Χωρίς ΕΝΟΤΗΤΑ και ΜΑΖΙΚΟΤΗΤΑ των απεργιακών κινητοποιήσεων οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να αποκρούσουν τις σφοδρότατες επιθέσεις ΕΕ-ΔΝΤ- ντόπιου κεφαλαίου - κυβέρνησης

Χωρίς ΕΝΟΤΗΤΑ και ΜΑΖΙΚΟΤΗΤΑ των απεργιακών κινητοποιήσεων οι εργαζόμενοι δεν  μπορούν να αποκρούσουν τις σφοδρότατες  επιθέσεις ΕΕ-ΔΝΤ- ντόπιου κεφαλαίου - κυβέρνησης

Η διάσπαση της ΕΝΟΤΗΤΑΣ των απεργιακών κινητοποιήσεων εκ μέρους των ρεφορμιστών του  ΠΑΜΕ υπηρετεί αποκλειστικά την προώθηση και εφαρμογή των εξοντωτικών μέτρων της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ

Την τελευταία  δεκαετία η εργατική τάξη και το σύνολο των εργαζομένων δέχτηκαν τις πιο σφοδρές επιθέσεις  του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου, ιδιαίτερα των μονοπωλίων  της ιμπεριαλιστικής ΕΕ, επιθέσεις που προωθήθηκαν και υλοποιήθηκαν απ’ τις κυβερνήσεις του μεγαλοαστικού κόμματος του ΠΑΣΟΚ και εκείνες του μοναρχοφασιστικού κόμματος της ΝΔ με πρωθυπουργό τον Κ.Καραμανλή, που με την ακραία νεοφιλελεύθερη οικονομική τους πολιτική οδήγησαν τον περασμένο χρόνο την οικονομία της χώρας σε ανοιχτή χρεοκοπία και στο σημερινό τριπλό έλεγχό της από: Κομισιόν-ΕΚΤ-ΔΝΤ.

Οι επιθέσεις  του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου  έπληξαν σκληρά τόσο το σύνολο των  κατακτήσεων της εργατικής τάξης  και όλων των εργαζομένων όσο και το βιοτικό τους επίπεδο, μ’ αποτέλεσμα να προκληθεί απότομη πτώση και επιδείνωσή του, αλλά και μεγάλη χειροτέρευση της κατάστασή της με ταυτόχρονο παραπέρα βάθεμα του προτσές της απόλυτης εξαθλίωσης του προλεταριάτου, που παίρνει ολοένα και δραματικότερες διαστάσεις με το ξέσπασμα της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης υπερπαραγωγής αλλά και την πρόσφατη ανοιχτή χρεοκοπία της χώρας.

Είναι σ’ όλους τους εργαζόμενους γνωστό ότι οι επιθέσεις του κεφαλαίου  της τελευταίας δεκαετίας «πέρασαν» όλες, πλην μιας: εκείνη που αφορούσε στο Ασφαλιστικό (νόμος Γιαννίτση) επί Σημίτη.

Δυο βασικά ερωτήματα προβάλλουν: 1) γιατί η εργατική τάξη και γενικά όλοι οι εργαζόμενοι δεν μπόρεσαν να αποκρούσουν τις επιθέσεις του κεφαλαίου και να ματαιώσουν τα αντιλαϊκά-αντεργατικά μέτρα; και 2) ποιος φέρει την κύρια ευθύνη;

Στο δεύτερο  ερώτημα: ποιος φέρει την κύρια ευθύνη; η απάντηση είναι πως την αποκλειστική ευθύνη φέρουν οι ρεφορμιστές εργατοπατέρες των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ-ΠΑΣΚΕ-ΠΑΜΕ-ΑΥΤ.ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ που με την προδοτική γραμμή της ταξικής συνεργασίας υπηρετούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου (η δράση των φασιστοειδών της ΔΑΚΕ δεν χρειάζεται σχολιασμό, γιατί υπερασπίζουν έτσι κι αλλιώς ανοιχτά το κεφάλαιο).

Η απάντηση στο πρώτο ερώτημα, γιατί η  εργατική τάξη δεν μπόρεσε να αποκρούσει τις επιθέσεις του κεφαλαίου; σχετίζεται άμεσα και στενά με δυο άλλα καίρια ζητήματα: εκείνα της ΕΝΟΤΗΤΑΣ και ΜΑΖΙΚΟΤΗΤΑΣ των απεργιακών κινητοποιήσεων.

Οι ρεφορμιστές  εργατοπατέρες των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ-ΠΑΣΚΕ-ΠΑΜΕ-ΑΥΤ.ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ  δεν θέλησαν ούτε επιδίωξαν να πετύχουν μαζικότητα των απεργιακών κινητοποιήσεων ενάντια στα αντιλαϊκά-αντεργατικά μέτρα. Όλες οι απεργιακές κινητοποιήσεις-διαδηλώσεις ήταν ρεφορμιστική γυμναστική μπροστά στις παρελάσεις των απανωτών μέτρων-επιθέσεων του ντόπιου κεφαλαίου, κινητοποιήσεις πολύ κατώτερες των περιστάσεων, απλά για την «τιμή των όπλων» και όχι για τη ματαίωση των μέτρων και απόκρουσης των σφοδρών επιθέσεων του κεφαλαίου που απαιτούσαν ασύγκριτα μαζικότερες κινητοποιήσεις.

Χωρίς ΜΑΖΙΚΟΤΗΤΑ των απεργιακών κινητοποιήσεων είναι προφανές ότι είναι εντελώς αδύνατη η απόκρουση των επιθέσεων του κεφαλαίου. Μόνο η ΜΑΖΙΚΟΤΗΤΑ μπορεί να ασκήσει υπολογίσιμη πίεση σε όποιες κυβερνήσεις για την απόσυρση των οποιωνδήποτε αντιλαϊκών μέτρων.

Όμως  η ΜΑΖΙΚΟΤΗΤΑ προϋποθέτει ΕΝΟΤΗΤΑ  των απεργιακών κινητοποιήσεων. Η ΜΑΖΙΚΟΤΗΤΑ δεν μπορεί να επιτευχθεί διαφορετικά παρά μόνο με ΕΝΟΤΗΤΑ, ζήτημα με το οποίο συνδέεται άμεσα ο απεργοσπαστικός ρόλος των ρεφορμιστών εργατοπατέρων του ΠΑΜΕ.

Οι ρεφορμιστές  ηγέτες του ΠΑΜΕ, πέρα απ’ τη γενική ρεφορμιστική τους γραμμή της ταξικής συνεργασίας, ακολούθησαν, ολόκληρη σχεδόν την τελευταία δεκαετία – μ’ εξαίρεση την τεράστια ενωτική απεργιακή κινητοποίηση ενάντια στο νομοσχέδιο Γιαννίτση για το Ασφαλιστικό που εξαιτίας της αποσύρθηκε –μόνιμα γραμμή ΔΙΑΣΠΑΣΗΣ όλων των απεργιακών κινητοποιήσεων που έχουν οργανωθεί απ’ τους ρεφορμιστές εργατοπατέρες των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, διάσπαση που υπηρετεί αποκλειστικά και μόνο το «πέρασμα»-εφαρμογή των, προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου, αντιλαϊκών-αντεργατκών μέτρων.

Έτσι  οι απεργοσπάστες ρεφορμιστές ηγέτες του ΠΑΜΕ – μέσω της μόνιμης διάσπασης των απεργιακών κινητοποιήσεων – βοήθησαν στο παρελθόν την κυβέρνηση του μοναρχοφασιστικού κόμματος της ΝΔ με πρωθυπουργό τον Κ.Καραμανλή να προωθήσει και εφαρμόσει όλα τα αντιλαϊκά-αντεργατικά μέτρα, σήμερα, συνεχίζοντας την ίδια διασπαστική τακτική των απεργιακών κινητοποιήσεων, βρίσκονται στην υπηρεσία της κυβέρνησης του μεγαλοαστικού ΠΑΣΟΚ και τη διευκολύνουν-βοηθούν να περάσει τα τωρινά εξοντωτικά μέτρα. Γιατί δεν μπορεί να μην καταλαβαίνουν οι ρεφορμιστές ηγέτες του ΠΑΜΕ, ότι με την απεργοσπαστική τακτική τους διασπούν άμεσα την ΕΝΟΤΗΤΑ των απεργιακών κινητοποιήσεων, ματαιώνουν τη ΜΑΖΙΚΟΤΗΤΑ τους και καθιστούν έτσι τις απεργιακές κινητοποιήσεις εκ των προτέρων ΑΝΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΕΣ.

Χωρίς ΕΝΟΤΗΤΑ-ΜΑΖΙΚΟΤΗΤΑ δεν μπορούν να υπάρξουν ούτε υπάρχουν ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΕΣ απεργιακές κινητοποιήσεις δηλ. ικανές να ματαιώσουν-αποκρούσουν τις επιθέσεις του κεφαλαίου.

Αυτά  τα γνωρίζουν σίγουρα, καλύτερα απ’  τον καθένα, και οι ρεφορμιστές  ηγέτες του ΠΑΜΕ. Ακολουθούν όμως αυτό το δρόμο δηλ. ενεργούν και δρουν απεργοσπαστικά, διασπώντας τις απεργιακές κινητοποιήσεις για έναν και μοναδικό λόγο: για να υπηρετήσουν τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, διευκολύνοντας, και αυτή την κρίσιμη στιγμή, τα σχέδια της μεγαλοαστικής κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ επιβολής εξοντωτικότερων μέτρων σε βάρος της εργατικής τάξης και όλων των εργαζομένων.

Ακριβώς γι’ αυτό το λόγο, κινούμενη στη διασπαστική γραμμή των απεργιακών κινητοποιήσεων που υπηρετεί το κεφάλαιο, η σοσιαλδημοκράτισσα Παπαρήγα, προσπαθώντας να κρυφτεί πίσω απ’ το δάχτυλό της, στην «απάντηση» σε καίρια ερώτηση δημοσιογράφων: «πότε θα έχουμε ενιαίες κινητοποιήσεις;», μετέθεσε τις «ενιαίες κινητοποιήσεις» στο μακρινό μέλλον και τη «δευτέρα παρουσία», δηλ. στο ΠΟΤΕ: «πιστεύω ότι θα υπάρξει μια ενιαία κινητοποίηση όταν ένα μεγάλο μέρος των εργαζομένων αποφασίσει καταρχήν να συμμετέχει στα πρωτοβάθμια σωματεία» («Ρ», 28/2/2010, σελ.6) δηλ. παραπέμπει την ΕΝΟΤΗΤΑ-ΜΑΖΙΚΟΤΗΤΑ των τωρινών απεργιακών κινητοποιήσεων για την απόκρουση των νέων εξοντωτικών μέτρων της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ στις ελληνικές καλένδες.

Όλοι  οι εργαζόμενοι γνωρίζουν ότι  καμιά ως τώρα απεργιακή κινητοποίηση του ΠΑΜΕ (απ’ τις ελάχιστες  που έχει οργανώσει) δεν ματαίωσε ούτε ένα, έστω και το πιο «ανώδυνο»  απ’ τα κυβερνητικά μέτρα. Οι κινητοποιήσεις του ΠΑΜΕ είναι απλά μια αδέξια ρεφορμιστική γυμναστική για εξαπάτηση των εργαζομένων και για την «τιμή των όπλων» και τίποτε περισσότερο. Οι εργαζόμενοι πρέπει να θυμηθούν ότι μόνο η μεγάλη απεργιακή κινητοποίηση των ρεφορμιστών ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, επειδή χαρακτηρίζονταν από ΕΝΟΤΗΤΑ-ΜΑΖΙΚΟΤΗΤΑ (το ΠΑΜΕ δεν τόλμησε τότε να τη διασπάσει), ήταν – ακριβώς γι’ αυτό το λόγο – η μόνη ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ, δηλ. πέτυχε να ασκήσει ισχυρότατη πίεση στην κυβέρνηση Σημίτη που τελικά αναγκάστηκε να αποσύρει το προσχέδιο νόμου για το Ασφαλιστικό. Το ίδιο επίσης δείχνει και διδάσκει η πείρα των μεγάλων απεργιακών κινητοποιήσεων, που και αυτές χαρακτηρίζονταν από ΕΝΟΤΗΤΑ-ΜΑΖΙΚΟΤΗΤΑ, που κάλεσαν πριν χρόνια τα ρεφορμιστικά συνδικάτα στη Γαλλία αλλά και σε άλλες χώρες (επαναστατικά συνδικάτα δεν υπάρχουν αυτή τη στιγμή σε καμία χώρα, υπάρχουν μόνο ελάχιστοι επαναστάτες συνδικαλιστές) υπήρξαν ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΕΣ δηλ. πέτυχαν να ματαιώσουν τα διάφορα αντιλαϊκά-αντεργατικά μέτρα των κυβερνήσεων αυτών των χωρών και επιπλέον στη Λατινική Αμερική έστειλαν και κάποιες «κυβερνήσεις στο σπίτι τους» με πιο γνωστή περίπτωση της Αργεντινής που εκδίωξαν διαδοχικά 4 κυβερνήσεις.