H θηλιά του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στραγγαλίζει τη χώρα

ΕΞΩ Η  ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟ ΟΝΕ-ΕΕ

η θηλιά  του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου  στραγγαλίζει  τη χώρα

η πρωτοφανής λεηλασία του τόπου και η άγρια  επιπλέον εκμετάλλευση της εργατικής  τάξης και του λαού απ’ το διεθνές  κερδοσκοπικό-τοκογλυφικό κεφάλαιο και η κατάρρευση σειράς μύθων

εν αναμονή  νέων εξοντωτικότερων μέτρων και  ολοκληρωτικής λεηλασίας του  εθνικού πλούτου

Η κατάσταση  της σημερινής χρεοκοπημένης  ελληνικής οικονομίας είναι ζοφερότατη και η προοπτική της αδιέξοδη στα πλαίσια των ΟΝΕ-ΕΕ, κι αυτό όχι μόνο εξαιτίας των υψηλών, κερδοσκοπικού χαρακτήρα, επιτοκίων δανεισμού αλλά και της αδυναμίας «διαχείρισης»-εξυπηρέτησης του δημόσιου χρέους γενικά που συνιστά για την ελληνική οικονομία μόνιμο φαύλο κύκλο.

Αν πριν λίγο καιρό η χώρα δανείστηκε με επιτόκιο 6%, αυτές τις μέρες το επιτόκιο εξωτερικού δανεισμού εκτινάχθηκε στα ύψη, πάνω από 7%, εξαιτίας των συνεχών επιθέσεων του διεθνούς κερδοσκοπικού-τοκογλυφικού κεφαλαίου – επιθέσεις που βρίσκουν κατάλληλο έδαφος, όχι βέβαια λόγω «ψυχολογικού κλίματος», αλλά της υπαρκτής χρεοκοπίας της οικονομίας και της χειροτέρευσης όλων των βασικών δεικτών της, που αναμένεται, και εξαιτίας της κρίσης, να επιδεινωθούν στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα (η «άνοδος των επιτοκίων των ελληνικών δεκαετών ομολόγων σε σχέση με τα αντίστοιχα γερμανικά.(spread)» δεν οφείλεται, όπως ανόητα ή σκόπιμα ισχυρίζεται ο «Ριζοσπάστης», στις «κόντρες, τις αντιθέσεις και τους διαγκωνισμούς μεταξύ των ιμπεριαλιστικών κέντρων και καπιταλιστικών «αγορών»» («Ρ»7/4/2010, σελ.6), αλλά οφείλεται πρώτα και κύρια στις επιθέσεις του κερδοσκοπικού κεφαλαίου, κερδοσκοπικές επιθέσεις που έχουν ως αφετηρία και βάση τη χρεοκοπημένη ελληνική οικονομία και δευτερευόντως σχετίζονται με τις αντιθέσεις ΗΠΑ-ΕΕ που αφορούν το Ευρώ, που όμως και πάλι μέσω του «αδύναμου κρίκου» της ΕΕ προωθείται που είναι, αυτή τη στιγμή, η χρεοκοπημένη ελληνική οικονομία).

Έτσι  στις 6 Απρίλη – παραμονές άφιξης πολυμελούς κλιμακίου του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) στην Αθήνα  – το διεθνές κερδοσκοπικό και  τοκογλυφικό κεφάλαιο εξαπέλυσε  νέα σφοδρότατη επίθεση στην ελληνική οικονομία. Οι Citιgroup, Goldman Sachs, J.P.Morgan και Morgan Stanley, πούλησαν μαζικά ελληνικά ομόλογα, μ’ αποτέλεσμα να εκτοξευτούν τα spread σε νέα επίπεδα ρεκόρ των 408 μονάδων βάσης (αρχικό άνοιγμα 343 μονάδες δηλ. 65 μονάδες παραπάνω) – υψηλά spread που φαίνεται να επικροτεί και ο «Ριζοσπάστης» (8/4/2010, σελ.5), αφού ισχυρίζεται πως ο λαός δεν «έχει κάτι να κερδίσει από την πτώση των spreads» (τα υψηλά spreads που συνεπάγονται υψηλότερο επιτόκιο δανεισμού, κατά το «Ριζοσπάστη», δεν τα πληρώνει η εργατική τάξη και ο λαός αλλά το «άγιο πνεύμα» και οι ντόπιοι καπιταλιστές και τραπεζίτες!)  

Από τη νέα επίθεση δεν ήταν δυνατό να «γλιτώσει» και το χρηματιστήριο  Αθηνών που βούλιαξε, κλείνοντας με μεγάλες απώλειες και με μεγάλη πτώση 2,98% και κάτω απ’ το φράγμα των 2000 μονάδων, στις 1.987,58 μονάδες. Μεγάλες ήταν οι απώλειες των τραπεζικών μετοχών που ξεπέρασαν το 5,5%. Νέα βουτιά σημείωσε και το Ευρώ στη σχέση του με το δολάριο που διαμορφώθηκε στα 1,334 δολάρια.

Η νέα  επίθεση του κερδοσκοπικού και τοκογλυφικού κεφαλαίου στην οικονομία της χώρας που έχει ως αφετηρία την υπαρκτή χρεοκοπία της έχει πολλαπλούς στόχους, μεταξύ άλλων, να «σπρώξει» την οικονομία της χώρας στην αγκαλιά του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου με επιδίωξη την ολοκληρωτική λεηλασία της δημόσιας περιουσίας και τον πλούτο της χώρας που προφανώς το ΔΝΤ θα απαιτήσει να πουληθεί στο ιδιωτικό κεφάλαιο (ξένο-ντόπιο) αλλά και την υπονόμευση του Ευρώ, ενώ ταυτόχρονα εκφράζει και τις προετοιμασίες για επέκταση της επίθεσης και σ’ άλλες οικονομίες χωρών-μελών της ΕΕ με υψηλό εξωτερικό χρέος (Πορτογαλία, Ισπανία κλπ.).

Ας σημειωθεί  ακόμα ότι η Eurostat υπολογίζει το δημόσιο έλλειμμα στο 14,2% ή και παραπάνω του ΑΕΠ αντί του 12,9% που ως τώρα έχει υπολογιστεί στο «Πρόγραμμα Σταθερότητας».

Η σημερινή ζοφερή κατάσταση της οικονομίας είναι φανερό πως έχει οδηγήσει και  σε κατάρρευση-διάψευση σειράς αστικών  και ρεβιζιονιστικών μύθων γύρω απ’ τη σχέση Ελλάδας-ΕΕ:

Μύθος 1^ος : «μείωση του επιτοκίου δανεισμού». Οι οικονομικές εξελίξεις διαψεύδουν καθαρά το μύθο περί «μείωσης του επιτοκίου δανεισμού», αντίθετα η χώρα εξακολουθεί να βρίσκεται στη δίνη των επιθέσεων του κερδοσκοπικού-τοκογλυφικού κεφαλαίου μ’ αποτέλεσμα ν’ αυξάνεται συνεχώς το επιτόκιο για να φτάσει αυτές τις μέρες πάνω από 7%, παρά τις «διαβεβαιώσεις» και την περιβόητη «στήριξη» των αρμοδίων Οργάνων της ιμπεριαλιστικής ΕΕ. Μάλιστα η ισχυρότερη ιμπεριαλιστική χώρα της ΕΕ , η Γερμανία, επιμένει-πιέζει η Ελλάδα να δανείζεται μελλοντικά με επιτόκιο 6,5%.

Μύθος 2^ος: «προστασία-διαφύλαξη απ’ τη χρεοκοπία». Η  χρεοκοπία της ελληνικής οικονομίας αποτελεί σήμερα ένα υπαρκτό οικονομικό γεγονός. Η συμμετοχή της Ελλάδος στην ιμπεριαλιστική ΕΕ δεν εμπόδισε την οικονομική της χρεοκοπία (δεν αναφερόμαστε στην τυπική δήλωση πτώχευσης), επομένως ο μύθος της «διαφύλαξης» απ’ τη χρεοκοπία με ασπίδα την ΕΕ καταρρέει παταγωδώς.

Τη χρεοκοπία της ελληνικής οικονομίας εξακολουθούν να αμφισβητούν διάφοροι αστοί αλλά και οι φλύαροι ρεφορμιστές ηγέτες, τα «αδαή νήπια» της χρουστσοφικής σοσιαλδημοκρατίας, η γερόντισσα Παπαρήγα και ο νεαρός Τσίπρας που παρουσιάζουν ένα εντελώς εξόφθαλμο υπαρκτό οικονομικό γεγονός σαν «φημολογία», «κινδυνολογία» και φανταστική προπαγάνδα του κεφαλαίου, δηλ. παρουσιάζουν ως ανύπαρκτο ένα αντικειμενικό γεγονός, ενώ ανταγωνίζονται μεταξύ τους σε πανομοιότυπες ουρανομήκεις κοτσάνες (Παπαρήγα: «πτώχευση είναι μια σημαία που σηκώνει η κυβέρνηση και η ΕΕ για να κάνουν τον εργαζόμενο να σκεφτεί …» («Ρ» 26/2/2010, σελ.6), Τσίπρας: «Ωραία το παραμύθι με το δράκο της χρεοκοπίας», «Ελευθεροτυπία», 14/3/2010). Βέβαια η χρεοκοπία της ελληνικής οικονομίας δεν είναι «μπαμπούλας» που «φιλοτεχνούν τα κοράκια» του ξένου κεφαλαίου («Ρ», 27/1/2010, σελ.31) ούτε «κινδυνολογία να τρομοκρατήσουν το λαό» («Ρ» 29/1/2010, σελ.25) ή ακόμα «μια συνειδητή επιχείρηση δημοσιονομικής τρομοκράτησης του ελληνικού λαού» («Εποχή», 11/4/2010, σελ.8), άποψη που «τεκμηριώνεται» με σοβαροφανείς γελοιότητες του είδους πως «η θεωρία της χρεοκοπίας «χρεοκοπεί» όχι γιατί δεν διαθέτει «στοιχεία», αλλά γιατί αυτά από μόνα τους δεν στοιχειοθετούν  τίποτε» (στο ίδιο), ισχυρισμός που δεν χρειάζεται ανασκευή εξαιτίας του πρωτοφανούς μεγέθους της γελοιότητας του (για το ζήτημα της χρεοκοπίας «ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ» Νο 313, 1-15 Γενάρη 2010).

Μύθος 3^ος: «ισότιμη συμμετοχή στην ΕΕ». Η σημερινή χρεοκοπία της ελληνικής χρεοκοπίας οδηγεί σε κατάρρευση και έναν άλλο μύθο που καλλιεργήθηκε για πολλές δεκαετίες, εκείνο της δήθεν ισότιμης συμμετοχής μιας αδύνατα ανεπτυγμένης και εξαρτημένης απ’ τους ιμπεριαλιστές χώρας, όπως η Ελλάδα, στο «λάκκο των λεόντων» της ΕΕ, μύθος που διαψεύδεται απ’ την πολυετή πορεία της χώρας σε τροχιά διαρκώς αυξανόμενης εξάρτησης και την κατάληξή της σε μια νέα και πρωτοφανή σε βάθος εξάρτηση, σε μια νέοαποικιακού χαρακτήρα, χωρίς στρατεύματα, κατοχή με την παράδοση αμαχητί «των κλειδιών» της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς Οργανισμούς: Κομισιον-ΕΚΤ-ΔΝΤ.

Μύθος 4^ος: «διαρκής ανάπτυξη μέσα στην ΕΕ». Η πορεία της χώρας απ’ την ένταξη της στην ΕΕ (αρχές του 80 ως τα σήμερα), παρά τους ισχυρισμούς των αστών και ρεβιζιονιστών, δείχνει ότι αυτή απ’ τα πρώτα χρόνια την ένταξής της δεν συνοδεύτηκε από μια «διαρκή ανάπτυξη», αντίθετα οδηγήθηκε όχι μόνο σε μια μεγαλύτερη εξάρτηση απ’ το ξένο κεφάλαιο μα και σε αποβιομηχάνιση, μ’ αποτέλεσμα μια ισχνότατη βιομηχανική παραγωγή που αποτελεί σήμερα, μεταξύ άλλων, και την «αχίλλειο πτέρνα» της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας.

Μύθος 5^ος: «σύγκλιση των οικονομιών των χωρών μελών της ΕΕ». Ο προπαγανδιστικός μύθος των ιμπεριαλιστών, αστών και ρεβιζιονιστών  πολιτικών, ότι με το πέρασμα του χρόνου στα πλαίσια της ΕΕ θα επιτευχθεί «σύγκλιση» των επιπέδων ανάπτυξης των χωρών-μελών της ΕΕ – το χάσμα μεταξύ των ιμπεριαλιστικών και εξαρτημένων χωρών μεγαλώνει διαρκώς – αλλά και των μισθών και του επιπέδου διαβίωσης της εργατικής τάξης και των λαών της διαψεύδεται απ’ την ως τώρα πορεία των διαφόρων εξαρτημένων χωρών, μαζί και της χώρας μας.

Μύθος 6^ος: «διαρκής ευημερία». Η πολυπόθητη «ευημερία» και μάλιστα «διαρκής» που θα εξασφαλίζονταν τάχα με τη συμμετοχή της Ελλάδας στη ΕΕ με την πάροδο του χρόνου για την εργατική τάξη και το λαό μας αποδείχθηκε απάτη και όνειρο «θερινής νυκτός». Κι αυτό όχι μόνο εξαιτίας της σημερινής καπιταλιστικής κρίσης υπερπαραγωγής, που αφορά και το προλεταριάτο όλων των χωρών-μελών της ΕΕ, αλλά κυρίως λόγω της ολοένα και μεγαλύτερης εξάρτησης απ’ τις ισχυρές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που λεηλατούν τον εθνικό πλούτο της χώρας.

Μύθος 7^ος : «ιμπεριαλιστική Ελλάδα». Εκτός της διάψευσης και κατάρρευσης των παραπάνω μύθων που αφορούν τη σχέση Ελλάδας-ΕΕ, η τωρινή χρεοκοπία της ελληνικής οικονομίας συνοδευόμενη και από μεγαλύτερο βάθεμα της εξάρτησης της χώρας απ’ τις ισχυρές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, έθαψε και έναν άλλο μύθο, τον τροτσκιστικό μύθο των χρουτσοφικών σοσιαλδημοκρατών ηγετών του «Κ»ΚΕ περί «μικρο-ιμπεριαλιστικής Ελλάδας». Η εντελώς ατεκμηρίωτη «θεωρία»-μύθος περί «ιμπεριαλιστικής Ελλάδας», πέρα απ’ το ότι δεν έχει καμιά απολύτως σχέση με τη σημερινή ελληνική πραγματικότητα, σημαίνει επιπλέον άρνηση της εξόφθαλμα υπαρκτής εξάρτησης της χώρας απ’ τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, εξωραϊσμό και διαιώνιση αυτής της  ιμπεριαλιστικής εξάρτησης.

Με βάση τα παραπάνω στη σχέση Ελλάδας-ΕΕ, το πλήρες σημερινό αδιέξοδο της χρεοκοπημένης  ελληνικής οικονομίας και με δεδομένο ότι η μεγαλοαστική κυβέρνηση  του ΠΑΣΟΚ δε θα πολλαπλασιάσει μόνο τα εξοντωτικά αντιλαϊκά-αντεργατικά μέτρα αλλά και με το «ευαγγέλιο» της νεοφιλελεύθερης οικονομικής πολιτικής στα χέρια προτίθεται να ανοίξει παραπέρα την όρεξη των κερδοσκόπων-τοκογλύφων και του ΔΝΤ για ολοκληρωτική αρπαγή του όποιου εναπομείναντος κερδοφόρου τομέα και άγριας λεηλασίας του συνολικού πλούτου της χώρας με ανάλογες καταστροφικές συνέπειες, γνωστές από δεκάδες άλλες χώρες που έπεσαν στα νύχια τους, η εργατική τάξη και ο λαός πρέπει να αγωνιστούν στην κατεύθυνση της εξόδου της χώρας από την ΟΝΕ-ΕΥΡΩ και την κήρυξη μονομερούς στάσης πληρωμών του εξωτερικού χρέους (ζήτημα που είχε θιχτεί στην  «ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ» Νο 313, 1-15 Γενάρη 2010), σε συνδυασμό και με τη γενικότερη πάλη εξόδου της Ελλάδας απ’ την ιμπεριαλιστική ΕΕ, έξοδο που για τη σοσιαλδημοκράτισσα Παπαρήγα, αυτή τη στιγμή, «από μόνο του δε είναι λύση» («Ρ»5.3.2010, σελ.10) (είναι το πρώτο «απρόσεκτο»(;) αλλά απολαυστικό και χαρακτηριστικό στριπτίζ  της Παπαρήγα υπέρ της παραμονής της Ελλάδας στην ΕΕ, γιατί ως τώρα ισχυρίζονταν, δημαγωγικά βέβαια, ότι ήταν τάχα υπέρ της εξόδου της χώρας απ’ αυτή).