ΤΟ ΜΛ ΚΚ ΙΣΗΜΕΡΙΝΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΗΣ 30ης ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ

ΜΑΡΞΙΣΤΙΚΟ ΛΕΝΙΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΙΣΗΜΕΡΙΝΟΥ

Κεντρική Επιτροπή

ΤΟ ΜΛ ΚΚ ΙΣΗΜΕΡΙΝΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΗΣ 30^ης ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ

Τους τελευταίους μήνες, ο Ισημερινός είναι ένα πεδίο έντασης και περαιτέρω ανάπτυξης των κοινωνικών αγώνων, όπου διάφορα στρώματα του εργαζόμενου λαού, οι συνδικαλιστές, οι ιθαγενείς, οι αγρότες, οι εκπαιδευτικοί, η σπουδάζουσα νεολαία, οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι μικροί έμποροι, οι συνταξιούχοι αντιστέκονται στην πολιτική της κυβέρνησης του Ραφαέλ Κορέα που πλήττουν τα συμφέροντα της χώρας, του λαού και των οργανώσεών του, ενισχύοντας ή καθιερώνοντας ενδοτικές πολιτικές, μέτρα ιδιωτικοποιήσεων και νεοφιλελεύθερες επιλογές.

Οι εργαζόμενοι έχουν αναβαθμίσει τις δράσεις τους για την υπεράσπιση των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων που η κυβέρνηση προσπαθούσε να ακυρώσει. Οι αυτόχθονες πληθυσμοί σε όλη τη χώρα πολεμούν για την υπεράσπιση του νερού ως αγαθό ζωτικής σημασίας για τον άνθρωπο, οι αγροτικές και ιθαγενείς κοινότητες αντιστέκονται στην υποτακτική και αρπακτική φύση του νόμου για τις μεταλλευτικές δραστηριότητες, οι δάσκαλοι ζητούν περισσότερες εγγυήσεις για την εθνική εκπαίδευση, αντιτιθέμενοι σε μία ‘’αξιολόγηση’’ με χαρακτηριστικά αντίποινων και λογικές αποκλεισμού, και οι μαθητές και όλα τα πανεπιστήμια της χώρας παλεύουν ενάντια στο Νόμο για την Ανώτατη Εκπαίδευση που καταργεί την αυτονομία των πανεπιστημίων, το δικαίωμα των φοιτητών στη συνδιοίκηση, τη δωρεάν είσοδο, και άλλες κατακτήσεις και δικαιώματα. Οι δημόσιοι υπάλληλοι έχουν κινητοποιηθεί για να υπερασπιστούν τη σταθερότητα στην εργασία, τις κατακτήσεις που πέτυχαν μέσα από μακροχρόνιους αγώνες, οι συνταξιούχοι για να βελτιώσουν τις συντάξεις και τη περίθαλψη που εξασφαλίζει η Κοινωνική Ασφάλιση. Οι μικρές επιχειρήσεις έχουν βγει στους δρόμους απαιτώντας νομοθετική ρύθμιση που να εγγυάται το δικαίωμά τους στην εργασία, την κοινωνική ασφάλιση και τις άλλες κατακτήσεις..

Αυτές οι διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες έχουν επίσης καταγγείλει τη τακτική του καθεστώτος να ευνοεί τα ιμπεριαλιστικά πετρελαϊκά, εξορυκτικά, και τηλεπικοινωνιακά μονοπώλια, να ενθαρρύνει την εξάρτηση της χώρας από τον εξωτερικό δανεισμό, οδηγώντας τη χώρα σε μειονεκτική θέση, να εμπλέκει τη χώρα στο ‘’σχέδιο Κολομβία’’ και να προωθεί μια πολιτική που βλάπτει την εθνική κυριαρχία με την υπογραφή της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS).

Ο Πρόεδρος Κορρέα απάντησε σε αυτές τις μορφές πάλης και την καταγγελία του, από τις κοινωνικές οργανώσεις, με μια πολιτική επιβολής, που αφήνει πίσω της νεκρούς, τραυματίες και εκτεταμένες καταστροφές όπως στην περίπτωση της επίθεσης κατά του πληθυσμού της Dayuma, των ανθρακωρύχων της Azuay και της δολοφονίας του καθηγητή Bosco Wisum Shuar, τη βίαιη έξωση των ανθρακωρύχων της Zamora και άλλων μορφών. Ηγέτες των εργατικών, ιθαγενικών, αγροτικών, φοιτητικών, διδασκαλικών οργανώσεων έχουν συλληφθεί, διωχθεί ποινικά και καταδικαστεί, είναι τα θύματα απεχθών επιθέσεων και συκοφαντιών που διεξάγονται μέσω μιας ηχηρής εκστρατείας των μεγάλων συγκροτημάτων του Τύπου που ελέγχει η κυβέρνηση, κατηγορώντας τους ως «ασήμαντους», «τρομοκράτες», «διεφθαρμένους», κλπ.

Στο πλαίσιο αυτής της κατάστασης, στις 30 Σεπτέμβρη εκδηλώθηκε σε πολλά σημεία της χώρας η εξέγερση των αστυνομικών, η κατάληψη του αρχηγείου τους, το κατέβασμα τους στους δρόμους, σε απάντηση στην υπερψήφιση από τη Νομοθετική Συνέλευση του Νόμου για τις δημόσιες υπηρεσίες και το βέτο του προέδρου, που σηματοδοτούν την περιστολή μιας σειράς κατακτήσεων και επιδομάτων γι’ αυτό τον κλάδο, που κερδήθηκαν στο πέρασμα των χρόνων.

Οι αστυνομικοί που έχουν στασιάσει απορρίπτουν αυτά τα μέτρα και απαιτούν ακόμα και την αντικατάσταση της ηγεσίας της αστυνομίας, όμως, ποτέ δεν απαίτησαν την αντικατάσταση της κυβέρνησης μέσω της ανατροπής της, επιζητούν το διάλογο, την παύση της απολυταρχικών ενεργειών και την ικανοποίηση των αιτημάτων τους από την πλευρά της κυβέρνησης. Υπό αυτές τις συνθήκες, ο αγώνας των αστυνομικών προστίθεται στον αγώνα που διεξάγουν τα λαϊκά στρώματα σε υπεράσπιση των δικαιωμάτων και των κατακτήσεων τους.

Οι επαναστάτες, η αριστερά, οι κομμουνιστές, θεωρούμε χρέος μας να υποστηρίξουμε αυτόν τον αγώνα και όλους τους αγώνες που υπερασπίζονται τα λαϊκά συμφέροντα και τη χώρα. Θεωρούμε ότι είναι απάτη να εκτοξεύονται κατηγορίες ότι αυτές οι ενέργειες είναι μέρος μίας «συνομωσίας» ενάντια στη δημοκρατία, την κυβέρνηση και ότι είναι μία απόπειρα «πραξικοπήματος» των φασιστών, της «δεξιάς», με τη «συμμετοχή της αριστεράς», χωρίς να παρουσιάζεται κανένα στοιχείο που να επιβεβαιώνει αυτούς τους ισχυρισμούς.

Η επίμονη καταγγελία από πλευράς του καθεστώτος σχετικά με το υποτιθέμενο «πραξικόπημα εναντίον της δημοκρατίας στον Ισημερινό» βρήκε στήριξη στις πλάτες της αμερικανικής κυβέρνησης και του ΟΗΕ, αλλά επίσης και στις δηλώσεις της UNASUR [Ένωση Νοτιοαμερικάνικων Κρατών] και των κυβερνήσεων των χωρών της περιοχής, όπως η Βενεζουέλα, η Βολιβία, η Αργεντινή, η Παραγουάη, αλλά και η Κολομβία, η Χιλή και το Περού.

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι οι περισσότερες κοινωνικές οργανώσεις που έχουν γνωστοποιήσει τους στόχους τους, τους έχουν οριοθετήσει με σαφήνεια και έχουν καταγγείλει τις πραγματικές ή υποτιθέμενες ενέργειες της Δεξιάς συνωμοσίας, της κομματοκρατίας, της ολιγαρχίας και του ιμπεριαλισμού. Αυτά λέγονται από την CONAIE [Συνομοσπονδία Ιθαγενικών Εθνοτήτων του Ισημερινού], το ECUARRUNARI [Συνομοσπονδία Kichwa του Ισημερινού], τις συνδικαλιστικές οργανώσεις, το Λαϊκό Μέτωπο και όλες τις οργανώσεις του, δείχνοντας ότι οι θεωρίες συνωμοσίας δεν έχουν καμία αντικειμενική βάση.

Ο ίδιος ο επικεφαλής της Μεικτής Διοίκησης των Ενόπλων Δυνάμεων, στρατηγός Ernesto Gonzalez, υποστήριξε την συνταγματική τάξη, επέμεινε στο αίτημα για την επανεξέταση ή την ακύρωση του νόμου περί Δημόσιας Υπηρεσίας- την αιτία της σύγκρουσης, […] Το εξ αρχής αίτημα όλων των εκπροσώπων των ξεσηκωμένων αστυνομικών ήταν να μπορέσουν να κάνουν δηλώσεις στα κανάλια και τα μέσα ενημέρωσης, έτσι ώστε να γίνουν γνωστές και να μπορέσουν να καλυφθούν οι ανάγκες τους. Η περίφημη «συνωμοσία κατά της δημοκρατίας» στην οποία αναφέρονται η κυβέρνηση και τα στελέχη της, δεν αποδεικνύεται από πουθενά.

Οι εκδηλώσεις ήταν σοβαρές και εκτεταμένες, αλλά το ποτήρι ξεχείλισε όταν σε μία επίδειξη αλαζονείας, πράττοντας αλόγιστα, ο Κορέα πήγε να αντιμετωπίσει τους ξεσηκωμένους που βρίσκονταν στο Σύνταγμα του Κίτο, και ήρθε αντιμέτωπος όχι μόνο με την απόρριψη, αλλά και την υπέρμετρη οργή τους. Του χορηγήθηκε άσυλο στην Αστυνομικό Νοσοκομείο, από όπου τις βραδινές ώρες ξεκίνησε μια εκπληκτικά δυσανάλογη στρατιωτική επιχείρηση που μεταδόθηκε στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση σε όλη τη χώρα, με δικαιολογία ότι βρέθηκε σε σοβαρό κίνδυνο η ζωή του ίδιου του Προέδρου. Το αποτέλεσμα αυτής της επιχείρησης ήταν πολλά θύματα, δεκάδες τραυματίες, και εκτεταμένες ζημιές στις εγκαταστάσεις του νοσοκομείου.

Μετά από μια θεαματική έξοδο, ο Κορέα έρχεται εν μέσω χειροκροτημάτων και ζητωκραυγών από τους υποστηρικτές του στο Plaza Grande, να επαναλάβει τις αυταρχικές, αλαζονικές και απειλητικές του πόζες. Εκτόξευσε κατηγορίες χωρίς αποδείξεις, παραποίησε την αλήθεια και να καλέσει σε «τους πολίτες να εκδικηθούν», αφού «δεν πρέπει να συγχωρεθούν ή να ξεχαστούν» οι συνωμότες, κλπ.

Οι επαναστάτες, οι κομμουνιστές, οι εργάτες και οι λαοί γνωρίζουμε ότι η δημοκρατία είναι μια κατάκτηση των μαζών εδώ και εκατοντάδες χρόνια και γι 'αυτό θα την υπερασπιστούμε παρά τους περιορισμούς και αποκλεισμούς της. Η αντιπροσωπευτική δημοκρατία είναι μια έκφραση της δύναμης των κυρίαρχων τάξεων, προστατεύει τα συμφέροντά τους. Αντίθετα, για τη μεγάλη πλειοψηφία, για την εργατική τάξη, αυτή παραμένει μια ρητορική, στο όνομα της οποίας, εξασκείται ο αποκλεισμός και η καταπάτηση των δικαιωμάτων. Υπ’ αυτή την έννοια, είναι σαφές ότι οι κοινωνικοί αγώνες, οι ενέργειες των εργαζομένων και των λαών, αυτή η ίδια η εξέγερση των σωμάτων της αστυνομίας, δεν είχαν την πρόθεση να αντιμετωπίσουν ή να υπονομεύσουν τη θεσμική ζωή της χώρας, και ακόμα λιγότερο μπορεί να θεωρηθούν σαν αποτέλεσμα συνωμοτικών δράσεων και ενός πραξικοπήματος της Δεξιάς, της κομματοκρατίας και το ιμπεριαλισμού. Ο δρόμος των εργαζομένων και των λαών, της επαναστατικής αριστεράς, είναι σαφώς καθορισμένος, στην ανεξάρτητη πορεία της αναζήτησης της οριστικής τους απελευθέρωσή τους, αλλά και στον καθημερινό αγώνα για τα δικαιώματα, τους στόχους τους, τις ευρύτερες κοινωνικές και δημοκρατικές κατακτήσεις.

Πρέπει να ειπωθεί, ωστόσο, ότι το κήρυγμα της κυβέρνησης ότι υπήρξε ένα «πραξικόπημα» πέτυχε να δημιουργήσει σύγχυση στη κοινή γνώμη τόσο της χώρας όσο και του εξωτερικού για τον τομέα στον οποίο ξέσπασε η διαμαρτυρία. Στα λαϊκά στρώματα, ωστόσο, τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Οι χθεσινές εκδηλώσεις αποτελούν ένα νέο επεισόδιο του κοινωνικού αγώνα.

Πέρα από την εκδικητική στάση, οι κυρώσεις και τα αντίποινα που εφαρμόζει το καθεστώς, καταφέρνουν βαθιά πλήγματα στις αστυνομικές δυνάμεις και τα διάφορα κοινωνικά στρώματα. Η κυβέρνηση της «επανάστασης των πολιτών» μπορεί να ισχυρίζεται τώρα ότι νίκησε, όμως γνωρίζουμε ότι ο αγώνας των εργαζομένων συνεχίζεται. Γιατί η κρίση συνεχίζεται, εξακολουθεί να υπάρχει αδικία, οι κοινωνικές ανισότητες πολλαπλασιάζονται, και το ποτήρι ξεχειλίζει από την ατιμωρησία της διαφθοράς. Η έκρηξη των κοινωνικών αγώνων και η φιλοδοξία για πραγματικές αλλαγές γίνεται η σημαία ολοένα και περισσότερων ανθρώπων και μεγαλύτερων τμημάτων του λαού μας. Η λαϊκή συνείδηση δυναμώνει!

Απαιτούμε την ακύρωση των προεδρικών βέτο και των αντιλαϊκών και αντι-εθνικών διατάξεων που περιέχονται στους σχετικούς νόμους και τις μεταρρυθμίσεις στο Νόμο για τους υδρογονάνθρακες, το νόμο για τη Χωροταξία, τις Δημόσιες Υπηρεσίες, την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, το Δημοσιονομικό Κώδικα και άλλους νόμους που πρόκειται να βλάψουν τους εργαζόμενους, τη νεολαία και τους λαούς. Με τον ίδιο τρόπο, απαιτούμε την άμεση άρση της «κατάσταση εξαίρεσης», δεδομένου ότι η κυβέρνηση κάνει ξεκάθαρο ότι δεν υπάρχει εσωτερική διαταραχή.

Σήμερα είναι η ώρα να εργαστούμε πιο επίμονα για την ενότητα αυτών των κοινωνικών στρωμάτων που υπερασπίζονται τις δίκαιες απαιτήσεις μας, τις κοινωνικές κατακτήσεις και τα δικαιώματα, για την ενότητα όσων παλεύουν για ένα καλύτερο μέλλον. Σε αυτή την ενότητα βρίσκεται, χωρίς αμφιβολία, η δύναμη του λαού, αυτή θα εγγυηθεί τη νίκη!!

ΜΑΡΞΙΣΤΙΚΟ ΛΕΝΙΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΤΟΥ ΙΣΗΜΕΡΙΝΟΥ

Κεντρική Επιτροπή

1 Οκτωβρίου 2010