Άρθρο από την εφημερίδα ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ
Στις 10 Αυγούστου, και με αφορμή την ναζιστική πολιτική που θέτει σε εφαρμογή το γαλλικό κράτος, με τη διάλυση καταυλισμών Ρομά και την απέλασή τους στη Ρουμανία και τη Βουλγαρία, καθώς και τις πρώτες απαντήσεις που έδωσε το γαλλικό κίνημα, η Κίνηση για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55 απεύθυνε κάλεσμα για συμβολική παρέμβαση διαμαρτυρίας και διεθνιστικής αλληλεγγύης έξω από τη Γαλλική Πρεσβεία, όπου τα μέλη της Κίνησης και αλληλέγγυοι συμμετέχοντες μοίρασαν σχετική προκήρυξη και άνοιξαν πανό με συνθήματα στα ελληνικά και γαλλικά. Η παρέμβαση έτυχε και δημοσιογραφικής κάλυψης από το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων και το zougla.gr. Δύο πράγματα προξένησαν εντύπωση στους συμμετέχοντες. Το πρώτο ήταν η ισχυρή (για μια ξεκάθαρα ειρηνική δράση) αστυνομική παρουσία, με έλεγχο των στοιχείων των συμμετεχόντων και το στήσιμο 2 (!) διμοιριών μπροστά στην πύλη της πρεσβείας. Το άλλο πολύ αρνητικό στοιχείο ήταν η παντελής απουσία στήριξης της συμβολικής παρέμβασης από οργανωμένες δυνάμεις που έχουν αναφορά στην Αριστερά ή έχουν δραστηριότητα αντιρατσιστικού-αντιφασιστικού χαρακτήρα, παρά το κάλεσμα που απεύθυνε η Κίνησή μας, και μέσω του διαδικτύου. Και μάλιστα ενώ η παρέμβαση είχε ξεκάθαρο το πλαίσιο της διεθνιστικής αλληλεγγύης, όχι μόνο με στενά κομματικά κριτήρια λόγω της δράσης πάνω στο ζήτημα του αδελφού σε εμάς Κομμουνιστικού Κόμματος των Εργατών της Γαλλίας. Όπως αναφέρει η προκήρυξη που μοιράστηκε, η εθνική πολιτική εκκαθαρίσεων του γαλλικού κράτους, με τους διωγμούς και τις δολοφονίες των Ρομά, την αντιδραστική αφαίρεση της γαλλικής υπηκοότητας από όσους έχουν «παραβατική συμπεριφορά», και την αναβίωση της δημαγωγίας περί «αλητών» (από την εποχή της εξέγερσης των κολασμένων στα γαλλικά προάστια, όταν ο Σαρκοζί ήταν Υπουργός Εσωτερικών), φανερώνει την ναζι-φασιστική πολιτική καταγωγή του Γάλλου πρωθυπουργού και την προσπάθεια φασιστικοποίησης της κοινωνίας από το καθεστώς της αντιδραστικής αστικής τάξης. Πολύ περισσότερο δε, κινείται στα πλαίσια και τις υποδείξεις της ιμπεριαλιστικής ΕΕ, βασική επιδίωξη της οποίας είναι η ολοκληρωτική θωράκιση της «Ευρώπης-φρουρίου» και η επιστέγαση του αστυνομικού κράτους, στο όνομα της «ασφάλειας του πολίτη», με την καταστολή των «εσωτερικών» και «εξωτερικών εχθρών», δηλαδή, των «νόμιμων» και «λαθραίων» μεταναστών, των εθνικών μειονοτήτων, των αγωνιζόμενων εργατικών και λαϊκών δυνάμεων. Συνεπώς, η απουσία των δυνάμεων με αναφορά στην Αριστερά, στον αντιφασισμό και τον αντιρατσισμό φανερώνει μία κοντόφθαλμη στάση, αφού η παρέμβαση είχε τα χαρακτηριστικά τόσο της διεθνιστικής αλληλεγγύης στους διωκόμενους Ρομά και των χωρίς δικαιώματα της Γαλλίας και στο γαλλικό κίνημα, αλλά και του να καταδειχτεί ότι και το ελληνικό κράτος, ως πιστό σκυλί της ιμπεριαλιστικής ΕΕ και σύμμαχος της αντιδραστικής γαλλικής κυβέρνησης, ακολουθεί την ίδια πολιτική, αφού κυνηγάει μετανάστες στις πόλεις, τους σκοτώνει στα σύνορα του Έβρου και στα νερά του Αιγαίου, ενισχύει την αστυνομοκρατία και την καταστολή, και γενικά κινείται στην κατεύθυνση της καταπάτησης όλων των δημοκρατικών δικαιωμάτων καθορίζοντας αυθαίρετα τι αποτελεί παραβατική συμπεριφορά, στο όνομα της «εξάλειψης της εγκληματικότητας». Ο κίνδυνος του εκφασισμού είναι εδώ, αποτελεί επίσημη επιδίωξη του ελληνικού αστικού κράτους (και όχι μόνο «κτήμα» των παρακρατικών και ναζιστικών σκουληκιών), η Γαλλία δεν είναι μακριά. Η υπόθεση της δημιουργίας ενός πλατιού και ενιαίου αντιφασιστικού-αντιιμπεριαλιστικού μετώπου πρέπει να προωθηθεί στο ευρύτερο κίνημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου