Η Σύνοδος του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι
Όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων - Φιάσκο της κυβέρνησης Μπους
Η Σύνοδος του επιθετικού στρατιωτικού συνασπισμού του ΝΑΤΟ που έληξε στις 4 Απρίλη χαρακτηρίζεται από μια πιο εμφανή μα προπαντός ολοένα και εντονότερη διαμάχη μεταξύ των ισχυρών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων κρατών-μελών αλλά και των μικρότερων χωρών που το απαρτίζουν, διαμάχες που απορρέουν από την όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων εξαιτίας των αλληλοσυγκρουόμενων συμφερόντων τους και του μεταξύ τους ανταγωνισμό για ξαναμοίρασμα του κόσμου και την επέκταση των σφαιρών επιρροής τους.
Ισχυρός είναι ο ανταγωνισμός μεταξύ των ΗΠΑ-Ρωσίας-ΕΕ και στο χώρο των Βαλκανίων λόγω της στρατηγικής του θέσης επειδή δεσπόζει στις γύρω κατευθύνσεις αλλά και του ελέγχου των αγωγών πετρελαίου-φυσικού αερίου, ανταγωνισμός οξύτατος και πολύ επικίνδυνος για όλους τους λαούς της περιοχής.
Μια πρώτη και κύρια επιδίωξη των αμερικανών ιμπεριαλιστών σ’ αυτή τη Σύνοδο του ΝΑΤΟ ήταν η επέκταση-διεύρυνσή του προς Ανατολάς και την ένταξη νέων χωρών σ’ αυτό, όπως Αλβανία, Κροατία και ΠΓΔ Μακεδονίας αλλά και των Ουκρανίας-Γεωργίας.
Όμως αυτή επιδίωξη των ΗΠΑ σημείωσε πλήρη αποτυχία γιατί η μεν ένταξη των Αλβανίας-Κροατίας ήταν σίγουρη και αναμενόμενη, η δε προσπάθεια για πρόσκληση της ΠΓΔ Μακεδονίας δεν είχε θετικό αποτέλεσμα λόγω της διαμάχης για το «όνομα» με την Ελλάδα, ενώ η πρόταση για πρόσκληση στο ΝΑΤΟ των χωρών Ουκρανίας-Γεωργίας δεν έγινε δεκτή απ’ τις άλλες χώρες μέλη (26 συνολικά), κυρίως τις δυο ιμπεριαλιστικές δυνάμεις Γερμανία-Γαλλία.
Στόχος, και μάλιστα προφανέστατος, των αμερικανών ιμπεριαλιστών είναι η περικύκλωση της Ρωσίας μέσω της επέκτασης του ΝΑΤΟ ως τα σύνορά της, αλλά και μέσω της εγκατάστασης της διαβόητης «αντιπυραυλικής ασπίδας» σε Τσεχία-Πολωνία, μετά την εγκατάσταση στρατιωτικών βάσεων σε Ρουμανία και Βουλγαρία.
Ασφαλώς στην περίπτωση της ένταξης της Ουκρανίας και Γεωργίας στο ΝΑΤΟ δεν είναι μόνο η Ρωσία σφόδρα αντίθετη, η οποία άμεσα απειλείται από περικύκλωση, αλλά και οι Γερμανία-Γαλλία που δεν θέλουν να βρεθούν, για τα δικά τους συμφέροντα, σε σύγκρουση με τη Ρωσία αλλά ούτε και το οποιοδήποτε δυνάμωμα – και πολύ περισσότερο το στρατιωτικό – της παρουσίας των ΗΠΑ στην Ευρώπη επιθυμούν.
Ο διπλωματικός τρόπος απόρριψης της πρότασης Μπους από Γερμανία-Γαλλία και ιδιαίτερα από την πρώτη που δήλωσε την παραμονή της Συνόδου δια στόματος Μέρκελ, ότι οι χώρες Ουκρανία-Γεωργία δεν είναι ακόμα «έτοιμες» για το ΝΑΤΟ δεν αλλάζει σε τίποτε την υπαρκτή αντίθεση αλλά και τη βαρύνουσα σημασία της στάσης των δυο μεγάλων ιμπεριαλιστικών χωρών της Ευρώπης σ’ αυτό το ζήτημα. Γι’ αυτό ήταν επόμενο η εσπευσμένη επίσκεψη Μπους στην Ουκρανία και οι ανάλογες διαβεβαιώσεις εκ μέρους του να μην βοηθήσουν σε τίποτε την προώθηση αυτού του ζητήματος.
Για το ζήτημα της «αντιπυραυλικής ασπίδας» που αφορά την εγκατάσταση 10 εκτοξευτήρων πυραύλων μέχρι το 2012 στην Πολωνία και ενός υπερσύγχρονου Ραντάρ στην Τσεχία που τάχα θα προστατεύσουν την Ευρώπη από πιθανές Ιρανικές πυραυλικές επιθέσεις, δε σημειώθηκε καμιά πρόοδος.
Όσον αφορά την αποστολή νέων στρατευμάτων στο Αφγανιστάν, ένα θέμα για το οποίο πολύ πίεζαν η ΗΠΑ, μόνο ο Σαρκοζί υποσχέθηκε να αποστείλει 700-800 στρατιώτες, ενώ ταυτόχρονα ανακοίνωσε την επιστροφή της Γαλλίας στο ΝΑΤΟ μετά 42 χρόνια απουσίας μετά την απόσυρσή της από το Στρατηγό Ντε Γκωλ.
Απ’ την πλευρά του ο Πούτιν, με γνώμονα τα συμφέροντα της Ρωσίας αντιτάχθηκε στην επέκταση του ΝΑΤΟ προς Ανατολάς, ενώ ο Σεργκεϊ Πριχότκο (διπλωματικός σύμβουλος του Πούτιν) δήλωσε: «η Μόσχα είναι διατεθειμένη για μια πιο στενή, ανοικτή και υποχρεωτικά ισότιμη συνεργασία με το ΝΑΤΟ, η οποία ανταποκρίνεται στα κρατικά συμφέροντα της Ρωσίας» για να προσθέσει: «το ερώτημα είναι σε πιο βαθμό σε αυτή τη συνεργασία υπολογίζονται τα συμφέροντα της χώρας μας και σε πιο βαθμό τα κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ είναι έτοιμα να τα υπολογίσουν».
Η αντιδραστική κυβέρνηση Καραμανλή υποτακτική των αμερικανών ιμπεριαλιστών έχει συμφωνήσει τόσο με την πρότασή τους για διεύρυνση του ΝΑΤΟ γενικά αλλά και προς Ανατολάς όσο και με την πρόταση για εγκατάσταση της λεγόμενης «αντιπυραυλικής ασπίδας» σε Πολωνία-Τσεχία, ενώ τώρα θριαμβολογεί για την «επιτυχία» της δηλ. το οφθαλμοφανέστατο αδιέξοδο της εθνικιστικής πολιτικής και την πλήρη και παταγώδη διπλωματική ήττα σχετικά με το «όνομα» της ΠΓΔ Μακεδονίας που την οδήγησε στο «βέτο».
Καθήκον των κομμουνιστών είναι να καταπολεμήσουν τόσο τους επικίνδυνους φιλοπόλεμους τυχοδιωκτισμούς των ΝΑΤΟικών και όλων των άλλων ιμπεριαλιστών όσο και τους τυχοδιωκτισμούς των αντιδραστικών εθνικιστικών-σοβινιστικών δυνάμεων της χώρας μας αλλά και των γειτονικών χωρών που βρίσκονται στην υπηρεσία των φιλοπόλεμων σχεδίων των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου