«Έφυγε» ο επαναστάτης κομμουνιστής σύντροφος Νίκανδρος Κεπέσης

 

Στις 3 Ιούνη, Τετάρτη τα ξημερώματα (ώρα 6), άφησε την τελευταία του πνοή στο Θεραπευτήριο «Ευαγγελίστρια» (Πυθίας 24, Κυψέλη) μια απ’ τις ευγενέστερες επαναστατικές ηγετικές φυσιογνωμίες του τόπου, ο βετεράνος κομμουνιστής σύντροφος Νίκανδρος Κεπέσης (2/2/1914-3/6/2009).

Την επόμενη (Πέμπτη, ώρα 11π.μ.) έγινε (όπως ο ίδιος είχε παραγγείλει), σεμνή τελετή της πολιτικής του κηδείας (αρνούμενος τα χρουστσοφικά σοσιαλδημοκρατικά ταμ-ταμ) – ταιριαστή στο ήθος και στην επαναστατική σεμνότητα του κομμουνιστή Κεπέση – στο νεκροταφείο Ζωγράφου με τη συμμετοχή λίγων συντρόφων Αντιστασιακών και Ανταρτών του ΔΣΕ αλλά και νεότερων. Στην τελετή συμμετείχαν εκπρόσωπος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, της ΠΕΑΕΑ και της «Κίνησης για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55», αποτελούμενη απ’ τους συντρόφους Λ.Βρυωνάκη και Τ.Μπάλλο. Επιπλέον συμμετείχε και αντιπροσωπία της «αγουροξυπνημένης» ΚΕ του σοσιαλδημοκρατικού «Κ»ΚΕ (΄56), που έδειξε «ενδιαφέρον» για τον επαναστάτη κομμουνιστή Νίκανδρο Κεπέση, κι’ αυτό μόνο μετά το θάνατό του δηλ. εμφανίστηκε την ώρα της πολιτικής κηδείας ολόκληρη κουστωδία της σοσιαλδημοκράτισσας Παπαρήγα (χωρίς βέβαια την προσωπική παρουσία της ίδιας) με επικεφαλής το Ν.Σοφιανό, ενώ ως εκείνη τη στιγμή και για πολλά χρόνια (πλέον της μιας δεκαετίας) η στάση της χρουστσοφικής ηγεσίας απέναντί του υπήρξε όχι μόνο εχθρική, αλλά και τον κράτησε σε πλήρη απομόνωση, επιβάλλοντάς του μια πρωτοφανή και προκλητικότατη «σιγή νεκροταφείου» (= επαίσχυντη και αντιδραστική χρουστσοφική στάση) – στα πλαίσια της γνωστής εσωκομματικής ιδεολογικο-πολιτικής αντιπαράθεσης στο «Κ»ΚΕ μεταξύ του επαναστατικού μαρξισμου-λενινισμού (Ν.Κεπέσης) και του αντεπαναστατικού προδοτικού χρουστσοφικού ρεβιζιονισμού (σοσιαλδημοκρατική ηγεσία του «Κ»ΚΕ).

Ο Θ.Τζιαντζής διάβασε ένα ανούσιο σοσιαλδημοκρατικό λογίδριο περί «18^ου Συνεδρίου», περί «ιδανικών» του χρουστσοφικού «Κ»ΚΕ, κλπ, προσβάλλοντας βάναυσα – δια της αποσιώπησης των μαρξιστικών απόψεων του βετεράνου κομμουνιστή και της μεταμόρφωσής του, ως δια μαγείας, σ’ ένα χρουστσοφικό ρεβιζιονιστή – τη μνήμη του επαναστάτη κομμουνιστή Νίκανδρου Κεπέση, μαχητικού αντίπαλου του χρουστσοφικού ρεβιζιονισμού και συνεπή υπερασπιστή του μαρξισμού-λενινισμού και της επαναστατικής ιδεολογικο-πολιτικής γραμμής των Στάλιν-Ζαχαριάδη. Λογίδριο που έφτασε στο  αποκορύφωμά του μ’ ένα πελώριο και προκλητικότατο ιστορικό ψεύδος: «γνωρίζαμε πως το τελευταίο διάστημα της ζωής σου η κατάσταση της υγείας σου δεν σου επέτρεψε να είσαι κοντά μας, όπως θα θέλαμε» («Ρ» 5/6/2009, σελ.32), χωρίς καν να προσέξει-«θυμηθεί» (χρουστσοφικές κουτοπονηριές) ότι η ΚΕ του «Κ»ΚΕ, αλλά και ο ίδιος ως μέλος της, σε μια επαίσχυντη «Ανακοίνωση» την προηγούμενη μέρα δεν τον χαρακτήριζε ούτε σύντροφο μα ούτε καν κομμουνιστή: «έφυγε από τη ζωή πλήρης ημερών ο αγωνιστής της ΕΑΜικής Αντίστασης Νίκανδρος Κεπέσης» («Ρ» 4/6/2009), μια άθλια «Ανακοίνωση» που απλά καταγράφει την ιστορική του δράση. Οι δημοσιογραφίσκοι του «Ριζοσπάστη» περισσότερο «πονηρούληδες», για να καλύψουν αυτή την αθλιότητα της ΚΕ, επέλεξαν ως τίτλο: ««έφυγε» ο σ. Νίκανδρος Κεπέσης». Χρουστσοφικές αθλιότητες και αποτυχημένες-γελοίες προσπάθειες που διαψεύδονται απ’ τις επαναστατικές μαρξιστικές-λενινιστικές απόψεις του συντρόφου Νίκανδρου Κεπέση, όπως αυτές είναι διατυπωμένες στα 3 τελευταία βιβλία του. 

Σ’ αυτή την περίπτωση η ακραία αστική υποκρισία, ο αστικός πολιτικός αμοραλισμός, το απύθμενο θράσος και τα χονδροειδή ψεύδη της σοσιαλδημοκρατικής ηγεσίας του «Κ»ΚΕ ξεπερνούν κάθε όριο, όταν είναι πασίγνωστη η πλήρης απομόνωση και η εχθρική της στάση απέναντι του – απομόνωση που πήρε τις πιο ακραίες διαστάσεις, ιδιαίτερα μετά τη δημοσίευση της μπροσούρας του «Μαρξισμός-Λενινισμός και Προλεταριακός Διεθνισμός»,  ώστε καθόλη τη διάρκεια της υποχρεωτικής του παραμονής ως το θάνατό του στο Θεραπευτήριο να μην τον επισκεφθεί κανένας απ’ τους σοσιαλδημοκράτες ηγέτες (γεγονός πραγματικό μα ολωσδιόλου άγνωστο που πρέπει να γίνει γνωστό στους κομμουνιστές και αντιφασίστες, αν χρειαστούν περισσότερα θα επανέλθουμε).

Με την ευκαιρία ας σημειωθεί, πως ο αστικός ιδεολογικο-πολιτικός εκφυλισμός των χρουστσοφικών κομμάτων, μαζί τους και του συγκροτημένου, το ΄56, απ’ τους σοβιετικούς ρεβιζιονιστές «Κ»ΚΕ (΄56), συνοδεύτηκε, στην ιστορική τους πορεία, πέραν των άλλων, και απ’ το φαινόμενο μιας ακραίας αστικής υποκρισίας και από έναν πρωτόγνωρο ηθικό εκφυλισμό και επιπλέον από έναν πολιτικό αστικό αμοραλισμό που δεν γνωρίζουν όρια, που και τα 3 μαζί αποτελούν μόνιμα χαρακτηριστικά γνωρίσματα αυτών των αστικών, σοσιαλδημοκρατικού τύπου, κομμάτων.

Η εχθρική στάση της σοσιαλδημοκρατικής ηγεσίας του «Κ»ΚΕ απέναντι στο σύντροφο Νίκανδρο Κεπέση χρονολογείται επίσημα (αν και είναι πολύ παλιότερη) απ’ τη δημοσίευση του βιβλίο του «Χρουστσοφ και Γκορμπατσόφ – οι δυο βασικοί κρίκοι της προδοσίας» (Αθήνα 1998) για να συνεχιστεί με το βιβλίο «Προβληματισμοί γύρω από γεγονότα και πρόσωπα» (Αθήνα 2006) για το οποίο η Παπαρήγα σε τηλεφωνική επικοινωνία μαζί του του είπε: «δεν συμφωνώ καθόλου», ενώ ένα άλλο στέλεχος, πατενταρισμένος σοσιαλδημοκράτης, «ικανοτήτων» επιπέδου Αλέκας Παπαρήγα, που κάποτε κάπου στη Λακωνία λογόκρινε σε ομιλία του ακόμα και το «Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος» των Μαρξ-Ένγκελς, παραλείποντας τη θέση της «βίαιης επανάστασης», του το επέστρεψε σημειώνοντας, με το γνωστό χρουστσοφικό θράσος, την άθλια «φράση»-λέξη «απαράδεκτο», χωρίς να σεβαστεί, αν όχι τις επαναστατικές του απόψεις και τους πλούσιους επαναστατικούς αγώνες αλλά και τα 22 χρόνια εξορίας και φυλακής στα μπουντρούμια του μοναρχοφασισμού, τουλάχιστον τη μεγάλη ηλικία του. Ακραία κατρακύλα των χρουστσοφικών σοσιαλδημοκρατών ηγετών υπηρετών του κεφαλαίου, που αυτοπροβάλλονται-αυτοδιαφημίζονται ως «κομμουνιστές». Τέλος η μπροσούρα του με τίτλο: «Μαρξισμός-Λενινισμός και Προλεταριακός Διεθνισμός», αφιερωμένη «στη μνήμη του ηγέτη του ΚΚΕ Νίκου Ζαχαριάδη» (Αθήνα Μάης 2007), που στάλθηκε τόσο στην Α.Παπαρήγα όσο και στο «Ριζοσπάστη» αποσιωπήθηκε και αποσιωπάτε ακόμα και σήμερα απ’ την πανικόβλητη δεξιά οπορτουνιστική σοσιαλδημοκρατική ηγεσία.

Εμείς οι παλιοί κομμουνιστές, σταλινικοί-ζαχαριαδικοί, αντάρτες του ΕΛΑΣ και του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (αλλά και νεότεροι) – αντίπαλοι-πολέμιοι απ’ το ΄55-΄56 των αντεπαναστατικών σοσιαλδημοκρατικών απόψεων του χρουστσοφικού ρεβιζιονισμού (20^ο Συνέδριο-«6^η Ολομέλεια» 1956) - χαιρετήσαμε ευθύς εξαρχής και στηρίξαμε τη θαρραλέα μαχητική και συνεπή (από μαρξιστικές θέσεις) πάλη του συντρόφου Νίκανδρου Κεπέση κατά του προδοτικού αντεπαναστατικού σοσιαλδημοκρατικού ρεύματος του χρουστσοφικού ρεβιζιονισμού, βρεθήκαμε μαζί στο ίδιο επαναστατικό μετερίζι και σε στενότατη συνεργασία. Εκτιμήσαμε και εκτιμούμε ως ιδιαίτερα σημαντική για το κομμουνιστικό κίνημα την πάλη του κατά του χρουστσοφικού ρεβιζιονισμού.

Όλοι μας θυμούμαστε από παλιότερα ότι ο σύντροφος Νίκανδρος Κεπέσης ως ομιλητής στην επέτειο της μεγάλης Αντιφασιστικής Νίκης, αναφερόμενος στην πάλη του λαού μας κατά των κατακτητών μνημόνευε – αντιδρώντας στη χρουστσοφική αντισταλινική-αντιζαχαριαδική γραμμή του «Κ»ΚΕ – τον ηγέτη του ΚΚΕ Νίκο Ζαχαριάδη και φυσικά το μεγάλο στρατηλάτη και αρχιτέκτονα της Νίκης των λαών κατά του χιτλεροφασισμού Ιωσήφ Στάλιν, ενώ την άλλη μέρα ο «Ριζοσπάστης» λογόκρινε πάντα τις ομιλίες του, παραλείποντας τα ονόματα και των δυο (για τη συμβολή του σ. Νίκανδρου Κεπέση στην πάλη ενάντια στο χρουστσοφικό ρεβιζιονισμό σε άλλο φύλλο).

Ο θάνατος του επαναστάτη κομμουνιστή Νίκανδρου Κεπέση αποτελεί μεγάλη και δυσαναπλήρωτη απώλεια για το κομμουνιστικό κίνημα.   

***

ΝΙΚΑΝΔΡΟΣ ΚΕΠΕΣΗΣ: γεννήθηκε στο Λιβίσι Λυκίας της Μικράς Ασίας στις 2 Φλεβάρη 1914 και ήρθε προσφυγόπουλο το 1922 στον Πειραιά.

Πήρε μέρος στους πολέμους 1940-41, σαν έφεδρος Ανθυπολοχαγός. Ρίχτηκε απ’ τους πρώτους στον αγώνα ενάντια στους κατακτητές. Αναδείχτηκε σε καπετάνιο του 6^ου ανεξάρτητου Συντάγματος ΕΛΑΣ Πειραιά.

Έγινε μέλος της ΟΚΝΕ (μαθητής) το 1930 και το 1936 μέλος του ΚΚΕ.

Το 1944 έγινε μέλος της Γραμματείας της ΚΟ Πειραιά και το 1946 Β΄ Γραμματέας της ΚΟ Αθήνας. Το 1950, όντας φυλακή, εκλέχτηκε, με πρόταση του Ζαχαριάδη, από την Γ΄ Συνδιάσκεψη μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ. Επανεκλέχτηκε από όλα μέχρι και το 11^ο Συνέδριο.

Για την πατριωτική και κομματική του δράση διώχτηκε σκληρά. Κλείστηκε σε φυλακές και στρατόπεδα συγκέντρωσης του μοναρχοφασισμού 22 σχεδόν χρόνια.

Για την δράση του στην κατοχή και ειδικότερα τη συμβολή του στις μάχες 12-13 Οκτώβρη 1944, τιμήθηκε με κομματικό έπαινο και προήχθηκε σε Αντισυνταγματάρχη της ΠΕΕΑ. Υπήρξε βουλευτής του ΚΚΕ.

***

Μήνυμα της Κομμουνιστικής Πλατφόρμας για το θάνατο του Νίκανδρου Κεπέση

Οι σημαίες των Ιταλών μαρξιστών-λενινιστών κυματίζουν μεσίστιες για το θάνατο του συντρόφου Νίκανδρου Κεπέση. Η δράση του, το κουράγιο και η αποφασιστικότητα του είναι ένα παράδειγμα για τον καθένα που θέλει να παλέψει για μια νέα κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση εργατών και καταπίεση ανθρώπων. Το όνομά του και η συνεισφορά του θα ζουν για πάντα μέσα στους αγώνες μας! Σας παρακαλούμε να μεταφέρετε τη βαθιά μας θλίψη στην οικογένειά του.

Με διεθνιστικούς χαιρετισμούς,  Κομμουνιστική Πλατφόρμα (Ιταλία)

Συλλυπητήρια απέστειλαν επίσης η ΚΕ του ΚΚ των Λαών της Ισπανίας, η Μ-Λ Οργάνωση “Επανάσταση” Νορβηγίας, η ΚΕ του Κόμματος Εργατών Δανίας, η ΚΕ του Κομμουνιστικού Κόμματος Γερμανία, ο Laver Stroka, πρώτος γραμματέας του Κόμματος Εργασίας Αλβανίας (ανασυγκροτημένο), μέλος του ΠΓ για το Αργυρόκαστρο.