Δημοσιεύουμε για πρώτη φορά μεταφρασμένο στα ελληνικά ένα κείμενο που κυκλοφόρησε το Κόμμα Εργασία της Τουρκίας για τα 100χρονα από τη γέννηση του σ. Ενβέρ Χότζα που γιορτάστηκαν πρόπερσι από τους κομμουνιστές όλου του κόσμου.
Βρεθήκαμε εδώ για γιορτάσουμε την εκατοστή επέτειο από τη γέννηση του Ενβέρ Χότζα. Ο Ενβέρ Χότζα ήταν ο πιο ανένδοτος υπερασπιστής του προλεταριακού σοσιαλισμού, ο ηγέτης του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος και της πάλης ενάντια στο 
ρεβιζιονισμό, ο μεγάλος φίλος των καταπιεσμένων λαών και ο αρχιτέκτονας της επανάστασης και της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στην Αλβανία.22 χρόνια μετά από το θάνατό του, οφείλουμε να μιλήσουμε για τον αγώνα του για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού στην Αλβανία και για την βοήθειά που προσέφερε στο διεθνές εργατικό κίνημα. Δεν έχουμε ανάγκη να του κάνουμε φιλοφρονήσεις, αλλά πρέπει να τον παρουσιάσουμε στις νέες γενιές. Και αυτό επειδή έχουν μεγάλη
σημασία, ο αγώνας του εναντίον όλων των μορφών του ρεβιζιονισμού, όπως τον χρουτσωφικού, του Τιτοϊκού του Ευρωκομμουνισμού∙ η επιμονή του στην υπεράσπιση του Μαρξισμού-Λενινισμού∙ και οι εκτιμήσεις του σχετικά με τις ιμπεριαλιστικές στρατηγικές της Σοβιετικής Ένωσης.
Είναι προφανές ότι, η διαφύλαξη του προλεταριακού χαρακτήρα του Μαρξισμού-Λενινισμού∙ η ανάπτυξη και πρακτική του εφαρμογή μετά από ανάλυση των συγκεκριμένων συνθηκών βασίζονται σε αυτή τη μεγάλη επιμονή και ικανότητα κατανόησης. Ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα χαρακτήρισε την αιτία των επιθέσεων αυτών των αντεπαναστατικών ρευμάτων και της ιμπεριαλιστικής αστικής τάξης εναντίον του Μαρξισμού-Λενινισμού, και την σπουδαιότητα της υπεράσπισής του ως εξής: «Δεν είναι τυχαίο ότι οι ιμπεριαλιστές, η αστική τάξη και οι ρεβιζιονιστές στοχεύουν με το αιχμηρό άκρο του δόρατος τους στη νικηφόρα θεωρία μας του Μαρξισμού-Λενινισμού. Χωρίς το Μαρξισμό-Λενινισμό, δεν μπορεί να υπάρξει γνήσιος σοσιαλισμός .» (Έκθεση στο 8ο Συνέδριο του ΚΕΑ)
Με αυτή τη σωστή άποψη, ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα θεωρεί την υπεράσπιση του Μαρξισμού-Λενινισμού ως τον ακρογωνιαίο λίθο όλων των νικών και επιτυχιών του λαού: «Η απέραντη πίστη του κόμματός μας στην αθάνατη θεωρία των Μαρξ, Ένγκελς, Λένιν και Στάλιν , η ικανότητά του να εφαρμόζει το κόμμα μας τη θεωρία με δημιουργικό τρόπο, σύμφωνα με τις συνθήκες της χώρας και τις πολύπλοκες διεθνές καταστάσεις, η αποφασιστικότητά του να υπερασπίζεται την καθαρότητα των αρχών αυτής της θεωρίας από τις επιθέσεις και τις διαστρεβλώσεις πολλών εχθρών, εσωτερικών και εξωτερικών, ήταν και είναι η θεμελιώδης βάση όλων των επιτυχιών και των νικών του λαού μας.» (ο.π.)
Ενάντια στους εσωτερικούς και εξωτερικούς εχθρούς
Έτσι, ποιες ήταν οι «επιθέσεις και διαστρεβλώσεις από τους εσωτερικούς και εξωτερικούς εχθρούς;» Η μεγαλύτερη επίθεση στην πάλη του Χότζα για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού στην Αλβανία προήλθε από τους Χρουτσοφικούς. Στην αρχή, οι Χρουτσοφικοί εστίασαν τις επιθέσεις τους στο Στάλιν. Αυτό συνέβη επειδή οι ιμπεριαλιστές και οι ρεβιζιονιστές γνώριζαν πολύ καλά ότι το όνομα και τα έργα του Στάλιν ήταν άρρηκτα συνδεδεμένα με την εγκαθίδρυση του σοσιαλισμού στη Σοβιετική Ένωση. Επίσης, ήξεραν ότι εάν αυτή η αντιδραστική επίθεση ήταν επιτυχής, ο σοσιαλισμός, για την εγκαθίδρυση του οποίου ο Στάλιν αφιέρωσε ολόκληρη τη ζωή του, θα είχε υποστεί ένα μοιραίο πλήγμα και θα καταστρεφόταν, και ο πόθος εκατοντάδων εκατομμυρίων προλετάριων και εργαζομένων για τη δημιουργία μιας κοινωνίας χωρίς τάξεις και εκμετάλλευση θα είχε υποστεί ένα βαρύ πλήγμα.
Γνωρίζοντας αυτό οι Χρουτσοφικοί εξαπέλυσαν την επίθεσή και προδοσία τους σε αυτό το ζήτημα. Επιτέθηκαν τη θεωρία και την πρακτική της σοσιαλιστικής οικοδόμησης που ταυτίστηκε με το όνομα του Στάλιν. Οι διάδοχοί τους συνέχισαν αυτές τις επιθέσεις. Και το τι συνέβη στη συνέχεια είναι γνωστό. Κανένας κομμουνιστής ή συμπαθών της επανάστασης που μπορεί να αξιολογήσει αυτό που συμβαίνει σήμερα δεν μπορεί να αρνηθεί το γεγονός ότι η ρεβιζιονιστική προδοσία και η ιμπεριαλιστική επίθεση δεν περιορίστηκαν στο Στάλιν. Αντίθετα, επρόκειτο για μια θεμελιώδη διευθέτηση λογαριασμών με και εκδίκησης προς το σοσιαλισμό και την ιστορία του.
Αργότερα, εμφανίστηκαν στο προσκήνιο οι Ευρωκομμουνιστές ως οι πιο λυσσαλέοι αντιλενινιστές. Με την επίθεση ενάντια στον Στάλιν ο Χρουστσόφ ήθελε να καταστρέψει τη σοσιαλιστική οικοδόμηση και πρακτική της. Οι Ευρωκομμουνιστές, από την άλλη πλευρά, ήθελαν, όπως είπε ο Ενβέρ Χότζα, να πλήξουν τη θεωρία και την πρακτική της προλεταριακής επανάστασης, εξαπολύοντας επίθεση εναντίον του Λένιν. Οι Τιτοϊκοί και οι Μαοϊκοί επιτέθηκαν ενάντια στις θεμελιώδεις αρχές της προλεταριακής επανάστασης και της σοσιαλιστικής οικοδόμησης και ανακοίνωσαν ότι «είχαν μπει στο δρόμο ενός δικού τους δρόμου προς το σοσιαλισμό». Έβαλαν στην άκρη την σοσιαλιστική οικοδόμηση, τον αγώνα για την επανάσταση ενάντια στον ιμπεριαλισμό, καθώς και όλες τις θεμελιώδεις αρχές του Μαρξισμού-Λενινισμού. Πρόδωσαν τη διεθνή εργατική τάξη και τους λαούς του κόσμου, καταφεύγοντας σε λαμπερές και γυαλιστερές ρητορείες.
Ηγέτης του αγώνα κατά του ρεβιζιονισμού
Αν η αποτίμηση του έργου του Ενβέρ Χότζα περιοριστεί μόνο σε ό, τι έκανε στην Αλβανία, αυτό σημαίνει ότι δεν βλέπουμε ή δεν κατανοούμε τη συμβολή του και τις προσπάθειές του για την υπεράσπιση και ανάπτυξη της επιστημονικής θεωρίας της διεθνούς εργατικής τάξης, την ηγεσία του στο αντιρεβιζιονιστικό αγώνα, και την ηθική υποστήριξη που έδωσε στους λαούς όλου του κόσμου για την εθνική και κοινωνική απελευθέρωση τους. Πρέπει επίσης να τονιστεί ότι ο Ενβέρ Χότζα, πρέπει να υπερασπίζεται και να μη λησμονείται, πρώτ’ απ’ όλα, για τη συμβολή του στη μεγάλη υπόθεση της διεθνούς εργατικής τάξης, και όχι μόνο για την προσφορά του στην ίδια του τη χώρα.
Κι αυτό συμβαίνει επειδή ο αγώνας του συντρόφου Ενβέρ Χότζα και του ΚΕΑ υπό την ηγεσία του, κατά του σύγχρονου ρεβιζιονισμού και τα διάφορα ρεύματά του - Χρουτσοφικός, Τιτοϊκός, Ευρωκομουνισμός, κλπ. - και του Μαοϊσμού, οι μεγάλες προσπάθειές του για την υπεράσπιση του μαρξισμού-λενινισμού, η αντίστασή του ενάντια στη περικύκλωση από το ιμπεριαλιστικό- καπιταλιστικό σύστημα και οι προσπάθειές των ιμπεριαλιστών να συνθλίψουν το σοσιαλισμό, και η ανάλυσή του η οποία ξεσκέπασε τις στρατηγικές και τις τρέχουσες τάσεις του ιμπεριαλισμού και των υπερδυνάμεων, έχουν ακόμα μεγαλύτερη σημασία από ότι οι επιτυχίες του για την εγκαθίδρυση και την υπεράσπιση του σοσιαλισμού στην Αλβανία. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι αυτό που βρίσκεται πίσω από αυτή τη μεγάλη προσπάθεια και την αντίσταση είναι η αποφασιστική υπεράσπιση του μαρξισμού-λενινισμού, είναι η προστασία του προλεταριακού του χαρακτήρα, είναι η συνεισφορά για την παραπέρα ανάπτυξή του με βάση την ανάλυση της τρέχουσας κατάστασης, καθώς και την επιτυχή εφαρμογή του.
Όλοι οι κομμουνιστές θυμούνται πολύ καλά πως οι Μπολσεβίκοι με επικεφαλής τον Λένιν υπερασπίστηκαν και ανέπτυξαν το Μαρξισμό στη βάση των επίκαιρων και θεωρητικών ζητημάτων ενάντια στον οπορτουνισμό της Δεύτερης Διεθνούς, που είχε εκφυλιστεί και παραιτηθεί από τις επαναστατικές της παραδόσεις. Πρέπει επίσης να υπενθυμίσουμε ότι αυτή η υπεράσπιση και ανάπτυξη του μαρξισμού επιτεύχθηκε μέσω ενός πολυμέτωπου αγώνα που συμπεριλάμβανε την υπεράσπιση της μαρξιστικής θεωρίας του κράτους και της θεωρίας της επανάστασης, θεωρίες οι οποίες αποκρύπτονταν από την ηγεσία της οπορτουνιστικής Δεύτερης Διεθνούς, τη θεωρίας για τον ιμπεριαλισμό και τον πόλεμο, την οργάνωση των κομμουνιστικών κομμάτων νέου τύπου, την καταδίκη των κούφιων ονειροπολημάτων σχετικά με την αστική δημοκρατία και την κριτική στον εξωραϊσμό αυτής, την υπεράσπιση του μαρξισμού σχετικά με τη σοσιαλιστική οικοδόμηση κλπ. Ο Λένιν χαρακτήρισε την μεγάλη ζημιά που προκλήθηκε από τον οπορτουνισμό της Δεύτερης Διεθνούς ως εξής: «Αυτό που είναι σήμερα απαραίτητο είναι να ξανασκάψουμε βαθιά για να ανακαλύψουμε ξανά το μαρξισμό του οποίου η καθαρότητα δεν εκφυλίστηκε και να μπει στη συνείδηση των πλατιών μαζών.» (Κράτος και Επανάσταση)
Κανένας σοβαρός κομμουνιστής δεν μπορεί να αρνηθεί το γεγονός ότι ο Ενβέρ Χότζα, ο ηγέτης του ΚΕΑ, διεξήγαγε ένα παρόμοιο αγώνα ενάντια στο ρεβιζιονισμό στην εξουσία και στον οπορτουνισμό όλων των αποχρώσεων. Σήμερα, μπορούμε να δούμε καλύτερα τη σοβαρότητα της ζημίας που προκλήθηκε από τα ρεύματα του Χρουτσοφισμού, του Μπρεζνιεφισμού, τού Τιτοϊσμού, του Μαοϊσμού, του Ευρωκομμουνισμού κλπ, στην υπόθεση της επανάστασης. Κατά συνέπεια, πρέπει να κατανοηθεί καλύτερα η μεγάλη σημασία της αποφασιστικής υπεράσπισης του μαρξισμού-λενινισμού από το σύντροφο Ενβέρ Χότζα.
Αυτό που συνέβη ήταν ένας πολύπλευρος αγώνας ενάντια σε όλες αυτές τις αντι-προλεταριακές ιδεολογίες για την πολύπλευρη υπεράσπιση των αρχών του μαρξισμού-λενινισμού, όπως το κράτος και την επανάσταση, το λενινιστικό κόμμα, τον ιμπεριαλισμό και τις αντιφάσεις του, τη σοσιαλιστική οικοδόμηση και τη κατανόησης του προλεταριακού σοσιαλισμού , το αριστούργημα του Στάλιν (την οικοδόμηση του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ), το φιλοσοφικό υλισμό, ακόμη και τη μαρξιστική αισθητική στις τέχνες και τη λογοτεχνία. Η καθαρότητα του μαρξισμού-λενινισμού και του προλεταριακού σοσιαλισμού διατηρήθηκε. Επιπλέον, η μαρξιστική-λενινιστική θεωρία αναπτύχθηκε παραπέρα μέσω του καθημερινού αγώνα.
Στον αγώνα κατά του Τιτοϊσμού, του Χρουτσοφισμού - του σύγχρονου ρεβιζιονισμού – του Ευρωκομμουνισμού και του Μαοϊσμού, ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα όχι μόνο υπερασπίστηκε τις θεμελιώδεις θέσεις του Μαρξισμού-Λενινισμού, όπως για τον ιμπεριαλισμό, για το κράτος, για την επανάσταση, για τη ταξική πάλη, για τη σοσιαλιστική οικοδόμηση κλπ και τις εμπλούτισε μέσα από τα πραγματικά γεγονότα, αλλά και υπερασπίστηκε σθεναρά το φιλοσοφικό υλισμό.
Ξεσκέπασε τις προσπάθειες του Μαοϊσμού να θέσει τον διαλεκτικό υλισμό στην υπηρεσία του ρεβιζιονισμού, διαστρεβλώνοντας, με τον ίδιο τρόπο όπως και όλοι οι άλλοι, τις θεμελιώδεις θέσεις του Μαρξισμού-Λενινισμού και μετατρέποντάς τον στην ουσία σε μεταφυσική, και με σκοπό τη συγκάλυψη την πορείας που πήρε η Κίνα.
Με μεγάλη αυτοπεποίθηση μπορούμε να ισχυριστούμε ότι, με τον ίδιο τρόπο που ο Λένιν είναι ο ηγέτης της περιόδου απαλλαγής από τον οπορτουνισμό της Δεύτερης Διεθνούς, της πραγματοποίησης της σοσιαλιστικής επανάστασης και της στερέωσης του μαρξισμού πιο γερά στα πόδια του, και ότι με τον ίδιο τρόπο που ο Στάλιν είναι ο ηγέτης της περιόδου της υλοποίησης της σοσιαλιστικής οικοδόμησης και του αγώνα ενάντια στο τροτσκισμό, και ενάντια σε άλλες ιδεολογικές παρεκκλίσεις και την ιμπεριαλιστική περικύκλωση, έτσι και ο Ενβέρ Χότζα είναι ο ηγέτης της περιόδου του αγώνα ενάντια στο πισωγύρισμα και τον σύγχρονο ρεβιζιονισμό.
Εάν το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα έχει αρχίσει να στέκεται γερά στα πόδια του και πάλι, αυτό συμβαίνει, πάνω στη βάση μιας κληρονομιάς και μιας πλατφόρμας, στην εδραίωση της οποίας και στο πέρασμά της στις επόμενες γενιές ο Ενβέρ Χότζα έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο. Στον Ενβέρ Χότζα οφείλει το κίνημα, κατά ένα μεγάλο μέρος, την ιδία την ύπαρξή του και την ιδεολογική του πλατφόρμα, η οποία είναι ανεπαρκής σήμερα και θα πρέπει να ανανεωθεί με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορεί να ανταποκριθεί στις τρέχουσες συνθήκες από όλες τις απόψεις.
Ο Ενβέρ Χότζα δεν επανέλαβε απλώς το γεγονός ότι δεν υπήρξε αλλαγή στη φύση του ιμπεριαλισμού και ότι η εποχή μας είναι η εποχή του ιμπεριαλισμού και των προλεταριακών επαναστάσεων, όπως επισήμανε ο Λένιν στις αρχές του αιώνα μας, αλλά υπερασπίστηκε και ανέπτυξε αυτή τη θεωρία με βάση τις τρέχουσες εξελίξεις.
«Η συγκέντρωση και συγκεντροποίηση της παραγωγής και του κεφαλαίου, σήμερα εξαπλώνεται ευρέως, δημιουργώντας τεράστια μονοπώλια τα οποία δεν έχουν καμία τεχνολογική ενότητα. Μέσα σε αυτά τα γιγάντια μονοπώλια με τη μορφή συγκροτημάτων δρουν ολόκληρες επιχειρήσεις και κλάδοι της βιομηχανικής παραγωγής, των κατασκευών, των μεταφορών, του εμπορίου, των υπηρεσιών, των υποδομών, κ.λπ. Παράγουν τα πάντα, από παιδικά παιχνίδια μέχρι διηπειρωτικούς πυραύλους.» («Ιμπεριαλισμός και επανάσταση»)
«Η συγχώνευση και η ένωση των βιομηχανικών, εμπορικών, γεωργικών και τραπεζικών επιχειρήσεων, οδήγησαν στη δημιουργία νέων μορφών μονοπωλίων, στη δημιουργία των μεγάλων βιομηχανο-εμπορικών ή βιομηχανο-γεωργικών συγκροτημάτων, μορφές που εφαρμόζονται πλατιά, όχι μόνο στις καπιταλιστικές χώρες της Δύσης αλλά και στη Σοβιετική Ένωση, στην Τσεχοσλοβακία, στη Γιουγκοσλαβία και σε άλλες ρεβιζιονιστικές χώρες. Στο παρελθόν οι μονοπωλιακές ενώσεις εκτελούσαν τη μεταφορά και την πώληση των εμπορευμάτων βοηθούμενες από άλλες ανεξάρτητες φίρμες, σήμερα τα μονοπώλια έχουν στα χέρια τους τόσο τη παραγωγή, όσο και τη μεταφορά και την αγορά». (ο.π.)
Σε όλη τη διάρκεια της ζωής και του αγώνα του, ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα ήταν ο αξιόπιστος οδηγός για τα κομμουνιστικά κόμματα των διαφόρων χωρών που αποτελούν το Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα. Πάντα ενθάρρυνε και έδινε την ηθική υποστήριξη σε αυτά έτσι ώστε να μην απελπίζονται μπρος στις δοκιμασίες και τις προσωρινές αποτυχίες, να ανανεώνονται συνεχώς και να αναλαμβάνουν την εκπλήρωση των επαναστατικών τους καθηκόντων ως αγωνιζόμενα κόμματα. Εκτιμούσε το επαναστατικό έργο που ερχόταν σε πέρας από τα Μαρξιστικά-Λενινιστικά κόμματα, ακόμα κι αν ήταν μικρά εκείνη τη στιγμή, και τα ενθάρρυνε να είναι πιο θαρραλέα και να παίρνουν την πρωτοβουλία έτσι ώστε να αναλαμβάνουν μεγαλύτερα καθήκοντα.
Ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα έγραψε τα εξής με μεγάλη αυτοπεποίθηση και αποφασιστικότητα:
«Τα Μαρξιστικά-Λενινιστικά κόμματα, όλοι οι επαναστάτες, όσο λίγοι κι αν είναι αριθμητικά, μπαίνουν στο λαό, οργανώνουν συστηματικά, με ιδιαίτερη φροντίδα και υπομονή τις μάζες, τις πείθουν ότι είναι μεγάλη η δύναμη τους, ότι είναι σε θέση να ανατρέψουν το κεφαλαίο, να πάρουν την εξουσία στα χέρια τους και να τη χρησιμοποιήσουν προς όφελος του προλεταριάτου και του λαού. Αυτά τα κόμματα δεν σκέφτονται ότι, επειδή είναι μικρά, δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν το συνασπισμό των κομμάτων της αστικής τάξης και τη διαμορφωμένη από αυτά κοινή γνώμη». (Ιμπεριαλισμός και επανάσταση)
Η επαναστατική αυτή θέση ήταν ο βασικός οδηγός για τον Ενβέρ Χότζα και το κόμμα του ακόμα και στις πιο δύσκολες μέρες. Ακόμη και το 1966 έλεγε με αποφασιστικότητα τα εξής:
«Το κόμμα μας πιστεύει ότι η παρούσα κατάσταση δεν επιτρέπει σε κανέναν που αποκαλείται κομμουνιστής ή επαναστάτης να περιμένει τις επιθέσεις των ρεβιζιονιστών, να τις παρακολουθεί και να είναι ικανοποιημένος χαιρετίζοντας τον αγώνα ενάντια στο ρεβιζιονισμό που διεξάγεται από άλλους. Ο χρόνος δεν περιμένει. Οι Μαρξιστές-λενινιστές πρέπει να είναι σε θέση επίθεσης και όχι άμυνας. Ποτέ δεν έχουν φοβηθεί τις ρεβιζιονιστικές επιθέσεις και απειλές. Ο φόβος είναι μια έννοια η οποία είναι ξένη προς αυτούς. Δεν γνωρίζουν αυτή την λέξη στον αγώνα τους ενάντια στον ιμπεριαλισμό και το ρεβιζιονισμό. Εκείνοι που φοβούνται τον ιμπεριαλισμό είναι οι ρεβιζιονιστές. Το να φοβάσαι τον ρεβιζιονισμό σημαίνει ότι φοβάσαι περισσότερο τον ιμπεριαλισμό και ότι δεν έχεις πίστη στη δύναμη και τη νίκη του Μαρξισμού-Λενινισμού.» (Να Παλέψουμε ενάντια στο Σύγχρονο Ρεβιζιονισμό)
Αυτή ήταν η θέση του Ενβέρ Χότζα σε ολόκληρη τη ζωή και τον αγώνα του. Όπως γίνεται σαφές από αυτά τα αποσπάσματα, η στάση του ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τις αντιδραστικές δυνάμεις ήταν η κατά μέτωπο επίθεση. Δεν τα έγραψε αυτά χωρίς να τα πιστεύει ή χωρίς να λαμβάνει υπόψη τις συνθήκες και χωρίς σοβαρή σκέψη, μόνο και μόνο για να ενθαρρύνει την ανάληψη δράσης. Αντίθετα, έδειξε που βρίσκονται οι πραγματικές δυνατότητες της επανάστασης και της επαναστατικής δουλειάς. Για αυτό το λόγο εκτιμούσε σε μεγάλο βαθμό την καθημερινή πρακτική δουλειά και κάθε μικρό βήμα των κομμουνιστικών κομμάτων, ιδιαίτερα αυτά των ιμπεριαλιστικών-καπιταλιστικών χωρών, και τα ενθάρρυνε να προχωρήσουν προς τα μπρος.
«Τα γνήσια Μαρξιστικά-Λενινιστικά κόμματα βρίσκονται στη πρώτη γραμμή και όχι στην ουρά της επαναστατικής δράσης. Οι προσωρινά περιορισμένες δυνατότητες πάλης και προσπαθειών που διαθέτουν για να αντιτάσσονται και που πρέπει να αντιτάσσονται στην μεγάλη δύναμη της καπιταλιστικής αντίδρασης, δεν τα αποθαρρύνουν.» (Ιμπεριαλισμός και επανάσταση)
Ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα υπογράμμισε ότι τα πραγματικά κομμουνιστικά κόμματα πρέπει να προσανατολίζονται προς την καθημερινή πρακτική επαναστατική δουλειά, να μαθαίνουν μαζί με τις μάζες στη διάρκεια αυτής της δουλειάς και του αγώνα και ότι οι μάζες θα αποκτήσουν εμπειρία στη βάση αυτού αγώνα τους. Επίσης, επέστησε την προσοχή στην επιτακτική ανάγκη να δοθεί σημασία στην θεωρητική μόρφωση. Ποτέ δεν δέχθηκε τη θεωρητική ανεπάρκεια και είχε τη γνώμη ότι αυτός ήταν ένας σημαντικός λόγος για τον εκφυλισμό των παλαιών κομμουνιστικών κομμάτων. Τόνισε ιδιαίτερα το γεγονός ότι το έργο της μελέτης Μαρξισμού-Λενινισμού, δεν μπορεί να διαχωριστεί από την επαναστατική δράση.
Όλες αυτές οι κριτικές του Ενβέρ Χότζα και η υπεράσπιση του Μαρξισμού-Λενινισμού στη διάρκεια όλη του της ζωής, δεν είναι μια απλή επανάληψη όλης αυτής της επιστημονικής θεωρίας μέχρι εκείνη τη στιγμή. Αντίθετα, αυτή η υπεράσπιση περιλαμβάνει προσπάθειες ανακαίνισης /ανάπτυξης αυτής της επιστήμης με βάση τα πραγματικά γεγονότα και φαινόμενα. Αυτό είναι που έκανε ο Ενβέρ Χότζα με έναν απλό και σεμνό τρόπο, και αυτό είναι που τον κάνει πιο πολύτιμο. Η διεθνής εργατική τάξη και κάθε κομμουνιστής, δεν θα ξεχάσει τον Ενβέρ Χότζα. Θα τον υπερασπίζεται ενάντια σε όλες τις επιθέσεις με αποφασιστικό τρόπο και θα παραμένει στο πλευρό αυτού το μεγάλου γιου της διεθνούς εργατικής τάξης.
Οκτώβρης 2008
Κόμμα Εργασίας της Τουρκίας (EMEP)
Διαβάστε επίσης: ΕΝΒΕΡ ΧΟΤΖΑ 100 χρόνια από τη γέννησή του
***
ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ! Ε. Χότζα: Το μαρξιστικό-λενινιστικό κίνημα και η παγκόσμια κρίση του καπιταλισμού
Αθήνα, Οκτώβριος 2009
Σελίδες: 38
Φωτογραφίες: 8
Διαστάσεις: Α5
Τιμή: 3 ευρώ
Η έκδοση είναι εμπλουτισμένη με άρθρο για τα 100χρονα του Ενβέρ Χότζα που είχε δημοσιευτεί στην εφημερίδα "Ανασύνταξη" και με άρθρο του δοκιμιογράφου Νιλς Άντερσσον "Ο Ενβέρ Χότζα και η εποχή του", το οποίο δημοσιεύεται για πρώτη φορά στα ελληνικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου