης. Μαζί με τον Ένγκελς δημιούργησε την επαναστατική κοσμοθεωρία του προλεταριάτου – τον διαλεχτικό υλισμό.
Επεκτείνοντας την καινούργια κοσμοθεωρία στη μελέτη της ιστορίας και της κοινωνίας, ο Μαρξ δημιούργησε τον ιστορικό υλισμό, την επιστήμη για τους νόμους της κοινωνικής εξέλιξης, για τους νόμους της ταξικής πάλης. Η δημιουργία του διαλεχτικού και ιστορικού υλισμού ήταν πραγματική επαναστατική ανατροπή στην ιστορία της φιλοσοφίας.
Εξοπλισμένος με τον διαλεχτικό και ιστορικό υλισμό, με τη βαθύτατη γνώση της παγκόσμιας ιστορίας και αφού μελέτησε ολόπλευρα την οικονομική και πολίτικη ζωή της αστικής κοινωνίας, ο Μαρξ με μεγαλοφυή τρόπο ξεσκέπασε την πορεία της γέννησης του καπιταλισμού, τους νόμους και τις τάσεις της ανάπτυξής τους και τους όρους του χαμού του. Ο Μαρξ απέδειξε τον ιστορικά διαβρωτικό χαραχτήρα του καπιταλιστικού συστήματος και το αναπόφευκτο της νίκης του νέου συστήματος του κομμουνισμού. Ξεκινώντας απ’ το ανειρήνευτο των ταξικών συμφερόντων του προλεταριάτου και της αστικής τάξης, από την ανάλυση της ιστορικής αποστολής του προλεταριάτου σαν νεκροθάφτη του καπιταλισμού και δημιουργού της καινούργιας, της κομμουνιστικής κοινωνίας, ο Μαρξ παρουσίασε την ιδέα της δικτατορίας του προλεταριάτου σαν όπλο μετατροπής του καπιταλισμού σε σοσιαλισμό. Η διδασκαλία για τη δικτατορία του προλεταριάτου είναι το βασικό και κύριο στο μαρξισμό.
Μετά το θάνατο του Μαρξ και του Ένγκελς η διδασκαλία τους αναπτύχτηκε παραπέρα από τους μεγαλοφυείς μαθητές τους Λένιν – Στάλιν. Η διδασκαλία τους είναι ο μαρξισμός της εποχής του ιμπεριαλισμού και των προλεταριακών επαναστάσεων, της νικηφόρας οικοδόμησης του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ, της ιστορικής στροφής στο δρόμο της Λαϊκής Δημοκρατίας και του σοσιαλισμού των χωρών της Κεντρικής και Νοτιο – ανατολικής Ευρώπης και των λαών της Κίνας, του πρωτόφαντου αντιιμπεριαλιστικού κινήματος των καταπιεζόμενων λαών του κόσμου.
Το κόμμα μας, το δοξασμένο ΚΚΕ που βρίσκεται επικεφαλής των αγώνων για το ξεσκλάβωμα του λαού μας από κάθε σκλαβιά, φωτίζει το μοναδικό δρόμο που οδηγεί στη νίκη, με το ζωντανό φως του μαρξισμού – λενινισμού – σταλινισμού. Πιστό στη μαρξιστική διδασκαλία για την αξία της θεωρίας, χωρίς να παραλείπει να τονίζει, τη διαφορά ανάμεσα στο δημιουργικό και δογματικό μαρξισμό και την ενότητα της επαναστατικής θεωρίας με την επαναστατική πραχτική, το ΚΚΕ φρόντισε και φροντίζει στο να γνωρίσουμε, να καταχτήσουμε και ν’ αφομοιώσουμε τη μαρξιστική – λενινιστική – σταλινική θεωρία. Η απόφαση της ΙΙΙ Συνδιάσκεψης του ΚΚΕ για τη μετάφραση και έκδοση στα Ελληνικά κλασσικών έργων των μεγάλων μας Μαρξ –Ένγκελς – Λένιν και Στάλιν αποτελεί ακόμα ένα βήμα στην προσπάθεια για τη μελέτη κι αφομοίωση του Μαρξισμού – Λενινισμού. Οι συνεχείς πετυχημένες εκδόσεις του Εκδοτικού μας «Ν. ΕΛΛΑΔΑ» και πλάι τους οι κατώτερες μεσαίες και ανώτερες σχολές που φοίτησαν και φοιτούν σύντροφοί μας αποτελούν την καλύτερη βοήθεια προς τα μέλη και στελέχη του ΚΚΕ και προς όλους τους αγωνιστές και αγωνίστριες της Ελλάδας να οπλιστούν με το δυνατό αυτό όπλο της επαναστατικής θεωρίας που χάρισε στην εργατική τάξη ο Μεγάλος μας Δάσκαλος Κάρολος Μαρξ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου