Η εχθρική στάση της ΠΚΣ («Κ»ΝΕ) απέναντι στις καταλήψεις του 2006 και τα χρουστσωφικά ψεύδη του «Ριζοσπάστη»

Αρ. Φύλ. 263 1-15 Δεκέμβρη 2007
Η εχθρική στάση της ΠΚΣ («Κ»ΝΕ) απέναντι στις καταλήψεις του 2006 και τα χρουστσωφικά ψεύδη του «Ριζοσπάστη»

Το ότι η ηγεσία του «Κ»ΚΕ (’56) κατά καιρούς καταφεύγει στα πιο αισχρά ψεύδη για να παραπλανήσει την εργατική τάξη και το λαό είναι γνωστό στους κομμουνιστές αλλά και σε όλους τους καλόπιστους αγωνιστές που έχουν μια σχετική γνώση της πραγματικότητας.

Το «φαινόμενο» αυτό της πλαστής απόδοσης της πραγματικότητας το είδαμε και κατά τη διάρκεια των περσινών φοιτητικών κινητοποιήσεων και καταλήψεων όπου η ηγεσία του «Κ»ΚΕ, μαζί με την εχθρική της απέναντι στις καταλήψεις στάση, έριξε επιπλέον τόνους λάσπης για να διασπάσει-χειραγωγήσει το φοιτητικό κίνημα και να το θέσει στην υπηρεσία των κυβερνητικών σχεδίων..

Όσο όμως και να προσπάθησε το «Κ»ΚΕ να διασπάσει τους αγώνες πέρυσι ώστε να στρωθεί ο δρόμος για να περάσουν τα αντιεκπαιδευτικά μέτρα που προωθούσε, και προωθεί, η κυβέρνηση της ΝΔ, οι φοιτητές ανάγκασαν την κυβέρνηση σε άτακτη υποχώρηση, ανέστειλαν τη συζήτηση για το άρθρο 16 του Συντάγματος και έβαλαν ισχυρές παρακαταθήκες για τους αγώνες του αύριο.

Όπως σε άλλες περιπτώσεις, έτσι και τώρα, ήταν αναμενόμενο ότι η ηγεσία του «Κ»ΚΕ θα προσπαθούσε να καπηλευτεί αυτούς τους αγώνες με σκοπό να τους φέρει στα μέτρα της και να δικαιολογήσει-αποκρύψει την εχθρική προδοτική τους στάση απέναντι στις καταλήψεις.

Έτσι ένα άρθρο του πρώην μέλους του Κ.Σ. της «Κ»ΝΕ, που αποχώρησε την περίοδο 1988-1991, Νάντιας Βαλαβάνη στο Βήμα (2/11/2007 στο ένθετο «Βήμα Ιδεών») με τίτλο «Σκέψεις για το φοιτητικό κίνημα της μεταπολίτευσης 1974-2007» έδωσε αφορμή στο «Ριζοσπάστη» της επόμενης μέρας (3/11/2007, σελ. 4) να αραδιάσει σωρεία ψευδών με σκοπό να ξεχαστούν τα στραπάτσα της ΠΚΣ στις γενικές συνελεύσεις και η απομόνωσή της κατά τη μεγαλύτερη διάρκεια των αγώνων (Μάη-Ιούνη 2006) που οδήγησε λίγους μήνες αργότερα, το Μάρτη του 2007, και στην άρον-άρον εκπαραθύρωση του γραμματέα της «Κ»ΝΕ.

Η Ν. Βαλαβάνη γράφει το εξής στο άρθρο της, το οποίο είναι αληθινό και σωστό, επειδή ακριβώς ανταποκρίνεται στα πραγματικά γεγονότα των φοιτητικών-πανεπιστημιακών κινητοποιήσεων: «στις τελευταίες κινητοποιήσεις, κατά τις οποίες υπήρξε για πρώτη φορά μέτωπο των φοιτητών με σημαντική μερίδα των πανεπιστημιακών, τα φοιτητικά σχήματα της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς (κυρίως οι ΕΑΑΚ και, ακόμη τότε, τα Αριστερά Σχήματα) και το Δίκτυο Αυτόνομων Ριζοσπαστικών Αριστερών Σχημάτων κατάφεραν να τραβήξουν στις κινητοποιήσεις τόσο την ΠΣΚ (που διαφωνούσε κυρίως με τη μορφή) όσο και το μεγαλύτερο μέρος της ΠΑΣΠ.» (όμως η ΠΚΣ δεν διαφωνούσε μόνο στη μορφή, όπως λέει η Βαλαβάνη, αλλά αντίθετα στήριξε ευθέως την κυβέρνηση αφού καταπολέμησε μαζί με τη ΔΑΠ τις καταλήψεις, αναγκάστηκε ύστερα να συρθεί στα κοινά πλαίσια κρύβοντας τις πραγματικές της θέσεις και σαμποτάροντας τις καταλήψεις απ’ τα μέσα).

Ο αρθρογράφος του «Ριζοσπάστη» ζητάει από την αρθρογράφο να ρωτούσε(!) πριν βάλει την υπογραφή της σε ένα κείμενο γιατί τότε «θα μάθαινε ότι αυτοί που τους ανακαλύπτει σήμερα σαν «μέτωπο», το οποίο μάλιστα με τη δυναμική του «τράβηξε» και την ΠΚΣ στον περσινό αγώνα, είναι αυτοί ακριβώς που μειοψηφούσαν στις συνελεύσεις. Θα μάθαινε - αν έμπαινε στον κόπο να διαβάσει λίγο - ότι το πλαίσιο που ενέκριναν η μία μετά την άλλη οι συνελεύσεις καταδίκαζε και το νόμο πλαίσιο και τις κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και την ΕΕ. Κι αυτό ήταν το πλαίσιο που κατέβαζαν οι ΠΚΣ. Πολύ πριν αυτοί που προβάλλει ως κίνημα μπουν στη διαδικασία» («Ρ», 3/11/2007, σελ. 4) (!!!).

Πρόκειται προφανώς για πρωτοφανές θράσος των χρουστσοφικών του Περισσού να θέλουν να παρουσιάσουν τους εαυτούς τους δηλ. την ΠΚΣ ως πλειοψηφία και τις άλλες φοιτητικές παρατάξεις που ήταν υπέρ των καταλήψεων ως μειοψηφία κατά την περίοδο Μάη-Ιούνη 2006. Μα αν αυτό ήταν έτσι τότε, λοιπόν, πως έγινε δυνατή η πραγματοποίηση των καταλήψεων για τις οποίες ο αρθρογράφος κουτοπόνηρα τηρεί «σιγή ιχθύος» και δεν αναφέρεται καθόλου σ’ αυτές;

Ο «Ριζοσπάστης» πάει να παρουσιάσει το άσπρο-μαύρο, να εμφανίσει την ΠΚΣ ως πρωτοπορία(!) και την «Κ»ΝΕ ότι είχε ενεργό συμμετοχή(!) στους αγώνες των φοιτητών. Η πραγματικότητα είναι όμως εντελώς διαφορετική και καθόλου «ευχάριστη» για τους σοσιαλδημοκράτες ηγέτες των «Κ»ΚΕ-«Κ»ΝΕ:

Πρώτο, η ΠΚΣ κράτησε εχθρική στάση απέναντι στις καταλήψεις – ήταν ενάντια σε αυτές και τις καταπολέμησε - κινήθηκε σε πλήρη ευθυγράμμιση και συμμαχία-συνεργασία με την κυβερνητική ΔΑΠ (ΝΔ): «οι καταλήψεις προωθήθηκαν από τις δυνάμεις των ΕΑΑΚ-ΔΙΚΤΥΟΥ» («Ρ» 31/5/2006, σελ.12). Η ΠΚΣ όχι μόνο τάχθηκε κατά των καταλήψεων, αλλά και κατηγόρησε τις «δυνάμεις των ΠΑΣΠ-ΣΥΝ-ΕΑΑΚ που θεοποιούν τη μορφή της κατάληψης» («Ρ» 28/5/2006,σελ.12). Μάλιστα τότε οι σοσιαλδημοκράτες ηγέτες της «Κ»ΝΕ αυτογελοιοποιούμενοι ισχυρίζονταν πως: «καταλήψεις και απεργίες διαρκείας στην παρούσα φάση ανάπτυξης του κινήματος στέλνουν τους φοιτητές στα σπίτια τους» («Οδηγητής», Ιούνης 2006, σελ. 6).

Η ΠΚΣ σύρθηκε στη συνέχεια, μετά τα μεγάλα στραπάτσα που έπαθε, υποχρεωτικά στα κοινά πλαίσια μετά το δεύτερο μισό του αγώνα με σκοπό να χειραγωγήσει το κίνημα και να το διαβρώσει από μέσα, το σαμπόταρεαπ΄ τα μέσα και διέλυσε-έσπασε τελικά τις καταλήψεις, εξυπηρετώντας έτσι τα σχέδια της κυβέρνησης, στα πλαίσια της γνωστής αντιδραστικής συμφωνίας συνεργασίας «Κ»ΚΕ-ΝΔ.

Δεύτερο, η στάση της αυτή δημιούργησε σοβαρό εσωτερικό πρόβλημα στην «Κ»ΝΕ και οδήγησε στην αντικατάσταση του γραμματέα της.

Τρίτο, είναι γνωστό ότι η αντιδραστική συμφωνία «Κ»ΚΕ-ΝΔ εκτείνεται και στα Πανεπιστήμια είτε με την υποστήριξη πρυτάνεων (χαρακτηριστική η περίπτωση του Θ. Ξανθόπουλου στο ΕΜΠ, στη συνέχεια υφυπουργού ΠΕΧΩΔΕ της κυβέρνησης Καραμανλή) είτε με συναντήσεις με τον πρώην ΟΝΝΕΔίτη υπουργό Παιδείας Στυλινιανίδη είτε με άλλους τρόπους σύμφωνα πάντα με εντολές της ΝΔ.

Η στάση των ηγετών της ΠΚΣ κατά των καταλήψεων τους οδήγησε και στην απομόνωσή τους από τους φοιτητές. Παραθέτουμε δυο χαρακτηριστικά αποσπάσματα εφημερίδων εκείνης της περιόδου που κατέγραψαν τη γύμνια της ΠΚΣ:

«Λιγότερες από τα δάχτυλα των δυο χεριών μας ήταν οι ψήφοι που κατόρθωσε να συγκεντρώσει την περασμένη Τετάρτη η ΠΚΣ (ΚΝΕ) στη γενική συνέλευση των φοιτητών της Ιατρικής Σχολής Αθήνας! Λιγότερες από το 10 ψήφοι για την ΚΝΕ και λιγότερες από … 40 ψήφοι, ναι 40, για τη ΔΑΠ (ΝΔ)! Οι δυο παρατάξεις καταψήφισαν και πάλι την πρόταση της συντονιστικής για συνέχιση της κατάληψης και βρέθηκαν μαζί στο περιθώριο άλλης μιας μαζικότατης συνέλευσης… άλλη μία Καρδίτσα στην Ιατρική Αθήνας αυτή τη φορά! Τη συνέχιση της κατάληψης της Ιατρικής Αθήνας υπερψήφισαν περισσότεροι από 600 φοιτητές, οι οποίοι στήριξαν το κοινό πλαίσιο του «δικτύου» (ανανεωτική και ριζοσπαστική αριστερά), της ΠΑΣΠ και της ΕΑΑΚ (εξωκοινοβουλευτική αριστερά)…» («Αυγή», 10/6/2006, σελ.9).

Επίσης: «Η απώλεια συνελεύσεων σε κρίσιμες σχολές που άλλοτε ήταν προπύργια της Πανσπουδαστικής (όπως το Φυσικό, η Νομική, το Πολυτεχνείο, το Πάντειο, το Γεωπονικό) άναψε φωτιές». («Ελευθεροτυπία», 11/3/2007).

Αλλά και κάποιες ενδεικτικές περιπτώσεις που μάζεψε η «Ανασύνταξη» από όλη την Ελλάδα εκείνη την περίοδο:

ΠΤΔΕ ΑΠΘ: Πλαίσιο Συντονιστικής Επιτροπής Κατάληψης: 173, ΔΑΠ 80, ΠΚΣ 2,

Ενιαίος Σύλλογος Φοιτητών Πολυτεχνείου Κρήτης: Ενωτική Πρωτοβουλία 299, ΠΑΣΠ 105, ΔΑΠ 38, ΠΚΣ 22, Αγωνιστικές Κινήσεις 8 (6/6/2006),

Ενιαίος Σύλλογος Φοιτητών Πολυτεχνείου Κρήτης: Ενωτική Πρωτοβουλία 219, ΠΑΣΠ 110, ΔΑΠ 66, ΠΚΣ 24, Αγ. Κινήσεις 7 (24/6/2006),

Ηλεκτρολόγοι ΕΜΠ: Ανάφη-Ασυμμετρία-Αγωνιστικές Κινήσεις 246 ΔΑΠ 77 ΠΚΣ 43 ΠΑΣΠ 33 Λευκά 24 (9/1/2007),

Βιολογικό Αθήνας: ΕΑΑΚ-ΔΙΚΤΥΟ 142, ΔΑΠ 112, ΠΚΣ 41, Λευκά 10 (15/1/2007),

Ηλεκτρολόγοι Μηχ. Πάτρας: Κοινό πλαίσιο ΕΑΑΚ-ΔΙΚΤΥΟ-Αρ. Σχήματα146, ΔΑΠ 78, ΠΚΣ 42, ΠΑΣΠ 10 (15/1/2007),

Τοπογράφοι ΕΜΠ: Επιτρ. Καταλ. (ΕΑΑΚ κ.α.) 72, ΠΑΣΠ 48, ΔΑΠ 39, ΠΚΣ 37 (15/1/2007),

Ηλεκτρολόγοι ΕΜΠ: Επιτρ. Καταλ. (ΕΑΑΚ κ.α.) 250, ΔΑΠ 103, ΠΚΣ 42, ΠΑΣΠ 30 (15/1/2007),

Μηχανολόγοι ΕΜΠ: Συντονιστική Επιτροπή Κατάληψης 128, ΔΑΠ 114, ΠΚΣ 27, ΠΑΣΠ 23, Λευκά 10 (13/2/2007).

Σε δεκάδες συνελεύσεις σε όλη την Ελλάδα η ΠΚΣ έπαιρνε ελάχιστες ψήφους, τα πλαίσια της αποδοκιμάστηκαν όπως και η ταχτική της να έρθει σε ανοιχτή σύγκρουση με τα συμφέροντα των φοιτητών για να υπερασπίσει την κυβέρνηση της ΝΔ.

Δεν είναι η πρώτη φορά που το «Κ»ΚΕ και η «ΚΝΕ αλλά ακόμα και η παράταξη της στα Πανεπιστήμια στάθηκαν ανοιχτά με το πλευρό της αντίδρασης. Συγκεκριμένα το «Κ»ΚΕ και η «Κ»ΝΕ στάθηκαν ενάντια σε όλους του μεγάλους αγώνες της νεολαίας από το 1974 μέχρι σήμερα. Συνοπτικά αναφέρουμε μερικά παραδείγματα γνωστών περιπτώσεων υπονόμευσης του αγώνα φοιτητών-εκπαιδευτικών που έφτασαν μέχρι και την καταγγελία τους και το ανοιχτό προβοκάρισμα.

Α. Η εξέγερση του Πολυτεχνείου. Είναι γνωστός ο προδοτικός ρόλος των ηγετών της «Κ»ΝΕ στην εξέγερση του Πολυτεχνείου το Νοέμβρη του 1973 (βλ. «ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ αρ.φυλ. 216), μ’ εντολή της σοσιαλδημοκρατικής ηγεσίας του «Κ»ΚΕ. (βλ. και «έκθεση και συμπεράσματα για τα γεγονότα Νοέμβρη 1973» (4^η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ – Ιούλης 1976) και παράρτημα «ΚΟΜΕΠ», 11/1976, σελ.98 και 112-113).

Β. Το «Κ»ΚΕ τάχθηκε ανοιχτά ενάντια στην μεγάλη απεργία των Δασκάλων του 1988. Χαρακτηριστική είναι η ομιλία της Αλέκας Παπαρήγα σε συγκέντρωση των εκπαιδευτικών: «Ποιες είναι αυτές οι διαθέσεις; Μήπως για απεργία στις εξετάσεις; Αυτό έχουν συνειδητοποιήσει οι καθηγητές; Την απεργία στις εξετάσεις σαν ανώτερη μορφή πάλης; Σ’ αυτήν την περίπτωση οι διαθέσεις της μάζας, των γονιών και των παιδιών τους δεν πρέπει να παίρνονται υπόψη; Εμείς το ξεκαθαρίζουμε: Όπως έχουν σήμερα τα πράγματα, λέμε όχι στην απεργία στις εξετάσεις»!!! (Από ομιλία της Αλέκας Παπαρήγα, «Ριζοσπάστης», 23/3/1988).

Γ. Η ΠΚΣ τάχθηκε ενάντια στις κινητοποιήσεις των Πανεπιστημιακών για το ζήτημα με τους συμβασιούχους καθηγητές το 2005. Χαρακτηριστικό είναι ότι εμπόδισε ακόμα και τη συνεδρίαση της Συγκλήτου του Παν. Κρήτης – που πραγματοποιήθηκε κάτω από το βάρος της απόλυσης δεκάδων συμβασιούχων – με σκοπό να μην παρθεί απόφαση ενάντια στην κυβέρνηση της ΝΔ (!) γράφοντας μάλιστα στον «Ριζοσπάστη»: «Άραγε, πόσο δημοκρατικό θα ήταν αυτό για τους φοιτητές και πόσο αποτελεσματικό;» («Ρ», 12/2/2005, σ. 23).

Δ. Ο «Ριζοσπάστης» χαρακτηρίζει «πιπερόσκονη» τα επικίνδυνα χημικά της Αστυνομίας. Η συκοφαντία του κινήματος από το «Κ»ΚΕ είχε φτάσει σε τέτοιο βαθμό πέρυσι όπου την επίθεση των ΜΑΤ με χημικά σε φοιτητές ο «Ριζοσπάστης» είχε κάνει αναφορά για «φτάρνισμα» των διαδηλωτών «από την πιπερόσκονη» («Ρ», 26/04/2006, σελ. 16-17),

Στα παραπάνω έρχονται να προστεθούν η υπερψήφιση άρθρων για το νέο ΔΙΚΑΤΣΑ από το «Κ»ΚΕ και η συστηματική αποσιώπηση επιθέσεων ΜΑΤ σε διαδηλωτές φοιτητές-εκπαιδευτικούς από τον «Ριζοσπάστη».

Σήμερα είναι αναγκαίο να ξεσκεπαστεί η υπονομευτικός, φιλοκυβερνητικός και αντιδραστικός ρόλος της «Κ»ΝΕ στα πανεπιστήμια καθώς και η αντιδραστική συνεργασία ΠΚΣ(«Κ»ΝΕ)-ΔΑΠ(ΟΝΝΕΔ) που είτε ανοιχτά είτε συγκαλυμμένα είναι σε μόνιμη και σταθερή βάση. Η αγωνία τους να «ξαναγράψουν» τα γεγονότα της τελευταίας περιόδου δείχνει την ζημιά που τους προκάλεσε αυτή η στάση τους.