Πέμπτη 20 Δεκεμβρίου 2007

Για τη δολοφονία της Κεβσέρ Μίζρακ


ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ: 65


*Το Επαναστατικό Απελευθερωτικό Λαϊκό Μέτωπο- DHKC, με την ανακοίνωση τύπου που εξέδωσε την 13 Δεκέμβρη 2007 κατάγγειλε την δολοφονία μιας αγωνίστριας στην Άγκυρα.


ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΜΑΣ ΥΠΟΤΑΞΕΤΕ!


Στις 10 Δεκέμβρη δολοφονήθηκε μια συντρόφισσά μας στην Άγκυρα. Στις 10 Δεκέμβρη το Μέτωπό μας έχασε άλλη μια μαχήτριά του. Ο λαός της χώρας μας έχασε μια ηρωίδα του που αφιέρωσε όλη τη ζωή της για την απελευθέρωσή του και την ανεξαρτησία της χώρας. Η συντρόφισσά μας Κεβσέρ Μίζρακ δολοφονήθηκε από τις ειδικές δυνάμεις μέσα στο σπίτι της στην περιοχή Κουρτουλούς της Άγκυρας. Παρά τους πυροβολισμούς και τις βόμβες που δέχτηκε κατά την επίθεση, αντιστάθηκε με το όπλο της και φωνάζοντας συνθήματα μέχρι να χάσει την τελευταία της πνοή, αρνούμενη να παραδοθεί. Παρότι χάσαμε μια συντρόφισσά μας που είχε μια αλύγιστη θέληση, η παρακαταθήκη που μας άφησε μας γέμισε με δύναμη. Σύντροφοι! Πιστεύουμε πως όλα τα στελέχη μας, τα μέλη και οι προσκείμενοί μας θα αντλούν δύναμη από την θυσία της, όλοι εσείς θα παραδειγματιστείτε από την έντιμη στάση της και θα συμπληρώσετε τη θέση της.

Λαέ μας! Η συντρόφισσα που δεν υπάρχει πλέον σωματικά κοντά μας, θα συνεχίσει να ζει στους αγώνες μας για την Ανεξαρτησία, τη Δημοκρατία και το Σοσιαλισμό. Υποσχόμαστε να κρατήσουμε πάντα ψηλά τη σημαία της αντίστασης που μας παρέδωσε. Εμείς θα συνεχίσουμε να πορευόμαστε στο δρόμο που χάραξαν οι ήρωες που θυσιάστηκαν στον αγώνα μας, για να μείνουν και αυτοί αθάνατοι.

Όσο κυβερνάει τη χώρα ο φασισμός, και όσο η χώρα μας είναι εξαρτημένη από τους ιμπεριαλιστές οι αγωνιστές σαν την Κεβσέρ δε θα τελειώσουν ποτέ!

Για να ζήσουμε σε μια χώρα ελεύθερη και δημοκρατική, δεν υπάρχει άλλος δρόμος παρά να μαχόμαστε ενάντια στο φασισμό και τον ιμπεριαλισμό. Γι’ αυτό υπάρχουν η Κεβσέρ και οι σύντροφοί της, που μάχονται ενάντια στην τυραννία και την εκμετάλλευση. Με την εκτέλεση της συντρόφισσάς μας τεκμηριώθηκε για άλλη μια φορά ότι ο χαρακτήρας της ολιγαρχίας και οι κατασταλτικές πολιτικές της δεν έχουν αλλάξει. Όσοι προπαγάνδιζαν ότι το καθεστώς άλλαξε και εκδημοκρατιζόταν, ξεγελούσαν τον εαυτό τους, γιατί οι βόμβες και οι σφαίρες που χρησιμοποίησαν ενάντια στη συντρόφισσά μας τους διέψευσαν. Οι δημαγωγίες περί εκδημοκρατισμού γι’ αυτούς σημαίνουν τις εν ψυχρώ δολοφονίες των αγωνιστών. Για την εξασφάλιση των κερδών των ιμπεριαλιστικών μονοπωλίων και των συνεργατών τους χύνουν το αίμα των αντιμπεριαλιστών.

Τα παραμύθια του «εκδημοκρατισμού» γράφονται με αίμα δεκάδων συνανθρώπων μας που καθημερινά γίνονται θύματα της κρατικής καταστολής. Όπως με το αίμα του16χρονου Φερχάτ Γέρτσεκ που έμεινε παράλυτος από τους πυροβολισμούς της αστυνομίας επειδή διακινούσε στη γειτονιά του ένα αγωνιστικό περιοδικό που εκδίδεται νόμιμα! Όπως με το αίμα της συντρόφισσας Κεβσέρ Μίζρακ, την οποία εκτέλεσαν εν ψυχρώ. Όλα αυτά τεκμηριώνουν, ότι ο χαρακτήρας του κατεστημένου στην Τουρκία, παρά τους ελιγμούς της ολιγαρχίας για δήθεν εκδημοκρατισμό, παραμένει ίδιος, φασιστικός και αντιδραστικός. Κατανοώντας αυτή την πραγματικότητα βρίσκει κανείς την απάντηση, γιατί η Κεβσέρ κράτησε γερά την λαβή του όπλου της και γιατί το Επαναστατικό Απελευθερωτικό Λαϊκό Μέτωπο δίνει ενόπλους αγώνες.

Ο λαός και η χώρα μας χρειάζονται αγωνιστές σαν τη Κεβσέρ

Η συντρόφισσά μας εντάχθηκε στους κοινωνικοπολιτικούς αγώνες όταν σπούδαζε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου 9 Σεπτέμβρη της Σμύρνης. Προκειμένου να υπηρετήσει περισσότερο την υπόθεση της επανάστασης εγκατέλειψε τη σχολή της παρότι βρισκόταν στο τελευταίο έτος σπουδών. Ίσως να μην ήταν αναγνωρισμένη ως ιατρός, όμως και πάλι ήταν ιατρός για να περιθάλψει τις πληγές του λαού μας, για να τερματιστούν οι πόνοι που μαστίζουν τις εργαζόμενες μάζες. Για την επιλογή της αυτή έπαιξε ρόλο και ο χαρακτήρας του επαγγέλματος του ιατρού. Στο βιογραφικό της σημείωμα που έγραψε στο Κόμμα μας έλεγε: «όταν άρχισα να ασκούμαι στο επάγγελμα της ιατρού, συνειδητοποίησα το μεγάλο ρήγμα που υπάρχει ανάμεσα στις κοινωνικές τάξεις, έτσι κατανόησα την ανάγκη της ανατροπής του κατεστημένου». Πριν οργανωθεί στις γραμμές του Μετώπου μας, έγινε μέλος της Επιτροπής για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα του Ιατρικού Συλλόγου Σμύρνης. Δεν περιορίστηκε μόνον στις δραστηριότητες που ανέπτυξε εκεί. Αντιλήφθηκε ότι χωρίς την ανατροπή του κατεστημένου δεν θα μπορούσαν να αναγνωριστούν τα ανθρώπινα δικαιώματα. Έτσι αποφάσισε να συμμετάσχει στον επαναστατικό αγώνα για να γίνει αλοιφή για την γιατρειά των πληγών του λαού.

Η αφιερωμένη στον επαναστατικό αγώνα ζωή της είναι παράδειγμα για όλους μας

Η συντρόφισσά μας γεννήθηκε στις 4 Ιουλίου 1969 στην περιοχή Πολατλί της Άγκυρας, όπου έζησε μέχρι να αρχίσει τις σπουδές της στη Σμύρνη. Από μικρή ηλικία άρχισε να εργάζεται στο κατάστημα του πατέρα της. Ήταν ταταρικής καταγωγής. Αποτέλεσμα της 85χρονης κρατικής πολιτικής αφομοίωσης και καταπίεσης, ήταν το ότι καταλάβαινε την μητρική της γλώσσα αλλά δεν μπορούσε να τη μιλήσει. Από τα τέλη του 1990, μέχρι να πέσει μάρτυρας συνέχισε τον αγώνα της ανυπότακτα. Οργανώθηκε στους κόλπους της νεολαίας του Κόμματός μας και ανέλαβε καθήκοντα στις ένοπλες ομάδες. Οι πιο χαρακτηριστικές ιδιότητές της ήταν η τόλμη, η αρετή, η μαχητικότητα και η αυτοθυσία της. Σε όλη τη ζωή της ως προτεραιότητα είχε το Κόμμα και το πώς θα υπηρετήσει τις ανάγκες του λαού και του αγώνα μας. Είχε συνειδητοποιήσει πώς το να είσαι επαναστάτης – αγωνιστής σημαίνει έναν εναλλακτικό τρόπο ζωής, που πρέπει κάποιος να συνεχίσει μέχρι το τέλος. Αυτό έκανε και κράτησε το λόγο της. Ήταν μια αγωνίστρια που ποτέ δεν είπε «δεν μπορώ», και όταν ακόμα βρέθηκε αντιμέτωπη με ένα καθήκον που δεν γνώριζε έλεγε «θα μάθω και θα το κάνω».

Ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές που πέρασε δεν έπαψε να την κυριαρχεί η επιμονή της για τον αγώνα. Έτσι και όταν ακόμα φυλακίστηκε τον Ιούνιο του 1991 δεν λύγισε η πίστη της. Παρά τα βασανιστήρια και την πεντάμηνη φυλάκισή της δεν είχε την παραμικρή αμφιβολία να ξανασυνεχίσει τους αγώνες της. Αυτός ήταν ο λόγος που ξαναφυλακίστηκε και παρέμεινε πάνω από δέκα χρόνια στις φυλακές. Όταν το φασιστικό κράτος κατέσφαξε 3 συντρόφους μας στις φυλακές της Μπούτζα ήταν και αυτή φυλακισμένη. Επίσης όταν πραγματοποιήθηκε η δολοφονική επίθεση της 19 Δεκέμβρη 2000 έγινε μάρτυρας του αυτοπυρπολισμού δύο συντροφισσών της. Επίσης το Σεπτέμβρη του 2001 συμμετείχε στην απεργία πείνας μέχρι θανάτου. Τον Μάρτιο 2002, όταν το κράτος επιχείρησε να αποφυλακίσει προσωρινά τους απεργούς πείνας για να σπάσει την αντίσταση στις φυλακές, αποφυλακίστηκε και αυτή. Ήταν έτοιμη να συνεχίσει την απεργία πείνας έξω από τις φυλακές, αλλά το Κόμμα μας, ζητώντας από αυτήν να σταματήσει την απεργία πείνας μέχρι θανάτου, της ανέθεσε άλλα καθήκοντα. Εκείνες τις μέρες έγραφε στο Κόμμα μας τα εξής: «Παρότι σταμάτησα την απεργία μου με απόφαση του Κόμματός μας, είμαι ακόμη έτοιμη και αποφασισμένη να θυσιάσω τη ζωή μου με κάθε μορφή θυσίας. Θέλω να υπογραμμίσω ότι είμαι εθελόντρια να υλοποιήσω πράξεις αυτοθυσίας, για να νικήσει η ηρωική αντίστασή μας ενάντια στα λευκά κελιά».

Τελειώνοντας, θέλουμε να τονίσουμε ότι οι κρατικές αρχές, για να δικαιολογήσουν τη στυγερή δολοφονία της συντρόφισσάς μας, χρησιμοποιώντας όλα τα αστικά ΜΜΕ, ισχυρίστηκαν ότι η συντρόφισσά μας ήταν μια ζωντανή βόμβα. Αναμφίβολα τίποτα δεν μπορεί να νομιμοποιήσει τα εγκλήματα του φασισμού, όμως ο ισχυρισμός αυτός είναι ένα μεγάλο ψέμα. Όπως καταλαβαίνει κανείς από τα λόγια και τις πράξεις της, ήταν μια αγωνίστρια έτοιμη να θυσιαστεί ανά πάσα στιγμή, ωστόσο δεν της ανατέθηκε τέτοιου είδους καθήκον. Επίσης στο σπίτι της δεν βρέθηκε τίποτα από όσα ισχυρίζονται.

Η συντρόφισσα Κεβσέρ Μίζρακ για άλλη μία φορά έδειξε σε όλο τον κόσμο, ότι οι μαχητές του Μετώπου μας, οι μπροστάρηδες του αγώνα της Ανεξαρτησίας, της Δημοκρατίας και του Σοσιαλισμού δε θα υποταχθούν ποτέ. Αντλούν τη δύναμη από την επαναστατική ιδεολογία του Κόμματός μας. Δείχνουν την αποφασιστικότητά μας για την επανάσταση. Συνεχίζουμε τον αγώνα μας με τα οράματα της Κεβσέρ και των άλλων ηρώων μας.


ΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ ΤΗΣ ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΑΣ ΜΑΣ ΘΑ ΛΟΓΟΔΟΤΗΣΟΥΝ ΓΙΑ ΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥΣ!


Η ΚΕΒΣΕΡ ΜΙΖΡΑΚ ΕΙΝΑΙ ΑΘΑΝΑΤΗ ΚΑΙ ΘΑ ΖΕΙ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ !

Δεν υπάρχουν σχόλια: