ΜΛΚΚ Εκουαδόρ: Ψήφος ενάντια στον Κορρεϊσμό και διατήρηση της ταξικής ανεξαρτησίας

Τετάρτη 15 Μάρτη 2017

Η απόφαση που πήραν διάφορες λαϊκές και αριστερές οργανώσεις να ψηφίσουν ενάντια στον Κορρεϊσμό στο δεύτερο γύρο των εκλογών, κάτι που οδηγεί αναγκαστικά σε ψήφο υπέρ του Γκιγιέρμο Λάσσο, πέραν της αναγνώρισης από πλευράς πλατιών λαϊκών στρωμάτων ως μιας στάσης ορθής, έχει επίσης προκαλέσει και παρεξηγήσεις, σοκ και κριτικές διαφόρων ειδών. Το τελευταίο ήταν προβλέψιμο γιατί δεν είναι πάντοτε εύκολο να γίνει κατανοητή μία απόφαση συγκρουσιακή, όμως και εξαιτίας της δράσης της αστικής τάξης και του ψευτοαριστερού οπορτουνισμού που πάντοτε προσπαθούν να πετάξουν λάσπη ενάντια στις επαναστατικές οργανώσεις.

Στο προηγούμενο φύλλο, είχαμε διατυπώσει κάποια στοιχεία που τεκμηριώνουν τον επαναστατικό χαρακτήρα αυτής της στάσης. Προσθέτουμε σε αυτή την ανάλυση μία ακόμα πτυχή: αυτή η πολιτική συνάδει με την αρχή της διατήρησης της ταξικής ανεξαρτησίας.

Πρώτα από όλα, χρειάζεται να αποσαφηνίσουμε ότι ταξική ανεξαρτησία δεν είναι συνώνυμο με έναν απομονωτισμό έναντι των πολιτικών γεγονότων που δημιουργούνται στην κοινωνία. Αντίθετα, οι επαναστατικές οργανώσεις έχουν την υποχρέωση να εμπλέκονται στην πολιτική ζωή της χώρας και να απαντούν σε όλα τα προβλήματα που παρουσιάζονται σε αυτή. Οι σκοποί που επιδιώκονται με αυτή την πολιτική να επιτευχθούν μας επιτρέπουν να εντοπίσουμε την ουσία της, την ταξική της φύση.

Μία ταξική πολιτική είναι προσανατολισμένη στην υπεράσπιση των οικονομικών, πολιτικών και κοινωνικών συμφερόντων μίας συγκεκριμένης τάξης: αν αυτή η τάξη βρίσκεται στην εξουσία, ταυτόχρονα η ταξική πολιτική είναι προσανατολισμένη στην υπεράσπιση της κατάστασής της ως κυρίαρχης τάξης· αν δεν κατέχει την εξουσία στα χέρια της, η πολιτική της έχει κύριο στόχο να την κατακτήσει.

Στην πορεία της πολιτικής ζωής μπορεί να υπάρχουν στιγμές κατά τις οποίες οι κοινωνικές τάξεις – ή τμήματα αυτών – με συμφέροντα αντιτιθέμενα, συμπίπτουν σε συγκεκριμένα πολιτικά κριτήρια, όμως κάθε μία με τα δικά της ιδιαίτερα σχέδια και σκοπούς. Ας πάρουμε ως παράδειγμα το ίδιο το οποίο αναφέραμε στο προηγούμενο φύλλο: την πάλη του λαού του Εκουαδόρ η οποία προκάλεσε την πτώση των κυβερνήσεων Μπουκάραμ, Μάχουαντ και Γκουτιέρες. Σε όλα αυτά τα γεγονότα είχε σημειωθεί στο στρατόπεδο της αστικής τάξης μία διάσπαση: ένα τμήμα της τους υποστήριζε και ένα άλλο διάκειτο υπέρ της αποπομπής τους για την πρόκληση μίας αλλαγής με ένα νέο εκπρόσωπο της ίδιας της αστικής τάξης, όπως και, πράγματι, συνέβη. Οι εργαζόμενοι και οι λαοί του Εκουαδόρ πάλεψαν για να ανατρέψουν αυτές τις κυβερνήσεις λόγω του αντιλαϊκού τους χαρακτήρα και συνέπεσαν στιγμιαία με ένα τμήμα της αστικής τάξης το οποίο επεδίωκε το ίδιο όμως με άλλους σκοπούς. Σημαίνει αυτό ότι το λαϊκό κίνημα έδρασε χάνοντας την ταξική του ανεξαρτησία; Τη στιγμή που οι εργαζόμενοι διαπίστωναν ότι υπήρχε διάσπαση στην αστική τάξη έπρεπε να παρατήσουν τον αγώνα τους για να μη χάσουν την “ανεξαρτησία” τους και να αφήσουν η πολιτική κρίση να επιλυθεί αποκλειστικά από τις αστικές ομάδες; Με κανέναν τρόπο. Οι εργαζόμενοι και ο λαός διεξήγαγαν αυτούς τους αγώνες καθοδηγούμενοι από τα δικά τους συμφέροντα· η σύμπτωση σε αυτό το σκοπό με ένα τμήμα της αστικής τάξης δεν αφαίρεσε το λαϊκό χαρακτήρα από το κίνημα, όχι μόνο λόγω του χαρακτήρα όσων πάλευαν, αλλά και λόγω των διεκδικήσεων που είχαν. Θα ήταν ένα τρομερό λάθος η εγκατάλειψη του αγώνα για να μην “εμφανιστούμε ενωμένοι” με ένα τμήμα της αστικής τάξης, ένα λάθος το οποίο θα είχε επίσης προκαλέσει μία πολιτική ήττα στο οργανωμένο λαϊκό κίνημα και στο λαό γενικά.

Ένα παρόμοιο φαινόμενο έχουμε και σήμερα. Κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών, καθοδηγούμενοι από μια πολιτική ταξικής ανεξαρτησίας, οι εργαζόμενοι και ο λαός πάλεψαν για να βάλουν ένα τέλος στη σημερινή κυβέρνηση λόγω του αντιλαϊκού της χαρακτήρα. Κι αυτό ήταν μια διαδικασία που έφτασε να διαμορφώσει ως και μια πολιτικοεγκλογική πρόταση, την Εθνική Συμφωνία για την Αλλαγή (ANC), για να τελειώσουμε εκλογικά με την κυβέρνηση του Κορρεϊσμού. Σε αυτή τη συγκεκριμένη στιγμή, ο λαός πρέπει να εγκαταλείψει την πάλη του ενάντια στον Κορρεϊσμό και να του δώσει το ελευθέρας ώστε να διατηρηθεί για μια νέα περίοδο στην εξουσία και να συνεχίσει να επιτίθεται στο οργανωμένο λαϊκό κίνημα; Εγκαταλείποντας την πάλη ενάντια στο τμήμα εκείνο της αστικής τάξης που βρίσκεται στην εξουσία (από φόβο μη συμπέσουμε συγκυριακά με ένα άλλο τμήμα της αστικής τάξης), στην πράξη ευνοούμε όσους όλα αυτά τα χρόνια αποδείχθηκαν ως ο κύριος πολιτικός εχθρός του οργανωμένου λαϊκού κινήματος και των αριστερών.

Κατά την άποψή μας, αυτή η πάλη πρέπει να συνεχιστεί και να διατηρήσει τους ίδιους στόχους που την γέννησαν: να αφήσουμε πίσω ένα καθεστώς το οποίο σοβαρά έπληξε από ιδεολογικής και πολιτικής σκοπιάς το εργατικό και λαϊκό κίνημα. Η ανάκαμψη του εργατικού κινήματος έχει στρατηγικά χαρακτηριστικά – δηλαδή, σε σχέση με τους τελικούς στόχους της πάλης της εργατικής τάξης -, πολύ διακριτά και πάνω από όλα αντίθετα με τα συμφέροντα της αστικής τάξης ως τάξης, δηλαδή, και του τμήματός της εκείνου που σήμερα στηρίζει το Γκιγιέρμο Λάσσο, φυσικά.

Βρισκόμαστε, επομένως, ενώπιον ενός νέου επεισοδίου στο οποίο, εκκινώντας από διαφορετικά ταξικά συμφέροντα, δημιουργείται μία σύμπτωση ανάμεσα σε ένα τμήμα της αστικής τάξης και τις πολιτικές σημαίες που υψώνει το λαϊκό κίνημα. Δεν πρόκειται για μια πολιτική συμφωνιών ή συμμαχιών, πολλώ δε μάλλον δεν υπάρχουν διαπραγματεύσεις ανάμεσα στο λαϊκό και αριστερό μπλογκ με την υποψηφιότητα Λάσσο. Η ταξική ανεξαρτησία εκδηλώνεται ξεκάθαρα, το λαϊκό κίνημα και οι Αριστερές επιδιώκουν να διαλύσουν αυτό το ανάχωμα που τους εμποδίζει να προχωρήσουν πιο γρήγορα στη διαδικασία της οργάνωσης των επαναστατικών δυνάμεων.

Καμία προσδοκία δεν υπάρχει ότι ο Λάσσο θα δημιουργήσει μία κυβέρνηση που να ευνοεί τα συμφέροντα των εργαζομένων και του λαού, εκτός από τη δέσμευσή του (η οποία, στην πραγματικότητα, είναι μία συγκυριακή πολιτική ανάγκη για αυτόν) να σεβαστεί κάποια πολιτικά δικαιώματα που σήμερα περιέστειλε ο Κορρεϊσμός, και τα οποία θα αξιοποιήσει ο λαός για να εντείνει την πάλη του για να ικανοποιηθούν οι ανάγκες του.

Άρθρο στην εφημερίδα Εn Marcha, όργανο της Κεντρικής Επιτροπής του Μαρξιστικού Λενινιστικού Κομμουνιστικού Κόμματος Εκουαδόρ, φ. 1763, 15 Μάρτη 2017.