Κομμουνιστικό Κόμμα Ισπανίας (Μαρξιστικό-Λενινιστικό): Για τις Καταλανικές εκλογές

Η ισπανική δεξιά επέμενε κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας για την ανάγκη οι καταλανοί να ψηφίσουν μαζικά ώστε να φρενάρουν την παράταξη της ανεξαρτησίας. Και το πέτυχε, με μια ιστορική συμμετοχή 81,94% στο σύνολο των εκλογέων. Το αποτέλεσμα έδωσε απόλυτη πλειοψηφία εδρών (70) στους φιλοανεξαρτησιακούς σχηματισμούς, αν και το ποσοστό ψήφων (47,49%) έμεινε κάτω από αυτό που πέτυχαν τα κόμματα που δεν είναι υπέρ της ανεξαρτησίας. Πρέπει να υπογραμμιστεί η κατάρρευση του CUP (“Υποψηφιότητα Λαϊκής Ενότητας”) που από τις 10 έδρες έπεσε στις 4. Αυτή η εξέλιξη αποτελεί συνέπεια του να παρουσιάζονται ως μπολσεβίκοι επαναστάτες όταν δεν είναι παρά ριζοσπαστικοποιημένοι μικροαστοί. Τελικά, οι αντιθέσεις ξέσπασαν, η απάτη αποκαλύφθηκε και το πολιτικό κόστος είναι σημαντικό.

Οι εκλογές αποδεικνύουν ότι ο καταλανικός εθνικισμός είναι συμπαγής και βαθιά ριζωμένος σε πολύ πλατιά στρώματα της καταλανικής κοινωνίας. Η δαιμονοποίηση της ανεξαρτησίας στην οποία προέβαιναν και διέδιδαν τα ΜΜΕ της ολιγαρχίας είναι βαθιά εσφαλμένη. Ο καταλανικός εθνικισμός έχει βαθιές ιστορικές ρίζες και οι συγγραφείς, οι δημοσιογράφοι και οι ισπανιστές πανελίστες θα πρέπει να διαβάσουν, για να πληροφορηθούν, αρκετά καλά βιβλία της ιστορίας της Ισπανίας και της Καταλονίας,. Όμως, είναι πολύ να ζητάμε από τους επαγγελματίες του ψέματος και του μίσους να στοχαστούν πάνω σε αυτό το θέμα.

Δεν είμαστε υπέρ της ανεξαρτησίας της Καταλονίας, όμως υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα αυτοδιάθεσης. Καταγγέλουμε τις χονδροειδείς μεθοδεύσεις στις οποίες προβαίνουν πάνω στο καταλανικό ζήτημα η πλειοψηφία των εντύπων, των τηλεοπτικών και των ραδιοφωνικών σταθμών. Η μεταχείριση της ενημέρωσης για την Καταλονία έχει αποκτήσει σαφώς φασιστικό χαρακτήρα.

Το Λαϊκό Κόμμα έχει καταστεί μια σχεδόν περιθωριακή δύναμη στην Καταλονία. Η φυλάκιση των ηγετών της ανεξαρτησίας και η εφαρμογή του άρθρου 155 αποδείχτηκαν απολύτως αντιπαραγωγικά ενόψει των εκλογών και οι του Λαϊκού Κόμματος πλήρωσαν στις κάλπες την άθλια κατασταλτική τους δράση και τα ψέματά τους. Αυτή η αποτυχία αναμφίβολα θα επιδράσει στο πολιτικό μέλλον του Ραχόι. Αντίθετα, οι Θιουδαδάνος κατήγαγαν έναν ηχηρό εκλογικό θρίαμβο. Μια ρητορική που συνδύαζε καταλανισμό, ισπανισμό και ευρωπαϊσμό, και μια γερή δόση πολιτικής δεξιότητας εκ μέρους της Ινιές Αριμάδας, οδήγησαν σε αυτό το κόμμα πάνω από 1 εκατομμύριο ψήφους. Κανείς όμως ας μην εξαπατάται. Πίσω από αυτό το φιλικό και φαινομενικά σώφρον πρόσωπο ενός από τους ηγέτες του, αναβλύζει ο αντιδραστικός λόγος της ισπανικής δεξιάς, μιας ολιγαρχίας που έχει ξεκάθαρα ταχθεί υπέρ μιιας λύσης αντικατάστασης μπροστά στη φθορά του Λαϊκού Κόμματος. Πολλές από αυτές τις ψήφους προέρχονται από λαϊκά στρώματα, τα οποία δεν είναι με τη διαδικασία ανακήρυξης κρατικής κυριαρχίας, όμως δεν βρίσκουν μια αριστερή εναλλακτική. Όταν προκαλείται μια τέτοια κατάσταση, με την απουσία μιας ταξικής αναφοράς, η δημαγωγία της φασιστικοποιημένης δεξιάς βρίσκει ελεύθερο το δρόμο στις τάξεις των εργαζομένων.

Το ΣΕΚΙ έχει βαλτώσει εκλογικά και οι προσδοκίες του για ανάπτυξη δεν ευοδώθηκαν, κάτι το λογικό όταν υποστηρίζει την ενεργοποίηση του άρθρου 155 και ταυτόχρονα επικρίνει το Ραχόι. Ο τετραγωνισμός του κύκλου δεν υπάρχει ούτε στην πολιτική. Αναφορικά με τους Ποδέμος και τους εταίρους τους, υποχωρούν ελαφρά σε σύγκριση με τις εκλογές του 2015. Παρά τα διφορούμενα στοιχεία τους και τις πολιτικές τους πιρουέτες δεν υπέστησαν μια σημαντική εκλογική τιμωρία. Όμως, το βέβαιο είναι ότι η αυταπάτη που προκάλεσε το μωβ αυτό κόμμα αρχίζει να εξασθενεί.

Μπροστά σε αυτά τα αποτελέσματα, μια κυβέρνηση έστω και κατ’ελάχιστο δημοκρατική θα όφειλε να απελευθερώσει τους καταλανούς πολιτικούς κρατουμένους, να αναστείλει άμεσα την εφαρμογή του άρθρου 155 και να αρχίσει διαπραγματεύσεις για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για την αυτοδιάθεση. Δεν θα συμβεί, ούτε μπορεί να συμβεί. Η μοναρχία και το Σύνταγμα του 1978 αποτελούν ένα ανυπέρβλητο εμπόδιο ώστε ο καταλανικός λαός να μπορεί να ασκήσει το δικαίωμά του να αποφασίσει. Οι νόμοι και το Σύνταγμα της ολιγαρχίας καταστέλλουν τις λαϊκές τάξεις της Ισπανίας, παραβιάζουν τα στοιχειωδέστερα πολιτικά δικαιώματα και προκαλούν επισφάλεια και φτώχεια. Είναι επιτακτικό να οργανωθεί μια ταξική εναλλακτική, μια αριστερή εναλλακτική, ώστε να ξεπεραστεί αυτό το διεφθαρμένο και δεσποτικό καθεστώς. Οφείλουμε να ανακόψουμε την ιδεολογική επίθεση που έχει εξαπολύσει η ολιγαρχία για να φέρει σε σύγκρουση τους ισπανούς εργαζόμενους με τους καταλανούς, υποδαυλίζοντας τα χειρότερα σοβινιστικά αισθήματα.

Η δεξιά ισχυρίζεται ότι στη δημοκρατία όλες οι επιλογές είναι εφικτές αν εκφράζονται δημοκρατικό. Δεν είναι αλήθεια. Στο σημερινό νομικό και συνταγματικό πλαίσιο, δεν είναι δυνατή η διεξαγωγή ενός δημοψηφίσματος για την αυτοδιάθεση, ούτε η εγκαθίδρυση ενός κοσμικού κράτους, ούτε η επίτευξη του διαχωρισμού των εξουσιών. Η ολιγαρχία υπαγορεύει τους κανόνες του παιχνιδιού και τους τροποποιεί κατά το δοκούν.

Οι δυνάμεις υπέρ της ανεξαρτησίας πρέπει να αντλήσουν πολιτικά διδάγματα από όσα συνέβησαν κατά τη διάρκεια της διαδικασίας για την ανακήρυξη κρατικής κυριαρχίας.

Με το να επιδοθούν στην επανάληψη της εμπειρίας το μόνο που θα κάνουν είναι να προκαλέσουν μια επέκταση του φασιστικού ισπανισμού. Η μόνη διέξοδος είναι η οικοδόμηση ενός λαϊκού μπλοκ με βασικό σκοπό την ανακήρυξη της Ομόσπονδης και Λαϊκής Δημοκρατίας. Απευθύνουμε κάλεσμα σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις της αριστεράς ώστε να οικοδομηθεί η ενότητα γύρω από ένα πρόγραμμα που θα έχει ως κεντρικό άξονα την πολιτική ρήξη με τη μοναρχία και τους προτείνουμε να εργαστούμε ενωμένοι για την οργάνωση μιας λαϊκής διαβούλευσης ώστε να αποφασίσουμε επιλέγοντας ανάμεσα στη μοναρχία και τη δημοκρατία.

Κομμουνιστικό Κόμμα Ισπανίας (μαρξιστικό – λενινιστικό)

21 Δεκέμβρη 2017

Μετάφραση από τα ισπανικά: Parapoda.wordpress.com