«Έφυγε» ο «γιατρός των Αγωνιστών και του λαού» κομμουνιστής Νίκος Φίλιας

Στις 11 Δεκέμβρη έπαψε να χτυπά η καρδιά, σε ηλικία 73 ετών, του κομμουνιστή γιατρού Νίκου Φίλια και στις 14 Δεκέμβρη πραγματοποιήθηκε στο Α΄ Νεκροταφείο η αποχαιρετιστήρια πολιτική τελετή. Τον αποχαιρέτησε, μεταξύ άλλων, και ο σ. Τάσος Μπάλλος που ρωτώντας τον πως θα χαρακτήριζε το στενό του φίλο καρδιολόγο Νίκο Φίλια είπε: «γιατρό των Αγωνιστών και του λαού». Μας είπε ακόμα πως όταν βρίσκονταν μαζί του σε φιλικές παρέες, ο κομμουνιστής Νίκος Φίλιας συνήθιζε πάντα να λέει, όταν η συζήτηση περνούσε στα πολιτικά : «ο φίλος μου και εγώ είμαστε σταλινικοί», συνοδεύοντας τη δήλωσή του κάποιες φορές με το ανάλογο λεπτό του και ευχάριστο χιούμορ:
«Πολυαγαπημένε μου και πολυακριβέ μου Νίκο. Σπάνιε, ευγενικέ, σεμνέ και αδελφικέ μου φίλε για 42 ολόκληρα και πλέον χρόνια από τότε που πρωτογνωριστήκαμε όταν ήρθες από το Μόναχο στη Βασιλεία «ψάχνοντας» από τις πρώτες κιόλας μέρες να συνδεθείς με κομμουνιστές για να πάρεις μαζί τους ενεργά μέρος – όπως και πήρες πάντα μαχητικά – στην πάλη κατά της στρατιωτικο-φασιστικής διχτατορίας.
Φεύγοντας πρόωρα από τη ζωή άφησες πίσω σου, από πολλές πλευρές, φτωχότερο τον τόπο μας. Όμως σημασία δεν έχει το πόσο ζει κανείς αλλά το πώς ζει και εσύ Νίκο είχες πλούσια αντιφασιστική και επαναστατική δράση μα και πολύ πιο πλούσια ανιδιοτελή κοινωνική προσφορά και δράση, χαρακτηριστικό στοιχείο αγνών Αγωνιστών.
Ξεχώριζες για την αξιοπρέπεια και τον ακέραιο χαρακτήρα σου, για τη σεμνότητα και την παροιμιώδη ειλικρίνειά σου, για την απλότητα και το αξιοζήλευτο ήθος μα και για τη μεγάλη υπερευαίσθητη και ευγενική καρδιά σου.
Πολυαγαπημένε μου αδελφικέ μου φίλε και σύντροφε τούτη τη σκληρή και βουβή ώρα δε θα μιλήσω για τους πλούσιους αγώνες σου. Όμως χωρίζοντας σήμερα για πάντα νοιώθω την ανάγκη και την υποχρέωση να σ’ ευχαριστήσω δημόσια για τα τόσα πολλά που πρόσφερες σαν γιατρός με μεγάλη προθυμία και πολύ απλόχερα μα και χωρίς χρήματα – κι’ αυτό ήταν πάντα το μεγαλείο του χαρακτήρα σου και μια απ’ τις πολλές αρετές σου - σε τόσους πολλούς επαναστάτες κομμουνιστές σταλινικούς-ζαχαριαδικούς αντάρτες του ΕΛΑΣ και του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ).
Μ’ αυτά τα ελάχιστα και πολύ φτωχά λόγια σ’ αποχαιρετώ Νίκο συγκλονισμένος απ’ τον πρόωρο χαμό σου και τον αιφνίδιο χωρισμό μας, μεταφέροντας σου και τον αποχαιρετισμό του επίσης συγκλονισμένου κοινού μας φίλου Τάκη Αρμύρου που δεν μπόρεσε σήμερα να βρεθεί κοντά σου, διατηρώντας πάντα ζωντανή, στη μνήμη και στη καρδιά μας, την ευγενική σου μορφή».