«Ριζοσπάστης»: «είναι προκλητικοί οι συνδικαλισταράδες της ΔΕΗ» («Ρ» 8/3/2008 σελ. 32)
Επίθεση Παπαρήγα στους απεργούς της ΔΕΗ με πρόσχημα: «σας χαρίζομε το ΙΚΑ σας» - «σήμερα το πρωί τους άκουγα: εμείς δεν γινόμαστε ΙΚΑ» («Ρ» 8/3/2008)
Παπαρήγα: «αυτό το κίνημα δεν θα έχει κατακτήσεις, καθαρά πράγματα» – «η κυβέρνηση θα περάσει το νομοσχέδιο» («Ρ» 14/3/2008)
«Ριζοσπάστης»: «ΠΑΡΑΠΛΑΝOYΝ ΤΟ ΛΑΟ οι ηγεσίες ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ («Ρ»27/3/2008,σελ.1)
Στο προηγούμενο φύλλο σε σημείωμα που αναφέρονταν στους λόγους για τους οποίους δεν κατέστη δυνατό η εργατική τάξη και τα εκατομμύρια των εργαζομένων να αποκρούσουν την επίθεση κεφαλαίου-κυβέρνησης σημειώνονταν ότι η κυριότερη αιτία (μαζί με άλλες) ήταν η προδοτική στάση των ρεφορμιστών εργατοπατέρων των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και εκείνων των ρεφορμιστικών συνδικαλιστικών παρατάξεων ΠΑΣΚΕ-ΠΑΜΕ-ΑΥΤ.ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ, οι οποίοι δεν κλιμάκωσαν των αγώνα με πολυήμερες συνεχείς απεργίες, γι’ αυτό και φέρνουν και την πρώτη ευθύνη.
Απ’ το χώρο των πολιτικών κομμάτων που σήμερα εκπροσωπούνται στο κοινοβούλιο, το σοσιαλδημοκρατικό «Κ»ΚΕ (από κοντά του οι ηγέτες του ΠΑΜΕ και ο «Ριζοσπάστης») ήταν το μόνο κόμμα που στήριξε σταθερά και με τον πλέον προκλητικό τρόπο την αντιδραστική κυβέρνηση για να περάσει το αντιασφαλιστικό έκτρωμα.
Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να παραπλανούνται και να εξαπατούνται απ’ τις δημαγωγικές κορώνες των σοσιαλδημοκρατών ηγετών του «Κ»ΚΕ και των ρεφορμιστών του ΠΑΜΕ περί «ενότητας» και «μαζικών αγώνων», κλπ. όταν οι ίδιοι είναι εκείνοι που πρωτοστατούν στη διάσπαση και έχουν εξελιχθεί σε υπ’ αριθμόν 1 απεργοσπάστες στην υπηρεσία των κυβερνητικών σχεδίων με τις απεργοσπαστικού χαρακτήρα ξεχωριστές συγκεντρώσεις, αλλά πρέπει να κρίνουν απ’ τη στάση τους στη πράξη και στη συγκεκριμένη περίπτωση απ’ τη στάση τους καθόλη τη διάρκεια του απεργιακού τους αγώνα ενάντια στο νομοσχέδιο για το Ασφαλιστικό.
Είναι γνωστό ότι οι δυναμικότερες και μαχητικότερες απεργίες (πέρα απ’ τις άλλες), που ξέσπασαν με αφορμή το Ασφαλιστικό ήταν εκείνες των εργαζομένων στις Τράπεζες, στη ΔΕΗ και στην τοπική Αυτοδιοίκηση.
Η απεργία των εργαζομένων στη ΔΕΗ ήταν εκείνη που συγκέντρωσε απ’ την πρώτη στιγμή τα περισσότερα και τα πιο συντονισμένα πύρα της κυβέρνησης και των ΜΜΕ καθώς και των βιομηχάνων καπιταλιστών, μια λυσσασμένη συκοφαντική εκστρατεία με τα περί «ρετιρέ», «προνομιούχων», κλπ. κλπ.
Ακριβώς σ’ αυτή τη μαχητική απεργία, που ενόχλησε αφάνταστα την κυβέρνηση και τους βιομηχάνους, αποκαλύφθηκε εκ νέου και το αποκρουστικό προδοτικό πρόσωπο της σοσιαλδημοκρατικής ηγεσίας του «Κ»ΚΕ, το ρεφορμιστών του ΠΑΜΕ και της αστικής φυλλάδας «Ριζοσπάστης», πιστών υπηρετών των συμφερόντων του κεφαλαίου, ξετσίπωτων και προκλητικών λακέδων του.
Ακριβώς για το σπάσιμο αυτής της πολύ ενοχλητικής απεργίας κλήθηκαν απ’ την αστική τάξη οι σοσιαλδημοκράτες ηγέτες να ταχθούν και τάχθηκαν ανοιχτά στο πλευρό της κυβέρνησης όπως έπραξαν και το 2006 στην περίπτωση των φοιτητικών καταλήψεων.
Ας απαριθμηθούν μόνο τα κυριότερα σημεία της προδοτικής τους στάσης-δράσης:
Πρώτο, ήδη από την πρώτη στιγμή η γραμματέας του «Κ»ΚΕ, σοσιαλδημοκράτισσα Παπαρήγα, βγήκε, μ’ εντολή της κυβέρνησης Καραμανλή, πρώτη στο «κλαρί» και άρχισε να επιτίθεται αδίστακτα και με θράσος στην απεργία των εργαζομένων της ΔΕΗ – ας σημειωθεί πως δεν το έπραξε κανένας άλλος ηγέτης κόμματος – στάθηκε στην πρώτη γραμμή μόνη της, παρουσιάζοντάς τους και κατασυκοφαντώντας τους εργαζόμενους αυτού του κλάδου ως «προνομιούχους» που τάχα «δεν θέλουν» το ΙΚΑ. Χρησιμοποίησε προς το σκοπό αυτό ένα πανό των απεργών που έγραφε: «σας χαρίζομε το ΙΚΑ σας» και ότι ακόμα (7 Μάρτη): «σήμερα το πρωί τους άκουγα: εμείς δεν γινόμαστε ΙΚΑ» («Ρ» 8/3/2008, σελ. 14) και διαστρεβλώνοντας, με γκεμπελίστικο τρόπο, το σαφέστατο και πέρα για πέρα σωστό περιεχόμενο του συνθήματος που απευθύνονταν στους υπουργούς της κυβέρνηση, λέγοντάς τους: α) σας χαρίζομε το ΙΚΑ που εσείς χρεοκοπήσατε, β) η «ενοποίηση» που προτείνετε δεν λύνει το Ασφαλιστικό αλλά είναι ενοποίηση χρεοκοπίας και όλων των άλλων Ταμείων στο «πρότυπο» του ΙΚΑ, γ) θα αγωνιστούμε για να αποτρέψουμε την επιχειρούμενη λεηλασία των Ταμείων μας.
Οι συκοφαντίες αυτές σε βάρος των εργαζομένων της ΔΕΗ περί «προνομιούχων» που «δεν θέλουν το ΙΚΑ» είναι οι γνώριμες συκοφαντίες της κυβέρνησης περί «ρετιρέ», κλπ., τις οποίες η Παπαρήγα επαναλάμβανε σε όλους τους τόνους και ήταν επόμενο να προπαγανδιστούν, μέρες ολόκληρες, από τα ΜΜΕ.
Την ίδια μέρα έδωσε εντολή στους υποταχτικούς της δημοσιογραφίσκους του «Ριζοσπάστης» να επιτεθούν με τον πλέον χυδαίο τρόπο – μεσούσης μάλιστα της απεργίας – στους συνδικαλιστές της ΔΕΗ που καθοδηγούσαν την απεργία αποκαλώντας τους «συνδικαλισταράδες» που «κάνουν αγώνα τώρα που θίγονται κάποιοι της ΔΕΗ!… είναι προκλητικοί οι συνδικαλισταράδες της ΔΕΗ» («Ρ» 8/3/2008, σελ. 32), ενώ ήταν πασίγνωστο ότι ο αγώνας δεν έγινε επειδή «κάποιοι της ΔΕΗ θίγονταν» όπως συκοφαντικά ισχυρίζονται οι γκεμπελίσκοι του «Ριζοσπάστη», αλλά επειδή θίγονταν τα πολλά εκατομμύρια των εργαζομένων όλης της χώρας, μαζί τους και οι εργαζόμενοι της ΔΕΗ, με την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης και απειλούνταν άμεσα όλα εκείνα τα Ταμεία των εργαζομένων που έχουν πλεόνασμα, απειλούνται με νέα καταστροφική επιδρομή των «γαλάζιων κουμπάρων» μαφιόζων, μετά απ’ την πρωτοφανή και μεγάλη τους λεηλασία απ’ τους μαφιόζους υπουργούς με τα «δομημένα Ομόλογα».
Δεύτερο, μια βδομάδα αργότερα, στα μέσα Μάρτη και στο αποκορύφωμα των απεργιών, η Παπαρήγα σε πολυσέλιδη συνέντευξή της ξεσπαθώνει εκ νέου – ως ανοιχτός πλέον εκπρόσωπος της κυβέρνησης Καραμανλή – κλιμακώνει και γενικεύει την επίθεσή της (περνώντας απ’ την επίθεση στους εργαζόμενους της ΔΕΗ σ’ όλους τους εργαζόμενους της χώρας) ενάντια στο απεργιακό κίνημα των εργαζομένων δηλώνοντας α) ότι «αυτό το κίνημα δεν θα έχει κατακτήσεις, καθαρά πράγματα», και β) «η κυβέρνηση θα το περάσει» («Ρ» 14/3/2008, σελ.7-10) το νομοσχέδιο, προεξοφλώντας έτσι την ήττα του απεργιακού κινήματος και ταυτόχρονα συστήνοντας στους εργαζόμενους, εμμέσως πλην σαφώς, να σταματήσουν τις απεργιακές κινητοποιήσεις, αφού η συνέχιση του απεργιακού τους αγώνα είναι ανώφελη και περιττή, τη στιγμή που αυτό έχει ηττηθεί και η κυβέρνηση θα περάσει το νομοσχέδιο.
Τρίτο, ενώ ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και τα κόμματα της αντιπολίτευσης αλλά και όλοι οι εργαζόμενοι ζητούσαν απόσυρση του νομοσχεδίου, η ηγεσία του «Κ»ΚΕ υποχρεώνεται εκ των πραγμάτων να αποδεχτεί τυπικά το αίτημα της «απόσυρσης» (για να μην αυτοξεσκεπαστεί αρνούμενη την αποδοχή του), όμως δεν το έθεσε στο κέντρο της δράσης και των παρεμβάσεών της και επιπλέον το θέμα δεν προβλήθηκε καθόλου απ’ το «Ριζοσπάστη». Απ’ την άποψη αυτή χαρακτηριστικά είναι τα πρωτοσέλιδα τριών εφημερίδων της ίδιας ημερομηνίας: η «Ελευθεροτυπία» έχει ως πρωτοσέλιδο: «Καθολική αντίδραση για το Ασφαλιστικό» και από κάτω ένα τεράστιο «ΟΧΙ» (19/3/2008), η «Αυγή» έχει: «ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟΥ» και από κάτω: «ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ!» (19/3/2008), ενώ ο «Ριζοσπάστης» έχει ως πρωτοσέλιδο τον απεργοσπαστικό τίτλο: «ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟ ΠΑΜΕ» (19/3/2008) και καθόλου δεν κάνει λόγο για «απόσυρση» του αντιασφαλιστικού νομοσχεδίου ούτε αν το αποδέχονται ή όχι οι εργαζόμενοι.
Τέταρτο, καθόλη την διάρκεια των απεργιακών κινητοποιήσεων τα στελέχη των «Κ»ΚΕ-ΠΑΜΕ δεν έστρεφαν τα πυρά τους ενάντια στην κυβέρνηση Καραμανλή που είχε φέρει και θα ψήφιζε το έκτρωμα για το Ασφαλιστικό αλλά ενάντια στους ρεφορμιστές ηγέτες των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, λες και αυτοί ήταν κυβέρνηση και είχαν προτείνει και θα ψήφιζαν το αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο, με πιο αποκαλυπτική-χοντροκομμένη, ανάμεσα σε πολλές άλλες, περίπτωση, εκείνη του νεαρού, άπειρου και νεοφώτιστου στην προδοτική τακτική της σοσιαλδημοκρατίας δισέγγονου του Νικήτα Χρουστσόφ και νεόκοπου γραμματέα της σοσιαλδημοκρατικής «Κ»ΝΕ, Γ. Πρωτούλη που δήλωσε, παραμονές της μεγάλης απεργίας, σε συγκέντρωση στην Αγ. Βαρβάρα με απεργοσπαστικό ίστρο: «ειδικά σ’ αυτή την απεργία, οι εργάτες να γυρίσουν την πλάτη στους ξεπουλημένους» («Ρ» 18/3/2008, σελ. 6), λες και δεν ήταν ξεπουλημένοι οι νέοι χρουστσοφικοί σοσιαλδημοκράτες που πρόδωσαν και κατέστρεψαν τα πάντα στο κομμουνιστικό κίνημα, μεταξύ των οποίων και τη μεγάλη Σοσιαλιστική Σοβιετική Ένωση των ΛΕΝΙΝ-ΣΤΑΛΙΝ, πρωτοστάτησαν και αγωνίστηκαν «με νύχια και με δόντια» απ’ τις αρχές-μέσα της δεκαετίας του ΄50 να φέρουν τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες στον καπιταλισμό.
Πέμπτο, η σοσιαλδημοκρατική ηγεσία και ο «Ριζοσπάστης» δεν έστρεψαν τα πύρά τους ενάντια στην κυβέρνησης άλλα ενάντια στα κόμματα της αντιπολίτευσης, όπως βεβαιώνει ο πρωτοσέλιδος τίτλος: «ΠΑΡΑΠΛΑΝΟΥΝ ΤΟ ΛΑΟ οι ηγεσίες ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ» («Ρ» 27/3/2008, σελ. 1), λες και αυτά τα κόμματα είναι σήμερα κυβέρνηση και θα ψήφιζαν το νομοσχέδιο-έκτρωμα, επίθεση που κύριο στόχο είχε να αφήνει και προφανώς άφησε στο απυρόβλητο την αντιδραστική κυβέρνηση Καραμανλή για να περάσει ανενόχλητη το αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο.
Έκτο, τέλος, η αυλαία των πράξεων της προδοτικής στάσης της ηγεσίας του «Κ»ΚΕ κλείνει με την ξεχωριστή απεργοσπαστική συγκέντρωση των ρεφορμιστών ηγετών του ΠΑΜΕ και με την κάθοδο των «μυρίων» της Παπαρήγας στο λαό, απεργοσπαστική στάση που πάντα είχε και έχει την επιδοκιμασία και τους επαίνους των υπουργών της κυβέρνησης Καραμανλή (Α.Ανδρεουλάκος (2005): «όταν τα εργατικά κόμματα θεωρούν εργάσιμη την Πρωτομαγιά, εγώ θα διαφωνήσω;») και που ταυτόχρονα δείχνει ότι η ταχτική των ρεφορμιστών του ΠΑΜΕ όχι μόνο «σεκταριστική» δεν είναι και πολύ περισσότερο δεν σημαίνει «αποθέωση του σεχταρισμού» όπως διατείνονται οι διάφοροι δεξιοί οπορτουνιστές του «ΠΡΙΝ», «ΛΑΪΚΟΥ ΔΡΟΜΟΥ»(23/3/2008, σελ.9), κλπ., παραπλανώντας τους εργαζόμενους αλλά αντίθετα τα τελευταία χρόνια οι ηγέτες του ΠΑΜΕ κινούνται – ακριβώς εξαιτίας της απεργοσπαστικής τους δράσης-στάσης προς όφελος των συμφερόντων του κεφαλαίου και στην υπηρεσία των κυβερνητικών σχεδίων – ακόμα δεξιότερα, στα πλαίσια προφανώς του ρεφορμισμού, και απ’ τους εργατοπατέρες των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, κι’ αυτό ανεξάρτητα απ’ τις μόνιμες και ακατάσχετες περί «αντεπίθεσης» (ανύπαρκτης βέβαια στην πράξη) φλυαρίες με τις οποίες προσπαθούν να αποκρύψουν απ’ την εργατική τάξη και όλους τους εργαζόμενους ακριβώς αυτή τη δεξιά απεργοσπαστική δράση και προδοτική στάση των ρεφορμιστών ηγετών του ΠΑΜΕ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου