«Οι εχθροί του λαού έχουν θέσει σαν κύριο καθήκον τους την ανατροπή του Σοβιετικού καθεστώτος, την παλινόρθωση του καπιταλισμού και της εξουσίας της μπουρζουαζίας στην ΕΣΣΔ, η οποία σε αυτή την περίπτωση θα μεταβάλλονταν σε συμπληρωματική βάση πρώτων υλών της Δύσης. Και ο Σοβιετικός λαός, οι Σοβιετικοί πολίτες σε άθλιους δούλους του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού. Σπουδαία θέση στα σχέδια των εχθρών του λαού κατείχαν: η υπονόμευση της οικονομικής και στρατιωτικής παντοδυναμίας της ΕΣΣΔ, η βοήθεια στους ξένους επεμβασίες στην υπόθεση της επίθεσης εναντίον της ΕΣΣΔ, στην προετοιμασία της στρατιωτικής ήττας της ΕΣΣΔ. Αυτοί οι σιχαμεροί και άθλιοι προδότες, αφού θα καταλάμβαναν την εξουσία και θα εγκαθιστούσαν βοναπαρτικό καθεστώς στη χώρα, στηριζόμενοι στα εξοπλισμένα απ’ αυτούς αντεπαναστατικά καθάρματα, στους ποινικούς εγκληματίες και στα ξεπεσμένα από την τάξη στοιχεία, σκόπευαν πρώτα απ’ όλα να καταργήσουν την σοσιαλιστική ιδιοκτησία, αφού θα πωλούσαν στα καπιταλιστικά στοιχεία της ατομικής ιδιοκτησίας τις σπουδαίες από οικονομική βάση οικονομικές μας επιχειρήσεις. Με την πρόφαση της δήθεν μη αποδοτικότητας να καταργήσουν τα σοβχόζ και τα κολχόζ. Να μεταδώσουν τα τρακτέρια και τα άλλες σύνθετες μηχανές της αγροτικής οικονομίας στους ιδιοκτήτες αγρότες, που τους ονόμαζαν φάρμερ, για την αναβίωση του καθεστώτος των κουλάκων στο χωριό. Να υποδουλώσουν τη χώρα με το να παίρνουν από τους καπιταλιστές του εξωτερικού δάνεια. Να εκχωρήσουν στα ιμπεριαλιστικά κράτη σπουδαίες βιομηχανικές επιχειρήσεις μας. Να παραδώσουν στην Ιαπωνία τα πετρέλαια της νήσου Σαχαλίνης, την Ουκρανία στους Γερμανούς. Οι εχθροί του λαού κατέτειναν με όλες τις δυνάμεις τους να υπονομεύσουν τη μαχητική ικανότητα των Ένοπλων Δυνάμεων της ΕΣΣΔ.
»Η επανάσταση τότε μόνο τότε αξίζει κάτι, όταν τα καταφέρει και μπορεί να υπερασπίζεται, μας προειδοποιούσε επανειλημμένα ο Λένιν. Τα απόρθητα κάστρα παίρνονται πιο εύκολα από τα μέσα»
Αυτοί οι εχθροί ήταν τότε οι εξωμότες της Επανάστασης του μεγάλου Οχτώβρη του 1917 τροτσκιστές και ζηνοβιεφομπουχαρινικοί πεμπτοφαλαγγίτες στα 1936-1938, οι οποίοι δίκαια καταδικάστηκαν στην εσχάτη των ποινών σαν προδότες της πατρίδας, της μεγάλης και κραταιάς ΕΣΣΔ, αφού οι ίδιοι ομολόγησαν την ενοχή τους μπροστά στο Σοβιετικό Δικαστήριο, όπου τηρήθηκαν άψογα όλοι οι Σοβιετικοί και διεθνείς νομικοί κανόνες με την παρουσία πολλών διακεκριμένων νομικών του καπιταλιστικού κόσμου, ότι σκόπευαν να ανατρέψουν την Σοβιετική Κυβέρνηση μάλιστα την περίοδο, που οι σιδηρόφρακτες στρατιές του Χίτλερ ετοιμαζότανε να επιταθούν εναντίον της ΕΣΣΔ.
Η βαρυσήμαντη αυτή ομιλία του Στάλιν έγινε ακριβώς 25 περίπου ημέρες πριν την εξαπόλυση του τρομερού πολέμου της φασιστικής Γερμανίας κατά της ΕΣΣΔ στις 22 Ιουνίου του 1941.
Κατόπι μετά την δολοφονία του Στάλιν το 1953 οι «σιχαμεροί και άθλιοι προδότες», ομοϊδεάτες των προαναφερόμενων εχθρών του Σοβιετικού λαού Χρουστσόφ Μπρέζνιεφ, Γκορμπατσόφ, Γέλτσιν, μαζί με όλο το ρεβιζιονιστικό αντεπαναστατικό σκυλολόι τους, με την άμεση βοήθεια και στήριξη των Αμερικάνων ιμπεριαλιστών τίναξαν στον αέρα τη Σοβιετική Ένωση και τις Λαϊκές Δημοκρατίες στην Ευρώπη στα 1989-1991. Και δυστυχώς συνέβησαν όλα εκείνα τα δεινά, οι συμφορές και πάνω απ’ όλα η καπιταλιστική υποδούλωση των λαών της ΕΣΣΔ , τα οποία μπόρεσε να αποσοβήσει ο ηρωικός Σοβιετικός λαός λεβέντικα και παλικαρίσια, συσπειρωμένος γερά γύρω από το Μπολσεβίκικο Κόμμα με τον καταξιωμένο μεγαλοφυή αρχηγό του επαναστάτη – λενινιστή Ι.Β. Στάλιν, τιμωρώντας τους εσωτερικούς εχθρούς του και συντρίβοντας ολοσχερώς τις χιτλεροφασιστικές ορδές. Η οπορτουνιστική αντεπαναστατική χρουστσοφική ηγεσία του «Κ» ΚΕ Φλωράκη – Παπαρήγα στήριξαν μέχρι το τέλος τους νέους προδότες και καταστροφείς της ΕΣΣΔ (Δ.Π.).
Ι.Β. Στάλιν. Από την ομιλία του στην ευρεία Συνεδρίαση του Πολιτικού Γραφείου της ΚΕ του ΠΚΚ (Μπ.), τέλος Μάη του 1941.
(Ι.Β. Στάλιν. Άπαντα, τομ. 15 (δεν εκδόθηκε ακόμα στη χώρας μας), σελ. 33-34 (στα ρώσικα)).
Εφημερίδα Ανασύνταξη, Αρ. Φύλ. 100 15-31 Δεκέμβρη 2000
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου