Κόμμα Εργασίας του Ιράν (Τουφάν): Η συμμετοχή στις εκλογές θα νομιμοποιήσει το καθεστώς της Ισλαμικής Δημοκρατίας!

Δήλωση σχετικά με τις δέκατες προεδρικές εκλογές στο Ιράν

Η συμμετοχή στις εκλογές θα νομιμοποιήσει το καθεστώς της Ισλαμικής Δημοκρατίας!

(Απόσπασμα)

Οι δέκατες προεδρικές εκλογές της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν θα διεξαχθούν στις 12 Ιουνίου 2009. Οι δύο παρατάξεις του καθεστώτος, των Συντηρητικών και των Μεταρρυθμιστών, κάνουν ό,τι μπορούν για να προετοιμάσουν τις προεκλογικές εκστρατείες. Οι έντονες συζητήσεις μεταξύ των παρατάξεων επηρεάζονται από την παγκόσμια κρίση και τα γεγονότα. Οι ΗΠΑ και οι ευρωπαϊκές χώρες παρακολουθούν στενά τις εκστρατείες και ελπίζουν ότι οι νυν πρόεδρος Αχμαντινετζάντ να χάσει από τον αντίπαλό του, υποψήφιο Μεταρρυθμιστών Μουσσαβί.. Οι ιμπεριαλιστές προσπαθούν να επηρεάσουν το αποτέλεσμα των εκλογών προπαγανδίζοντας την ιδέα ότι, εάν ο υποψήφιος των Μεταρρυθμιστών κερδίσει τις εκλογές, οι διαπραγματεύσεις μεταξύ του Ιράν και οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να ξεκινήσουν πολύ σύντομα και ο οικονομικός αποκλεισμός του Ιράν θα μπορούσε να αρθεί. Μέσω αυτού του είδους την παρέμβαση, οι ιμπεριαλιστές θα έχουν έμμεση επίδραση στα αποτελέσματα των εκλογών. Στο Ιράν, αυτή η πολιτική παρέμβαση μπορεί να έχει το αντίθετο αποτέλεσμα. Το γεγονός ότι ο λαός του Ιράν είναι αντίθετος με το καθεστώς της Ισλαμικής Δημοκρατίας δεν σημαίνει ότι ο λαός είναι έτοιμος να ανατρέψει το καθεστώς ή ακόμη και να συμμετάσχει ενεργά στις δράσεις για την αλλαγή της κυβέρνησης. Μετά την επανάσταση του 1979 στο Ιράν, ο αγώνας για την ελευθερία και τη δημοκρατία συνεχίζεται αμείωτος. Παρά τις διαμαρτυρίες των εργαζομένων, των σπουδαστών, των γυναικών και των δημόσιων ιδρυμάτων, δεν μπορούμε ακόμα να μιλάμε για μια επαναστατική κατάσταση στο Ιράν. Σήμερα, οι ιρανικές μάζες είναι αδιάφορες προς τις προεδρικές εκλογές. Η σημερινή κατάσταση είναι πολύ διαφορετική από ότι ήταν δώδεκα χρόνια πριν, όταν ο λαός είχε ελπίδες για αλλαγή μέσω μεταρρυθμιστικών κινήσεων και συμμετείχαν μαζικά στις εκλογές. Εκείνη την εποχή, η συμμετοχή του στις προεδρικές εκλογές ήταν ένα μεγάλο πλήγμα για το καθεστώς.
Σήμερα, δεν υπάρχει πίεση από τα κάτω, για να τρομάξει τους ηγέτες του καθεστώτος και να τους εξαναγκάσει σε υποχώρηση. Οι ιρανικές μάζες και είναι αποπροσανατολισμένες και απογοητευμένες από τους Μεταρρυθμιστές. Σήμερα, κάθε σημαντική απόφαση λαμβάνεται από την ηγεσία, και ο λαός αισθάνεται ότι η συμμετοχή του στις εκλογές δεν θα επηρεάσει την εξέλιξη των πραγμάτων ή την μοίρα του και ότι κανείς από τους τέσσερις υποψηφίους που προκρίνονται από το καθεστώς δεν εκπροσωπεί τα συμφέροντά του. Η αδιαφορία των μαζών προς τις εκλογές έχει θορυβήσει το ισλαμικό καθεστώς που προσπαθεί να πει στον υπόλοιπο κόσμο ότι έχει τη στήριξη και την εμπιστοσύνη του λαού.
Το «Συμβούλιο Ασφαλείας» της Ισλαμικής Δημοκρατίας επέλεξε τους τέσσερεις υποψήφιους μεταξύ πολλών εκατοντάδων, δύο από τη Συντηρητική παράταξη και δύο από αυτή των Μεταρρυθμιστών. Το «Συμβούλιο Ασφαλείας», και όχι ο λαός, αποφάσισε ποιος προκρίνεται για υποψήφιος. Σε αυτή την κατάσταση, πώς μπορούν οι άνθρωποι να έχουν εμπιστοσύνη σε αυτούς τους τέσσερις υποψηφίους; Ο ιρανικός λαός, πρώτα πρώτα, δεν αναγνωρίζει τις υποψηφιότητες του συμβουλίου! Αυτό είναι ένα συμβούλιο με στόχο να αποκλειστούν οι πολέμιοι και επικριτές του καθεστώτος. Το καθεστώς της Ισλαμικής Δημοκρατίας γνωρίζει ότι η εκλογή είναι πλαστή και δεν έχει καμία ντροπή για αυτό. Ωστόσο, το καθεστώς είναι φοβισμένο από την αδιαφορία των μαζών προς τις εκλογές. Οι ισλαμικές αρχές προσπαθούν μέσω της προπαγάνδας, της παραπλάνησης, και του εκφοβισμού να αναγκάσουν τους ανθρώπους να πάνε στις κάλπες.
Υπάρχουν επίσης αναφορές ότι το καθεστώς που προσπαθεί να μειώσει την ηλικία ψήφου και σε δεκαπέντε χρόνια. Το καθεστώς ανησυχεί για τη νομιμότητά του στο εξωτερικό. Το καθεστώς της Ισλαμικής Δημοκρατίας δεν ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις του λαού, δεν αναγνωρίζει την αξία της ανθρώπινης ζωής, δεν σταματά την καταστολή των αντιφρονούντων, και δεν εξαλείφει δεισιδαιμονίες. Αντιθέτως, προσπαθεί να δημιουργήσει ψευδή εντύπωση για την πραγματική κατάσταση στους Ιμπεριαλιστές. Το καθεστώς δεν έχει ισχυρή εσωτερική κοινωνική βάση ικανή να αντιμετωπίσει τις ιμπεριαλιστικές-σιωνιστικές απειλές και επιθέσεις κατά του λαού μας.
Σήμερα, οι δύο κύριες παρατάξεις του ισλαμικού καθεστώτος που αναμετρώνται στις εκλογές, είναι και οι δύο υπερασπιστές και προστάτες της Ισλαμικής Δημοκρατίας. Αυτή η διαμάχη είναι για το ποιος μπορεί να προστατεύσει την Ισλαμική
Δημοκρατία καλύτερα. Ταυτόχρονα, και οι δύο παρατάξεις αγωνίζονται για να επωφεληθούν από το τεράστιο δυναμικό της χώρας. Και οι δύο παρατάξεις συνεργάζονται για τη διατήρηση της τάξης και την πολιτική εξουσία της Ισλαμικής Δημοκρατίας.
Οι μάζες είναι απογοητευμένες από την αποκαλούμενη Μεταρρυθμιστική ομάδα. Οι μεταρρυθμιστές έχουν αποδείξει ότι είναι ανίκανοι να ικανοποιήσουν τα αιτήματα του λαού, καθώς και ότι είναι πιο φοβισμένοι από τις απαιτήσεις του παρά από την αντίπαλη ομάδα. Όταν είχαν την υποστήριξη και τους ψήφους από είκοσι εκατομμύρια ανθρώπους δώδεκα χρόνια πριν, δεν είχαν ακόμη νομιμοποιήσει το δικαίωμα σύστασης συνδικάτων. Πώς μπορούν τώρα να κερδίσουν την υποστήριξη και την εμπιστοσύνη του λαού και να τον στείλουν στα εκλογικά κέντρα να ψηφίσει και πάλι; Ο πρώην διαρκώς χαμογελαστός Πρόεδρος Χαταμί έπαιξε το ρόλο του πυροσβέστη, όταν το αίτημα για αλλαγή κινητοποιούσε εκατομμύρια ιρανικού λαού. Οι μεταρρυθμιστές υποστηρίζουν την οικονομικό φιλελευθερισμό του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Παγκόσμιας Τράπεζας, και υποστήριξαν ένθερμα την ιδιωτικοποίηση των μεγάλων τομέων της οικονομίας, όπως προσπάθησαν να προσελκύσουν ιμπεριαλιστικές επενδύσεις στο Ιράν. Οι μεταρρυθμιστές υπέγραψαν το προδοτικό «πρόσθετο πρωτόκολλο» του Διεθνούς Οργανισμού Ατομικής Ενέργειας (ΔΟΑΕ) σχετικά με τη μη διάδοση των πυρηνικών όπλων.
Η κυβέρνηση του Αχμαντινετζάντ ήταν μια απάντηση από τους ιρανικούς ηγετικούς κύκλους στις απειλές των ιμπεριαλιστών ΗΠΑ, για την επιβολή οικονομικών κυρώσεων, καθώς και με τις πράξεις δολιοφθοράς των ιμπεριαλιστικών πράκτορες στο Ιράν. Η κυβέρνηση Αχμαντινετζάντ έδωσε μεγάλη σημασία τόσο στην εγχώρια καταπίεση όσο και στην αύξηση της στρατιωτικής ικανότητας. Η παράταξη των Συντηρητικών στηρίχτηκε σε μια πολιτική που μέσω εξωτερικών απειλών θα ενίσχυε την εσωτερική ενότητα. Και την εφάρμοσε με δεξιοτεχνία.
Το Κόμμα Εργασίας του Ιράν (Τουφάν) πιστεύει ότι η συμμετοχή στις δέκατες προεδρικές εκλογές στο Ιράν θα είναι στην υπηρεσία των πολιτικών της Ισλαμικής Δημοκρατίας και θα ενισχύσει το αντιλαϊκό καθεστώς. Σε μια κατάσταση όπου ο δεσποτισμός κυριαρχεί στη χώρα, οι πολιτικές οργανώσεις είναι παράνομες, η ελευθερία του τύπου είναι απαγορευμένη και κατά την οποία πολιτικοί και εργατικοί ακτιβιστές βασανίζονται και φυλακίζονται, το να μιλάμε για ελεύθερες εκλογές στην Ισλαμική Δημοκρατία είναι αστείο. Η ηγεμονία της Ισλαμικής Δημοκρατίας αποτελεί τροχοπέδη σε κάθε δημοκρατική ανάπτυξη στο Ιράν. Σε αυτή την περίπτωση η σωστή πολιτική θέση είναι το ενεργητικό μποϊκοτάζ των δέκατων προεδρικών εκλογών. Αυτή η πολιτική είναι μια τακτική θέση αρχών για την περαιτέρω απαξίωσή του δολοφονικού καθεστώτος του Ιράν. Αυτή η τακτική εντείνει τις εσωτερικές αντιθέσεις του καθεστώτος και αποδυναμώνει την Ισλαμική Δημοκρατία στο σύνολό της. Οι υποστηρικτές μας ενεργά προπαγανδίζουν και αγκιτάρουν κατά της συμμετοχής στις εκλογές. Θα κινητοποιήσουν το λαό και θα τον πείσουμε ότι αυτές οι εκλογές δεν είναι ελεύθερες, κλπ. Η κίνηση να μποϋκοτάρουμε τις δέκατες προεδρικές εκλογές στο Ιράν είναι ένα ενεργητικό κίνημα που εκθέτει περαιτέρω και απομονώνει το καθεστώς της Ισλαμικής Δημοκρατίας.

Το Κόμμα Εργασίας του Ιράν (Τουφάν)
Μάης 2009
www.Toufan.org