ΚΚ Ισπανίας (μ-λ): Να προωθήσουμε την εξέγερση για τον εκδημοκρατισμό και τη Δημοκρατία! (αποσπάσματα)

«Το λένε δημοκρατία και δεν είναι», ήταν η κραυγή εκατομμυρίων ανθρώπων ενάντια στο πόλεμο και τη δυστυχία του, πριν από οκτώ χρόνια. [...] Ο Θαπατέρο κέρδισε μια νίκη που δε τη περίμενε και δεν ήταν σε θέση να διαχειριστεί, διότι δεν ήταν δική του, αλλά του λαού που δεν πίστευε στην ανύπαρκτη δημοκρατία, η οποία στηρίζει την πραγματική δύναμή της σε μια χούφτα βασιλικούς (του Οίκου των Βουρβόνων), οι ίδιοι που μεγάλωσαν στη σκιά του Φράνκο για να συνεχίσουν να κινούν τα νήματα της πλοκής, σε αυτή τη φάρσα των βασιλικών, του ιερατείου, των αξιωματικών και των αδίστακτων εισοδηματιών. Ένας λαός, που δεν μπορούσε ούτε να βρει τον τρόπο για να εκτονώσει την οργή του.

Ακόμη και τότε, οι άνθρωποι άρχισαν να νιώθουν ότι η δημοκρατία για την οποία αγωνίστηκαν αυτοί και οι γονείς τους, εξ αιτίας της προδοσίας της ολιγαρχίας, είχε χάσει την αρχική της σημασία, είχε γίνει νεκρό γράμμα. Η ρεφορμιστική αριστερά έχει αποτύχει να δώσει απάντηση σε αυτή την τάση. Όχι ότι πραγματικά το ήθελε, αφού είναι προφανές τι συμβαίνει: έχει παρατηρήσει ότι όσο μεγαλύτερη είναι η ευαισθητοποίηση του λαού, η οποία προωθεί τις σημαντικές αλλαγές, τόσο αρχίζουν να τίθενται ερωτήματα που δεν τα περιμένει και δεν μπορεί να τα απαντήσει. Ο θυμός επί οκτώ χρόνια εκφράζεται από την απογοήτευση, αφού η αριστερά, ανάξια του ονόματός της, συνεχίζει να στηρίζει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία.

Τελικά, όταν φτάσαμε στο κατώφλι μιας ακόμα εκλογικής διαδικασίας, όπου, όπως και οι υπόλοιπες, είχαν στόχο να ανανεώσουν την νομιμοποίηση του δημοκρατικού κενού, τότε η οργή ξεχείλισε. Από τη μία πλευρά τα σκουπίδια και από την άλλη ο Λαός, με κεφαλαίο λάμδα [...].

Ποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι είναι περίεργο που οι απλοί πολίτες της αξιοπρέπειας που είναι συγκεντρωμένοι στη Puerta del Sol, το κέντρο των μεγάλων γεγονότων της ιστορίας μας, ρίχνει την αποστροφή του στο πρόσωπο όλων αυτών που υποστηρίζουν αυτό το σύστημα; Ένα από τα συνθήματα που ζυμώθηκε την πλατεία είναι «δεν είμαστε ενάντια στο σύστημα, το σύστημα είναι εναντίον μας».
[...]

Στην Puerta del Sol υπάρχουν συγκινήσεις και συναισθήματα. Φυσικά! Τι θα μπορούσε να περιμένει κανείς, δεδομένου ότι έχουν φέρει τον κόσμο σε αδιέξοδο; Ωστόσο, οι συγκινήσεις και τα συναισθήματα είναι οι βάσεις της πολιτικής συνείδησης. Και οι χιλιάδες πολίτες οι οποίοι γεμίζουν την πλατεία κατά κύματα, θα βρουν τις λέξεις, τους όρους που προσδιορίζουν με αξιώσεις την αποστροφή τους, τον κορεσμό τους από όλη αυτή την εξαπάτηση.

“Δεν είμαστε απολιτικοί, κάνουμε πολιτική”, δήλωσε ένας από τους συμμετέχοντες στις διαδηλώσεις. Και τι γίνεται αν αυτό είναι αλήθεια! Σιγά σιγά οι μάζες θα αποστάξουν τις καταγγελίες τους σε αιτήματα και προγράμματα. [...]

Είμαστε ακομμάτιστοι, λένε. Θα περίμενε κανείς μια άλλη απάντηση, όταν στην ισπανική πολιτική κυριαρχούν τα σκουπίδια, όταν τα κόμματα συναγωνίζονται για μερικά ψηφαλάκια και είναι παραδείγματα της συνενοχής και της δειλίας; Φυσικά δεν είναι όλοι ίδιοι! Είναι σαφές ότι το Κόμμα μας, για παράδειγμα, αγωνίστηκε πάντοτε (και πολλές φορές κόντρα στο ρεύμα) ενάντια στην αυταρχική δημοκρατία, για πραγματική δημοκρατία, λαϊκή δημοκρατία. [...]

[...] Ο λαός αγωνίζεται για να πραγματοποιήσει ένα σύνθημα το οποίο είναι και δικό μας: ενάντια στο ολιγαρχικό μπλοκ, εναντία στη διεφθαρμένη εξουσία, υψώστε ένα λαϊκό μέτωπο. [...]
Προσδιορίστε το κοινό εχθρό, τα υπόλοιπα θα έρθουν, δώστε χρόνο, αφήστε το λαό να ζήσει τη δική τους εμπειρία. [...]

Κάποιοι εξυπνάκιδες ψάχνουν να βρουν ποιες δυνάμεις κρύβονται πίσω από την σημερινή καταιγίδα. Δεν είναι αυτό το ζητούμενο: Όποιο και να ήταν το σπίρτο που άναψε τη φωτιά εμείς θα πρέπει να δούμε πως θα την εξαπλώσουμε.

20 Μάη 2011
Γραμματεία της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος Ισπανίας (μ-λ)