Στην 5ετία της διακυβέρνησης της χώρας απ’ το μοναρχοφασιστικό κόμμα της ΝΔ, η πρώτη και μεγαλύτερη «επιτυχία», πέρα απ’ τον «άθλο» της διπλής επιτήρησης της οικονομίας, των «σεμνών και ταπεινών» απατεωνίσκων ήταν να οδηγήσουν την οικονομία του τόπου σε πλήρη χρεοκοπία πολύ πριν το ξέσπασμα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, με την ακραία νεοφιλελεύθερη οικονομική πολιτική αλλά και την κλασική ανικανότητα του Καραμανλή και του επιτελείου των υπουργών του, ενός σοβαροφανούς, υπναλέου και πελαγωμένου πρωθυπουργού που διακρίνεται για την ακραία ανευθυνότητα και τον πρωτοφανή κυνισμό του απέναντι στη σημερινή καταστροφική κατάσταση. Η δεύτερη «επιτυχία» που έχει να παρουσιάσει το κυβερνητικό επιτελείο ήταν η πρωτοφανής λεηλασία του δημόσιο πλούτου, μια τρίτη που έχει να επιδείξει είναι η ανικανότητα του αδαούς οικονομικού επιτελείου να καταρτίσει προϋπολογισμό και που τώρα τρέχει μέρα-νύχτα για δάνεια (60 δισ. για το 2009 με τοκογλυφικά επιτόκια) με στόχο να «κλείσει» όπως-όπως τις «τρύπες» που το ίδιο συνεχώς ανοίγει, τέταρτη πραγματικά μεγάλη «επιτυχία» ήταν οι σωρεία των σκανδάλων από εκείνο των γαλάζιων κουμπάρων μαφιόζων ως το «ιερό» σκάνδαλο του Βατοπεδίου και των υπουργών μαφιόζων με την απάτη των «δομημένων ομολόγων», κλπ. ως εκείνο της Siemens, που αφορά τόσο την κυβέρνηση της ΝΔ όσο και του ΠΑΣΟΚ..
Η τελευταία μεγάλη «επιτυχία» της κυβέρνησης Καραμανλή ήταν το κουκούλωμα όλων ανεξαιρέτως των σκανδάλων, μ’ αποκορύφωμα το σκάνδαλο της Siemens, έστω με αυτόν τον προκλητικά χονδροειδή και αδέξιο τρόπο όπως το κλείσιμο της Βουλής καταρχήν και στη συνέχεια τη φυγάδευση στο εξωτερικό των Μ. Χριστοφοράκου-Χρ.Καράβελα, των δυο κεντρικών προσώπων του σκανδάλου που γνωρίζουν για τους πάντες τα πάντα.
Τα οικονομικά σκάνδαλα γενικά δεν συνδέονται μόνο αλλά ούτε πρωταρχικά με την εκάστοτε πολιτική των αστικών κομμάτων που συγκροτούν τις αστικές κυβερνήσεις – διαχειριστές των συμφερόντων του κεφαλαίου – όπως συχνά υποστηρίζουν οι σοσιαλδημοκράτες ηγέτες του «Κ»ΚΕ για να εξωραΐσουν το καπιταλιστικό σύστημα, δημιουργώντας και καλλιεργώντας την απατηλή εντύπωση πως αν αυτή διορθωθεί τα σκάνδαλα «εξαλείφονται», αντίθετα αυτά έχουν τη ρίζα τους στο ίδιο το καπιταλιστικό εκμεταλλευτικό σύστημα, είναι σύμφυτα στον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής.
Το σκάνδαλο όμως του γερμανικού οικονομικού κολοσσού Siemens έχει και μια άλλη ιδιαίτερη και εξαιρετικά σπουδαία πλευρά: εκείνη που συνδέεται με το πρόβλημα της εξάρτησης της χώρας απ’ τις διάφορες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Αυτό αποκαλύπτει τις σχέσεις εξάρτησης και την αποικιακού χαρακτήρα συμπεριφορά των ξένων μεγάλων μονοπωλίων απέναντι στη χώρα μας και στις εκάστοτε κυβερνήσεις καθώς και τους διάφορους τρόπους που εκμεταλλεύονται τις εξαρτημένες χώρες, αποσπώντας τεράστια υπερκέρδη από αυτές, φτάνοντας ως και το χρηματισμό-εξαγορά κυβερνήσεων ή επί το επιεικέστερο τις λεγόμενες «προμήθειες» που αυτές στα κρυφά εισπράττουν.
Φαίνεται πως το πρόωρο κλείσιμο της Βουλής δεν ήταν αρκετό για το κουκούλωμα του σκανδάλου της Siemens. Γι’ αυτό η κυβέρνηση Καραμανλή φρόντισε να φυγαδεύσει στο εξωτερικό τα δυο κεντρικά πρόσωπα του σκανδάλου της Siemns, τους Χριστοφοράκο-Καράβελα, που εξαγόραζαν πολιτικούς των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ-ΝΔ για να «κάνουν καλά τις δουλειές τους». Και τους φυγάδευσαν για δυο λόγους: ο πρώτος που είναι και ο κυριότερος, είναι ότι και οι δυο πρώην ισχυροί άνδρες της Siemens γνωρίζουν τα πάντα για τους πάντες και η κυβέρνηση φοβούνταν πως αν δικάζονταν εδώ ίσως «άνοιγαν το στόμα τους» για πολλούς πολιτικούς και των δυο κομμάτων, ο δεύτερος είναι ότι στη Γερμανία θα δικαστούν, αν ποτέ δικαστούν, σε πολύ μικρότερες ποινές, χωρίς να είναι υποχρεωμένοι να «ανοίξουν το στόμα» τους.
Ασφαλώς με τη φυγάδευση των Χριστοφοράκου-Καράβελα δεν έχει γελοιοποιηθεί στα μάτια του λαού μόνο η κυβέρνηση Καραμανλή αλλά και η δήθεν «ανεξάρτητη» αστική δικαιοσύνη που κι αυτή συνέπραξε στη θεατρική παράσταση της φυγάδευση και δεν έδωσε εντολή να συλληφθούν οι δυο πρωτεργάτες του μαύρου χρήματος που διοχετεύτηκε στις τσέπες πολλών πολιτικών.
Τώρα, μετά τη δεινή ήττα στις Ευρωεκλογές ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του τάχουν εντελώς χαμένα, δεν ξέρουν τι τους γίνεται, έχουν κυριολεκτικά πελαγώσει και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να υποστούν μια κάπως υποφερτή και διαχειρίσιμη ήττα στις Ευρωεκλογές.
Όμως δεν έχουν καθόλου περιθώρια όποιων ψευτοπαροχών, αφού η διαρκής χειροτέρευση της οικονομικής κατάστασης την πιέζει για νέα σκληρά μέτρα που αυξάνει τη δυσαρέσκεια των πλατιών εργαζομένων μαζών και το μόνο που έχει απομείνει στον ανεύθυνο και πανικόβλητο πρωθυπουργό είναι οι γνωστές ανούσιες φλυαρίες περί «σοβαρότητας και υπευθυνότητας».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου