Ο νεαρός χρουτσωφικός σοσιαλδημοκράτης Α. Τσίπρας απ' τις κατά κόρον διαρκώς επαναλαμβανόμενες διακηρύξεις περί «υπεύθυνης αντιπολίτευσης» πέρασε «ξαφνικά» και στις «ερωτοτροπίες» με την φιλοπόλεμη κυβέρνηση του Ισραήλ, δολοφόνο του Παλαιστινιακού λαού αλλά και χωροφύλακα των ΗΠΑ στην ευρύτερη περιοχή που πάντα ως τώρα ενεργεί ως μακρύ χέρι του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού κατά των λαών των Αραβικών χωρών.
Έτσι κατά την επίσκεψη του προέδρου του Ισραήλ Σ. Πέρες στην Αθήνα (σε ανταπόδοση της επίσκεψης Παπούλια πέρυσι στο Ισραήλ) ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ συναντήθηκε με τον Πέρες, μια συνάντηση κάθε άλλο παρά «εθιμοτυπική» ήταν, η οποία προφανώς σηματοδοτεί την αλλαγή στάσης αυτού του ρεφορμιστικού κόμματος απέναντι στις επιθετικές και πολεμοχαρείς ενέργειες της κυβέρνησης του Ισραήλ και την έναρξη μια νέας στάσης στη σχεδιαζόμενη εξωτερική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ.
Σε αυτή την αλλαγή στάσης υπήρξαν κάποιες αντιρρήσεις-αντιστάσεις στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ με προεξέχουσα την ανοιχτή προς τα έξω τοποθέτηση του βουλευτή Θεσσαλονίκης Τ. Κουράκη που έδωσε στη δημοσιότητα κείμενο με τίτλο «Η συνάντηση με τον Πέρες: Μια "υπεύθυνη" διπλωματία που αύριο θα είναι η επίσημη εξωτερική μας πολιτική» («ΑΥΓΗ» 14/8/2012, σελ. 13) που αναδημοσιεύεται ολόκληρο παρακάτω χωρίς σχολιασμό:
«Καθώς καθυστερεί, εξαιτίας των διακοπών η σύγκλιση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, όπου θα μπορούσα να θέσω το θέμα της συνάντησης του Προέδρου του Κόμματος με τον Πρόεδρο του Ισραήλ, και επειδή μια βδομάδα μετά δεν έχει υπάρξει ανακοίνωση για τα ζητήματα που τέθηκαν από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ, αποφάσισα να κοινοποιήσω τις σκέψεις μου καθώς η συνέχιση της σιωπής μου θα μπορούσε να ερμηνευτεί ως συναίνεση στην καθόλου «εθιμοτυπική συνάντηση» του προέδρου μας με τον Σιμόν Πέρες, (αφού μάλιστα συνοδεύτηκε και με το Μετάλλιο της Βουλής των Ελλήνων κατά την τριήμερη επίσημη επίσκεψή του στη χώρα μας).
Σύντροφοι η επίσκεψη του Πέρες δεν ήταν καθόλου εθιμοτυπική. Ήταν σε απάντηση της επίσκεψης του Παπούλια που είχε συναντηθεί πέρυσι στο Ισραήλ με τον Πέρες, τον Νεντανιάχου και τον Λίμπερμαν.
-Ήταν για επιβεβαίωση και συνέχιση της αμυντικής- στρατιωτικής συνεργασίας Ελλάδας και Ισραήλ (απέναντι σε ποιους λαούς άραγε;).
-Ήταν για την άφεση αμαρτιών της δολοφονικής επίθεσης του Ισραήλ στον «Στόλο της Ελευθερίας» με τους εννιά νεκρούς και την πειρατεία και στα ελληνικά πλοία στα διεθνή ύδατα το 2010 και το 2011.
-Ήταν μέσα στο πλαίσιο της συνεργασίας για τον ορυκτό πλούτο, τον τουρισμό, τη γεωργία που άρχισε επί κυβέρνησης Παπανδρέου και συνεχίζεται και σήμερα με την τρικομματική κύβέρνηση.
Όχι λοιπόν, δεν με αφορά αυτού του είδους η «υπεύθυνη» διπλωματία που αύριο θα είναι η επίσημη εξωτερική μας πολιτική.
Δεν με αφορά η εξόρυξη κοιτασμάτων ανοιχτά της Γάζας όταν με τα κιάλια θα ατενίζουμε αμέριμνοι τους βομβαρδισμούς των αμάχων και των 1453 νεκρών.
Δεν με αφορά ένας τουρισμός δίπλα στο τείχος του αίσχους που κυκλώνει τους Παλαιστίνιους και τους αποκόπτει από τις ρίζες τους.
Δεν με αφορά η συνεργασία στην γεωργία όταν οργώνονται τα χωράφια της Γάζας με τις μπουλντόζες των κατακτητών και στις ρόδες τους ξεψυχάει η Ρέιτσελ Κόρι.
Και για να μην θεωρηθεί ότι μιλάω συναισθηματικά (πράγμα που καθόλου δεν το αποκηρύσσω, αντιθέτως μάλιστα) θα ρωτήσω ευθέως: Σε ποια βάση έγινε η συνάντηση και πόσο αυτή ήταν σύμφωνη με την θέση του ΣΥΡΙΖΑ για την περιφερειακή-μεσανατολική εξωτερική μας πολιτική; Ποια ζητήματα θέσαμε εμείς που προωθούν μια πολυδιάστατη πολιτική προς όφελος των λαών της περιοχής και της ειρήνης δίχως χώρες υπό κατοχή και στρατόπεδα συγκέντρωσης; Πόσο η συνάντηση αυτή μας τοποθετεί στους ηγήτορες σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο της αντίληψης ότι οι λαοί παίρνουν την τύχη στα χέρια τους όχι μόνο στο οικονομικό, αλλά και στο επίπεδο της ειρήνης απέναντι σε κάθε κατοχική δύναμη;
Θα περιμένω μια απάντηση και ελπίζω να είναι πειστική.
Τάσος Κουράκης
Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ»
Στην απάντηση του Τμήματος εξ. πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ που όχι μόνο υπεραμύνθηκε της συνάντηση Τσίπρα-Πέρες αλλά επέκρινε κιόλας τον βουλευτή με τον ανόητο πολιτικό τίτλο «Κανείς δεν δικαιούται να μονοπωλεί την ευαισθησία στο θέμα της Παλαιστίνης» («ΑΥΓΗ 19/8/2012, σελ. 6) προσπαθώντας να δικαιολογήσει την αντιδραστική στροφή της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα τόσο καίριο και μεγάλης σημασίας ζήτημα της εξωτερικής πολιτικής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου