Δημήτρη Βάγια: Από τον θρίαμβο, στην προδοσία, στην οικουμενική τραγωδία και μετά - τι;

(απόσπασμα σελ. 571-576)
Ο άλλος τομέας υπαναχώρησης και διαστρέβλωσης των γεγονότων από τους δυτικούς ήταν οι επίμονες προσπάθειες να μειώσουν τον αποφασιστικό ρόλο της ΕΣΣΔ στη συντριβή της χιτλερικής Γερμανίας όσο γίνεται περισσότερο με ταυτόχρονη προβολή μιας πλασματικά μεγαλοποιημένης δικής τους συμβολής στο έργο της συντριβής του κοινού εχθρού, αποσιωπώντας και αποκρύπτοντας τα ιστορικά γεγονότα. Στον ίδιο στόχο στοχεύουν και οι διαστρεβλώσεις αναφορικά με το μέγεθος της αμερικάνικης βοήθειας με βάση το νόμο λέντ-λιζ (μίσθωσης και δανεισμού).
Ποιες είναι λοιπόν αυτές οι αποστομωτικές αποδείξεις του κυρίαρχου ρόλου της ΕΣΣΔ στη συντριβή του χιτλερισμού και των συμμάχων του;
1) Η Σοβιετική Ένωση για μεγάλο χρονικό διάστημα πολεμούσε μόνη ενάντια στον εχθρό, που κατείχε σημαντική υπεροχή σε δυνάμεις και στρατηγικές ευκαιρίες, λόγω των πλεονεκτημάτων, που του παρείχε η αιφνίδια επίθεση, η υπεροχή σε δύναμη, ο προσχεδιασμένος συντονισμός με συγκεκριμένους στόχους. Ακριβώς σ’ αυτή την κρίσιμη περίοδο για την έκβαση του πολέμου γενικά και την τύχη της ίδια της ΕΣΣΔ ειδικά στο σοβιετογερμανικό μέτωπο και όχι πουθενά αλλού οι χιτλεροφασίστες υπέστησαν τις πρώτες μεγάλες ήττες από τις οποίες δεν μπόρεσαν να συνέλθουν μέχρι την τελική τους καταστροφή. Εδώ ο Κόκκινος Στρατός, με την καθοδήγηση του Κομμουνιστικού Κόμματος, αφού αρχικά ματαίωσε το χιτλερικό σχέδιο του «κεραυνοβόλου πολέμου», παίρνοντας τη στρατηγική πρωτοβουλία πέτυχε τη ριζική καμπή στον πόλεμο και συνέτριψε τελικά τον εχθρό. Μόνος συνέτριψε και εξουδετέρωσε τους συμμάχους του Χίτλερ, αφαιρώντας τη βοήθεια του προς αυτόν: τα ιταλικά, ρουμανικά, ουγγρικά και φινλανδικά στρατεύματα.
2) Σ’ όλη τη διάρκεια του πολέμου –τρία χρόνια– (από τις 22/6/41 ως τις 6/6/44), που άνοιξε το 2^ο μέτωπο στη Γαλλία, η συντριπτική πλειοψηφία της Βέρμαχτ βρισκόταν στο σοβιετογερμανικό μέτωπο. Η αναλογία σε σύγκριση με τις δυνάμεις που συμμετείχαν σε όλα τα μέτωπα της Βέρμαχτ, ήταν 15-20 φορές μεγαλύτερη ως το άνοιγμα του 2^ου μετώπου και 1,8 με 2,8 φορές μετά το άνοιγμα του 2^ου μετώπου.
3) Από πλευράς έντασης έκτασης και σκληρότητας το σοβιετογερμανικό μέτωπο ξεπερνούσε κατά πολύ το σύνολο όλων των άλλων μετώπων του 2^ου Παγκοσμίου Πολέμου. Σ’ αυτό ο εχθρός είχε το 73% των συνολικών απωλειών του. Στις μάχες με τον Κόκκινο Στρατό οι φασίστες έχασαν 4 φορές περισσότερους άνδρες σε νεκρούς απ’ ότι στις μάχες με τους αγγλοαμερικάνους. Και αν γίνει λόγος για νεκρούς και τραυματίες ο δείκτης αυτός ανεβαίνει στις 6 φορές. Συνολικά η Γερμανία έχασε στο 2^ο Παγκόσμιο Πόλεμο 13 εκατομμύρια 600 χιλιάδες άνδρες. Από αυτά τα 10 εκατομμύρια χάθηκαν στον πόλεμο κατά της ΕΣΣΔ. Δηλαδή το 73% του συνόλου των απωλειών. Στο σοβιετικό μέτωπο, επίσης, είναι ασύγκριτη η διαφορά απωλειών των φασιστών σε τεχνικά υλικά μέσα: γύρω στα 75% των αρμάτων και πυροβόλων εφόδου (107χιλ.), πάνω από το 75% των αεροπλάνων (48χιλ.). Ο Κόκκινος Στρατός εξόντωσε, αιχμαλώτισε και σύντριψε 506 γερμανικές μεραρχίες και 100 μεραρχίες των χωρών δορυφόρων της Γερμανίας. Η Αγγλία και οι ΗΠΑ σύντριψαν στη Δ. Ευρώπη, τη Β. Αφρική και την Ιταλία όχι περισσότερες από 176 μεραρχίες.
Τον αποφασιστικό ρόλο της ΕΣΣΔ στην επίτευξη της νίκης, αναγνώρισαν στη διάρκεια του πολέμου και το Λονδίνο και η Ουάσινγκτον. Ο Τσόρτσιλ στις 27 Σεπτέμβρη 1944 σε μήνυμά του προς τον Στάλιν έγραφε: «Ο Ρωσικός Στρατός ξεχαρβάλωσε τη γερμανική πολεμική μηχανή και κρατά στο μέτωπό του ασύγκριτα μεγαλύτερο μέρος των δυνάμεων του εχθρού». Παραδέχτηκε επίσης, ότι «η αντίσταση των ρώσων τσάκισε τη ραχοκοκαλιά των γερμανικών στρατιών». Το ίδιο χαρακτηριστική είναι η μαρτυρία του αρχηγού του Γεν. Επιτελείου του αμερικάνικου στρατού στα χρόνια του πολέμου Τζ. Μάρσαλ, που σε έκθεσή του τον Ιούνιο του ’45 προς το υπουργείο στρατιωτικών των ΗΠΑ έγραφε ότι ο ηρωικός αγώνας της Σοβιετικής Ένωσης ενάντια στη χιτλερική Γερμανία και ιδιαίτερα η νίκη στο Στάλινγκραντ έσωσε τον αμερικάνικο λαό από την εισβολή των χιτλερικών ορδών στο έδαφος ακόμα και των ίδιων των Ενωμένων Πολιτειών. Και τέτοιες μαρτυρίες θα μπορούσαν να αναφερθούν πολλές.
Όμως όλες αυτές οι επίκαιρες και υπεύθυνες δηλώσεις ηγετικών αξιωματούχων των ΗΠΑ και της Αγγλίας, που αντικατοπτρίζουν αντικειμενικά τα πολεμικά γεγονότα, μετά τον πόλεμο όχι μόνο αποσιωπήθηκαν αλλά παραποιήθηκαν αναιδέστατα και αδιάντροπα, ιδιαίτερα στις ΗΠΑ και Αγγλία. Όπως λ.χ. γράφουν οι πλαστογράφοι στο βιβλίο «Τα μεγάλα γεγονότα του 20^ου αιώνα»: «Μολονότι οι ΗΠΑ μπήκαν στο πόλεμο αργά, οι περισσότεροι ιστορικοί θεωρούν, ότι η συμβολή τους ήταν αποφασιστική. Χωρίς στρατιώτες των ΗΠΑ και την τεράστια παραγωγή βομβών, πολεμικών πλοίων και αεροπλάνων οι σύμμαχοι σίγουρα θα είχαν νικηθεί». Ναι έτσι, αυθαίρετα, ξεκάρφωτα, ωμά! Το ίδιο γελοίο ψέμα επαναλαμβάνει ο Γ. Σμιθ στο βιβλίο του «Η αμερικάνικη διπλωματία», όπου γράφει: «Οι ΗΠΑ όχι μόνον βρίσκονταν επικεφαλής του αγώνα των συμμάχων αλλά και έδιωξαν τον Χίτλερ από τη Δύση, τσάκισαν την Ιαπωνία στον Ειρηνικό...». Και εδώ χωρίς κανένα επιχείρημα, αερολόγα, το ίδιο ισχυρίζεται και ο Ε. Τσίμκε γράφοντας, ότι δήθεν η Γερμανία σε Ανατολή και Δύση είχε παρατάξει τον ίδιο αριθμό στρατευμάτων. Επειδή όμως οι ΗΠΑ πολεμούσαν σε πολλά μέτωπα, ενώ η ΕΣΣΔ μόνο σε ένα, ο Τσίμκε βγάζει το συμπέρασμα ότι «η σοβιετική συμβολή στη νίκη στην Ευρώπη ήταν σημαντική αλλά όχι κύρια».[…]
Με τέτοιες λεκτικές ταχυδακτυλουργίες οι πλαστογράφοι επαγγελματίες βγάζουν το μαύρο άσπρο, τους πραγματικούς δημιουργούς της μεγάλης νίκης – ουραγούς της…
Το άλλο σκέλος του κατασκευασμένου εκ των υστέρων μύθου, ότι ο ρόλος της ΕΣΣΔ στη συντριβή του φασιστικού άξονα δεν ήταν ο κύριος και αποφασιστικός το αποτελεί η διογκωμένη βοήθεια των ΗΠΑ προς την ΕΣΣΔ στην περίοδο του πολέμου με βάση το νόμο λεντ-λιζ. Το συνολικό ποσό αυτών των αποστολών βοήθειας έφθασε τα 30δισ, ενώ η Σοβιετική Ένωση πήρε γύρω στα 10δισ. δολάρια.
Και ‘δω η αμερικάνικη προπαγάνδα έδειξε υπερβάλλοντα ζήλο να πείσει ότι τάχα ο λεντ-λιζ ήταν ο κύριος παράγοντας, που εξασφάλισε στην ΕΣΣΔ τη νίκη.
Όπως και στα άλλα θέματα στη περίοδο του πολέμου οι εκτιμήσεις για το ρόλο του λεντ-λιζ ήταν νηφάλιες. Υπογραμμιζόταν, ότι ο Κόκκινος Στρατός στηρίζεται σε όπλα σοβιετικής παραγωγής: «Η Σοβιετική Ένωση χρησιμοποιεί όπλα που παράγονται στα δικά της εργαστάσια» δήλωσε ο ίδιος ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ρούζβελτ το Μάη του 1944. Ό,τι αφορά το λεντ-λιζ, πάλι ο πρόεδρος επισήμανε: «…ποτέ δε θεωρούσαμε, ότι οι αποστολές με βάση το λεντ-λιζ προς τη Σοβιετική Ένωση αποτελούσαν τον κύριο συντελεστή της ήττας της Γερμανίας. Αυτό το πέτυχαν οι μαχητές του Κόκκινου Στρατού που έδωσαν το αίμα τους και τη ζωή τους στον αγώνα εναντίον του κοινού εχθρού».
Με την ίδια σαφήνεια μίλησε το Μάη του 1945 για το ίδιο θέμα και ο Χ. Χόπκινς: «…ποτέ δε θεωρούσαμε -τόνισε ο Χ. Χόπκινς- ότι η βοήθειά μας με το λεντ-λιζ ήταν ο κύριος συντελεστής της σοβιετικής νίκης κατά του Χίτλερ στο ανατολικό μέτωπο. Η νίκη αυτή επιτεύχθηκε με τον ηρωισμό και το αίμα του ρωσικού στρατού». Οι μαρτυρίες αυτές είναι απόλυτα αυθεντικές και έγκυρες.
Αυτά βέβαια αγνοήθηκαν, παρασιωπήθηκαν και θάφτηκαν κάτω από τις ασύστολες ψευδολογίες, ότι οι ΗΠΑ αποτέλεσαν «το οπλοστάσιο της νίκης» επειδή διέθεταν το μεγαλύτερο στρατιωτικό-βιομηχανικό δυναμικό και το χρησιμοποίησε για τη συντριβή του επιδρομέα. Ισχυρίζονται ότι οι ΗΠΑ έδωσαν τέτοια υλικοτεχνική βοήθεια «που συντέλεσε βασικά στη σωτηρία της Ρωσίας». Άλλοι συγγραφείς τέτοιων βιβλίων ονομάζουν τις ΗΠΑ «εργοστάσιο όπλων για τους εχθρούς της Γερμανίας» στο οποίο στηρίχτηκαν οι λαοί του αντιχιτλερικού συνασπισμού και μπόρεσαν να αντέξουν (Π. Μπερνστάιν, Ρ. Γκριν, Τ. Χάντις).
Φυσικά οι αποστολές του λεντ-λιζ στην ΕΣΣΔ σε πολεμικά μέσα και τρόφιμα έπαιξαν κάποιο ασήμαντο ρόλο, δεδομένου δε, ότι η κάπως κανονική τους παροχή άρχισε να φτάνει, όταν ο σοβιετικός λαός είχε πια κατορθώσει με τις δικές του δυνάμεις να δώσει ριζική στροφή στον πόλεμο και να φέρει τη φασιστική Γερμανία στο χείλος της καταστροφής.
Για να γίνει σαφές το μέγεθος της βοήθειας αυτής παραθέτουμε τα επίσημα στοιχεία, συγκρινόμενα με την αντίστοιχη σοβιετική παραγωγή του κάθε είδους υλικής βοήθειας. Έτσι σ’ όλο το διάστημα του πολέμου οι ΗΠΑ έστειλαν στην ΕΣΣΔ 14.450 αεροπλάνα και γύρω στις 7χιλ. άρματα μάχης όταν η σοβιετική βιομηχανία τα τελευταία 3 χρόνια του πολέμου παρήγαγε κάθε χρόνο 30χιλ. άρματα μάχης και 40χιλ. αεροπλάνα.
Ότι αφορά τον ελαφρύ οπλισμό η βοήθεια ήταν: 1,7% σε αυτόματα, 0,8% σε πιστόλια, 0,6% σε οβίδες και το 0,1% σε νάρκες έναντι των αντίστοιχων ποσοτήτων, που παρήγαγε η σοβιετική βιομηχανία. Ελάχιστο ήταν το ποσοστό των αμερικάνικων τροφίμων που στάλθηκαν με το λεντ-λιζ σε σύγκριση πάντα με την αντίστοιχη παραγωγή στην ΕΣΣΔ. Το σύνολο της βοήθειας ήταν 70 εκατ. Πούτια δημητριακών (1πούτι=16,6 κιλά), ενώ στην ΕΣΣΔ παράχθηκαν στο ίδιο διάστημα 4δισ 312εκατ. πούτια. Αν λοιπόν υπολογιστεί στο σύνολό της όλη η βιομηχανική βοήθεια των συμμάχων (μαζί και της Αγγλίας) προς την ΕΣΣΔ αυτή ισούται μόλις με το 4% της σοβιετικής βιομηχανικής παραγωγής. Όταν λοιπόν ισχυρίζονται, πως με το λεντ-λιζ εξασφάλισε στην ΕΣΣΔ τη νίκη, πρόκειται για συνειδητή εσκεμμένη διαστρέβλωση της ιστορικής πραγματικότητας με υστερόβουλες σκοτεινές επιδιώξεις.
Η αμερικανική αστική τάξη εκμεταλλεύτηκε πλατιά τις αποστολές του λεντ-λιζ στη Σοβιετική Ένωση για τους ιδιοτελείς σκοπούς της. Ο ίδιος ο πρόεδρος Ρούζβελτ είχε πει το 1944, ότι «το λεντ-λιζ δουλεύει για την Αμερική στο ρωσικό μέτωπο», ενώ ο διάδοχός του, Τρούμαν το 1946 παραδέχτηκε, ότι το λεντ-λιζ συμφέρει τις ΗΠΑ, γιατί έτσι θα σωθούν εκατομμύρια ζωές αμερικανών. Ο τότε σοβιετικός πρεσβευτής της ΕΣΣΔ στις ΗΠΑ και μετέπειτα υπουργός εξωτερικών της ΕΣΣΔ Α. Α. Γκρομίκο, αναφερόμενος σε συζητήσεις, που είχε με αμερικανικούς παράγοντες τότε γράφει: «Οι παράγοντες αυτοί έλεγαν ειλικρινά, ότι διαμορφώθηκε κάποιος “καταμερισμός δουλειάς”, η Σ. Ένωση δέχτηκε το πλήγμα όλης της δύναμης της χιτλερικής Γερμανίας, πίσω από την οποία βρίσκονται οι παραγωγικοί πόροι όλης της Ευρώπης, και οι ΗΠΑ οφείλουν σαν δική τους συμβολή να εφοδιάζουν την ΕΣΣΔ με τα άλλα μέλη του συνασπισμού με πολεμικό και άλλο υλικό με βάση το λεντ-λιζ».
Μόλις τελείωσε ο πόλεμος, το Μάη του 1945 στην Ευρώπη οι ΗΠΑ, χωρίς καμία προειδοποίηση, σταμάτησαν τις αποστολές στην ΕΣΣΔ με βάση το λεντ-λιζ με σαφή μεροληπτικό χαρακτήρα και απαίτησαν, τελείως αβάσιμα να τους επιστρέψει το σοβιετικό κράτος 1,3δισ. Δολάρια (το 1/5 σχεδόν της αξίας των αποστολών), ενώ απ’ την Αγγλία, που πήρε τουλάχιστον 2 φορές περισσότερα, ζήτησαν 472 εκατ. ή το 2% της αξίας του συνόλου όλων των αποστολών. Και αυτή η απαίτηση έγινε μολονότι η ΕΣΣΔ σήκωσε στους ώμους της το μεγαλύτερο βάρος του πολέμου με τις μεγαλύτερες απώλειες σε έμψυχο και άψυχο υλικό.
Οι υλικές απώλειες της ΕΣΣΔ, για τις οποίες έγινε λόγος και πριν – ολοκληρωτική ή εν μέρει καταστροφή ήταν: 1.710 πόλεων, πάνω από 70χιλ. χωριών και κωμοπόλεων, 6εκατ. και πλέον κτηρίων με 25εκατομμύρια άστεγους, 32χιλ. βιομηχανικών επιχειρήσεων, 98χιλ. κολχόζ, 1.876 σοβχόζ. Οι δαπάνες για τον πόλεμο μαζί με την απώλεια εσόδων έφτασαν τα 1.890δισ. ρούβλια. Η χώρα έχασε γύρω στο 30% του εθνικού της πλούτου. Παρ’ όλα αυτά οι ψυχροί υπολογισμοί των εμπόρων του αίματος δεν συμπεριλάμβαναν αυτήν την κραυγαλέα τραγωδία ενός ήρωα λαού, γεγονός που οι ίδιοι αναγνώρισαν, όταν είχαν την ανάγκη των αιματηρών υπηρεσιών του στον κοινό αντιφασιστικό αγώνα.