Μετά την κρίση της 30ης Σεπτεμβρίου ο Ισημερινός δεν είναι ο ίδιος. Τα γεγονότα αυτά αφήνουν μια βαθιά εντύπωση και αναπόφευκτα έχουν ένα αντίκτυπο στη μελλοντική πολιτική συμπεριφορά της κυβέρνησης, στο κίνημα του λαού του Ισημερινού, στη δεξιά αντιπολίτευση και στους κοινωνικούς και πολιτικούς φορείς της χώρας.
Η πολιτική πόλωση είναι ένα από τα συνεπακόλουθα: από τη μια πλευρά οι πιο ενθουσιώδεις υποστηρικτές του Κορέα παρέμειναν προσκολλημένοι και συσπειρώνονται πιο στενά γύρω από τον ηγέτη τους, ενώ από την άλλη η αξιοπιστία του λόγου του Προέδρου αμφισβητείται από όλο και μεγαλύτερα τμήματα του πληθυσμού. Ο λαός που εδώ και καιρό έχει χάσει την εμπιστοσύνη του στην Κορέα σήμερα ενώθηκε με τα μέλη των αστυνομικών δυνάμεων μαζί με τις οικογένειές τους (δυσανασχετώντας έντονα με το βίαιο τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίστηκαν και κατεστάλησαν), αλλά και με δυνάμεις του στρατού που τους θίγει επίσης το βέτο του Νόμου Δημόσιας Υπηρεσίας.Κάποια κρατικά όργανα φαίνεται ότι θίγονται και αυτά. Δεν είναι απλά, από την ενέργεια του Προέδρου: υπήρξε μια ένοπλη σύγκρουση μεταξύ της αστυνομίας και του στρατού. Αυτά τα όργανα, που καλούνται να διασφαλίσουν τη σταθερότητα του αστικού κράτους, αντιμετωπίζουν εσωτερικά προβλήματα, συγκρούσεις μεταξύ τους, δυσπιστία στο εσωτερικό του οργάνου, απογοήτευση, αποξένωση από το αρχηγείο του κράτους, στην τελευταία αυτή περίπτωση αποξένωση και από την Εθνική Αστυνομία. Η Συνέλευση, επίσης, για το περιεχόμενο της νομοθεσίας που θεσπίστηκε έχει πολύ μειωμένη δημοτικότητα και αποδοχή, κάτι που έχει οδηγήσει στην κοινωνική κινητοποίηση αυτών των ημερών. Η εκτελεστική εξουσία, με τον ίδιο τρόπο είναι χτυπημένη από όλα αυτά τα γεγονότα, διότι τα όλα παραπάνω την επηρεάζουν άμεσα και επιπλέον και η αυξανόμενη λαϊκή δυσπιστία.
Ωστόσο, ο Ραφαέλ Κορέα, κατάφερε ξεγλιστρήσει αυτή τη φορά, στη χειρότερη στιγμή της κυβέρνησής του μέχρι σήμερα, και με προοπτική τα πράγματα να γίνουν πιο περίπλοκα και αρνητικά. Προέβαλε το αυταρχικό του προφίλ στην επίλυση της κρίσης, αλλά αυτό δεν εγγυάται ότι η κοινωνική δυσαρέσκεια που εκδηλώνεται με ανοικτές διαμαρτυρίες θα σταματήσει. Η εξέγερση της αστυνομίας είναι μια έκφραση αυτού που συμβαίνει στο κοινωνικό ιστό του Ισημερινού για το πώς λύνουν τα προβλήματα των τομέων που αφορά η πολιτική που βαδίζει όλο και πιο κοντά στην νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις που κυβέρνησαν για σχεδόν τρεις δεκαετίες. Αλλά με δύο επιπλέον συστατικά: ένα αχαλίνωτο αυταρχισμό και μια ισχυρή δόση λαϊκισμού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου