Η συνωμοσία του Μπουχάριν εναντίον του Λένιν
Ο Μπουχάριν, ο οποίος εξύφαινε σχέδιο συνωμοσίας εναντίον του Λένιν ως επικεφαλή του Σοβιετικού Κράτους από το 1918, θα μπορούσε να έχει διαφορετική κατάληξη από αυτή που έχει τώρα, σε αυτό το ατιμωτικό εδώλιο, αναμένοντας τη συντριπτική ετυμηγορία του Σοβιετικού λαού ο οποίος τώρα καταριέται το μισητό όνομά του; Θα μπορούσε ο Μπουχάριν, ο οποίος ξεκίνησε το 1928 με την κομπογιαννίτικη «θεωρία» της ειρηνικής συνεργασίας με τους κουλάκους στο σοσιαλισμό, οι οποίοι, κατά την διάρκεια αυτών των δέκα χρόνων διεξάγουν έναν υπόγειο αγώνα εναντίον του Κόμματος και εναντίον του σοβιετικού λαού, να τελειώσει την πολιτική του καριέρα διαφορετικά από ότι κάνει τώρα;
Η συγγένεια των θέσεων των Τροτσκιστών και των Δεξιών, η σταθερή σύγκλιση του ενός προς τον άλλο, η συνεχής τους αναζήτηση για μπλοκ, καθώς και η ύπαρξη αυτών των μπλοκ στα διάφορα στάδια της πάλης τους ενάντια στο Κόμμα και το Σοβιετικό Κράτος, μπορούν να εξηγηθούν σε πρώτο επίπεδο από την κοινή κοινωνική βάση των Τροτσκιστών και των Δεξιών.
Τόσο οι Τροτσκιστές όσο και οι Δεξιοί αντανακλούν την πίεση των καπιταλιστικών στοιχείων, τα οποία αντιστέκονται στις επιτυχίες του Σοσιαλισμού και δεν έχουν πρόθεση να φύγουν από την ιστορική αρένα ήσυχα και ειρηνικά. Και οι δύο ενεργούν υπό τις εντολές των ίδιων καθοδηγητών, των Γενικών Επιτελείων και των Μυστικών Υπηρεσιών ξένων χωρών εχθρικών προς την ΕΣΣΔ. Οι Τροτσκιστές και οι Δεξιοί για χρόνια έγιναν εκτελεστές της αστικής αντεπανάστασης. Και οι δύο, Τροτσκιστές και Δεξιοί, ασχολούνται με το ίδιο έργο της μαύρης προδοσίας.
Πριν από την Επανάσταση, το 1909, ο Μπουχάριν διεξήγαγε αγώνα εναντίον του Λένιν σχετικά με τα θεμελιώδη ζητήματα της τακτικής του Κόμματος. Στα χρόνια του ιμπεριαλιστικού πολέμου, ο Μπουχάριν έθεσε τον εαυτό του εναντίον του συνθήματος του Λένιν για εμφύλιο πόλεμο και τάχθηκε υπέρ της ενότητας με τους Τροτσκιστές.
Κατά τη διάρκεια του πολέμου, ο Μπουχάριν ανέπτυξε αναρχικές απόψεις σχετικά με το ζήτημα του κράτους, ο ίδιος αποκήρυξε τη Δικτατορία του Προλεταριάτου και δημοσίευσε διατριβή απορρίπτοντας την αρχή της Αυτοδιάθεσης των εθνών. Όπως όλοι οι Τροτσκιστές, ο Μπουχάριν αρνείται τη δυνατότητα της νίκης του Σοσιαλισμού σε μία χώρα. Διεξήγαγε αγώνα εναντίον της θέσης αυτής, στην τροτσκιστική εφημερίδα Novy Mir (Νέος Κόσμος) στην οποία είχε τη σύνταξη από κοινού με τον Τρότσκι. Στο 6ο Συνέδριο του Κόμματος στα 1917, μίλησε κατά της γραμμής των Λένιν και Στάλιν, και ανέπτυξε την ίδια τροτσκιστική θεωρία του αδύνατου της νίκης του Σοσιαλισμού στη Ρωσία. Το 1918 ως αρχηγός των «Αριστερών Κομμουνιστών» ο Μπουχάριν στράφηκε στην τρομοκρατία εναντίον του Λένιν. Το 1919, στο 8ο συνέδριο του Κόμματος, διεξήγαγε πάλη ενάντια στον Λένιν σε θεμελιώδη ζητήματα του προγράμματος του Μπολσεβίκικου Κόμματος. Το 1921, μαζί με τον Τρότσκι, ο Μπουχάριν εξαπέλυσε έναν αγώνα εναντίον του κόμματος για τα ζητήματα του ρόλου και των καθηκόντων των συνδικάτων. Το 1922, ο Μπουχάριν, προσπάθησε να διαταράξει το μονοπώλιο του εξωτερικού εμπορίου και εμφανίστηκε ως υπερασπιστής των κερδοσκόπων, της μικροαστικής τάξης και των κουλάκων. Το 1923-1924, ο Μπουχάριν συνέστησε μπλοκ με τους Καμένεφ και Ζηνόβιεφ εναντίον του συντρόφου Στάλιν. Το 1928, ο Μπουχάριν ήταν ο ηγέτης της Δεξιάς Αντιπολίτευσης. Αργότερα, ενώ επίσημα αναγνώρισε τα λάθη του, στην πράξη ακολούθησε το δρόμο της αντίφασης και των ψεμάτων. Έφτιαξε μπλοκ με τους Τροτσκιστές, τους Μενσεβίκους και τους εσέρους (σοσιαλεπαναστάτες). Στο 17ο συνέδριο του Κόμματος απαίτησε μια ανελέητη συντριβή όλων των αντιπολιτεύσεων και κυρίως της Δεξιάς Αντιπολίτευσης ως της πιο επικίνδυνης. Και το έκανε αυτό την στιγμή που Δεξιοί και Τροτσκιστές διεξήγαγαν στην πραγματικότητα έναν αγώνα υπονόμευσης και κατασκοπείας, για την εκτροπή του Κόμματος και της χώρας.
Το ιστορικό της προδοσίας του Ρίκοφ
Οι άλλοι «ήρωες» δεν ήταν καλύτεροι από τον Μπουχάριν. Στο Σαράτοφ, πριν την ένταξη στους Μπολσεβίκους, ο Ρίκοφ ήταν μέλος των εσέρων (σοσιαλεπαναστατών) και των σοσιαλ-δημοκρατών. Από το 1909 έως το 1911, ο Ρίκοφ ήταν ημι-τροτσκιστής, ημι-λικβινταριστής. Κατά την Διάσκεψη του κόμματος τον Απρίλη του 1917, υποστήριξε μια συμμαχία με τους σοσιαλεπαναστάτες και τους μενσεβίκους. Τον Οκτώβριο 1917, ο Ρίκοφ από κοινού με τον Κάμενεφ και τον Ζηνόβιεφ μετατράπηκε σε λιποτάκτη. Τον Δεκέμβρη του 1917, δήλωσε ότι η σοβιετική εξουσία δεν ήταν σταθερή και πώς ο σοσιαλισμός δεν θα μπορούσε να κερδίσει στη Ρωσία. Το 1920, ο Ρίκοφ διαμόρφωσε μπλοκ με τους χειρότερους εχθρούς της Επανάστασης, τους Σαπρονοβίτες. (σ.τ.μ. οπορτουνιστική ομάδα με επικεφαλής των Σαπρόνοβ αποτελούμενη από τους Bubnov, Boguslavsky, Kamensky, Maximovsky, Osinsky, Rafail, Sapronov κ.α.) Αργότερα ο Ρίκοφ ήρθε σε αντίθεση με το λενινιστικό σχέδιο για την ηλεκτροδότηση της χώρας. Το 1928 ήταν ο ηγέτης της Δεξιάς Αντιπολίτευσης και στη συνέχεια εντάχθηκε σε περισσότερα μπλοκ, κέντρα και προδοτικές ομάδες.
Παρ’ όλες τις προσπάθειες να αποφύγει και να παρακάμψει την ευθύνη γι’ αυτό το τερατώδες έγκλημα, ο Μπουχάριν έχει πλήρως καταδικαστεί για την προσπάθεια διατάραξης της ειρήνης του Μπρεστ-Λίτοφσκ, να συλλάβει και να δολοφονήσει τους αρχηγούς του κόμματος και της κυβέρνησης, Λένιν, Στάλιν και Σβερντόλφ και να ανατρέψει τη σοβιετική εξουσία από κοινού με τον Τρότσκι, τους «Αριστερούς» και Δεξιούς εσέρους (σοσιαλεπαναστάτες). Ο Μπουχάριν, μαζί με τους υποστηρικτές του έκανε τα πάντα για να διαταράξει την ειρήνη του Μπρεστ-Λίτοφσκ, με πλήρη συνείδηση πώς εκείνες τις μέρες το ζήτημα του πολέμου και της ειρήνης ήταν ζήτημα ζωής ή θανάτου για τη Σοβιετική εξουσία και το Σοβιετικό λαό.
Με τις προκλητικές τους ομιλίες και συνθήματα, οι μπουχαρινικοί και οι τροτσκιστές προσπάθησαν να οδηγήσουν το Κόμμα στην παραπλάνηση από το λενινιστικό δρόμο. Ήταν μόνο για καμουφλάζ το ότι ονομάστηκαν «Αριστεροί» κομμουνιστές. Στην πραγματικότητα, όπως αποδεικνύεται αναντίρρητα από την προκαταρκτική έρευνα και τις μαρτυρίες στο δικαστήριο, ζητούσαν τη βίαιη ανατροπή της Σοβιετικής εξουσίας, να δολοφονήσουν τον Λένιν, τον Στάλιν και το Σβερντόλφ και να σχηματίσουν νέα κυβέρνηση οι μπουχαρινικοί, οι τροτσκιστές και οι σοσιαλεπαναστάτες. Όλα αυτά είχαν αποδειχθεί και διαπιστωθεί.
Ο Μπουχάριν παραδέχεται την εμπλοκή του μπλοκ των «Αριστερών Κομμουνιστών», με τους τροτσκιστές, τους «αριστερούς», τους δεξιούς σοσιαλεπαναστάτες το 1918 και το σχέδιο για σύλληψη του Λένιν, του Στάλιν και του Σβερντόλφ, αλλά κάνει τα πάντα για να αρνηθεί το σχέδιο δολοφονίας των ηγετών μας. Αλλά αυτό μαρτυρείται-ομολογείται από τους Karelin, Yakovleva, Ossinsky και Mantsev, άνθρωποι, για τους οποίους η αποδοχή ενός τέτοιου επαίσχυντου και τρομερού γεγονότος, όπως ένα τερατώδες έγκλημα κατά της Πατρίδας, δεν ήταν πλεονέκτημα. Αυτοί οι άνθρωποι συμμετείχαν στο εν λόγω σχέδιο.
Ο Μπουχάριν παραδέχεται το σχέδιο δολοφονίας
Όταν στριμώχτηκε ο Μπουχάριν παραδέχτηκε το σχέδιο για τις συλλήψεις. Δεν αρνήθηκε ακόμη και αναγκάστηκε να παραδεχτεί ότι η δολοφονία των ηγετών μας ήταν αποφασισμένη και σχεδιασμένη.
Ωστόσο, τα εγκλήματα του Μπουχάριν κατά της Πατρίδας και των σοβιετικών λαών, ωστόσο, δεν περιορίζεται σε αυτό το τρομερό έγκλημα. Η συμμετοχή σε ένα τέτοιο τερατώδες έγκλημα όπως η απόπειρα κατά της ζωής του Λένιν, από την Καπλάν, μια σοσιαλεπαναστάτρια-τρομοκράτη, στις 13 Αυγούστου 1918, έχει πλέον πλήρως αποκαλυφθεί. Ο Καρέλιν, πρώην ηγέτης των «Αριστερών» σοσιαλεπαναστατών κατέθεσε ότι «το ζήτημα της τρομοκρατικής ενέργειας εναντίον του Λένιν τέθηκε από τον Μπουχάριν κατά το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Ιουλίου του 1918» και ότι το ζήτημα αυτό «έπαιξε ρόλο στην επισπευσμένη τρομοκρατική ενέργεια κατά του Λένιν που διαπράχθηκε από την Κεντρική Επιτροπή των Δεξιών σοσιαλεπαναστατών».
Ο μάρτυρας, Οσσίνσκι, μίλησε επίσης γι' αυτό στο Δικαστήριο.
Η υποκρισία και η δολιότητα του Μπουχάριν ξεπέρασε και τα κατώτερα πλάσματα που γνώρισε ποτέ η ανθρώπινη ιστορία. Πόσες φορές ο Μπουχάριν ορκίστηκε στο όνομα του Λένιν για να παραπλανήσει και να προδώσει τον Λένιν και το Κόμμα; Πόσες φορές προσέφερε το φιλί του προδότη Ιούδα στον μεγάλο δάσκαλό του;
Η έρευνα του Δικαστηρίου τεκμηρίωσε με εξαντλητική πληρότητα, ότι το «Μπλοκ των Δεξιών και των Τροτσκιστών», ως πρακτόρων των υπηρεσιών πληροφοριών ορισμένων κρατών, εργάστηκε για να υπονομεύσει τη στρατιωτική δύναμη της ΕΣΣΔ, στόχευε στην ανατροπή της σοβιετικής εξουσίας και την αποκατάσταση του καπιταλισμού και του κράτους της αστικής τάξης, τον διαμελισμό της ΕΣΣΔ, τον διαχωρισμό της Ουκρανίας, της Λευκορωσίας, των κεντρικών Ασιατικών δημοκρατιών, της Γεωργίας, της Αρμενίας, του Αζερμπαϊτζάν , των παραθαλάσσιων επαρχιών.
Ο Τρότσκι ηγήθηκε αυτού του μπλοκ και εργάστηκε σύμφωνα με τα σχέδια των γενικών επιτελείων Ιαπωνίας, Γερμανίας και Πολωνίας. Ο συνταγματάρχης Oberhaus με τον οποίο ήταν συνδεδεμένος ο Chernov, δήλωσε, «αν θέλετε να καταλάβετε την εξουσία δεν θα πρέπει να είστε σχολαστικοί με τις μεθόδους της πάλης».
Αυτή η συμβουλή βρήκε γόνιμο έδαφος. Ολόκληρος ο οργανισμός των Δεξιών τέθηκε στην υπηρεσία της Γερμανικής Υπηρεσίας Πληροφοριών. Όπως παραδέχθηκε ο Ρίκοφ, το «Μπλοκ των Δεξιών και των Τροτσκιστών» ήταν ένας οργανισμός συγκεκριμένων μυστικών υπηρεσιών συγκεκριμένων ξένων κρατών. Ο Sharangovich κατέθεσε ότι η εθνικοφασισιτική οργάνωση της Λευκορωσίας θα αποτελούσε την «Πέμπτη φάλαγγα» του πολωνικού γενικού επιτελείου σε περίπτωση επίθεσης εναντίον της ΕΣΣΔ.
Ο Ρίκοφ παραδέχτηκε ότι γνώριζε για τις διαπραγματεύσεις που διεξήγαγε ο Καρακάν με τους γερμανούς φασίστες το 1933. Επίσης, ο ίδιος παραδέχτηκε ότι το «Μπλοκ των Δεξιών και των Τροτσκιστών» προετοίμαζε ένα σχέδιο επίθεσης στην ΕΣΣΔ από τον γερμανικό φασισμό.
Με τη λήψη δανείου 250.000 μάρκων από την General Seeckt, οι προδότες πίσω στα 1920-1921, κατέληξαν σε συμφωνία με το Γερμανικό Γενικό Επιτελείο, με την κάλυψη του οποίου παρείχαν μυστικές πληροφορίες με αντάλλαγμα αυτά τα χρήματα.
Ο γερμανικός φασισμός, όμως, δεν χρειάζεται μόνο πληροφορίες για κατασκοπεία. Ο Χίτλερ έχει ανάγκη αποικίες και, αντί να διεξάγει πόλεμο με την Αμερική ή τη Βρετανία, ο ίδιος είναι έτοιμος να ικανοποιήσει τον εαυτό του με το έδαφος της ΕΣΣΔ. Όπως παραδέχτηκε ο Μπουχάριν, υπάλληλοι των Γερμανικών Μυστικών Υπηρεσιών που κατέχουν τα κλειδιά για τις πύλες των συνόρων μας, θέλουν να τα δώσουν στο Γερμανικό Φασισμό. Όλα τα χαρτιά των προδοτών είναι στο τραπέζι αλλά πρόκειται για σημαδεμένα χαρτιά.
Στο ξεκίνημα αυτής της ανάκρισης, ο Ρίκοφ κατέθεσε ότι οι εθνικοφασιστικές οργανώσεις των Λευκορώσων, οδήγησαν στην εξαγορά των Goloded, Chervyakov και Sharangovich και σχηματίζοντας τμήμα του μπλοκ, συντονίζοντας σημαντικές συναντήσεις με την πολωνική υπηρεσία πληροφοριών. Το γεγονός αυτό δείχνει με σαφή επάρκεια τη φύση των συνδέσεων. Είναι σαφές ότι οι πραγματικοί κυρίαρχοι του μπλοκ βρίσκονταν στις υπηρεσίες των ξένων κρατών.
Θα αναφέρω επίσης την μαρτυρία του κατηγορούμενου Ιβάνοφ, ο οποίος δήλωσε «ορισμένες φορές δεν ξέραμε ότι ενεργούσαμε για τις ξένες υπηρεσίες πληροφοριών». Σύμφωνα με τον Ιβάνοφ, ο Μπουχάριν τον συμβούλευσε να έρθει σε επαφή με την Βρετανική υπηρεσία πληροφοριών. Οι στενές συνδέσεις του μπλοκ με τις ξένες μυστικές υπηρεσίες ομολογήθηκαν από τον Ρακόφσκυ, ο οποίος ταυτόχρονα εξυπηρετούσε τις αγγλικές και ιαπωνικές υπηρεσίες πληροφοριών και ως εκ τούτου βρέθηκε σε δύσκολη θέση. Ο Ρακόφσκυ κατέθεσε «Εμείς δεν ξέραμε πώς να συμπεριφερθούμε ώστε να μην προσβάλλουμε τη μια ή την άλλη πλευρά».
«Να Ανοίξουν τις Πύλες στον Εχθρό»
Το μπλοκ ετοιμαζόταν να ανοίξει τις πύλες στον εχθρό, όπως επιβεβαίωσε ο Ρίκοφ και αναγκάστηκε να παραδεχτεί ο Μπουχάριν. Το σχέδιό τους περιελάμβανε προετοιμασία μιας ένοπλης επίθεσης ενάντια στην ΕΣΣΔ. Ωστόσο, ο Μπουχάριν, προσπάθησε πολύ να ξεπεράσει τον εαυτό του στην ερμηνεία ορισμένων λέξεων και φράσεων. Είναι γεγονός ότι από κοινού με τους Ρίκοφ και Τόμσκι, προετοίμαζαν επίθεση από τους επιτιθέμενους στην ΕΣΣΔ με την υποστήριξη κρατών εχθρικών απέναντι στην ΕΣΣΔ και διαπραγματεύονταν την καταστροφή του Σοβιετικού κράτους, προκειμένου να αναλάβουν την εξουσία με μαύρη προδοσία και ήθελαν να μετατρέψουν την εξουσία αυτή σε εξουσία για τους φασίστες, τα πραγματικά αφεντικά τους. Οι συνωμότες έθεσαν ως στόχο το άνοιγμα των συνόρων και την εξασφάλιση της ήττας της ΕΣΣΔ. Όλες οι ενέργειες κατασκοπείας του «Μπλοκ των Δεξιών και των Τροτσκιστών» και οι διασυνδέσεις με άτομα που συμμετέχουν στο μπλοκ αλλά και με το σύνολο των ξένων μυστικών υπηρεσιών ήταν δουλειά του Μπουχάριν και του Ρίκοφ. Αυτό αποδείχθηκε αναντίρρητα. Όλες οι κατασκοπευτικές εκθέσεις παραδόθηκαν στις ξένες μυστικές υπηρεσίες μέσω καναλιών και επαφών που βρίσκονταν στα χέρια των Μπουχάριν, Ρίκοφ και Γιάκοντα. Τέτοια ήταν η επαφή του Ρίκοφ μέσω του Νταν, μέσω του περιοδικού Socialistichesky Viestnik, μέσω των μενσεβίκων και των σοσιαλεπαναστατών και όλων των λευκοφρουρήτικων αποβρασμάτων, τα οποία, μαζί με τους Μπουχάριν, Ρίκοφ και Γιάκοντα και άλλων, ονειρεύονταν, όχι μόνο κάποιου είδους νέα κυβέρνηση, αλλά μια πραγματική επιστροφή στον καπιταλισμό, μια πραγματική κυριαρχία των φεουδαρχών και των καπιταλιστών.
Οι Κρεστίνσκι, Ρακόφσκι, Ιβάνοφ, Γκρίνκο, Γιάκοντα, Σαρανγκόβιτς και άλλοι πρωτεργάτες του μπλοκ, σε τακτική βάση παρείχαν μυστικές πληροφορίες σε ξένες μυστικές υπηρεσίες καθώς και στα γενικά επιτελεία ορισμένων ξένων χωρών σχετικά με την ΕΣΣΔ και τα πιο σημαντικά κρατικά μυστικά. Οι ίδιοι οι κατηγορούμενοι το είχαν παραδεχτεί αυτό. Από το κατασκοπευτικό τους έργο, έχουν αποδειχτεί στοιχεία που προσκόμισαν στα αφεντικά αυτών των προδοτών και κατασκόπων. Οι Μπουχάριν και Ρίκοφ, προέβλεπαν το άνοιγμα των συνόρων στην περίπτωση επίθεσης των φασιστών επιδρομέων στο σοβιετικό μας έδαφος. Ο Μπουχάριν ήξερε καλά, κάτι που κατέθεσε στην ανάκριση, ότι ο τεράστιος πατριωτισμός των σοβιετικών ανθρώπων δεν θα επιτρέψει σε κανέναν να διαπράξει προδοσία στο σπίτι του, ότι οι προδότες θα έπρεπε να την πληρώσουν με το κεφάλι τους. Δεν έλαβαν υπόψη τους τον πατριωτισμό αυτό. Δεν έλαβαν υπόψη τους πόσο βαθιά αγαπά ο λαός την Πατρίδα του. Ήθελαν να δώσουν την εντύπωση ότι το άνοιγμα των συνόρων ήταν διαβολικό σχέδιο κάποιου άλλου και ότι οι ίδιοι δεν είχαν σχέση με αυτό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου